- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023
ΕΝΑΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ
Τετάρτη 26 Ιουλίου 2023
«Η καύση των νεκρών και η σύγχυση των ζωντανών»
Γράφει ο π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
«Όταν η άγνοια συμμαχεί με την εξουσία,
γίνονται ο πιο επίφοβος εχθρός»
Τζ. ΜάλκολμΌταν το 1982 αποφασίστηκε να νομιμοποιηθεί και να ισχύσει πολιτικός γάμος στην Ελλάδα, οι άνθρωποι της Εκκλησίας εξανέστησαν και διαμαρτυρήθηκαν (λες και ήταν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι να παντρεύει η Εκκλησία άθεους και κουμουνιστές που δεν μπορούσαν αλλιώς να νομιμοποιήσουν τον γάμο τους!) και φώναζαν τότε στεντορείως πολλά αμετροεπή και υπερβολικά και απειλούσαν ότι «Η καύση των νεκρών και η σύγχυση των ζωντανών» κάνει πολιτικό γάμο δεν θα κηδεύεται, δεν θα βαφτίζει, δεν... δεν... δεν... και ότι ο πολιτικός γάμος δεν είναι γάμος!!
Δεν είχαμε αντιληφθεί ούτε αφουγκραστεί τον μέγα Παπαδιαμάντη ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα να μας φωνάζει ότι πρέπει να επιβληθεί πολιτικός γάμος για τις ληξιαρχικές ρυθμίσεις των ανθρώπινων συνθηκών και όποιος το επιλέγει και το επιθυμεί (όντας, όντως χριστιανός!) να κάνει και το Μυστήριο του Γάμου.
Βουλιαγμένοι όλοι μας τότε μέσα στην αυταπάτη του ευσεβούς ορθοδόξου έθνους, δεν συνειδητοποιούσαμε ότι αυτό το... "φάντασμα" είχε εξαχνωθεί και εξαφανιστεί προ πολλού!
Δεν θέλαμε να δεχθούμε ότι την πόρτα της Εκκλησίας δεν την περνούσε πλέον ο Μαυρίκιος και ο Νικηφόρος Φωκάς, αλλά μικροπολιτικοί, κοντόθωροι και καιροσκόποι, εκλεγμένοι από λαό που πλέον δεν ήξερε ποιος είναι και τι θέλει. Βέβαια κι από την άλλη, πρέπει να το ομολογήσουμε, τον θρόνο της Εκκλησίας δεν τον κατείχε, ούτε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ούτε ο Γεννάδιος Σχολάριος...!
Παρά ταύτα, ο πολιτικός γάμος, είναι γάμος! Μυστήριο δεν είναι! Η Εκκλησία κάνει Μυστήρια, δεν νομιμοποιεί ληξιαρχικές πράξεις και συνήθειες πανάρχαιες και πανανθρώπινες.
Ο γάμος (κάθε μορφής) προϋπήρχε της Εκκλησίας. Η Εκκλησία αυτή την ανθρώπινη έκφραση την ενσωμάτωσε και την έκανε θυσιαστικό Μυστήριο και τρόπο θέωσης των μελών της, καθώς μαθαίνει στα μέλη της με το μυστήριο του γάμου να αγαπούν ο ένας τον άλλον με θυσία, «καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν Ἐκκλησίαν».
Θριαμβολογούσαμε τότε (1982) για τον μικρό αριθμό των τελούντων πολιτικό γάμο (που αναγκάστηκε η Εκκλησία παρόλα ταύτα, να τον προσμετρά στους γάμους που τελεί!) σήμερα όμως (2023), οι πολιτικοί γάμοι είναι περισσότεροι από τους θρησκευτικούς!! Η εκδίκηση είναι πάντα κρύο πιάτο.
Έρχεται λοιπόν σήμερα, μετά από μια διελκυστίνδα σχεδόν 35 ετών (1987 η αίτηση του Δημάρχου Αθηναίων στη Σύνοδο) και υλοποιείται αυτό που νομικά είχε θεσμοθετηθεί το 2006 (Ν. 3448/2006) δηλαδή η λειτουργία αποτεφρωτηρίων (Κρεματόρια–cremo=καίω).
Δυστυχώς οι χριστιανοί και πάλι βιάζονται και, όπως φωνάζει ο παππούς μας ο Θουκυδίδης, η βιασύνη είναι η... εξασφάλιση του λάθους! Ήδη κυκλοφορούσαν απόψεις τραντισιοναλιστικές και χωρίς ουσιαστική θεολογική βάση ει μη μόνον την συνήθεια. Πράγμα που ούτε θεολογική άποψη είναι ούτε επιχείρημα για την άρνηση της καύσης.
