Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Της Άννας Στάικου - Παύλος Σιδηρόπουλος: "Φορώντας λευκά, νηφάλιος, διαυγής περιέγραψε δίχως λύπη τον δικό του θάνατο, προσφέροντας φως στην απέναντι όχθη των ζωντανών."

 
"Τα έξοχα ποιήματα ψηλάφησης
- ως θραύσμα σκότους - του θανάτου,
περικλείνουν όλο το φως,
μέσα στη σιγή της δικής του πνοής."


Την 1η Δεκεμβρίου, στο Polis Art Café, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου με τα ανέκδοτα ποιήματα του  Παύλου Σιδηρόπουλου.  Το βιβλίο παρουσίασαν οι Μελίνα Σιδηροπούλου, αδερφή του Παύλου, η Άννα Στάικου, ο Οδυσσέας Ιωάννου και η Θέκλα Τσελεπή. 

Η Άννα Στάικου, παιδική οικογενειακή φίλη, νομικός και συγγραφέας, μας έκανε την τιμή να επιτρέψει την ανάρτηση της παρουσίασής της, στην ιστοσελίδα μας.

Της Άννα Στάικου

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ
- Με ποιο τρόπο μπορείς να προσεγγίσεις έναν ποιητή απόντα;

Πλησιάζεις ως ουλή λεπτού χειρουργείου. Αθόρυβα, ανεπαίσθητα, δίχως αλαζονείες, πομπώδεις φράσεις και φτιασιδωμένες του συρμού λέξεις.

- Χωρίς ειδικούς σχολιασμούς

Ο Παύλος είναι απών, από αυτή την αίθουσα.

Εχθρευόταν τις ανθρώπινες αγιογραφίες.

Χλεύαζε τα μετά θάνατον καλά λόγια.

-Πώς αναφέρεσαι σε αυτόν, που για να φτιάξει την σπίθα - μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο της ύπαρξης - έγινε ο ίδιος σπίθα;

Μάλλον, με τρόπο ταπεινού προσκυνητή, σ' ένα δύσκολο εικονοστάσι, κτισμένο στο όριο, μεταξύ του εδώ και της αβύσσου.

Η σκόνη που θα σηκώσει - αυτός ο σχολιαστής, προσκυνητής - θα πρέπει με επιμέλεια μεγάλη να αφαιρεθεί.

- Ο Παύλος Σιδηρόπουλος δονείτο στην τέχνη, φτιάχνοντας με τον άλλον, σχέση. Δεν ήταν ο αυτάρεσκος, ερημίτης καλλιτέχνης.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Παύλος Σιδηρόπουλος

Δημοσίευση της Άννας Στάικου-Anna Staikou




Τα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου κυκλοφορούν για πρώτη φορά Ο χαρισματικός στιχουργός και περφόρμερ ήταν ένας εξίσου ταλαντούχος συγγραφέας.

• «Διανοούμενοι φτάσανε/ από την Πέρα Χώρα/ μ' ανακωχής μηνύματα/ και με θανάτου δώρα/ Η λύση που μας πρόσφεραν/ τρύπια και μπαλωμένη/ έμοιαζε μ' άρρωστη γριά/ που λειώνει ξεχασμένη...» (από τους «Διανοούμενους της Πέρα Χώρας») Πηγή: www.lifo.gr


Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε να δει ζωντανά στη σκηνή τον επιλεγόμενο «πρίγκιπα» της ελληνικής ροκ, την έξοχη αυτή φυσιογνωμία της εγχώριας αντικουλτούρας που ο Λεωνίδας Χρηστάκης ευλαβικά καταχώρισε μετά θάνατον στους «αγίους των Εξαρχείων»: στο Σπόρτινγκ, στη συναυλία ΑΚΟΕ/Αμφί/Κράξιμο το '83 πρώτη φορά –πάντα προθυμοποιούνταν να στηρίξει κάποιον σκοπό‒, στο An club στα τελευταία. 
 Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και σπάνιας ποιότητας άνθρωπος, ταυτόχρονα όμως υπερευαίσθητος, ευάλωτος. Που η ζωή, οι στίχοι, τα τραγούδια και μαζί ο πρόωρος θάνατός του από overdose τον Δεκέμβριο του '90, στα 43 του μόλις χρόνια, τον ανήγαγαν στη σφαίρα ενός διαχρονικού, πλέον, μύθου. 


