Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΟΥΣΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΟΥΣΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024

+Δήμος Μούτσης - ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ 1/3/2012


Της Σοφίας Νασσοπούλου - Χάλαρη

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ.

ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΙ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ.

ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ  1/3/2012



Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει τώρα τελευταία, αλλά μ’ έχει πιάσει μια πλήρης αδράνεια. Σαν να έφτασα πρόωρα στο τέρμα μιας διαδρομής που ήλπιζα κάπως αλλιώς να τελειώσει. 

Παρακολουθώ τα γεγονότα βέβαια με θλίψη, αλλ’ αυτό το συναίσθημα δε μου είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Το 'χα από χρόνια πριν και φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος. 
Το 'χα από τότε που έγραφα το «Γουόκ μαν» και το «Για πούλημα λοιπόν», βλέποντας αυτή την άβυσσο της πολιτικής, πολιτιστικής και πνευματικής ξεπεσούρας. Αυτή τη λατρεία προς ό,τι το ευτελές κι αυτή την αναξιοκρατία σ’ όλο της το μεγαλείο, να 'χουν κατακλύσει τα πάντα στη ζωή μας. 

Πρωτοσέλιδα, κανάλια, εκδηλώσεις, συζητήσεις επί συζητήσεων, γεμάτες ως επί το πλείστον από παραπληροφόρηση. Βήμα συνήθως σ’ αυτούς που δεν είχαν να πουν τίποτα, παρ' εκτός απ’ το να καλύπτουν με όμοιες πάντα σοβαροφανείς κουβέντες ένα συγκεκριμένο χρόνο ή με κενές λέξεις ένα συγκεκριμένο χώρο.
Χρόνια τώρα το ίδιο βιολί και πάει λέγοντας. Όμως διόλου δε μας πείραζε. Ίσα ίσα, μάλιστα, που τα επικροτούσαμε κι όλας σε τέτοιο σημείο, που άμα κάποιος «ανθρωπάκος» πήγαινε να πει κάτι σοβαρό ή δεν έβρισκε βήμα, το πιθανότερο, ή το πολύ πολύ ως «γραφικός», αντιμετώπιζε μια κατάσταση του στυλ «άντε, πες το ποίημα σου και τέλειωνε, να κάνουμε κι εμείς τη δουλειά μας». 
Κι η δουλειά ήταν αυτή που εκούσια ή ακούσια προετοίμαζε το επερχόμενο. «Αξίζεις; Θα σε κοντύνω να μη φαίνεσαι. Θα φωνάξω πιο δυνατά να μην ακούγεσαι, δεν έχει σημασία τι θα πω, δε με νοιάζει και κυρίως δεν ντρέπομαι, φτάνει να μην υπάρχεις εσύ, και δεν πρέπει να υπάρχεις, γιατί ξέρεις ποιος είμ’ εγώ ρε;».

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2023

Τάσος Λειβαδίτης, «Αλλά τα βράδια»




Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης

Απόδοση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Γιώργος Μιχαλακόπουλος




Και να που φτάσαμε εδώ
χωρίς αποσκευές
μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.

Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα.
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται.

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2023

«Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να/ζήσω.»

Τάσος Λειβαδίτης — Περιπλανήσεις (I)

«Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να/ζήσω.»








Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να
ζήσω.

Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο
αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.

 Σαν τους θαυματοποιούς που όλη
τη μέρα χαρίζουν τ' όνειρο στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους
αγγέλους —
ο άλλος αδελφός μου πέθανε στο γηροκομείο κι όταν πήγαινα να
τον δω, μου ζητούσε λίγα χρήματα τόσο παρακλητικά
που ο θάλαμος ευωδίαζε Χριστούγεννα.

 Και συχνά διέσχιζα έναν
επικίνδυνο δρόμο για να προλάβω ένα φάντασμα
ή τις νύχτες έψαχνα απεγνωσμένα μέσα στο παρελθόν μήπως και
βρω μια λεπτομέρεια
που να με δικαιώνει. 

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2023

Φοίβος Δεληβοριάς: Έχουμε ένα τρομερό ταλέντο να πετάμε απ’ το παράθυρο ό,τι μας έκανε λιγάκι πιο ανθρώπους

Τίποτα δεν καταλάβαμε. Οι γενιές αλλάζουν-και με φροϋδική σκληρότητα οτιδήποτε για το οποίο παλέψαμε, ακυρώθηκε. 

Ζούμε με κουπόνια, ενώ οι κρατικές σπατάλες και οι μίζες δίνουν και παίρνουν, η υγεία και η παιδεία βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. 

Το ελεύθερο χιούμορ και η κίνηση ιδεών της περιόδου 1970-2010 έγιναν μυωπική εχθροπάθεια και σίριαλ με ενδοοικογενειακά πάθη σε μια εφιαλτική επαρχιακή καρτ ποστάλ. 

