Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024

Η ανεπιθύμητη ημέρα για την Παιδεία




ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 29-1-2024


Η ανεπιθύμητη ημέρα για την Παιδεία:

Με την πρόσφατη –στις 26 του μηνός– υπουργική απόφαση καταργήθηκε ως αργία (παραθέτω: ) «η θρησκευτική γιορτή των Τριών Ιεραρχών».

Υπάρχει κάτι κρίσιμο εδώ, κι αυτό δεν είναι μια αργία ως κλείσιμο του σχολείου. Το κρίσιμο είναι, ως τι λογίζεται και πώς λειτουργεί κάποια συγκεκριμένη ημέρα. Τι πράττεται στη συγκεκριμένη μέρα. Στη συνέχεια λοιπόν παραθέτω δυο σημειώματά μου, γραμμένα το 2012 και το 2015 αντίστοιχα. Ήδη φαινόταν πού πήγαινε το πράγμα, πολωμένο ανάμεσα σε μια στενά θρησκευτική και σε μια στενά αντιθρησκευτική αντίληψη (όθεν το λεκτικό της πρόσφατης υπουργικής απόφασης). Φαινομενικά είναι αντιλήψεις αντίθετες, μα στην ουσία αμφότερες απεμπολούν το θεμελιώδες: το στοχαστικό και διαλογικό αντάμωμα για τον πολύτιμο μεγάλο ασθενή, το σχολειό. Και δη σε μέρες όπου πλέον οι φιλότιμοι εκπαιδευτικοί πολιορκούνται βασανιστικά από την αίσθηση ότι η κλινική του κατάσταση μυρίζει κατάληξη... 

Τα δύο σημειώματα που παραθέτω, έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο μου «Η ρήξη με το μηδέν: Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας» (εκδ. Αρμός).

1.

«Στις 26 Ιανουαρίου [2012], το Υπουργείο Παιδείας διευκρίνισε ότι η ημέρα των Τριών Ιεραρχών είναι αργία, αλλά με προαιρετικό εορτασμό. Τι σημαίνει αυτή η αντιδιαστολή εορτής και εορτασμού; Το θέμα δεν είναι αν οι εορτασμοί γίνονται με ουσιαστικό ή με ανούσιο τρόπο. Είναι κάτι άλλο, απείρως ουσιαστικότερο: μια ιδιότυπη διείσδυση μεταμοντέρνας λογικής στον δημόσιο χώρο. Η μεταμοντέρνα λογική θρυμματίζει το δημόσιο σε ιδιωτικές προτιμήσεις. Σπάζει τον δημόσιο χώρο, ο οποίος είναι το πολύτιμο πεδίο για την κάρπιση της δημοκρατίας. Ο δημόσιος χώρος προϋποθέτει την παραδοχή ότι υπάρχουν κοινά αγαθά, κοινές αξίες. Ο μεταμοντερνισμός (σε συγχορδία με τον νεοφιλελευθερισμό) δέχεται μόνο ατομικές τροχιές. Παράδειγμα πεζό: Οι θιασώτες του δημοσίου χώρου αναγνωρίζουν το νερό ως κοινό αγαθό, και φέρνουν σε αναμέτρηση τις διαφορετικές απόψεις τους για τον χειρισμό του. Οι μεταμοντέρνοι / νεοφιλελεύθεροι, όμως, δέχονται ότι το νερό είναι μόνο μια δυνατότητα, όπως κάθε εμπόρευμα. Η διευκρίνιση του Υπουργείου, λοιπόν, πιθανότατα ευχαρίστησε τους εκσυγχρονιστές τούς κοκκαλωμένους στον παλαιοημερολογητισμό της ιδιωτικοποίησης της θρησκείας. Αυτό που δεν μπορεί να δει αυτή η μικρόκαρδη ευχαρίστηση, είναι ότι η παιδεία κινδυνεύει να γίνει χώρος ατομικών επιλογών στο στυλ της ελεύθερης αγοράς. Μια εορτή για την παιδεία δεν υπαγορεύει τι θα πεις στην εορτή, ζητάει όμως να συμφωνήσεις ότι υπάρχουν πολύτιμες ιστορικές και νοηματικές ραχοκοκκαλιές, οι οποίες δομούν την παιδεία ως δημόσιο αγαθό. 

