Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΡΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΡΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 5 Απριλίου 2023

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ….



Του Γιώργου Ζουρίδη


Η ανάδειξη του νερού ως κυρίαρχου θέματος αντιπαράθεσης στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, μόνο ναυτία μου δημιουργεί. Προφανώς οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούν ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρων…

Πιστός στην ιδεολογική μου αρχή ότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που βρίσκεται στο περιθώριο του Καπιταλισμού, σε μια χώρα δηλαδή όπου είναι «απούσα» μια εθνική αστική τάξη που να κατέχει τα μέσα παραγωγής αλλά και μια ρωμαλέα βιομηχανική εργατική τάξη που να τα λειτουργεί, σε μια χώρα που όλοι μαζί συνυπάρχουμε υπό την σκέπη ενός εξαρτημένου μεταπρατικού Κράτους, δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια και μοναδική λύση οικονομικής επιβίωσης.

Η ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού Τομέα παραγωγής.

Προφανώς και οι πολιτικοί φορείς του ψευτοεκσυγχρονισμού θεωρούν ότι η πιο αποδοτική εθνικά λύση είναι να δοθεί όλη η Δημόσια περιουσία στα χέρια των ξένων προς αξιοποίηση, μια και οι Έλληνες είναι ανίκανοι να το πράξουν. Και χωρίς δισταγμό την δέσμευσαν με το τρίτο μνημόνιο για 99 ολόκληρα χρόνια… 
Και μαζί και την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, παρά τις Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το δημόσιο αγαθό, το Νερό...

Δευτέρα 3 Απριλίου 2023

Δεν έχουμε ακόμη υποστεί λοβοτομή




Βγείτε κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ και κάντε αντιπολίτευση τώρα.

Τί αντιπολίτευση να κάνεις και που να στηριχθούμε οι πολίτες; 

ΚΥΑ του 2017 του Σ.Ε. όχι στην  εμπορευματοποίηση του νερού από ιδιώτες


Το χρονικό της υπεράσπισης του δημοσίου χαρακτήρα του νερού:



Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023

Προχωράει η σταδιακή ιδιωτικοποίηση του νερού



του Γιώργου Αρχοντόπουλου*


Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η ακρίβεια αποτελεί καθημερινή είδηση, με επίκεντρο τις τιμές τις ενέργειας. Ζούμε ένα ανεξέλεγκτο ράλι το οποίο συμπαρασύρει τα πάντα γύρω του, αυξάνοντας τις τιμές όλων των καταναλωτικών αγαθών, πάντα με τελικό αποδέκτη τον καταναλωτή.

Και η ΡΑΕ; Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας τι κάνει; 

Μεταξύ των αρμοδιοτήτων της διαβάζουμε ότι είναι η «παρακολούθηση και έλεγχος της αγοράς ενέργειας σε όλους τους τομείς καθώς και η προστασία των καταναλωτών».

Προφανώς και έχει αποτύχει στο έργο της, το αποδεικνύει ο λογαριασμός του ρεύματος που κρατάμε στα χέρια μας. Όχι μόνο δεν κατάφερε να ελέγξει την αγορά ενέργειας αλλά οι ιδιώτες πάροχοι έχουν φτιάξει ένα καρτέλ στο οποίο έχουμε εγκλωβιστεί όλοι μας, δεν υπάρχει διέξοδος, σε όποιον και να πάμε, λίγο πολύ τα ίδια θα πληρώσουμε. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στις τηλεπικοινωνίες, και εκεί η ΕΕΤΤ «ελέγχει και εποπτεύει την αγορά ηλεκτρονικών επικοινωνιών» και το κυριότερο «ρυθμίζει θέματα προστασίας του καταναλωτή»!


ΣΕ ΑΥΤΟ το καθεστώς των Ρυθμιστικών Αρχών λοιπόν, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εισάγει τόσο τα απόβλητα όσο και το νερό. Η ΡΑΕ γίνεται Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων και Υδάτων. Η εμπειρία του παρελθόντος προϊδεάζει στο τι να αναμένουμε για τα Ύδατα. Ποιος ο λόγος δημιουργίας της ΡΑΑΕΥ αφού δεν υπάρχει αγορά νερού; Μήπως την ετοιμάζουν; Όταν έγινε η ΡΑΕ, ΡΑΣ (σιδηρόδρομοι), η ΕΕΤΤ, δεν υπήρχε επίσης αντίστοιχη αγορά ενέργειας, σιδηροδρόμων και τηλεπικοινωνιών, στη συνέχεια τις «απελευθέρωσαν» και μας σκλάβωσαν στους ιδιώτες.

Δεν θα σταθούμε στον τεράστιο όγκο του πολυνομοσχεδίου και στον ελάχιστο χρόνο διαβούλευσης που δόθηκε στους πολίτες, ούτε στο ότι αυτό εισήχθη στη Βουλή σε περίοδο εθνικού πένθους – απλώς αυτά αποδεικνύουν εύκολα την αγωνία της κυβέρνησης να τελειώνει γρήγορα. Να πάει σε εκλογές με το θέμα της έμμεσης ιδιωτικοποίησης του νερού λυμένο, σαν ένα τελευταίο δώρο στις προσκείμενες σε αυτήν μεγάλες τεχνικές εταιρείες και πολυεθνικές.

