Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023

Ελληνικός Εμφύλιος: Πολλοί Νικητές – Ένας Ηττημένος




Χρήστος Τσοπόκης


Η πιο πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία μετά το τέλος ενός πολέμου είναι να αποτιμήσει κανείς τους νικητές και τους ηττημένους· και αυτό όχι λόγω ιδεοληψίας αλλά γιατί μια τέτοια αξιολόγηση προϋποθέτει μια έγκυρη θεωρία περί νίκης.

Στην Ελλάδα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκε ένα ιδιαίτερα ευρύ σε μέγεθος ένοπλο δίκτυο αντίστασης και πληροφόρησης με δεκάδες οργανώσεις, χωρίς αυτό να έχει ουσιαστική έξωθεν υλική, οικονομική και τεχνική βοήθεια (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το παρτιζάνικο κίνημα των Γιουγκοσλάβων). Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δικτύου ήταν άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενο από το Κ.Κ.Ε. (Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ.). Η επί τόπου κατάσταση δημιουργούσε μια εξαντλητική αντίφαση με τη διεθνή πραγματικότητα: στη χώρα που σε επίπεδο ηγετών κρατών ήταν συμφωνημένα υπό «δυτική επιρροή», είχε αναπτυχθεί ένα μαζικότατο ένοπλο κίνημα «αντιδυτικής υφής». Μια προσεκτική ματιά μπορεί να διακρίνει ότι αυτή η αντίφαση μετατράπηκε σε κομβική λαβίδα μόχλευσης. 


Αναπόφευκτα, μια αποκεντρωμένη ματιά μελέτης του Ψυχρού Πολέμου και των «προεόρτιών» του παρατηρεί πολλές συμπτώσεις. Οι μεγάλες ενδο-αντιστασιακές συγκρούσεις και οι περιστασιακές εκεχειρίες μεταξύ τους (κυρίως μεταξύ Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ.) κατά την περίοδο 1943-1944 συχνά συμπίπτουν με τις διπλωματικές αντιθέσεις και συμβιβασμούς μεταξύ Μεγάλης Βρετανία και Σοβιετικής Ένωσης για τις ζώνες επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Ταυτόχρονα, χάρη στην μαχητική δύναμη των Ελλήνων Ανταρτών του Ε.Α.Μ., οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ανασχέσουν τις βρετανικές αντιδράσεις για την εγκατάσταση φιλο-σοβιετικής κυβέρνησης στην Πολωνία πριν τη διάσκεψη της Γιάλτας. Γενικότερα, οι πολιτικοί βίοι των δύο χωρών (Ελλάδας και Πολωνίας) ήταν παράλληλοι για ένα μεγάλο διάστημα, αφού η Σοβιετική Ένωση κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη δυναμική του Ε.Α.Μ. για να επιβάλλει τους όρους της στην Πολωνία (και για μια μεταβατική περίοδο και στη Ρουμανία) [1, 2][1]. Η κάμψη της δυτικής πίεσης στα βαλκανικά μέτωπα απαιτούσε την κατ’ εξακολούθηση μόχλευση της ελληνικής κατάστασης με κλιμακούμενους μηχανισμούς. Βέβαια η μαζικότητα και δυναμική του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν μεγάλη και διαρκής, και μέσα στην ιδιαίτερη πορεία του απέκτησε πολλαπλά σημεία επαφής με την ευρωπαϊκή-βαλκανική πολιτική.

Έτσι και η στερέωση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία θα ήταν σαφώς δυσκολότερη χωρίς το ελληνικό αντάρτικο, ενώ η μετέπειτα ρήξη του με το Στάλιν θα ήταν αδύνατη. Ο Τίτο φρόντιζε πολύ περίτεχνα να μεγιστοποιεί τα οικονομικά κέρδη και να σταθεροποιεί πολιτικά τη θέση της Γιουγκοσλαβίας, πιέζοντας τους δυτικούς στα βουνά της Μακεδονίας και λειτουργώντας ως ο παραμετροποιήσιμος βηματοδότης του ελληνικού αντάρτικου [3]. Προκειμένου σταδιακά να κλείνει την κάνουλα των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων για τους Έλληνες αντάρτες, ελάμβανε προμήθειες σε πρώτες ύλες και δανειακές διευκολύνσεις από τις Η.Π.Α., οι οποίες με συστηματικό τρόπο εργάζονταν τόσο για τη σταθεροποίηση φιλο-δυτικού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας, όσο και για τη διάσπαση του ανατολικού μπλοκ, μέσω της απόσχισης της Γιουγκοσλαβίας από την Cominform. Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση συνεισέφερε καθοριστικά στην επιτυχή αποκόλληση της Γιουγκοσλαβίας από το ανατολικό μπλοκ.


Αντίστοιχα το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα χρησιμοποιήθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Όπως εξαιρετικά επισημαίνεται σε σχετικό πόνημα: «Το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα ήταν ένα πιόνι, πολύ ισχυρό, στη σκακιέρα. Εχρησιμοποιείτο ανάλογα με την περίσταση για να προστατέψει ένα άλλο πιόνι  (Αλβανία), έναν πύργο (Πολωνία) ή έναν αξιωματικό (Ρουμανία) ή ένα άλογο (Βουλγαρία), την ίδια τη βασίλισσα (Γιουγκοσλαβία) και σε τελευταία ανάλυση το βασιλιά (ΕΣΣΔ)». [4]

Καινοτομία εν κενώ Τεχνολογία, Πολιτική και Ένοπλες Δυνάμεις



Γράφει ο Χρήστος Τσοπόκης *

Καινοτομία εν κενώ

Τεχνολογία, Πολιτική και Ένοπλες Δυνάμεις


«Αδράνεια ονομάζεται η τάση των σωμάτων να αντιστέκονται
σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης.»


Οι πλαστικές έννοιες είναι επικίνδυνες, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται από ελαστικά μυαλά. Η έννοια εξ ορισμού μεταφέρει νοήματα, δεν είναι όρος, δεν έχει αυστηρά καθορισμένο περιεχόμενο· και τα νοήματα πάντα κινούνται σε ένα φάσμα σημασιών, δεν είναι απόλυτα ούτε διακριτά. Όταν όμως το νόημα γίνεται λάστιχο εκεί αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και οι λανθασμένες εντυπώσεις και προσδοκίες.

 Μια τέτοια έννοια είναι η καινοτομία, όχι μόνο γιατί στην εποχή της τεχνολογομανίας η λέξη προσλαμβάνεται με έναν φετιχισμό που κάνει την τρίχα τριχιά, αλλά και επειδή δεν υπάρχουν κοινώς νοούμενα κριτήρια περί του τί εστί πράγματι καινοτομία. Ετυμολογικά δύο παράμετροι είναι προαπαιτούμενες: ο χρονισμός και οι τομές που γίνονται στις παραγωγικές και λειτουργικές διαδικασίες. Με απλά λόγια, καινοτομία με καθυστέρησηi και χωρίς να προκαλεί ριζικούς μετασχηματισμούς, δεν είναι καινοτομία. 

