Του Δημήτρη Μπελαντή
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων κατά το άρθρο 103 του Συντάγματος δεν έχει καμία σχέση ούτε με την απόδοση ούτε με την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλληλων.Ειναι θεσμική εγγύηση του μη ελέγχου των δημοσίων υπαλλήλων πελατειακά και κομματικά από την κυβέρνηση και το κομματικό κρατος και της ανεξαρτησίας του διορισμού του κρατικού προσωπικού από την κυβερνηση.Γι αυτό άλλωστε,προς εφαρμογή αυτής της διάταξης, από το 1994 ( νόμος Πεπονη) υπάρχει και η πρόσληψη του προσωπικού του Δημοσίου μέσω του ΑΣΕΠ,πραγμα που ήδη έχει αρχίσει να καταστρατηγείται.
Η εισαγωγή της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε μια μεγάλη θετική συνταγματική τομή αστικού εκσυγχρονισμού από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Αναθεώρηση του 1911 επί του Συντάγματος του 1864.
Η κυβέρνηση θέλει μέσω της άρσης του άρθρου 103 όχι να αποβάλει τους τεμπέληδες δημόσιους υπαλλήλους αλλά να γυρίσει την Ελλάδα .....στο 1870 όπου κάθε πρωθυπουργός,βλαχοδημαρχος και κόμμα έκανε γιουρούσι στο κράτος οποτε αναλάμβανε και απέλυε όλους του αντιθέτου κόμματος .Σπουδαιος εκσυγχρονισμός!!!.Επισης, ακόμη σημαντικότερο, θέλει η ΝΔ να βάλει την βάση για την διάλυση της μόνιμης υπαλληλιας και το πλήρες oursourcing του Δημοσίου .Δεν θα ενισχυθούν οι άξιοι και εργατικοί υπάλληλοι,αλλά θα γεμίσει το Δημόσιο με ενοικιαζόμενους υπαλλήλους εργολαβικων δουλεμπορικων εταιρειών δηλαδή μισοσκλαβους. Ορισμένες εταιρείες και συμφερόντων φίλων του πρωθυπουργού και της οικογένειάς του πολύ πιθανόν.