Έχουμε ένα τρομερό ταλέντο να πετάμε απ’ το παράθυρο ό,τι μας έκανε λιγάκι πιο ανθρώπους. ...,



Αν υπάρχει ένας τραγουδοποιός της γενιάς που πια πενηντάρησε και έχει ακόμα τη φρεσκάδα και την αναζήτηση στο βλέμμα, την ανησυχία για ένα κόσμο και το μαζί, είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς.

 Γιώργος Τούλας 

Αν υπάρχει ένας τραγουδοποιός της γενιάς που πια πενηντάρησε και έχει ακόμα τη φρεσκάδα και την αναζήτηση στο βλέμμα, την ανησυχία για ένα κόσμο και το μαζί, είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς. Εκτιμώ πολύ την καθαρότητα, την τόλμη, την διορατικότητα και φυσικά τη δημιουργικότητα του που είναι ακατάπαυστη και συνηθίζει να μας εκπλήσσει. Με αφορμή τις εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή και το Σάββατο στο Μύλο, του έκανα δέκα ερωτήσεις τις οποίες και απάντησε πρόθυμα. –

Παρακολουθώντας την πορεία σου ένα πράγμα που γίνεται κατευθείαν ξεκάθαρο είναι πως είσαι άνθρωπος που βάζει το ”συν” μπροστά σε όσα κάνεις. Τη συν-περίληψη, τη συν-εργασία, τη συμμετοχή, τη συνύπαρξη. Το μαζί. Αυτό πως προέκυψε σαν επιλογή;

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

Τραγούδια και σκοποί από τη λαϊκή παράδοση του Μοριά με τον π. Χρίστο Κυριακόπουλο


Αφιερωμένη στη μοραΐτικη μουσική παράδοση, η παρουσίαση περιελάμβανε τραγούδια από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, η οποία είναι πατρίδα της δημοτικής μουσικής, καθώς συνδυάζει ηρωικές μνήμες του έθνους με την πίστη των απλών ανθρώπων, τα έθιμα και τη ζωή του τόπου.

 

Μουσικό αφιέρωμα, στη λαϊκή παράδοση της Πελοποννήσου, με αντιπροσωπευτικά τραγούδια και σκοπούς, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Την επιμέλεια και παρουσίαση της μουσικής παράστασης, έκανε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρίστος Κυριακόπουλος με τη συνοδεία ορχήστρας παραδοσιακών οργάνων. Στην ορχήστρα συμμετείχαν ο Κώστας Γιαννακόπουλος στο κλαρίνο, ο Δημήτρης Κατσούλης στο βιολί, η Ιωάννα Ρήγα στο σαντούρι, ο Γιαννούλης Μαργώνης στο λαούτο, ο Χρήστος Πανάγου στον ταμπουρά, ο Γιάννης Τούσιας στο λαούτο και ο Ανδρέας Νιάρχος, κρουστά, φλογέρα.

Αφιερωμένη στη μοραΐτικη μουσική παράδοση, η παρουσίαση περιελάμβανε τραγούδια από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, Στόχος της εκδήλωσης ήταν η αναβίωση της αυθεντικής παράδοσης και ερμηνείας των δημοτικών ασμάτων της πατρίδας μας, όπως παραδόθηκαν και ερμηνεύθηκαν από παλαιούς γνήσιους ερμηνευτές.

Ενώ σήμερα, η παραχάραξη της μουσικής απόδοσης τους σε λαϊκές πανηγύρεις και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, συνήθως καταλήγει σε ξένα ακούσματα, εκκωφαντικούς ήχους και αλλότριες μουσικές εκτελέσεις, που αλλοιώνουν το ήθος της παράδοσης μας.

Η Πελοπόννησος είναι πατρίδα της δημοτικής μουσικής, καθώς συνδυάζει ηρωικές μνήμες του έθνους με την πίστη των απλών ανθρώπων, τα έθιμα και τη ζωή του τόπου. Και σε αυτές τις μνήμες ήταν αφιερωμένη η μουσική παρουσίαση.

Ξεκινώντας με ένα ιστορικό κλέφτικο τραγούδι γνωστό ως το «τραγούδι του Μαντά ή της Βλαχοθανάσως» που έγινε θρύλος και εξαπλώθηκε σε όλη την Πελοπόννησο. Με το επόμενο, να είναι ένα τραγούδι της ξενιτειάς που αναφέρεται στο νέο τόπο που είναι αφιλόξενος και εχθρικός απέναντι στον άνθρωπο που αναζητεί μάταια αναμνήσεις της πατρίδας.

