Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 8 Απριλίου 2023

Χόρχε Μπουκάι: «Το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο..»




Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».

Στις φωτογραφίες τουλάχιστον, φαινόταν ένα κάστρο ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο εντυπωσιακό από τα άλλα, αλλά είχε ιδιαίτερες συστάσεις.

Ο οδηγός εξηγούσε πως για λόγους που θα γίνονταν κατανοητοί αργότερα, οι επισκέπτες δεν πλήρωναν είσοδο εκ των προτέρων αλλά ήταν απαραίτητο να κλείσουν από πριν ραντεβού δηλαδή ημέρα και ώρα.

Η διαφορετική αυτή πρόταση του είχε κινήσει την περιέργεια, και το ίδιο απόγευμα ο άνθρωπος τηλεφώνησε από το ξενοδοχείο του και έκλεισε ραντεβού.

Όλα λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο. Αρκεί να έχει κάποιος ένα σημαντικό ραντεβού κάποια συγκεκριμένη ώρα και ανάγκη να είναι ακριβής, για να μπερδευτούν όλα. Η περίπτωση αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση, και δέκα λεπτά αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα, ο τουρίστας έφτασε στο παλάτι. Παρουσιάστηκε σ’ έναν άντρα με καρό φούστα, που τον περίμενε και τον καλωσόρισε.


-«Οι υπόλοιποι μπήκαν ήδη με τον ξεναγό;» ρώτησε αφού πρώτα δεν είδε κανέναν άλλο επισκέπτη.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

Γιώργος Βέης: Πριν και μετά από κάθε ταξίδι

        

 1. Αφορμές για μια επανεκκίνηση

       Οι συνταξιδιώτες μας, για να μας γνωρίσουν καλύτερα, θέλουν αυτή τη φορά να τους δανείσουμε ένα μεγάλο μέρος από τις σκέψεις μας. Καθόλα νόμιμο. Κι άλλο τόσο συναρπαστικό. Δούναι και (ενδεχομένως) λαβείν.

    Ας σκύψουμε για λίγο στο παρελθόν, αλλά και στο μόλις χθες, με τον τρόπο που τα παιδιά μαζεύουν κογχύλια ή βότσαλα. Το ταξίδι μας έχει ήδη αρχίσει: ο Αρθούρος Σοπενχάουερ, ο «διαυγής και παθιασμένος», όπως συχνά τον αποκαλεί ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ανήκει στους στοχαστές εκείνους, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, διείδαν την εγγενή αμφιθυμία, η οποία  διακρίνει σταθερά τη σχέση χώρου – χρόνου και στο πλαίσιο των ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Το ταξίδι μας ανοίγει έναν άλλο δρόμο, πέρα από οτιδήποτε άλλο ενδέχεται να σημαίνει – είναι η βασιλική οδός μιας οριακής, ασφαλώς συγκινησιακής  αυτογνωσίας. Παραθέτω τη σχετική απόφανση: «Πιστεύουμε ότι νοσταλγούμε ένα μακρινό τόπο, ενώ στην πραγματικότητα νοσταλγούμε μόνον τον χρόνο που ζήσαμε εκεί, τότε που ήμασταν πιο νέοι και πιο φρέσκοι. Έτσι λοιπόν μας ξεγελάει ο χρόνος: φορώντας τη μάσκα του χώρου. Αν ταξιδέψουμε ως εκεί, θα συνειδητοποιήσουμε την πλάνη μας.» (Βλ. Σοπενχάουερ, Επιλογή από το έργο του, μετάφραση: Ν. Σκουτερόπουλος – Κλ. Μπέτσεν, εκδόσεις στιγμή, 1996).

 2.  Η υπόνοια, η ψευδαίσθηση, η εξάρτηση

   Αν γυρίσουμε για λίγο στα δικά μας μέρη, ας πούμε είκοσι έξι αιώνες πριν, θα ανιχνεύσουμε στην κατ΄ εξοχήν παράδοξη απόφανση του Ζήνωνα του Ελεάτη την αγωνία του όντος να ανακαλύψει, να διεισδύσει και να ιδιοποιηθεί, έστω πρόσκαιρα,  τον πολυπόθητο Τόπο. Όσο κι αν μας ξενίζει στο πρώτο άκουσμά της, η φράση εμπεριέχει την τραγωδία της ου-τοπίας. Παραθέτω: «Αν υπάρχει ο τόπος, θα είναι μέσα σε κάτι· γιατί κάθε ον είναι μέσα σε κάτι· και το να είναι μέσα σε κάτι, είναι να είναι και μέσα σε τόπο. Άρα και ο τόπος θα είναι μέσα σε τόπο, και τούτο επ’ άπειρον· άρα δεν υπάρχει ο τόπος.» (Βλ. Προσωκρατικοί, επιλεγμένα αποσπάσματα-μετάφραση-εισαγωγικό σημείωμα: Ευάγγελος Ν. Ρούσσος, Κατάλογος 22, εκδόσεις στιγμή, 2000.) Αλλά μήπως και στον αφορισμό της Πρώτης ελεγείας του Ντουίνο ο Ρίλκε δεν διατυπώνει κάτι ανάλογο; Στην περιώνυμη άρνηση «Denn Bleiden ist nirgends» δεν υπεισέρχεται κατ΄ ανάγκην και η προοπτική της ματαιότητας όλων των ταξιδιών;

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Τίποτα δεν Πάει χαμένο..

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο

Τίποτα δεν Πάει χαμένο..


"Ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Franz Kafka έζησε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Καθώς περπατούσε στο πάρκο Steglitz στο Βερολίνο συνάντησε ένα κοριτσάκι που έκλαιγε απαρηγόρητο...είχε χάσει την κούκλα της.
Ο Kafka προσφέρθηκε να το βοηθήσει να βρει την κούκλα της...μην μπορώντας να την βρει έγραψε ένα γράμμα που θα έδινε στο κοριτσάκι.

"Σε παρακαλώ μην κλαις, έφυγα σε ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο, θα σου ξαναγράψω για να σου διηγηθώ τις εμπειρίες μου".

...έτσι άρχιζε το γράμμα.
Όταν εκείνος και το κοριτσάκι συναντήθηκαν της διάβασε προσεκτικά το γράμμα περιγράφοντας τις φανταστικές ιστορίες της κούκλας.
Το κοριτσάκι παρηγορήθηκε πάρα πολύ και όταν ήρθε η στιγμή να αποχωριστούν ο Kafka δώρισε μια κούκλα στο κοριτσάκι - που ήταν διαφορετική από την αρχική - με ένα συνοδευτικό σημείωμα εξηγούσε...

"τα ταξίδια μου με άλλαξαν."

Μετά από πολλά χρόνια το κοριτσάκι που είχε γίνει πια μεγάλη βρήκε ένα κρυμμένο σημείωμα μέσα στην κούκλα που της είχε δωρίσει ο Kafka.

"Κάθε τι που αγαπάς είναι πολύ πιθανόν να το χάσεις κάποια μέρα, όμως στο τέλος η αγάπη θα αλλάξει σε μια διαφορετική μορφή".

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

Υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό


Μάνος Δανέζης : Ας καταλάβουμε ότι το Σύμπαν απλώνεται παντού γύρω μας με τρόπο που δεν αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Το αόρατο αυτό Σύμπαν είναι γεμάτο από νόμους και πραγματικότητες που δεν εκφράζονται με όσα «κλασικά» μαθαίνουμε στα σχολεία μας. Αυτό το αόρατο στις αισθήσεις μας γεγονός, συνεχώς αποκαλύπτεται πειραματικά από τη σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα.https://www.manosdanezis.gr/6082-2/ 

(Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο John G-Mach για την αποστολή του επόμενου άρθρου το οποίο και αναδημοσιεύω).

Υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό

Pablo J. Luis Molinero
«Morphogeny»

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο:

 «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό που θα ακολουθήσει αργότερα.» 

«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»; 

Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά ίσως θα υπάρχει περισσότερο φως από ότι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα». 

Το πρώτο απάντησε: «Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται». 

Το δεύτερο όμως επέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό καλώδιο πια». 

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

Ευχαριστώ τη ζωή-Gracias a la vida - Yasmin Levy


Ευχαριστώ τη ζωή

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
Μου έδωσε δυο μάτια που όταν τα ανοίγω
διακρίνω τέλεια το άσπρο από το μαύρο
και στον απέραντο ουρανό το αστροφώτιστο βάθος του
κι ανάμεσα στα πλήθη τον άντρα που αγαπώ


Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
Μου έδωσε την ακοή που σε όλο το εύρος της
καταγράφει νύχτα και μέρα γρύλλους και καναρίνια
σφυριά ,τουρμπίνες,γαβγίσματα,μπόρες
και την τόσο τρυφερή φωνή του καλού μου αγαπημένου

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
Μου έδωσε τον ήχο και το αλφαβητάριο
που μ'αυτό σκέφτομαι λέξεις και τις απευθύνω
Μητέρα,φίλος,αδερφός και φως που φωτίζει
τον δρόμο για την ψυχή εκείνου που έχω ερωτευθεί

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
Μου έδωσε το βάδισμα στα κουρασμένα μου πόδια
Με αυτά διέσχισα πολιτείες και λασπωμένα χωριά
παραλίες και ερήμους,βουνά και πεδιάδες
Και το σπίτι σου,το δρόμο σου και την αυλή σου

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
Μου έδωσε την καρδιά που φτερουγίζει
όταν αντικρύζω τον καρπό του ανθρώπινου μυαλού
όταν διακρίνω το καλό τόσο μακριά απ'το κακό
όταν κοιτάζω στο βάθος των φωτεινών ματιών σου

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα
μου έδωσε το γέλιο,μου έδωσε και το κλάμα
έτσι διακρίνω τη χαρά από τη θλίψη
τα δυο υλικά που έφτιαξαν το τραγούδι μου
και το τραγούδι σας που είναι το ίδιο τραγούδι
και το τραγούδι όλων που είναι το δικό μου τραγούδι
Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Τι είναι ζωή;

Χριστόφορος Βαμβακούλας*          

Είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να δοθεί ένας ορισμός της ζωής ή να απαντηθεί το ερώτημα «τι είναι ζωή;». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση που έκανε ο Νομπελίστας FrαncoisJacob[1]σχετικά με τον ορισμό της ζωής:  «συμβαίνει ό,τι και με τον χρόνο: ο καθένας έχει μια διαισθητική ιδέα περί αυτού, αλλά, όταν πρέπει να τον ορίσουμε, σπανίως τα καταφέρνουμε»[2].[Renaut, A. 2014:478]  Ανατρέχοντας στο παρελθόν θα σημειώσουμε  στο έργο του GeorgioAgambenτην πληροφορία ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πιθανότατα δύο διακριτούς όρους για να εκφράσουν τη ζωή. Συγκεκριμένα οόροςζωή εφαρμόζεται από αυτούς σε όλους τους οργανισμούς, ανθρώπους, ζώα και φυτά, που είναι ζωντανοί, ενώ χρησιμοποιούν  τον όρο βίος για να αναφερθούν στον τρόπο με τον οποίο ζει ένας άνθρωπος ή μια ομάδα ανθρώπων. Μάλιστα αυτός ο  τελευταίος όρος δείχνει πως το νόημα της ζωής εμπεριέχει παράλληλα και ηθική και πολιτική διάσταση  στην αρχαία ελληνική σκέψη, αφού με τον όρο βίος φαίνεται η υπεροχή του ανθρώπινου είδους σε σχέση με τα άλλα όντα. [Agamben, G. 1997 και  Rabinow, P. 1998:193-201][3]

Ανατρέχοντας στο λεξικό της Ελληνικής γλώσσας[4] παρατηρούμε μια πολυσημία του όρου ζωή που δεν περιορίζεται μόνο στις παραπάνω σημασίες, αλλά αναφέρεται στην εκδήλωση βασικών λειτουργιών των οργανισμών, όπως είναι ο μεταβολισμός, η ανάπτυξη, η προσαρμογή στο περιβάλλον που ζει και η αναπαραγωγή. Πιθανότατα μάλιστα να υπάρχουν και άλλες σημασίες, οι οποίες  ανάλογα με το πώς βιώνει ο καθένας ξεχωριστά τον βίο του αποδίδουν με διαφορετικό τρόπο την έννοια της ζωής. Από την άλλη πλευρά η ζωή αναφερόμενη στον άνθρωπο ορίζεται ως «η ανθρώπινη ύπαρξη», δηλαδή το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τη γέννησή του έως το θάνατό του. Στο ίδιο λεξικό, στην έννοια της ζωής, εμπεριέχονται έννοιες και δραστηριότητες που είναι συνυφασμένες με αυτήν, όπως η ζωντάνια, η κίνηση, η πραγματικότητα, ο τρόποςζωής, η απόκτηση εμπειριών και βιωμάτων και οι γενικότερες συνθήκες με τις οποίες βιώνεται η ζωή.[5]

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ VIDEO: Το ταξίδι της ζωής



Ο ανεπαίσθητος τρόπος με τον οποίο ο χρόνος περνάει και αφήνει τα σημάδια του, είναι κάτι συναρπαστικό. Όσο και αν ο άνθρωπος ψάχνει τρόπους να...
τον σταματήσει, να τον ξεγελάσει και να ζήσει για πάντα νέος και ακμαίος, όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε ότι είναι αυτό το ταξίδι στη ζωή – από τη βρεφική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα – που μας διαμορφώνει, μας σμιλεύει και μας κάνει αυτό που είμαστε.

Το ταξίδι της ζωής μέσα από ένα μαγευτικό βίντεο
Ο φόβος της φθοράς, του θανάτου, του τέλους δεν πρέπει να μας καταβάλλει. Ήμουν δεν ήμουν πέντε χρονών όταν ξεκίνησα να κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ανακάλυπτα τον κόσμο και μαζί του κι εμένα. Μετά από χρόνια, το βλέμμα μου δεν άλλαξε. Μένει απαράλλαχτο, μπροστά στον καθρέφτη. Μόνο, που έχουν εμφανιστεί τα πρώτα σημάδια, που συμβολίζουν την ωριμότητά μου. Μάλλον.