Έτσι, δεν μπορεί κανείς να πάει μακριά στο θέμα αυτό από αναλυτικής πλευράς, αν τουλάχιστον δεν διακρινεί μεταξύ θεμελιακών τεχνολογιών καινοτομίας από τη μια πλευρά, και αλλαγών ή τροποποιήσεων που βελτιστοποιούν ή επαυξάνουν τις δυνατότητες ήδη υπάρχουσων τεχνολογιών (δηλαδή καινοτομιών του χθες) από την άλλη. Και επειδή οι τεχνολογικές καινοτομίες εκδηλώνονται με διαφορετικό ρυθμό και ένταση σε κάθε πεδίο του επιστητού, οφείλει κανείς να τις εξετάζει εστιάζοντας κατάλληλα.


Το γενικό ιστορικό υπόδειγμα



Από την εποχή της πρώτης τεχνολογικής επανάστασης το 1771 στη Βρετανία μέχρι την παρουσίαση του πρώτου μικροεπεξεργαστή Intel το 1971 στην Καλιφόρνια μεσολάβησαν 200 χρόνια που σημαδευτηκαν από πέντε στάδια ριζικών τεχνολογικών εξελίξεων που άλλαξαν το οικονομικό εποικοδόμημα παγκοσμίως. Στο μεσοδιάστημα καθενός εξ αυτών υπήρχε μια μέση διάρκεια περί τα 50 χρόνια κατά την οποία προχωρούσε η διαδικασία δομικών προσαρμογών και ενσωμάτωσης των νέων μέσων [2]. 

Στον τομέα της οικονομίας, κάθε νέα τεχνολογική επανάσταση δημιουργούσε πρωτογενώς νέου τύπου υποδομές και υπηρεσίες, όμως στην τεχνολογία όπλων υπήρχε ένας αυτόνομος ρυθμός ανάπτυξης. Για παράδειγμα η δημιουργία καναλιών και πλωτών οδών κατά την Α’ τεχνολογική επανάσταση λίγο επηρέασε την πολεμική τεχνολογία, και σίγουρα πολύ λιγότερο απ’ ό,τι η Β’ τεχνολογική επανάσταση με την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων και των μηχανών ατμού.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022

Η Ελλάδα διεθνές κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών – Μια πρόταση




Τον Μάιο του 1992, το Πανεπιστήμιο Αθηνών διοργάνωσε ημερίδα με θέμα “Η θέση της Ελλάδας απέναντι στις νέες εξελίξεις”, όπου μετείχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η ομότιτλη εισήγησή του αποτελεί το 1ο κείμενο μιας συλλογής κειμένων του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Αιχμή” το 1992. Μετείχε επίσης και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής, με μια πρόταση. Η εισήγησή του “Νέο Εθνικό Σχέδιο” δημοσιεύθηκε τότε στην ελληνική έκδοση του Monthly Review (56/1992).

Οι  αρχές της δεκαετίας του ’90, το 1992,  ήταν μια περίοδος που έπρεπε να διατυπωθούν προτάσεις, σχέδια, στρατηγικές για τη θέση του “συστήματος χώρα”, τη γεωπολιτική-γεωοικονομική, παραγωγική-αναπτυξιακή, κοινωνική, θεσμική και την παρουσία του στο δυναμικά μεταβαλλόμενο κόσμο, που οριζόταν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την παγκοσμιοποίηση, την εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Στο επίκεντρο των μεγάλων αλλαγών βρίσκονταν οι ευρύτερες περιοχές, στις οποίες η Ελλάδα αποτελεί τμήμα τους: Ευρώπη-ΕΕ, Βαλκάνια-Εύξεινος Πόντος και Ανατολική Μεσόγειος. Τα μηνύματα εκπέπονταν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, «η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» σύμφωνα με τον ποιητή. Το εθνικό θα συναντιόταν για μια ακόμα φορά με τις διεθνικές τάσεις σε έντονη κινητικότητα.

Για πολλούς λόγους, όπως λ.χ. η κεντρικότητα της πολιτικής σε έναν ημιπεριφερειακό εθνικό κοινωνικό σχηματισμό όπως ο ελληνικός, ο τρόπος συμμετοχής και παρέμβασης του “συστήματος χώρα” στις νέες συνθήκες, κρινόταν στην εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και στα χαρακτηριστικά που θα λάμβανε, μετά την αντοχή την οποία επέδειξε στην επίθεση που δέχθηκε την περίοδο 1988-1991.

“Σύστημα χώρα”

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ "ΒΑΡΒΑΡΑΣ"



 
 " Οι Θρακιώτες σήμερα τρώνε "Βαρβάρα", με αφορμή την ανάλογη γιορτή της ημέρας. 
Τι είναι η "Βαρβάρα" ; 

Είναι η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση από π πάνω στην τροφή, η αντίσταση στην ομογενοποίηση, στον χυλό. 

Είναι η απάντηση στο fast food. Θυμήθηκα ένα κείμενό μου πριν μερικά χρόνια και σκέφτηκα να το ξαναδημοσιεύσω .
Ο ιμπεριαλισμός έχει πολλές μορφές ... 

"Μπορεί η γαστρονομία να δημιουργήσει κίνημα;"

Του Β α σ ί λ η    Λ α γ ο ύ,

 Πολιτικού Μηχανικού

Μέλος Ομάδας Πολιτών «Ευτοπία»


Αν ως γαστρονομία ορίζεται η τέχνη και η επιστήμη της ανθρώπινης διατροφής και με δεδομένο ότι οι γαστρονομικές συνήθειες όσο πιο ισχυρές είναι, τόσο αυτές αποτελούν δείγμα αναπτυγμένου πολιτισμικού επιπέδου, τότε είναι σημαντικό να συζητήσουμε σήμερα το τι τρώμε, πώς το τρώμε, πού παράγεται η τροφή, πώς διακινείται. Ιδιαίτερα σήμερα που τα διατροφικά και γαστρονομικά ήθη βρίσκονται υπό διωγμό, σήμερα που τα fast έχουν κυριαρχήσει (στην δημιουργία, στην τέχνη, στην πολιτική). Είναι αναγκαίο λοιπόν όσο πότε άλλοτε η δημιουργία ενός κινήματος γαστρονομίας στον τόπο μας που θα σχετίζεται με το πώς τρέφεται ο άνθρωπος. Βέβαια διάφορες επιστήμες εμπλέκονται και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την τροφή. Η Γεωργία, η Χημεία, η Οικολογία, η Οικονομία, η Ιατρική, η Ανθρωπολογία, η Κοινωνιολογία.
 Απαιτείται έτσι μια γνώση διεπιστημονική. Όμως το πρόβλημα δεν είναι επιστημονικό. Το πρόβλημα είναι Πολιτικό, γιατί η Πολιτική είναι η Επιστήμη των Επιστημών, είναι ανώτερη Τέχνη και βέβαια η άσκηση αυτού του είδους της Πολιτικής δεν έχει καμία σχέση με αυτούς τους μικρούς ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι μας κυβερνούν.