Η εν λόγω διευκρίνιση του Υπουργείου είναι ένα δείγμα μόνο της μεταμοντέρνας / νεοφιλελευθερης αποσάθρωσης του δημόσιου. Και δεν έχει καν κάνει την αρχή. Ακριβώς δυο μήνες πριν, το ζήτημα είχε τεθεί σε ορισμένα σχολειά, από ολότελα διαφορετική οπτική, αλλά με την ίδια δυναμική αποσάθρωσης, όταν μαθητές που ερωτοτροπούν με την ακροδεξιά ζήτησαν να απουσιάσουν δικαιολογημένα από τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Κι επί πλέον, σ' αυτή τη μεταμοντέρνα / νεοφιλεύθερη συγχορδία βασικό βιολί έχει υπάρξει η γνωστή θέση του Υπουργείου Παιδείας το 2008, περί ατομικής δυνατότητας απαλλαγής από ένα μάθημα γενικής παιδείας, δηλαδή από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Κυριακή 23 Ιουλίου 2023

Ὁ «θρησκευτικός» ὅρκος εἶναι πολιτικός

από π. Χερουβείμ Βελέτζας



Ἡ πρόταση γιά τήν κατάργηση τοῦ «θρησκευτικοῦ» ὅρκου, κάθε φορά πού τίθεται ἐπί τάπητος ἡ ἀναθεώρηση κάποιων ἄρθρων τοῦ Συντάγματος, ἐπανέρχεται ἀπό διάφορους κύκλους μέ διαφορετικά, κατά περίπτωση, πολιτικά ἤ ἰδεολογικά κίνητρα καί αἰτιάσεις. Τά πρῶτα, βεβαίως, δέν εἶναι πάντοτε εὐδιάκριτα, μέ ἀποτέλεσμα νά καθίσταται εὔκολη ἡ παρερμηνεία ἀκόμα καί τῶν πλέον ἀγαθῶν προθέσεων· οἱ λόγοι ὅμως πού ἐπικαλοῦνται εἶναι πασίδηλοι καί ἐφ’ ὅσον τίθενται, καθίστανται αὐτομάτως ἀντικείμενο συζητήσεως καί κριτικῆς, μέ βάση τήν λογική καί τά κατά περίπτωση δεδομένα. Καί τά ἐπιχειρήματα πού προτάσσονται σέ αὐτή τήν καθ’ ὅλα πολιτική συζήτηση, διακρίνονται σέ τρεῖς ὁμάδες: σέ θεολογικά, μέ ἀφετηρία τήν σχετική ἀπαγόρευση τοῦ Εὐαγγελίου· σέ ἱστορικά, ἐπειδή «τόν ἐπέβαλαν οἱ Βαυαροί»· καί σέ πολιτικά, ἐπειδή εἶναι ἀνάγκη νά προστατέψουμε τό οὐδετερόθρησκο κράτος καί νά προχωρήσουμε σέ διαχωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Ἡ θεολογική διάσταση τοῦ πράγματος ἔχει ἀναλυθεῖ διεξοδικά πολλές φορές, ἡ ἀπαγόρευση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτη: «Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδόσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστί τοῦ Θεοῦ· μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστί τοῦ μεγάλου βασιλέως· μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθ. ε´, 33-37). Ἑπομένως, ὅσοι ἐπικαλοῦνται τό Εὐαγγέλιο, χρωστοῦν νά ἀντιτίθενται σέ κάθε μορφῆς ὅρκο, εἴτε περιλαμβάνει ἐπίκληση στό θεῖο εἴτε στήν τιμή καί στήν συνείδηση ἑνός ἑκάστου. Εἶναι δέ ἀπορίας ἄξιο, πῶς γίνεται ἀπό τήν μία μεριά ἡ Ἐκκλησία, κλῆρος καί πιστοί, νά ἀνέχονται τόν ὅρκο εἰς βάρος μάλιστα τῶν πεποιθήσεών τους (θά ἐπανέλθουμε σέ αὐτό), καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ πολιτικοί, καί μάλιστα μέ περισσό σθένος ὅσοι δηλώνουν ἄθεοι, νά αὐτοανακηρύσσονται σέ προστάτες τῶν πιστῶν καί ὑπερασπιστές τῶν Γραφῶν.

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2023

Eκλογές 2023 | Χριστιανοί κατά Χριστιανών;