Παρασκευή 14 Απριλίου 2023

Οι πόνοι της Παναγιάς – Κ. Βάρναλης (εκπληκτική απόδοση από το Νίκο Ξυλούρη – βίντεο)


μαναδες
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα ‘χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή και από κακό καιρό,
από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ’ υστέρα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι…

Δευτέρα 3 Απριλίου 2023

Ένα μεγάλο αντίο στη Ρένα Κουμιώτη

Από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του νέου κύματος, η σπουδαία τραγουδίστρια έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών.


«H Ρένα Κουμιώτη δεν είναι πια μαζί μας. “Εφυγε” σήμερα ξημερώνοντας Δευτέρα 3 Απριλίου 2023 ύστερα από δύο μήνες προσωπικής μάχης με τη ζωή. Η μεγάλη ερμηνεύτρια όμως θα ζει πάντα ανάμεσά μας με τα τραγούδια της . Οσοι είχαμε τη μέγιστη τιμή, να τη ζήσουμε από κοντά , γνωρίσαμε το ήθος , την ψυχή, την σεμνότητα και την αξιοπρέπειά της . Μια μεγάλη κυρία “εφυγε” αλλά θα είναι πάντα εδώ..Δεν σταματούν έτσι του ρολογιού οι δείκτες», γράφει η επίσημη ιστοσελίδα της στο Facebook.

Η Ρένα Κουμιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Νέα Ιωνία, από γονείς πρόσφυγες.Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας της Σμυρνιός, η μάνα της Κωνσταντινοπολίτισσα.

To 1968 δουλεύει στην «Απανεμιά» όπου ήρθε και ο Μανώλης Μητσιάς, που μόλις είχε κατέβει απ’ τη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε περάσει μήνας από τότε που άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί και κάποιο βράδυ την ακούει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στο δίσκο «ο Δρόμος» που ετοίμαζαν μαζί με τον Μίμη Πλέσσα.


Το πρώτο τραγούδι που είπε ήτανε το «Δώσε μου το στόμα σου» το γνωστό «χελιδονάκι». Και μετά το «Πρώτη φορά».

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2023

Η περίφημη ομιλία του Μάνου Χατζιδάκι: Το Ρεμπέτικο, θεμέλιος λίθος της λαϊκής μουσικής





Στις 31 Ιανουαρίου του 1949 ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το Ρεμπέτικο στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν.

Με τη διάλεξή του ο Μάνος Χατζιδάκις επαναπροσδιορίζει τη θέση του ρεμπέτικου. Εκείνη την περίοδο, το ρεμπέτικο εξαπλωνόταν στις λαϊκές γειτονιές και σταδιακά σπάει τα όρια τους. Η εξουσία και οι αρχές το κυνηγούσαν. Οι αστοί και οι διανοούμενοι το περιφρονούσαν.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μάνος Χατζιδάκις, νεαρός τότε συνθέτης, τόλμησε να δώσει μια διάλεξη για την ανάδειξη του ρεμπέτικου ως θεμέλιου λίθου της σύγχρονης ελληνικής λαϊκής μουσικής. Παρουσιάζει τον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Σωτηρία Μπέλλου, οι οποίοι τραγούδησαν μπροστά στο έκπληκτο κοινό του Θεάτρου Τέχνης. Η διάλεξη προκαλεί αντιδράσεις. Μέχρι που αστυνομία ειδοποιεί τη μητέρα του Χατζιδάκι να προσέχει για λίγο καιρό ο γιος της όταν κυκλοφορεί στη γειτονιά τους, στο Παγκράτι.

EΡΜΗΝEΙΑ ΚΑΙ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ (PEΜΠΕΤIKΟ)


«Θα ήθελα προκαταβολικά να σας πληροφορήσω, πως μ’ όλη μου την καλή διάθεση, δεν είμαι σε θέση να πω, ούτε καινούργια πράγματα, ούτε κι όσα μιλήσω απόψε να τα δώσω με σοφία. Θα προσπαθήσω όμως, κι όσο μπορώ πιο καλά, να σας μεταδώσω αυτό που με κάνει να ζω και να βλέπω την αξία του μέχρι σήμερα περιφερόμενου λαϊκού σκοπού της πόλης.