Έτσι η αρχή της λύσης του προβλήματος έγκειται στην επαναφορά της Γεωργίας που θα είναι τοπική, εποχιακή, φυσική, παραδοσιακή και βέβαια δεν θα έχει σχέση με την μαζική τυποποίηση που προκαλεί η «Φορντικού τύπου» παγκοσμιοποίηση. Μια βιώσιμη Γεωργία που θα στηρίζεται σε «τυπικά» προϊόντα γεωγραφικής και παραδοσιακής ετικέτας.

Ήδη στην Ιταλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, χρόνια τώρα, αναπτύσσεται το κίνημα του slow food σε αντιδιαστολή με το fast food, με χιλιάδες μέλη που θεωρούν την πράξη της βρώσης ως αναπόσπαστο τμήμα της παραγωγής. Έτσι ο καταναλωτής μετατρέπεται σε συν – παραγωγό, έτσι η γαστρονομία παύει να είναι μια ελιτίστικη προσέγγιση και τηλεοπτικό θέαμα ,αλλά μετατρέπεται σε μια δημοκρατική διαδικασία.

Γιατί η ποιότητα, η απόλαυση και η ακεραιότητα της διατροφής είναι δικαίωμα όλων και η γαστρονομία αποτελεί εργαλείο για τη διεκδίκηση της πολιτισμικής μας ταυτότητας και την αντιπαράθεση με τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης από τα πάνω, ανήκοντας έτσι στο πεδίο της πολιτικής , των επιστημών,της κουλτούρας .

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ


ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ



Προς τους Κυριάκο Μητσοτάκη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη


Διάβασα τα άρθρα σας για την γυναικοκτονία στην Εφημερίδα “ ΤΑ ΝΕΑ” του Σαββάτου 2 Οκτωβρίου 2022.

Συμπέρασμα: Τόσο εσείς όσο και οι σύμβουλοι σας που μισθοδοτούνται από τον δημόσιο προϋπολογισμό με χρήματα των ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ αγνοείτε το ιδιαίτερα επώδυνο Ελληνικό γυναικείο γίγνεσθαι.


Έτσι απουσιάζει από τα κείμενα σας οποιαδήποτε αναφορά στο προσχεδιασμένο έγκλημα ενάντια στις Ελληνίδες γυναίκες και τα παιδιά και στον τόπο που αυτό διαπράχθηκε. Από την Σινώπη, την Αμισό του Περικλή, την Πάφρα, την Τρίπολη της Μιλλιέξ, τα Κοτύωρα, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα έως την Σάντα. Τον τόπο όπου γεννήθηκαν οι λέξεις παιδοκτονία και γυναικοκτονία. Διαβάστε τις μαρτυρίες των επιζησάντων.

Αυτό δεν τιμά τους Ελληνικούς θεσμούς, την Ελληνική Πολιτεία και τους εκπροσώπους της και οφείλετε να επανορθώσετε άμεσα.



Οι άνθρωποι καλών τρόπων και οι ευγενείς ηγεσίες ζητούν συγνώμη.

Βοηθήματα:


- “Η γυναικοκτονία στον Πόντο” στο “ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΤΩΠΑ” Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ.

- THE PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS-

- PONTOS ANTIC BIR KIMLIGIN GERI DONUSU


Έργα του Έθνους όχι του Κράτους


Το κράτος ιδιαίτερα το ΥΠ ΕΞ υπονόμευσε και υπονομεύει την Μεγάλη και Ιερή Ποντιακή υπόθεση.

Προβάλω μία φωτογραφία από την Πορεία Ζωής που διεξάγεται κάθε 19η Μαΐου στο κέντρο της πόλης της Στουτγάρδης. Μία απόδειξη του πόσο ο Ελληνισμός και οι Ελληνίδες προηγούνται των αντιπροσώπων τους.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Οκτώβριος 22

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

 

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ Η.Π.Α. Η ΡΩΣΙΑ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΕΝΩΣΗ


Το Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αποτελεί ένα από τα θεμέλια όχι μόνο του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού αλλά του Παγκόσμιου Πολιτισμού.
Τόσο οι Η.Π.Α., η Ρωσία όσο και η Ε.Ε. έχουν χρέος να το υπερασπίζονται και να το αναδεικνύουν αντί να έχουν σκέψεις μείωσης του όπως έγινε στο παρελθόν από τους μεν και γίνεται σήμερα από τους δε.

Γιατί αποτελεί μέρος του Πολιτισμού Τους, της Ιστορίας Τους, της Ταυτότητας Τους.

Το οφείλουν στον El Greco και τον Θεοφάνη τον Έλληνα. Ας μείνουμε σε αυτούς. Το οφείλουν στον εαυτό τους.

Η Ιστορία και η ανθρώπινη Οικουμένη απαιτεί από αυτές μία άλλη, ευρεία όχι στενή, πνευματικότητα, πολιτική ωριμότητα και υπευθυνότητα.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι μια αιχμάλωτη Εκκλησία.  
Όπως το “κρατώ το Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως φυλακισμένο”
σε μια φυλακή βαρβάρων, σε μια “χώρα φυλακών”, αποτελεί ύβρι προς το ανθρώπινο είδος και πολιτική ευτέλεια.


Σ’ αυτά τα πεδία κρίνονται τόσο οι Η.Π.Α., τόσο η Ρωσία, τόσο η Ε.Ε..

Από τους Έλληνες, από τους Ορθόδοξους, από όλους τους Χριστιανούς, από όλους τους Ανθρώπους καλής θέλησης ανεξαρτήτως θρησκείας.

Κανείς άλλος εκκλησιαστικός, θρησκευτικός θεσμός δεν αντιμετώπισε τόση Βία, Κακία και Μοχθηρία. Συμβαίνει μάλιστα να είναι ο ιστορικότερος θεσμός.

Χωρίς το Φως, την Αύρα της Μητέρας Εκκλησίας, του Ιστορικού Τόπου της, Τόπος και Εκκλησία Ζώντων και Θανόντων, δεν θα υπάρξει στο μέλλον ούτε Ορθοδοξία, ούτε Χριστιανισμός, ούτε Ανθρωπισμός.

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κρίνεται το μέλλον της Ανθρώπινης Οικουμένης.

Είναι γνωστή η στάση μου, η γνώμη μου για αυτό από το 1988, την περίοδο της μεγαλύτερης ιστορικά απειλής για την ύπαρξη και παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη*. Η ιστορία μου έδωσε και συνεχίζει να μου δίνει δίκαιο.

Κανείς δεν μπορεί να πάει ενάντια στην ιστορία.

