Γιώργος Παπαϊωάννου : Πως στήθηκε και πως διαλύεται το Δημόσιο Σύστημα Απεξάρτησης μέσω ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου, σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του. 

Γ Παπαϊωάννου: Πώς στήθηκε και πώς διαλύεται το δημόσιο σύστημα κατά των εξαρτήσεων από τον ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου , σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του. 

 Ο κ. Παπαϊωάννου εξήγησε πως περιορίζεται ο δημόσιος χώρος στο όνομα κρατικών παρεμβάσεων , όπου ανοίγει ο δρόμος και για ιδιωτικά κέντρα με την εμφανή ανάμιξη ΜΚΟ που δρουν "επαγγελματικά" ως προς την απορρόφηση πόρων. Αίσθηση προκαλούν και τα όσα λέει για το πώς διαμορφώνεται σήμερα το πεδίο των εξαρτήσεων στη χώρα μας, ενώ καλεί την κοινωνία να κάνει υπόθεση της την θωράκιση του δημόσιου συστήματος απεξάρτησης, αφού αυτή αφορά πρωτίστως και μάλιστα τα παιδιά της.

Γιώργος Παπαϊωάννου : Πως στήθηκε και πως διαλύεται το Δημόσιο Σύστημα Απεξάρτησης μέσω ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού  Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου, σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του.

 Ο κ. Παπαϊωάννου εξήγησε πως περιορίζεται ο δημόσιος χώρος στο όνομα κρατικών παρεμβάσεων , όπου ανοίγει ο δρόμος και για ιδιωτικά κέντρα με την εμφανή ανάμιξη ΜΚΟ που δρουν "επαγγελματικά" ως προς την απορρόφηση πόρων. Αίσθηση προκαλούν και τα όσα λέει για το πώς διαμορφώνεται σήμερα το πεδίο των εξαρτήσεων στη χώρα μας, ενώ καλεί την κοινωνία να κάνει υπόθεση της την θωράκιση του δημόσιου συστήματος απεξάρτησης, αφού αυτή αφορά πρωτίστως και μάλιστα τα παιδιά της.

Αλλού τα κακαρίσματα…

Του Γιώργου Παπαϊωάννου 

Μπορεί πολλοί να βιάστηκαν για «εξελίξεις στον χώρο της Δεξιάς», αλλά τελικά μάλλον στην Αριστερά σημειώνονται περισσότερες. Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα συλλαλητήρια και γενικότερα το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έφεραν μια θαυμαστή ομοψυχία στους χώρους της Αριστεράς.

Κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, εξουσιαστές και αντιεξουσιαστές, οι αριστεροί κάθε απόχρωσης μοιάζουν αδελφωμένοι μπροστά στο φάντασμα του εθνολαϊκισμού που ξύπνησε τελευταία.

Η αντιπαλότητα προς τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καβγαδάκι που γρήγορα ξεχάστηκε και η σχέση αναζωπυρώνεται για τα καλά. Οι περισσότεροι ξεχνούν οποιαδήποτε κριτική προς την κυβέρνηση, βλέποντας παντού μόνο τον κίνδυνο του «εθνικισμού», άλλοι λειτουργούν σαν δυναμική εμπροσθοφυλακή της, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν τελειώνει στα γρήγορα τη συμφωνία «υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ» για να ξεμπερδεύουμε με τους εθνικισμούς και καταγγέλλουν δημόσια τον «πρωτόγονο αντισυριζισμό»…

Η πολιτική της περιβόητης TINA μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να κριτικαρίστηκε, έστω και κάπως φιλολογικά, σε σχέση με την οικονομία, αλλά εγκαθιδρύεται μεγαλοπρεπώς στην εξωτερική πολιτική με την αποδοχή των περισσότερων ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» μπροστά σε κάθε είδους συσχετισμούς και τετελεσμένα.

Στην πραγματικότητα, η TINA βρίσκεται στον πυρήνα αυτών των αντιλήψεων. Πρόβατο, αφελής, καθυστερημένος και με ποταπά ένστικτα, ο «λαός» (έννοια που κι αυτή ξενίζει) δεν είναι ικανός για τίποτα καλό. Το καλύτερο σενάριο είναι κατά βάθος αυτό που μας έλαχε, μια κυβέρνηση «δικών μας» να βρεθούμε κι εμείς λίγο «στα πράγματα».