Τώρα, αν τούτη η πανηγυριώτικη ομιλία για το ρεμπέτικο, γινόταν πριν δυο χρόνια, ίσως να ΄χε κάπως διαφορετικό χαρακτήρα, δηλαδή να ΄ταν, πιο μεροληπτική –μπορούμε να πούμε – και συγχρόνως πιο ενθουσιαστική για το θησαυρό που κλείνουν οι ρυθμοί του ζεϊμπέκικου και του χασάπικου. Δεν θα μπορούσαμε ίσως να ξεφύγουμε από τη γοητεία του γυαλένιου ήχου ενός μπουζουκιού για να κοιτάξουμε το θέμα μας στη ρίζα του κι ακόμη να μείνουμε όσο χρειάζεται ψυχροί κι αντικειμενικοί για μια τέτοια δουλειά. Αυτό -θα πείτε- μπορεί να γίνει σήμερα; Είναι κάτι που δεν μπορώ να προεξοφλήσω με βεβαιότητα. Όσο νά ΄ναι όμως, η μεγάλη διάδοση που πήρε τα δύο τελευταία χρόνια το ρεμπέτικο, μας αφήνει περιθώριο για μια τέτοια, επικίνδυνα πρώιμη, ομολογώ εργασία.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023

Ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στη συναυλία-αφιέρωμα για τον μουσικοσυνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο


Στ. Ξαρχάκος: Το μόνο κόμμα που έχει τα κότσια να κάνει την υπέρβαση είναι το ΚΚΕ (VIDEO)





Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Συντρόφισσες και σύντροφοι


Καλώς ήρθατε σε αυτή τη μεγάλη συναυλία. Καλώς ανταμώσαμε απόψε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, για να τιμήσουμε έναν από τους μεγάλους αυτής της χώρας και όχι μόνο.

Θα είναι σε όλους και όλες σας - πιστεύω - γνωστό ότι ο Σταύρος Ξαρχάκος ανήκει μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζηδάκι στους μεγάλους της ελληνικής μουσικής που, ο καθένας μέσα από τον δικό του δρόμο, πραγματοποίησαν το άλμα της στην αποκαλούμενη «έντεχνη λαϊκή μουσική».

Είναι δύσκολο λοιπόν, τα λόγια μας να είναι αντάξια του μεγέθους του ως συνθέτη, αλλά και ως του μεγαλύτερου ενορχηστρωτή αυτής της χώρας.

Το θέμα γίνεται ακόμη πιο σύνθετο, αν πάρουμε υπόψη μας ότι στον Σταύρο Ξαρχάκο δεν αρέσουν τα εγκώμια και οι μεγαλοστομίες. «Δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία», δηλώνει.

Δύσκολο λοιπόν, και το να κρατήσει κανείς μια ισορροπία στους επαίνους, τέτοια που να μη θίγει το αίσθημα του ακριβοδίκαιου, που τόσο έντονα διαπερνά την προσωπικότητά του.

Ελάχιστες φορές και πολύ λακωνικά έχει μιλήσει για τον εαυτό του και τις σκέψεις του. Προτιμά η τέχνη του να μιλήσει γι΄ αυτά.

Έτσι κι εμείς σήμερα θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε γι’ αυτόν, προπαντός μέσα από το έργο του.

Στις σπάνιες αναφορές του σ΄ αυτό ο Ξαρχάκος υποστηρίζει πως δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να υπηρετεί τον λόγο. Θα συμφωνήσουμε σε ένα βαθμό μαζί του. Πράγματι η δημιουργία του είναι το ίδιο σπουδαία, όσο σπουδαίες είναι και οι ποιητικές, κινηματογραφικές, θεατρικές δημιουργίες, που με το αλάνθαστο αισθητικό του κριτήριο έχει επιλέξει να εκφράσει μουσικά.

Όμως αυτό δεν είναι όλη η αλήθεια. Ο Ξαρχάκος δεν υπηρετεί απλά την τέχνη των συνεργατών του. Είναι συνδημιουργός της. Τα εμβληματικά κινηματογραφικά ή θεατρικά έργα που συμμετείχε είναι αδιαχώριστα από τη μουσική του. Τα έργα αυτά δεν θα ήταν ποτέ ίδια χωρίς τη σεμνή υπογραφή του.

Ποιος για παράδειγμα θα μπορούσε να διανοηθεί την ταινία «Ταξίδι» του Ντίνου Δημόπουλου χωρίς τη «Βαρκαρόλα», την πρώτη μουσική δουλειά του Ξαρχάκου σε ηλικία μόλις 23 χρονών; Την ταινία «Λόλα» του ίδιου σκηνοθέτη, χωρίς το «Χάθηκε το φεγγάρι»; Τον «Φθινοπωρινό δρόμο» ή τον καθηλωτικό «Χορό του Σάκαινα»;

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

«TRAP» η εγκληματική παγίδα για τους μαθητές μας



Της Μαίρης Πρίμη

Ένα σκουπιδαριό από έμφυλες διακρίσεις, κακοποιητικό λόγο, πατριαρχικές αντιλήψεις, τοξική αρρενωπότητα, slut shaming, body shaming, ματσίλα, καφρίλα και σεξισμό στο άπειρο.


