Τα αθλητικά της… Ρήξης: η αγάπη του Γρ. Αυξεντίου για το ποδόσφαιρο

Μέλη της Ανόρθωσης και αγωνιστές της ΕΟΚΑ από αριστερά προς δεξιά: Αντώνης Παπαδόπουλος, Γρηγόρης Αυξεντίου, Μωϋσής Μάντζαλος. Πηγή

Μικίων ο Βοιωτός * από την Ρήξη φ. 157

/ Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, με τη θυσία του στον Μαχαιρά έχει γράψει μια από τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του Ελληνισμού. Ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ από τη Λύση Αμμοχώστου, εκτός από πανανθρώπινο σύμβολο ανδρείας ήταν και ένας αθεράπευτα… ποδοσφαιρόφιλος. Η στενή φιλική του σύνδεση στο γυμνάσιο με τον Αντώνη Παπαδόπουλο συνετέλεσε καθοριστικά στο δέσιμό του με τον σύλλογο της Αμμοχώστου, την Ανόρθωση. Ο Αυξεντίου έπαιξε ποδόσφαιρο στην ιστορική ομάδα του χωριού της Λύσης, την ΛΑΛΛ Λύσης (Λέσχη Αγάπη Λαού Λύσης). Η ομάδα της Λύσης, που είχε αξιόλογη παρουσία στα πρωταθλήματα Β΄ και Γ΄ Κατηγορίας, ανέστειλε τις δραστηριότητές της μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Μάλιστα, το οίκημα της ΛΑΛΛ ήταν στην πλατεία της Λύσης, απέναντι από το σπίτι του Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ στη ΛΑΛΛ, αλλά και στην ομάδα του γυμνασίου Αμμοχώστου, όπου είχε συμπαίκτη τον άλλο θρύλο της ΕΟΚΑ (αλλά και της Ανόρθωσης…) τον Αντώνη Παπαδόπουλο. Σήμερα το γήπεδο του ΑΣΙΛ στη Λύση όσο και το προσωρινό στη Λάρνακα, έχουν το όνομα του Γρηγόρη Αυξεντίου.

Ο ανδριάντας του Αυξεντίου στην μονή Μαχαιρά 

/ Από μικρός ο Αυξεντίου αγαπούσε το ποδόσφαιρο και, όπως λένε αυτοί που τον γνώριζαν, τόσο στο δημοτικό όσο και στο γυμνάσιο οργάνωνε ποδοσφαιρικές συναντήσεις και έδειχνε ιδιαίτερο πάθος για το άθλημα. Η στενή του φιλία με τον Αντώνη Παπαδόπουλο και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον έκανε να τρέχει πίσω από την Ανόρθωση και να παρακολουθεί τον φίλο που ήταν βασικό στέλεχος της γαλάζιας ομάδας και την ομάδα του. Μέχρι και με αποβολή από το σχολείο είχε τιμωρηθεί για το πάθος του με την Ανόρθωση. Χαρακτηριστικό για το πάθος του είναι ότι όταν γίνονταν επεισόδια στο γήπεδο, πολλές φορές παρενέβαινε για να προστατεύσει τον φίλο του, πηδώντας από τα κιγκλιδώματα. Ο ίδιος ο Αυξεντίου έλεγε στους φίλους του στη Λύση, μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο: «Όταν είδα ότι κινδύνευε ο Αντώνης, πήδηξα πάνω από το κιγκλίδωμα και βρέθηκα μεταξύ των εμπλεκομένων. Έφαγα κάμποσες σφαλιάρες αλλά γλίτωσα τον Αντώνη».

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΛΈΦΑΝΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΈΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΈΣ ΤΗΣ

"Αν απαλείψουμε τη συγκρουσιακότητα της πραγματικής ιστορίας, αν εξωραΐσουμε τις σχέσεις, καλύπτοντάς τες με το αισχηντηλό πέπλο μιας πλαστής αδελφοσύνης και αγαστής συμβίωσης που μόνον πότε-πότε τη χαλάνε κάποιοι Σαρακηνοί μαχαιροβγάλτες, κάποιοι παρανοϊκοί, έ, τότε δεν κάνουμε ιστορία, αλλά Χάρυ Πότερ σε νέες περιπέτειες.

 Ή απλώς λέμε ψέματα"

 

Περιοδικό Πολίτης, τεύχος 157, απαντώντας στη κυρία Ρεπούση και τους αναθεωρητές της ιστορίας για το βιβλίο της.

Ο αείμνηστος, Άγγελος Ελεφάντης, ήταν επί δεκαετίες διευθυντής στο περιοδικό Πολίτης και ο ιδεολογικός ταγός της ανανεωτικής αριστεράς.

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Anna Staikou

Μιχάλης Γκανάς

Αφιερωμένο εξαιρετικά 

Υστερόγραφο σε μια ανάγνωση
Με τον τρόπο της Κικής Δημουλά

Πίνοντας έρχεται η δίψα τι νομίζεις;

Πίνοντας πίκρες συνήθως μονορούφι

πίνοντας γλύκες με κουταλάκι του γλυκού

- γιατί ο φόβος του πνιγμού

φυλάει τα εύθυμα ανέκαθεν.

Πίνοντας το νερό της λησμονιάς.

(Ποια βρύση να το κάνει;)

Πίνοντας τέλος τ' αμίλητο κρασί.

Άκου - τίποτε τόσο αμίλητο

Όσο το μιλημένο.

Τόσο μουγγό κι ανόητο και ηττημένο

πώς τα 'πε όλα τάχαμου

πώς τα 'βγαλε από μέσα του

ενώ μπορεί να τα 'βγαλε απλώς απ 'το μυαλό

Ο Μιχάλης Γκανάς το έγραψε για την Κική Δημουλά και, όπως εξηγεί, είναι σαν να της λέει: «Τι κάνουμε τώρα; Τα γράψαμε, και λοιπόν;».