* Στο Μικρά Ασία Ενώνει Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει και στο Νέο Ανατολικό Ζήτημα


Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιανουάριος 22

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στους σκλαβωμένους λαούς όλου του κόσμου!

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στέκονται

Καλή Ανάσταση! 

Κάποτε λαοί σαν το δικό μας είχαν ταυτίσει την Ανάσταση του Χριστού με την Ανάσταση του Έθνους τους!!! 

Σήμερα μόνο ο ατομικός δικαιωματισμός έχει θέση στην ατζέντα της πολιτικής ορθότητας.

Στη φωτογραφία: 

Δυτική Σαχάρα, 1982, Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα Polisario που εκπροσωπούσε τον Λαό των Σαχράουι της Δυτικής Σαχάρας. 
Σε θέση πρηνηδόν ο Μανώλης Γλέζος δοκιμάζει όπλο. 
Όρθιοι : Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Αργύρης Χατζηπέτρος, Σπύρος Κατωπόδης. 
(Στοιχεία και φωτογραφία από Γωγώ Αργυρου)

Για τους νεώτερους:

Ο αντιαποικιακός αγώνας του λαού της Δυτικής Σαχάρας δεν έχει τελειώσει.
Η Δυτική Σαχάρα αγωνίστηκε εναντίον κατ' αρχήν των Ισπανών κατακτητών και των Tropas Nomadas (στρατιωτικό σώμα του Ισπανικού Στρατού αποτελούμενο από Βεδουΐνους) για μια περιοχή που εκτείνεται στο Δυτικό μέρος της Σαχάρας μεταξύ Μαρόκου και Μαυριτανίας.
Οι Ισπανοί με τη σταδιακή αυτομόληση των Tropas Nomadas προς το Πολισάριο αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να υποχωρήσουν αναγνωρίζοντας και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των κατοίκων της Σαχάρας.
Παράλληλα όμως το Μαρόκο και η Μαυριτανία βρήκαν την ευκαιρία να εισβάλλουν στην περιοχή και πατώντας σε ερμηνείες (ανάλογες της Τουρκίας στην Κύπρο) να κατακτήσουν και να μοιράσουν αρχικά την Σαγκουΐα Ελ Χάμρα και το Ρίο ντελ Όρο μεταξύ τους. 
Σήμερα Ε.Ε. και κυρίως ΗΠΑ αρνούνται την αυτοδιάθεση του λαού της περιοχής, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα του Μαρόκου.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020

Οι Τούρκοι στρατιώτες πυροβολούν αιχμαλωτισμένες κούρδισες γυναίκες και κόβουν τα κεφάλια των αιχμαλώτων ανδρών. VIDEO 18+ 10/23/2019

Για όποιον αντέχει να δει τις ιδιαίτερα σκληρές σκηνές.

Όπως έλεγε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης από το 1985, "δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα στο Αιγαίο, δεν υπάρχει πρόβλημα στη Θράκη. Ένα είναι το πρόβλημα στην περιοχή μας, το τουρκικό πρόβλημα..."
Αιώνες τώρα οι βάρβαροι ισλαμοφασίστες γενοκτονούν στην ιερή γη της Μικράς Ασίας...
Δυστυχώς, κάποιοι ανιστόρητοι ονειρεύονται συμφωνίες σε διεθνή δικαστήρια και άλλοι αναπαράγουν την προπαγάνδα τους εξυπηρετώντας τα σχέδιά τους.
ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 

Ο τουρκικός στρατός κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στη Συρία το 2017 πυροβόλησε κορίτσια, μαχήτριες από το Κουτδιστάν και έκοψε τα κεφάλια νεκρών Κούρδων. 

Προσοχή! Το βίντεο δεν συνιστάται για προβολή ιδιαίτερα ασταθή ψυχικά άτομα!

Συγκεκριμένα, σε μία από αυτές, μια ομάδα Τούρκων μαχητών πυροβόλησε δύο κορίτσια. Οι στρατιώτες πυροβόλησαν ένα από τα κορίτσια αφού έπεσε από την πέτρα και σκότωσε το δεύτερο γονατίζοντας και πυροβολώντας το με αρκετές σφαίρες στο κεφάλι.




Στο δεύτερο βίντεο, οι Τούρκοι στρατιώτες έκοψαν το κεφάλι τους σε νεκρούς Κούρδους και έβαζαν μπροστά στην κάμερα το "τρόπαιο" τους.


Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ(Από την ομιλία του στα Χανιά)



ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ


Με τον Σημίτη και τον Γιωργάκη, έχοντας ως εκτελεστές τις γιάφκες του ΣΥΡΙΖΑ και την συνεπικουρία κλιμακίων της Δεξιάς είχαμε κακοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας. Της Ιστορίας ενός αρχαίου Ιστορικού Έθνους.

Είμαι ευτυχής που γνώρισα,  στους Δελφούς μάλιστα, τον Νικόλαο Σβορώνο.

Από τον μεγάλο, μια παγκόσμια οντότητα Σπύρο Βρυώνη, πέσαμε στην Ρεπούση, τον Λιάκο κλπ. Έτσι παρήχθησαν οι περίφημες δηλώσεις του αμαθούς Σημίτη για την Βιέννη, τους Τούρκους, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά καιρούς είπε πολλά.

Τελικά εκτός των άλλων παθολογιών ο ψευτοεκσυγχρονισμός ήταν και φίλο Αλ Κάϊντα (βλέπε στο "Το Μικρά Ασία Ενώνει Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει"). 
Είχε και τους ουλεμάδες του. 

Μετά πέρασαν στον ΣΥΡΙΖΑ όπου μαθήτευσαν πριν.   Οι μπάμπουσκες που λέω.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Νέο βιβλίο του Μ. Χαραλαμπίδη για τους Έλληνες της Καλαβρίας








Ανακαλύψαμε ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, ένα θέμα το οποίο έχει τεράστια πολιτισμική σημασία, όμως η Ελλάδα το αγνοεί (όπως και πολλά άλλα).

Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Καλαβρία, η βαθειά Ελλάδα» και τυπώθηκε από τις εκδόσεις Στράβων.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

28η  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΑΜΕ  ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ



ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940

Είναι ορατό εδώ και χρόνια ότι νεοφασιστικοί μηχανισμοί στοχοποίησαν την 28η Οκτωβρίου. Όπως στοχοποίησαν την 19η Μαΐου. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί.

Τί κάναμε την 28η Οκτωβρίου του 1940.  Υπερασπιστήκαμε την Ανθρώπινη Ζωή και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Τί είναι η 19η Μαΐου; Η υπεράσπιση της Ιδεολογίας της Ζωής επί αυτής του θανάτου. «Η Νίκη της Ζωής επί του θανάτου» είπα όταν την πρότεινα.