Ο λαός μας δεν είναι όλοι χριστιανοί, οι ποιμένες συνεπώς πρέπει να απευθύνονται στο ποίμνιο τους, όχι urbi et orbi εἰς πάντας. Στους χριστιανούς! Πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό. Όχι λοιπόν διδασκαλία προς τον λαό (δεν είμαστε λαοφιλείς άνακτες...), αλλά προς τους χριστιανούς.
Κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο που διαπνέεται από μια θεολογία ατμοσφαιρική, αόριστη και συναισθηματική. Ξεκίνα ενημερώνοντας μας ότι: «Το σώμα συνιστά στοιχείο της υπόστασης του ανθρώπου...». Όμως το σώμα δεν είναι ευτυχώς ένα στοιχείο! Είναι το ήμισυ του ανθρώπου. Δεν έχουμε σώμα, είμαστε σώμα. Το σώμα μας είναι ο εαυτός μας με τον οποίον βαφτιστήκαμε, λάβαμε μέρος στα Μυστήρια, ενεργήσαμε αρετές και αμαρτίες στη ζωή μας και τέλος θα το παραδώσουμε (εκόντες-άκοντες) στα χέρια του Θεού. Το σώμα μας σε όλη την ανθρώπινη διαδρομή μας είχε συνεχείς αλλαγές ηλικιακές και φυσικά βιολογικές-μοριακές. Πολλούς "θανάτους" και αναδημιουργίες. Είχε φάσεις και θέματα. Για κάποιους δεν φτάνει μέχρι το τέλος με αρτιότητα οργανική. Ακρωτηριασμοί και αφαιρέσεις οργάνων (και δωρεές οργάνων) σχηματοποιούν κάτι εντελώς διαφορετικό από το σώμα με το οποίο ερχόμαστε σ’ αυτή την ζωή. Και έρχεται στο τέλος η τυραννία του θανάτου και διασπά το κράμα (τί τό περί ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον) και μένει η ψυχή, χωρίς το σώμα, γυμνή. Και το σώμα, χωρίς την ψυχή, νεκρό! Όμως το συναμφότερον άνθρωπος.
Ο Χριστός ενσαρκούμενος ανέλαβε όλα αυτά. Έγινε ὡς ἡμεῖς κατά πάντα χωρίς ἁμαρτίας. Ανιστάμενος έδειξε πώς θα είμαστε εκεί καί ἡμεῖς ἐν τῇ Ἀναστάσει.. κατ’ Αυτόν. Όμως Αυτός είναι Δημιουργός και εμείς δημιούργημα. Η Ανάσταση η δική μας είναι αναδημιουργία, όχι επανασυγκόλληση!!
Ο θάνατος βρίσκει τους ανθρώπους σε διάφορες ηλικιακές φάσεις, έμβρυα, βρέφη, νήπια, παιδιά, εφήβους, ενήλικες, παρήλικες. Όλες οι ηλικιακές στιγμές είναι φάσεις της σωματικής ψυχικής διαδρομής του ανθρώπου. Στην αναδημιουργία της Αναστάσεως προφανώς (το θέμα είναι μυστήριο αόρατο στα μάτια μας) θα υπάρξει «ἡλικία μία» όπως λέει το τροπάριο της Κυριακής των Απόκρεω! Δεν θα αναστηθούμε ως βρέφη ούτε ως ανοηκοί παρήλικες, αλλά σε κατάσταση υπαρξιακής ψυχοσωματικής ωριμότητας με συνείδηση και ευθύνη του εαυτού μας.
Παρασκευή 21 Απριλίου 2023
Κυριακή 16 Απριλίου 2023
Π.Νέλλα :Ο Θάνατος του Θεού και η Ανάσταση του ανθρώπου ( Κείμενα για την Ανάσταση από τον ΓΕΡΟΜΟΡΙΑ)
Ο Π.Νέλλας υπήρξε ένας σπουδαίος θεολόγος και ιδρυτής του περιοδικού "Σύναξη".Ακριβώς επειδή τα κείμενα του όπως αυτό , που αναπαράγουμε από την ιστοσελίδα "Αντίφωνο", είναι σημαντικά και μαρτυρούν μια σημαντική θεολογική και θύραθεν παιδεία , αφορούν καίρια καθένα που στοχάζεται για την μοίρα του ανθρώπου.