O Γ. Καραμπελιάς στο militaire: “Η Ελλάδα παίζει τα ρέστα της” (βίντεο)

15 Φεβρουαρίου 2020 10:12

“Αν δεν αποκτήσουμε ένα νέο εθνικό αφήγημα, στην Ελλάδα όπως την ξέρουμε, μένουν 20-30 χρόνια ζωής”. Η πρόβλεψη από έναν άνθρωπο που δεν φοβήθηκε να “ταξιδέψει” σε πολλούς “ιδεολογικούς ωκεανούς”, αλλά να έχει ως βάση της σκέψης του, πάντα τον πατριωτισμό. Ο Γιώργος Καραμπελιάς συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής, έζησε τη δεκαετία του ’60 συμμετέχοντας στη Νεολαία Λαμπράκη. Βρέθηκε στο Παρίσι όπου εργάστηκε σε εφημερίδα υπό τη διεύθυνση του Ζαν Πωλ Σαρτρ. Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, φυλακίστηκε και επιστρέφοντας στην Ελλάδα και για τις πολιτικές του ιδέες και πράξεις τον “κατέταξαν” ως αναρχικό. Όπως λέει ο ίδιος στη συνέντευξή του στο Militaire.gr, “τότε δεν είχα τον αποκλεισμό που έχω από τότε που με θεωρούν εθνικιστή”! Ο κ. Καραμπελιάς μιλά για τον τουρκικό κίνδυνο, τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και τον πατριωτισμό τους, το μεταναστευτικό-προσφυγικό για το οποίο υποστηρίζει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά. Είναι υπέρ της μεταφοράς μεταναστών σε νησιά του Αιγαίου. Πιστεύει ότι ζούμε το 1204 του Βυζαντίου, το οποίο όπως μας θυμίζει ακολούθησε το 1453. Γι΄ αυτό και καλεί σε κινητοποίηση του κόσμου για όσα έρχονται. Όπως λέει “η Ελλάδα παίζει τα ρέστα της”…

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ!!!

 ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ!

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Religion Recovery (ή ένας παπάς τα πέταξε)

Γράφει ο π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος στην Romfea.gr

- «Όλοι όσοι το επιθυμούν ανεβαίνουν.
Μη φοβάσαι. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων
στο τέλος. Αυτοί που λένε στον Θεό:
Ας γίνει το θέλημά σου!
Και αυτοί που τους λέει τελικά ο Θεός:
Ας γίνει το θέλημά σου!
Όλοι όσοι είναι στην κόλαση, είναι από
επιλογή τους. Χωρίς αυτή την προσωπική
επιλογή δεν θα μπορούσε να υπάρχει
Κόλαση!»

C. S. Lewis

Το μεγάλο διαζύγιο

Εκδ. ΙΩΝΑΣ, σελ. 70

Σου ’ρχεται το παραπάνω απόσπασμα στο νου, όταν ακούς ένα πρώην κληρικό να διακηρύσσει στο Religion Recovery [Τι άραγε σημαίνει; Θρησκευτική ανάκτηση, θρησκευτική επάνοδο, θρησκευτική ίαση;]... «για το θρησκευτικό σύστημα που τον στέλνει στην κόλαση και στο σκοτάδι»!!!

Αδελφέ μου, δεν ξέρω, τί σε οδήγησε στην ανάληψη της ιερωσύνης! Δεν ξέρω ποια ήταν η διαδρομή σου στην Εκκλησία του Χριστού! Δεν ξέρω αν συνάντησες κάποιο πρόσωπο που πορευόταν προς την Βασιλεία του Θεού, πολύ περισσότερο δεν ξέρω αν συνάντησες πρόσωπα-εμπόδια σ’ αυτή την διαδρομή..., δεν σε ξέρω προσωπικά, και δεν θέλω με κανένα τρόπο, να γίνω κριτής σου!

Η ψυχική οδύνη του καθενός είναι στον απόκρυφο χώρο της καρδιάς, θεατή μόνον απ’ τον Χριστό, ο Οποίος θα την συνυπολογίσει όταν θα μας κρίνει, γιατί «οὐ τέρπεται ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων, ἀλλά θέλει πάντας σωθῆναι».

Στο παλαιό βιβλίο του Γεροντικού ίσως είχες συναντήσει την ιστορία που ρωτάει (-αναγγέλλει) κάποιος για μια ανάλογη με την δική σου υπόθεση (εγκατάλειψη της μοναχικής ζωής) ένα μεγάλο και άγιο Γέροντα και εκείνος του αντιλέγει: Γι’ αυτό εκπλήσσεσαι, ότι έφυγε; Έκπληξη είναι να φτάσει κανείς μέχρι τέλους, όπως άρχισε!

Και ο μακαρίτης π. Σωφρόνιος στο Έσσεξ, έλεγε για τέτοια θέματα:

- Κατανοήστε τον άνθρωπο, τόσο άντεξε το απόλυτο!

Και θυμάμαι προσωπικά τον μακαρίτη τον Γέροντά μου, Πρεβέζης Μελέτιο, να κλαίει με λυγμούς πάνω από τον τάφο του Μητροπολίτου Λένινγκραντ Νικοδήμου, βλέποντας αυτό που εκείνος είχε ζητήσει να γραφεί στον τάφο του (και εγώ να εκπλήσσομαι, γιατί δεν καταλάβαινα ρωσικά):

«Κατανόησε, Κύριε, την αδυναμία της ψυχής μου».

Δεν ξέρω τα κίνητρά σου για την ιερωσύνη, τα όσα όμως είπες ή λες φεύγοντας, δείχνουν ότι μάλλον φόρτιση συναισθηματική (στην λογική της απαράδεκτης «θεολογίας» των κλίσεων των ιερατικών) πρέπει να υπήρξε η κινητήριος δύναμη στο να γίνεις ιερέας. Δηλαδή, ένταση συναισθηματική, πράγμα που είναι, ψυχολογικά, μια κινητή άμμος.

Μια συνθήκη που καταπίνει όσους νομίσουν ότι μπορούν να σταθούν πάνω της. Συγχώρα με, αν αλλοιώς έχουν τα πράγματα και σε αδικώ. Πάντως η «θεολογία» που αναδίδουν τα λεγόμενά σου (συγχώρα με και πάλι) καμμία σχέση δεν έχει με την διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού.

Τα λάθη και τα πάθη τα ανθρώπινα είναι προς θεραπείαν και είναι πελώριο λάθος, αν, αντί τούτου, τα ανάγουμε σε κριτήρια και τρόπο αξιολογήσεως, γι’ αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας ή γι’ αυτά που πρέπει να αποφασίσουμε. «Φαῦλος βίος ὀρθά δόγματα οὐ τίκτει» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, όχι οι χριστιανοί. Και οι χριστιανοί προσυπογράφανε με το Δ΄ Μακκαβαίων (έστω δευτεροκανονικό) ότι «αὑτοκράτωρ ἐστί τῶν παθῶν, ὁ εὐσεβής λογισμός».

«ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ»

από Leonidas C. Aposkitis

«ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ»: Το θεατρικό έργο του Γερμανού συγγραφέα ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΡΝΧΑΡΝΤ, που παίζεται στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, είναι μια «κωμωδία της γερμανικής ψυχής»...Το έργο λειτουργεί σαν καθρέφτης του κοινωνικού προσώπου της μεταπολεμικής Γερμανίας και μιλάει για την αποναζιστικοποίηση που ΔΕΝ έγινε ποτέ!!!

Μία εξαιρετική παράσταση με πρωταγωνιστές την Μπέττυ Αρβανίτη, την Σμαράγδα Σμυρναίου και τον Περικλή Μουστάκη.

"Όταν πείνασα

στο Χάϊνμπουργκ,

πήγα σ’ ένα εστιατόριο

ερχόμενος από την Κρακοβία

και παράγγειλα

χοιρινό με κνέντελ

και μια μικρή μπύρα.π

Κουβέντιασα με τον πανδοχέα,

μου είπε πως θα έπρεπε να σκοτώσουν 

όλους τους Πολωνοεβραίους

χωρίς εξαίρεση καμία.

Ήτανε ναζί.

Στη Βιέννη πήγα στο ξενοδοχείο Αμπάσσαντορ

και παρήγγειλα ένα κονιάκ,

ένα γαλλικό φυσικά, είπα,

ένα Μαρτέλ

και συζήτησα με έναν ζωγράφο

που έλεγε συνεχώς πως ήταν καλλιτέχνης,

και πως ήξερε τι σημαίνει Τέχνη,

πως όλος ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει ιδέα

τι σημαίνει Τέχνη.

Σε λίγο διαπίστωσα 

πως ήταν ναζί.

ΠΩΣ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΝΤΡΟΠΗ!!!

Οτσαλάν: Η “επέτειος” της ντροπής

.........................

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 21 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης:

«Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες "φιλότιμο" και "αξιοπρέπεια";»,

Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. 

Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρούνταν δεδομένο. 

Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια».....

[...........]

Τι επέλεξε να τονίσει σε κείνη την ανακοίνωση ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: 

«Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»!

«Ένοπλη ανταρσία» (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία! «Τρομοκρατία και βία» η πάλη των Κούρδων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους! Αυτά ήταν τα λόγια του κυρίου Σημίτη, μόλις δύο 24ωρα από την παράδοση του Οτσαλάν!

Αυτά ήταν τα λόγια που ειπώθηκαν σε μια στιγμή που ολόκληρος ο ελληνικός λαός ένιωθε οργή και ντροπή. 

Οργή για το κατάντημα της κυβέρνησης, κατάντημα, όμως, για το οποίο η ίδια η τότε κυβέρνηση όχι μόνο δεν ένιωθε ντροπή, αλλά καυχιόταν κιόλας για την αποστολή που εκτέλεσε. 

Εξάλλου, στην ίδια εκείνη ανακοίνωση, ο κ. Σημίτης, που θέλοντας να διασώσει εαυτόν είχε θυσιάσει τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο), ισχυριζόταν ότι:

«Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν »!

.............

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ..https://www.enikos.gr/my-blog/370678/Otsalan-H-epeteios-ths-ntrophs

15 Φεβρουαρίου 1999- Η χειρότερη στιγμή ηθικά της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας

Από Βασίλη Ασημακόπουλο:

«Πετάξτε τους έξω» 

“…… ο διοικητής της ΕΥΠ, ο οποίος έχει πληροφορηθεί το αίτημα Οτσαλάν για παροχή πολιτικού ασύλου, απαντά στον Καλεντερίδη ως εξής: "Να του πεις ότι είναι ηλίθιος. Διέπραξε αθλιότητα. Αυτό που έκανε δεν είναι τίποτα. Δεν ισχύει. Να του πεις να τσακιστεί να φύγει γρήγορα και να πάει όπου θέλει. Εμείς δεν του τάξαμε τίποτα. Πέτα τον έξω, ρε Σάββα, να τελειώνουμε. Σε παρακαλώ, παιδί μου"! 

…… 

"Σάββα άκουσέ με, είμαι ο Τζοβάρας, είναι εδώ τρεις υπουργοί και ο αρχηγός, κρέμονται τρεις υπουργοί από σένα, το καταλαβαίνεις; Να πας αμέσως και να τον πετάξεις έξω με τη βία"".

Ο Καλεντερίδης αρνείται, με το επιχείρημα ότι "δεν είναι δυνατόν να του ζητούν να κάνει τέτοια πράγματα" και ότι "αδυνατεί να χρησιμοποιήσει βία"

……….

Ο "Τζοβάρας", όπως ονομάζεται η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής, συνεχίζει την παραίνεσή του: ""Σε παρακαλώ, Σάββα, πέτα τα έξω τα μ.....να τελειώνομε. Μπορείς να το κάνεις. Πρόσεξε, γιατί αν δεν το κάνεις, όταν έρθεις πίσω, θα σε αποστρατεύσουν. Μπορείς να το κάνεις. Είναι τρεις υπουργοί εδώ" (...)"

Από την έκθεση Κωστούλα (πρεσβευτής στην Κένυα), εφημ. Ριζοσπάστης, 7-3-1999 

Τον Φεβρουάριο του 1999 έφθανε η χορηγία του 1.000.000 μάρκων στα ταμεία-γραφεία του κόμματος, όπως μάθαμε πολλά χρόνια αργότερα στη δίκη για την υπόθεση Siemens. Τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά αποδείχθηκαν εύκολοι αντίπαλοι του τουρκικού επεκτατισμού και υφιστάμενες των ιμπεριαλιστών σχεδιασμών στην περιοχή. Αλλά και η τουρκική αριστερά, υφιστάμενη και εξαρτημένη του κεμαλισμού, όπως σημειολογικά αποτυπώνεται στη διαδρομή του σοσιαλδημοκράτη Ετσεβίτ (ΠΘ τόσο το 1974, όσο και το 1999)

Ακολουθεί η δήλωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη με αφορμή την μαύρη επέτειο της παράδοσης Οτζαλάν:

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΤΖΑΛΑΝ ΚΑΙ ΝΤΕΜΙΡΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΕΣ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΕΥΡΩΠΑЇΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ.