Εμείς δεν κάναμε Άουσβιτς, Κάνδανο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Παραμυθιά, Πύργους, Δομένικο.
Δεν είχε ελληνικά τάγματα μαζί με τους Ναζί στην υπεράσπιση του Χίτλερ στο Βερολίνο.
Αυτή είναι η Εθνική Διαφορετικότητα μας.
Είναι ακόμη μία Ευγενής Διαφορετικότητα.

Δεν είναι όλες οι Διαφορετικότητες ευγενείς.

Αν μας Μιμούνταν και άλλοι δεν θα είχαμε Άουσβιτς ούτε Δίστομο.

                                   Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Νοέμβριος 19


Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΓΧΩΡΙΑ» ΚΕΜΑΛΟΛΑΓΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛΟΦΑΣΙΣΜΟ



ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ  ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ

Είναι περίοδος που η ιστορία βγάζει τα συμπεράσματά της και καταδικάζει. Ανοίγει την χωματερή της. Οι ένοχοι αγωνιούν για την σωτηρία τους.
Έτσι εξηγούνται οι νευρώσεις, οι αντιπαραθέσεις
- στο εσωτερικό των παραγώγων του ΚΚΚΑΣΟΡ, ΚΙΝΑΛ – ΚΙΔΗΣΟ –«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ»
  • - στο τελευταίο του παράγωγο τον ΣΥΡΙΖΑ
  • - στην επαρχιώτικη και ψευτοπαγκοσμιοποιημένη εκδοχή της ΝΔ παλιές εθνικόφρονες γιάφκες
  • - την ΔΗΜΑΡ
Το πρόβλημα τους είναι αν θα διατηρήσουν την φωτογραφία του ΚΕΜΑΛ στα γραφεία τους ή θα την κατεβάσουν. Δεκαετίες τώρα την έχουν αναρτημένη και την προσκυνούν.
Είναι ισχυρή η επιμονή να διατηρηθεί ο Μουσταφάς του Βαρδάρη από τις δύο ιστορικές πλέον κεμαλοφασιστικές συνιστώσες. Το ΚΙΔΗΣΟ και την μπολσεβικο-μπεριακή συνιστώσα.

Υπάρχει το ερώτημα. Πως αυτά τα λουλούδια, μάλλον τα αγκάθια, όχι μόνον φύτρωσαν αλλά κατέλαβαν και θέσεις σε κεντρικούς θεσμούς της Ελληνικής Πολιτείας;
Η απάντηση βρίσκεται στο κείμενο μου «Γεωπολιτικός έλεγχος και Διανοητικός Ακρωτηριασμός» όπως και στην Ανάλυση για το κράτος. Η τελευταία οδηγεί σε άλλες ερμηνείες των μορφωμάτων και των ρόλων των προσώπων.
Παρατηρήστε στα κείμενα τους το μίσος ενάντια στον κουρδικό λαό των γνωστών κουκουλοφόρων εσατζήδων της μεταπολίτευσης που με πυροβολούσαν. Θα τα βρείτε στο διαδίκτυο.
Ένα δεύτερο ερώτημα. Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον αγνοούμενη. Με τους κεμαλοφασίστες τί θα γίνει; Και αυτούς που τώρα κρύβονται και μεταμορφώνονται και τον οργανικό πυρήνα τους.
Ας ξεκινήσουν το Πάντειο, το Καποδιστριακό, το Δημοκρίτειο μια συγκριτική έρευνα για τα δύο μορφώματα. Ποιο ήταν το πιο επικίνδυνο. 
 
Μιχάλης Χαραλαμπίδης 
Αιξωνή, Οκτώβριος 19

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Το τουρκικό πρόβλημα - Βίντεο


Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ομιλία 4ο συνέδριο ΠΑΣΟΚ, Ιούνιος 1996


«Θα πρέπει λοιπόν να μπει στην Ευρώπη το Νέο Ανατολικό Ζήτημα για να είμαστε Ευρωπαίοι, όχι ευρωπαϊστές. Θα πρέπει να πούμε στα διεθνή βήματα, παντού, ότι δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Το τουρκικό πρόβλημα. Και αυτό θα πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. ... Έρχεται η περίοδος της άνοιξης των λαών της Ανατολικής Μεσογείου... Και τότε το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου ‘Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες’ θα βρει τη σύγχρονη προέκτασή του, που είναι η εξής : ‘Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος ανήκει στους λαούς της»
(μετά και τις δηλώσεις-τελεσίγραφα του Ερντογάν για παράδοση των όπλων των Κούρδων της Συρίας όπου έχει φασιστικά εισβάλει και τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας)


Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, πρόοδος, ευημερία στους λαούς και τα έθνη της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, αν δεν λυθεί το τουρκικό πρόβλημα.

Ένα ρατσιστικό φασιστικό ισλαμοκεμαλικό καθεστώς, αναθεωρητικό και επεκτατικό. Η τουρκική κοινωνία βιώνει ένα τραγικό για την ίδια – και με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς και τις κοινωνίες της ευρύτερης περιοχής - δημοκρατικό αδιέξοδο. Οι δύο κυρίαρχες ιδεολογίες της, η ισλαμική-νεοθωμανική και η κεμαλική είναι ρατσιστικές, φασίζουσες, ολοκληρωτικές. Δεν υπάρχει ένα μαζικό προοδευτικό-σοσιαλιστικό ή φιλελεύθερο-ανθρωπιστικό λαϊκό ρεύμα που θα βάλει σε κρίση τις κυρίαρχες ιδεολογίες στην Τουρκία. Το κράτος αυτό, εμβόλιμο το χαρακτήριζε-ανέλυε ο Νεοκλής Σαρρής σε ένα βιβλίο του, κινείται μεταξύ ιμπεριαλιστικού υποσταθμού και περιφερειακής δύναμης, μεταξύ αυτοκρατορικής ρητορείας και ανασφάλειας. Είναι φορέας υπανάπτυξης, πολέμου και ιστορικής οπισθοδρόμησης για την περιοχή. Ο εκδημοκρατισμός του αποτελεί ιστορικής σημασίας ζήτημα για τους λαούς της περιοχής, τα κοινωνικά και εθνικο-απελευθερωτικά κινήματά της.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ



ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ                                            (Μιλώντας σε Ρ/Σ)\

         
 ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
                            ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Την δεκαετία του ’80 ένα κυνικό εξωελλαδικό και εσωτερικό παρασύστημα επεδίωκε την «μεταφορά», έτσι το ονόμαζαν, του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εκτός του ιστορικού τόπου του. Διαβολικά μυαλά της γεωπολιτικής και των ψευτοεπισήμων. Αυτή ήταν η υπόδειξη. Φθάσαμε και στις κρίσιμες διαβολικές ημέρες του πρώτου Νταβός 1988.
Έπρεπε να υπερασπισθώ την Κωνσταντινούπολη, το Πατριαρχείο. Έπρεπε να βρω ένα ΒΗΜΑ για να εκφράσω δημόσια την γνώμη μου. Δεν υπήρχαν βήματαΉταν ελεγχόμενα και φοβισμένα. Το βρήκα σε έναν ιστορικό Σύλλογο στο Αιγάλεω. Πρέπει να τους τιμήσουν. Εκεί υπεράσπισα το Πατριαρχείο. Στο βιβλίο «Το Μικρά Ασία Ενώνει-Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει» έχω το κρίσιμο απόσπασμα της ομιλίας μου.
Ο Λόγος εξαφάνισε τους Διαβόλους και άνοιξε έναν άλλο ορίζοντα. Ήμουν μόνος. Αλλά λέει κάτι ο Καζαντζάκης για το μόνος.
Χωρίς το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν υπάρχει Ορθόδοξη και όχι μόνο εκκλησία. Εκεί είναι η Αύρα