Παναγιώτης Νέλλας
Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023
Τραγωδία χωρίς Κάθαρση
από Γιάννης Τζέρπος
-Αγαπητοί θεατές. Διακόπτουμε την κανονική ροή του προγράμματός μας για να σας μεταδώσουμε έκτακτη είδηση από τη περιοχή « Ευαγγελισμός» των Τεμπών.
Νέα από τη θέση «Ευαγγελισμός!». Πολύ ωραία! Δε μπορεί! Ευχάριστη είδηση μας περιμένει. Χαρούμενο μήνυμα, χαρμόσυνο άγγελμα θα ακούσομε. Το λέει η ίδια η λέξη: « Ευ–αγγελισμός ». Επί τέλους βρε αδερφέ. Να ακούσουμε και κάτι καλό, μια νότα αισιοδοξίας, να ευφρανθεί η ψυχή μας, να πάμε για ύπνο ήρεμοι, νηφάλιοι. Αρκετόν τη ημέρα τούτη η κακία αυτής. Ευαγγελίζου πατρίδα-Ελλάδα χαρά μεγάλη.
Η Ελλάδα όμως, αλλοίμονο! Έμεινε με την ανάσα κομμένη και βούλιαξε στα λασπόνερα της απελπισίας και της φρίκης. Αδιανόητο! Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου! Δυο αμαξοστοιχίες, για δέκα και πλέον λεπτά της ώρας, κινούνταν, με φορά αντίθετη, στις ίδιες ράγες. Δε στάθηκε δυνατό να τις δει κάποιο ελεγκτικό μάτι. Δεν λειτούργησε καμιά δικλείδα ασφαλείας. Αναπόφευκτη στάθηκε η μετωπική σύγκρουση και η πύρινη λαίλαπα που τύλιξε τις άμορφες μάζες των σιδερένιων κατασκευών και τα εκτροχιασμένα βαγόνια. Και το σημείο μηδέν; Το σημείο που κλείστηκε το θανάσιμο ραντεβού της ζωής με το θάνατο; Η Θέση «Ευ-αγγελισμός». Η θέση του χαρούμενου μηνύματος, του χαρμόσυνου αγγέλματος που μας έταξε η λέξη. Ο χρόνος όμως σταμάτησε εκεί. Τι ειρωνεία!
Και η τηλεόραση κίνησε να παίζει και να φέρνει μπροστά στα μάτια μας εικόνες κολάσεως. Εικόνες που δε μπορεί ούτε η γραφίδα του Δάντη να τις περιγράψει. Θέαμα φριχτό, μακάβριο και αποτρόπαιο:
Τη σκηνή της μετωπικής σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών. Τον εκτροχιασμό των βαγονιών. Τις άμορφες μάζες των σιδηρικών. Τις πύρινες γλώσσες που τύλιξαν τα βαγόνια. Ανθρώπους σε κατάσταση πανικού να πετάγονται από τα βαγόνια αιμόφυρτοι και αλλοφρονούντες. «Χλωρό» και ζεστό αίμα να βάφει τους τοίχους και να ποτίζει το χώμα. Κραυγές απελπισίας για βοήθεια, κλάματα, οιμωγές, θρήνους και κοπετούς. Και αυτό όχι μια μόνο φορά, αλλά να παίζει και να δείχνει και να ξαναδείχνει, και να ξαναδείχνει , τις ίδιες πάντα σκηνές, λες και έδειχνε εικόνες χαράς και γλεντιού από πανηγύρι. Ε ! όχι κύριοι. Αυτό δεν είναι ενημέρωση. Αυτό το λένε τρομολαγνεία, γρατσούνισμα των νεύρων και ξέσκισμα του ηθικού κόσμου. Δεν αντέχεται αυτό το ψυχοπλάκωμα.
Τη λύση την έδωσε το τηλεκοντρόλ.
Έμεινα μόνος εκεί στο σαλόνι, στα σκοτεινά.