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΝΟЇΚΕΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ, ΝΑ ΛΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ.

                        

 Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                        Αιξωνή, Φεβρουάριος 2020

Ο Συβαριτισμός στο Θέατρο

«Εξημέρωση», του Δημοσθένη Παπαμάρκου

του Κώστα Σαμάντη από την Ρήξη φ. 157

«…Ξεκινήσαμε τις συνεντεύξεις προσφύγων. Ανθρώπων που κυρίως έμεναν στην κατάληψη του City Plaza, η οποία έχει δυστυχώς εκκενωθεί πια»

Ο θεατής, που έρχεται σε επαφή με το παραπάνω σημείωμα της σκηνοθέτιδας Γεωργίας Μαυραγάνη, παίρνει μια πρώτη εικόνα για την παράσταση που θα παρακολουθήσει στη Στέγη του Ωνάσειου Ιδρύματος. Κατ’ αρχάς η κατάληψη του City Plaza εγκαταλείφθηκε, δεν εκκενώθηκε. Κατά δεύτερον, η συγκεκριμένη κατάληψη είχε γίνει σε κτήριο ιδιώτη. Κατά τρίτον και τελευταίο, εκκρεμούσε δικαστική απόφαση όπου χαρακτήριζε την κατάληψη παράνομη και είχε δοθεί εντολή για την εκκένωσή της. Εν πάση περιπτώσει…

Ας πάμε στην ουσία της παράστασης. Ο Δημοσθένης Παπαμάρκου έκανε αίσθηση το 2014 όταν κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων Γκιακ με την οποία μάλιστα απέσπασε το βραβείο Διηγήματος της Ακαδημίας Αθηνών καθώς και το βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Ο Αναγνώστης. Η συγκεκριμένη συλλογή ανέβηκε στο θέατρο σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη. Στα κείμενά του ο Παπαμάρκος πραγματεύεται τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης με αγαπημένα θέματά του να είναι ο θάνατος, η απώλεια, η βία και η μνήμη. Στο συγκεκριμένο έργο, την Εξημέρωση, ασχολείται όχι με τη διαδικασία επέμβασης σε ζώα και φυτά, αλλά με το κατά πόσον ο ανθρώπινος λόγος μπορεί να παρέμβει στους βασικούς όρους πολιτισμού που αναφέραμε πιο πάνω, να τους τροποποιήσει και εντέλει να τους δώσει διαφορετική μορφή και περιεχόμενο. Με τη χειραγώγηση να είναι σημαντική παράμετρος της κυρίαρχης ιδεολογίας, καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι η τροποποίηση της μνήμης και της απώλειας μπορεί άριστα να δημιουργήσει μια νέα αφήγηση ιστορίας. Στην Εξημέρωση ο συγγραφέας βάζει στο κέντρο του την αρχαία Αθήνα και την πλαισιώνει από δύο βίαιες απώλειες: την απώλεια της Μιλήτου στα ανατολικά και την απώλεια της πόλεως Σύβαρις στα δυτικά. Έχει ενδιαφέρον το πώς προσλαμβάνει το κέντρο αυτού του συστήματος, η ανοιχτή πληγωμένη καρδιά, όπως αναφέρει, αυτές τις απώλειες. Να σημειώσουμε ότι ο Παπαμάρκος, εκτός από συγγραφέας είναι και ιστορικός, υποψήφιος διδάκτορας Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βαθύς γνώστης των περιόδων στις οποίες αναφέρεται. 

Η Μίλητος καταστράφηκε από τους Πέρσες, το 494 π.Χ., ύστερα από πολυετή αγώνα αντίστασης και ενώ προηγουμένως οι Αθηναίοι την είχαν αφήσει στην τύχη της. Ήταν τόσο μεγάλο το σοκ αυτής της απώλειας, ώστε οι Αθηναίοι ανέθεσαν στον Φρύνιχο να γράψει το θεατρικό έργο Μιλήτου Άλωσις, το οποίο παρουσίασε στους θεατρικούς αγώνες της εποχής. Καθόλου τυχαία χορηγός της συγκεκριμένης παράστασης ήταν ο Θεμιστοκλής, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει τους Αθηναίους για τον εξ ανατολών κίνδυνο. Το έργο του Φρυνίχου σόκαρε σε τέτοιο βαθμό τους Αθηναίους, ώστε απαγόρευσαν την παράσταση και επέβαλαν στον συγγραφέα πρόστιμο χιλίων δραχμών γιατί τους θύμισε «οικεία κακά». Ο σκοπός όμως του Θεμιστοκλή είχε επιτευχθεί και οι Αθηναίοι πλέον έπαιρναν σοβαρά υπ’ όψιν τους τον κίνδυνο των Περσών. 

Στην αντίπερα όχθη, στα δυτικά, η Σύβαρις ήταν μια ευημερούσα πόλη, φημισμένη για τον τρυφηλό και ευδαιμονικό τρόπο ζωής των κατοίκων της. Βυθισμένη σε μια πλήρη ευδαιμονία, με αποκλειστικό ενδιαφέρον την υπερβολική και εκτός ορίων κατανάλωση. Ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων πολιτών και πολιτικών αποδόμησε τη συνοχή της κοινωνίας και ήταν ήρθε η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους Κροτωνιάτες, η πόλη τους κατέρρευσε. Έκτοτε ο συβαριτισμός («συβαρίτες πολιτικοί», που έλεγε και ο Βύρων Πολύδωρας) κατέστη συνώνυμος της διαφθοράς και της κοινωνικής κατάρρευσης. 

Ο Παπαμάρκος προτείνει μια παραβολή. Απέναντι στους υπαρκτούς κινδύνους των καιρών επισείει τον κίνδυνο της άλωσης αφενός και της κατάρρευσης αφετέρου. Με τους κινδύνους αυτούς να είναι υπαρκτοί και δρώντες.

Προσοχή...

«Ο αιώνας του εαυτού». Ένα ντοκιμαντέρ του Adam Curtis. Ο καπιταλισμός σε πρώτο πρόσωπο.

Ο Αιώνας του Εαυτού είναι μια βρετανική τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ του 2002 από τον σκηνοθέτη Adam Curtis. Επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι καπιταλιστές αξιοποιώντας το  έργο των ψυχαναλυτών Sigmund Freud και Anna Freud και τις απόψεις του συμβούλου δημοσίων σχέσεων Edward Bernays, χειραγωγούν τις ανθρώπινες κοινωνίες. 