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΚΟΥΡΔΙΑ


Αν την άνοιξη του 1997 προσκαλούσε η Πάντειος για μια διάλεξη τον δικό μας Νέλσον Μαντέλα τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν η Ιστορία, η περιοχή, η Αθήνα θα ήταν αλλού. «Ηθική πρωτεύουσα».
Η Ρώμη, η Στοκχόλμη ήταν ώριμες να το κάνουν επίσης.
Μιλούσα και μιλώ για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Αντί αυτής είχαμε τα ΖΩΑ. Πάνθηρες στις ζούγκλες, Γκρίζους Λύκους, Καουμπόηδες και Μούτσους.
Οι δυνάμεις της ιδεολογίας του θανάτου μπήκαν πάλι σε κίνηση, έστησαν άγριο χορό. Όπως στο Κόμπανι, την Κάνδανο, το Μεσόβουνο, την Γκουέρνικα, την Σάντα.

Η Ε.Ε. ni hablar λένε στα Καστιλιάνικα.

Εδώ ένοχη σιωπή ενόχων
. Κρύβονται. Ή μήπως μερικοί, μαζί με τους γνωστούς Βαλκάνιους θα συμμετάσχετε στα ασκέρια του ψευδοσουλτάνου. Μερικοί υπότροφοι του ελληνικού δημοσίου ή εξωελλαδικών δημόσιων.

ΔΙΑΣΠΟΡΑ


Άνθρωποι των Σπηλαίων βγάζουν άναρθρες κραυγές άρνησης ψήφου στην Διασπορά. Η πρόταση τους ο Ελληνισμός να «διοικείται» από το Da Capo και σκοτεινούς θαλάμους.
Εκτός από την ανάγκη πολιτικής υπάρχει ανάγκη πεφωτισμένων ανθρώπων στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Μια μικρή ομάδα παιδιών* στην Βόρεια Κουρδία ανέβασαν τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Χρησιμοποίησαν για αφίσα το εξώφυλλο ενός βιβλίου μου.
«Η ιστορία ανήκει στους Λαούς» έγραψα το 1984 (Για τον Διεθνισμό). «Στις νέες γενιές» να προσθέσω σήμερα 2019.

* μια καλή πρόταση για την Κεραμέως, τους καθηγητές, τα αληθινά κινήματα των    μαθητών χωρίς ευλογιά.
                                                        
 Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                          Αιξωνή, Οκτώβριος 2019 

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

ΑΡΚΕΤΑ



Όταν θεωρείς το γνωστό φέουδο μάλλον τσιφλίκι ή αμαρτολίκι του ΠΑΣΟΚ -  ΚΚΚΑΣΟΡ εκσυγχρονιστικό, σημαίνει ότι αγνοείς τί σημαίνει στις πολιτικο-κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες εκσυγχρονισμός. Ή έχεις ρόλο έμμισθου καθεστωτικού προπαγανδιστή.

Όταν μάλιστα θεωρείσαι και καθηγητής πανεπιστημίου τότε προκύπτει ζήτημα αξιολόγησής σου. Κατά πόσο δηλαδή είσαι ικανός να διδάξεις στους φοιτητές.

Αυτή η συνομοταξία των καθηγητών μη καθηγητών – είναι αρκετοί – έκανε και κάνει πολύ κακό. Ένα είδος αδήλωτου κομπογιαννιτισμού ή μαγείας.

Για το τι σημαίνει εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα κυρίως στο "ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ Αγροτική Αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα", 5η έκδοση, αλλά και στα: 

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη", 
"ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ - Ο Εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος", "ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ - Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου" και βεβαίως στο "ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία". 

Εμβαθύνει στο ελληνικό πρότυπο. 

Για τους ενόχους του Κορακοχωρίου είναι γνωστή η φράση που δανείσθηκα από τον Διόδωρο Σικελιώτη 
«ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΖΕΙΣ…» στο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ".

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΕΚΑΝΑΝ. ΑΡΚΕΤΑ.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Σεπτέμβριος 2019

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

ΕΔΗΚοποίηση του ΠΑΣΟΚ; ( ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ, ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ)

Χαραλαμπίδης Μιχάλης-20 Ιανουαρίου 1998 

«Η προπαγανδιζόμενη ανασυγκρότηση το μόνο που προσφέρει είναι η ένταξη σε αλλοτριωμένες δομές και πελατειακούς μηχανισμούς εφήμερης αυτοσυντήρησης γραφειοκρατών υπουργών ή πρωθυπουργών. Δεν αφορά το παρόν, το μέλλον και τις ανάγκες αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης αλλά και της χώρας, που είναι διαφορετικές»

πρώην μέλος του Ε.Γ. και νυν μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ


Είναι γνωστή η ικανότητα των γραφειοκρατών να αλλοιώνουν και να καταστρέφουν τις έννοιες και τις λέξεις. Αυτό το γνωρίζουμε όχι μόνο από τις πολιτικές σπουδές αλλά και από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. 
Οι γραφειοκράτες όταν μια λέξη τούς αμφισβητεί, την αρνούνται, την ποινικοποιούν,
την δαιμονοποιούν. Όταν όμως η επιρροή αυτής της λέξης τους απομονώνει, τότε επιλέγουν την ενσωμάτωσή της. Όχι μόνο την υιοθετούν, αλλά και την εμφανίζουν ως δική τους. Ορισμένες φορές, για να μην εκτίθενται πολύ, εκφράζουν την ίδια έννοια με άλλη λέξη.

ΑΠΟ αυτά τα στάδια πέρασε η σχέση των γραφειοκρατών του ΠΑΣΟΚ με τις λέξεις της ανασυγκρότησης, αναγέννησης, επανίδρυσης κ.λπ. Έτσι, ύστερα από τόσα χρόνια, αυτό που πέτυχαν είναι ότι σήμερα κανείς στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στο λαό, να μην πιστεύει σ' αυτές τις έννοιες, τις λέξεις και αυτό που εκφράζουν. Εκτός των άλλων αυτό συνέβη γιατί η διαχρονική του γραφειοκρατία ποτέ δεν παρουσίασε ένα σοβαρό αλλά και λογικό πολιτικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση ή επανίδρυσή του. Όπως συμβαίνει πάντοτε στην ιστορία με αυτές τις ομάδες, όταν λένε ανασυγκρότηση, ενότητα, επανίδρυση, εννοούν τη δική τους αυτοσυντήρηση και αυτοδιατήρηση με οποιοδήποτε κόστος. 