Ανέβασα στη σκηνή του θεάτρου «άγγελο » τη φαντασία μου. Περιδιάβηκα την εμπορική αμαξοστοιχία, λίγα μόλις λεπτά πριν από το θανάσιμο ραντεβού της με την εμπορική, για να δω εκεί: Ανθρώπους ώριμους, άνδρες και γυναίκες, ψημένους στη ζωή, βουλιαγμένους στο κάθισμά τους, να στηρίζουν με τα χέρια το κεφάλι τους και να είναι βυθισμένοι στις σκέψεις τους, να λύσουν τα καθημερινά προβλήματα της φαμίλιας τους. Ζευγάρια νέων παιδιών να κρατιούνται χέρι-χέρι και με τα κεφάλια ακουμπισμένα τρυφερά το ένα στο άλλο και τα μάτια κλεισμένα, να πλάθουν και να χτίζουν το σπιτικό τους που μόλις άνοιξαν. Και εκεί στο βαγόνι δύο, εκεί στο κυλικείο του τρένου, παιδιά , πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, πολύχρωμα και ευωδιαστά λουλούδια στο ίδιο βάζο, να απολαμβάνουν ξένοιαστα, μεταξύ του «φρέντο καπουτσίνο» και του αναψυκτικού, το ταξίδι τους. Να χτίζουν τα όνειρά τους, να τρέφουν τις ελπίδες τους για το αύριο , να ανταλλάσσουν φιλάρεσκες ματιές μεταξύ τους, ανυποψίαστα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε λίγο. Σε λίγο που τα κορμιά τους θα τσακιστούν, θα στρεβλώσουν και θα στραγγαλιστούν στα πυρακτωμένα σίδερα. Σε λίγο που οι προσδοκίες τους και οι ελπίδες τους θα καούν, μέχρι που να εξαϋλωθούν, στους 1500 βαθμούς Κελσίου.
Κυριακή 12 Μαρτίου 2023
ΠΩΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΤΑΙ η ΦΘΟΡΑ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ;
Του Παναγιώτη Ταμβάκη
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2023
«Γι’ αυτό την κρατάω»
Κυριακή 3 Ιουλίου 2022
Οι αριθμοί
Οι αριθμοί
Αντιγόνη Βουτσινά
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022
Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2022
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2022
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022
Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΚΙΟΥΜΠΛΕΡ-ΡΟΣ, ΟΙ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΠΕΝΤΕ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ»
*
του ΜΥΡΩΝΟΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
Η πρόσφατη και ακόμη παρούσα πανδημία μετέβαλε σοβαρά την καθημερινή μας ζωή, κλονίζοντας τις έως τότε ακλόνητες βεβαιότητές μας, δίνοντας την ευκαιρία συζητήσεων για τον θάνατο και την απειλή του σε εμάς. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Κατά την ψυχροπολεμική εποχή, όπου η Αμερική εμφανιζόταν με υπερηφάνεια ως μια “κοινωνία της χαράς” και η οποιαδήποτε αναφορά στον θάνατο ήταν γενικά κρυμμένη στη σιωπή, σαν να αποτελεί αυτό το γεγονός ένα είδος ταμπού. Το περίφημο βιβλίο Πλησιάζοντας τον θάνατο (On death and dying [1969], εκδόθηκε στα ελληνικά για πρώτη φορά μόλις το 2019*, από τις εκδόσεις Ίκαρος), της Ελβετίδας ψυχιάτρου και ψυχαναλύτριας Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος (1926-2004), προϊόν δυόμισι ετών έρευνας και προσωπικών συνεντεύξεων με παραπάνω από διακόσιους νοσοκομειακούς ασθενείς, υπήρξε ορόσημο στη διάλυση αυτού του ταμπού, καθώς ανέδειξε την έως τότε αδιάφορη, αν όχι απάνθρωπη, αντιμετώπιση των ανίατα ασθενών στα νοσοκομεία του δυτικού κόσμου, δίνοντας στους τελευταίους τη δυνατότητα να μιλήσουν στην κοινωνία οι ίδιοι για την κατάστασή τους. Οι συνεντεύξεις της, στις οποίες συμμετείχαν (αν και αρχικά με μεγάλη δυσπιστία) γιατροί, ιερείς, καθώς και πλήθος φοιτητών πανεπιστημίου, έμοιαζαν με συνεδρία ομαδικής ψυχοθεραπείας. Ο ασθενής έκανε διάλογο με τους συμμετέχοντες και ηχογραφούνταν, με στόχο να βοηθηθούν και άλλοι. Η Κιούμπλερ-Ρος ήταν λοιπόν η πρώτη που επεδίωξε την επικοινωνία με τους ανίατα ασθενείς και αναδείχθηκε ως πρωτοπόρος στον νέο ερευνητικό κλάδο της θανατολογίας, καθώς και στα άσυλα ανιάτων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που το περιοδικό Time τη συμπεριέλαβε στους 100 μεγαλύτερους διανοητές του εικοστού αιώνα.