Σε ένα επεισόδιο, ο Curtis λέει : «Αυτή η σειρά είναι για το πώς όσοι βρίσκονται στην εξουσία έχουν χρησιμοποιήσει τις θεωρίες του Φρόιντ για να προσπαθήσουν να ελέγξουν το επικίνδυνο πλήθος σε μια εποχή μαζικής δημοκρατίας».

Αναλυτικότερα εδώ.

Μέρος Πρώτο – Οι Μηχανές της Ευτυχίας

Ο αιώνας του εαυτού (μέρος πρώτο) από tvxorissinora

Μέρος Δεύτερο – Η Εφαρμοσμένη Μηχανική της Συγκατάθεσης 

O αιώνας του εαυτού - Μέρος δεύτερο από tvxorissinora

Μέρος Τρίτο – Υπάρχει ένας αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας: Πρέπει να καταστραφεί
 

O αιώνας του εαυτού - Μέρος τρίτο από tvxorissinora

Μέρος Τέταρτο – Οχτώ άνθρωποι πίνουν λίγο κρασί στο Κέτερινγκ

 

Ο αιώνας του εαυτού - μέρος τέταρτο από tvxorissinora  

ΠΗΓΗ:http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2015/12/adam-curtis.html
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αφιέρωμα στον Νεοέλληνα φιλόσοφο Σπυρίδωνα Κυριαζόπουλο

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020, Iερός Ναός Αγίου Νικολάου Ραγκαβά : Φιλοσοφικός Κύκλος: Αφιέρωμα στον Νεοέλληνα φιλόσοφο Σπυρίδωνα Κυριαζόπουλο

Mίλησαν: – Γιώργος Κρανιδιώτης, (ιατρός, πτυχιούχος Φιλοσοφίας): «Η φιλοσοφική θεολογία του Σπ. Κυριαζόπουλου».

– Γιάννης Ιωαννίδης (αρχιτέκτονας – μεταφραστής): «Ο Σπ. Κυριαζόπουλος και η κριτική του τεχνικού πνεύματος».

– Θεόδωρος Ζιάκας (μαθηματικός – ανεξάρτητος ερευνητής επί θεμάτων κοινωνικής οντολογίας): «Από την “πολιτική θρησκεία” στον χριστιανισμό».

"ΈΝΩΣΗ - η αγιάτρευτή μας πληγή...

ΣΙΝ-ΦΕΙΝ, η πολιτική εκπροσώπηση του ΙRA είναι ο νικητής των εκλογών στην Ιρλανδία!

Οι Ιρλανδοί και οι Κύπριοι κατά τους ενωτικούς τους αγώνες βρέθηκαν σε κοινές φυλακές στη Βρετανία. 

Με πρόταση του αρχηγού του IRA άρχισε η διδασκαλία των νέων ελληνικών στις φυλακές. Η ανταπόκριση ήταν ολοπρόθυμη...

Η πρώτη λέξη που γράφτηκε στο τετράδιο των άγνωστων λέξεων ήταν η "ΈΝΩΣΗ - η αγιάτρευτη πληγή στην πονεμένη ψυχή των παιδιών του IRA, αλλά και το "γαλάζιο τ' όνειρο" που τόσο συγκινούσε τη ψυχή των Ελληνοκύπριων αγωνιστών"

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ξένος στή χώρα σου.

Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης

Ξένος στή χώρα σου.

Η τράπεζα σου έδωσε κάποτε 100 ευρώ στεγαστικό δάνειο ΕΠΕΙΔΗ πληρούσες τα οικονομικά κριτήρια της γι αυτό.

Αν στο έδωσε ΧΩΡΙΣ να τα πληρείς, κάποιος υπεύθυνος της τράπεζας πρέπει να διωχθεί. Αλλά, δεν έχουμε δει κανέναν έως σήμερα να έχει διωχθεί.

Μετά τις περικοπές αμοιβών και τις απολύσεις από το 2010, έπαψες να πληρείς τα κριτήρια γιατί είτε μειώθηκαν τα εισοδήματά σου, είτε έμεινες άνεργος. Χωρίς δική σου υπαιτιότητα. Κι αυτό ισχύει για το 90% των δανειοληπτών. Συνεπών και κακοπληρωτών.

Ενώ εσύ υπέστης απώλεια εισοδημάτων, που έγινε αποδεκτή από το ελληνικό δημόσιο και την ΕΚΤ, που εγγυώνται τις τραπεζικές εργασίες, η τράπεζα δεν εκλήθη να υποστεί καμιά αντίστοιχη απώλεια για το δάνειό σου και εξακολουθεί να απαιτεί 100 ευρώ, συν τους τόκους, σαν να έχεις τα εισοδήματα (δηλαδή τα κριτήρια) με τα οποία σου ενέκρινε το δάνειο! 

Επιπλέον, εχεις πληρώσει με τούς φόρους σου τρείς φορές από τότε την ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας, η οποία εκμηδένισε σχεδόν την αξία της τράπεζας γιατί έπεσε στο κενό! Χωρίς δική σου υπαιτιότητα.

Την ίδια ώρα, το 25% περίπου από όσους δεν πληρώνουν τα δάνειά τους έχουν ικανή περιουσία, γραμμένη σε άλλους, η τράπεζα τούς ξέρει, αλλά κάνει τα στραβά μάτια για λόγους κόστους, διαπλοκής με πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους. Της είναι πιο εύκολο να τα πουλήσει κοψοχρονιά σε ξένα κοράκια παρά να κυνηγήσει τους μπαταχτσήδες.

Φυσικά, και τα κοράκια τα πληρώνεις εσύ, όπως και τα ανείσπρακτα δάνεια. Τα οποία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ανήκουν σε νοικοκύρηδες δανειολήπτες. Αλλά σε στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ανάμεσα στούς οποίους είναι και όσοι πήραν δάνεια χωρίς να έχουν ούτε τα κριτήρια, ούτε την επιφάνεια για να τα αποπληρώσουν. Αλλά, ούτε γι αυτή την τότε ανυπαρξία ελέγχου εκ μέρους της τράπεζας τιμωρήθηκε κανείς από τους υπευθύνους της.

