Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: Προς ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό – Ανατροπές και αδιέξοδα

Η ομιλία του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Ομότιμου Καθηγητή Κοινωνιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ακαδημία Αθηνών 

 26 Οκτωβρίου 2025, 

 Δεν είναι εύκολο να βρω λόγια για να εκφράσω τη βαθιά συγκίνηση που νιώθω σήμερα. Η Ακαδημία Αθηνών που μου έκανε την ύψιστη τιμή να με εκλέξει ως μέλος της είναι ο κορυφαίος πνευματικός θεσμός της χώρας. 

Η Ακαδημία όμως δεν είναι απλώς ένας θεσμός. Είναι και μια ζώσα πραγματικότητα. Ένας τόπος ικανός να παράγει νέα γνώση, να παροτρύνει στην αναζήτηση απαντήσεων σε αδιατύπωτα ακόμα ερωτήματα. Και για μένα προσωπικά είναι επίσης και κάτι «άλλο». Κάτι ακόμα πιο πολύτιμο ίσως.

 Είναι ένας τόπος που έμμεσα έχει συμβάλει ενεργά στη δική μου ατομική αυτογνωσία, ένας τόπος που ζωντανεύει μέσα μου μια σειρά από αξέχαστες προσωπικές αναμνήσεις,Επιτρέψτε μου λοιπόν να αρχίσω με αυτές.

 Δεν ήμουν παραπάνω από δέκα τεσσάρων ετών όταν πρωτοαντίκρισα τη λαμπρή αυτή αίθουσα. Δεν βρέθηκα όμως εδώ ούτε τυχαία ούτε ως αυτόκλητος. Ξεναγός μου υπήρξε ο αδελφός της μητέρας μου, ο ακαδημαϊκός Καίσαρ Αλεξόπουλος, με τον όποιο τότε συνοικούσαμε.

 Μισόν αιώνα αργότερα, στην ιδία αυτή αίθουσα, η Ακαδημία Αθηνών οργάνωσε μιαν επιβλητική τελετή για τη συμπλήρωση των 100 χρονών από τη γέννηση του Καίσαρα Αλεξοπούλου. Φυσικά ήμουν και εγώ εδώ. Ήταν η τελευταία φορά που θα αντίκριζα τον «αθάνατο» αδελφό της μητέρας μου ζωντανό!. Λίγες ημέρες αργότερα πέθανε. Η παρουσία μου, λοιπόν, στην ιδία αυτή αίθουσα, σήμερα, αναβιώνει το απαράγραπτο χρέος μου στον «θειο Καίσαρα». Θυμάμαι την άδολη χαρά του όταν μου μάθαινε κολύμπι Όταν ως ορειβάτης, με οδηγούσε στην απόλαυση της περιπλάνησης σε απότομες βουνοκορφές Όταν με παρότρυνε να παρατηρώ έκθαμβος τα θαύματα της φύσης, Όταν με δίδασκε να αμφιβάλλω για τα πάντα, ακόμα και για την ύπαρξη των Θεών. Όταν με έπειθε να προτιμώ να αδικούν άλλοι έμενα από το να αδικώ εγώ άλλους Όταν μου απευθύνονταν ως εάν ήμουν ώριμος έφηβος ενώ ήμουν ακόμα άγουρο παΐδί. 

Όμως, όλα αυτά ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν. Σε μιαν εποχή όπου τελούσα ακόμα ο ίδιος «υπό δημιουργική αίρεση». Σε μιαν εποχή όπου δεν σταματούσα να ψάχνω και να ψάχνομαι αμφιβάλλοντας για τα πάντα Σε μιαν εποχή όπου αντί να κρυφοκοιτάζω το αχνό μου είδωλο σε παραμορφωτικούς καθρέφτες, απέστρεφα απλώς το αμήχανο βλέμμα μου. 

Η ιδιωτικοποίηση της φύσης, από τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ

- Ο εκάστοτε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, σηματοδοτεί την πολιτική βούληση των πολιτικών κομμάτων.

- Τι σηματοδοτούσε η επιλογή των εκλογών του 2012 (Μανώλης Γλέζος) και του 2015 (Κωνσταντίνος Τσουκαλάς).