Άλλες όμως είναι οι ανάγκες οι δικές τους και άλλες της κοινωνίας και της χώρας. 
Άλλο η αυτοσυντήρηση μιας γραφειοκρατίας και άλλο η ιστορία ενός έθνους. Το κόστος ήταν η αποδιάρθρωση, ο μαρασμός, η διάλυση ενός Κινήματος που προσδοκούσαμε να είναι ιστορικό.

Εδώ και χρόνια μιλούν, «κάνουν την ανασυγκρότηση». Αυτή όμως είναι η εικονική πραγματικότητα, η αληθινή είναι ο μαρασμός, η συρρίκνωσή του, η διάλυσή του. Η πολιτικο-οργανωτική υγεία του ΠΑΣΟΚ χρόνο με το χρόνο χειροτέρευε και χειροτερεύει και μπορούν αυτοί να απαντήσουν αν πρόκειται για κώμα ή θάνατο.
Όχι ένα επιστημονικό, ερευνητικό, αλλά ένα μικρό δημοσιογραφικό ταξίδι στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ μπορεί να δώσει την ακτινογραφία της προχωρημένης
παθολογίας του.

Όπως συνέβαινε εδώ και χρόνια, έτσι και τώρα, κάθε πρώτη του χρόνου και μετά την γέννηση του Κυρίου, οι διοικήσεις του ΠΑΣΟΚ ηχούν τις σάλπιγγες της ανασυγκρότησης ή τα άλλα χίλια ονόματα που αυτή πήρε. Εδώ και χρόνια όμως, και πολύ περισσότερο σήμερα, λιγοστεύουν οι πιστοί που προστρέχουν. Οι λίγοι που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα δεν είναι πλέον οι πιστοί αλλά αυτοί που έλκονται από υλικά κίνητρα, από ανταλλάγματα και διαφόρων τύπου καριέρες. 
Πρόκειται για τις νέες σχέσεις πελατείας και πατρωνίας που οικοδομεί ανάμεσα στην κοινωνία, την οικονομία και το κράτος η νέα διοίκηση του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τον «υπαρκτό εκσυγχρονισμό», όπως λέγαμε υπαρκτό σοσιαλισμό. Το «νέο» στο οπλοστάσιο για την ανασυγκρότηση της νέας διοίκησης είναι οι θεματικές οργανώσεις. Έκλεψαν μια ιδέα μου, που οι ρίζες της(1) βρίσκονται στους θεωρητικούς προβληματισμούς, τις αγωνίες μας για το μέλλον του ανθρώπου, στους αγώνες μας όταν ήμασταν περισσότερο νέοι, και την εκφύλισαν. 

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ


Προϊόν της Αληθινής Επιστήμης της Αληθινής Πολιτικής
Της αγάπης μου για τη Αθήνα


Θεραπευτικό Σημείωμα Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Εάν οι συνθήκες στη δημόσια ζωή μας ήταν φυσιολογικές δεν θα υποχρεωνόμουν λόγω φιλίας, αγάπης προς την πόλη να γράψω αυτές τις γραμμές. Οι συνθήκες όμως έχουν μεγάλες παθολογίες. Γι’ αυτό, αυτό το θεραπευτικό σημείωμα. Η δημόσια θεραπεία είναι έργο της αληθινής πολιτικής όχι της ιατρικής.

Η υιοθέτηση από την νέα κυβέρνηση δύο προτάσεων που διατυπώθηκαν χρόνια πριν θα έπρεπε να προκαλέσει μια πλούσια, γόνιμη, πολυδιάστατη συζήτηση. Ένα ευγενές πεδίο. Αυτό δεν γίνεται γιατί τόσο τα υπαρκτά πολιτικά κόμματα όσο και τα πανεπιστήμια είναι αδύνατα διανοητικά να την κάνουν. Τα αντικείμενα σπουδών, οι τομείς σπουδών απουσιάζουν. Η βιβλιογραφία είναι ανύπαρκτη. Παραδείγματος χάριν απουσιάζουν τα βιβλία για τις πόλεις. Απουσιάζουν ως θεματολογία της πολιτικής. Επομένως ο τύπος είναι χωλός, φτωχός επιστημονικά για να ανταποκριθεί. Είναι γνωστή η γνώμη μου. Η χώρα δεν σκέπτεται. Μάλλον οι ψευτοελίτ δεν σκέπτονται.

Το διανοητικό και όχι μόνο κενό καλύπτει όπως παρατηρεί κανείς μια σφαίρα μωρίας. Αυτή είναι φυσιολογικό να προκαλεί μια αντίδραση που μπορεί να εκφρασθεί με το γνωστό, τουλάχιστον στην Μεσόγειο « porca miseria ». Την ψυχική και διανοητική εννοώ.

Μιλώ για τις ιδέες-προτάσεις ενοποίησης του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο και αυτήν της απομάκρυνσης των φυλακών Κορυδαλλού. Οι ιδέες, οι προτάσεις αυτές δεν είναι προϊόν κομματικών, υπουργικών, πρωθυπουργικών γραφείων, κέντρων ερευνών, ιδρυμάτων κλπ. Δεν είναι προϊόν του καφενείου, του πεζοδρομίου, του "μάγκες βγήκαν σε τηλεοπτικά σεργιάνια". Δεν μπορούν να υφίστανται αρπαχτές ή καταλήψεις. Όπως λέμε καταληψίες. Δεν είναι ανώνυμες. Το ανώνυμο δεν υπάρχει στους Έλληνες. Είναι το πεδίο των ολοκληρωτισμών ή των υπαλλήλων τους στον τύπο.

Για την διατήρηση μάλλον την επιβολή ενός πολιτισμένου πεδίου, είναι γνωστή η αντίθεση, η αλλεργία μου προς τις διάφορες μορφές εκβαρβαρισμού, για την υπεράσπιση του κύρους της Αληθινής Πολιτικής, και της Αληθινής Επιστήμης οφείλω να γράψω σύντομα τα εξής.

Η πρόταση για την ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο πρωτοδιατυπώθηκε στο βιβλίο, "Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη – Η Νέα Συμμαχία , Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2007, σ. 48". Σε αυτό ανέπτυσσα σύγχρονες επιστημονικές κατηγορίες και θεματολογίες που αφορούν αυτά τα ζητήματα.

Έχοντας συνείδηση της επικαιρότητας της πολιτικής βαρύτητας και της κεντρικότητας της πρότασης επέλεξα το απόσπασμα του βιβλίου που αναφέρονταν σε αυτήν ως παρουσίαση της πρώτης έκδοσης του. Έτσι δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Επενδυτής» και «Παρόν». Υπήρξε μία αντίδραση ως προς την νέα χρήση δια χειρός Κώστα Σκανδαλίδη. Πρότεινε κάτι για την Μνήμη.