Από τη «Λευκή Βίβλο» στις σημερινές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις

Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 27 ΧΡΟΝΙΑ -Από τη «Λευκή Βίβλο»:

Από τη «Λευκή Βίβλο» στις σημερινές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις

Οι «Τέσσερις ελευθερίες» της Συνθήκης του Μάαστριχτ και αποτελούν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

 Η ελευθερία της κίνησης των κεφαλαίων, η ελευθερία κίνησης των εμπορευμάτων, η ελευθερία κίνησης υπηρεσιών και η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού. 
Η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού αποτελεί τη βάση για τις ρυθμίσεις της «Λευκής Βίβλου», που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε «απασχολήσιμο», υποχρεωμένο να παρέχει την εργασία του, όπου, όπως και όταν του το ζητήσει ο εργοδότης του.

Με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η ελεύθερη κίνηση εμπορευμάτων, υπηρεσιών και του κεφαλαίου απαιτεί και την ελεύθερη κίνηση της εργατικής δύναμης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στις συνθήκες αυτές οι υπάρχουσες σχέσεις μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου, υποβάλλονται σε αλλαγές......«Τα άτομα, τα οποία έχουν ήδη εργασία πρέπει να πειστούν ότι... η αλληλεγγύη που θα δείξουν με την αποδοχή ορισμένων θυσιών θα καταλήξει στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης για εκείνους, οι οποίοι είναι σήμερα άνεργοι» (θέση 1.6.)...
...Στο όνομα της πρόληψης και αντιμετώπισης της ανεργίας, προωθούνται οι λεγόμενες ενεργητικές πολιτικές, που προβλέπουν την επέκταση της μερικής απασχόλησης και άλλων μορφών υποαπασχόλησης, δηλαδή το μοίρασμα της ανεργίας. Προβλέπονται, επίσης, διάφορα προγράμματα ψευτοκατάρτισης, που σκοπό έχουν να εκτονώσουν την οργή των ανέργων, να τους κλείνουν το στόμα.
Ταυτόχρονα, προβλέπεται περικοπή, ακόμα και κατάργηση, των επιδομάτων ανεργίας, γιατί τα θεωρούν αντικίνητρο για την αναζήτηση δουλειάς.
Ενίσχυση του επιχειρηματικού πνεύματος:
Δηλαδή, δημιουργία ακόμα πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος (π.χ., φοροαπαλλαγές, επιδοτούμενα προγράμματα προς όφελος των εργοδοτών κλπ.). Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη του επιχειρηματικού πνεύματος αφορά στους ίδιους τους ανέργους, οι οποίοι εντάσσονται σε προγράμματα για τη δημιουργία μικροεπιχειρήσεων, οι οποίες αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα και δεν είδαν καμία προκοπή..."

...Στο όνομα της πρόληψης και αντιμετώπισης της ανεργίας, προωθούνται οι λεγόμενες ενεργητικές πολιτικές, που προβλέπουν την επέκταση της μερικής απασχόλησης και άλλων μορφών υποαπασχόλησης, δηλαδή το μοίρασμα της ανεργίας. Προβλέπονται, επίσης, διάφορα προγράμματα ψευτοκατάρτισης, που σκοπό έχουν να εκτονώσουν την οργή των ανέργων, να τους κλείνουν το στόμα.Ταυτόχρονα, προβλέπεται περικοπή, ακόμα και κατάργηση, των επιδομάτων ανεργίας, γιατί τα θεωρούν αντικίνητρο για την αναζήτηση δουλειάς.Ενίσχυση του επιχειρηματικού πνεύματος:Δηλαδή, δημιουργία ακόμα πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος (π.χ., φοροαπαλλαγές, επιδοτούμενα προγράμματα προς όφελος των εργοδοτών κλπ.). Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη του επιχειρηματικού πνεύματος αφορά στους ίδιους τους ανέργους, οι οποίοι εντάσσονται σε προγράμματα για τη δημιουργία μικροεπιχειρήσεων, οι οποίες αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα και δεν είδαν καμία προκοπή..."

Το Μάρτη του 1994, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με ειδικό ένθετο φυλλάδιο του ΚΚΕ με τίτλο: «Λευκή Βίβλος η επιχείρηση επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα». 

ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ...

π.Βασίλειος Θερμός*

Ένα παιδί που σε ολόκληρη την ανάπτυξή του εθίζεται με εικόνες κυρίως να λαμβάνει τα μηνύματα,η εικόνα γίνεται μέρος του είναι του.

Και επομένως το παιδί διαμορφώνει σιγά σιγά μια προσωπικότητα που το κάνει να ενεργεί παρορμητικά.  Δηλαδή,πάρτε ενα μικρό παιδάκι του δημοτικού,ακόμη και του νηπιαγωγείου πιά.  Έχει στα χέρια του ένα τηλεχειριστήριο.  Υπάρχουν 15 κανάλια π.χ.  Έχει τη δυνατότητα,με μια πολύ απλή κίνηση,να αλλάζει συνεχώς κανάλι μέχρι να βρει μια εικόνα που το ικανοποιεί.

Αυτό δημιουργεί με τα χρόνια, όταν επαναλαμβάνεται, μια δομική αλλοίωση στην ψυχή του παιδιού.  Δηλαδή τι;  Κάνει αυτό το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί για πολλή ώρα σε κάτι. Έχουμε πρόβλημα απ' τη συγκέντρωση της προσοχής των παιδιών και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές το έχουν παρατηρήσει,γιατί κυριαρχεί η εικόνα τόσο πολύ.  Γι' αυτό και πάρα πολλά παιδιά δυσκολεύονται να διαβάσουν στο σπίτι και κάνουν άπειρες διακοπές και υφίστανται και οι γονείς όλη την ταλαιπωρία μαζί τους.

Ή, επίσης μια άλλη δομική αλλοίωση πέρα απ' τη διάσπαση της προσοχής,είναι η παρορμητικότητα.Δηλαδή κάνουμε ανθρώπους-δηλαδή,κάνουν τα μέσα ενημέρωσης σήμερα-παρορμητικούς, να ενεργούν χωρίς να σκεφτούν. Διότι η σκέψη είναι κόπος. Η επεξεργασία του ερεθίσματος είναι κόπος.

Αφήστε τις διαφημίσεις, ακόμη και τα δελτία ειδήσεων καθώς περνάνε από ενα πάρα πολύ σημαντικό θέμα,το οποίο θέλει σκέψη και ανάλυση, αμέσως μετά σε ένα κοσμικό γεγονός και εναλλάσουν το ένα με το άλλο,δεν αφήνουν χρόνο για σκέψη και επομένως ουσιαστικά έμμεσα δίνουν το μήνυμα, <<μη στεναχωριέσαι για πολύ, αν αυτό που σου είπα σε στεναχώρησε, υπάρχει το επόμενο με το οποίο θα αλλάξεις διάθεση>>.

