Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΙΝΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΙΝΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

Οι δυο φόβοι της Κίνας

από Ευάγγελος Κοροβίνης





1. Ο φόβος του ναυτικού αποκλεισμού


Η Κίνα επιδιώκει την συνέχιση της ειρηνικής της ανόδου. Δεν την ενδιαφέρουν κατά κανένα τρόπο οι πολεμικές αναμετρήσεις. Κάνουν κακό στις δουλειές και το εμπόριο Ο χρόνος δουλεύει υπέρ της. Οι Κινέζοι θα κερδίζουν συνεχώς πόντους στην διεθνή σκηνή αν καταφέρουν να συνεχίσουν να εμπορεύονται και να αναπτύσσονται απρόσκοπτα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Κινέζοι χειρίζονται εξαιρετικά προσεκτικά ακόμη και το εθνικά κρίσιμο ζήτημα της Ταιβάν. Ελπίζουν σε ειρηνική επανένωση της Ταιβάν με τον εθνικό κορμό, όπως έγινε παλαιότερα με το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο. Δηλώνουν ότι μόνον σε περίπτωση επίσημης ανακήρυξης ανεξαρτησίας του νησιού θα επέμβουν στρατιωτικά.

Η Κίνα δεν έχει καμιά αυταπάτη για τις διαστάσεις που θα έπαιρνε μια αεροναυτική σύγκρουση κοντά στην Ταιβάν ή στην νότια σινική θάλασσα. Μια τέτοιου είδους σύγκρουση δεν θα μπορούσε ποτέ να περιορισθεί τοπικά. Ο πρώτος φόβος της Κίνας είναι το ενδεχόμενο ναυτικού αποκλεισμού της από τις ΗΠΑ σε περίπτωση σύγκρουσης με την τελευταία για την Ταιβάν. Το δια θαλάσσης εμπόριο της Κίνας με τον κόσμο θα διακόπτονταν και ο ανεφοδιασμός της με υγρά καύσιμα από τα κράτη του περσικού κόλπου θα σταματούσε επίσης. Οι ΗΠΑ διαθέτουν σημαντικό στόλο πυρηνικών υποβρυχίων και ευρύτερα μεγάλη ναυτική ισχύ στον περσικό κόλπο και τον ινδικό ωκεανό. Είναι λοιπόν σε θέση να επιβάλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Κίνα.

Για τους παραπάνω λόγους η Κίνα προωθεί, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, την πρωτοβουλία «Μια ζώνη, ένας δρόμος», τον λεγόμενο νέο δρόμο του μεταξιού. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα κατασκευής υποδομών σε όλη την έκταση της Ευρασίας και αλλού (σιδηροδρομικών γραμμών, οδικών αρτηριών κλπ.) με στόχο να υποκατασταθεί, έστω και μερικά, το δια θαλάσσης εμπόριο με το εμπόριο δια ξηράς. Μερικοί είδαν στον νέο δρόμο του μεταξιού μια διέξοδο για τον κατασκευαστικό κλάδο της Κίνας από τον κορεσμό της εσωτερικής της αγοράς. Οι λόγοι όμως που οδήγησαν την χώρα αυτή στην προώθηση του γιγαντιαίου προγράμματος υποδομών δεν είναι στενά οικονομικοί. Είναι κυρίως λόγοι εθνικής ασφαλείας. Θα πρέπει να τονισθεί, στο σημείο αυτό, ότι η διευρυνόμενη το τελευταίο διάστημα συνεργασία της Κίνας με την Ρωσία αναμένεται να καλύψει πολλές από τις ελλείψεις της πρώτης στον αμυντικό τομέα.

2.Η παθητική αντίσταση στην οικονομική ανάπτυξη


Ο δεύτερος φόβος της Κίνας συνδέεται με ορισμένες πρόσφατες εξελίξεις στα εργασιακά ήθη της κινεζικής νεολαίας. Σπεύδουμε εξαρχής να τονίσουμε ότι οι εξελίξεις αυτές είναι πολύ πιο περιορισμένες από τις μαζικές διαστάσεις που προσέλαβε το ανάλογο φαινόμενο της «Μεγάλης παραίτησης» στις ΗΠΑ. Το 2022, 50 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην χώρα αυτή παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους αναζητώντας νέες θέσεις εργασίας με ικανοποιητικότερο εργασιακό περιβάλλον ή μια νέα ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις της δουλειάς και την ανάγκη τους για περισσότερο ελεύθερο χρόνο ή τέλος αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους εκ παραλλήλου με την εργασία τους.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023

Όψεις της κινεζικής διανόησης

από Ευάγγελος Κοροβίνης



Στο παρόν άρθρο θα εκτεθούν περιληπτικά οι απόψεις ενός γνωστού στην κοινή γνώμη της Κίνας διανοούμενου, καθηγητού σε πανεπιστήμιο της Σαγκάης, που διατυπώνει με παρρησία τις αποκλίνουσες απόψεις του χωρίς να ανήκει όμως στην ομάδα των αντιφρονούντων φιλελευθέρων, οι οποίοι υιοθετούν ως αδιαφιλονίκητο πρότυπο το δυτικό παράδειγμα. Γίνεται λόγος για τον Xu Jilin.