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

Κρίσιμο βήμα για την εμπορευματοποίηση (και) του νερού!


Επιμέλεια: Βάννα Σφακιανάκη

Τρία σχέδια νόμων αναρτήθηκαν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στο opengov.gr λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Κοινό σημείο των νομοσχεδίων ο πολύ περιορισμένος χρόνος «διαβούλευσης» που συμπεριελάμβανε το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, με το τελευταίο νομοσχέδιο να έχει αναρτηθεί για μόλις τέσσερεις ημέρες! Το γεγονός αυτό προκάλεσε καταιγισμό αντιδράσεων για την απαράδεκτη διαδικασία. Η «απάντηση» της κυβέρνησης ήταν να ενώσει τα τρία σε ενιαίο νομοσχέδιο 263 άρθρων και να το καταθέσει στη Βουλή! [1]

Στο πολυνομοσχέδιο –μεταξύ άλλων πολύ σημαντικών θεμάτων- περιλαμβάνεται η μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και η διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες στις υπηρεσίες ύδατος και στη διαχείριση των αστικών αποβλήτων όπως και στην ενίσχυση (!) της υδατικής πολιτικής.

Το νομοσχέδιο έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί προκλητικά σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας που ορίζουν ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του τομέα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, ότι το Υπερταμείο δεν μπορεί να διαχειρίζεται τέτοιες υπηρεσίες και ότι το νερό υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο. Το νομοσχέδιο επίσης επιβεβαιώνει την προοπτική πλήρους εμπορευματοποίησης της διαχείρισης των αποβλήτων.

Στον τομέα της υδροδότησης δεν νοείται η ύπαρξη αγοράς

Στα σχόλια που είχαν κατατεθεί στη «διαβούλευση» από την Μαρία Καραμανώφ, Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Αντιπρόεδρο ΣτΕ ε.τ. [2] αναφέρεται:
«Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο οι κρατικές αρμοδιότητες ρύθμισης και ελέγχου όλων των φορέων παροχής της δημόσιας υπηρεσίας ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας αφαιρούνται από το αρμόδιο Υπουργείο και ανατίθενται στην ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ).

Κυριακή 12 Μαρτίου 2023

ΤΑ ΤΡΕΝΑ, ΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΜΑ




Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ιδιωτικοποιήθηκε το νερό στη Γαλλία – ενώ το αποτέλεσμα του ήταν η εκτόξευση της τιμής και η μείωση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Ακόμη χειρότερα, το νερό της βρύσης στο Παρίσι έμοιαζε με χλώριο – επειδή το δίκτυο δεν επισκευαζόταν, για να αποφύγουν το κόστος οι ιδιώτες και οι σωλήνες δεν καθαριζόταν, αλλά «ξεπλενόταν με καθαριστικά που περιείχαν χλώριο». Η Γερμανία βίωσε επίσης την ίδια απάτη της ιδιωτικοποίησης – με την πόλη του Βερολίνου να πουλάει το 50% περίπου της εταιρίας ύδρευσης της. Οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη, οι επενδύσεις που διενεργούνταν ήταν ελάχιστες και τελικά διενεργήθηκε δημοψήφισμα το 2013, για την επανακρατικοποίηση του νερού – όπου οι κάτοικοι του Βερολίνου έπρεπε να πληρώσουν 1,2 δις € μέσω των λογαριασμών τους, για να επιτευχθεί. Το ίδιο συνέβη με πολλές γαλλικές πόλεις που είχαν ιδιωτικοποιήσει τα νερά τους – αναγκάσθηκαν δηλαδή να τα επανακρατικοποιήσουν, πληρώνοντας πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που είχαν εισπράξει. Επομένως η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει τα ίδια λάθη, όπως δυστυχώς με τα τρένα της, με κόστος τις ζωές τόσων παιδιών της – αφού οι κοινωφελείς και οι στρατηγικές επιχειρήσεις μίας χώρας, πρέπει πάντοτε να είναι δημόσιες και όχι ιδιωτικές.
.

Ανάλυση

Η σιδηροδρομική τραγωδία, η χειρότερη στην ελληνική ιστορία, έχει συγκλονίσει την Ελλάδα – τους ανθρώπους εδώ και σε ολόκληρο τον κόσμο που άκουσαν αυτήν την είδηση τις περασμένες ημέρες. Εκτός από το μεγάλο αριθμό των θυμάτων, των 57 νεκρών, των αγνοουμένων, καθώς επίσης των τραυματισμένων, τα ΜΜΕ διέδωσαν διάφορες πληροφορίες, σχετικά με την πιθανή αιτία της καταστροφής – τον άπειρο σταθμάρχη, την έλλειψη σήμανσης, την ανύπαρκτη τηλεδιοίκηση, την ανίκανη πολιτική ηγεσία, τις παθογένειες του δημοσίου κοκ.