Άρα,πως αλλάζω όταν είμαι στεναχωρημένος;  Αλλάζοντας ερεθίσματα,όχι σκεπτόμενος, επεξεργαζόμενος αυτό το οποίο μου συνέβη.  Δηλαδή ουσιαστικά δημιουργούν έναν άνθρωπο που υστερεί στη σκέψη,του λείπει η σκέψη,η οποία είναι πολύτιμη λειτουργία του ανθρώπου.  Μια απ' τις λειτουργίες του βέβαια.

Και κυριαρχούν οι αισθήσεις και η απόλαυση.  Αυτό μακροπρόθεσμα θα δημιουργήσει νέο τύπο ανθρώπου ο οποίος θα λειτουργεί σαν αυτόματο, χωρίς σκέψη, παρορμητικά, με το θυμικό, με τις αισθήσεις και δικαιούται να έχει κάτι και να το έχει αμέσως.

Γιατί άλυτο το πρόβλημα της παιδείας στην Ελλάδα σήμερα;

Χρήστος Γιανναράς

Antifono.gr

 

«Στην Ελλάδα υπάρχει μια κατάσταση που κατανοεί την παιδεία ως κάτι χρηστικό». «Η αλήθεια δεν εξαντλείται ποτέ στην κατανόηση, έχει μια δυναμική η οποία παρατείνεται, επεκτείνεται, είναι εμπειρία μετοχής».

«Μέσα στον πολιτισμό που έχουμε, στις ρίζες μας, υπάρχει μία καθολικότητα που μπορεί να αγκαλιάσει τα πάντα, αρκεί να συναντά την ετοιμότητα για μια έξοδο από το ‘’εγώ’’, «σήμερα και η τεχνολογία και τα πολιτικά συστήματα έχουν την μονομανία να κάνουν το άτομο, Θεό. Να κάνουν την ατομικότητα, το παν. Να είναι τα δικαιώματα του ατόμου η αρχή, ο κανόνας της συμβίωσης. Όμως η πρόταση υπάρχει και την γιορτάζουμε σήμερα».

Εκδήλωση της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιά και του Πανεπιστημίου Πειραιά για τους Τρεις Ιεράρχες την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020 με κεντρικό ομιλητή τον Χρήστο Γιανναρά, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Γιατί άλυτο το πρόβλημα της παιδείας στην Ελλάδα σήμερα;».

Μύθοι και αλήθειες για τις ανεμογεννήτριες (80+ μούφες, σε 8 σελίδες και 8 λεπτά ανάγνωσης, ή ...Inside Story 8)

Από: Συντονιστική Διαμαρτυρίας "μΑΠΕΣ"

1 Δεκεμβρίου 2019 · 

Άρθρο του 2017 https://archaeopteryxgr.blogspot.com/2017/08/80-8-8.html?fbclid=IwAR1yb5tDS6mCEJF_q_WwexKPxWHsm6ndiYRiiBEUKSnk-BJhcyhbav21_UQ! 

Χαρά στο κουράγιο αυτού που το συνέταξε! Τα επιχειρήματα ισχύουν 100% και σήμερα. Ιδιαίτερα επίκαιρα τώρα που βρίσκεται σε Δημόσια Διαβούλευση το νέο ΕΣΕΚ!!! Δεν είναι ο μόνος που τα λέει.... τους έχουμε πάρει πια χαμπάρι!

https://www.apenantioxthi.com/2017/02/alitheis-kai-psemata-gia-tin-aioliki-energeia.html?fbclid=IwAR3_jV63HA4Vmg9n7peo0onx1JJPo6xE0Tb3_FxeGcPZXdAjFvvBde_idWk

https://kokinokamini.blogspot.com/2018/02/blog-post_4.html?fbclid=IwAR0RLvAwft0sMVAKq7ZU82KJlskzduc7ngyZXv7dYau-WIyGnx4u4lC5-Eg

https://greeklignite.blogspot.com/2019/08/blog-post_27.html?fbclid=IwAR3z8PJKtUc6UTXE4038thb1kQwzEnew8tYy6vOy1ksuHxv2NF8NAEHRvC0

https://greeklignite.blogspot.com/2019/11/9-2019.html?fbclid=IwAR3v4sOr1DJgemRtKUYbxjzR15GsWeyxsnMxSjTHAZ9yI7YKjl2nejS-J2s

Τα εξωφρενικά ψέματα υπάρχουν εδώ και καιρό.

Στις 20 Ιουνίου του 2012 είχα σχολιάσει 16 σελίδες με (τι άλλο;) πολλά ψέματα από την ΕΛΕΤΑΕΝ. Για όσους δεν την γνωρίζετε, η ΕΛΕΤΑΕΝ είναι το Ελληνικό παράρτημα κάποιας Ευρωπαϊκής ΕΛΕΤΑΕΝ και υπάρχει και Αμερικάνικη και όλες προωθούν την συνέχιση των επιδοτήσεων σε αιολικά.  Τα αιολικά, αν και τεχνολογία του 1970, κατάφεραν να υπάρχουν από το 1992 με ειδικούς νόμους για επιδοτήσεις και υπάρχουν μόνο για τις επιδοτήσεις. Και όσο ο κόσμος τους παίρνει χαμπάρι, ανεβάζουν την πίεση σε πολιτικούς και τα παραμύθια στους υπόλοιπους για να ζήσουν άλλη μία μέρα, συνεπικουρούμενοι από επαγγελματίες "ακτιβιστές", "οικολογικές" ΜΚΟ -- όλοι ξεδιάντροποι και πλέον ξεφωνημένοι ψεύτες

Αλλά από το 2012 έχουμε μάθει πολλά για το τι κάνουν και δεν κάνουν τα αιολικά, τόσο από την τεκμηριωμένη και δημοσιευμένη εμπειρία από χώρες που έβαλαν πολλά αιολικά, όσο και από αναλύσεις και μελέτες που προέρχονται και από την ίδια την Γερμανία. Επίσης και από τους πολιτικούς που κάπως τα βαρέθηκαν και τα λένε με το όνομά τους, κυρίως στην Αμερική, στην Αυστραλία και στην Αγγλία.