Σε αντίθεση με αρκετούς Κινέζους διανοούμενους που προβάλλουν την Κίνα ως αξεπέραστο μοντέλο ταχείας οικονομικής ανάπτυξης και αποτελεσματικής διακυβέρνησης σε έναν μετααμερικανικό κόσμο, ο Xu Jilin είναι μεν και αυτός υπερήφανος για τα κινεζικά επιτεύγματα των τελευταίων δεκαετιών, αλλά ανησυχεί για την πνευματική ατμόσφαιρα λατρείας του κράτους και προπαντός για την ευθραυστότητα της κινεζικής ανόδου, καθώς η οικονομική απογείωση της Κίνας συνοδεύεται από ένα ηθικό και πνευματικό κενό.

Ο Μαοϊσμός, πράγματι, απαξίωσε τον κομφουκιανισμό χαρακτηρίζοντας τον ως φεουδαρχικό κατάλοιπο. Στην συνέχεια και η ίδια η επαναστατική κουλτούρα της μαοϊκής περιόδου αμφισβητήθηκε, μετά τις υπερβολές και την αποτυχία της πολιτιστικής επανάστασης. Το κενό που άφησαν πίσω τους αυτές οι εξελίξεις συγκαλύπτεται σήμερα ανεπαρκώς από την ποπ κουλτούρα και τον καταναλωτισμό, αλλά και από έναν αβαθή εθνικισμό.

Ο Xu Jilin βρίσκεται ακριβώς σε αντιπαράθεση όχι μόνον με τους φιλελεύθερους αλλά και με την κρατικιστική αριστερά και την νεοκομφουκιανή δεξιά, που υμνούν και εξαίρουν την κινεζική μοναδικότητα. Προσπαθεί να επεξεργασθεί, με βάση την κινεζική παράδοση, έναν νέου τύπου οικουμενισμό που να είναι συμπεριληπτικός όπως ο προνεωτερικός, όχι όμως και πατερναλιστικός. Επιχειρεί επίσης να προσδιορίσει μια θέση για τον κομφουκιανισμό στην δημόσια ζωή της σύγχρονης Κίνας.

Ο Xu Jilin πιστεύει ότι ο πατριωτισμός και η εθνική υπερηφάνεια αρκετών Κινέζων διανοούμενων στηρίζεται σε άγνοια ή έστω σε παρανάγνωση της κινεζικής ιστορίας, Ότι είναι προϊόν της εθνοκρατικής μετάλλαξης της Κίνας και των στενών οριζόντων και επιδιώξεων του κινεζικού έθνους-κράτους αποκλειστικά για πλουτισμό και διεύρυνση της ισχύος του. Ότι εν τέλει είναι μια υπερηφάνεια για το γεγονός ότι η Κίνα έπαιξε το παιχνίδι της οικονομικής ανόδου σύμφωνα με τις δυτικές προδιαγραφές και ότι παραμένει εκκρεμής, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής, προς την δυτική, νεωτερικότητας με κινεζικά χαρακτηριστικά.

***

Ο εθνοκρατισμός εισέδυσε στην Κίνα ως πνευματικό και πολιτικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Την περίοδο αυτή υψώθηκαν για πρώτη φορά φωνές που καλούσαν τον λαό της Κίνας να «σπάσει τους δεσμούς» του με την πατερναλιστική οικογένεια και το προνεωτερικό κράτος που διακρίνονταν επίσης από μια πατερναλιστική ηθική. Για πολλούς Κινέζους εκσυγχρονιστές, έκτοτε, ολες οι ενδιάμεσες ομάδες μεταξύ του εαυτού και της ανθρωπότητας, όπως η οικογένεια, οι τοπικές κοινότητες, το παραδοσιακό κράτος κ.λ.π είναι «είδωλα». Προς χάριν της ανθρωπότητας καλούνται όλοι να καλλιεργήσουν έναν «αληθινό εαυτό» απαλλαγμένο από την λατρεία αυτών των «ειδώλων».

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2023

Αυξάνεται η κινεζική παρουσία στην Αφρικανική ήπειρο

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη

2022 - Πανεπιστήμιο Αντίς Αμπέμπα Φοιτητές με μάσκες από την κινέζικη όπερα με αφορμή τους εορτασμούς για την ημέρα κινεζικής γλώσσαςXinhua News Agency via Getty Images

Στην Αφρική η παρουσία των κινεζικών κεφαλαίων έχει γίνει αισθητή τα τελευταία χρόνια σε χώρες, όπως η Γκάνα, η Νιγηρία και η Αιθιοπία, ενώ διατηρεί την πρώτη στρατιωτική της βάση εκτός συνόρων της στο Τζιμπουτί. (με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι, στην διπλανή Σομαλία έχει στρατιωτική βάση η Τουρκία)..Την κινεζική διείσδυση διαπιστώσαμε και κατά την διάρκεια πρόσφατου ταξιδιού μας στην Μαδαγασκάρη.