Ως καθηγήτρια που αγαπάω τους μαθητές και τις μαθήτριές μου και που πιστεύω ότι ο σημαντικότερος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δίνουμε δρόμους, να εμπνέουμε τα παιδιά μας να πάνε όλο και ψηλότερα, να γνωρίσουν τον κόσμο, να ανακαλύψουν την ομορφιά μέσα τους, να μάθουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να κυνηγούν τα όνειρά τους, εκπέμπω σήμα SOS ενάντια σε αυτό το σκουπίδι που ονομάζεται trap μουσική, που ο στίχος της είναι ξεκάθαρα-ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους!-

 ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ!

«Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω

Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο» (iLLEO «Σκάσε πουτάνα»)

Αυτά ακούνε τα 12χρονα, τα τρυφερά μας παιδάκια και μου ‘ρχεται να κλάψω. Η αλήθεια είναι ότι έκλαψα στην τάξη όταν συζητούσαμε γι’ αυτό και κοιτούσα τα παιδικά, εκφραστικά ματάκια τους, όταν τους έλεγα πόσο θέλω να γίνουν σωστά αγόρια και κορίτσια. Αγόρια που θα σέβονται και θα εκτιμούν τη γυναίκα και κορίτσια που θα σέβονται τον εαυτό τους και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!!! Αυτή η μουσική είναι καθαρά σεξιστική, κακοποιητική και ενάντια στα δικαιώματα. Επιπλέον προάγει τη χρήση ναρκωτικών και προτρέπει σε εύκολο πλουτισμό. Πως; Mέσω trafficking, μαστροπείας και drug dealing!!!

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022

Ο Μίκης Θεοδωράκης ξετυλίγει την ιστορία της ζωής του




Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης ξετυλίγει την ιστορία της ζωής του και ταυτόχρονα σκιαγραφείται η ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Μέσα από αυτή τη διαδρομή «συναντάται» με όλα τα πρόσωπα που παρουσιάστηκαν στους «Έλληνες του πνεύματος και της τέχνης»: Τον Γιάννη Ρίτσο, Οδυσσέα Ελύτη, Βασίλη Τσιτσάνη, Μελίνα Μερκούρη, Κωνσταντίνο Καβάφη, Γιώργο Σεφέρη, Μαρία Κάλλας, Νίκο Καζαντζάκη και Μάνο Χατζιδάκι. 

Μέσα από το πορτρέτο, θα απολαύσουμε τον παραστατικό και χειμαρρώδη λόγο του Μίκη, τις γενναιόδωρες αφηγήσεις του και θα ταξιδέψουμε λυρικά και επικά μαζί του στην Ελλάδα του 20ου αιώνα αλλά και σε όλο τον πλανήτη, όπου έδρασε μουσικά ο συνθέτης. Οι συναντήσεις του με μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των καιρών μας, οι σκέψεις του, τα ανέκδοτα από την θυελλώδη ζωή του και φυσικά οι μουσικές του θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μέσα από τις παθιασμένες διηγήσεις του Θεοδωράκη. Ξεκινά από ένα παιδί-θαύμα, με πολύ πρόωρα δείγματα μουσικής ευφυΐας για να προχωρήσει στην ωρίμανση μιας καλλιτεχνικής προσωπικότητας με βαθιά πολιτική υπόσταση. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν έχει ανάλογο και δεν έχει επαναληφθεί στο νεοελληνικό χώρο με την ένταση και την επιρροή που ασκεί η περίπτωση του Θεοδωράκη. 

Έλληνες του πνεύματος και της τέχνης... ο Μίκης Θεοδωράκης τηνΤετάρτη 13/02, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ!

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022

♫ Μαρία Φαραντούρη και Αλκίνοος Ιωαννίδης «Μουσικό κουτί» ΕΡΤ1 (5.1.2022)



Δείτε σήμερα: Καλεσμένοι: Μαρία Φαραντούρη και Αλκίνοος Ιωαννίδης

Eπεισόδιο 15 Η Μαρία Φαραντούρη και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης συναντιούνται στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022 και ερμηνεύουν για πρώτη φορά στην τηλεόραση τα τραγούδια που τους ενώνουν. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη υποδέχονται στην πρώτη εκπομπή του χρόνου δύο κορυφαίους ‘Έλληνες καλλιτέχνες, αφουγκράζονται τις ιστορίες της ζωής τους και συζητούν μαζί τους για τον Μίκη, τον Μάνο, τους Beatles, τα Κύθηρα, τη Νέα Υόρκη και την Πριγκίπισσα Σίσσυ! Τα εμβληματικά τραγούδια της Μαρίας Φαραντούρη ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ συνδυάζονται με τα διαχρονικά κομμάτια του Αλκίνοου Ιωαννίδη ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ, ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ, ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ και το Μουσικό Κουτί αποκτά συλλεκτική αξία! Τα ΟΝΕΙΡΑ του Νίκου Γκάτσου, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι «μπλέκονται» με τα ΟΝΕΙΡΑ του Αλκίνοου Ιωαννίδη και τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη!

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

Δημήτρης Παπαδημητρίου: Συνέντευξη στον Απόστολο Διαμαντή





Μετά τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι έχουμε τον Μεγάλο Αιρετικό του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Είναι ίσως μια αποστασία; Ή μια ανασύνταξη ποιητικών δυνάμεων ενόψει μάχης;

Είναι απλά μια «αιρετική» πλάκα από αυτές που μου έχουν λείψει από τότε που ο Μάνος Χατζιδάκις μας άφησε. Είναι μας πλάκα αντίστοιχη με αυτήν την πλάκα που έκανε εκείνος στο σοβαροφανές κοινό με το Χασάπικο Σαράντα του –σε σχέση με την 40η του Μότσαρτ, η το «Βρέ πώς αλλάζουν οι καιροί» σε σχέση με το Für Elise. Δεν περιέχεται κάτι ακαδημαϊκά σοβαρό στον τίτλο μου. Το αστείο το εσωτερικό μας με το Μάνο έγκειται στο ότι η ακουστική διαφορά του Ερωτικού και του Αιρετικού είναι ένα μόλις ΡΩ! Και το Ρώ η Αχίλλειος πτέρνα στην προφορά του Μάνου. Τα όποια σοβαρά στοιχεία του έργου θα πρέπει να περιέχονται στα ίδια το τραγούδια και όχι φυσικά στον τίτλο. Η αιρετικότητα του περιεχομένου του έργου μου απλά αυτοσαρκάζεται με την αυτοκαταναλισκόμενη ψευδοαιρετικότητα του τίτλου του. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Μάνος θα το διασκέδαζε πολύ. Και αυτό μου αρκεί. 

Έχετε 3 κύκλους τραγουδιών σε στίχους μεγάλων ποιητών, ελλήνων και ξένων. Θάχει λέτε ανταπόκριση από το κοινό αυτή η προσήλωση του συνθέτη στην ποίηση;

– Τα έργα αυτά των δασκάλων και τότε ήσαν εξαιρέσεις όταν βγήκαν, και παρόλη την μεγάλη επιτυχία τους παραμένουν εξαιρέσεις. Ακούσετε αν έχετε διάθεση καμιά δεκαετία τα ελληνικά ραδιόφωνα και δείτε αν θα παιχθεί έστω ένα από τα έργα αυτά για τα οποία τόση τιμή τους γίνεται από τα ίδια τα μέσα που δεν τα παίζουν ποτέ…Έτσι και τα δικά μου έργα παίχτηκαν σε γεμάτα Ηρώδεια Μέγαρα, Δωδώνες και Παλλάς, πούλησαν εκατοντάδες χιλιάδες cd, ο Μεγάλος Αιρετικός Νο 3 έχει σε τέσσερεις μήνες εκατό χιλιάδες views αλλά οι ραδιοφωνατζήδες μας είναι απλά αλλού. Το κοινό είναι εύπλαστο σαν πλαστελίνη. Δεν σκέφτεται αν ακούει την εξαίρεση ή τον κανόνα. Αρκεί να φτάσεις σε αυτό. Οι παράγοντες δυστυχώς είναι a priori ξεπουλημένοι και κατατρομοκρατημένοι. Ακόμα και οι σοβαροφανέστεροι δεν παίζουν ούτε τον σωστό Χατζιδάκι ούτε τον σωστό Θεοδωράκη ούτε τον σωστό Μαρκόπουλο ούτε τον Μαμαγκάκη ούτε τον Μούτση στα έργα τους που ακουμπούν αυτήν την περιοχή. Απλά τους τιμούν λεκτικά. Βλέποντας ήδη εκατό χιλιάδες ανθρώπους να έχουν δει το ωριαίο έργο μου σκέφτομαι ότι και με δέκα χιλιάδες, και με πέντε και με χίλιους θα επαναλάμβανα τέτοιες εκδόσεις. Δεν συζητώ καν εάν θα τα συνέθετα…αυτό είναι φυσική μου ανάγκη. Γράφω γιατί αγαπώ τον ακροατή μου. Τον ένα, δηλαδή τον καθένα.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021

Οι ρεμπέτες μάς δίδαξαν γλώσσα! - Συνέδριο Γλωσσολογίας ΑΠΘ | Αέναη επΑνάσταση

Οι ρεμπέτες μάς δίδαξαν γλώσσα!  «Ζούμε μια υπέροχη θλιβερή περίοδο»   «Γοητευτικός γλωσσοπλάστης», όπως και κάθε λαϊκός δημιουργός, έγινε ο ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης.