Αλλά σήμερα δεν θα γράψω γενικά για τα αιολικά, θα γράψω μόνο για το νέο άρθρο της ΕΛΕΤΑΕΝ, του περασμένου Μαΐου, που υπογράφει η κυρία Μάχη Τράτσα, που την είχα ξεχάσει, αλλά μου την θύμισαν πρόσφατα, όπως σας ανέφερα προχθές. Το άρθρο της κυρίας Τράτσα και είναι διασκευή της ψευδολογίας του 2012. Ίδιο στυλ, ίδια ξεδιάντροπα παραμύθια, άλλη υπογραφή.

Αντίγραφο του 2ου αυτού άρθρου για τους "μύθους και τις αλήθειες" είναι εδώ (και σε σμίκρυνση στην παραπάνω εικόνα).

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ "ΠΑΡΑΣΙΤΑ"

του Σπύρου Γιανναρά

Μια άλλη άποψη. Είχα χρόνια να δω τόσο κακή ταινία, όσο τα Παράσιτα. Με τόσο αναληθοφανές, ψεύτικο και ρηχό σενάριο, μια ταινία καθ' όλη τη διάρκεια της οποίας αισθάνεσαι την αγωνία των δημιουργών της να εντυπωσιάσουν το κοινό, (épater la galerie, αυτή η μάστιγα του καιρού μας) να ικανοποιήσουν την ανάγκη του αδιάφορου θεατή για πρόκληση για την πρόκληση, για ένα κέντρισμα που θα τον βγάλει από την ανία του.

Κι όλο αυτό αμπαλαρισμένο με το πιο φανταχτερό περιτύλιγμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, του μίσους για τον πλούτο του άλλου, όλα τα ξεθυμασμένα αντικαπιταλιστικά κλισέ. Κι όταν προς το τέλος κορυφώνεται η αγωνία του "δημιουργού" ότι τα κλισέ του συρμού μπορεί να μην επαρκούν, η ταινία γυρίζει στο σπλάτερ και στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή του χυμένου αίματος.

Τα Παράσιτα δεν είναι κινηματογράφος, δεν είναι τέχνη, είναι το παράσιτο της τέχνης, είναι διαφήμιση που καμώνεται την τέχνη ενώ αγνοεί και κατ' ουσίαν πλήττει βάναυσα το υπαρξιακό υπόβαθρο του έργου τέχνης. Σήμερα η διαφήμιση του εαυτού, η κολακεία του πλήθους και το ελαφρό παιχνίδι με τα μεγάλα και κρίσιμα, συλλήβδην με τα μικρά και ασήμαντα, αλλά επικαιρικά ζητήματα του καιρού μας, με δυο λόγια η πιο αβασάνιστη αναζήτηση της συνταγής πρωτοτυπίας και εντυπωσιασμού, δηλαδή η πνευματική ευκολία έχει σαρώσει τα πάντα.

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΡΒΩΝΟΙ ΤΗΣ ΝΔ

του Κώστα Χατζηαντωνίου

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΡΒΩΝΟΙ ΤΗΣ ΝΔ

Το 1814, εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευση του γαλλικού λαού από την κατάληξη της Επανάστασης και την έκβαση των Ναπολεόντειων πολέμων, αλλά και χάρη στην εξωτερική επέμβαση, οι Βουρβώνοι επέστρεψαν στη Γαλλία. Όπως όμως θα επεσήμαινε ο περίφημος Ταλλεϋράνδος «δεν είχαν μάθει τίποτα, δεν είχαν ξεχάσει τίποτα». Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή: μετά από λίγα χρόνια εκθρονίστηκαν οριστικά και η Επανάσταση, μετά από μια νέα βοναπαρτική περίοδο, επιβλήθηκε οριστικά γεννώντας τη γαλλική δημοκρατία.

Το 2019, εκμεταλλευόμενη τη θλιβερή αποτυχία της κυβέρνησης μιας εμμονικής αριστεράς, το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της Χρεωκοπίας επέστρεψε στην εξουσία. Ίσως είναι νωρίς ακόμη για να κριθεί ευρύτερα, τα σημάδια αλαζονείας όμως είναι ήδη ορατά και προκαλούν λύπη αλλά και βαθιά ανησυχία για μια σειρά από θέματα, με πρώτο την αντιμετώπιση των εθνικών κινδύνων στο Αιγαίο, τόσο εξαιτίας της ανοχής της τουρκικής επιθετικότητας, όσο και εξαιτίας της περιφρόνησης κάθε δικαιώματος των κατοίκων των νησιών που δοκιμάζονται γιατί η κυβέρνηση δεν τολμά να λάβει σοβαρά μέτρα στο μεταναστευτικό ζήτημα.

Επειδή, προφανώς, θα ρωτήσουν κάποιοι «και τι να κάνει;», θα έλεγα κατ' αρχήν πως δεν μπορούν τα νησιά του Αιγαίου να θυσιαστούν για να μη θιγεί η πελατεία της κυβέρνησης στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο. Αν πραγματικά διαθέτει πυγμή αυτή η κυβέρνηση, οφείλει σήμερα κιόλας να την επιδείξει όχι στα νησιά αλλά στις Βρυξέλλες, μπλοκάροντας κάθε απόφαση και κάθε χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι να υπάρξει σοβαρή συνδρομή είτε με υποδοχή μεταναστών είτε με επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.

Ο τόπος μας δεν έχει το περιθώριο να ζήσει τη διεύρυνση του ρήγματος μεταξύ Αθήνας και Περιφέρειας, μετά τη Μακεδονία και στο Αιγαίο. Γνωρίζουμε όλοι τις τραγικές συνέπειες που είχε για την ιστορία μιας αυτοκρατορίας η αποξένωση των κατοίκων των επαρχιών από την Κωνσταντινούπολη. Δεν ξέρω αν τις γνωρίζουν στην κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση όμως πλανώνται πλάνην οικτράν αν νομίζουν πως τα παιδιά της ΚΝΕ, της νεολαίας ΕΠΕΝ και του Σημίτη που στρατολογεί καθημερινά στην ΕΡΤ και στα υπουργεία, θα την σώσουν όταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή για να αναμετρηθεί με όσους τουλάχιστον δεν θέλουν να εξέλθουν από την Ιστορία χωρίς να βγάλουν μιλιά.