Το κεφάλαιο, "Η ΝΕΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ – Πολιτισμός, Γνώση, Έδαφος, Τόπος, Δίκτυα, Αισθητική/ Tα πολιτισμικά Συμπλέγματα", στο οποίο διατυπώνω την πρόταση της ενοποίησης περιλαμβάνεται και στην νέα έκδοση με τίτλο Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου, Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2017. Τα ζητήματα αυτά συστηματοποιώ περισσότερο αναλυτικά και σχεδιαστικά στο βιβλίο μου "ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία, Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2015".

Η χώρα στερείται βιβλίων και σπουδών για τον τουρισμό.

Η κάλυψη, η προστασία του μεγάλου διανοητικού και επιστημονικού κενού του πολιτικού και του πανεπιστημιακού προσωπικού γι’ αυτά τα ζητήματα συγκρούεται με την έννοια, με το αίσθημα του γενικού καλού αλλά και τις τεράστιες σύγχρονες δυναμικές και προσδοκίες της χώρας μετά το 1989-1990.

Μια σύγχρονη και πεφωτισμένη Αρχιτεκτονική Σχολή θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στην ανάδειξη και επεξεργασία αυτού του σχεδίου και όχι να αντιδρά. Το γιατί αντιδρά είναι μια ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση (στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη ).

Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ - Ο ΕΝΑΣ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΥΡΕΛΙΩΝ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη


Με την τελική αποχώρησή μου το 1999 από το ΚΚΚΑΣΟΡ, αυτό ήταν πλέοντο υπαρκτό του όνομα, ήθελα εκτός των άλλων να δημιουργήσω έναν άλλο πόλο της  Δημοκρατικής Παράταξης.
Προέβλεπα τον εκφυλισμό, την συρρίκνωση της, τον αρνητικό της ρόλο στην εξέλιξη, το γίγνεσθαι της χώρας. Δέστε το κείμενο της αποχώρησης μου από το ΠΑΣΟΚ  ( στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία). Η ιστορία μου έδωσε δυστυχώς δίκαιοΗ πολιτική είναι πρόλογος και όχι παρακμιακός επίλογος.
Στην δημιουργία ενός άλλου πόλου αποσκοπούσαν οι πρωτοβουλίες μου τόσο το 2000 όσο και το 2004. Πολύ περισσότερο η θεωρητική επιστημονική επεξεργασία μιας αυτόχθονης πολιτικής, προγραμματικής και σχεδιαστικής παιδείας.
Τα εμπόδια, τα τείχη που υψώθηκαν ήταν προμελετημένα, πονηρά και άγρια.
Η Δημοκρατική παράταξη στηριζόμενη στον υγιή επαρκή μορφωτικά και πολιτικά πόλο της θα συνέχιζε ηγεμονικά επαναθεμελιώνοντας  , εμπλουτίζοντας    και ανανεώνοντας αληθινά την πολιτική ζωή στη χώραΗ χώρα ήταν και είναι φτωχή πολιτικά. Αυτό απαγορεύθηκε  από τους μηχανισμούς του ψευτοκατεστημένου  γραφειοκρατικο-κομματικούς, τηλεοπτικούς, παρακρατικούς. 
Η εκφυλιστική και διαρκώς συρρικνωμένη εκδοχή της μετά έναν ένοχο κύκλο καταστρεπτικό για την χώρασκεπάζεται σήμερα με τα κουρέλια της ή τις στρατολογήσεις νέων κουρελιών πριν την εξαφάνιση της η οποίαθα είναι καθαρτήρια και απελευθερωτική για την χώρα, για την Δημόσια Ζωή, την Δημόσια Συζήτηση, τον Λόγο.
                                                   Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                     Αιξωνή – Ιούνιος 2019

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

Η ΝΥΧΤΑ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη


 
Πριν λίγες μέρες σε σημείωμα μου στο ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ αναφερόμουν στο φαινόμενο των φακίρηδων στην πολιτική και την ανάγκη σοβαρότητας.  Πριν στεγνώσει το μελάνι παρατήρησα την σύνθεση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΜΕΡΑ. Μετά την φευγαλέα παρατήρηση σκέφτηκα. Αυτό είναι ΝΥΧΤΑ όχι ΜΕΡΑ.
Επανήλθαν στην μνήμη μου οι πλέον άγριες ημέρες της μεταπολίτευσης. Όταν ο νεοφασισμός σκέπασε την Αθήνα.
Μιλώ για τις ημέρες του Φεβρουαρίου – Μαρτίου του 1999. Μιλώ για την πλέον φασιστική εκπομπή της μεταπολίτευσης. Ακολούθησε μια άλλη στο ίδιο καταργημένο από την ιστορία κανάλι. Το MEGA. Η ιστορία τιμωρεί. Η ιστορία το έκλεισε.

Η δεύτερη είχε πάλι στόχο το πρόσωπο μου παρουσιάζοντας έναν σωσία μου. Ήταν το 2007 ή το 2008.
Αυτά ούτε ο Γκέμπελς ούτε ο Μπέρια τα έκαναν. Μάλλον τα έκαναν και οι δύο. Αλλά έγιναν και σ΄ αυτήν την ιερή για την δημοκρατία πόλη την περίοδο της «υπαρκτής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας» όπως λέμε «υπαρκτός σοσιαλισμός». Τα όργια της ψευτοεξουσίας και των κωμικών προσώπων.

Ο Γαβράς, ο Βούλγαρης και ο Λάνθιμος μπορούν να κάνουν εξαιρετικές ταινίες – μπορώ να τους γράψω το σενάριο – γι’ αυτά τα μαρμάρινα χρόνια, τους μαρμάρινους και εξοπλισμένους ανθρώπους που μας έβαλαν στους μηχανισμούς του χρέους. Στην πέτρα του Σίσυφου, είπα το ..1985. Το επαναλάμβανα επί 30 χρόνια. Αλλά.. .
Γι’ αυτό η αλλεργία μου, η περιφρόνηση μου προς τους κατόπιν εορτής, μετά το πάρτι, μετά την πυρκαγιά χρεολόγους και εκ των υστέρων μαθητευόμενους μπαρμπέρηδες διαχειριστές του. Στου κασίδη το κεφάλι λέει…( στο Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία. Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου).

Διαβάστε την δήλωση μου γι’ αυτήν την τηλεφασιστική εκπομπή της νύχτας της 9ης Μαρτίου 1999 και θα κατανοήσετε την σχέση της με την ΜΕΡΑ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου Στο δρόμο της Αλήθειας και της Απελευθέρωσης , εκδ. ΓΟΡΔΙΟΣ, εξαντλημένο. 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 
Αιξωνή, Ιούνιος 2019    


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