8 Φεβρουαρίου του 1972 έφυγε ο μεγάλος Ρεμπέτης 
Μάρκος Βαμβακάρης. Θεωρείται ο «Πατριάρχης» του 
ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της 
μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα 
τραγούδια του. Καθιέρωσε την ορχήστρα με μπουζούκια 
και μπαγλαμάδες. Η περίοδος λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο 
Πόλεμο είναι ίσως η παραγωγικότερή του.

Οι ρεμπέτες μάς δίδαξαν γλώσσα! 
ΣYNEΔPIΟ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓIAΣ 2006

«Γοητευτικός γλωσσοπλάστης», όπως και κάθε λαϊκός δημιουργός, έγινε ο ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης. «Εγώ δεν είμαι ποιητής τραγούδια να ταιριάζω / κι αν μου τα φέρνει ο ναργιλές / σας τα παρουσιάζω» απολογούνταν στιχουργικά ο «αγράμματος» - εκδοροσφαγέας το επάγγελμα - ρεμπέτης.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές δεκαετίες από την εποχή των διώξεων του ρεμπέτικου και λιγότερες από την κοινωνική απαξίωση των εκπροσώπων του για να φτάσουμε στη χθεσινή ανατρεπτική εικόνα ενός πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου με εκατοντάδες γλωσσολόγους, φιλολόγους και φοιτητές που διδάσκονται την άλλη γλώσσα του ρεμπέτικου μέσα και από ηχητικά αποσπάσματα - παραδείγματα.

Με τα «Αγγελοκαμωμένη μου» και «γαϊτανόφρυδή μου» και «ζουρλοπαινεμένης γέννα» και «αν δεν τό 'χεις το αρζάν θα σου πούν αλεβουζάν» και «ουζάρω» και «όταν συμβεί στα πέριξ φωτιές να καίνε» δίδαξαν (ερήμην τους...) τα δικά τους ελληνικά μέσα από δίσκους γραμμοφώνου ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου και η Ρόζα Εσκενάζυ και η Μαρίκα Νίνου τους συνέδρους του 9ου Πανελλήνιου Συνέδριου Γλωσσολογίας στη Θεσσαλονίκη.

«Ευχαριστώ το Θεό που ο Μακρυγιάννης δεν έμαθε γράμματα» δήλωνε ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, και τη ρήση του επικαλέστηκε ο καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Χρήστος Τσολάκης, για να σχολιάσει την ανατρεπτική εισήγηση του μελετητή του ρεμπέτικου Πάνου Σαββόπουλου, ο οποίος κατέληξε: 
Οι ρεμπέτες χρησιμοποίησαν ή έπλασαν λέξεις απούσες από τα επίσημα λεξικά («κακίστρα», «μαγίστρα», «καπετανεύω» κ.ά.), δανεισμένες από την καθαρεύουσα («όταν συμβεί στα πέριξ»), λέξεις της καθαρεύουσας ή των Γραφών παραποιημένες («Θα τα κάνω γης Μαριάμ» αντί «γης Μαδιάμ»), ξένες παραποιημένες (ο «τζέντελμαν» αντί τζέντλεμαν και ο «ντελμπετέρης» αντί του τουρκο-περσικής προελεύσεως ντερμπεντέρης), ενώ υπέβαλαν σε γοητευτικά πάθη τα φωνήεντα (το «α» γίνεται «ε» και το «ε» γίνεται «η» κι έτσι προκύπτει το «ανεστενάζω» αντί αναστενάζω ή «κατηντήσει» αντί καταντήσει).

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

Πανδούρα, ταμπουράς και μπουζούκι – Ένα ταξίδι στους αιώνες

Μουσταΐρας Γιώργος

2342

«Τον ταμπουρά μου έσπασα
από 'ξω απ' την αυλή σου
αμάν γιατί φιλί δε μου 'δωσε
αυτή η αδελφή σου.»

Ηχεί η πλάκα του γραμμοφώνου με την γλυκιά φωνή του Δημήτρη Περδικόπουλου, του φημισμένου δημοτικού τραγουδιστή, και τον συνοδεύει με το μπουζούκι του ο Βασίλης Τσιτσάνης (1937). Το τραγούδι γεφυρώνει ιδανικά μια ιστορία αιώνων, που ξεκινά από την πανδούρα-ταμπουρά και καταλήγει στις μέρες μας στο μπουζούκι.

Ξεκινώντας να την ψηλαφήσουμε θα πάμε πίσω στους αιώνες για να βρούμε τους προγόνους του σημερινού μπουζουκιού, τότε που το τρίχορδον έπαιζε τον αψύν αντικρυστόν στα γλέντια των Ελλήνων (σημερινό απτάλικο ζεϊμπέκικο).

Σύμφωνα με τους μελετητές, τα έγχορδα αρχαία μουσικά όργανα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: «Στην πρώτη κατηγορία, λύρας, κιθάρας, ανήκουν η φόρμιγξ, η κίθαρις και η βάρβιτος. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα λεγόμενα ψαλτικά όργανα.
Η τρίτη κατηγορία αντιπροσωπεύεται από ένα και μοναδικό όργανο: το τρίχορδον. Το τρίχορδο είχε μικρό σώμα και μακρύ βραχίονα και παιζόταν με πλήκτρο». (Θεώνη Παγκάλου-Ζερβού, περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 262).


Στο βιβλίο του Σόλωνα Μιχαηλίδη "Η Μουσική της Αρχαίας Ελλάδας, μια εγκυκλοπαίδεια" (1978), με πρόλογο του Reginald Pepys Winnington-Ingram (Βρετανός κλασικιστής, μελετητής της ελληνικής τραγωδίας και της αρχαίας ελληνικής μουσικής) και στο λήμμα Πανδούρα διαβάζουμε:

Πανδούρα, επίσης πανδουρίς και πάνδουρος. Ένα τρίχορδο όργανο της οικογένειας του λαούτου, ονομαζόμενο από τους αρχαίους τρίχορδον. Στους Αλεξανδρινούς χρόνους το όνομα πανδούρα χρησιμοποιούνταν για να δηλώνει και ολόκληρη την οικογένεια όμοιων οργάνων που παίζονταν με πλήκτρο.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020

Πουλόπουλος: Ο ελαιοχρωματιστής με την φωνάρα…


Φαντάζομαι όλοι μας έχουμε παρατηρήσει ότι από εκείνη την γενιά των μεγάλων τραγουδιστών και των μεγάλων τραγουδιών, ο Γιάννης Πουλόπουλος ξεχωρίζει, επειδή από ένα σημείο και μετά.... “χάθηκε”. Δεν εμφανίζεται, δεν φωτογραφίζεται, δεν μιλάει αλλά ούτε τραγουδάει....


Φαντάζομαι όλοι μας έχουμε παρατηρήσει ότι από εκείνη την γενιά των μεγάλων τραγουδιστών και των μεγάλων τραγουδιών, ο Γιάννης Πουλόπουλος ξεχωρίζει, επειδή από ένα σημείο και μετά…. “χάθηκε”. Δεν εμφανίζεται, δεν φωτογραφίζεται, δεν μιλάει αλλά ούτε τραγουδάει….
Μήπως ο Πουλόπουλος είναι ένας και μοναδικός; Μήπως αν έκανε την κίνηση και ανακοίνωνε εμφανίσεις θα γινόταν πανικός; Μήπως θα σπάγανε οι πόρτες; Μήπως θα γινόταν λαϊκό προσκύνημα;
Διαβάστε όλη την ιστορία του παιδιού, που επέμενε κι΄ ας τον έλεγαν όλοι «ο κοντός».
Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 (78 ετών) στην Καρδαμύλη της Μάνης. Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα, και έτσι μεγαλώνει με τον πατέρα του και τον μικρό αδερφό του, Βασίλη. Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι, αλλά στη συνοικία και στον στενό κύκλο που μεγάλωνε, δεν υπήρχαν τα μέσα ή ο άνθρωπος που θα τον προωθούσε. Παρακινημένος όμως από τους φίλους του που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στην φωνή του, πήγε στην εταιρία COLUMBIA το 1962 (17 ετών) ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεινε ραντεβού…
Σε πείσμα όλων, δεν το έβαλε κάτω και συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ’ όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Κάποια μέρα επιτέλους – μάλλον για να τον ξεφορτωθούν- του έκλεισαν αυτό το περιβόητο ραντεβού. Έτσι μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι με τίτλο “Κορμί μου πονεμένο”, το οποίο δεν είχε καμία τύχη. Εκείνη την περίοδο η COLUMBIA, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα. Ο νεαρός Πουλόπουλος δεν τα παρατάει και πηγαίνει σε μια ακόμη ακρόαση.
Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν μερικά από τα μεγαθήρια της Ελληνικής μουσικής: Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Ο μικρός διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: “Μάνα μου και Παναγιά” και το “Παράπονο”. Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας στους υπόλοιπους: “Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή”, και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.
Συναυλίες με τον Μίκη, παρέα και ο Δημήτρης Μητροπάνος

Τρίτη 11 Αυγούστου 2020

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ ( ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΤΙΝΟΣ)

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; 

Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;




ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλοςμουσική: Μάνος Χατζιδάκις
ερμηνεία: Ανδρέας Καρακότας
Από τον κύκλο τραγουδιών "Τα τραγούδια της αμαρτίας" (1996)

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

1η Μαΐου


"Πρώτη Μαϊου", Στίχοι και Μουσική: Μάνος Λοΐζος. 

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου (δίσκος "Φοβάμαι", 1982). 

ΣΤΙΧΟΙ:

Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί