Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ ΕΥΑΓΟΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ ΕΥΑΓΟΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης: “Ὅ,τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην Κύπριος ὅστις ζητεῖ τὴν Ἐλευθερίαν του”




Ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης εἶναι ἕνας ἀκόμα Μάρτυρας τοῦ ἀγώνα τῶν ἑλληνοκυπρίων γιὰ τὴν ἀποτίναξη τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ καὶ τὴν Ἕνωση τῆς Μεγαλονήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Γεννήθηκε στὶς 27 Φεβρουαρίου 1938 στὸ χωριὸ Τσάδα, τῆς ἐπαρχίας Πάφου. Μπῆκε νωρὶς στὸν ἀγώνα, ἀπὸ τὰ μαθητικά του χρόνια κιόλας. Τὸ 1953, σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν, κατεβάζει καὶ τεμαχίζει τὴν ἀγγλικὴ σημαία στὸ Κολέγιο τῆς Πάφου, κατὰ τὴν ἡμέρα στέψης τῆς Βασίλισσας Ἐλισάβετ στὸ Λονδίνο.

Δύο χρόνια ἀργότερα συλλαμβάνεται ὡς μέλος τῆς νεολαίας τῆς ΕΟΚΑ, ἐπειδὴ συμμετεῖχε σὲ παράνομη πορεία. Στὶς 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται ἐκ νέου καὶ κατηγορεῖται γιὰ κατοχὴ καὶ διακίνηση παράνομου ὁπλισμοῦ. Ἡ δίκη τοῦ ὁρίζεται γιὰ τὸν Μάρτιο τοῦ 1957. Στὴ διάρκεια τῆς ἀκροαματικῆς διαδικασίας δὲν ἀφήνει περιθώρια στοὺς δικηγόρους του γιὰ νὰ τὸν ὑπερασπιστοῦν. Παραδέχεται τὴν ἐνοχή του, μὲ ἀξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ κρεμάσετε. Ὅ,τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην Κύπριος ὅστις ζητεῖ τὴν Ἐλευθερίαν του. Τίποτα ἄλλο».

Τὴν ἑπομένη τῆς καταδίκης του Παλληκαρίδη σὲ θάνατο, ὁ κόσμος ξεσηκώνεται γιὰ νὰ σώσει τὸν νεαρὸ μαθητή.
Οἱ ἐκκλήσεις γιὰ τὴν ἀπονομὴ χάριτος ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἀγγλία καὶ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀπορρίπτονται ἀπὸ τὸν ἄγγλο κυβερνήτη Τζὸν Χάρντινγκ καὶ τὴν ἀγγλικὴ διπλωματία.

Ὁ Βαγορής, ὅπως ἦταν τὸ χαϊδευτικό του, δὲν πτοεῖται.
Στὸ τελευταῖο γράμμα τοῦ δηλώνει:

«Θ’ ἀκολουθήσω μὲ θάρρος τὴ μοίρα μου.
Ἴσως αὐτὸ νὰ ‘ναι τὸ τελευταῖο μου γράμμα.
Μὰ πάλι δὲν πειράζει.
Δὲν λυπᾶμαι γιὰ τίποτα.
Ἂς χάσω τὸ καθετί.
Μία φορὰ κανεὶς πεθαίνει.
Θὰ βαδίσω χαρούμενος στὴν τελευταία μου κατοικία.
Τί σήμερα, τί αὔριο;
Ὅλοι πεθαίνουν μία μέρα.
Εἶναι καλὸ πράγμα νὰ πεθαίνει κανεὶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Ὥρα 7:30.
Ἡ πιὸ ὄμορφη μέρα τῆς ζωῆς μου.
Ἡ πιὸ ὄμορφη ὥρα.
Μὴ ρωτᾶτε γιατί.»

Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΥΑΓΟΡΑ



 του ΑΝΔΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ Εκπαιδευτικού, φιλόλογου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. 


Πρέπει να ήταν άνοιξη του 1972. Θα γιορτάζαμε στο σχολείο την επέτειο της 1ης Απριλίου. Ήμουν στη Δευτέρα τάξη του δημοτικού και ήμουν από τα παιδιά στην τάξη που ήξεραν να διαβάζουν καλά την ανάγνωσή τους. Η δασκάλα μου, με είχε επιλέξει για να απαγγείλω στη γιορτή το ποίημά σου «Θα πάρω μιαν ανηφοριά».  Δεν ξέρω πόσο καλά το απέδωσα, ούτε θυμάμαι πόσο ζεστό ήταν το χειροκρότημα που εισέπραξα. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ένα ρίγος με διαπερνούσε την ώρα της απαγγελίας. Νόμιζα ότι είχα κρυώσει.

Θα περνούσαν μερικά χρόνια για να καταλάβω ότι το ρίγος εκείνο δεν ήταν από το κρύο. Και το κατάλαβα γιατί κάθε φορά που έπιανα στο στόμα μου όχι μόνο αυτόν τον ύμνο, αλλά και κάθε ποιητική σου δημιουργία, το ίδιο ρίγος με διαπερνούσε, χειμώνα-καλοκαίρι, την ίδια ώρα που τα μάτια μου πλημμύριζαν. Ήμουν έφηβος πια, στην ηλικία σου. Και βάλθηκα να μάθω ό,τι είχε σχέση με σένα. Και όσα περισσότερα μάθαινα τόσο πιο πολύ σε εκτιμούσα και σε θαύμαζα. Και αναλογιζόμουν πως γίνεται, πριν ακόμη συμπληρώσεις τα δεκαοκτώ σου χρόνια, να είχες προλάβει να κάνεις τόσα πολλά.

Πρόλαβες να σκαρφαλώσεις στον ιστό, λυγερόκορμος και ευλύγιστος καθώς ήσουν και να κατεβάσεις τη σημαία των κατακτητών από το σχολείο σου. Πρόλαβες να συλληφθείς δύο φορές σε διαδηλώσεις, ξυλοκοπώντας μάλιστα  και δύο Άγγλους στρατιώτες που κτυπούσαν με τα ρόπαλά τους ένα συμμαθητή σου. Γι΄ αυτό άλλωστε σε έστειλαν σε δίκη. Πρόλαβες, ενώ ήσουν ακόμα στο σχολείο, να λάβεις μέρος σε ανατινάξεις και δολιοφθορές κατά των στυγνών αποικιοκρατών. Και βέβαια, πρόλαβες να φύγεις αντάρτης στα βουνά, την προηγούμενη μέρα της δίκης σου, για να μη σε κλείσουν στη φυλακή, αποχαιρετώντας με εκείνο το ξεχωριστό γεμάτο πατριωτισμό και συναίσθημα γράμμα σου, τους συμμαθητές σου.

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2023

Ήρθε ο καιρός να τιμηθούν οι ήρωες...



Του Ανδρέα Μοράτου
Τις μέρες αυτές ολοκληρώσαμε μια εκτεταμένη σειρά εκπομπών στον Ραδιοφωνικό Σταθμό τής Ι.Μ. Μονεμβασίας και Σπάρτης με την ανάγνωση αποσπασμάτων από το (ογκώδες, άνω των 500 σελίδων!) βιβλίο τής Γεωργίας Παλληκαρίδου-Ποσπορή, "Αναφορά. Ο αδελφός μου Ευαγόρας". 

Συγγραφέας, όπως καταλάβατε, είναι η αδελφή του μάρτυρα του Κυπριακού Αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, από τον μαρτυρικό θάνατο του οποίου κλείνουν σήμερα 66 χρόνια...

Ο απαγχονισμός του 19χρονου "Βαγορή" (έτσι ήταν το χαϊδευτικό του) σήμανε και το τέλος των εκτελέσεων από τους Άγγλους, μετά το διεθνές κύμα διαμαρτυρίας που ξεσηκώθηκε τότε για να αποτραπεί η εκτέλεση του Παλληκαρίδη. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες νωρίτερα (3 Μαρτίου 1957), ο άλλος ηρωικός θάνατος, εκείνος του Γρηγόρη Αυξεντίου, που μόνος του ξευτέλισε ολόκληρη Αυτοκρατορία...

Νομίζουμε ότι έχει πια ωριμάσει ο καιρός (για να μην πούμε ότι.. παραωρίμασε, σχεδόν κακοφόρμισε...) να τιμήσουν από κοινού Ελλάδα και Κύπρος τους δύο ήρωες (και στα πρόσωπά τους όλους τους εθνομάρτυρες του Κυπριακού Αγώνα). Δεν μπορεί άλλο το ελλαδικό κράτος να σφυρίζει αδιάφορα... Πρέπει με επίσημο τρόπο να αναδειχθούν και να προβληθούν αυτές οι δύο επέτειοι (3 Μαρτ[υρ]ίου και 14 Μαρτ[υρ]ίου), όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΜΦΑΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ




Φρονούμε, επίσης, ότι ήρθε η ώρα, μετά και την "αναχώρηση" της Ελισάβετ (η οποία, παρά την έντονη διεθνή πίεση, είχε αρνηθεί να δώσει χάρη στον Παλληκαρίδη), ο Κάρολος να πράξει το αυτονόητο, που δεν έπραξε η μητέρα του: να αναγνωρίσει τα ολέθρια ημαρτημένα του βρετανικού κράτους και του θρόνου, και να ζητήσει την οφειλόμενη συγγνώμη. Τυπική, θα μου πείτε, και πιθανότατα υποκριτική. Μπορεί, αλλά πολιτικά έχει μεγάλη αξία. Το πόση αξία έχει θα το καταλάβουμε όταν ζητηθεί...

(Στην πρώτη φωτογραφία, το χειρόγραφο του πασίγνωστου ποιήματος του Παλληκαρίδη "Θα πάρω μιαν ανηφοριά", 
και στην άλλη η επικήρυξη κατά του Γρηγόρη Αυξεντίου, με αμοιβή 5.000 λίρες!)

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

Ευαγόρας Παλληκαρίδης





 « Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα.

 Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει.

 Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. 

Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα.

 Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

 Απαγχονίστηκε σχεδόν έφηβος στις 14 Μαρτίου από τους θηριώδεις αποικιοκράτες της Μεγάλης Βρετανίας.

 Εκτελέστηκε έφηβος και ενώ τον οδηγούσαν στην αγχόνη υμνώντας την Ελευθερία και την Ελλάδα.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης - Μεσάνυχτα...στις 13 προς 14 Μάρτη 1957

Αποτέλεσμα εικόνας για ευαγορασ παληκαριδησ



Μουσικη-Μαριος Τοκας
Στιχοι-Ευαγορας Παλληκαριδης
Ερμηνεια-Κωστας Χατζηχριστοδουλου

Την Ελλάδα Αγαπώ Αλλά Και Εσένα

O 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης που περιφρόνησε την αγχόνη των Άγγλων: 

«Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε, ζητώ την ελευθερία και τίποτα άλλο» 
 Ο 18χρονος ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, μπολιάστηκαν με τα ιδανικά των μεγαλυτέρων που αγωνίζονταν για την Ελευθερία και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο νεανικός ενθουσιασμός, τους έκανε να μην υπολογίζουν ακόμα και τη ζωή τους. Και αυτό το βλέπουμε στο πρόσωπο του Βαγορή (Ευαγόρα), όταν πάσχιζαν οι δικηγόροι στη δίκη του να τον αθωώσουν κι εκείνος δεν τους άφηνε περιθώρια υπεράσπισης!

Κατηγορήθηκε, ότι στις 18-12-1956 συνελήφθη να μεταφέρει οπλοπολυβόλο μπρέν και τρεις γεμιστήρες από την Λυσό στη Λευκωσία.

Στη δίκη του τον ρώτησε ο δικαστής:

« Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». 

Ο Βαγορής παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας:

« Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Ελλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.» 

Αυτές τις γενναίες, παλικαρίσιες κουβέντες είπε στους δικαστές, οι οποίοι ασυγκίνητοι, στυγνοί, έβγαλαν, χωρίς το ελαφρυντικό της εφηβικής λεβεντιάς, την ετυμηγορία τους : Εις θάνατον!

Εννέα δευτερόλεπτα μέχρι τον θάνατο. Τόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει στην αγχόνη ο ηρωικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Το κυνικό ντοκουμέντο του Άγγλου δημίου


 Μάταιες προσπάθειες να αποτραπεί η εκτέλεση Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον στρατηγό Χάρντινγκ, που του ζητούσαν να απονείμει χάρη στο συμμαθητή τους. Τότε αρχίζει ένας τεράστιος αγώνας για να αποτραπεί η εκτέλεση. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας παντού! Η κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητεί την παρέμβαση του βασιλιά Παύλου, η ελληνική κυβέρνηση και η Βουλή, βομβαρδίζουν με τηλεγραφήματα την αγγλική κυβέρνηση και τον ΟΗΕ. Αρχιεπίσκοποι και μητροπολίτες, συντεχνίες, διανοούμενοι, απλοί πολίτες ακόμα και Άγγλοι βουλευτές προσπαθούν να ματαιώσουν την εκτέλεση, αλλά ο σκληρός δήμιος της Κύπρου σερ Χάρντινγκ και η αγγλική διπλωματία, απορρίπτουν το αίτημα απονομής χάριτος. Παρηγορούσε τη μητέρα του με αστεία

Το απόγευμα της 13-3-1957, ο Ευαγόρας, γράφει σ’ ένα κομμάτι χαρτί:

 « Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». 

Ακριβώς τα μεσάνυχτα, αφού μεταλάβει, καλούν την μητέρα του να τον αντικρίσει για τελευταία φορά και αυτός την παρηγορεί:

« Μη θρηνείς μάνα, πεθαίνω για την Ελλάδα». Η μητέρα του είπε αργότερα: «μου έλεγε αστεία και προσπαθούσε να με παρηγορήσει…» 

Σε μεγάλη απόσταση ακούγονταν οι φωνές διαδηλωτών για την ΕΟΚΑ και την Ένωση με την Ελλάδα. Ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, απαγχονίζεται από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 ετών, χωρίς να βγάλει δάκρυ κι ενταφιάζεται μέσα στη φυλακή για να μη γίνει ο τάφος του λαϊκό προσκύνημα. Είναι τα περίφημα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.

Το «εγερτήριο σάλπισμα» του Βαγορή 

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022

Κατεύθυνση εκτελεσμένου ποιητή

Κατεύθυνση εκτελεσμένου ποιητή
για το Ευαγορα Παλικαρίδη

του Στέλιου Πελασγού




Πήρε το τράμ για να γυρίσει
κατεύθυνση Γκαρθία Λόρκα έγραϕε εμπρός
τρόμαξε όταν το είδε να ‘ρχεται καταπάνω του
σαν μια Μοίρα απαρέγκλιτη

Έσκυψε το κεϕάλι όμως και μπήκε
όπως ο κάθε ποιητής μπαίνει στην ζωή
γνωρίζοντας πως είναι βαθιά
και θα τον πνίξει
γνωρίζοντας πως είναι σκληρή
και θα τον μελανιάσει

Ήταν για όλα έτοιμος
και όλα μπορούσε να τα τραγουδήσει.
Το μόνο που δεν λογάριαζε ήταν ο ϕασισμός
οι αϕιονισμένοι που ϕώναζαν “Viva la muerte"
οι Ες-Ες του Χίτλερ κι οι ϕαλαγγίτες του Φράνκο
Τα ρούχα και το στόμα τους έζεχναν αίμα

Μισούνε οι ϕασίστες τους ποιητές
Μισούνε το άδολο αγριολούλουδο
που βγαίνει μέσα στα σπαρμένα
θέλουν να θερίσουν και να ποδοπατήσουν
μες στα ϕυλακισμένα μνήματα
να μην ακούγεται εϕηβικό γραγούδι

Του το ‘χαν πει πως οι ποιητές στο τέλος εκτελούνται.
Του το ‘χαν πει πως οι ποιητές εκτελούνται χαράματα
πριν βγει ο ήλιος
για να μην βγει ο ήλιος.

Αύγουστος 2022. Στο Μονπελιέ έμενα κοντά στην δημόσια βιβλιοθήκη Γκαρθία Λόρκα και το τραμ σταματούσε δίπλα της.
Το θυμήθηκα για τα φυλακισμένα μνήματα που έγραφα στην μνήμη του Ευαγόρα και των συναγωνιστών του και της κυνικής αποικιοκράτισσας που τον εκτέλεσε
ΠΗΓΗ:Στελιος Πελασγός FB
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ε υ α γ ό ρ α ς Π α λ λ η κ α ρ ι δ η ς: «Να πιάσει τα κατουρημένα της η…και να φύγει. Τι ζητά δαμέσα;».



Ε υ α γ ό ρ α ς

Π α λ λ η κ α ρ ι δ η ς

«Να πιάσει τα κατουρημένα της η…και να φύγει. Τι ζητά δαμέσα;». 


Η απάντηση του Παλληκαρίδη στον πατέρα του για τη Στέψη της Βασίλισσας και το σαμποτάζ του Μάρκου Δράκου

 Στις 2 Ιουνίου 1953, η Μεγάλη Βρεττανία και οι αποικίες της, προετοιμάζονταν για το μεγάλο γεγονός της στέψης της νέας βασίλισσας Ελισάβετ Β’.

 Σε όλα τα σχολεία της Κύπρου είχαν σταλεί αναμνηστικά φλυτζάνια με τη φωτογραφία της Βασίλισσας και την επιγραφή God Save the Queen. Επίσης είχαν σταλεί και άλλα δώρα και εντολές για εκδρομές προς τιμήν της. Ο τότε Κυβερνήτης Sir A. B. Wright είχε δώσει και την εντολή όλες οι πόλεις να ετοιμαστούν με τον λαμπρότερο τρόπο για τις τελετές και τις παρελάσεις. Παντού κυμάτιζαν αγγλικές σημαίες και επιγραφές που υμνούσαν τη νέα Βασίλισσα.
 Οι Κύπριοι όμως, τρία χρόνια μετά το ενωτικό δημοψήφισμα και δύο χρόνια πριν την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ δεν είχαν καμία διάθεση να γιορτάσουν τη στέψη. Οι εφημερίδες δημοσίευαν άρθρα όπου έκαναν λόγο για αποχή από τους εορτασμούς, αφού «δεν είναι νοητό οι δούλοι να εορτάζουν ένα γεγονός που αφορά τους κυρίαρχούς των». 

Από την Κυριακή 31 Μαϊου, η Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, στη Λευκωσία, πραγματοποίησε μεγάλη διαδήλωση με συνθήματα όπως: «Αποχή από τους εορτασμούς της στέψης της βασίλισσας», «το κυπριακό ζήτημα δεν είναι κλειστόν», «δεν μισούμε τους Άγγλους αλλά τη σκλαβιάν». Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έσπασαν και τη βιτρίνα ενός καταστήματος στην οδό Λήδρας. Ταυτόχρονα οι αριστερές οργανώσεις πραγματοποιούσαν πορεία κρατώντας πλακάτ εναντίον της βασίλισσας και των εορτασμών. Το ίδιο εκρηκτικό κλίμα κυριαρχούσε και στις υπόλοιπες κυπριακές πόλεις. Όλες οι οργανώσεις και η Εθναρχία καλούσαν σε αποχή. 

Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

T H E K I L L E R. Q U E E N


T H E K I L L E R. Q U E E N


Στις 2 Ιουνίου 1953, η Ελισάβετ ήταν 25 ετών. Στέφθηκε Νεότατη βασίλισσα. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, πάλι, μόλις μόλις 15.
Η καρδιές των νέων Κυπρίων παλλόταν για Ένωση με την Ελλάδα.
Στις αποικίες, όπως και στην Κύπρο, γινόταν εορτές για τη στέψης της νέας βασίλισσας.
Η αγγλική σημαία στήθηκε στο σχολείο του Ευαγόρα και ο μικρός ανέβηκε επάνω και την έσκισε.
Στην Πάφο, όπου ήταν το σχολείο, γιορτές δεν έγιναν. Η αστυνομία ενεπλάκη, αλλά η στέψη δεν έπρεπε να συνδεθεί με αίμα.
Το αίμα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια. Ήταν 14 Μαρτίου του 1957 όταν οι Αγγλοι κρέμασαν τον Ευαγόρα, που μόλις είχε κλείσει τα 19 του χρόνια.
Διανοούμενοι από όλο τον κόσμο, ακόμη και
Βρετανοί βουλευτές, ζητούσαν επίμονα να δοθεί χάρη για τον νεαρό Βαγόρα.
Η Ελισσάβετ όμως ήταν ανένδοτη. Και έτσι ο Βαγόρας έγινε ο νεότερος αγωνιστής που εκτελέστηκε από τους Άγγλους, χωρίς ουσιαστικό κατηγορητήριο...

Γερομοριάς


«Να πιάσει τα κατουρημένα της και να φύγει»*

Η ιστορία έπαιξε περίεργο παιχνίδι το βράδυ της Πέμπτης στην περιοχή του Κουρίου και στα εδάφη που κατέχουν οι βρετανικές βάσεις. Η μνήμη έδωσε τα ρέστα της και επικράτησε, εις βάρος όσων αοριστολογούν για το παρελθόν και μας καλούν να κοιτάξουμε το μέλλον. Ο βρυχηθμός των μοτοσικλετών της Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού επεσήμανε την ιστορική συνέχεια του κυπριακού Ελληνισμού και απάλειψε τα πανηγύρια για την 70χρονη μοναρχία. Οι μοτοσικλετιστές γύρισαν την πλάτη στο «χάπι βάλεϊ» και κάρφωσαν το βλέμμα στους απαγχονισθέντες, στην ΕΟΚΑ, στην ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο.

Οι μεν κρύφτηκαν σε κάποια «χαρούμενη κοιλάδα» και γιόρτασαν μαζί με Κύπριες σοπράνο, άλλους στην ορχήστρα, μα και «βρακάδες» του δικοινοτικού (φευ) μουσικοχορευτικού ομίλου, οι δε ακολούθησαν τη τη μνήμη. Οι μεν φόρεσαν -σαν παλιάτσοι- τη λεγόμενη «union jack», αισθανόμενοι κάποια σύζευξη με τη βασίλισσα και τα χρυσά της λούσα, οι δε βάδισαν σε δρόμους γνώριμους, ανηφορικούς και ανώμαλους, μακριά και διακριτά από τα μπλόκα της αστυνομίας των βάσεων. Οι μεν απήλαυσαν τις χορωδίες του αγγλικού στρατού, τις φολκλόρ μελωδίες, βασάνισαν τη νύχτα με το μεσαιωνικό «god save the queen», οι δε πήραν άλλον δρόμο, τον δρόμο της αρετής.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2022

Στέλιος Κούκος: Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Ο μαθητής που έγραψε ιστορία, ο ποιητής που ήταν το ποίημα! Της ελευθερίας!

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

65 χρόνια από τον απαγχονισμό του

Ως παλληκάρι έζησε και ως Ευαγόρας* βασίλεψε!

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957) είχε ζωή ηρωική και ποιητική, όπως τα ποιήματα που έγραφε!

Ο ηρωισμός και η ποίηση είναι πράγματα ταυτόσημα όταν θα πρέπει να επισκεφτείς τον μέσα άνθρωπο και να δράσεις ή να γράψεις ως μόνος προς μόνον και ενώπιον της ιστορίας και του κόσμου που θα σε κρίνει.

Και ο κοσμος θα σου απευθύνει τον έπαινο ή θα σε ανακαλέσει στην τάξη, θα σε αποδοκιμάσει ή έστω απλά δεν θα σου δώσει σημασία, θα σε αγνοήσει. Και μάλιστα ορισμένες φορές επιδεικτικά.

Και αυτά γίνονται ακόμη πιο δραστικά και πιο επιτακτικά όταν ζεις σε μιαν επαναστατημένη κοινότητα. Πράγμα που εμψυχώνει και τους δειλούς!

Ο ίδιος, όμως, ήταν πέρα για πέρα ανδρείος και το διατράνωνε και το επίθετο του.

Να είσαι, λοιπόν, από γενιά παλικαράδων, μαθητής, ποιητής και εν μέσω επαναστατικού κινήματος!

Τίποτε πιο εύφλεκτο!
Πιο επικίνδυνο!

Αλλά μήπως ο ίδιος ήταν ένα ποίημα;

Ένα δρων σύννεφο ελευθερίας;

 

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=336124

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2022

ΒΙΝΤΕΟ – Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Ποιητής μαχητής της Κύπρου

Πλήθος νέων παιδιών, συχνά ανηλίκων μαθητών, συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου από την Βρετανική αποικιοκρατία. Η ιστορία του 18χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη από την Πάφο είναι από τις πιο συγκινητικές.

Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.

Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Σάββατο 13 Μαρτίου 2021

«Μη ρωτάτε γιατί» και τι προβάλλει απόψε ο Alpha Κύπρου

Μπορεί να είναι εικόνα 3 άτομα

 

«Καημένε Μακρυγιάννη
να ’ξερες,
να ’ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου
το τσάκισες
για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα».
ΝΤ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Περίεργοι καιροί, ρε παλληκάρι. Δεν τους κόφτει τίποτε. 64 ολόκληρα χρόνια και δεν κατάλαβαν λέξη από το μήνυμά σου –«θα ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου» έγραφες στο τελευταίο γράμμα, ήταν 7:30 το απόγευμα, 13 Μάρτη 1957. Τέτοιες ώρες. «Η πιο όμορφη μέρα» της ζωής σου. «Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί», παρακαλούσες. Σαν να ήξερες πως, τόσα χρόνια μετά, θα ρωτούσαν γιατί, πως τόσα χρόνια μετά θα στέκονταν γεμάτοι απορίες και θα ρωτούσαν γιατί ένας 17χρονος να αφήσει το σχολείο και να ακολουθήσει με θάρρος της μοίρα του. Γιατί ένας έφηβος ποιητής, μαθητής άριστος, να τα αφήσει όλα για να πάρει μιαν ανηφοριά που οδηγεί στη λευτεριά. Σαν να ’ξερες πως θα ρωτούσαν γιατί ένας 19χρονος να γράφει –τόσο μάγκικα– λίγες ώρες πριν την αγχόνη, πως θα βαδίσει χαρούμενος στην τελευταία του κατοικία. Σαν να ’ξερες πως θα ρωτούσαν γιατί, αντί να σε ευχαριστούν και να σε μνημονεύουν, αντί να χαμογελούν για τον αντάρτη-ποιητή από την Τσάδα και τον Λάρνακα της Λαπήθου.

Δεν πάει για σένα το «πού να ’ξερες», ρε μάγκα. Ήξερες. «Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα», έγραφες και ακολουθούσες με θάρρος τη μοίρα που καθόρισε η πέρκαλλη ΕΟΚΑ, οι σύντροφοί σου, ο αρχηγός, ο υπαρχηγός σου. Ήξερες. Όταν στα 15 σου, πιτσιρικάς στην Πάφο, κατέβασες το πανό που έφτιαξαν για τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ, εκείνης της γιαγιάς που μαραζώνει σήμερα για τα απολωλότα πρόβατα των ανακτόρων, εκείνης που δεν άκουσε τους συμμαθητές σου, την ελληνική κυβέρνηση, την κυπριακή αδελφότητα Αθηνών, ακόμα και τους Εγγλέζους βουλευτές που προσπάθησαν να την πείσουν να ματαιώσει τον απαγχονισμό. «Μη ρωτάτε γιατί» θα ξανάγραφες, αναιρώντας ακαριαία τον Χάρτινγκ και τους συνεργάτες του.

Μαρούλα Παλληκαρίδη-Ο Ευαγόρας ήταν έτοιμος για την θυσία, για την Πατρίδα και την Ελευθερία







Από:Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo.gr)—- 

Την συνάντησα στα Γιάννενα , την παραμονή της εκδήλωσης του Γυμνασίου Ανατολής Ιωαννίνων ,εκδήλωση «μνήμης και τιμής για τον ήρωα ,ποιητή και Εθνομάρτυρα ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ» .Και η αδερφή του ,η Μαρούλα Παλληκαρίδη μίλησε για την εκπομπή «ότι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων για τον αγώνα του Ευαγόρα.Ανέδειξε άγνωστες ,συγκλονιστικές στιγμές, από την δράση του, μίλησε για τις απόψεις του, για τις ιδέες του και για όσα τον ώθησαν ,αυτόν ,ένα νέο αγόρι, να αντισταθεί με διάφορους τρόπους απέναντι στους Άγγλους αποικιοκράτες. Έφερε στην επιφάνεια «λεπτομέρειες» της προσωπικότητάς του και κατέθεσε αποκαλυπτικά στοιχεία για την πορεία του μέχρι τον απαγχονισμό του.

(ΕΔΩ) το ηχητικό και ακολουθεί η συνέντευξη


(ΕΔΩ )ηχητικό από την ταινία «Μπροστά στην αγχόνη» στην οποία ακούγεται ο Γιώργος Ζωγράφος να τραγουδά ,σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη , στίχους από το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, «ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ»


Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ


«Ο Ευαγόρας, θέλω να πιστεύω,ότι από την ζωή του, από την ζωή που έκανε, ήταν ταμένος, τρόπον τινά,γι’ αυτόν τον αγώνα και την θυσία που έκανε .Ήταν έτοιμος.  Και θα μιλήσω για την τελευταία μέρα ,για τις τελευταίες στιγμές, για την τελευταία φορά που τον είδαμε στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας.Και τολμώ να πω ότι ο Ευαγόρας πίσω από το κλειστόν , το πυκνό σύρμα της κλειστής πόρτας , ήταν τόσο ήρεμος και τόσο πράος, αλλά ταυτόχρονα και πολύ δυνατός,Παρ’ όλη την τραγικότητα των στιγμών , μας χαμογέλασε με εκείνο το γλυκό του χαμόγελο , είχε την δύναμη ακόμα και να μας χαμογελάσει.Ευχήθηκε να είναι ο τελευταίος απαγχονισθείς , ήταν ο τελευταίος ,αλλά είμαι σίγουρη ότι πολλές ώρες πριν οδηγηθεί στην αγχόνη ήταν στην αντίπερα όχθη»

-Ποια στοιχεία ήταν αυτά που τον είχαν «ετοιμάσει»;

«Κατ’ αρχήν ήταν η πίστη του πιστεύω, η πίστη στο θεό και η σιγουριά και η βεβαιότητά του ότι έκανε αυτό που έπρεπε και καταλάβαινε εκείνος ό,τι έπρεπε να κάνει για την πατρίδα του.Έκανε ότι περνούσε από το χέρι του.Μέχρι εκεί που περνούσε από το χέρι του το έκανε και στο τέλος –τέλος προσέφερε τον εαυτό του»

-Πόσων χρόνων είσαστε τότε ,εκείνη την περίοδο;

«Είχαμε δυο χρόνια διαφορά με τον Ευαγόρα.Ήμουν δυο χρόνια μικρότερη..»

-Πότε άρχισε την δραστηριότητά του , να είναι στο προσκήνιο εκείνης της μάχης ,εκείνη την περίοδο;

«Στο προσκήνιο, καλά το θέτετε, στο προσκήνιο πιστεύω ότι έφτασε, ότι ξεκίνησε το 1953.Ο Ευαγόρας το ’53 ήταν 15 χρόνων.Το τονίζω , έχει σημασία , ήταν 15 χρόνων και ήταν Ιούνιος αρχές Ιουνίου που θα γινόταν η στέψη της βασίλισσας, της νυν βασίλισσας της Αγγλίας.Και ως αποικία που ήμασταν , όλο το νησί σημαιοστολίστηκε με Αγγλικές σημαίες , με θυρεούς, ετοιμαζόντουσαν να γιορτάσουν και αυτό με το δίκιο τους βέβαια, να γιορτάσουν την ενθρόνιση της βασίλισσάς τους, την στέψη της βασίλισσάς τους.Και πήραν από τις δημοτικές αρχές της πόλης μας την άδεια και οι δημοτικές αρχές δεν ξέρω γιατί, κατ’ εμέ δεν έπρεπε, παραχώρησαν στους Άγγλους το Ιακώβειο Γυμναστήριό μας ,μας,που χορεύαμε κάθε 25 Μάρτη ,που γιορτάζαμε ,που κάναμε τους αγώνες μας, που κάναμε τις ασκήσεις μας , τις γυμναστικές μας , και το παραχώρησαν.Και το σημαιοστόλισαν στα προπύλαια με μια Αγγλική σημαία..»

-Το δικό σας, το «σας»…

Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΕΤΩΝ 7: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ .

Αυτός είναι ο πολιτισμός τους... Αδίστακτοι γενοκτόνοι! Στην μεταπολεμική Κύπρο δολοφόνησαν κυρίως νέους, εφήβους ακόμη και παιδιά!
Ο Δημητράκης από τα επτά του ήξερε ποιός είναι ο στόχος και δεν του το συγχώρεσαν... Για να μην ξεχνάμε ότι ο πλούτος της Δύσης, η αποικιοκρατία, ο ιμεριαλισμός, η συσσώρευση πλούτου, ο καπιταλισμός της Δύσης ήταν βουτηγμένος στο αίμα! Στη Ευρώπη γεννήθηκε ο ρατσισμός.
Οι σταυροφόροι του 1204, στην Αμερική σκότωσαν τους Ινδιάνους, στην Αφρική τους Χερέρο και τους Νάμα, στην Ασία στην Κίνα, την Ινδία και το Βιετνάμ άφησαν τα ίχνη τους και στην Κύπρο οδήγησαν στην αγχόνη και έγιναν μάρτυρες της ελευθερίας οι πιο ωραίοι νέοι!!!
Γ.Τ. 
Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στέκεται, ουρανός, φυτό και υπαίθριες δραστηριότητες

Του Κωνσταντίνου Ζιάζια

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΕΤΩΝ 7: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ .


ΤΟ ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ;

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΠΡΩΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ;

Ο νεαρότερος ήρωας του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο 7χρονος μαθητής Δημητράκης Δημητριάδης. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Άγγλους στρατιώτες, με μία σφαίρα στο μέτωπο, επειδή φώναξε: «Ζήτω η ένωση, Ζήτω η Ελλάδα!»

Σημαντική ήταν και η συμβολή των μαθητών στον ιερό αγώνα της ΕΟΚΑ για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ,πολλοί από τους οποίους δολοφονήθηκαν άναδρα από τους άγγλους στρατιώτες.

Ο δεκαεπτάχρονος Πέτρος Γιάλλουρος από το κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, ο εικοσάχρονος Μιχαήλ Γεωργάλας από τον κατεχόμενο Μαραθόβουνο, ο δεκαεξάχρονος Γεώργιος Μιχαήλ από την Κισσόνεργα, ο Δημητράκης Δημητριάδης από τη Λάρνακα και άλλοι πολλοί. 

Πιο συγκλονιστική, ίσως, είναι η ιστορία του μικρού Δημητράκη Δημητριάδη, του «μικρού ήρωα» όπως τον αποκαλεί ο Διγενής, που γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1949.

Ο μικρός Δημητράκης ζούσε με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ (οι γονείς του ήταν χωρισμένοι, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία). Ήταν μαθητής της Β’ τάξης του δημοτικού και πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην.
Στις 9 Μαρτίου του 1956, οι άγγλοι σε μια προσπάθεια να κάμψουν το φρόνιμα του λαού συλλαμβάνουν και εξορίζουν στις Σεϋχέλλες, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, το στρατολόγο της Ε.Ο.Κ.Α. Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου, τον Μητροπολίτη Κερύνειας Κυπριανό και τον Γραμματέα της Μητρόπολης Κερύνειας Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Μαθητές και μαθήτριες από τα γυμνάσια και τα δημοτικά σχολεία της Κύπρου, βγαίνουν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες, φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας πέτρες και ξύλα, για να διαμαρτυρηθούν.

Σάββατο 14 Μαρτίου 2020

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ:ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ - ΕΝΑΣ ΔΕΚΑΕΠΤΑΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΕΝΣΟΥΝΑΪ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

ΔΥΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΑΥΤΟΣΗΜΑ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΑ:

Ήρωας του πρώτου ο Ευαγόρας! Τον κρέμασαν οι Εγγλέζοι! Στα δεκαοχτώ! Αγωνιζόταν για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού από την Κύπρο και για την ένωσή της με την Ελλάδα.
Ήρωας του δεύτερου ένα δεκαεπτάχρονο παιδί από το Ντενσουνάι της Αιγύπτου. Το κρέμασαν οι Εγγλέζοι γιατί ήθελε την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού από την πατρίδα του! 


