Δεν είμαστε μόνοι, έχουμε πάτρωνες που μας δέρνουν

Απόστολος Αποστολόπουλος

Τα ιστορικά επιχειρήματα αποκτούν ιδιαίτερο βάρος όταν υιοθετούνται από τις σύγχρονες κοινωνίες και θεσμούς. Για παράδειγμα ο Όμηρος είχε λύσει το δίλημμα αν υπερέχει ο Νόμος ή η Άμυνα της Πατρίδας στην Ιλιάδα, όταν ακόμα οι οιωνοί, σημάδια των θεών, το εθιμικό δίκαιο και το Ήθος, λειτουργούσαν ως υπέρτατος Νόμος μιας και οι Νόμοι με τη σημερινή έννοια εμφανίστηκαν πολύ αργότερα.

Ο ΟΗΕ, επαναλαμβάνει την ίδια Αρχή του Ομήρου. Αναγνωρίζει ως ανώτατη αξία την Άμυνα της πατρίδας με το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του Οργανισμού. Αυτό επικαλέστηκε ο Α. Παπανδρέου όταν οι Τούρκοι είχαν θέσει, από τότε, ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Είπε: «είναι θέμα Άμυνας». Εννοώντας όχι μόνο ότι μας προστατεύει το Διεθνές Δίκαιο αλλά και ότι θα αμυνθούμε ένοπλα.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Έκτορας καθώς έφευγε, ντυμένος με την πανοπλία του, για την ύστατη ένδοξη μάχη του. Η πράξη δικαίωσε το λόγο. Χωρίς ένοπλη στήριξη οι Νόμοι αξίζουν όσο τα κουρελόχαρτα.

Η προσφορά της Γαλλίας

Τώρα συζητάμε ότι ΗΠΑ και Γερμανία μας πιέζουν να αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά για το χατίρι της Τουρκίας. Το θέμα, όμως, θα είχε λυθεί αν η Αθήνα είχε δεχθεί την προσφορά της Γαλλίας για (αμοιβαία) στρατιωτική βοήθεια, αν, δηλαδή, μας επιτεθεί η Τουρκία. Η προσφορά της Γαλλίας εξουδετέρωνε τον Ερντογάν και έκανε περιττό όλο αυτό το κουβεντολόϊ. Δεν υπάρχει προηγούμενο μια χώρα που έχει συμφέροντα αλλά δεν μας έχει καθόλου ανάγκη για την άμυνά της, να μας προσφέρει τη στρατιωτική της βοήθεια αλλάζοντας τους συσχετισμούς ισχύος.

ΕΝΑ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΚΛΙΚ στην φωτό για να διαβάσετε...

Γιατί ο κορονοϊός δεν θα αλλάξει τον κόσμο - slpress.gr

Γιατί ο κορονοϊός δεν θα αλλάξει τον κόσμο - slpress.gr: Ο κορονοϊός δεν θα αλλάξει τον κόσμο, σε αντίθεση με ότι διαδίδεται, όπως δεν τον άλλαξε η ισπανική γρίπη με τους εκατομμύρια νεκρούς. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο ιός ρίχνει τις μάσκες – Οι ευρωπαϊκές ελίτ σκάβουν τον λάκκο τους

Αποστολόπουλος Απόστολος

4 Απριλίου 2020

5392

Γίνεται όλο και δυσκολότερο να ξεχωρίσεις ποιο είναι το χειρότερο, η ραγδαία εξάπλωση του ιού ή το ηφαίστειο της ανεργίας. Η θνησιμότητα του παραμένει χαμηλή, αλλά η διάδοση της ασθένειας είναι πρωτοφανής και προκαλεί πανικό, με τη συμβολή και των ΜΜΕ. Η ελπίδα να βρεθεί σύντομα εμβόλιο ή θεραπεία παραμένει αμφίβολη. Προβάλλει στον ορίζοντα η πιθανότητα να κλονιστεί συθέμελα η ΕΕ, ακόμα και να διαλυθεί, με ευθύνη της Γερμανίας.

Για πρώτη φορά διαφαίνονται καλές πιθανότητες συμμαχίας ομάδας κρατών εναντίον του Βερολίνου και των συμμάχων του. Το ερώτημα είναι ως ποιο σημείο θα τολμήσουν να αντισταθούν στη Γερμανία, μιας και φαίνεται πως ο Μακρόν αποσύρει την απαίτηση του για ευρωομόλογο. Την ένταση της διαμάχης αποκάλυψε ο Σαλβίνι, πρώην υπουργός, ηγέτης της Λέγκας και πιθανότερος νικητής των προσεχών ιταλικών εκλογών. «Η ΕΕ είναι φωλιά φιδιών και τσακαλιών» δήλωσε εν ονόματι μιας Ιταλίας που Βρυξέλλες και Βερολίνο εγκατέλειψαν στο έλεος του κορονοϊού.

Το πιο σημαντικό στις εξελίξεις, στα κοινωνικά-πολιτικά και όχι στα ιατρικά δεδομένα, είναι η παρέμβαση του κόσμου. Η οργή του κόσμου, για παράδειγμα στην Ιταλία, υποχρεώνει τις κυβερνήσεις, από την Αθήνα έως τις ΗΠΑ, να εγκαταλείψουν τις νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις και να αγνοήσουν τις απειλές για συνεργασία με τον ρωσικό ή κινεζικό "εχθρό". Αντιθέτως, μόλις η Ρώμη ζήτησε βοήθεια από Κίνα, Ρωσία και Κούβα, έσπευσε και ο Τραμπ να τείνει χείρα βοηθείας. Η Κίνα, λένε στη Δύση, κρύβει τους νεκρούς από τον κορονοϊό. Ίσως. Αλλά, δυστυχώς, και ο Δυτικός Κόσμος έχει πει πολλά και αποδεδειγμένα ψέματα.

Η μετεξέλιξη της Λέγκας

Ο Τραμπ στέλνει βοήθεια στην Ιταλία, μαχαιρώνοντας τη Γερμανία που εγκατέλειψε τη Ρώμη, επειδή ο Σαλβίνι κλίνει προς τις ΗΠΑ. Η εξέλιξη της Λέγκας είναι αποκαλυπτική και διδακτική για την επιρροή του κόσμου, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ελλάδα με την ΝΔ. Η Λέγκα ήταν αρχικά η φωνή των πλούσιων αστών του Μιλάνου, (παγκόσμιο κέντρο της ανδρικής μόδας), των υπεροπτικών υποστηρικτών της απόσχισης του "ευρωπαϊκού" ιταλικού Βορρά από τον καθυστερημένο ιταλικό Νότο.