Η Αιθιοπία επί παραδείγματι, έχει αποτελέσει πόλο έλξης των κινεζικών κεφαλαίων για έργα υποδομής και όχι μόνο. Υπολογίζεται ότι 4 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα οι υποδομές της Αιθιοπίας σε γη, αέρα και θάλασσα να χρηματοδοτούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από κινεζικά κεφάλαια. Η πρόοδος της χώρας έχει σημειώσει γεωμετρική πρόοδο, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να αγγίζουν επίπεδα 10% ετησίως παρά την πανδημία και παρά τον εμφύλιο πόλεμο στο Τιγκράϊ. Αυτονόητα, αυτό ”μεταφράζεται” σε ανάπτυξη- πέραν των οικονομικών- των αντίστοιχων σχέσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι σχέσεις μεταξύ της Κίνας και της αφρικανικής ηπείρου έχουν σταδιακά ενισχυθεί. Βοηθάει αποφασιστικά ότι δεν έχει υπάρξει η ίδια ”αποικιακή δύναμη”- καθώς και το γεγονός ότι έχουν αποσυρθεί από πολλές περιοχές της Ηπείρου οι παλαιές ευρωπαϊκές αποικιακές χώρες. Παράλληλα με το διαρκώς αυξανόμενο διμερές εμπόριο, τις άφθονες και σημαντικές κινεζικές επενδύσεις σε πολλές αφρικανικές χώρες και το αναπόφευκτο γεωπολιτικό ενδιαφέρον του Πεκίνου σε περιοχές πλούσιες σε στρατηγικούς πόρους (και όχι μόνο), πρέπει να επισημάνουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που πολύ συχνά παραβλέπεται.

Μιλάμε για την κίνηση ανθρώπων που έχει επηρεάσει τους δύο εν λόγω παίκτες: τον Κινέζικο ”Δράκο” και βεβαίως, την Αφρική. Οι αριθμοί είναι κάπως ”ομιχλώδεις”, αλλά υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη. Η μεγάλη κινεζική παρουσία στην Αφρική, ειδικότερα, είναι μια τάση που συνεχίζει να εδραιώνεται. Και όχι μόνο λόγω του αυξανόμενου αριθμού κινεζικών εταιρειών που είναι έτοιμες να εγκαινιάσουν νέα έργα κατασκευής, ενέργειας ή υποδομής σε αυτήν ή εκείνη την εγκαταλειμμένη χώρα.

Κυριακή 1 Μαΐου 2022

Το λοκντάουν της Σαγκάης, από μία άλλη σκοπιά


Από τον Peter Koenig*

 

Global Research, 22 Απριλίου 2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος επικρίνει την Κίνα και την κατηγορεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το κλείδωμα και των 26 εκατομμυρίων πολιτών της Σαγκάης, όταν εντοπίστηκαν μόνο περίπου 26.000 θετικά κρούσματα «Covid-19». Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται πράγματι αφύσικο, ή ακόμη και μια τεράστια υπερβολή. Εκ πρώτης όψεως.

 

 

 

 

Ας το ξαναδούμε όμως.

 

 

 

 

Θυμάστε το ξέσπασμα του SARS (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) το 2002 – 2004;

 

 

 

 

Μόλυνε περίπου 8.000 ανθρώπους και προκάλεσε 774 θανάτους. Με μεγάλη διαφορά, τα περισσότερα κρούσματα και οι θάνατοι εντοπίστηκαν στην ηπειρωτική Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, μερικά στην Ταϊβάν, ακόμη και μερικά στην Ιαπωνία, τις ΗΠΑ και προφανώς σε περισσότερες από 20 χώρες σε όλο τον κόσμο.

 

 

 

 

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα «κρούσματα» ήταν άτομα με κινεζικό γονιδίωμα. Με άλλα λόγια, ο ιός επιτέθηκε ειδικά στην «κινεζική φυλή», δηλαδή ήταν σχεδιασμένος για να στοχεύει την Κίνα και τους πολίτες της.


 

 

 

 

«Συμπτωματικά», λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1999 και το 2000, η ​​κινεζική κυβέρνηση εντόπισε εκατοντάδες δυτικούς «επιστήμονες», συνήθως από το Χάρβαρντ και άλλα φημισμένα δυτικά ινστιτούτα και εργαστήρια μάθησης, να συλλέγουν δείγματα DNA από ανθρώπους στην αγροτική Κίνα, κυρίως στις βορειοδυτικές επαρχίες της Κίνας.

 

 

 

 

Αυτοί οι «επιστήμονες» προσέλαβαν Κινέζους πολίτες για να τους βοηθήσουν να συλλέξουν δείγματα αίματος σε απομονωμένες περιοχές έναντι αμοιβής. Οι δυτικοί, φυσικά, εκδιώχθηκαν, μόλις εντοπίστηκαν. Ωστόσο - πολύ αργά. Είχαν ήδη μεταφέρει λαθραία από την Κίνα χιλιάδες δείγματα DNA που είχαν ληφθεί από γηγενείς Κινέζους..

 

 

 

 

Αυτά τα δείγματα θα χρησίμευαν αργότερα για τον σχεδιασμό ενός ειδικού κορωνοϊού που στοχεύει το κινεζικό γονιδίωμα. Το ξέσπασμα του SARS που προέκυψε το 2002-2004 στην Κίνα ήταν μια δοκιμή - για να έρθουν τα χειρότερα αργότερα.

 

 

 

 

Θυμάστε επίσης το Event 201 που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη στις 18 Οκτωβρίου 2019; Χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και το Johns Hopkins Center for Health Security που φιλοξένησε επίσης την εκδήλωση.

Σάββατο 30 Απριλίου 2022

Η Δυτική παρένθεση και το come back της Ασίας



 

Το μόνο εργαλείο που έχουμε για να ταξινομήσουμε και να κατανοήσουμε τα όσα σήμερα συμβαίνουν είναι το “μακριά”, η ιστορία. Στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας –στο τμήμα της που μας είναι σχετικά γνωστό, περίπου 5.000 χρόνια– η γεωγραφική κατανομή του πλούτου επικεντρωνόταν σταθερά στην Ασία. Αυτό ήταν η ιστορική κανονικότητα. Οι τρεις προηγούμενοι αιώνες ήταν η Δυτική παρένθεση.

Στα χρόνια της ρωμαϊκής ακμής οι μεγάλοι πολιτισμοί της Ασίας (Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία κλπ.) αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 60% της παγκόσμιας οικονομίας, αφήνοντας ένα 10% για τον Ρωμαϊκό Κόσμο, την πλούσια Μεσόγειο. Δεκαπέντε περίπου αιώνες αργότερα, στα 1500 μ.Χ., στην πρώτη αφύπνιση αυτού που αργότερα θα γινόταν ο καπιταλισμός, η Ασία συγκέντρωνε πάνω από 55% του παγκόσμιου πλούτου έναντι λιγότερο του 10% του υπό διαμόρφωση Δυτικού Κόσμου.

Αυτή η διαχρονική σταθερά στην γεωγραφική κατανομή του πλούτου διαταράχτηκε δυναμικά με την είσοδο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στο ιστορικό προσκήνιο. Η δυναμική του νέου συστήματος έδωσε τρομερή ώθηση στις ζώνες που αποτέλεσαν το λίκνο του: εδώ γεννήθηκε ο λεγόμενος Δυτικός Κόσμος και ξεκίνησε η παγκόσμια κυριαρχία του. Στα 1820, στην αυγή της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης, η Ασία εξακολουθούσε να διατηρεί το 55% του παγκόσμιου πλούτου και ο Δυτικός Κόσμος περίπου το 16%. Πενήντα μόλις χρόνια αργότερα, στα 1870, οι ισορροπίες είχαν δραματικά ανατραπεί: ο Δυτικός Κόσμος ξεπερνούσε πλέον το 35% της παγκόσμιας οικονομίας, αφήνοντας πίσω την Ασία στο 30%.

Ο δια του καπιταλισμού θρίαμβος του Δυτικού Κόσμου γνώρισε στη συνέχεια δύο “αιχμές”. Η πρώτη ήταν ευρωπαϊκή. Στα 1913, στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Δυτικός Κόσμος αντιπροσώπευε το 45-50% της παγκόσμιας οικονομίας με την μερίδα του λέοντος στη Δυτική Ευρώπη (περισσότερο από 25%). Το μερίδιο της Ασίας είχε συρρικνωθεί σε λιγότερο από 20%.

Η Δυτική παρένθεση στο απόγειο

Στα 1950, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, η κυριαρχία του Δυτικού Κόσμου μεσουρανούσε ακόμα, μόνο που αυτή τη φορά ο απόλυτος κυρίαρχος ήταν οι ΗΠΑ. Η Δύση αντιπροσώπευε περισσότερο από το 50% της παγκόσμιας οικονομίας (30% μόνες τους οι ΗΠΑ), ενώ η Ασία γνώριζε το ιστορικό της χαμηλό, μόλις 12% της παγκόσμιας οικονομίας. Η Σοβιετική Ένωση και ο Ανατολικός Συνασπισμός ποτέ, στην σύντομη ιστορία τους, δεν αντιπροσώπευαν ένα ανταγωνιστικό –στην παγκόσμια κλίμακα– οικονομικό μέγεθος. Αυτό φυσικά είχε πολιτικές επιπτώσεις και στον Ψυχρό Πόλεμο. Πρόκειται, όμως, για μια μεγάλη συζήτηση που θα μας απασχολήσει ίσως άλλη φορά.

Η συνέχεια της δημοσίευσης: Η Δυτική παρένθεση και το come back της Ασίας

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Το δίδυμο Ρωσία-Κίνα και η στροφή προς τον χρυσό


 

Η Κίνα προχωρεί με μεγάλη ταχύτητα σε ολόκληρο το φάσμα της ψηφιακής τεχνολογίας και ήδη εφαρμόζει Σύστημα Παροχής Υπηρεσιών με αξιοποίηση της τεχνολογικής καινοτομίας των αλυσσοδεσμών (Blockchain Service Network-BSN) που εξυπηρετεί όχι μόνον τις εμπορικές συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και τις διεθνείς συναλλαγές. Το σύστημα επιτηρείται από μία μεγάλη ομάδα στελεχών που δεν προέρχονται μόνον από την Κεντρική Τράπεζα, αλλά και από τους ομίλους Baidu και Tencent. Αυτό δεν είναι άσχετο από τη σχέση που αναπτύσσουν Ρωσία-Κίνα.

Πολλά επαρκώς πληροφορημένα τραπεζικά στελέχη στο Χονγκ-Κόνγκ υποστηρίζουν πως η πρόθεση της Κίνας δεν στρέφεται προς την κατεύθυνση αντικατάστασης του αμερικανικού δολαρίου με το κινέζικο γουάν, ειδικά σε περίοδο που το πετροδολάριο έχει περιπέσει σε κωματώδη κατάσταση. Αντίθετα, επιθυμεί να το παρακάμψει κυρίως στις αγορές του νοτίου ημισφαιρίου.

Η επίσημη θέση του Πεκίνου εστιάζεται στο γεγονός ότι το δολάριο οφείλει να αντικατασταθεί από δικαιώματα ανάληψης πιστώσεων (Special Drawing Rights-SDR) που θα υπόκεινται στον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τα δικαιώματα αυτά (SDR ή και XDR) βασίζονται σε ένα συμπληρωματικό διεθνές συναλλαγματικό απόθεμα που διατηρεί το ΔΝΤ, με την αξία του να καθορίζεται από την αξία των διεθνούς εμβέλειας αποθεματικών νομισμάτων που το απαρτίζουν και των οποίων το ποσοστό συμμετοχής αναθεωρείται ανά πενταετία.


Η συνέχεια... Το δίδυμο Ρωσία-Κίνα και η στροφή προς τον χρυσό

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2022

Στρατηγική Τύφλωση…

Στρατηγική Τύφλωση…



Θανάσης Κ.

Στην Ουκρανία βρισκόμαστε σε αδιέξοδο:

-- Οι Ρώσοι προχωρούν πολύ αργά – και πάντως πολύ δύσκολα.
-- Και οι Ουκρανοί ανθίστανται πεισματικά – και ηρωϊκά – χωρίς να μπορούν να αναχαιτίσουν τους Ρώσους και χωρίς να περιμένουν ουσιώδη εξωτερική βοήθεια από κανένα.
Στο μεταξύ η χώρα τους καταστρέφεται καθημερινά.
* Πρώτο ερώτημα λοιπόν:

Πώς μπορεί να τελειώσει ο Πόλεμος αυτός;

Τέτοιες συγκρούσεις τελειώνουν είτε με νίκη μίας πλευράς, είτε με διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.
Η Ρωσία μέχρι στιγμής δεν δείχνει διάθεση να συμφωνήσει, αν δεν αποσπάσει περισσότερα απ’ όσα ζητούσε πριν τον Πόλεμο - και για να ξεκινήσει τον Πόλεμο.
Απαιτεί οπωσδήποτε,
--την αναγνώριση απόσχισης της Κριμαίας (την οποία είχε καταλάβει ήδη από το 2014),
--την αναγνώριση απόσχισης των δύο επαρχιών του Ντομπάς,
--την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας και
--την διάλυση των ένοπλων αντι-ρωσικών ομάδων των Ουκρανών.
Δηλαδή ζητά τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας επί της (υπόλοιπης) Ουκρανίας.
Μέχρι στιγμής, η Κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί τίποτε παραπάνω από την «ουδετερότητα» ολόκληρης της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα του ακέραιη, με αντάλλαγμα να μην μπει στο ΝΑΤΟ.
Άρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει ακόμα αγεφύρωτο «διαπραγματευτικό χάσμα».

Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί αυτό, εφ’ όσον αποκλείουμε άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ, είναι:
-- είτε η Ουκρανική αντίσταση να καταρρεύσει,
-- είτε η Ρωσία να ηττηθεί και να συνθηκολογήσει.

Το τελευταίο θα σημάνει ότι ο Πούτιν τελικά θα ανατραπεί. Διότι αν ηττηθεί και συνθηκολογήσει, θα ανατραπεί! (Χωρίς απαραίτητα ο διάδοχός του να είναι καλύτερος για τη Δύση, όπως παρατηρούν ήδη δυτικοί αναλυτές).

-- Συμπέρασμα πρώτο: αν ο Πούτιν δεν συνθηκολογήσει (και δεν ανατραπεί εσωτερικά), τότε ο μόνος ορατός τρόπος να τελειώσει ο Πόλεμος είναι με ήττα-συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.

Αυτό είναι κάτι που (εμμέσως ή ευθέως) το ομολογούν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές.
Από τη στιγμή που η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να βοηθήσει τη σθεναρή της αντίσταση, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο.

* Οπότε έρχεται το επόμενο ερώτημα: Τι θα γίνει μετά;

Η μάλλον, ποια είναι η στρατηγική της Δύσης, αν η Ρωσία κερδίσει αυτά που επιδιώκει (ή, έστω, τα περισσότερα από όσα επιδιώκει) στην Ουκρανία;
Απάντηση, δυστυχώς, δεν υπάρχει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Ο ρεαλισμός είναι ένα κλειδί για όλες τις πόρτες;

0
330


Προνομιακή υπόθεση εργασίας στην μελέτη των διεθνών σχέσεων είναι ότι τα κράτη, στην διάρκεια της ιστορίας, συμπεριφέρονται πάντοτε ως φίλαυτα και εγωιστικά άτομα. Ότι αποβλέπουν στην κυριαρχία επί των άλλων κρατών και στην εκμετάλλευση τους ή έστω, αν δεν είναι επιθετικά και αναθεωρητικά, στην επιβίωση τους. Η προσέγγιση αυτή,που πιστώνεται στην ρεαλιστική θεωρία των διεθνών σχέσεων, ενθαρρύνει τα κράτη να αναμένουν τα χειροτέρα από τους αντιπάλους των και ορισμένες φορές φέρνει στην επιφάνεια τα πιο αταβιστικά και σωβινιστικά στοιχεία του εθνικού εαυτού του καθενός κράτους. Τα κράτη φοβούμενα να χαρακτηρισθούν αφελή, κρύβουν επιμελώς και καταπιέζουν τις όποιες αλτρουιστικές ροπές τους.