Ιδιωτικοποίηση της φύσης: Μια ρηξικέλευθη(;) πρόταση από τον κ. Κωνσταντίνο Τσουκαλά –Βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – καθηγητή της Κοινωνιολογίας και ακαδημαϊκό

Ο εξ απορρήτων του Κώστα Σημίτη και ένας από τους πιο φανατικούς θεωρητικούς του «εκσυγχρονισμού» της περιόδου 1996-2004 κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς δηλώνει στις 19/01/2015 για τη μεταγραφή του στο ΣΥΡΙΖΑ ως επικεφαλής του ψηφοδέλτιου επικρατείας.

«αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί πιστεύω την ελπίδα ότι

θα μπορέσουμε, μέσα από τις ακανθώδεις και δαιδαλώδεις

διαδικασίες που προβλέπουμε ότι θα επισυμβούν, να 

προχωρήσουμε στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. 

Ολοι οι άνθρωποι της, εν ευρυτάτη εννοία, Αριστεράς 

γαλουχηθήκαμε από το όνειρο των μεγάλων αφετηριακών

αξιών τις οποίες πρεσβεύουμε:

κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα»

Λουλούδια της Αριστεράς είναι και οι Όρχει…δέες

Το κείμενο του Μάνου Στεφανίδη για τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Κωνσταντίνο Τσουκάλα γράφτηκε τον Μάιο του 2014, όταν και τότε πάλι το όνομα του καθηγητή ακουγόταν για τα ψηφοδέλτια των Ευρωεκλογών. Τότε η ένταξη του Κ. Τσουκαλά, αλλά και άλλων προσώπων από το περιβάλλον του Κ. Σημίτη, όπως ηΜυρσίνη Ζορμπά, δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων από το Αριστερό Ρεύμα, του Π. Λαφαζάνη, τώρα φαίνεται το δέλεαρ της εξουσίας είναι τέτοιο που έκαμψε τις όποιες αντιδράσεις. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς ήταν συνδεδεμένος τις δεκαετίες του 90 και του 2000 με το εκσυγχρονιστικό Πασοκ, μιας και ήταν άλλοτε σύμβουλος του Κ.Σημίτη(http://news.in.gr/greece/article/?aid=287606), αλλά και φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου (ο Βενιζέλος τον είχε τοποθετήσει πρόεδρο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας στα χρόνια πριν το 2004, όταν ο Βενιζέλος ηταν υπουργός Πολιτισμού), τον είχε υποστηρίξει άλλωστε και στη σύγκρουσή του με τον ΓΑΠ το 2007 (http://news.in.gr/greece/article/?aid=832509). Την τρέχουσα δεκαετία με τη διάλυση του Πασοκ βρήκε στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Για την περίπτωση του Κωνσταντίνου Τσουκαλά και των πολυάριθμων “σημιτικών” που έχουν εισχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και που πια η επιρροή τους είναι απροκάλυπτη θα επανέλθουμε. 

Α-Ρ

Του Μάνου Στεφανίδη από το προσωπικό του ιστολόγιο manosstefanidis.blogspot.gr

Βλάσης Κανιάρης, 1969

Ν´ αφήνομαι μέσα στη μνήμη

ένα χαμόγελο, μια κνήμη. (sic)

Δ. Καψάλης

Προχτές στο “Ακροπόλ” ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς παρουσίασε τον υποψήφιο για την ευρωπαϊκή προεδρία Αλέξη Τσίπρα και την Altra Europa. Ο Τσουκαλάς, ο άλλοτε μυστικοσύμβουλος του Βενιζέλου, ο υμνητής του Σημίτη, ο παχυλά αμειβόμενος της “Πολιτιστικής Ολυμπιάδας”, ο εκσυγχρονιστής με το αζημίωτο για τον οποίο το “Αντί” έγραφε εκείνη την περίοδο τα μύρια όσα. Ο Τσουκαλάς εκείνος, τέλος, που το 2003 μετέφερε στον Κανιάρη πως ο τότε υπουργός πολιτισμόυ Βαγγέλης δεν θα παραστεί στην έκθεση στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού της Νέας Υόρκης εφόσον ήμουν εγώ ο επιμελητής της! Τέτοια ιταμότητα. Αυτός ο Τσουκαλάς, ο κολωνακιώτης, όχι ο άλλος, ο πληβείος ο συνδικαλιστής του ενός εκατομμυρίου ευρώ εφάπαξ, παρουσίασε τον Τσίπρα.