Η Λέγκα ήταν μια σκληροτράχηλη τοπικιστική Δεξιά με αρχηγό τον Ουμπέρτο Μπόσι. Οι Ιταλοί, ακόμα και το τότε υπαρκτό Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν τον χαρακτήριζαν φασίστα, όπως τον αποκαλούσαν συλλήβδην και επιπόλαια στην Ελλάδα. Η Λέγκα, από επαρχιακό κόμμα υπέρ της απόσχισης, μετεξελίχθηκε σταδιακά σε υποστηρικτή της εθνικής κυριαρχίας, στον ίδιο δρόμο με τη Μαρίν Λεπέν.

Η Λέγκα προσαρμόστηκε στην αλλαγή στάσης των πλούσιων παραγόντων, αλλά και του απλού κόσμου στο Μιλάνο, όταν διαπίστωσαν ότι οι ιθύνοντες στο Βερολίνο και κυρίαρχοι των Βρυξελλών τους έβλεπαν, στην καλύτερη περίπτωση, σαν υπηρέτες με λιβρέες και λευκές περούκες, ενώ προορίζουν τους "τεμπέληδες" Έλληνες «για γκαρσόνια με λερωμένες ποδιές», όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό

Από το καβαφικό ποίημα «η πόλις», αφιερωμένο στον Ερντογάν

Από Απόστολος Αποστολόπουλος

Ερντογάν δεν έχει σχέση με την ποίηση αλλά, στην περίπτωση, του ταιριάζει ο Καβάφης, ποιητής που αντλεί έμπνευση από την Ιστορία. Ο Ερντογάν τρέχει από δω κι από κει, πότε στον Πούτιν πότε στη Μέρκελ, από πόλη σε πόλη αλλά, χωρίς να του κλείνουν την πόρτα, τον αφήνουν στο κατώφλι.

Ένα είναι το κλειδί για να κρίνουμε τις κινήσεις του Ερντογάν πριν και αφού έμπλεξε με το Συριακό: Όλοι θέλουν να τα έχουν καλά με την Τουρκία. Αλλά κανείς δεν θέλει την Τουρκία πιο μεγάλη και πιο ισχυρή από ό,τι ήδη είναι. Η Τουρκία είναι καλή ενόσω στηρίζει τους τζιχαντιστές και απαλλάσσει τους Αμερικανούς και άλλους Δυτικούς από τη βρώμικη δουλειά, από την κατηγορία ότι συνεργάζονται με τρομοκράτες. Η Τουρκία είναι καλή όσο καθαρίζει για λογαριασμό τους. Η Τουρκία είναι ακόμα καλύτερη όταν μαλώνει με τον Πούτιν, ρίχνει τα ρώσικα αεροπλάνα, απειλεί με πόλεμο (!) τη Ρωσία, θυμίζοντας, θα λέγαμε, το γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό και την τίγρη. Ο Πούτιν, με ένα αδυσώπητο χιούμορ έβαλε, στην κοινή τους συνέντευξη, τον Ερντογάν δίπλα στην προτομή της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β’ που συνέτριψε τους Οθωμανούς. Ο Ερντογάν κατάλαβε απολύτως την προσβολή γιατί έκανε το ίδιο στον Γ. Παπανδρέου όταν τον έβαλε να δώσει συνέντευξη με φόντο τον Κεμάλ. Ο Πούτιν δεν θα τα χαλάσει με τον Ερντογάν για χίλιους δυο λόγους, οικονομικούς και γεωπολιτικούς. Αλλά θα τον σέρνει, εν είδη κατοικίδιου, ζωηρού έως άτακτου, χωρίς τρόπους αλλά αν πάρει θάρρος και γαβγίζει τον αφέντη τρώει δυο καρπαζιές και φρονιμεύει. Επειδή δεν θα τον συμφέρει (τον σκύλο) να γυρίσει στο παλιό αφεντικό, τις ΗΠΑ. Επειδή θυμάται (ο σκύλος) ότι το παλιό αφεντικό πήγε να τον θανατώσει, με το πραξικόπημα του 2016, και μόλις που τη γλίτωσε. Μετά τρέχει να δει τη Μέρκελ, τον Μακρόν και κάθε Ευρωπαίο που σκάει μύτη στην TV παριστάνοντας τον σπουδαίο. Η Ε.Ε. θα τον μαλώσει, θα τον χαρτζιλικώσει και τέρμα. Ο Ερντογάν δεν είναι απόβλητος, η Διεύθυνση του Παρθεναγωγίου των Βρυξελλών (και Βερολίνου) τον έχει απλώς στη γωνία για τιμωρία, προσωρινά. Ο Ερντογάν θα μπορούσε να είναι ανεκτός στους Ευρωπαίους, παρά τις παρασπονδίες με τη Ρωσία, επειδή οι Αμερικάνοι προκαλούν έντονη δυσφορία με τον αυταρχισμό τους και τις παράλογες κυρώσεις που ζημιώνουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Ο Ερντογάν, όμως, έχει γίνει εξίσου παράλογος χωρίς να έχει την ισχύ των ΗΠΑ. Στον Έβρο απειλεί ευθέως τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει να θέσουν οι Βρυξέλλες θέμα ταχείας απομάκρυνσης όσων συνωθούνται στα σύνορα. Ως τώρα αμυνθήκαμε αποτελεσματικά στον Έβρο αλλά μεσο-μακροπρόθεσμα θα υπάρξουν προβλήματα χωρίς θετικά μέτρα από την Ε.Ε..

Διαισθανόμαστε ότι η μάχη στα σύνορα του Έβρου είναι από αυτές που λέμε ότι είναι «η μητέρα των μαχών». Ο μεν κόσμος έχει πάθος, οι δε εγχώριοι ενδοτικοί τα δίνουν όλα με ψεύδη και υπονόμευση επειδή ξέρουν ότι αν από τη σύγκρουση αναδειχθεί κάποια ηγεσία, μπορεί το μέλλον τους να καταλήξει στα σκοτάδια του Άδη

Για να τελειώνουμε με τη συνεχή κλαψούρα ότι είμαστε μόνοι κλπ. Δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό η σταθερή συμμαχία με κάποια πλευρά, π.χ. τις ΗΠΑ, όταν μάλιστα κανείς ευρωπαίος δεν τολμάει να τους αντιμιλήσει. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν ζητάμε κάποιο αντάλλαγμα όταν παραχωρούμε βάσεις, όταν υπακούμε σε εμπάργκο προϊόντων, πηγή εισοδήματος, κλπ. Η ελληνική ελίτ παραχωρεί τζάμπα τη γεωπολιτική αξία της χώρας για να κρατιέται στην εξουσία και να διατηρεί τα προνόμιά της. Το είχε διαπιστώσει, με απόλυτη διαύγεια, ο Παναγιώτης Κονδύλης πριν από τριάντα χρόνια αλλά και άλλοι πριν και μετά.

Δεν θα γίνει ελληνοτουρκική σύγκρουση εκτός εάν…

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Οι ΗΠΑ έχουν αγνοήσει επανειλημμένα το Διεθνές Δίκαιο και παρά τις διαμαρτυρίες εξακολουθούν να το αγνοούν όταν το εθνικό τους συμφέρον το απαιτεί. Το ίδιο κάνουν και πολλές άλλες χώρες, σε μικρότερη κλίμακα, όταν μπορούν. Ισχύει απολύτως ο Θουκυδίδης. Σφάζουμε όταν μπορούμε να το κάνουμε ατιμώρητα, όπως οι Αθηναίοι έσφαξαν τους κατοίκους της Μήλου με μοναδικό επιχείρημα ότι μπορούσαν να το κάνουν. Το ίδιο κάνουν και οι Τούρκοι όταν μπορούν.

Η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους έγινε τον περασμένο αιώνα, όπως και των Ελλήνων, πολύ πριν γεννηθεί ο Ερντογάν. Ωστόσο οι «Ελληνάρες» ας βάλουν φρένο, τέτοιες ακρότητες δεν χαρακτηρίζουν ειδικά τους Τούρκους. Τέτοια έχουν γίνει από όλους, όσους μπορούσαν, από αρχαιοτάτων χρόνων, μόλις είπαμε το παράδειγμα των δημοκρατικότατων κατά άλλα Αθηναίων με τους Μήλιους. Τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» εφευρέθηκαν από τους νικητές για να καθίζουν στο σκαμνί τους ηττημένους. Οι αποικιοκράτες, Άγγλοι και Γάλλοι, πολιτισμένοι κατά τα άλλα, κάτι ξέρουν από εθνοκαθάρσεις.

ΑΥΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τον κ. Θάνο Ντόκο, αναπληρωτή σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, που υποστήριξε σε άρθρο του –με κυβερνητική ανοχή αν όχι υπόδειξη– ότι πρέπει να τα βρούμε με την Τουρκία. Ξεσηκώθηκε κουρνιαχτός και ειλικρινά δύσκολα καταλαβαίνει κανείς το γιατί. Πάνε πάνω από τριάντα χρόνια όπου με τον Σημίτη εγκαινιάστηκε η πολιτική του ενδοτισμού και όπου, παρά τις φιλότιμες (ή μάλλον τις αφιλότιμες) προσπάθειες πολλών από τους εκάστοτε κυβερνώντες, το πράγμα σκαλώνει. Για να είμαστε δίκαιοι, πρώτος ο Ανδρέας Παπανδρέου αποπειράθηκε στο Νταβός να τα βρει με τον τότε Τούρκο ηγέτη Τ. Οζάλ αλλά ξεσηκώθηκε ο κόσμος και αναγκάστηκε να κάνει αυτοκριτική από το βήμα της Βουλής.

Οι επενδύσεις έχουν και την αθέατη όψη τους

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Μιλώντας για επενδύσεις πρέπει να προσδιορίζουμε ακριβώς ποιος επενδύει που και για γιατί. Διότι μια πραγματικά μεγάλη επένδυση σπανιότατα έχει μόνο οικονομικά κίνητρα. Μαζικές επενδύσεις με καθαρά οικονομικά κίνητρα έγιναν στην Κίνα από μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ, γιατί τα χαμηλά μεροκάματα έριχναν το κόστος. Οι εταιρίες πλούτισαν, αλλά μετέτρεψαν την Κίνα σε πανίσχυρο ανταγωνιστή των ΗΠΑ, έσκαψαν το λάκκο τους μακροπρόθεσμα.

Οι ισχυροί επενδυτές από μεγάλες χώρες που στοχεύουν μικρές χώρες θέλουν βέβαια το μέγιστο κέρδος, αλλά το αποτέλεσμα, ίσως και ο σκοπός, είναι να ελέγξουν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της μικρής χώρας. Αν αυτός ο έλεγχος έχει ήδη επιτευχθεί με άλλους τρόπους τότε οι επενδύσεις τείνουν στο μηδέν. Στην Ελλάδα η αγορά είναι μικρή και ο έλεγχος της χώρας έχει συντελεστεί με άλλους τρόπους.

Μπορεί, όμως, η μικρή χώρα να είναι εφαλτήριο, π.χ. η Ελλάδα να χρησιμεύει σαν σκαλοπάτι της Κίνας στην Ευρώπη. Αλλά οι επικυρίαρχοι απαγορεύουν την όποια επένδυση έχει στρατηγικό και όχι αυστηρά οικονομικό και περιορισμένης αξίας χαρακτήρα. Απλά: Επιτρέπεται ό,τι δεν τους ενοχλεί. Απαγορεύεται ό,τι μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική, άρα και πολιτική αυτονομία.

Διάφοροι "ειδικοί" παπαγαλίζουν διαρκώς ότι δεν έρχονται επενδύσεις, λόγω αδιόρθωτης γραφειοκρατίας και τσαπατσουλιάς. Υπάρχει, ωστόσο, μια άλλη εύλογη ερμηνεία. Για μεγάλες επενδύσεις το Κράτος σαρώνει όλα τα εμπόδια, όπως π.χ. με την κινητή τηλεφωνία. Στις μικρότερες βάζουν προσκόμματα οι Έλληνες επιχειρηματίες, κυρίαρχοι της οικονομικής ζωής, αλλά ανίσχυροι απέναντι στους ξένους.

Επιχειρηματικά λόμπυ στο Κοινοβούλιο

Οι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες ελέγχουν το πολιτικό προσωπικό και κατά μία έννοια το Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με δημοσιογραφικούς κύκλους λειτουργούν ισχυρά επιχειρηματικά λόμπι στο Κοινοβούλιο. Δεν αναφέρουν βέβαια τυπικές αποδείξεις, αλλά λένε ονόματα, πάντα ψιθυρίζοντας για "τον φόβο των Ιουδαίων", κατά την παροιμία. Τα λόμπι συντηρούν το γραφειοκρατικό τέρας, αποτρέποντας τους ενοχλητικούς ξένους.

Επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς, οικονομικού ή στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως τα λιμάνια, προκαλούν την επέμβαση των επικυρίαρχων που εγκρίνουν ή απορρίπτουν τους υποψήφιους επενδυτές. Παραδείγματος χάριν, οι ΗΠΑ απόκλεισαν την COSCO από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Οι επικυρίαρχοι ρυθμίζουν, επίσης, την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Το τρίγωνο ΗΠΑ-Τουρκία-Ρωσία και τα "απόνερα" στην Ελλάδα - Απόστολος Αποστολόπουλος

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ντόναλντ Τραμπ, Ταγίπ Ερντογάν και Κυριάκος Μητσοτάκης στην εξωτερική πολιτική δεν θα βρουν λύση στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Είναι πάγια, στρατηγικής φύσεως προβλήματα που λύνονται μόνο με ανατροπή του συσχετισμού ισχύος και επισφραγίζονται από Διεθνείς Διασκέψεις, όπως π.χ. η Συνθήκη της Λωζάννης.

Ακόμα και αν επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία ή υπάρξει εξέλιξη θετική ή αρνητική στην υπόθεση των F-35, οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας δεν θα φτάσουν σε ρήξη. Όχι επειδή αγαπάει ο Τραμπ τον Ερντογάν, όπως επιμένουν, αποπροσανατολίζοντας, μερικοί. Αποστασία της Τουρκίας, προσχώρηση στο ρωσοκινέζικο μπλοκ και εκδίωξη από το ΝΑΤΟ δεν σημαίνει απλώς πλήρη κατάρρευση της περικύκλωσης της Ρωσίας που επιχειρούν οι ΗΠΑ. Θα πρόκειται για ριζική ανατροπή ντόμινο των συσχετισμών σε πλανητικό επίπεδο.

Ούτε η Τουρκία, ούτε οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να προκαλέσουν ρήξη στις σχέσεις τους. Αλλά και η Ρωσία δεν θα θυσιάσει τη ρεαλιστική της στρατηγική σύγκλισης με τις ΗΠΑ χάριν ενός ασταθούς συμμάχου. Ασταθούς όχι λόγω Ερντογάν, αλλά επειδή η Τουρκία για την ασφάλειά της υποχρεούται να επιδιώκει ισορροπία στο τρίγωνο Ρωσία-Τουρκία-ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν τη στρατηγική της ανάσχεσης που εφαρμόζουν αναλλοίωτα αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι τότε της ΕΣΣΔ, της Ρωσίας σήμερα. Αποδεικνύεται έτσι ότι ο κομμουνισμός ήταν πρόσχημα, ένας ιδεολογικός φερετζές για τις μάζες που έκρυβε τον βαθύ γεωπολιτικό ανταγωνισμό. Στην επαρχιώτικη Ελλάδα μερικοί τον φοράνε ακόμα.

Η στρατηγική της ανάσχεσης

Η στρατηγική της ανάσχεσης είναι μια σταθερά της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και ήθελε αρχικά να βάλει φραγμό στη δυναμική που είχε η Ρωσία με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Από όταν έπεσε η ΕΣΣΔ, όμως, η εχθρότητα στη Ρωσία εξυπηρετεί και άλλο, σπουδαιότερο, στόχο. Από τη στιγμή που η Γερμανία κυριάρχησε στην ΕΕ ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου για τις ΗΠΑ να μην επιτρέψουν φιλικές σχέσεις της Ευρώπης των 28 με τη Ρωσία.

Η ακροδεξιά ψευδαίσθηση, ο Βαρουφάκης και ο υπαρκτός εκβιασμός

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο προεκλογικός κουρνιαχτός για τον κίνδυνο της ανερχόμενης Ακροδεξιάς καταλάγιασε με το κλείσιμο της κάλπης των ευρωεκλογών εδώ και σε όλη την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο κίνδυνος ήταν κίβδηλος, ένα σκιάχτρο να φοβίζει τα σπουργίτια. Για τον πραγματικό αντίπαλο, όμως, δεν τόλμησε να μιλήσει κανείς αν και είναι εκτεθειμένος στην κοινή θέα.

Ο αντίπαλος των ελίτ –και της ευρωπαϊκής αυτονομίας– είναι ο Τραμπ, με άτυπο αλλά ουσιαστικό εκπρόσωπό του στην Ευρώπη τον Στηβ Μπάνον, επικεφαλής της νικηφόρας προεκλογικής εκστρατείας του Αμερικανού Προέδρου. Στόχος του Μπάνον δεν είναι να συγκροτήσει μια Διεθνή της Ακροδεξιάς. Η έμφαση στην ιδεολογία (ακροδεξιά, φασιστική) είναι παραπλανητική και κρύβει τον πολιτικό στόχο: να βάλει σε ένα αμερικανικό σακί τα κόμματα που είναι αντίθετα στην κυριαρχία της Γερμανίας και στην παγκοσμιοποίηση. Αν είναι ακροδεξιά, γούστο τους.

Οι ΗΠΑ επί Μπους προσπάθησαν να προσεταιριστούν και να αντιπαραθέσουν τη ‘νέα’ (Ανατολική) Ευρώπη στην ‘παλιά’ Δυτική Ευρώπη, για να σπάσουν τη γερμανική κυριαρχία, αλλά απέτυχαν. Οι ΗΠΑ, σταθερές στη στρατηγική τους, επανέρχονται με τον Τραμπ και επιχειρούν να στηριχτούν όχι στα κράτη αλλά στα λεγόμενα ‘ακροδεξιά’ κόμματα: Λεπέν, Σαλβίνι, Όρμπαν, αλλά και το AfD, κάποια κατά της γερμανικής ηγεμονίας, όλα εναντίον του Σόρος και της παγκοσμιοποίησης. Για την ώρα ισχύει το απόφθεγμα του Μπρζεζίνσκι: «Η Ευρώπη είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ».

Η Ακροδεξιά του Μεσοπολέμου, Χίτλερ και Μουσολίνι, είχαν ένα απεχθές αλλά υπαρκτό και διακριτό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας και πολέμησαν με τις Δυτικές αυτοκρατορίες για την παγκόσμια κυριαρχία. Τα σημερινά ‘ακροδεξιά’ κόμματα δεν έχουν να αντιτάξουν στις ελίτ καμία συνολική πρόταση, ικανή να αντικαταστήσει ή να αλλάξει ουσιαστικά τα πράγματα.

Η ιστορική Αριστερά, η συστημική Δεξιά και το κοιμητήριο… Απόστολος Αποστολόπουλος

Μόνο για ιστορική έρευνα θα άξιζε, πλέον, να  ασχοληθεί κανείς με τη Δεξιά και την Αριστερά, όπως τις γνωρίσαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως την πτώση της ΕΣΣΔ. Οι πρωταγωνιστές έχουν αποχωρήσει και οι διάδοχοι, παρά τις φανφάρες, βυθίζονται στο τέλμα. Οι Κλίντον, ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Μακρόν, ο Τσίπρας, απήλθαν ή ετοιμάζονται για τον τελευταίο χορό, ζαρωμένοι παρά υπερήφανοι για την υστεροφημία τους. Η ιστορική Αριστερά ως οργάνωση και ιδεολογία εξατμίστηκε και η παραδοσιακή Δεξιά, μετά την τελευταία νεοφιλελεύθερη μετάλλαξή της, οδεύει προς το κοιμητήριο.

Έως πρόσφατα Σαλβίνι και Λεπέν αντιμετώπιζαν λοιδορίες και ύβρεις σαν ακροδεξιοί και φασίστες. Προχθές συναντήθηκαν στο Παρίσι για τις ευρωεκλογές και κανείς δεν μιλάει για «επερχόμενο φασισμό». Επειδή οι κατήγοροι βυθίζονται στην ανυποληψία και οι κατηγορούμενοι κερδίζουν μάχες. Για παράδειγμα η Λέγκα του Σαλβίνι και το Κίνημα των 5 Αστέρων έδωσαν μάχη για τον προϋπολογισμό και επέβαλλαν τις θέσεις τους με ασήμαντες αλλαγές. Ουσιαστικά, το ευρωιερατείο υποχώρησε.

Βλέποντας αποσπασματικά δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα, επειδή κάθε χώρα αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα. Για παράδειγμα: Στη Δυτική Ευρώπη θέλουν να αντικαταστήσουν τον προαιώνιο δεσμό-προσφώνηση «μπαμπάς/μαμά» με τον παραλογισμό «γονέας 1 και γονέας 2»! Η γελοία απόπειρα ματαιώθηκε. Όλοι ξέρουν ότι ο Σαλβίνι είναι δεξιός, όπως και η Λεπέν.

Μεταμοντέρνος δογματισμός…

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Όταν ξαφνικά ανακοινώθηκε ότι ο Τσίπρας θα πάει στην Τουρκία για συνομιλίες με τον Ερντογάν όλοι αναρωτήθηκαν τι δικαιολογούσε αυτή την επίσκεψη. Δεν υπήρχε περίπτωση, έλεγαν, να πάρουμε κάτι από τον Ερντογάν και δεν ήταν δυνατόν να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις του. Εκ των υστέρων είναι φανερό ότι έκαναν λάθος. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν αποφασισμένος να συζητήσει τα πάντα, όλα όσα ήθελε ο Ερντογάν, και να κόψει γόρδιους δεσμούς, όπως οι τουρκικές πτήσεις στο Αιγαίο, ελεύθερες πλέον από αναχαιτίσεις και άλλα εμπόδια. Ώστε να δικαιώσει το σύνθημα της (υποτίθεται αριστερής) νεολαίας ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και όχι στην Ελλάδα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες που επικαλέστηκε τόσες φορές ο Τσίπρας και ενώπιον του Ερντογάν.

Με δυο λόγια αποδεχτήκαμε να συζητήσουμε όλες τις μονομερείς τουρκικές απαιτήσεις χωρίς καν να ζητήσουμε το παραμικρό αντάλλαγμα. Η απορία «γιατί πήγε ο Τσίπρας στην Τουρκία» απαντήθηκε. Γιατί, όμως, τόση προθυμία από τον Έλληνα πρωθυπουργό; Πολιτικοί παρατηρητές απέδιδαν τη βιασύνη του Έλληνα πρωθυπουργού σε ένα νέο στοιχείο που έγινε γνωστό πρόσφατα και προκάλεσε αμερικανική παρέμβαση.

Το νέο στοιχείο είναι ο εντοπισμός τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στο Οικόπεδο 10 στην Κύπρο, εκμετάλλευσης ExxonMobil. Οι αρμόδιοι εκτιμούν ότι είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα που έχει ποτέ ανακαλυφθεί έως τώρα. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχουν την υποψία πως επικοινωνεί με ρωσικά κοιτάσματα. Η απλή υποψία ότι τα δυο κοιτάσματα συνδέονται αρκεί για να αποκτήσει το θέμα διεθνείς διαστάσεις, περίπλοκες και προφανώς επικίνδυνες με την Ελλάδα και την Τουρκία μπλεγμένες σε θανάσιμο χορό.

Η ανακάλυψη του κοιτάσματος ώθησε, λοιπόν, τις ΗΠΑ να ζητήσουν από τον Έλληνα πρωθυπουργό να επισπεύσει για να συζητήσει με τον Ερντογάν όλες τις εκκρεμότητες και να αναζητηθεί λύση με το επιχείρημα ότι ο καθένας μπορεί να βγει κερδισμένος. Και αυτοί που έχουν νόμιμα δικαιώματα και αυτοί που ισχυρίζονται ότι δικαιούνται χωρίς να έχουν τίτλους νομιμότητας. Εδώ τσαλαβουτάνε και τσαλαπατάνε κυβερνήσεις και χώρες για το τίποτα, πόσο μάλλον όταν το χρήμα αναμένεται να ρεύσει άφθονο.

Ο υπερπολύτιμος κύριος Τσίπρας - Απόστολος Αποστολόπουλος

Ο υπερπολύτιμος κύριος Τσίπρας

Απόστολος Αποστολόπουλος

Ο Τσίπρας και μαζί του ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν νέα εποχή για τη χώρα, για την ακρίβεια αυτό θέλουν. Όχι επειδή διέλυσαν τη «μακεδονική» διαδήλωση. Αυτά τα κάνει και ο Μακρόν. Εδώ κατάλαβαν πως θα ήταν ηλίθιο να αποκαλέσουν φασίστες, όπως τις προηγούμενες φορές, όλους αυτούς τους συγκεντρωμένους ψηφοφόρους, παραμονές εκλογών. Αντί γι’ αυτό είπαν ότι αστυνομικοί (ντυμένοι κουκουλοφόροι;) βγήκαν από τη Βουλή για να την προστατεύσουν με (επιδιωκόμενο) αποτέλεσμα, τη διάλυση της συγκέντρωσης. Όλα σύμφωνα με το σχέδιο.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήθελε την ΕΕ (ΕΟΚ) για να μάθουμε να κολυμπάμε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δικαιολογήθηκε ότι ήταν αναγκαίο κακό. Το ΚΚΕ προτιμούσε την ΕΣΣΔ. Το ΚΚΕ εσωτ., αντίθετα, ήθελε να εξομοιωθεί, να γίνει σαρξ εκ της σαρκός της Ευρώπης, ώστε να ξεφύγει από τον κομμουνισμό των Ρώσων. Έτσι κι έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ εσωτ. και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κληρονόμος, μετέτρεψαν τη δουλοπρέπεια της Αριστεράς προς τους Ρώσους σε δουλική μίμηση και υποταγή προς τους Ευρωπαίους και προς τους Αμερικάνους, προς ό,τι το Δυτικόν.

Η ελληνική ελίτ άργησε να καταλάβει ότι είχε χάσει το μονοπώλιο των τεμενάδων στους ξένους (δυτικούς) επικυρίαρχους. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι απλώς υπάκουος των ξένων αλλά έχει ενσωματώσει τον τρόπο του σκέπτεσθαι του ευρωιερατείου. Δεν εκτελεί απλώς εντολές, τις συμμερίζεται. Χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών κυβερνητικών ελίτ είναι η άμεση, απροκάλυπτη αντιπαράθεσή τους με τη θέληση της πλειοψηφίας για κρίσιμα θέματα (πχ το ευρωπαϊκό Σύνταγμα στη Γαλλία και στην Ολλανδία, το ιταλικό και το ελληνικό δημοψήφισμα) και η συκοφάντηση των λαϊκών αντιδράσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τις παραμερίζει σαν οδοστρωτήρας. Η αντιλαϊκή συμπεριφορά δεν έχει σχέση με ιδεολογία, όπως επιμένουν από πνευματική φτώχεια οι κολλημένοι της Δεξιάς και του ΚΚΕ. Οφείλεται στην επίθεση των ελίτ στο επίπεδο ζωής και στην εξέγερση-απάντηση των αστών και των πληβείων. Ο ΣΥΡΙΖΑ τείνει σ’ έναν ιδανικό συνδυασμό: Πρώτον, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εντάσσει την Ελλάδα στη ζώνη υψηλής εκμετάλλευσης, όπως προσδιορίζεται από τις μνημονιακές πολιτικές. Δεύτερον, της ενσωμάτωσης στην αντίληψη των Βρυξελλών για την (εχθρική) σχέση με τη Ρωσία (ο υπερφιλόδοξος Κοτζιάς ήταν απλώς άγαρμπος). Τρίτον, του ανενδοίαστου λαϊκισμού.

Απίθανη η διάλυση ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν υπερπολύτιμος, ως αντιπολίτευση θα είναι αναντικατάστατος. Η διάλυσή του, λόγω ήττας, είναι το απίθανο σενάριο. Εκτός αν τα (ξένα) κέντρα αποφάσεων επιθυμούν την εκ βάθρων αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Το ευρωιερατείο και οι ΗΠΑ πιστεύουν ίσως στην παλινόρθωση (του ΣΥΡΙΖΑ) για να ολοκληρώσει το έργο (με τα ελληνοτουρκικά), αλλά οι προβλέψεις είναι επικίνδυνες. Όταν μας τέλειωσε η ακλόνητη Μέρκελ τι να πούμε για τους άλλους;

Επιτέλους... κάποιος κατάλαβε! H συνταγή διάλυσης των εθνών...

Απόστολος Αποστολόπουλος

Η ΕΕ αλλά και όλο το οικοδόμημα της Δύσης κλυδωνίζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι δυτικές ελίτ είναι υποχρεωμένες να κάνουν κρίσιμες επιλογές για το μέλλον. Διακυβεύεται η εξουσία τους, ίσως για πρώτη φορά τόσο σοβαρά από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μάης του 68′ προκάλεσε αναταραχή αλλά αποδείχθηκε ευεργετική ένεση ανανέωσης, μπήκε φρέσκο αίμα στους...

κύκλους της εξουσίας. Τυπικό σύμβολο ο Κον Μπεντίτ, αν και ο συγκεκριμένος αποδείχθηκε απλή μετριότητα.

Η πτώση της ΕΣΣΔ ήταν κι αυτή ευεργετική για το σύστημα αλλά δημιούργησε αυταπάτες, ειδικά στις ΗΠΑ, περί του τέλους της Ιστορίας (κάτι σαν το χιλιόχρονο, χιτλερικό, Ράϊχ) και οι θετικές επιπτώσεις ήταν προσωρινές. Τα προβλήματα επανέρχονται με δριμύτητα και ο κόσμος στη Δύση αναδεύεται σαν να ξυπνάει από λήθαργο. Ίσως ο κομουνιστικός κίνδυνος να είναι ακόμα χρήσιμο σκιάχτρο για τους ανόητους. Ίσως οι κραυγές περί φασιστικού κινδύνου να παρασύρουν μερικούς, εξίσου ανόητους. Ωστόσο πρόκειται για ασπιρίνες ενώ ο ασθενής πάσχει από προϊούσα παράλυση.