Κανένας όμως δεν αναζήτησε τις βαθύτερες αιτίες – όπως είναι η ιδιωτικοποίηση, η μείωση του προσωπικού, η αποκόμιση κερδών και η πολιτική λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα. Παραδόξως με εξαίρεση έναν Γερμανό, τον Frank Blenz, ο οποίος συνέδεσε την τραγωδία με τις αναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από την Τρόικα – επειδή δεν ήταν σε θέση το 2010 να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της.

Όπως γράφει, εμείς οι Γερμανοί θυμόμαστε τις ειδήσεις από το 2010, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα χρεοκόπησε – οπότε, για να επιλυθεί το πρόβλημα της χώρας, καθώς επίσης για να μοιρασθεί η «πτωχευτική περιουσία» στους δανειστές, όπως συμβαίνει με τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, στάλθηκε από την ΕΕ μία νέα «ομάδα κρούσης» που ονομάσθηκε Τρόικα.

Εμείς οι εργατικοί Γερμανοί, συνέχισε, κατηγορούσαμε τους Έλληνες ως τεμπέληδες – ενώ τα περιοδικά μας δημοσίευσαν μία φωτογραφία της Αφροδίτης με σηκωμένο το δάχτυλο της. Παράλληλα ο υπουργός οικονομικών μας, ο Β. Σόιμπλε, ο οποίος ξέρει να διαχειρίζεται πολύ καλά τα χρήματα, ενώ ως Χριστιανοδημοκράτης γνωρίζει το αξίωμα της αποδοτικότητας, πιστεύοντας ακράδαντα στη ρήση «όποιος δεν εργάζεται, δεν πρέπει να τρώει», ενεπλάκη με τη γνωστή του γερμανική αλαζονεία στην υπόθεση – αφού στην ΕΕ είχε κυριαρχήσει η Γερμανία.

Άλλωστε είχε καταφέρει να διαπρέψει στην περίπτωση της Treuhand τη δεκαετία του 1990 – μέσω της οποίας ληστεύτηκε η Ανατολική Γερμανία από τη Δυτική. Έτσι, από το 2010 και μετά, ο Β. Σόιμπλε λειτούργησε ως ο βασικός «εκτελεστής» της Τρόικα – επιβάλλοντας στους Έλληνες το «σφίξιμο της ζώνης»: τη λιτότητα, με τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, με τις μαζικές απολύσεις, με τη μετανάστευση των νέων εις βάρος του δημογραφικού, με την κατάτμηση και το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, με την απαγόρευση επενδύσεων στις κρατικές υποδομές που έτσι είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με το κλείσιμο νοσοκομείων που τα αποτελέσματα φάνηκαν στην πανδημία (διπλάσιους νεκρούς από χώρες που δεν επέβαλαν καν lockdowns) κοκ.

Η Ελλάδα δεν μπορούσε πράγματι να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της όχι τόσο λόγω των χρεών της, αλλά εξαιτίας της βραχυπρόθεσμης δομής της χρηματοδότησης της – σε συνδυασμό με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εκείνης της εποχής που είχε οδηγήσει τα επιτόκια δανεισμού στα ύψη. Το δημόσιο χρέος ήταν στα 300 δις € ή στο 127% του ΑΕΠ της, ενώ δεν έγινε καμία σκέψη να της προσφερθεί κάποιος διακανονισμός με χαμηλά επιτόκια – όπως συνέβη το 2012 για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, τα επιτόκια των οποίων μειώθηκαν τεχνητά, με την παρέμβαση της ΕΚΤ.

Έτσι φτάσαμε στο 2023, όπου η δραστική θεραπεία που επιβλήθηκε στη χώρα πέτυχε και τα λάφυρα μοιράσθηκαν, προφανώς με τη συμπαιγνία των κυβερνήσεων της – σημειώνοντας εδώ πως η ληστεία δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ενώ για το θέμα αυτό έχουμε γράψει μία σειρά πέντε άρθρων, με τον τίτλο «Το ευρωπαϊκό monopoly».

Τρίτη 30 Αυγούστου 2022

Μπορεί να φταίει το νερό για την εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου;



Του Γιώργου Αδαλή

... και αι φυσικά, χώρες που εισάγουν παραδοσιακά ρεύμα από γαλλικά πυρηνικά εργοστάσια, όπως η Ισπανία, η Ελβετία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο κλαίνε με μαύρο δάκρυ.

Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο για τη Γαλλία (και για άλλα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά εργοστάσια), προκειμένου να προστατεύσει τον υδροφόρο ορίζοντά της, φέτος να κλείσει τους μισούς της πυρηνικούς αντιδραστήρες και να σπεύσει να προμηθευτεί τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου (LNG) για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ενεργειακό της μείγμα. Κι ενώ διαθέτει ήδη τέσσερις τερματικούς σταθμούς LNG προσανατολίζεται στην άμεση κατασκευή άλλων δύο. Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτω, έχει ήδη διπλασιάσει τα φορτία LNG που εισάγει από διάφορες χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ.