Ταλαντούχος, ιδιοφυής, αγαπητός, γοητευτικός, από μεγάλο σόι («δισεγγόνι» του Αλέξη Ζορμπά), θα μπορούσε άνετα να την έχει «ψωνίσει», να επιδίωκε έστω μια τρανή καριέρα. Τον θυμούνται, αντίθετα, για τη σεμνότητα, το ήθος, τον αντάρτη νου και τις ανυπόκριτες, βαθιές του ευαισθησίες. 

Υπήρξε ένας αυθεντικός «Rock Anti-Star», όπως υπέγραφε κάποιες φορές, οραματιστής, ασυμβίβαστος που «ενώ ήταν περπατημένος στους δρόμους, έμενε μέχρι τέλους ένα αγνό, αγαθό, ρομαντικό παιδί, γι' αυτό σημάδεψε τη ζωή μας», όπως γράφει ο Δημήτρης Πουλικάκος που ο Παύλος αποκαλούσε χαϊδευτικά «θείο» ‒ μάλιστα, του είχε αφιερώσει και ποίημα, όπως επίσης στον Νίκο Παπάζογλου (σαρκάζοντας, σε αντιδιαστολή, τους Μάνο-Μίκη) και στον Ιγκόρ Στραβίνσκι. Λίγοι, εξάλλου, γνωρίζουν ότι το εμβληματικό τρακ «Το '69 με κάποιο φίλο» ήταν αφιερωμένο στον Τζέιμς Μπράουν! Δεν ήταν αυτό που λέμε «αλητεία», παρότι ζωηρός από παιδί. 

Δεν τον θυμάμαι καν να βρίζει, όσο τσατισμένος κι αν ήταν. Ούτε πολυέβγαινε – προτιμούσε να ξενυχτά παίζοντας μουσική, σε σπίτια φίλων μουσικών ή σε στούντιο. Δίπλα όμως στον στιχουργό, μουσικό, περφόρμερ και κατά περίσταση ηθοποιό Παύλο, για τον οποίο τόσα έχουν ειπωθεί –Δάμων και Φιντίας, Μπουρμπούλια, Σπυριδούλα, Απροσάρμοστοι, Εταιρεία Καλλιτεχνών, συνεργασία με Γιάννη Μαρκόπουλο, «Αλδεβαράν», «Ασυμβίβαστος» κ.λπ.‒, υπήρχε κι ένας άλλος, άγνωστος μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό, αλλά εξίσου ελκυστικός: ο συγγραφέας Παύλος, μια ιδιότητα που και ο ίδιος προτιμούσε, καθώς αντιμετώπιζε τη μουσική καταρχάς ως μέσο για να εκφράσει, να μοιραστεί σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα. 

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Παύλος Σιδηρόπουλος: ΓΙΑΤΙ τον αποκαλούμε «Πρίγκηπα»;