1. Του ΦΩΤΗ ΒΑΡΕΛΗ:


 «Ευαγόρας Παλληκαρίδης»

Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα
μες στης κρεμάλας τη θηλειά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ’ άκουσε κανένας.
Η μάνα του ήταν μακριά, ο κύρης τους δεμένος,
η νια που τον ορμήνευε δεν είχε νυχτοπούλι
κι ούλοι οι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν.
Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.
Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζί, ετούτος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,
και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη ένας ένας.
Μπαίνει κι η Πρώτη, η άταχτη, κι η Τρίτη, που διαβάζει,
μπαίνει κι η Πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα. –
Παρόντες όλοι; – Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει. –
– Παρόντες, λέει ο δάσκαλος• και με φωνή που τρέμει:
Σήκω Ευαγόρα, να μας πεις Ελληνική Ιστορία!
Χωρίς μιλιά όλοι γύρισαν στο άδειο το θρανίο.
— Στάσου, Ευαγόρα, ορθός εκεί, στη θέση σου, όπως πρώτα!
Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,
αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει
να πέσουν μ’ αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.
— Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος, 
κλαμένος λέει ο δάσκαλος, ανάμεσα στο θρήνο.
— Στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι,
και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία!
Τα ᾽πε κι απλώθηκε σιωπή πα στα κλαμένα νιάτα,
που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,
έξω απ’ εκείνο τ’ αδειανό, παντοτινά γεμάτο!....


ΚΩΝ. ΚΑΒΑΦΗΣ: ΝΤΕΝΣΟΥΝΑΪ , 27 IΟΥΝIΟΥ 1906, 2 µ.µ.

Σαν τόφεραν οι Χριστιανοί* να το κρεμάσουν,
το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
η μάνα του, που στην κρεμάλα 
εκεί κοντά σέρνονταν και χτυπιούνταν μες τα χώματα 
κάτω από τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο, 
πότε ούρλιαζε και κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο
και πότε εξαντλημένη η μάρτυσσα μοιρολογούσε 
«Δεκαεφτά χρόνια μονάχα µε τά 'ζησες παιδί µου» 
Κι όταν το ανέβασαν στην σκάλα της κρεμάλας
κ’επέρασαν το σκοινί και τόπνιξαν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
κ’ελεεινά κρεμνιούνταν στο κενόν µε τους σπασμούς της μαύρης του αγωνίας 
το εφηβικόν ωραία καμωμένο σώμα,
η μάνα η μάρτυσσα κυλιούντανε στα χώματα 
και δεν μοιρολογούσε πια για χρόνια τώρα 
«Δεκαεφτά μέρες μονάχα» μοιρολογούσε, 
δεκαεφτά μέρες μονάχα σε χάρηκα παιδί µου.

* Αναφέρεται στους Εγγλέζους.


από τις "Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη" διαβάζουμε:


«Ο τίτλος του ποιήματος παρέχει τα στοιχεία της ιστορικής του αφετηρίας. Πρόκειται για το δημόσιο απαγχονισμό, από τους Άγγλους, πέντε Αιγυπτίων χωρικών, ηλικίας 80-22 ή (κατά τον Καβάφη) 19 ετών, που είχαν τολμήσει να αντιδράσουν, λίγο-πολύ βίαια, στην αυθαίρετη και προκλητική συμπεριφορά Άγγλων αξιωματικών στο χωριό Ντενσουάι. Ο Καβάφης εντοπίζεται στην εκτέλεση του νεότερου και σχετικώς αθώου κατάδικου, Ιούσεφ Χουσείν Σελίμ, του οποίου το όνομα σημείωσε στο χειρόγραφο του ποιήματος.» Γ. Π. Σαββίδης

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

Παλληκαρίδη, άριστα…


Του Αλέκου Μιχαηλίδη


«Ώρα καλή σου, ρε μιτσή» θα του είπε ο Αυξεντίου τα χαράματα της 14ης Μάρτη απολαμβάνοντας το τελευταίο του τσιγάρο. «Μάστρε μου, τιμή μου» θα αποκρίθηκε για ν' αγκαλιαστούν με τους υπόλοιπους. Τον Δράκο, τον Ζάκο, τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Μόδεστο, τον Μούσκο, τον Γιάλλουρο, τον Γιωργάλλα, τον πιτσιρικά που φονεύθηκε την ίδια μέρα του 1956, τον Δημητράκη.

Θα έκαναν ωραία παρέα. Όμορφα λιβάδια θα περπάτησαν σκεπάζοντας αυτούς που έμειναν και ονειρευόμενοι τη μέρα της λευτεριάς. Τον Πίττα, τον Μάτση, τον Σαμάρα, τον Κάρυο, τον Παπακυριακού. «Ήσουν μιτσής», θα του είπαν. «Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτε άλλο», θα αποκρίθηκε γελώντας και σκουπίζοντας τον ιδρώτα και τα δάκρυά του.

«Τζι’ έτσι σαν ήτουν το λαμπρόν τζι’ ούλλα κατάπιννεν τα τζι’ ο φόος ήτουν δακρυκόν τζιαι τ άρμάτα κρουσμένα / ομπρός τους συνομπλάστηκεν πέρκαλλος τζειν’ την ώραν τζι’ ώρα καλή εφώναξεν λαλούν με Ευαγόρα».

Θα χαιρέτισαν με σεβασμό τους όπου γης αντάρτες και θα συνέχισαν την περπατησιά τους αγνοώντας το μέτριο αύριο των Μπάκιγχαμ. «Είμαστεν τζιείνοι που ’μαστεν τζι’ εμείς τζιαι τα παιθκιά μας» θα απήγγειλαν με μια φωνή στο αντάμωμα του ποιητή. «Ο κόσμος ούλλος είστ’ εσείς, ο άλλος περισσεύκει», θα τους απάντησε. Ο μιτσής θα χαμογέλασε αμήχανα –«είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα».

Στον δρόμο θα αντάμωσαν τον Εθνομάρτυρα για να ακούσουν την ηχώ του άλλου ποιητή –«τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια». Ο Κυπριανός θα χαμογέλασε, εκατόν τριάντα έξι χρόνια μετά. «Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται μα πάντα τζιείνον τρώεται τζαι τζιείνον καταλυέται». Θα συμφώνησαν φιλώντας του το χέρι. Στο τέλος του δρόμου θα κάθισε απέναντι στον Υπαρχηγό του. «Ήβρες την ανηφόραν;» θα τον ρώτησε χαμογελώντας. «Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου, μάστρε μου» θα του απάντησε με μιαν απέραντη μαγκιά και με μια συγκλονιστική ειλικρίνεια που πιάνει απ’ το ’21 και επιμένει να αντιστέκεται στη σκλαβιά. 
Παλληκαρίδη, άριστα…

*Στη φωτογραφία η αδερφή του ήρωα Ιάκωβου Πατάτσου. Όλα είναι συνειδητά...