Λουλούδια της Αριστεράς είναι και οι Όρχει...δέες-γραφει ο ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ

Κυριακή, 11 Μαΐου 2014 

Ν´ αφήνομαι μέσα στη μνήμη
ένα χαμόγελο, μια κνήμη. (sic)
Δ. Καψάλης

Προχτές στο "Ακροπόλ" ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς παρουσίασε τον υποψήφιο για την ευρωπαϊκή προεδρία Αλέξη Τσίπρα και την Altra Europa. Ο Τσουκαλάς, ο άλλοτε μυστικοσύμβουλος του Βενιζέλου, ο υμνητής του Σημίτη, ο παχυλά αμειβόμενος της "Πολιτιστικής Ολυμπιάδας", ο εκσυγχρονιστής με το αζημίωτο για τον οποίο το “Αντί” έγραφε εκείνη την περίοδο τα μύρια όσα. Ο Τσουκαλάς εκείνος, τέλος, που το 2003 μετέφερε στον Κανιάρη πως ο τότε υπουργός πολιτισμόυ Βαγγέλης δεν θα παραστεί στην έκθεση στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού της Νέας Υόρκης εφόσον ήμουν εγώ ο επιμελητής της! Τέτοια ιταμότητα. Αυτός ο Τσουκαλάς, ο κολωνακιώτης, όχι ο άλλος, ο πληβείος ο συνδικαλιστής του ενός εκατομμυρίου ευρώ εφάπαξ, παρουσίασε τον Τσίπρα.
Ο ίδιος, ο οργανικός διανοούμενος του “Βήματος” που πάντως πρόλαβε να με αποκλείσει από την “Εφημερίδα των Συντακτών” (όπως εξάλλου ο σύντροφος και γείτονάς μου από τα Ταμπούρια) Ξυδάκης από τη “Καθημερινή”). Ξέρετε κάτι; Δεν μ'ενοχλεί τόσο που η Αριστερά έχει κοντή μνήμη. Με θλίβει που κάποιοι εκπρόσωποί της έχουν συρρικνωμένους όρχεις. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι γίνεται η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε τυχοδιώκτη πασόκο.
Τις προάλλες έψαχνα κείμενο μου στην “Αυγή της Κυριακής” - που δε μπήκε – κι έπεσα πάνω σε βαρυσήμαντο άρθρο της Θεοδώρας Τζάκρη! Σύντροφοι, η συνέπεια ήταν κάποτε μια από τις αρετές μας. Και βέβαια καμία κωλοτούμπα δεν δικαιώνεται σε βάθος χρόνου παρά την οποία ευκαιριακή σκοπιμότητα. Η Ιστορία μας περιμένει, όλους στη στροφή του δρόμου. Παραδείγματα, λοιπόν, στάση ζωής, όχι πόζες.

Οταν η ελευθερία των πολιτών ορίζεται από τις ανάγκες της ελευθερίας της αγοράς

Οταν η ελευθερία των πολιτών ορίζεται από τις ανάγκες της ελευθερίας της αγοράς

Share on facebookShare on twitterShare on emailShare on printMore Sharing Service

«Πειθαρχήστε, σεβαστείτε τις εξουσίες, μη διαμαρτύρεστε, μη φυτρώνετε εκεί που δεν σας σπέρνουν, υπακούστε στη φωνή του ενός και μοναδικού λόγου όπως εκφέρεται από τους προφήτες. Και γι” αυτό, πριν από όλα, πρέπει να πιστεύετε και να μην ερευνάτε, δηλαδή να μην το ψάχνετε…»

Του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Η είδηση έκανε, και εξακολουθεί να κάνει, τον γύρο του κόσμου: Εχοντας παραστεί στη δημόσια κακοποίηση ενός ήδη ακινητοποιημένου και ανήμπορου αλλοδαπού που κατηγορούνταν για ληστεία, ένας «κανονικός» πολίτης, που τυχαίνει να είναι δημόσιος υπάλληλος, τολμά να διαμαρτυρηθεί («ευπρεπώς» από ό,τι φαίνεται) για το ανοίκειο θέαμα. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο.

Συλλαμβάνεται παραχρήμα, υφίσταται τους κεκανονισμένους σωματικούς και ψυχικούς εξευτελισμούς και, στη συνέχεια, δίχως καμιάν απολύτως αποχρώσα ένδειξη ή μαρτυρία, κατηγορείται και παραπέμπεται ως συνεργός του κατηγορούμενου αλλοδαπού. Παρόλο όμως που η πράξη του είχε χαρακτηριστεί κακουργηματική, δεν προφυλακίστηκε.