Το πρόσθετο πρόβλημα των Ευρωπαίων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το είδε βέβαια ο Πούτιν και έσπευσε να ανακοινώσει μια νέα παύση της ροής φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream 1 τo τριήμερο 29-31 Αυγούστου, επικαλούμενος εργασίες συντήρησης. Και σε συνδυασμό με την παύση των αμερικανικών παραδόσεων κατά 20% λόγω της έκρηξης στο Freeport του Texas, φτάσαμε αυτή την εβδομάδα η τιμή του αερίου του αμερικάνικου δείκτη natgas να καταγράψει ρεκόρ 15ετίας (10$/mmbtu), ενώ η τιμή του ευρωπαϊκού δείκτη αερίου (TTF) αντί να χαλιναγωγηθεί, όπως διαβεβαίωναν οι Βρυξέλλες, κατέγραψε νέα υψηλά (321,7 €/Mwh)...


Όλη η ανάρτηση...

Μπορεί να φταίει το νερό για την εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου;

Σάββατο 13 Αυγούστου 2022

Νερό, Δημοκρατία και Κράτος Δικαίου Τι απομένει μετά την απαξίωση του ΣτΕ;



ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΝΕΡΑΚΙ!

"...Με τα άρθρα 114 και 115 του ν.4964/2022, το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Δημοσίου στις ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ όχι απλώς επαναμεταβιβάζεται στο Υπερταμείο, αλλά νομιμοποιείται αναδρομικά η αρχική (2016) και ήδη ακυρωθείσα μεταβίβασή του, η οποία «θεωρείται σύννομη και ισχυρή ως προς όλες τις συνέπειες», αναγνωρίζονται δε ως έγκυρες και σύννομες όλες οι εν τω μεταξύ ληφθείσες σχετικές αποφάσεις.


Αμφιβάλλω αν στη συνταγματική ιστορία της χώρας έχει ποτέ λάβει χώρα μια τόσο κατάφωρη και προκλητική παραβίαση του δεδικασμένου και της αρχής της διάκρισης των εξουσιών..."

Νερό, Δημοκρατία και Κράτος Δικαίου

Τι απομένει μετά την απαξίωση του ΣτΕ;

Της Μαρίας Καραμανώφ, τ. Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας

Προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2020

ΆΝΕΡΓΑ ΓΚΑΡΣΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΊΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΙΕΊ Ο,ΤΙ ΑΠΈΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΌΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΊΑ



Του Γιώργου Τασιόπουλου



«∆εν θα γίνουµε τα γκαρσόνια της Ευρώπης»... 

Τη φράση διατύπωσε 35 και βάλε χρόνια πριν, ο Ανδρέας Παπανδρέου. 
Η βούληση του διαψεύδεται οικτρά επί των ημερών μας, καθώς ο εποχικός τουρισμός είναι βασικός πυλώνας της οικονομίας και ταπεινωτικά, λυράρηδες και ιθαγενείς με σημαίες της Ε.Ε. αναμένουν μάταια τον Ευρωπαίο τουρίστα στις αφίξεις των αεροδρομίων μας.
Η µονοκαλλιέργεια του Τουρισµού κυριαρχεί στην αναπτυξιακή δυναµική της ελληνικής οικονοµίας.
Σύµφωνα µε το Παγκόσµιο Συµβούλιο Ταξιδίων και Τουρισµού (WTTC), το ένα τέταρτο της απασχόλησης στην Ελλάδα βασίζεται στον Τουρισµό. Το 2019 οι απασχολούµενοι στον κλάδο που αντιπροσωπεύει πάνω από το 20% του ΑΕΠ (10,4% το παγκόσµιο ποσοστό) ξεπέρασαν για πρώτη φορά το ένα εκατοµµύριο και σήμερα είναι άνεργοι.

ΤΟ ΞΕΠΟΎΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΊΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο ΣΎΡΙΖΑ ΈΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ Η ΝΔ ΕΚΠΟΙΕΊ
Η ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΉ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ FRAPORT

Αποζημιώσεις περίπου 175 εκατ. ευρώ ζητάει η Fraport λόγω πανδημίας για τα αεροδρόμια που της παραχωρήθηκαν με αποικιακούς όρους σύμφωνα με την Καθημερινή και το Thepressproject
Επικαλούμενη τις απώλειες των προβλεπόμενων εσόδων από τη διαχείριση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων και πατώντας πάνω στην αποικιοκρατική σύμβαση που είχε υπογράψει με το ελληνικό Δημόσιο το 2015 και τις δίνει το δικαίωμα να ζητάει αποζημιώσεις από το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, η Fraport προετοιμάζεται να απαιτήσει ένα ποσό περίπου 175 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι αυτή θα είνια η δεύτερη φορά που η Fraport θα ζητήσει από το ελληνικό Δημόσιο αποζημιώσεις εκατομμυρίων. Tον Σεπτέμβριο του 2017 η Fraport απαίτησε αποζημιώσεις 74 εκατ. από το Δημόσιο, για «περιουσιακά στοιχεία που έχουν υποστεί ζημιά» στα αεροδρόμια, κατά το διάστημα από την υπογραφή της σύμβασης,μέχρι την ανάληψη των αεροδρομίων από την εταιρεία. Τελικά, μετά από συμβιβασμό, συμφωνήθηκε αποζημίωση 27 εκατ. ευρώ.

ΞΕΠΟΎΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ

Στα σχέδια της κυβέρνησης η παραχώρηση του νερού σε ιδιώτες με έμμεσο τρόπο.
Σύμφωνα με τη "Χριστιανική", υποκριτικά η Κυβέρνηση διατείνεται ότι δεν ιδιωτικοποιείται η ΕΥΔΑΠ, πράγμα που η Ολομέλεια του ΣτΕ έχει κρίνει αμετάκλητα αντισυνταγματικό, με αποτέλεσμα να μη μπορεί το “Υπερταμείο” που είναι ιδιοκτήτης του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών να τις μεταβιβάσει σε ιδιώτη. Όμως, παραδίδοντας τη διαχείριση των πλούσιων υδάτινων πόρων που εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη ύδρευση της Αττικής σε ιδιώτες, έρχεται η ιδιωτικοποίηση “από την πίσω πόρτα” και ο πληθυσμός της Αττικής καθίσταται όμηρος των κερδοσκόπων. Οι οποίοι, χωρίς να κάνουν την παραμικρή επένδυση και χωρίς το παραμικρό ρίσκο εκ μέρους τους, καλούνται να “στρογγυλοκαθίσουν” στις έτοιμες υποδομές με εξασφαλισμένη “πελατεία” τα εκατομμύρια των κατοίκων της Αττικής.
“Κροκοδείλια” είναι τα “δάκρυα” της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κ. Τσίπρας την καταδικάζει, ενώ επί των ημερών του δημιουργήθηκε το μνημονιακό “Υπερταμείο” στο οποίο μεταβιβάστηκε προς “ξεπούλημα” το πλειοψηφικό πακέτο των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
Μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος συντονιστής της συνέντευξης Τύπου, Γιώργος Αυγερόπουλος, επισήμανε ότι όλο και περισσότερες πόλεις σε προηγμένες οικονομικά χώρες της Δυτικής Ευρώπης επιστρέφουν στο μοντέλο δημοσίου ελέγχου των υδάτων.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019

Ιδιωτικοποίηση του νερού (ελληνικοί υπότιτλοι)



Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. 

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. «Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό» λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση. 

Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις. 

Όσο για τους ποιους έχει ως συμβούλους, στην ομάδα ειδικών που χαράσσουν την πολιτική του νερού, ο επίτροπος Barnier ο ισχυρός άντρας της Commission, το ρεπορτάζ μας πληροφορεί ότι είναι το Steering Group που αποτελείται από τους γενικούς διευθυντές των μεγαλύτερων πολυεθνικών του χώρου. 

«Το γκρουπ δεν το επέλεξα εγώ» δηλώνει ο Barnier, «Αν με ρωτάτε αν θα έπρεπε να είναι αυτό το γκρουπ πιο ισορροπημένο απαντάω ναι» λέει όταν ο δημοσιογράφος του διαβάζει τη λίστα των συμμετεχόντων... 

«Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν».

 «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.» 

Με αυτές τς φράσεις κλείνει ένα ρεπορτάζ μιας πραγματικής εκπομπής ειδήσεων, μιας πραγματικής δημόσιας τηλεόρασης . Της γερμανικής... Και στα δικά μας! www.savegreekwater.org english version video link http://youtu.be/rbCD8HA11sg

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

Γ. Αυγερόπουλος : Ο άγνωστος πόλεμος για το νερό στην Ευρώπη

https://info-war.gr/wp-content/uploads/2017/12/until_the_last_drop-759x500.jpg

Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ  « Μέχρι την τελευταία σταγόνα: Ο μυστικός πόλεμος του νερού στην Ευρώπη» , Γιώργος Αυγερόπουλος, μιλώντας στον 98.4 εξήγησε γιατί η επιχειρηματολογία του βουλευτή Μπάμπη  Παπαδημητρίου περί φθηνού νερού στην Ελλάδα που οδηγεί στην κατασπατάληση του, είναι η ίδια που χρόνια τώρα χρησιμοποιούν όλοι οι οπαδοί της ιδιωτικοποίησης του νερού, χωρίς να λένε την αλήθεια ότι οι ιδιωτικές εταιρείες , βάζουν πλαφόν κατανάλωσης, κάτω από το οποίο προσφεύγουν για υπέρογκες αποζημιώσεις από κράτη ή δημόσιους φορείς. Εξήγησε ακόμη γιατί, μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Παρίσι και το Βερολίνο επανάκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, απορρίπτοντας ως αποτυχημένο το ιδιωτικό μοντέλο διαχείρισης που δοκίμασαν για δεκαετίες. Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει μέσω της Τρόικας τις χρεωμένες χώρες να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης. Μεταξύ των εταιρικών και δημοσίων συμφερόντων, των λόμπι και της πολιτικής της ΕΕ, της λιτότητας και της δημοκρατίας, το «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» , που καλύπτει έρευνα σε 7 πόλεις της Ε.Ε.  αποκαλύπτει τον άγνωστο πόλεμο του νερού στην Ευρώπη.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019

Ιδιωτικοποίηση του νερού (ελληνικοί υπότιτλοι)

«Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.» 


 Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. 

«Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό»
 λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση. 

Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις.

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΖΩΗ Τα «δικαιώματα νερού» ΕΞΑΝΤΑΣ





Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά. Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος. Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ' αυτοφώρω. Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.

Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Πόλεμος για τον έλεγχο του «γαλάζιου χρυσού»



του Κώστα Μελά  –  


Προς τα τέλη του 20ου αιώνα, ο συνδυασμός της δημόσιας (δημοτικής) διαχείρισης με τη χρήση μικτών χρημοτοοικονομικών εργαλείων παρουσίασε σημάδια κρίσης. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να αποδοθεί σε τουλάχιστον πέντε βασικές αιτίες:

  • Πρώτον, η ανάγκη αυξάνουσας τεχνικής εξειδίκευσης και συνολικής τεχνολογικής αντιμετώπισης της βιομηχανίας ύδρευσης. Δημιουργούνται συνεπώς αγοραίες δραστηριότητες για πολλές δράσεις στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας των υπηρεσιών ύδρευσης.
  • Δεύτερον, η αύξηση του κόστους των παγίων. Αυξάνει η ανάγκη νέων επενδύσεων, λόγω της αύξησης της ζήτησης. Επομένως, αναζητούνται χρηματοδοτήσεις, των οποίων οι φορείς  να μην είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το αντικείμενο της ύδρευσης.
  • Τρίτον, η κρίση των δημόσιων οικονομικών που τροφοδοτούνται από τη γενική φορολογία. Αυτό σημαίνει ανάγκη για όλο και μεγαλύτερη χρηματοδότηση από την αγορά κεφαλαίων. Εκδηλώνεται η στροφή να πληρώνουν οι χρήστες και η κάλυψη να μην γίνεται πλέον μέσω της γενικής φορολογίας, αλλάζει δραστικά τον τρόπο διαχείρισης. Ο διαχειριστής δεν θα πρέπει να είναι μόνο καλός χρηματοοικονομολόγος, αλλά θα πρέπει να έχει πρόσβαση και στην αγορά κεφαλαίων.

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Η γεωγραφία του νερού/ του Κώστα Μελά


 

Η κατανομή των υδάτινων πόρων παγκοσμίως, τα αποθέματα, οι δυσκολίες στην πρόσβαση, οι πλούσιες και οι φτωχές χώρες του πλανήτη. Το παράδειγμα της Βραζιλίας με το άφθονο νερό που όμως δεν ξεδιψάει τους κατοίκους…

 Το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό (σε συνολικά 510 εκατομμύρια km2 επιφάνειας τα 364 km2 καλύπτονται από νερό με όγκο περίπου 1400 εκατομμύρια km3. Tο 97,5% από αυτό είναι αλμυρό. Από το υπόλοιπο 2,5% μόνο το 1,0% είναι χρησιμοποιήσιμο για τις ανθρώπινες ανάγκες (το υπόλοιπο βρίσκεται υπό τη μορφή πάγων) και μόνο το 0,3% είναι πόσιμο. Από την ποσότητα του διαθέσιμου γλυκού νερού το 68,9% βρίσκεται υπό μόνιμη μορφή πάγων και χιονιού στα βουνά , στην Αρκτική και στην Ανταρκτική. Το 30,0% βρίσκεται κάτω από την Γη (η ποσότητα αυτή αποτελεί το 97,0% του νερού που δυνητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο) και το 0,3% βρίσκεται στους ποταμούς και στις λίμνες.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι  ελάχιστη ποσότητα βρίσκεται σε ποταμούς και λίμνες , και συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά εύκολα, είναι κατανεμημένη με τρόπο ανισομερή στην επιφάνεια της Γης. Το μεγαλύτερο τμήμα είναι συγκεντρωμένο σε μερικές λεκάνες : στη Σιβηρία, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών στη Β. Αμερική, στις λίμνες Τανγκανίκα, Βιτόρια και Μαλάουι στην Αφρική, ενώ το 27% αποτελείται από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια : το Ρίο του Αμαζονίου, τον Γάγγη με τον Βραχμαπούτρα, τον Κόνγκο, τον Γιατσέ και τον Ορινόκο.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Η ιδιωτικοποίηση του νερού

O απώτερος σκοπός της TISA είναι η δέσμευση όλων των κρατών, καθώς επίσης των μελλοντικών κυβερνήσεων τους – ανεξάρτητα από το ποιό κόμμα κερδίζει στις εκλογές και χωρίς να έχουν καμία αξία οι αποφάσεις των δικαστηρίων

.
«Συμφιλίωση σημαίνει ότι, όσοι βρίσκονται στο περιθώριο της ιστορίας, πρέπει να δουν πως υπάρχει μία ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην καταπίεση και στην ελευθερία. Για αυτούς, η ελευθερία μεταφράζεται στο να έχουν καθαρό νερό, να έχουν ηλεκτρισμό, να μπορούν να ζουν σε ένα αξιοπρεπές σπίτι, να έχουν μία καλή δουλειά, να μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και να διαθέτουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Εννοώ τι νόημα έχει να γίνει αυτή η μετάβαση, η εκλογή μίας νέας κυβέρνησης, εάν δεν αυξηθεί και δεν βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής αυτών των ανθρώπων; Εάν δεν συμβεί αυτό, τότε η ψήφος είναι άχρηστη» (Πρόεδρος τηςΝοτιοαφρικανικής επιτροπής για την Αλήθεια και τη Συμφιλίωση – μίας Δημοκρατίας που γεννήθηκε αλυσοδεμένη).
.Είδηση
Η πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Ελεύθερων Πολιτών «right2water», στην οποία κατά την άποψη μας πρέπει να συμμετέχουμε όλοι, εξέφρασε φόβους, σχετικά με το ότι οι μυστικές διαπραγματεύσεις, στα πλαίσια της υπογραφής της «ανίερης» συμφωνίας «TISA» (άρθρο), θα έχουν σοβαρότατες συνέπειες για την κοινωνία μας.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Πρόεδρος της Nestlé: Το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα! (βίντεο)


Πρόεδρος της Nestlé: Το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα! (βίντεο)

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης του για το ντοκιμαντέρ “We Feed the World”, ο πρόεδρος της Nestlé, Peter Brabeck, έκανε την απίστευτη δήλωση ότι το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.
Επιτέθηκε στην ιδέα ότι η φύση είναι καλή, ενώ επιπλέον τόνισε ότι είναι μεγάλο επίτευγμα για τον άνθρωπο το γεγονός ότι μπορεί να αντισταθεί στην κυριαρχία της. Επιτέθηκε επίσης στη βιολογική γεωργία, υποστηρίζοντας ότι τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι καλύτερα.
Η Nestlé είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού παγκοσμίως. Ο Brabeck υποστηρίζει – ορθώς- ότι το νερό είναι η πολυτιμότερη πρώτη ύλη του πλανήτη. Ωστόσο, προσθέτει ότι η ιδιωτικοποίησή του είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσεις τη δικαιότερη διανομή του. “Η ιδέα ότι το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, προέρχεται από εξτρεμιστικές μη κυβερνητικές οργανώσεις”, λέει ο Brabeck, προσθέτοντας ότι “το νερό όπως κάθε άλλο διατροφικό αγαθό θα πρέπει να έχει αγοραστική αξία”.
Πιστεύει επιπλέον ότι η μέγιστη κοινωνική ευθύνη ενός προέδρου είναι να δημιουργεί όσο περισσότερο κέρδος μπορεί για την εταιρία του, ώστε οι άνθρωποι να έχουν δουλειές.

ΠΗΓΗ:ascending.gr

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Το νερό στα σπίτια…Μέσα από 40 σπάνιες φωτογραφίες


Το νερό στα σπίτια…Μέσα από 40 σπάνιες φωτογραφίες


Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά
που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Συμφωνία – «εφιάλτης» 50 χωρών για την ιδιωτικοποίηση του νερού, της υγείας και της εκπαίδευσης!


Συγκλονιστικά στοιχεία για την συμφωνία – «εφιάλτη» που προωθούν 50 χώρες ανάμεσα τους και όλα τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκάλυψε το ολλανδικό γραφείο της Greenpeace.
Τα νέα μυστικά κείμενα που έδωσε στη δημοσιότητα η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση αφορούν στην υπό διαπραγμάτευση συμφωνία TiSA (Trade in Services Agreement – Συμφωνία για το Εμπόριο Υπηρεσιών), μια συμφωνία που όπως σημειώνει η Greenpeace αντίκειται στη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των πολιτών.
Όπως επισημαίνει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση «Εφόσον υπογραφεί, η TiSA θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών που μέχρι τώρα θεωρούνται δημόσια, όπως το νερό, η υγεία και η εκπαίδευση».
Οι διαπραγματεύσεις για την TiSA, στις οποίες συμμετέχουν 50 χώρες, ανάμεσά τους η Ε.Ε. και όλα τα κράτη μέλη, οι Η.Π.Α., ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ελβετία, η Ιαπωνία, το Ισραήλ, το Μεξικό, ο Παναμάς, η Τουρκία, το Πακιστάν κ.α., διεξάγονται με ακόμα μεγαλύτερη μυστικότητα από τις αντίστοιχες για την TTIP, συνήθως σε πρεσβείες στην πόλη της Γενεύης.
Και είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό της ακραίας μυστικότητας ότι κάποια από τα κείμενα της διαπραγμάτευσης δεν θα δημοσιευτούν παρά μόνο αφού περάσουν 5 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

TTIP – TAFTA – TISA


Νοεμβρίου 19, 2014 από seisaxthiablog

T-T-T= TRANSATLANTIC (ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΟ)


Συμπερασματικά λοιπόν οι πολυεθνικοί όμιλοι προετοιμάζονται «θεσμικά», με στόχο την λεηλασία της δημόσιας περιουσίας πολλών κρατών, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης εκ μέρους τους.Παράλληλα, επιδιώκουν τη λεηλασία των εργαζομένων, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με την επιβολή χαμηλών μισθών σε ορισμένους τομείς, καθώς επίσης με τη διεύρυνση της «δανεικής εργασίας» – της ενοικίασης των εργαζομένων δηλαδή από ανάλογες εταιρείες, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην απαιτούνται απολύσεις, αποζημιώσεις κοκ.
Τέλος, οι διαπραγματεύσεις που αφορούν την παραπάνω συμφωνία είναι κρυφές, κυρίως επειδή το απαίτησαν οι Η.Π.Α. – οι οποίες ζήτησαν να κρατηθούν μυστικά όλα όσα συμφωνηθούν, τουλάχιστον για πέντε έτη μετά την τελική υπογραφή τους.

«Η TiSA (Trade in Services Agreement) διαπραγματεύεται σήμερα μεταξύ των Η.Π.Α., των 28 χωρών της ΕΕ, καθώς επίσης 21 άλλων κρατών, με πρώτο στόχο της συμφωνίας να αποτελεί η ιδιωτικοποίηση του νερού».
Γνωρίζοντας τις πιέσεις που ασκούνται στην Ευρώπη εκ μέρους των Η.Π.Α., για την υπογραφή της διατλαντικής σύμβασης (TTIP), θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα παρακάτω:

Όλοι εμείς απασχολούμαστε με τις εκλογές, έχοντας την ανόητη ψευδαίσθηση πως θα αλλάξουμε τη μοίρα μας, απλά και μόνο επιλέγοντας κάποια κόμματα και πολιτικούς – χωρίς να συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για έμμισθα υποχείρια των αγορών, καθώς επίσης για ετερόφωτες μαριονέτες της ελίτ.

Παρά το ότι γνωρίζουμε λοιπόν πως οι πραγματικές αλλαγές ποτέ δεν έγιναν «κοινοβουλευτικά», επιμένουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας – επειδή θέλουμε να αποφύγουμε τις όποιες συγκρούσεις, οι οποίες φυσικά δεν είναι ποτέ ανώδυνες.
Την ίδια στιγμή που εμείς «πολωνόμαστε», δίνοντας μάχες που στην πραγματικότητα δεν αφορούν εμάς, αλλά αυτούς που θα καθίσουν σε πλουσιοπάροχες καρέκλες, για να εκτελούν τις οδηγίες της ελίτ, διενεργούνται μυστικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες αφορούν μία διεθνή συμφωνία – στόχος της οποίας είναι να υποχρεωθούν τα κράτη να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις επιχειρήσεις κοινωνικής ωφελείας, μεταξύ των οποίων την ύδρευση, την ηλεκτρική ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία, την ασφάλεια και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Ο εφιάλτης του ιδιωτικού νερού



Ιουνίου 11, 2014 από seisaxthiablog


Το νερό αποτελεί παγκοσμίως το νέο αντικείμενο του πόθου για τους διεθνείς τραπεζικούς και βιομηχανικούς κολοσσούς. Το θέμα της ιδιοκτησίας του νερού έχει αρκετή προϊστορία, αφού στα μέσα του 19ου αιώνα τα δίκτυα ύδρευσης των μεγαλουπόλεων ανήκαν σε ιδιώτες αλλά εγκαταλείφθηκαν λόγω της αδυναμίας τους να βάλουν τα απαραίτητα κεφάλαια, τα οποία ανέλαβαν τα κράτη και οι δήμοι.
Όμως η τάση αντιστράφηκε (με κριό τη Βρετανία της Θάτσερ και τη Χιλή) και η ιδιωτικοποίηση επιταχύνθηκε μετά το 2000, περίοδο που σηματοδοτεί την πλήρη αποχαλίνωση του κεφαλαίου το οποίο διεισδύει και στους πλέον ζωτικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. (Σε Βουλγαρία, Τσεχία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Ισπανία, Μεξικό, Φιλιππίνες, Γκάνα, Σενεγάλη κ.λ.π.). Σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς το 2011 περίπου 909 εκατομμύρια άνθρωποι υδρεύονταν από «ιδιώτες παίκτες» έναντι 681 εκατομμυρίων το 2007.

«το σχέδιο του αιώνα»


Τραπεζικοί κολοσσοί, όπως οι Goldman Sachs, JP Morgan Chase, Citigroup, UBS, Deutsche Bank, Credit Suisse, Macquarie Bank, Barclays, Blackstone, Allianz και HSBC Bank, μεταξύ άλλων εδραιώνουν την κυριαρχία τους πάνω στον έλεγχο του νερού. Από κοντά και μεγιστάνες όπως η προεδρική οικογένεια Μπούς (300.000 εκτάρια στη Νότιο Αμερική), ο Warren Buffet με τη Nalco και οι Ασιάτες Li Ka-Shing και Manuel Pangilinan αγοράζουν χιλιάδες εκταρίων γης με υδροφορείς, λίμνες, ποταμούς, δικαιώματα νερού και μετοχές εταιρειών ύδρευσης σε όλον τον κόσμο.