Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 27 Αυγούστου 2022

27 Αυγούστου 1922 (100 χρόνια πριν)

27 Αυγούστου 1922 

(100 χρόνια πριν)



Γιώργος Τασιόπουλος


Παραθέτω από το βιβλίο "Τα χαΐρια μας εδώ", εκδόσεις Κουκκίδα - Αιγαίον, του Γιώργη Παπάζογλου, ένα απόσπασμα της αφήγησης της Αγγελικής Παπάζογλου.

Το κείμενο είναι αφήγηση, βγαλμένο από τα σπλάχνα της παλιάς, τυφλής, Σμυρνιάς τραγουδίστριας Αγγέλας Παπάζογλου, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου, που πέθανε φυματικός στην Κατοχή, όπως σώθηκε και καταγράφηκε από τον γιο τους Γιώργη.



        _______*****_______

....Πέντε η ώρα τ' απόγευμα ήτανε πούβγε απ' την Αρμενιά η φωτιά. Και πάμε στο σπίτι κι ήτανε η φωτιά κοντά πια. Και μία αγριάδα Γιώργο μες στο σπίτι... σ' έδιωχνε... σα να ήτανε ζωντανός άνθρωπος και σούλεγε: "Φύγετε να γλιτώσετε κι εγώ θα κάτσω να καώ για σας... να σας κάνω πλάτες να φύγετε... να σωθείτε εσείς...  Φευγάτε πριν νάναι αργά.." Σ' έδιωχνε μία κρυάδα μέσα... Ο Θεός να φυλάει...

... Εντάξει το σπίτι.  Εσύ όμως δεν ήθελες να φύγεις. Πού να πας... Πώς να τ' αφήσεις... Να τ' αποχωριστείς... Παντού γύρω-γύρω στα ταβάνια, στα πατώματα, στα σκαλιά,  στα ντουβάρια έβλεπες κολλημένη την καρδιά σου...  Δίπλα-δίπλα με τα κάντρα, τα καντράκια, τα κουρτινόξυλα, τσι φωτογραφίες, τα κεντήματα, το κεντημένο κάντρο το Φρίξο και την Έλλη, το Αρκάδι... - ήτανε στου ντουβαριού τη μέση και γύρω-γύρω οι εικόνες του Κολοκοτρώνη, του Αθανασίου Διάκου, του Καραϊσκάκη και του Ρήγα Φεραίου.

Ο θείος Γιώργης λέει: "δεν μ' άφηκες να σπάσω τους καθρέφτες βρε Ελένη... Θα σταματήσω κι εγώ το ρολόι.." "Ήτανε ένα μεγάλο έπιπλο, ρώσικο ρολόι, και τα κρύσταλλα του γύρω με "μπιζού"... Ήτανε ακριβό ρολόι.. Ίσαμε κει πάνω ήτανε... ένα μόμπιλο... έπιπλο κανονικό...". "Σταμάτησέ το ωραία - ωραία του λέει - και ξανακλείσε το πορτάκι..."
Εγώ παρακολουθούσα σα χαζή, που τόκλεισε το πορτάκι... σα νάκλεισε και την καρδιά μου μέσα κεί. Και τόκλεισε ωραία ωραία εκείνος ο αντρούκλαρος, για να μην τη πληγώσει..  Σα χαζή ήμουνα... η καρδιά μου δε μ' άκουε να φύγωμε από μέσα κεί... ήταν ένα με τα πράματα... πώς να την ξεκολλήσεις να την πάρεις; Εκειδά έμεινε κι ηκάηκε μαζί με το σπίτι... με τον μεγάλο τον κατρέφτη... με τσι διπλωμένες σημαίες... με το ρολόι... με τ' Αρκάδι... Είδες; Για δεύτερη φορά καιγούντανε στη Σμύρνη πάλι.

"Πάμε - μου λέει η μανούλα μου- να μαζέψουμε τσι πλυμένες κουρελούδες πούν' απλωμένες στο δώμα να μη μας λαμπαδιάσουνε...". Κι ανέβηκα εγώ κι ηάνοιξα την καπάντζα. Τ' ήτανε και εκείνο... Σα καυτό νερό μας παρέχυσε το ντουμάνι... Σα φουρτουνιασμένο πέλαγο χύθηκε μέσα η μαυρίλα κι η ζεστασιά... Τα καταφέραμε όμως... τσι κατεβάσαμε... να καούνε διπλωμένες... νοικοκυρεμένες... Σα να την ακούω τη μανούλα μου... "Να καούνε διπλωμένες - είπε - μέσα σ' εκείνο το κακό ... να μη μας πούνε σκατονοικοκυράδες". Είναι να μην την αγαπώ;... 

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Παράλληλη δισκογραφία.- Του Κώστα Πατλακίδη

Αποτέλεσμα εικόνας για παπαζογλου σαββοπουλοσ
 Σαν την ζωή μάλλον. Που την βιώνουμε πολλαπλώς, όσο πιο πολύ δεν την ζούμε, σε παράλληλα, κοντινά ή απομεμακρυσμένα, μήκη και πλάτη. Στ’ αλήθεια ή και στα ψέματα. Απαλλοτριώνεσαι στην δουλειά και «ταξιδεύεις» ταυτόχρονα, φαντάζεσαι και ξεφεύγεις, γίνεσαι κάτι που κι εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις… Έτσι κι αλλιώς φανταστικά ζούμε. Ζήση χωρίς ελευθερία, χωρίς βούληση, χωρίς το δικαίωμα να είσαι.., μπορεί να προβιβαστεί σε ύπαρξη; Και ποιος είναι ελεύθερος σήμερα; Ποιος δεν διατελεί εν κηδεμονία; Πού κατοικεί, σε ποια χώρα και με ποιόν τρόπο αυτοκαθορίζεται; Μονάχα στην φαντασία μας. Που κι αυτή απέκτησε μέτρα και σταθμά, αυτοπροβάλλεται και αυτοπραγματώνεται δεκάδες φορές την ημέρα, χωρίς να αποφεύγει την εξαΰλωση. Ναρκισσευόμενη αλλά πάντα παραποιημένη, ασφυκτιά εγκλωβισμένη στους ρυθμούς μιας ζωής που την καθορίζει η αεικίνητη ροή της εικόνας, του κέρδους… Υπάρχει λύση άραγε σ’ αυτόν τον λαβύρινθο; Ίσως ναι, αλλά δύσκολα με τα ίδια εργαλεία, μ’ εκείνα που προκαλούν δηλαδή την παραμόρφωση. Μόνο αν η φαντασία ξαναγίνει ανυπότακτη, ίσως και γίνει κάτι. Πράγμα που προϋποθέτει να επαναδιαμορφώσουμε την ζωή μας με όρους σχέσης… Που εκείνο όμως, έχει προαπαιτούμενο μια κοινωνία παραγωγών και όχι καταναλωτών…


Νίκος Παπάζογλου - Χάρτινο το φεγγαράκι κι αποσπάσματα - Official Audio Release


Νίκος Παπάζογλου - Έλλη Πασπαλά - Διονύσης Σαββόπουλος - Χάρτινο το φεγγαράκι κι αποσπάσματα | Nikos Papazoglou - Elli Paspala - Dionysis Savvopoulos - Xartino to feggaraki ki apospasmata - Official Audio Release

Στίχοι
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
Πριν το χάραμα μοναχός
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
Να κόψω ένα λεμόνι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
Η νύχτα φεύγει ολόχαρη
να σου φιλούν το χέρι.