Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019

Α. Γουνόπουλος: Όταν Αθήνα και Ιερουσαλήμ συναντήθηκαν στον «τρόπο» της ελευθερίας της αγάπης

Άγγελος Γουνόπουλος
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στο βιβλίο του «Ποιος Θεός και Ποιος Άνθρωπος;»[1] σχολιάζει μεταξύ άλλων τις θέσεις του υπαρξιστή φιλοσόφου Λεόν Σεστώφ (1866-1938) γύρω από τα δίπολα που θέτει ανάμεσα στην πίστη και τη γνώση ή ανάμεσα στην πίστη και τη φιλοσοφική ηθική. Ο Σεστώφ τοποθετεί στον πόλο της πίστης τον Κίρκεγκωρ, τον Λούθηρο, τον Ντουνς Σκότους, τον Αυγουστίνο, τον Πλωτίνο, τον Ντοστογιέφσκι και τον Νίτσε, θεωρώντας ότι κανείς τους δεν τράβηξε τη θέση του μέχρι τις ακρότατες συνέπειές της, ενώ όλοι τους, πλην ίσως του πρώτου, συμμάχησαν τελικά με τη φιλοσοφία.[2] Στον αντίθετο πόλο, αυτόν της γνώσης και της ηθικής, τοποθετεί τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Καντ, τον Χέγκελ, τον Σπινόζα, κ.α., ως τους βασικούς του αντιπάλους. Ο Σεστώφ συντάσσεται με την παθιασμένη πίστη της Βίβλου και της Ιερουσαλήμ και αντιπαρατίθεται με σφοδρότητα στην απαθή γνώση της σοφίας της Αθήνας. Στη μια πλευρά του δίπολου στέκεται με αγωνία και απελπισία ο πιστός, ζώντας την ένταση της προσωπικής του σχέσης με το Θεό, ενώ στην άλλη πλευρά κείται ο λογικός και ηθικός φιλόσοφος μετατρέποντας το υπαρξιακό χάος της πίστης και την αγωνιώδη έντασή της, σε έλλογη και νεκρωμένη τάξη.

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Για τη συγχώρεση …

Άγγελος Γουνόπουλος

Τραγούδησε λέει η Πάολα, Χατζιδάκι. Πολύ ωραία! Η κοπέλα έχει καλή φωνή και οπωσδήποτε τη δική της χάρη. Η όποια αντιπαράθεση που άνοιξε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το αν θα έπρεπε ή όχι η Πάολα να τραγουδήσει Γκάτσο-Χατζιδάκι ή για το αν έχει τη φωνή και το «βάρος» για να το κάνει, είναι τουλάχιστον ανούσια. Μπορεί· ο καθένας μπορεί. Και η κριτική επίσης θα ασκηθεί, θετική ή αρνητική, και όλα μια χαρά. 

Ένας Ευαίσθητος Ληστής
Στίχοι:   Νίκος Γκάτσος
Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα `πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που `χα βρεθεί
με το `να χέρι στο σπαθί
και τ’ άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο