Τι ΕΊΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΆ, ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΞΙΑ ?

(ΜΕ ΦΌΝΤΟ ΤΗΝ ΕΕ ΣΤΗΝ  ΜΕΤΑ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΚΑΤΆΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΎ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ) 

Έχουμε αποκτήσει, από τα μικράτα μας, σχεδόν όλοι, την συνήθεια να πορευόμαστε αναλύοντας τον περίγυρο για να λαμβάνουμε, που και που, θέση ή αποφάσεις, με σχεδόν αναλλοίωτους ορισμούς. Ενίοτε κοιτώντας μόνο το περιτύλιγμα και τις ταμπέλες και ελάχιστες φορές το περιεχόμενο. 

Οι τεκτονικές όμως μετατοπίσεις που συντελούνται τώρα, και που έγιναν ορατές με την υγειονομική κρίση του κορονοιού και την ενεργειακή που ακολουθησε, μας κάνουν πολύ πλάκα. Οι ταμπέλες του τύπου Δεξιός/Κεντρώος/Αριστερός δεν λένε πλέον απολύτως ΤΙΠΟΤΑ για το πραγματικό περιεχόμενο, είναι ψευδείς, μετά-αληθινές. Ιδιαίτερα μετά από δύο καταρρεύσεις:

✔️Της παγκόσμιοποίησης, όπως την ξέραμε μετά την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού των Ρηγκαν/Θάτσερ και 

✔️του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτός είχε οριστεί το 86 στην περίφημη συνεννόηση των τότε  G5 στην Ουάσιγκτον μετά την σύνοδο των G7 στην Κορνουάλη το 21, κάνοντας όλη την καθυστερημένη απανταχού δεξιά να παθαίνει σοκ. Όχι από εκείνο της Κλάιν, το αντίθετο. 

Και τίθεται πλέον το ερώτημα, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται:

🔺️Τι είναι δεξιό/συντηρητικό και τι αριστερό /προοδευτικό σήμερα?

Πριν 45-50 χρόνια που υπήρχε ακόμα η Σοβιετια, αυτοί οι διαχωρισμοί ήταν απλοί και ξεκάθαροι:

Η Ευρωπαϊκή Διάσταση της Κρίσης των Πολιτικών Συστημάτων: Η Γαλλία και η Ελλάδα ως Παραδείγματα

18 Νοεμβρίου 2025

Μαρία Δεναξά*

Η Ευρώπη, ως χώρος πολυπολιτισμικής συνύπαρξης και κοινών θεσμών, βιώνει τα τελευταία χρόνια μια βαθιά κρίση των πολιτικών συστημάτων της.
Αυτή η κρίση δεν περιορίζεται μόνο σε εθνικά σύνορα. Για εκείνους που οι ευρωπαϊκές χώρες αποτελούν το βασικό πεδίο αναφοράς τους -δηλαδή το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζουν και εργάζονται- είναι εύκολο να διακρίνουν, από την Ελλάδα έως τη Γαλλία κι από τη Γερμανία και την Ιταλία μέχρι την Πορτογαλία, τη διογκούμενη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, απέναντι στους θεσμούς, αλλά και απέναντι στην ίδια την ικανότητα των δημοκρατιών μας να ανταποκριθούν στα ολοένα σοβαρότερα και αυξανόμενα προβλήματα των κοινωνιών.

Κι αυτό γιατί, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έχουμε να κάνουμε με κυβερνήσεις που υπηρετούν το κοινό συμφέρον. Υπηρετούν το δικό τους και σε πολλές περιπτώσεις ξένα συμφέροντα, υπό την καθοδήγηση των ταγών της παγκοσμιοποίησης και την εποπτεία των Βρυξελλών, που λειτουργούν ως θερμοκήπιο της διαπλοκής και της θεσμικής αυθαιρεσίας.
Παρά τις μεγάλες διακηρύξεις και τα μεγάλα λόγια της Ένωσης με τα οποία γαλουχηθήκαμε, στις μέρες μας οι μάσκες έχουν πέσει. Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ένας λαβύρινθος γραφειοκρατίας και εξουσίας, διακρίνεται για τον αυταρχισμό και τη διαφθορά του και κανένας ηγέτης ευρωπαικής χώρας δεν φαίνεται πρόθυμος να αντιμετωπίσει ουσιαστικά αλλά ούτε και να αντισταθεί.

Η Γαλλία, που άλλοτε παρουσιαζόταν ως ισχυρή κεντρική δύναμη της Ένωσης, σήμερα δείχνει να ταλαντεύεται ανάμεσα στην ακροδεξιά και την αποσύνθεση του παραδοσιακού πολιτικού της ιστού, ο οποίος κάποτε ήταν σεβαστό παράδειγμα. Η Ελλάδα, από την άλλη, παρά τα δεινά της, δείχνει να μην μαθαίνει από τα λάθη της και συνεχίζει να κουβαλά τις πληγές και τις παθογένειες ενός πολιτικού συστήματος που ουδέποτε αναγεννήθηκε πραγματικά απο την μεταπολίτευση εως σήμερα.

«Η Ελλάδα εντός ΕΕ δεν μπορεί να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο»- Ηλίας Παπαναστασίου

Militaire News

Ο οικονομολόγος Ηλίας Παπαναστασίου, αποδομεί την προπαγάνδα περί της ανθηρής ελληνικής οικονομίας, με στοιχεία. Ακρίβεια σε τρόφιμα και ενέργεια, εκτόξευση των ενοικίων και εκτόξευση του κόστους των μερακινήσεων, αρκούν για να υποστηρίξουν αυτή την αποδόμηση.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και ο τουρισμός ,όπου η Ελλάδα έχει γίνει η πέμπτη πιο ακριβή χώρα κι αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει να πλήττει και τη λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» της χώρας.

«Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι μπορεί να έρχονται περισσότεροι τουρίστες στη χώρα, αλλά τα χρήματα που μένουν στο ταμείο είναι λιγότερα. Είναι επίσης σημαντικό ότι έχει χαθεί ο εσωτερικός τουρισμός. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στις υποδομές, τότε είναι βέβαιο ότι έχουμε πρόβλημα και στον τουρισμό», λέει ο κ. Παπαναστασίου.

Πρώτα απ’ όλα όμως είναι η εμμονή μας να μην αλλάξουμε τίποτα στο παραγωγικό μας μοντέλο. Ο κ. Παπαναστασίου παρουσιάζει όλους τους δείκτες που δείχνουν την σταδιακή κατάρρευση όλων των πυλώνων της ελληνικής οικονομίας από το 1953 μέχρι σήμερα.

Μπορεί η Ελλάδα ακόμη και σήμερα να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο; Ο κ. Παπαναστασίου υποστηρίζει πως όχι και εξηγεί τους λόγους.

Εάν η Γερμανία δεχθεί επίθεση, ειναι έτοιμη να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες ...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Η Ευρώπη ίσως έζησε το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι.. προειδοποιεί ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους.  

Εάν η Γερμανία δεχθεί επίθεση, ειναι έτοιμη να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες ...

Νεότερες αξιολογήσεις κάνουν λόγο για σύγκρουση ΝΑΤΟ και Ρωσίας από το 2028  Οι χώρες του ΝΑΤΟ χρειάζονται επειγόντως εκσυγχρονισμό και επαναξοπλισμο. 

Η Γερμανία βρίσκεται ήδη σε φάση προετοιμασίας.

Ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς «Στόχος μου είναι να κάνω τη ΜΠΟΥΝΤΕΣΒΕΡ, την ισχυρότερη στρατιωτική  δύναμη».

Ο Γάλλος αρχηγός των Ενόπλων δυνάμεων δήλωσε χθες πως θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε τις απώλειες των δικών μας παιδιών.

Η εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού υπ.εξωτερικων Ζαχαροβα δήλωσε πως θα αξιολογησουν τη συμφωνία Ελλάδας και Ουκρανίας για κατασκευή drones (θαλασσίων) και θα απαντήσουν κατάλληλα.

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΣ... ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΌΡΙΖΟ

Υπάρχει μια δημοφιλής αναπόδεικτη υπόθεση ότι ο πόλεμος, ή ακόμα και οι αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες, τονώνουν την οικονομία ενός κράτους. 

Είναι αλήθεια ότι όταν ένα κράτος πηγαίνει σε πόλεμο, η αύξηση των κρατικών επενδύσεων σε βιομηχανίες που σχετίζονται με τον πόλεμο μπορεί να οδηγήσει σε κάποια βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη. Ωστόσο, αυτά τα κέρδη είναι βραχύβια, επηρεάζουν μόνο ορισμένες, συνήθως απομονωμένες, βιομηχανίες («βιομηχανία συγκρούσεων», «κερδοσκόποι πολέμου») με ελάχιστες θετικές επιπτώσεις στην υπόλοιπη οικονομία. Σε αυτή την φάση οφείλονται περισσότερο  καποια Lockheed και μια Palantir κυρίως, και οι δύο "μαγαζιά" υπό τον έλεγχο  της πανταχού παρούσας Blackrock.

Μια μελέτη έξι μεγάλων πολέμων των ΗΠΑ (Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος, Πόλεμος της Κορέας, Πόλεμος του Βιετνάμ, Ψυχρός Πόλεμος και πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) διαπιστώνει ότι το κόστος του πολέμου επηρεάζει αρνητικά την εθνική οικονομία των άμεσα εμπλεκόμενων κρατών, στους φόρους, στο χρέος τους, τις θέσεις εργασίας, τις επενδύσεις και τον πληθωρισμό. 

 Τα βασικά ευρήματα δείχνουν ότι στους περισσότερους μεχρι τώρα πολέμους το δημόσιο χρέος, ο πληθωρισμός και οι φορολογικοί συντελεστές αυξάνονται, η κατανάλωση και οι επενδύσεις μειώνονται και οι στρατιωτικές δαπάνες εκτοπίζουν τις πιο παραγωγικές κρατικές επενδύσεις σε βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, την εκπαίδευση, τις υποδομές και το κοινωνικό κράτος,  επηρεάζοντας σοβαρά τους μακροπρόθεσμους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. 

Ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες μπορεί να προσφέρουν κάποιο βραχυπρόθεσμο οικονομικό όφελος, μετά την έναρξη των μαχών και ειδικά μετά το τέλος τους, οι ακούσιες συνέπειες των στρατιωτικών δαπανών στην οικονομία είναι πάντα πολύ σοβαρές και πολυάριθμες. Αυτά τα ευρήματα (η τυπική επιστημονική τους τεκμηρίωση στο σχόλιο #1) συνοψίζονται στα εξής:

Η ΕΕ (και οι ΗΠΑ) εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.

(Από το Hellas Journal του Μιχάλη Ιγνατιου) 

Η τραγωδία της σχέσης της Ελλάδας και της διεφθαρμένης Ε.Ε. με φόντο τα ελληνοτουρκικά και η ανάγκη για αλλαγή πλεύσης: Τα ερωτήματα και η περίφημη «γερμανική διαμεσολάβηση»…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Θ. ΔΡΙΒΑ* – Αθήνα

Η επαύξηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που κανείς δε φανταζόταν οτι θα λάμβανε χώρα, επιδέχεται πολλών αναγνώσεων. Η εξέταση του πλέγματος των ελληνοαμερικανικών σχέσεων δε γίνεται χωρίς να αναφερθεί η ευρωπαϊκή διάσταση.

Η γεωπολιτική αποτίμηση της σχέσης Ελλάδας (και της Κύπρου) με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) είναι σε κάθε περίπτωση αρνητική. Οι τελευταίες βδομάδες, δείχνουν οτι η Ε.Ε. έχει μια παρανοϊκή άποψη για τα ευρωτουρκικά, και πάντα σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων.

•Η θεμελιωδώς λανθασμένη αφετηρία.

Ο αντιαμερικανισμός (λόγω του Κυπριακού) που κυριάρχησε στην Ελλάδα κατά την όγδοη δεκαετία του 20ου αιώνα, οδήγησε στην υιοθέτηση της άποψης οτι η Ε.Ε. (ΕΟΚ τότε) ήταν η λύση για το πάγιο πρόβλημα της τουρκικής επιθετικότητας.

Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, η ΕΟΚ θα μπορούσε να εξασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας έναντι των τουρκικών απειλών.

Κινεζοφοβική εκστρατεία στην Ε.Ε.

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Σύντομα, όσοι αποφασίσουν να αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο από αντιπροσωπίες μεγάλων ευρωπαϊκών ή ιαπωνικών ομίλων, όπως η Volkswagen Group (VW, Audi, Seat, Skoda), η Stellantis (Peugeot, Fiat, Opel), η Renault, η Nissan ή η Μitsubishi, θα βρεθούν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη. Όπως ακριβώς τους πρώτους μήνες της πανδημίας, οι αμήχανοι υπάλληλοι θα δηλώνουν πλήρη άγνοια για την ημερομηνία παραλαβής των οχημάτων «λόγω έλλειψης ημιαγωγών». 

Μόνο που αυτή τη φορά η κρίση στην εφοδιαστική αλυσίδα δεν θα οφείλεται σε κάποιον μεταδοτικό ιό, αλλά στη μεταδοτική ανοησία των Ευρωπαίων, που νομίζουν ότι μπορούν να εκβιάζουν «εχθρούς» και «ανταγωνιστές» με μεθόδους νεοαποικιακής πειρατείας.

Το λάθος, που μπορεί να αποβεί μοιραίο, το έκαναν οι Ολλανδοί, βάζοντας στο στόχαστρο τους Κινέζους, οι οποίοι όμως έχουν αποδείξει ότι δεν… μασάνε από τέτοιου είδους φοβέρες. 

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Η απίθανη ιστορία, που παραπέμπει ευθέως σε καταχρηστικές πρακτικές υφαρπαγής ξένων περιουσιακών στοιχείων, όπως αυτή που επιχειρείται σήμερα εις βάρος της Ρωσίας, ξεκινά το 2017, όταν μια ταχέως αναπτυσσόμενη κινεζική εταιρία ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, η Wingtech Technology αποφασίζει να αγοράσει μια θυγατρική του πολυεθνικού κολοσσού NXP Semiconductors, με έδρα το Αϊντχόβεν, ονόματι Nexperia, εξειδικευμένη στην κατασκευή διακριτών ημιαγωγών (δηλαδή, απλών chips, τρανζίστορ, διόδων, ρυθμιστών τάσης κ.λπ.). 

Η συναλλαγή εγκρίνεται μετά βαΐων και κλάδων από τις ολλανδικές εποπτικές Αρχές, καθώς εκείνη την περίοδο δεν είχε ξεκινήσει η κινεζοφοβική εκστρατεία στην Ευρώπη, που -σημειωτέον- «μεταδόθηκε» από την άλλη ακτή του Ατλαντικού, επί Μπάιντεν και Δημοκρατικών, και απλώς συνεχίζεται επί Τραμπ.

Θα εγκρίνει ο κ.Μητσοτάκης να πάρουν οι Ευρωπαίοι τα ρωσικά κεφάλαια; Θανάσιμος κίνδυνος-Ν.Μαριάς

Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα κληθεί στις 23 Οκτωβρίου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να λάβει μια σοβαρή απόφαση για το πως θα τοποθετήσει τη χώρα στην απαίτηση των «ευρωπαίων συμμάχων» μας να κάνουν κατάσχεση ρωσικών κεφαλαίων που βρίσκονται στο Βέλγιο, για να δοθούν στους Ουκρανούς! 

Θα συμφωνήσει ο κ. Μητσοτάκης και με τι εξουσιοδότηση; Ο κ. Νότης Μαριάς πρώην ευρωβουλευτής και καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης αποκαλύπτει πόσο σοβαρή είναι η 23η Οκτωβρίου για την Ελλάδα. Και δεν το έχουμε καταλάβει, γιατί δεν μας το έχει πει κανείς! 

Πρώτον υπάρχουν τεράστια νομικά ζητήματα για την αρπαγή των 256 δις ευρώ των Ρώσων και γι’ αυτό η ΕΚΤ αλλά και ο πρωθυπουργός του Βελγίου έχουν προειδοποιήσει ότι δεν συμφωνούν. 

Παρόλα αυτά άκουσον, άκουσον ο Γερμανός καγκελάριος Μερτς επιμένει λέει να δοθούν αυτά τα χρήματα ως πολεμικές αποζημιώσεις στην Ουκρανία. 

Για την Ελλάδα θα του πει κάτι , κάποιος; Οι κυρίες Φον ντερ Λάιεν και Κάλας προτείνουν να δοθούν εγγυήσεις στο Βέλγιο όπου βρίσκονται τα λεφτά των Ρώσων. Οι Βέλγοι απαιτούν ρευστό κι αυτό σημαίνει ότι το μερίδιο της Ελλάδας είναι περίπου 3,8 δις ευρώ! Περισσότερα απ’ όσα θα χρειάζονταν για τον 13ο μισθό. 

Λάουρα Κοβέσι...

Του Δημήτρη Πατέλη 

«🤨 Επειδή μας τάχουν κάνει “τσουρέκια” με τη Ρουμάνα στην καταγωγή αλλά μαντρόσκυλο των Αμερικανικών και Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των πιο σκοτεινών κύκλων στην Ευρώπη, Λάουρα Κοβέσι, να έχουμε καθαρά τα εξής, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις:

  ➡️ Η κυρία ήρθε στην Ελλάδα με ΜΟΝΑΔΙΚΟ σκοπό να “σπρώξει” την εντολή των αφεντικών της: - “Έξω οι Κινέζοι από την Ελλάδα! Από το Λιμάνι του Πειραιά αρχίζοντας κι από παντού!”. Το δήλωσε άλλωστε ξεκάθαρα και η ίδια!

  ➡️ Όσο για τα περί … Τεμπών, ΟΠΕΚΕΠΕ, Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, με τα οποία κάποιοι “χαϊδεύουν τ’ αυτιά του κοσμάκη” και καλλιεργούν προσδοκίες, με το συμπάθιο είναι “τρίχες κατσαρές”:  - Η κυρία τα χρησιμοποιεί για να κρατάει απ’ τα αχαμνά το Μητσοτάκη και τους υπουργούς του, μέχρι να πετύχει αυτό που θέλει και να τα … συγκαλύψει μετά!

 ➡️ Η κυρία εξάλλου έχει μεγάλο παρελθόν από … συγκαλύψεις, αρχίζοντας από το ξέπλυμα της ομοτράπεζης (τα ίδια αφεντικά εννοώ…) θείτσας UrSSula Von der Leiden, αφού έστειλε με διάφορα προσχήματα στον κουβά ΟΛΕΣ τις υποθέσεις μίζας, διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας κι απόκρυψης στοιχείων που κατηγορήθηκε, από τα εμβόλια για τον Covid μέχρι τα όπλα! 

Την ίδια προστασία παρείχε και σε ΟΠΟΙΑ άλλη υπόθεση ΚΑΘΕ αξιωματούχου των Βρυξελλών της ίδιας παρέας!

Λεκτικά πολεμοφόδια, θεολογικές γομώσεις

*
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ & ΠΑΡΑΜΟΝΙΜΑ | 09:

Καιρικά σχόλια από τον ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ

Τι σημαίνει ιδεολογική ηγεμονία; Να εξαναγκάζεις και τον εχθρό σου ακόμη να χρησιμοποιεί τη δική σου γλώσσα, τις δικές σου έννοιες, τη δική σου ρητορική.

Ο Παναγιώτης Κονδύλης εντοπίζει την συμβολική οριστικοποίηση της ήττας του Ancien Régime στην υιοθέτηση από τους αριστοκράτες απολογητές του της γλώσσας του κοσμικού διαφωτισμού. Γύρω στα 1800, ακόμη και οι οπαδοί της ελέω θεού μοναρχίας επιχειρηματολογούν κοσμικά και πεφωτισμένα. Αν θέλουν να ακουστούν, δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς…

Η εξαέρωση της αριστεράς δηλώνεται καθαρά μετά το 1989 με τη νέα ρητορική των σοσιαλιστικών και εργατικών κομμάτων:

 εγκαταλείποντας την ταξική ανάλυση και την κριτική κατά του πλούτου, οι διάφοροι Μπλαιρ αρχίζουν να πιθηκίζουν το φιλελεύθερο ζαργκόν περί «ευκαιριών» και «ατελεύτητων δυνατοτήτων» του καπιταλισμού.

Σήμερα, ζούμε μια παρόμοια ιστορική στιγμή. Σε μια κυκλική κίνηση, το φιλελεύθερο ζαργκόν ξαναδίνει τη θέση του στην ωμή θεολογία. Δεν υπάρχει θέση για πολιτική λεπτολογία και ανάλυση. Στην κονίστρα δεν πολεμούν πλέον σκληρά συμφέροντα ή εξωραϊσμένες προσδοκίες: γιγαντομαχούν αυτοπροσώπως το Αγαθό και το Πονηρό, οι μάρτυρες και οι εγκληματίες, ο Θεός και οι εχθροί του.

Φυσικά οι ΗΠΑ, η Δύση ολόκληρη, έχουν μακρά παράδοση στην εκκοσμίκευση της θεολογικής γλώσσας του μεσσιανισμού. Όλα τα πολιτικά κινήματα των Νέων Χρόνων είναι μασκαρεμένες θρησκείες. Όμως αυτή η νέα πολιτική η ασκούμενη ουσιαστικά από του άμβωνος είναι ποιοτικά ένα σημείο καμπής.

Ήδη ο γουοκισμός και η πολιτική ορθοέπεια άνοιξαν τον δρόμο προς αυτή την αποκοσμίκευση της πολιτικής και έγιναν άθελά τους η Κερκόπορτα για την εν θριάμβω επιστροφή των ιεροκηρύκων. Οι δικαιωματιστές, μεθυσμένοι από την ισχύ τους, έφτιαξαν μια γλωσσική Ιερά Εξέταση όπου, κατά το πρότυπο της παλαιάς βλασφημίας των θείων, μια και μόνο λέξη κάποτε αρκούσε για να στείλει κάποιον απευθείας στο κολαστήριο. Θυμίζω το προφητικό Ανθρώπινο στίγμα του Φίλιπ Ροθ.

Τώρα λαμβάνουν τα επίχειρα. Διότι τα λεκτικά τους πολεμοφόδια όσο κι αν είναι θεολογικής γομώσεως, απέναντι στην γνήσια, την γυμνή, την φωναχτή θεολογία είναι ανίσχυρα. Τι να σου κάνει η διαρκής δαιμονολογία κατά της «ακροδεξιάς», όταν οι άλλοι σου μιλούν ευθέως για τον Σατανά τον ίδιο;

Η αλα Σημίτη “δημιουργική λογιστική” του Κυριάκου

16/08/2025

ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Η επιστολή – απάντηση καταπέλτης του διευθυντή της Eurostat Γκίντερ Χανράϊχ σε άρθρο του Κώστα Σημίτη τον Δεκέμβριο του 2004 στην εφημερίδα “Φαινάνσιαλ Ταϊμς” με την οποία διέψευδε όλους τους ισχυρισμούς του πρώην πρωθυπουργού και υπογράμμιζε ότι η κυβέρνησή του παρουσίαζε ψευδή στοιχεία για τις αμυντικές δαπάνες, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και τους κεφαλαιοποιημένους τόκους από κρατικά ομόλογα!

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην πρόκληση που μού επεφύλαξαν αναγνώστες του SLpress με τα σχόλιά τους στο άρθρο μου υπό τον τίτλο «Μητσοτάκης Β: L’ etat ce moi» (12/08/2025) και ιδιαίτερα με το ερώτημα του κ. Γιώργου Ντούνη «Τελικά, ποιά είναι η πραγματική μας δημοσιονομική κατάσταση;», με αναφορά στη δήλωση του Κώστα Σημίτη «τον Δεκέμβριο του 2018 στη Βουλή ότι το επόμενο μνημόνιο θα ήταν εκτός ευρώ!».

Η απάντηση της ταπεινότητάς μου είναι ότι ανταγωνίζεται σε «ωραιότητα» εκείνη των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, δηλαδή είναι ωραιοποιημένη, είναι «κεκονιαμένη» για το «θεαθήναι» και το «εντυπωσιάζειν», όπως συνεχώς και σε κάθε έκθεσή του επί του προϋπολογισμού καταγγέλλει, όπως έχω ήδη γράψει, το Ελεγκτικό Συνέδριο! Αλλά, όλα αυτά, όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, «έχουν κοντά ποδάρια» και αποκαλύπτονται, όπως η περιβόητη «Δημιουργική Λογιστική», η οποία είναι μία συναρπαστική ιστορία, την οποία έχω παρουσιάσει σε όλα σχεδόν τα οικονομικά βιβλία και, φυσικά, σε δημοσιογραφικές έρευνες με τη μορφή φακέλων.

Τα πράγματα είναι απλά

Του Μανώλη Κοττάκη

Τα πράγματα είναι απλά: Στην Αλάσκα αύριο στις δύο πλευρές του τραπεζιού θα κάθονται οι νικητές του πολέμου. Η Αμερική και η Ρωσία. Η Αμερική και ο Πούτιν. Και στο τηλέφωνο θα περιμένουν ταπεινωμένοι ενημέρωση για τα αποτελέσματα της συνάντησης οι ηττημένοι του πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πειθήνιο μέλος της οποίας είμαστε κι εμείς, η Ελλάδα, και ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι. Ο τέλειος εξευτελισμός.

Η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε, να παρακολουθεί από το θεωρείο τη μεγάλη συνεννόηση. Υπάρχουν δύο επισημάνσεις που πρέπει να ειπωθούν, ανεξαρτήτως της έκβασης αυτής της συνάντησης που, όπως συνομολογούν πλέον και τα φιλικά προς τους Δημοκρατικούς αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, είναι μία «αργή ήττα» για την Ουκρανία.

Η πρώτη είναι ότι η Ευρώπη δεν θα έπρεπε ποτέ να επιτρέψει να ξεσπάσει πόλεμος στην αυλή της. Ήταν ενάντια στα συμφέροντά της. Το εξήγησε διεξοδικά πρώτος τον Ιούνιο του 2022 σε ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ ο πόλεμος είχε μόλις ξεσπάσει, σε εκδήλωση της «Παναθηναϊκής», ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. 

Αλλά ποιος άκουγε; Εμείς στην Ελλάδα είχαμε στο μυαλό μας να στέλνουμε τότε άρματα στον Ζελένσκι, να τον υποδεχόμαστε στο Κοινοβούλιό μας μαζί με τους φασίστες του Αζόφ που σκότωναν τους Έλληνες της Μαριούπολης, να κάνουμε τους καλούς στους Δημοκρατικούς με «ιστορικές» ομιλίες στο Κογκρέσο (συνδέοντας το 1821 με την… Ουκρανία), ενώ η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών είχε τη φρούδα ελπίδα ότι μπορεί να ρίξει τον Πούτιν με τραπεζικές κυρώσεις που θα προκαλούσαν τάχα μεγάλες εσωτερικές αναταραχές στη Μόσχα.

Η Γαλλία σε λιτότητα! Μα πως την πάτησαν οι Γάλλοι;

Σπύρος Στάλιας

Η Γαλλία πριν υιοθετήσει το ευρώ, ήταν η μόνη πλεονασματική χώρα από αυτές που συγκρότησαν μετά την ευρωζώνη.   

Μετά την υιοθέτηση του ευρώ η Γαλλία, μαζί με σχεδόν όλες τις χώρες της ευρωζώνης, έγινε ελλειμματική, πλην Γερμανίας και Ολλανδίας αν δεν κάνω λάθος.

Γιατί έγινε ελλειμματική και χρωστάει στις αγορές; 

Μα πως να συνυπάρξεις με την παραγωγικότητα της Γερμανίας,   όταν παραδίδεις την νομισματικη πολιτική σου στην ΕΚΤ, και το νόμισμα σου, το ευρώ, είναι ξένο νόμισμα (δεν το εκδίδεις). 

Τα ελλείμματα δεν είναι πια, μόνο από το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, αλλά και από τα δημόσια ελλείμματα και από τα ιδιωτικά χρέη, γιατί όλα μετατράπηκαν σε ευρώ, σε ξένο νόμισμα,  το ευρώ. 

Αυτά τα ελλείμματα καθώς αυξάνονταν, λόγω της πλημμελούς λειτουργείας της ΕΚΤ, στον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,  σιγά σιγά γίνονται τεράστια και μη βιώσιμα. 

Έτσι η απώλεια ελέγχου της νομισματικής πολιτικής, περιορίζει πια την ικανότητα της Γαλλίας να αντιδράσει σε στιγμές οικονομικής δυσπραγίας, που έχει αιτία το ευρώ.

Ποια είναι η κατάσταση στη Γαλλία αυτή την στιγμή με όρους ευρώ;

Υψηλό Δημόσιο Χρέος: Ο δείκτης δημόσιου χρέους της Γαλλίας είναι πάνω από 100% του ΑΕΠ, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ότι ο δείκτης δημόσιου χρέους της Γαλλίας θα αυξηθεί στο 116% το 2025 και στο 118,4% το 2026.

Δημοσιονομικό Έλλειμμα: Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας προβλέπεται να παραμείνει υψηλό, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προβλέπει έλλειμμα 5,6% το 2025 και 5,7% το 2026. 

Το μεγάλο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η αυριανή ημέρα...

Του Χρήστου Ροδόπουλου 

Δυστυχώς, όλα τα κόμματα αρέσκονται στην πολιτική εκμετάλλευση της στιγμής. Ζεστά νέα, ζεστοί διάλογοι και οι μεν δε ξέρουν οι δε, ξέρουν και αντίστροφα. 

Το μεγάλο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η αυριανή ημέρα διότι εδώ μιλάμε για περίπου 300-500,00 πολίτες άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένος με την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. 

Τα πρόστιμα και το έγραψα από την πρώτη ημέρα, αξίας 1,25-1,75 δις, θα πληρωθούν από τον Ελληνικό προϋπολογισμό διότι επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στο Ελληνικό κράτος. 

Οι πρώτες εκτιμήσεις για τη ζημιά στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή είχα γράψει παλαιότερα είναι,

1) Ο ΟΠΕΚΕΠΕ μας τελείωσε και η ΑΑΔΕ δεν έχει πιστοποίηση της ΕΕ για τη διαχείριση κονδυλίων. Δηλαδή για να συνεχιστούν οι πληρωμές θέλουμε ένα ΝΕΟ ΟΠΕΚΕΠΕ. 

2) Οι ΚΥΔ ελέγχονται και ορισμένες καταδικάζονται. Δηλαδή για να συνεχιστούν οι πληρωμές θέλουμε νέες ΚΥΔ.    

3) Για να ενισχυθεί η διαφάνεια και ο έλεγχος θέλουμε μια σειρά από νομοσχέδια. Αυτά δεν υπάρχουν σήμερα. 

Μέρες Ιουλίου 2015

Τι λέγεται, τι έγινε, πού βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά

του Ρούντι Ρινάλντι

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σημάδεψε την Ελλάδα σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Για μια βδομάδα σχεδόν, από την αναγγελία της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έως μία μέρα μετά από αυτό, έγινε ένας «σεισμός» στη χώρα. 

Η νύκτα της 5ης Ιουλίου προς 6η Ιουλίου και όσα έγιναν μέχρι το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου με τη σύνοδο των αρχηγών των κομμάτων, ακόμα απασχολούν. Πολλά δεν έχουν διευκρινιστεί, ενώ συσκοτίζονται ουσιώδη ζητήματα. Καθώς συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε, γράφονται πολλά. Ο Τσίπρας ζητά να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά της συνόδου αρχηγών, η Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα και «θυμάται» πόσο δύσκολες στιγμές πέρασε κι αυτή κ.ο.κ. Υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον για το ζήτημα…

Τι λέγεται για εκείνες τις μέρες

Η κυρίαρχη (αστική) άποψη είναι ότι εκείνες τις μέρες η χώρα έφτασε στον γκρεμό, αλλά ευτυχώς σώθηκε την ύστατη στιγμή χάρη στην ψύχραιμη στάση ορισμένων διεθνών δυνάμεων (Μέρκελ-Ομπάμα-Ολάντ) που δεν ήθελαν να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. Βοήθησε επίσης, λένε, η αποφασιστική στάση των «Μένουμε-Ευρώπη» κομμάτων και παραγόντων (κόμματα που υποστήριξαν το «Ναι», συν Στουρνάρας και Σία), όπως και η «στροφή» ή «κωλοτούμπα» του Τσίπρα. 

Αυτός, λένε, μάλλον κατάλαβε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή και αποδέχθηκε όλους τους όρους που τέθηκαν τελεσιγραφικά το βράδυ της 5ης Ιουλίου, επικυρώθηκαν δε την επομένη στη σύνοδο των αρχηγών. 

Σκέψεις για το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 που είχε ταξικό πρόσημο!

Κωστής Μπασσογιάννης

Προσέξτε παρακαλώ αυτόν τον πίνακα:

Όχι δεν βροντοφώναξαν όλοι οι Έλληνες το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 !

Στον πίνακα φαίνεται η ταξική κατανομή τής γνώμης, μεταξύ των υπόδουλων στα ξένα συμφέροντα αστών και των τσιρακιών τους από τη μια και τής μεγάλης μάζας τού εργαζόμενου λαού που υφίσταται την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αδικία και την λεηλασία από την άλλη.

Αυτού τού  λαού τις προσδοκίες και τη γενναιότητα, που σοφά έδωσε εντολή αγώνα  με τη μεγαλειώδη του άρνηση, το κόμμα τού ΣυΡιζΑ στάθηκε πολύ μικρό για να υπηρετήσει. Με την πάροδο όμως τού χρόνου, και μετά από την ψήφο παράτασης τής εντολής που του έδωσαν οι συγκλονισμένοι από την απίστευτη βία των ημερών Έλληνες, αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα αυτό δεν είχε ούτε την παραμικρή ιδεολογική προϋπόθεση για να καταφέρει να προσφέρει ένα τέτοιο κοινωνικά και εθνικά απελευθερωτικό έργο. Γιατι βεβαίως μόνο ένα κόμμα εργατικό, σοσιαλιστικό κι επαναστατικό θα μπορούσε να έχει ελπίδες για ένα τέτοιο άθλο.

Η ειρήνη άμεση προτεραιότητα

2 Απριλίου, 2025

ΤO ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤOΥ ΠOΛΕΜOΥ ΠΑΝΩ ΑΠO ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ

Ἐκδήλωση κι ἐλπιδοφόρο ξέσπασμα τοῦ εὐλογημένου θυμοῦ κατὰ τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ τῶν συνακόλουθων παθογενειῶν ποὺ ἐπικρατοῦν στὴ χώρα μας εἶναι ἡ παλλαϊκὴ κινητοποίηση κατὰ τοῦ ἐγκλήματος τῶν Τεμπῶν.

Τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα δὲν μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς λαϊκὲς προσδοκίες, ἐπειδὴ εἶναι συνυπαίτιο γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ. Στὴν κατάσταση αὐτή, εἶναι συνυπαίτια, μαζὶ μὲ τὴ Νέα Δημοκρατία τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὶς παραφυάδες του ποὺ διασπάστηκαν, ἀφοῦ ἔχουν κυβερνήσει καὶ ἔχουν ἐφαρμόσει τὶς καταστρεπτικὲς νεοφιλελεύθερες πολιτικὲς ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.

Ὑπὸ τοὺς ἥχους τῶν σύγχρονων «αὐλητρίδων» τῶν ἐξαρτημένων ΜΜΕ καὶ τῆς κατευθυνόμενης προπαγάνδας, ἔχουν κατεδαφίσει καὶ ἀπαξιώσει τὸ κοινωνικὸ κράτος καὶ ξεπουλήσει τὰ «ἀσημικὰ» τῆς χώρας στοὺς κερδοσκόπους.

Τὰ κόμματα τῆς δεξιᾶς ποὺ ἔχουν καταφέρει νὰ ἐκπροσωπηθοῦν στὴ Βουλή, ἀξιοποιοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἔχουν κυβερνητικὴ φθορὰ καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἐπιδίδονται σὲ φιλολαϊκὲς διακηρύξεις, ποὺ δὲν ἔλειπαν ἄλλωστε παλαιότερα ἀπὸ τὴν κονωνικὴ δεξιά.

ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Ὅμως, σὲ ὅλη τὴν ΕΕ, ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία τῶν κρατῶν εἶναι πλέον περιορισμένη καὶ οἱ ἐκλεγμένες κυβερνήσεις ἔχουν ὅλο καὶ πιὸ περιορισμένα περιθώρια νὰ ἐφαρμόσουν ἐλεύθερα τὸ πολιτικό τους πρόγραμμα.

Κατὰ συνέπεια, οἱ ὅποιες ἐξαγγελίες ἔξω ἀπὸ τὸ πλαίσιο ποὺ ἔχει ἐπιβληθεῖ, πρέπει νὰ συνοδεύονται καὶ ἀπὸ ἀμφισβήτηση τῶν ἀποκαλούμενων «εὐρωπαϊκῶν συνθηκῶν» οἱ ὁποῖες τὸ διαμορφώνουν, προκειμένου νὰ εἶναι ἀξιόπιστες.

Το τίμημα του «Μένουμε Ευρώπη»

Του Γιώργου Χαρβαλιά*10/06/2025 

Έχουν περάσει αισίως… 64 χρόνια από τότε που η Ελλάδα έδεσε την τύχη της με αυτό που ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα των λαών και εθνών, αλλά κατέληξε στη σημερινή απεχθή εκδοχή μιας σοβιετικού τύπου υπερεθνικής γραφειοκρατίας με τυπική έδρα τις Βρυξέλλες και ουσιαστικό υποβολέα το Βερολίνο.

Φαντάζομαι λίγοι είναι αυτοί που θυμούνται ότι το μακρύ ταξίδι της ελληνικής ένταξης ξεκίνησε όχι το 1979, όταν υπογράφηκε η πράξη προσχώρησης στο Ζάππειο, αλλά πολύ νωρίτερα, το 1961, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωθυπουργός και τότε, κατέστησε την Ελλάδα την πρώτη «συνδεδεμένη» χώρα με την Κοινή Αγορά των «Έξι».

Εκείνη, όμως, η απόφαση δεν ήταν ακριβώς ομόθυμη σε όλες τις τάξεις του πολιτικού και ακαδημαϊκού φάσματος. Υπήρχαν σοβαρές προσωπικότητες που εξέφραζαν επιφυλάξεις για το μέλλον της Ορθόδοξης Ελλάδας σε μία λέσχη «Φράγκων», υπήρχαν και πρώιμες ευρωσκεπτικιστικές φωνές όπως του εξαιρετικού Σκυριανού ευπατρίδη Μάνου Φάλταϊτς που εξέδιδε την επιθεώρηση «Οδηγητής» (ουδεμία σχέση με το ομώνυμο έντυπο της ΚΝΕ) και εκείνη την εποχή έγραφε το προφητικό δοκίμιο με τίτλο «Πανευρώπη και Κοινή Αγορά: Ο προάγγελος της οικονομικής μας καταστροφής και της εθνικής μας εκμηδενίσεως».

Στον «Οδηγητή» έγραφαν πολλοί διανοούμενοι, λογοτέχνες και συγγραφείς της εποχής, από τον μοναδικό Άγγελο Τερζάκη μέχρι τον πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Πυρουνάκη και τον αναμορφωτή του εκπαιδευτικού μας συστήματος Ευάγγελο Παπανούτσο.

Δεν είχαν όλοι κοινές πολιτικές καταβολές, αλλά μοιράζονταν τις ίδιες πατριωτικές ανησυχίες, προβλέποντας ότι η «Ρωμιοσύνη», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Παπανούτσος, θα σβήσει μέσα στο κράμα που θα δημιουργηθεί γιατί «θα γίνωμε “Ευρωπαίοι” στις αντιλήψεις, στους τρόπους, στη μόρφωση και στο τέλος δεν θα είναι δυνατόν να περισωθούν τα δικά μας εθνικά κεφάλαια, συγκεκριμένα και απλά, η νεοελληνική γλώσσα και η Ορθοδοξία μας».

Το ReArm, η Τουρκία και το ελληνικό βέτο

10/06/2025

ΗΛΙΑΔΗΣ ΠΑΝΤΙΑΣ

Στις 27 Μαΐου 2025 το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων (ΣΓΥ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) υιοθέτησε κανονισμό που δημιουργεί το μέσο δράσης για την ασφάλεια στην Ευρώπη (Security Action for Europe – SAFE).

Πρόκειται περί ενός νέου χρηματοδοτικού μέσου, χαμηλότοκων δανείων, ύψους 150 δισ. ευρώ που στοχεύει στην ενίσχυση των ικανοτήτων των κρατών μελών που επιθυμούν να ενισχύσουν την αμυντική τους βιομηχανία μέσω κοινών προμηθειών εστιάζοντας σε δυνατότητες προτεραιότητας.

Μέσω του SAFE επιδιώκεται ταχεία ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής τεχνολογικής και βιομηχανικής βάσης (ΑΤΒΒ) με μεγάλης κλίμακας επενδύσεις για αύξηση της ικανότητας παραγωγής, κάλυψη υφιστάμενων κενών, ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής αμυντικής ετοιμότητας και διασφάλιση της έγκαιρης διαθεσιμότητας αμυντικού εξοπλισμού όταν χρειάζεται. Προβλέπεται επίσης περαιτέρω στήριξη της ΕΕ στην αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας.

Ο κανονισμός είναι μέρος του σχεδίου αμυντικών δαπανών ύψους 800 δισ. ευρώ έως το 2030 γνωστού ως ReArm Europe και είναι ανοικτός σε συμμετοχή από τρίτες χώρες. Δύνανται να συμμετάσχουν χώρες όπως αυτές της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), (Ισλανδία, Λιχτενστάιν, Νορβηγία, Ελβετία), υποψήφιες για ένταξη όπως η Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο που συνήψε εταιρική σχέση για την άμυνα και την ασφάλεια με την ΕΕ, και ενόψει σύσφιξης της διατλαντικής συνεργασίας και διαλειτουργικότητας με ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς.

Στις συμβάσεις προμήθειας θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι το κόστος των συστατικών μερών προέλευσης από χώρες εκτός της ΕΕ, των κρατών ΕΖΕΣ-ΕΟΧ και της Ουκρανίας δεν υπερβαίνει το 35% του εκτιμώμενου κόστους των κατασκευαστικών μερών του τελικού προϊόντος.

Τί προβλέπεται για τις τρίτες χώρες

«Η Ελλάδα παραμένει ο πειραματικός σωλήνας της κοινωνίας του 1%»-Νίκος Σίμος

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Στην Ελλάδα, την αέναη αποικία χρέους σήμερα , το 2010 συντελέστηκε ένα πείραμα

Ένα πείραμα αμιγούς νεοφεουδαρχικής αντίληψης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που επιβλήθηκε μέσω του εύηχου πλην αντιοικονομικού, αντιαναπτυξιακού και σαφώς αντικοινωνικού τίτλου που άκουγε στον ψυχρό στερεότυπο «Σύμφωνο σταθερότητας»

Ένα σύμφωνο στραγγαλισμού των οικονομιών των χωρών που είχαν στοχοποιηθεί σαν τα θύματα της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης του παγκοσμιοποιητικού εγχειρήματος

Ένα σύμφωνο που περιείχε ταυτόχρονα την παράλληλη εκποίηση ζωτικών τμημάτων των οικονομιών των θυματοποιημένων χωρών, προκειμένου να σωθούν από την τοξικότητα που έφερναν τα ομόλογα των τραπεζών των ισχυρών χωρών της Ευρωζώνης (Γαλλίας – Γερμανίας) για να μην διακυβεύσει την κατάρρευση το νεοταξικό εγχείρημα της Ενωσιακής χρηματοπιστωτικής κολεκτιβοποίησης .

Το πείραμα αυτό αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, σχεδόν αποκλειστικά, γιατί ο Βορράς της Ευρώπης χρησίμευε στον ρόλο του επιτηρητή της πορείας ενός σχεδίου, που είχε μετατρέψει την ΕΕ σε μια δυστοπική νεοφεουδαλιστική κολεκτίβα, το επέκεινα του σχεδίου αυτού το ζήσαμε λίγα χρόνια μετά και αυτό περνά από την βιοτρομοκρατία στην σχεδιαζόμενη ψηφιοποίηση της οικονομίας, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των κοινωνιών της Ευρώπης