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο



Όταν μου ζήτησε ο εκδότης της εφημερίδας «Η Πόλη Ζει» να γράψω για τον Παύλο, ακριβώς επειδή ήξερε ότι οι οικογένειες από τις οποίες προερχόμαστε είχαν στενή φιλική σχέση και επιπλέον με την μικρή αδελφή του, τη Μελίνα υπήρξαμε και συνεχίζουμε να είμαστε καρδιακές φίλες, στην αρχή δίστασα.
Γνώριζα ότι ο ίδιος ο Παύλος δεν θα ήθελε να αποτελεί η προσωπική του ζωή «δημόσιο θέμα». Και δεν θα το ήθελε επειδή δεν εξεχώρισε ποτέ τον εαυτό του από το πλήθος των ανθρώπων. Πλήθος –το οποίο ο ίδιος με την πρωτοποριακή του μουσική τίμησε και ωφέλησε δεόντως-. Ο δισταγμός μου όμως, διαλύθηκε και παρέδωσε γρήγορα τη θέση του στον προσωπικό μου ενθουσιασμό ακριβώς επειδή μου δίνεται η δυνατότητα να καταθέσω την άποψή μου “ΓΙΑΤΙ ο Παύλος μένει τελικά στην ελληνική μουσική ιστορία, με το προσωνύμιο «ο Πρίγκηπας»;“. Στην δεινότητα της στιχουργικής του και της μουσικής του δεν θα σταθώ. Άλλοι, ειδικοί σε αυτά τα θέματα, αλλά και στενοί του φίλοι έχουν καταθέσει αναλυτικά την γνώμη και τις απόψεις τους.
Μερικά στοιχεία για το περιβάλλον στο οποίο γαλουχήθηκε, ανατράφηκε και μεγάλωσε ο Παύλος.
Ο Π. Σιδηρόπουλος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που απαρτιζόταν και από τις δύο γονεϊκές πλευρές, από εμβληματικές προσωπικότητες. Ο Πατέρας του Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος, προερχόταν από τον Ρώσικο Ελληνισμό της διασποράς, με εύπορη οικογενειακή κατάσταση και κοινωνική θέση ξεχωριστή στο Σοχούμ του Ρώσικου Πόντου. Η παιδεία του και η ανατροφή του ήταν αντάξια του περιβάλλοντος που μεγάλωσε. Η παιδική ηλικία του Κωνσταντίνου Σιδηρόπουλου -αρχικά στο Κιλκίς και μετέπειτα στην Θεσσαλονίκη- είναι καμωμένη με τη γλυκύτητα της νοσταλγίας της Μαύρης Θάλασσας, με το όνειρο για μια εύρωστη πατρίδα, με παιδεία ευρύτερη από την ντόπια οπτική, όπως συνέβαινε με τον ελληνισμό της διασποράς που χαρακτηριζόταν με πνευματική οικουμενικότητα.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Που ζει ο Μπάμπης ο ΦΛΟΥ, του γνωστού τραγουδιού του Σιδηρόπουλου;

Για δύο και πλέον δεκαετίες Ελληνες και ξένοι δημοσιογράφοι αναζητούσαν τον περίφημο ΄΄Μπάμπη του Φλου΄΄ που τραγούδησε ο δημοφιλής τραγουδοποιός Παύλος Σιδηρόπουλος. Γνωρίζανε όλοι ότι επρόκειτο για υπαρκτό πρόσωπο και ότι οι στίχοι του τραγουδιού ήταν απλά η …ζωή του.
Το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ανακάλυψε τον ΄΄Μπάμπη του Φλου΄΄ στο… Αγιο Ορος. Πρόκειται για τον μοναχό Προκόπιο-Χαράλαμπος το κόσμικό του όνομα του- που ζει μαζί με 5 ακόμα μοναχούς σε ένα κελί μέσα στα δάση του Αθωνικής Πολιτείας, κοντά στην περιοχή Καψάλα.
Tον συνάντησε στην πρωτεύουσα του Αγίου Ορους και με συγκίνησε μίλησε για την ιστορία αυτού του τραγουδιού ενώ έσπασε σε λιγμούς όταν αναφέραμε τον Παύλο Σιδηρόπουλο που υπήρξε επιστήθιος φίλος του και ζούσαν την έντονη ζωή στα Εξάρχεια

Σημείωση ΟΟΔΕ: Είναι καλό να είσαι «Φλου» ορισμένες φορές , γιατί αν είσαι φλου μπορεί να είσαι και ανοιχτός στην Χάρη του Θεού ! Ευλογημένα Χριστούγεννα να έχουμε ! Με καταστάσεις «Φλου» που ομως να οδηγούν στην Χάρη του Χριστού.
Αναδημοσίευση από:http://oode.wordpress.com/