Ο κίνδυνος για τις ελίτ είναι πλέον η αφύπνιση του κόσμου, των μεσαίων και των λαϊκών στρωμάτων. Και κυρίως ότι αυτή η αφύπνιση γίνεται αργά αλλά πολύ σταθερά. Αποκτά θεμέλια. Δεν είναι αποτέλεσμα ταραχών (έργο ενίοτε ύποπτων μηχανισμών) και παρορμητικών εξεγέρσεων.

Οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, ο Τραμπ και τα Έθνη-Κράτη

Απόστολος Αποστολόπουλος

22 Σεπτεμβρίου 2018

127

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintShares6

Ο πρώτος γραμματέας του ΝΑΤΟ λόρδος Ισμέϋ όρισε ως εξής τον σκοπό της Συμμαχίας: «Η Αμερική μέσα, η Ρωσία έξω και η Γερμανία στο χώμα». Οι ηγέτες των ΗΠΑ φρόντισαν να αφαιρέσουν εκ των προτέρων από τους κατεστραμμένους μεταπολεμικά Ευρωπαίους κάθε δυνατότητα και προοπτική αυτεξούσιας πορείας. Τους έδεσαν στη Συμμαχία υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Ο Μπρεζίνσκι θεωρούσε την ΕΕ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Όχι επειδή δεν είχε τηλέφωνο*, αλλά επειδή δεν είχε όπλα. Δικά της όπλα για αντίσταση στις πιέσεις εχθρών και φίλων. Η Ευρώπη δεν μπορούσε να πει όχι τότε, δεν μπορεί ούτε τώρα.

Η ερειπωμένη Γερμανία ανοικοδομήθηκε όχι επειδή οι Γερμανοί είναι δουλευταράδες, αλλά επειδή οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν την οικονομική ανασυγκρότηση της (Δυτικής) Γερμανίας για να υπάρχει φράγμα στη Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ). Όποιος σχεδιάζει την αναστύλωση μιας χώρας έχει την ευχέρεια να ελέγξει τη λειτουργία της, δημιουργώντας κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ομάδες συμφερόντων που εξαρτώνται από τη χώρα-χρηματοδότη και όχι από τη χώρα όπου γεννήθηκαν ως άτομα.

Έτσι φύτρωσε και έτσι μεγάλωσε η πραγματική Ενωμένη Ευρώπη. Όχι αυτή που θα ήθελαν ίσως οι «προπάτορες» της ΕΕ, ο Ζαν Μονέ και ο Ρομπέρ Σουμάν, αλλά η Ευρώπη που ήθελε και ακόμα διαφεντεύει ο νικητής και κυρίαρχος Αμερικανός. Ήταν εύκολο για δυο λόγους:
Ο ένας είναι η Γιάλτα. Η Ευρώπη στα δυο με δυο αφεντάδες. Ούτε επαναστάσεις, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ο άλλος λόγος είναι ότι η Ευρώπη ήταν κατεστραμμένη, αλλά οι κυρίαρχες ελίτ στην Γηραιά Ήπειρο ήταν παρούσες, ως φυσική παρουσία και ως υπαρκτή περιουσία. Μέχρι και η ελληνική ναυτιλία ανασυγκροτήθηκε με τη βοήθεια των Αμερικανών, παρακείμενη στην αστική τάξη, ένα αγκαθάκι στη θαλασσοκράτειρα Αγγλία, αλλά και στις γερμανικές φιλοδοξίες για ισχυρή παρουσία στη θάλασσα.

Πρόσω ολοταχώς προς την ήττα

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Όσο καθυστερούν οι εκλογές τόσο περισσότεροι θα βλέπουν ότι η «απελευθέρωση» από τα Μνημόνια ήταν μια απλή φενάκη. Τόσο θα εξαφανίζονται οι αυταπάτες και θα αυξάνει η οργή. Τόσο θα βουλιάζουμε πιο βαθιά και τόσο η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγαλύτερη. Μέχρι και η «Χρυσή Αυγή», δακτυλοδεικτούμενη ως «εγκληματική οργάνωση», θα ξεπεράσει άνετα τα μονοψήφια νούμερα, ψιθυρίζεται σε πανεπιστημιακούς κύκλους αγγλοσαξωνικής χώρας, θεωρητικά ουδέτερης.

Αν και τα περί Χρυσής Αυγής δεν τοξεύουν μόνο την κυβέρνηση αλλά σημαδεύουν επίσης την αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του αποκαλούμενου «συνταγματικού τόξου», την προφανή αδυναμία τους να απορροφήσουν τον συσσωρευμένο θυμό των ψηφοφόρων. Μη εξαιρουμένου του ΚΚΕ και των άλλων εξωκοινοβουλευτικών αριστερών ομάδων, ανίκανων να συγκροτήσουν συμμαχία και πιο ανίκανων να παρουσιάσουν στοιχειώδη λογική πρόταση εξόδου από την κρίση.

Ωστόσο ούτε η αδυναμία εξ αριστερών ούτε η αμηχανία εκ δεξιών φαίνονται ικανές να σώσουν την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος είχε τόσο μπουχτίσει ώστε καταψήφισε την κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου αδιαφορώντας για το ότι θα έφερνε τα εγγόνια των κομμουνιστών στα πράγματα. Ο κόσμος δικαιώθηκε απολύτως μιας και οι εν λόγω απόγονοι είχαν στοκ από τις καλύτερες γομολάστιχες απόσβεσης μνήμης. Σε περασμένους καιρούς θα έλεγαν ότι οι Συριζαίοι λησμόνησαν ή ατίμασαν τους προγόνους τους αλλά κανείς δεν δίνει πια σημασία σ’ αυτά. Μετράει μόνο η ανικανότητά τους.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης από το μεγαλύτερο έως τα μικρότερα επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εν Ελλάδι Αριστερά, οπότε ο Τσακαλώτος, ο καλύτερος φίλος του κάθε Σόϊμπλε και της κάθε Τρόϊκας εμφανίζεται ως βαμμένος κομμουνιστής και η Τασία εξ αίματος απόγονος της Λούξεμπουργκ. Η αντιπολίτευση αποδίδει την αποτυχία στην αριστερή ιδεολογία, δηλαδή συγκαλύπτει την ανικανότητα των συγκεκριμένων κυβερνώντων.