Α. Οι τροχιές της ιστορίας

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Ο κινέζικος Δράκος υψώνει ανάστημα στη Δύση




του Βασίλη Καραποστόλη 

Η πανδημία επανέφερε την Κίνα στο κέντρο της δημόσιας σφαίρας και γιατί από εκεί μας ήλθε ο ιός και γιατί εκεί, με τα αυστηρά μέτρα που έλαβαν, τιθάσευσαν την εξάπλωσή του, σε αντίθεση με τη Δύση. Τι είναι, όμως, η Κίνα; Τι είναι οι Κινέζοι; Παρά το πέρασμα των αιώνων οι Ευρωπαίοι μπροστά στο φαινόμενο εξακολουθούν να σηκώνουν του ώμους μπροστά στον κινέζικο Δράκο.

Προκαλεί αμηχανία αυτός ο τεράστιος αριθμός που αντιπροσωπεύει τον πληθυσμό της, αυτές οι “μάσκες” που φαίνεται να φορούν οι άνθρωποι που την κατοικούν. Για δεκαετίες στους δυτικούς παρατηρητές έδιναν την εντύπωση μισο-κοιμισμένων πλασμάτων, σκόπιμα μισο-κοιμισμένων. Τι κρυβόταν πίσω από τα σχιστά τους μάτια, πίσω από τις αργές κινήσεις τους που ξαφνικά αποκάλυπταν μια επιδεξιότητα και μια εγρήγορση αντίστοιχη με τις απρόβλεπτες αλλαγές στη ζωή τους;

Η λευκή φυλή αναρωτιόταν μάταια για το τι επιδιώκει η αλλόκοτη κίτρινη φυλή, στην οποία αποδίδονταν τα πιο αντιφατικά χαρακτηριστικά: ωμότητα και λεπτότητα, δεισιδαιμονία και περίσκεψη, πανουργία και απλοϊκότητα. Τίποτα όμως δεν ήταν πιο ακατανότητο για τους δυτικούς από το γεγονός ότι ένας κόσμος, όπως ο κινέζικος, με μεγάλες ανακαλύψεις και εφευρέσεις στο ενεργητικό του κατά το παρελθόν, δεν είχε επιδιώξει να εκμεταλλευτεί ως το έπακρο τις νοητικές του ικανότητες.

Περιηγητές, μελετητές, εμπορευόμενοι, στρατιωτικοί, απορούσαν πώς είναι δυνατόν αυτοί που ανακάλυψαν την πυρίτιδα, την πυξίδα, την τυπογραφία να μη σπεύσουν να αναπτύξουν τις εφαρμογές των ευρημάτων τους στη γεωργία, τη ναυσιπλοϊα, τη μηχανική. Αρκέστηκαν να φθάσουν ως ένα ορισμένο σημείο. Γιατί; Στο ερώτημα ήταν αδύνατο να δοθεί απάντηση. Διότι το ίδιο το ερώτημα εμπεριείχε μια προκατάληψη του δυτικού πολιτισμού που τον εμπόδιζε να καταλάβει την άλλη αντίληψη.

Ο άλλοτε ασθενής

Η συνέχεια εδώ...


Ο κινέζικος Δράκος υψώνει ανάστημα στη Δύση

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

Σάββατο 10 Απριλίου 2021

Η Κίνα «πουλάει» τον Ερντογάν με τα εμβόλια και αυτός θυμάται τους… Ουιγούρους

Σημαντικές καθυστερήσεις στις παραδόσεις των 100 εκατ. δόσεων που έχει συμφωνήσει να αγοράσει από την Sinovac η Άγκυρα. Δυσφορία του Ερντογάν, ο οποίος προχωρά σε αντιπερισπασμούς.

Του Γιώργου Παυλόπουλου από το in.gr

Την Τρίτη, 6 Απριλίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον πρέσβη της Κίνας προκειμένου να του επιδώσει διάβημα για τα επιθετικά – όπως ισχυρίζεται – σχόλιά του που αφορούσαν την Μεράλ Ακσενέρ, επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου Καλού Κόμματος, και τον δήμαρχο της πρωτεύουσας (και επίσης αντίπαλο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ), Μανσούρ Γιαβάς.

Την αντίδραση της Άγκυρας προκάλεσαν τα μηνύματα των δύο πολιτικών στο Twitter στα οποία έκαναν λόγο για την άγρια καταστολή της μειονότητας των Ουιγούρων από τις κινεζικές δυνάμεις, στην εξέγερση του 1990. «Η αυτόνομη περιοχή των Ουιγούρων στην Σιντζιάνγκ αποτελεί τμήμα της κινεζικής επικράτειας. Είναι κάτι διεθνώς αναγνωρισμένο και αναμφισβήτητο», ανέφερε το επίμαχο σχόλιο της πρεσβείας, προσθέτοντας ότι «η κινεζική πλευρά διατηρεί το δικαίωμα κάθε νόμιμης απάντησης».

Η αλήθεια είναι ότι το «θερμό επεισόδιο» φάνηκε να προκαλεί έκπληξη σε αρκετούς. Κυρίως, σε όσους είχαν διαπιστώσει τους εξαιρετικά χαμηλούς τόνους που είχαν επιλέξει εδώ και αρκετό καιρό η Άγκυρα και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν στο ζήτημα των «συγγενών» τους (πολιτιστικά, εθνοτικά και θρησκευτικά) Ουιγούρων. 

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Πώς οι Ιταλοί πληρώνουν τα σπασμένα των globalized fashionistas - Καμενόπουλος Σωτήρης


 Πως οι Ιταλοί πληρώνουν τα σπασμένα των globalized fashionistas, Σωτήρης Καμενόπουλος
Η "διαχείριση κρίσεων" ορίζεται ως η μεθοδολογία εκείνη που περιλαμβάνει συγκεκριμένο σχέδιο, οργάνωση, καθοδήγηση και έλεγχο κατά τη σημαντική περίοδο ακριβώς πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά από μία καταστροφή. Στόχος είναι να ελαχιστοποιηθούν οι τυχόν απώλειες των πόρων ενός οργανισμού ή επιχείρησης ή κράτους από αυτή την καταστροφή. Σημαντικό είναι ότι οι συγκεκριμένοι πόροι θεωρούνται άκρως απαραίτητοι για την πλήρη επανόρθωση του οργανισμού αυτού.
Η διαχείριση κρίσεων περιλαμβάνει την αναγνώριση κινδύνων, την εκτίμηση κινδύνων, την κατάστρωση σχεδίου, την άμεση δράση, την "ανάρρωση" και τον έλεγχο του σχεδίου. Οι δύο πρώτες φάσεις για να καταστεί μία κρίση διαχειρίσιμη είναι η αναγνώριση και η εκτίμηση των κινδύνων.
Σε αυτές τις δύο πρώτες φάσεις ίσως η Ιταλία απέτυχε όσον αφορά την κρίση του κορονοϊού. Θα αναρωτηθούν οι αναγνώστες: μα καλά, εδώ κοντεύει να κλείσει η Ελλάδα, με την Ιταλία θα ασχολούμαστε; Εξηγώ: εάν οι παρακάτω "αιρετικές" υποθέσεις για τη γενεσιουργό αιτία εξάπλωσης του κορονοϊού στην Ιταλία αληθεύουν, τότε ίσως βγουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για την αντιμετώπιση πιθανών μελλοντικών κρίσεων. Ίσως αποτελέσουν μάθημα για τη δημόσια διοίκηση αλλά και για την εταιρική ευθύνη στον ιδιωτικό τομέα.
Σύμφωνα με μία "αιρετική" άποψη, εδώ και αρκετά χρόνια πολλοί Ιταλοί επιχειρηματίες στη βόρεια Ιταλία έχουν πουλήσει τις εταιρείες δερμάτινων ειδών και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων σε Κινέζους επιχειρηματίες. Όπως ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν, η βόρεια Ιταλία είναι η καρδιά της ιταλικής μόδας. Σύμφωνα με την ίδια "αιρετική" άποψη η Ιταλία πριν πολλά χρόνια επέτρεψε σε 100.000 Κινέζους εργαζόμενους από τη Γιουχάν (την πόλη από την οποία ξεκίνησε η πανδημία το κορονοϊού) και τη Γουένζου (Wenzhou) να μετακομίσουν στην Ιταλία για να εργαστούν σε αυτά τα εργοστάσια, με απευθείας πτήσεις μεταξύ Γιουχάν και βόρειας Ιταλίας.
Η ίδια "αιρετική" άποψη υποστηρίζει ότι ίσως η πανδημία του κορονοϊού στην Ιταλία να συνδέεται με τα προαναφερθέντα. Σύμφωνα με την ίδια άποψη, η κινεζική μαφία εκμεταλλεύεται ιταλικά κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια με δεκάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες που μεταφέρουν εμπορεύματα "Made in Italy" στην Κίνα και αλλού. Αλήθεια; Ψέμα; Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα.

Ιταλικές επιχειρήσεις σε Κινέζους

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Μάνγκο το επαναστατικόν, Μάνγκο το ιερόν

Η λατρεία του μάνγκο στην Κίνα της πολιτιστικής επανάστασης
Του Κωνσταντίνου Μαυρίδη 
Πεκίνο, Αύγουστος του 1968. Η πολιτιστική επανάσταση που κήρυξε ο Μάο Τσε Τουνγκ δύο χρόνια νωρίτερα βρίσκεται στο απόγειό της αλλά το τιμόνι φαίνεται πως έχει φύγει απ’ τα χέρια του «μεγάλου τιμονιέρη» και το πλοίο πλέει ακυβέρνητο εν τω μέσω μιας, άνευ προηγουμένου, εμφυλιοπολεμικής καταιγίδας. Οι ομάδες κοκκινοφρουρών φοιτητών που κλήθηκαν από τον ίδιο να «εξαγνίσουν την κινέζικη κοινωνία, πατάσσοντας αμείλικτα τα εναπομείναντα αστικά στοιχεία εντός της και κάθε παραδοσιακό τρόπο σκέψης» έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ανταγωνιζόμενες η μία την άλλη στο ποια επιβάλλει πιο αυθεντικά και πιο φανατικά την θέληση του «προέδρου», έχουν επιδοθεί σε ανοιχτό πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς.
Στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου Τσινγκ Χούα έχουν ξεσπάσει αιματηρές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως ο πόλεμος των 100 ημερών, ανάμεσα στις ένοπλες ομάδες του σώματος Τζινγκ Γκανγκ Σαν και αυτών της Τετράδας και επικρατεί πλήρες χάος. Κάπου εκεί ο Μάο, που για δύο ολόκληρα χρόνια παροτρύνει και επιχαίρει με την  δράση των  οπαδών του κατά των εσωτερικών του αντιπάλων, θα παίξει το χαρτί του όψιμου ειρηνοποιού. Συγκεκριμένα, θα αποστείλει 30 χιλιάδες εργάτες από τα εργοστάσια πέριξ του Πεκίνου, οπλισμένους αποκλειστικά και μόνο με τα κόκκινα βιβλιαράκια τους για να καταλάβουν το πανεπιστήμιο. Οι φοιτητές θα σκοτώσουν πέντε και θα τραυματίσουν 700 από αυτούς πετώντας πέτρες, ακόντια και καίγοντάς τους με θεϊκό οξύ αλλά το Τσινγκ Χούα θα αλωθεί και οι ταραχές θα λάβουν τέλος.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Το σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» των πολιτών

Αποτέλεσμα εικόνας για Το σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» των πολιτών

Ο σύγχρονος Μεγάλος Αδελφός, και το τρομακτικό άγρυπνο μάτι του, λειτουργεί ήδη


Τη μετατροπή του περιγραφόμενου δυστοπικού μέλλοντος σε παρόν ζουν ήδη εκατομμύρια πολίτες στην Κίνα. Σκηνές από το προφητικό και εμβληματικό «1984» του Τζορτζ Όργουελ, υπό το άγρυπνο βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού» μοιάζουν να ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου και να γίνονται σκηνικά της καθημερινής ζωής. Της πραγματικής. Όχι των χάρτινων ηρώων, όπως ο Γουίνστον Σμιθ -γέννημα της φαντασίας του συγγραφέα- και όχι με φόντο την Ωκεανία - σκηνικό που επίσης φαντάστηκε και περιέγραψε ανατριχιαστικά ο Όργουελ. Αλλά πραγματικών ανθρώπων, αληθινών, όπως όλοι μας. Και με φόντο τη σημερινή Κίνα.

Στην πόλη Τσενγκζού, αστυνομικός που φορά γυαλιά με τεχνολογία αναγνώρισης προσώπων εντοπίζει έναν έμπορο ναρκωτικών σε σιδηροδρομικό σταθμό.
Στην πόλη Κινγκντάο, κάμερες με τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης βοηθούν την αστυνομία να εντοπίσει δεκάδες υπόπτους μέσα στο πολύβουο ετήσιο φεστιβάλ μπίρας.
Στην πόλη Γουχού, φυγάς ύποπτος για φόνο αναγνωρίζεται από κάμερα καθώς αγοράζει φαγητό από έναν πλανόδιο πωλητή.
Με εκατομμύρια κάμερες και δισεκατομμύρια στοιχεία, η Κίνα χτίζει μεθοδικά ένα απολυταρχικό και υπερ-εξελιγμένο τεχνολογικά μέλλον. Το Πεκίνο υιοθετεί τεχνολογίες όπως αυτή της αναγνώρισης προσώπων και της τεχνητής νοημοσύνης για να αναγνωρίζει και να εντοπίζει 1,4 δισεκατομμύριο πολίτες. Στόχος είναι να διαμορφωθεί ένα τεράστιο και πρωτοφανές εθνικό σύστημα παρακολούθησης, το οποίο θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην -ανθούσα- βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας της χώρας.

«Στο παρελθόν στηριζόμαστε στο ένστικτο» δηλώνει ο Shan Jun, υποδιοικητής της αστυνομίας στον σιδηροδρομικό σταθμό της Τσενγκζού, όπου συν ελήφθη ο έμπορος ηρωίνης. «Αν σου ξέφευγε κάτι, είχε ξεφύγει και τέλος».



Τώρα η Κίνα ανατρέπει, κατά κάποιον τρόπο, το «κοινό όραμα» της τεχνολογίας ως αρωγού της δημοκρατίας, που προσφέρει στους ανθρώπους μεγαλύτερη ελευθερία και τους συνδέει με τον κόσμο. Στην Κίνα, η τεχνολογία φέρνει ακόμα περισσότερο έλεγχο.