Φυσικά, η πιο γνωστή προσφορά της Κιούμπλερ-Ρος στο ευρύ κοινό είναι το περίφημο μοντέλο της για τα «πέντε στάδια του πένθους» (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή), ένα μοντέλο που ισχύει όχι μονάχα για τους ετοιμοθάνατους ασθενείς αλλά και για τους οικείους τους. Διότι είναι απαραίτητο, λέει η Ρος, να ληφθεί υπόψη και η οικογένεια του ασθενή, για να καταστεί εφικτό να του προσφερθεί ψυχική βοήθεια. Σύμφωνα με το μοντέλο της, η πρώτη αντίδραση του ατόμου, όταν μαθαίνει για το επικείμενο τέλος του, είναι συνήθως η άρνηση και η απομόνωση. Αυτή η αρχική αντίδραση, ιδίως όταν ακολουθεί ένα αναπάντεχα τραγικό γεγονός, λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο σαν “πανοπλία”, προετοιμάζοντας τον ασθενή να συνέλθει σταδιακά, ανακαλύπτοντας νέους και λιγότερο ακραίους, συναισθηματικά αμυντικούς μηχανισμούς. Είναι μια ανάγκη, υπογραμμίζει η Ελβετίδα ψυχίατρος, που εμφανίζεται και προς το τέλος της ζωής (αν και τότε κυριαρχεί μάλλον το στοιχείο της απομόνωσης), αλλά πιο συχνά στην αρχή της ανίατης νόσου. Αυτό έχει, φυσικά, την ψυχαναλυτική του εξήγηση: το ασυνείδητό μας αδυνατεί να συλλάβει το οριστικό τέλος της επίγειας ζωής μας καθαυτό, περιοριζόμενο μονάχα σε επαγρύπνηση για την προστασία μας από κακόβουλες έξωθεν παρεμβάσεις.
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021
Η Νηστεία των Χριστουγέννων και η μεγάλη σημασία του Σαρανταλείτουργου (θαυμαστά γεγονότα)
15 Νοεμβρίου από σήμερον άρχεται η τεσσαρακονθήμερος νηστεία των Χριστουγέννων…Επιτρέπεται εκτός Τετάρτης και Παρασκευής, μέχρι 17ης Δεκεμβρίου, από 18-24 κατάλυσις οίνου καί ελαίου (Ράλλη- Ποτλη, Σύνταγμα Ιερών Κανόνων, Τόμος Δ’ σελ.488, πρβλ. Πηδάλιον, Αθήναι 1841, υποσ, είς ερμηνεία του ΞΘ’κανόνος Αγ. Αποστόλων).
“Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα (για τούς εαυτούς τους). Οι ζωντανοί μπορούν… Να πηγαίνετε στην εκκλησίαλειτουργία, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα τού κεκοιμημένου, να μνημονευθή από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης, να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο, χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο.Το μέγιστο, πού μπορούμε να κάνουμε για κάποιον, είναι το Σαράντα Λείτουργο.” (Γέροντας Παΐσιος)
************************
Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.
Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου.
*****************
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021
(Non) Habeas Corpus: Για όποιον χωρίς όνομα πεθαίνει
Ο ιερέας τις περνούσε μουρμουρίζοντας, κρατώντας το πράγμα στα χέρια του. Σταματούσε μπροστά απ’ την καθεμιά, έπαιρνε την όστια, την τίναζε από μια δυο στάλες (είναι σε νερό;) και την έβαζε ωραία-ωραία στο στόμα της. […] Ο ιερέας έσκυβε για να της τη βάλει στο στόμα, μουρμουρίζοντας διαρκώς. Λατινικά. Ο επόμενος. Κλείσε τα μάτια κι άνοιξε το στόμα. Τι; Corpus. Καλή ιδέα, τα Λατινικά. Τούς ζαλίζουν πρώτα. Τερματική περίθαλψη για αυτούς που πεθαίνουν. Δεν φαίνονται να την μασάνε. Μόνο την καταπίνουν. […]
Θα πρέπει να γίνονται είκοσι-τριάντα κηδείες τη μέρα. Μετά, το όρος Τζερόμ για τους Προτεστάντες. Κηδείες σε όλο τον κόσμο, παντού, κάθε λεπτό. Να τους φτυαρίζεις χάμω με το τσουβάλι, γρήγορα-γρήγορα. Χιλιάδες κάθε ώρα. Υπερβολικά πολλοί στον κόσμο […]
Ο κύριος Μπλουμ θαύμασε τον ευημερεύοντα όγκο του επιστάτη. Όλοι θέλουν να τα έχουν καλά μαζί του. Καλός άνθρωπος, ο Τζον ο’ Κόνελ, πραγματικά καλός άνθρωπος. Κλειδιά: όπως η διαφήμιση του Keyes. Δεν υπάρχει φόβος να ξεφύγει κανείς. Δεν δίνονται χαρτιά για έξοδο. Habeas corpus.