Με άλλα λόγια, απολίθωμα του παρελθόντος δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δήθεν κολλημένος σε μια ξεπερασμένη αριστερά αλλά απολίθωμα είναι οι σημερινές αντιπολιτεύσεις γιατί πολεμούν ανεμόμυλους. Είναι βέβαια κι αυτός ένας τρόπος να αποφύγει κανείς να μιλήσει για το αύριο της χώρας, σκοτεινό χωρίς φως στην άκρη του τούνελ. Οπότε οι κυβερνήσεις, στα τυφλά, μοιραία θα έχουν βίο βραχύ και θα πέφτουν με τον λεγόμενο «ξαφνικό θάνατο». Με τη χώρα να παραπαίει.

Η συνεννόηση ΗΠΑ-Ρωσίας θα έχει Ερντογάν για επιδόρπιο Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος  -  Οι βομβαρδισμοί στη Δαμασκό ήταν κατά κοινή ομολογία μια σκέτη αποτυχία από στρατιωτική άποψη, αλλά είχαν ένα απροσδόκητο ανατρεπτικό αποτέλεσμα. Επανέφεραν στο προσκήνιο την προοπτική κυριαρχίας των δυο Μεγάλων Δυνάμεων, των ΗΠΑ και της Ρωσίας και τον διπολισμό. Οι άλλες δυτικές δυνάμεις, συγκεκριμένα οι Άγγλοι και οι Γάλλοι βρήκαν και τυπικά τη θέση που τους … Απόστολος Αποστολόπουλος Διαβάστε περισσότερα...

Σεισμικές δονήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος  -  Η Ελλάδα, τυπικά, είναι μια ανεξάρτητη χώρα, μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Είναι κοινό μυστικό (φυσικά αναπόδεικτο) ότι πχ οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας επιλέγονται και αναλαμβάνουν καθήκοντα εφόσον δεν έχουν αντίρρηση οι ΗΠΑ. Στην πράξη η Ελλάδα γεννήθηκε, με την ίδρυση του ελληνικού κρατιδίου, ως προτεκτοράτο και τελεί … Απόστολος Αποστολόπουλος Διαβάστε περισσότερα...

Ενιαίο για τον Ερντογάν το τόξο Συρία-Κύπρος-Αιγαίο

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος  – 

Η τουρκική εισβολή στη Συρία, η προέλαση προς το Ιράκ, η διείσδυση στα Βαλκάνια και οι απειλές για τα νησιά του Αιγαίου αποτελούν πτυχές ενός ενιαίου μετώπου. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι θέλει ο Ερντογάν αν παρακολουθούμε χωριστά τη Μέση Ανατολή από τα Βαλκάνια, ειδικά τη Θράκη και το Αιγαίο. Για την Τουρκία συγκροτούν πλευρές μιας ενότητας με διαφορετική αντιμετώπιση, ένταση και εξέλιξη στο χρόνο.

Ο Ερντογάν κραυγάζει ότι οι Δυτικοί (ΗΠΑ και Αγγλία) θέλουν να διαλύσουν την Τουρκία. Είναι η μισή αλήθεια. Θέλουν, πράγματι, να της κόψουν ένα κομμάτι και να το δώσουν σε ένα κουρδικό προτεκτοράτο για να ελέγχουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μια τόσο ογκώδης Τουρκία αποδεικνύεται δύσχρηστη. Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι θέλουν να διώξουν τον Ερντογάν, γιατί τους έχει μπει στο μάτι. Οι Άγγλοι ενίσχυσαν τον Κεμάλ και πούλησαν τους Έλληνες, επειδή ήθελαν ένα φράχτη απέναντι στη Ρωσία, αλλά και γιατί δεν ήθελαν να υπάρχει ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο που θα μπορούσε να γίνει ανταγωνιστική, η Ελλάδα.

Ο εμπορικός στόλος ελληνικών συμφερόντων είναι και σήμερα μεγάλος, αλλά δεν υπάρχει φιλόπατρις πολιτική ηγεσία ώστε να αποτελεί άμεσο παράγοντα ισχύος. Πριν ακόμα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως σήμερα αμετάβλητη προτεραιότητα παραμένει να μην κατέβει η Ρωσία στη Μεσόγειο. Αν η Ρωσία μπορούσε να φτάσει ανεμπόδιστα από στεριά και θάλασσα στη Μεσόγειο θα ανατρέπονταν άρδην ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ των Ρώσων.

Τουρκία: Ο πιο πολύτιμος συνεταίρος

Απόστολος Αποστολόπουλος

Η Τουρκία είναι το πιο πολύτιμο, το αναντικατάστατο χαρτί των ΗΠΑ (και της ΕΕ) στην αντιπαράθεση με την Ρωσία. Οι Έλληνες πρέπει να τα κάνουν επάνω τους, κατά τον ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, που δήλωσε ότι όταν μιλάνε (οι Έλληνες) για την Τουρκία πρέπει να θυμούνται το 1897, την επαίσχυντη ήττα των ελληνικών στρατευμάτων από την Τουρκία, να μην ξεχνάνε το 1922 και να έχουν στο νου τους  όσα έπαθαν στην Κύπρο.

Οι μόνοι που αντιστέκονται στην Τουρκία είναι οι Κούρδοι. Όχι επειδή είναι καλά εξοπλισμένοι αλλά επειδή  έχουν ένα όνειρο και είναι αποφασισμένοι να κάνουν θυσίες για να το πραγματοποιήσουν: Θέλουν να αποκτήσουν επιτέλους μια πατρίδα. Η επίσκεψη Τίλερσον στην Άγκυρα επιβεβαίωσε το λογικά αναγκαίο: Η Τουρκία (και όχι οι Κούρδοι) είναι ο αναντικατάστατος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. 

Ο Ερντογάν επιτίθεται στο Αφρίν (όχι με πολύ επιτυχία) και έλαβε άδεια να προχωρήσει προς το Μανμπίζ. Έτσι ώστε να  αποκλειστεί η προοπτική κουρδικού Κράτους και η Τουρκία να εγκατασταθεί σε μια εδαφική λωρίδα της Συρίας, όπως εξαρχής επιθυμούσε. Η Συρία αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο διαμελισμού. Στόχος των ΗΠΑ και του Ερντογάν ήταν, από την έναρξη του πολέμου, να πέσει ο Άσαντ και να διαμελιστεί η Συρία. Οι ΗΠΑ δεν νίκησαν αλλά τελικά θα θριαμβεύσουν. Και ο Ερντογάν μαζί τους.