Το μελάνωμα της Κύπρου

Έντεκα απαντήσεις στον Στυλιανό Περράκη

Από δρόμος - 20 Ιουλίου, 2025

του Βασίλη Κων/νου Φούσκα*

Με ικανοποιεί ιδιαίτερα που «Το μελάνωμα της Κύπρου. Οι ευθύνες των Κων/νου Καραμανλή και Ευάγγελου Αβέρωφ για τη Κυπριακή τραγωδία» (εκδ. Επίκεντρο, 2024) έχει σχολιαστεί ευρέως, κατά κόρον επαινετικά, και μάλιστα από πολύ αξιόλογους διανοητές, στρατιωτικούς, δημοσιολόγους, πρέσβεις, γενικά από μια πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων με πολλές, βαθιές και ποικίλες γνώσεις για το Κυπριακό ζήτημα. Το αγκάλιασε, πρέπει να πω, και μεγάλη μερίδα της Ελλαδικής και Κυπριακής κοινωνίας, αν κρίνω από τον αριθμό των ανατυπώσεων που έχει κάνει μέχρι σήμερα και από την υποδοχή που είχαν οι επισκέψεις μου στην Αθήνα (Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο) και τη Λευκωσία (Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας), όπου το παρουσίασα. Ωστόσο, επικρατεί «σιγή ιχθύος» από τα επίσημα ΜΜΕ της Ελλάδας, τόσο της κεντροδεξιάς όσο και της κεντροαριστεράς, αλλά και του ΚΚΕ, και από τους ιστορικούς του επίσημου αφηγήματος της «μεταπολίτευσης», το οποίο εκθειάζει τους χειρισμούς Καραμανλή-Αβέρωφ το καλοκαίρι του 1974. Έτσι είμαι διπλά ικανοποιημένος από την πιο πρόσφατη βιβλιοκριτική της μελέτης μου από έναν μη-επαγγελματία ιστορικό, τον Στυλιανό Περράκη στη TheBooks’ Journal (Φεβρουάριος 2025), η δι-επιστημονική ευρύτητα των γνώσεων του οποίου έρχεται να αμφισβητήσει πτυχές των επιχειρημάτων μου. Ευχαριστώ ιδιαίτερα την Journal η οποία φιλοξένησε μια τέτοια αξιόλογη κριτική. Άλλα μέσα επικοινωνίας δεν το τόλμησαν. Ωστόσο, η δημοσίευση της απάντησής μου από το εν λόγω περιοδικό (Μάρτιος 2025) δεν δημοσιεύτηκε πλήρως λόγω έλλειψης χώρου. Έκρινα ότι οι αιτιάσεις του Περράκη χρήζουν πλήρους απάντησης διότι αφορούν όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και ένα πολύ ευρύτερο φάσμα απόψεων διάχυτο μέσα στην Ελλαδική διανόηση και δημοσιογραφία, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης – αλλά όχι τόσο στην Κυπριακή. 

Ο τρόπος που οργάνωσα την απάντησή μου θα τον βοηθήσει επίσης να μου ανταπαντήσει, αν επιθυμεί, από το ανοιχτό βήμα του Δρόμου ή άλλου εντύπου / ιστοσελίδας. Βεβαίως, οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση σ’ αυτό τον διάλογο με σεβασμό στην αρχειακή ιστορική έρευνα είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη.

1.Η παρουσίαση του Περράκη αποσιωπά πάρα πολλά προκειμένου να δώσει κατεύθυνση και εγκυρότητα στο επιχείρημα ότι όλα έγιναν σωστά από τους Καραμανλή-Αβέρωφ, και ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα το διαφορετικό. Αυτό –για να ξεκινήσουμε από τη μέθοδο της ιστορίας– είναι λάθος, διότι πάντοτε υπάρχουν εναλλακτικές (ή υπαλλακτικές) λύσεις στην ιστορία.