James Joyce, Οδυσσέας
Ι. Η ασταθής διαφορά
Habeas: Υποτακτική επιθυμίας: “[Επιθυμώ] να έχεις”.
Corpus: Το σώμα. Και το σώμα του κειμένου επίσης, ή το σύνολο των κειμένων, το έργο: “Corpus Platonicum”, “Corpus Reformatorum.”
Αλλά επίσης, το πτώμα: “Corpus delicti”, το σώμα του εγκλήματος.
Το σώμα/το πτώμα: “Corpus Christi”. Η θεία κοινωνία μετατρέπει, ανάμεσα σε άλλα, το πτώμα του εσταυρωμένου Χριστού σε οργανικό κομμάτι του ζωντανού σώματος του πιστού. Γιατί; Για να λυτρώσει τον άνθρωπο, του οποίου το σώμα, αφημένο στη μοίρα του απλού σώματος, θα ήταν πάντα ήδη ένα επερχόμενο πτώμα, ένα πτώμα-που-έρχεται. Το κερματισμένο, άσαρκο πτώμα το οποίο καταβροχθίζει το κοινωνών σώμα κάνει το σώμα αυτό, το σώμα ως μελλοντικό πτώμα, να ζει διαφορετικά απ’ τη ζωή. “Πνεύμα” είναι το όνομα της διαφοράς της ζωής απ’ τη ζωή, του corpus ως σώματος απ’ το corpus ως πτώμα. Απροσπέλαστη, ανεξιχνίαστη διαφορά. Αλλά αυτή η διαφορά, στον Χριστιανισμό τουλάχιστον, εδραιώνεται πάνω στη βάση της άρσης ή της άρνησης της διαφοράς: Ναι, το πνεύμα υπάρχει στον βαθμό που το σώμα δεν είναι απλώς επερχόμενο πτώμα. Υπάρχει η υπόσχεση ότι το σώμα δεν καταβροχθίζεται ολόκληρο απ’ το πτώμα που τελικά θα γίνουμε όλοι· μένει κάτι, υπάρχει ένα υπόλοιπο που λέγεται πνεύμα. Αλλά αυτή την υπόσχεση τη φέρει το θείο πτώμα που ανασταίνεται, το πτώμα που ξαναγίνεται διαρκώς σώμα.
Το σώμα/το πτώμα/το κείμενο: Η θεολογία είναι αυτή που ρυθμίζει την απορητική διαλεκτική σώματος και πτώματος, που τη μετατρέπει στο κρυφό κλειδί της σχέσης σώματος και πνεύματος. Το θεολογικό corpus είναι το σώμα κειμένων για το σώμα και το πτώμα, για την απειλή ανάδυσης του πτώματος που κρύβεται πάντα μέσα στο σώμα, και για την υπόσχεση που δίνει ένα (ενικό, εξαιρετικό, κατ’ εξαίρεσιν) πτώμα σε κάθε σώμα.
Δευτέρα 20 Απριλίου 2020
«Πεθαμένες καλησπέρες«
Σάββατο 11 Απριλίου 2020
Covid-19: Η αποδοχή του Θανάτου
Παρασκευή 10 Απριλίου 2020
Η έβδομη τέχνη στην εποχή του πανικού. Ή έβδομη σφραγίδα του Μπέργκμαν
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020
Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019
Ἡ μεταθανάτια κατάσταση τῆς ψυχῆς
- Εἰσαγωγικές παρατηρήσεις
- Μόνο ἡ παροῦσα ζωή εἶναι καιρός μετανοίας
Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019
Ἡ μεταθανάτια κατάσταση τῆς ψυχῆς
- Εἰσαγωγικές παρατηρήσεις
- Μόνο ἡ παροῦσα ζωή εἶναι καιρός μετανοίας
- Εἶναι δυνατή ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν στή μέλλουσα ζωή;