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

19 Φεβρουαρίου 1959: Η Κύπρος Ανεξάρτητο Κράτος

19 Φεβρουαρίου 1959: Η Κύπρος Ανεξάρτητο Κράτος
&
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
 Σαν σήμερα 19 Φεβρουαρίου του 1959 η Κύπρος μετά από πολυετείς αγώνες με τις συμφωνίες Λονδίνου- Ζυρίχης κερδίζει  επιτέλους την πολυπόθητη για τον λαό της ανεξαρτησία.
Αρκετά χρόνια πριν ,το 1938, και στις 26 Φεβρουαρίου στο χωριό Τσάδα της Κύπρου γεννήθηκε ένας μεγάλος ήρωας του Ελληνισμού. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Τα δυο αυτά σημαντικά γεγονότα, την ανεξαρτησία της Κύπρου και τα γενέθλια του ήρωα Ευαγόρα τιμούμε σήμερα με αυτό το λιτό άρθρο-αφιέρωμα.
 Ταξίδι στο νότο… ταξίδι εκτός Ελληνικών συνόρων, στην μαρτυρική Κύπρο -… ταξίδι στο χρόνο και τις σελίδες της ιστορίας, σελίδες ποτισμένες με αίμα πατριωτών που πάλευαν και παλεύουν για το υπέρτατο αγαθό τη Λευτεριά…
…Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ώ χαίρε, Ελευθεριά!…
Σολωμός Διονύσιος,1798-1857.
 Ένα αγόρι, ένας νεαρός μαθητής ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης(26 Φεβρουαρίου 1938, Τσάδα Κύπρου-14 Μαρτίου 1957, Λευκωσία Κύπρου) , στις 5 του Δεκέμβρη του 1955, γράφει ένα ποίημα που έμελε να τον περάσει στους αθάνατους της ποίησης…
Τίτλος : Θα πάρω μια ανηφοριά(Λευτεριά)
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στην λευτεριά.

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Εννέα δευτερόλεπτα μέχρι τον θάνατο. Τόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει στην αγχόνη ο ηρωικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Το κυνικό ντοκουμέντο του Άγγλου δημίου



Ο 18χρονος ήρωας από την Τσάδα γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στην Κύπρο. Ο γενναίος αυτός πατριώτης, σύμφωνα με τις σημειώσεις που κρατούσε ο διαβόητος δήμιος της βρετανικής αποικιοκρατίας, Harry Allen, κατά τη διάρκεια των απαγχονισμών των ηρώων της ΕΟΚΑ, ξεψύχησε ηρωικά 9 δευτερόλεπτα μετά από τη στιγμή που άνοιξε η ξύλινη καταπακτή της αγχόνης. Ο Άλλεν είχε κρατήσει «ενθύμιο» της αιματοβαμμένης θητείας του στις φυλακές Λευκωσίας. 


«Μια φορά κανείς πεθαίνει. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα» 


Ο δήμιος συνέδεσε το όνομά του με τους απαγχονισμούς εννέα πατριωτών που οδηγήθηκαν στον θάνατο για τη συμμετοχή τους στην ΕΟΚΑ που τη δεκαετία του ΄50 ανέλαβε ένοπλη δράση για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στο νησί και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο Παλληκαρίδης ήταν ο νεότερος από τους εκτελεσθέντες και η θυσία του συγκίνησε το πανελλήνιο. 

Πιάστηκε να μεταφέρει οπλοπολυβόλο μπρέν και τρεις γεμιστήρες στη Λευκωσία. Στη δίκη του τον ρώτησε ο δικαστής: «Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». Παραδέχτηκε την ενοχή του και είπε: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Ελλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.» (Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο) 

Στο τελευταίο γράμμα του έγραψε: 

«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να’ ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». 




Η μαρτυρία του ιερέα των φυλακών

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

O 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης που περιφρόνησε την αγχόνη των Άγγλων: «Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε, ζητώ την ελευθερία και τίποτα άλλο»


Ο 18χρονος ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, μπολιάστηκαν με τα ιδανικά των μεγαλυτέρων που αγωνίζονταν για την Ελευθερία και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. 
Ο νεανικός ενθουσιασμός, τους έκανε να μην υπολογίζουν ακόμα και τη ζωή τους. Και αυτό το βλέπουμε στο πρόσωπο του Βαγορή (Ευαγόρα), όταν πάσχιζαν οι δικηγόροι στη δίκη του να τον αθωώσουν κι εκείνος δεν τους άφηνε περιθώρια υπεράσπισης! Κατηγορήθηκε, ότι στις 18-12-1956 συνελήφθη να μεταφέρει οπλοπολυβόλο μπρέν και τρεις γεμιστήρες από την Λυσό στη Λευκωσία. Στη δίκη του τον ρώτησε ο δικαστής: 

« Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». 

Ο Βαγορής παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας: 

« Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Ελλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.» 

Αυτές τις γενναίες, παλικαρίσιες κουβέντες είπε στους δικαστές, οι οποίοι ασυγκίνητοι, στυγνοί, έβγαλαν, χωρίς το ελαφρυντικό της εφηβικής λεβεντιάς, την ετυμηγορία τους : Εις θάνατον!... 

Σαν σήμερα: Εκτελείται ο 19χρονος ήρωας του κυπριακού αγώνα, Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Ο ατρόμητος έφηβος που δεν φοβήθηκε ούτε την ζωή, ούτε τον θάνατο...





  • 5
  • Σαν σήμερα: Εκτελείται ο 19χρονος ήρωας του κυπριακού αγώνα, Ευαγόρας Παλληκαρίδης
    Η Κύπρος ήταν υπό βρετανική κατοχή από το 1878, όταν οι Άγγλοι υπέγραψαν μυστική σύμβαση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μισθώνοντας ουσιαστικά την Κύπρο, ώστε να βοηθήσουν τους Οθωμανούς σε περίπτωση ρωσικής καθόδου. Ύστερα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μεγάλη Βρετανία κατήγγειλε την σύμβαση και το νέο καθεστώς επικυρώθηκε με την «Συνθήκη της Λοζάνης» το 1923.
    Μέσα στην Αγγλοκρατούμενη Κύπρο θα γεννηθεί ένα παιδί που έδωσε την ζωή του «εις το όνομα της ελευθερίας». Άλλωστε το είπε και ο ίδιος κατά την διάρκεια της δίκης του: «Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο»...

    Κατέβασε και τεμάχισε την αγγλική σημαία την ημέρα της στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