1974 Φάκελος Κύπρου: Ο επίλογος του Ελληνισμού;

Γράφει ο

Στέλιος Παρασκευόπουλος

Σάββατο, Νοέμβρη 24, 2018 

Ο Φάκελος της Κύπρου που δόθηκε στην δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά από την ανείπωτη τραγωδία και τριάντα χρόνια από τότε που η Ελληνική Βουλή διερεύνησε τι ευθύνες για το χουντικό πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στη Μεγαλόνησο, δεν έχει πλέον καμία αξία –πλην ίσως της ιστορικής, καθώς δεν κατέδειξε σε βάθος τα προδοτικά γεγονότα που συνέβησαν σε βάρος του Ελληνισμού. Και ακόμη, δεν απέδειξε τον προδοτικό ρόλο –πέραν των γνωστών πρωταιτίων και πρωτεργατών- όλων εκείνων των προσώπων, στρατιωτικών και πολιτικών, που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στο παρασκήνιο σε Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη και ΗΠΑ. Και δεν θα πρέπει να αγνοείται πως το νησί της «θλιμμένης Παναγιάς» καρατομήθηκε σε δύο φάσεις. Επί της χούντας του Ιωαννίδη («Αττίλας 1») και επί της δημοκρατικής αλλαγής στην Ελλάδα –επονομαζόμενη και ως Μεταπολίτευση («Αττίλας 2»).

Αυτά που δημοσιοποίησε ο Φάκελος της Κύπρου για τα σκοτεινά και αιματοβαμμένα γεγονότα, το μοιραίο εκείνο καλοκαίρι για τον κυπριακό Ελληνισμό, ήταν γνωστά –λίγο έως πολύ- εδώ και πολλά χρόνια.

 Και το κυριότερο, ο Φάκελος της Κύπρου, ξεθυμασμένος πλέον από τον χρόνο, αποτελεί στην ουσία «καμένο χαρτί», αφού οι κόλλες του δεν τύλιξαν όταν έπρεπε κανέναν υπόλογο για να τον στείλουν στο εδώλιο της εσχάτης προδοσίας. Ένας Φάκελος – κενό γράμμα που δεν προκάλεσε την ιστορική Νέμεση. Ένας Φάκελος, που αν και πλήρης ασυλλόγιστων και προδοτικών ενεργειών, σφραγισμένος με αίμα και απώλεια εδαφών, άφησε ασυγκίνητη την κοινή γνώμη και αμέτοχα τα Μέσα Ενημερώσεως.

Το μελάνωμα της Κύπρου, ο Καραμανλής και ο Αβέρω

Άριστος Κάτσης 

8 Δεκεμβρίου 2024

Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Λονδίνου Βασίλης Κ. Φούσκας στο πρόσφατο βιβλίο του «Το Μελάνωμα της Κύπρου. 

Οι ευθύνες των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ευάγγελου Αβέρωφ για την κυπριακή τραγωδία» απορρίπτει δυο καθιερωμένες θέσεις στην κοινή γνώμη της Κύπρου και της Ελλάδας.

 Η πρώτη θέση που απορρίπτει είναι αυτή που υποστηρίζει πως η πολιτική της διχοτόμησης της Κύπρου προωθήθηκε από την Τουρκία και τη Βρετανία χωρίς να την επιδιώκει η Ελλάδα.

 Η δεύτερη θέση που δεν αποδέχεται είναι το ότι η κυβέρνηση Καραμανλή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση στις 24 του Ιούλη 1974 , δεν είχε τη δύναμη μέχρι τον δεύτερο γύρο της εισβολής να βοηθήσει στρατιωτικά την Κύπρο. 

«Το Μελάνωμα της Κύπρου» του Βασίλη Κ. Φούσκα

Διαδικτυακή συζήτηση - «Το Μελάνωμα της Κύπρου» του Βασίλη Κ. Φούσκα 26/10/2024

 Οι εκδόσεις Επίκεντρο παρουσιάζουν Διαδικτυακά το βιβλίο του Βασίλη Κ. Φούσκα, «Το Μελάνωμα της Κύπρου» 

Οι ευθύνες των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ευάγγελου Αβέρωφ για την κυπριακή τραγωδία 

 Για την έκδοση μιλούν: 

✅ Κώστας Βενιζέλος, δημοσιογράφος, Ο Φιλελεύθερος 

✅ Ανδρέας Θεοφάνους, καθηγητής Διεθνών σχέσεων, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας

 ✅ Διονύσης Δρόσος, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Α.Π.Θ. 

✅ Ήλια Ξυπολιά, λέκτορας Πολιτικής Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Αμπερντήν Σκωτίας 

✅ Μαρία Τσαρτσιανίδου, υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Ιστορίας, Α.Π.Θ. 

✅ Δημοσθένης Σημαιάκης, Υποστράτηγος ε.α.

 ✅ Δημήτρης Χατζηχαραλάμπους, Ταξίαρχος ε.α.

 ✅ Βασίλης Ασημακόπουλος, διδάσκων Πολιτικής Επιστήμης, Δ.Π.Θ. 

«Το Μελάνωμα της Κύπρου» του Βασίλη Κ. Φούσκα

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αν είχε τολμήσει ο Καραμανλής, ο δεύτερος Αττίλας δεν θα γινόταν ποτέ: Οι ΗΠΑ θα σταμάταγαν τη δεύτερη εισβολή διότι δεν ήθελαν πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας

Πληροφορίες στο τέλος της ανάρτησης 

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνοδευόμενος από τον “πρόεδρο” της προδοτικής Χούντας των Αθηνών, Φαιδωνα Γκιζίκη, ορκίζεται ο πρώτος Πρωθυπουργός μετά την πτώση της Χούντας. Φωτογραφία από βίντεο via Kostas Karamanlis, You Tube 11/10/2024

Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΟΥΣΚΑ*

Εισαγωγή

Η ωραιοποίηση της «μεταπολιτευτικής» περιόδου από συστημικές δυνάμεις και φορείς μας ωθούν να θέσουμε ψυχρά ερωτήματα και να κάνουμε ψυχρές εκτιμήσεις.

Έτσι είναι τα πράγματα; Ή μήπως έτσι παρουσιάζονται για να βολέψουν το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας των Αθηνών; Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι όπως κάθε σύστημα εξουσίας, έτσι και το Αθηνοκεντρικό, έχει ανάγκες από μύθους.

Η μυθοπλασία, ειδικά εκείνη που έχει την τάση να αγιοποιεί πολιτικούς και κυβερνήτες συγκεκριμένων παρατάξεων, βοηθά στην ιδεολογική παραγωγή αξιακών συστημάτων οι οποίες νομιμοποιούν και αναπαράγουν το τρέχον σύστημα εξουσίας. Έτσι, υπάρχουν πλειάδα μύθων και μυθοπλασιών που ανακυκλώνονται στα συνέδρια περί «μεταπολίτευσης» και «μετάβασης στη δημοκρατία».

Ουδείς μιλά για την οικονομική καχεξία και τη κρατική χρεωκοπία για τις οποίες ευθύνονται στο ακέραιο τα κόμματα της μεταπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς μιλά για την εγκατάλειψη της περιφέρειας της χώρας και το δημογραφικό μαρασμό.Και ουδείς μιλά – ακόμα και το ΚΚΕ έχει τελευταία σιωπήσει επ’ αυτού – για το βάθαιμα της εξάρτησης της χώρας από ξένα κέντρα εξουσίας, ή για τον ενδοτισμό της Μητσοτακικής ελίτ απέναντι στο Τουρκικό περιφερειακό ιμπεριαλισμό. Οι μυθοπλασίες που σπέρνουν τα συνέδρια για τη «μεταπολίτευση» είναι ένα από τα φάρμακα για να μην ερευνηθούν τίποτε από τα ανωτέρω.

Ριζοσπαστική έρευνα σημαίνει ανεξάρτητη και αδέσμευτη έρευνα. Σημαίνει ότι πιάνει τα πράγματα από τη ρίζα τους. Η ρίζα της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» βρίσκεται στο καλοκαίρι του 1974 και στο τρόπο που η μεταπολεμική ιστορία της χώρας συμπυκνώνεται σ’ αυτό το καλοκαίρι.

Θα δείξω εδώ ότι ο τρόπος αυτός δεν τιμά το κράτος των Αθηνών (το πάλαι ποτέ «εθνικό κέντρο») και ότι η «αγιοποίηση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως ηγέτη και «εθνάρχη» που «παρέλαβε χάος και έφτειαξε κράτος» δεν αντιστοιχεί στην ιστορική πραγματικότητα. Άρα, πρόκειται για μυθοπλασία η οποία διαδίδεται συνειδητά και με σχέδιο προκειμένου να εκπληρωθούν οι όροι αναπαραγωγής του Αθηνοκεντρικού, και βαθειά προβληματικού για τη χώρα, συστήματος εξουσίας.