από Μάριος Μιχαηλίδης



Αν αποπειραθεί κανείς να καταγράψει τους χαρακτηρισμούς του όποιου κίτρινου τύπου (συστημικού και μη) για το δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ, είτε πριν, είτε μετά τις δύο εκλογικές διαδικασίες, θα παρατηρήσει έκπληκτος ότι βαθιές αντιφάσεις αποκαλύπτουν την κακή προαίρεση και εμπάθεια ορισμένων. Και, κυρίως, θα διαπιστώσει ότι οι κατηγορίες οι οποίες εξαπολύονται εναντίον του νέου αυτού κόμματος είναι αλληλοαναιρούμενες. Ρωσόφιλους τους αποκαλούν οι μεν, χρηματοδοτούνται από κύκλους συστημικούς αποφαίνονται οι δε. Αντιεμβολιαστές και «ψεκασμένοι» είναι, λένε κάποιοι, «στελέχη της έκαναν το εμβόλιο», κάποιοι άλλοι. Ακροδεξιούς τους ονομάζουν οι γνωστοί μιντιακοί κύκλοι, ως ύποπτο σχηματισμό την καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους και παντού στελέχη της ακροδεξιάς. Δεκανίκι της ΝΔ θεωρούν πολλοί αυτό το κόμμα, «οι θέσεις που εκφράζει είναι σκοταδιστικές και μας γυρνούν σε άλλες εποχές»[1] αποφαίνονται οι κυβερνώντες διά του πρωθυπουργού.

Παρά την ύπαρξη του αντιρατσιστικού νόμου, οι ανοίκειες επιθέσεις είναι ασταμάτητες, με χαρακτήρα εμπάθειας και διακρίσεων. «Ταλιμπάν» για παράδειγμα. Ή «διάβολοι» (νυν υπουργός). Στο μεταξύ, τιμητές και κριτές του ορθόδοξου βιώματος και της θρησκευτικής αυθεντικότητας γίνονται κάποιοι που φωτογραφίζονται ευκαιριακά σε εκκλησίες -πάντα on camera- απολύτως αστοιχείωτοι για τα εκκλησιαστικά ζητήματα. Επιπλέον, συστηματική τακτική, η «ακροδεξιοποίηση» της διαφωνίας. Βαφτίζουν λαϊκιστή, ψεκασμένο, ομοφοβικό και ακροδεξιό όποιον δεν τους αρέσει. Φυσικά, το εξαιρετικό προνόμιο να αντιλαμβάνονται τι είναι δημοκρατικό, το έχουν μόνον αυτοί. Ως αυτόκλητοι αληθινοί δημοκράτες κουνάνε το δάχτυλο στους άλλους οι οποίοι ζουν στην πλάνη. Τώρα, το γεγονός ότι η ΝΙΚΗ είναι ένα από τα λίγα κόμματα στον ευρωπαϊκό χώρο που ακολουθεί νηφάλιους τόνους και διαφοροποιείται ξεκάθαρα από τα υπόλοιπα αντισυστημικά – ακροδεξιά κόμματα λίγο τους ενδιαφέρει.

Η διολίσθηση σε τακτικές ολοκληρωτικού χαρακτήρα και οι πόλεμοι λάσπης δεν περιορίζονται, όμως, στο πολιτικό πεδίο. Οι μανδαρίνοι της εξουσίας (δημοσιογραφικό λόμπι και σέχτες πολύχρωμων κινημάτων ή και εκδοτικών συγκροτημάτων) κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Η δημοκρατία στα καλύτερά της! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προφανής προσπάθεια γελοιοποίησης ανθρώπων που λένε το «Χριστός Ανέστη» για σαράντα μέρες ή κάνουν προσευχή, πριν ξεκινήσουν μία εκδήλωση ή όποτε άλλοτε θέλουν. Το πώς αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία οι εν λόγω κατήγοροι το αφήνουμε στην κρίση κάθε σοβαρού και σκεπτόμενου δημοκράτη πολίτη.

Κυριακή 28 Μαΐου 2023

ΑΔΑΠΑΝΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ



 Του Γιώργου Τασιόπουλου


ΓΙΑΤΙ όμως εγώ, την αποχή από το κομματικό παζάρι, τη μη "εμπλοκή της Εκκλησίας και κληρικών της στα πολιτικά δρώμενα της χώρας",
όπως διακήρυξε ο Αρχιεπίσκοπος, τη βλέπω ως ωμή πολιτική παρέμβαση της διοικούσας εκκλησίας υπέρ των παραδοσιακών "νυκοκυραίων" πολιτικών;

Από τη στιγμή που βγήκαν τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα οι πάντες διαβάζουν σελίδα σελίδα, παράγραφο παράγραφο, λέξη λέξη, υποσημείωση υποσημείωση το πρόγραμμα της ΝΙΚΗΣ...

Άλλωστε τα προγράμματα και οι προεκλογικές υποσχέσεις των θριαμβευτών στις εκλογές κρίθηκαν ανεφάρμοστα από την ΚΟΜΙΣΙΟΝ. 

Να τους ξαναψηφίσουμε όμως γιατί είναι ευλογημένοι!

___________
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα βρεθεί στο Άγιο Όρος το Σαββατοκύριακο 3 και 4 Ιουνίου, με τον γιο του Κωνσταντίνο. 

Πριν λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας του και πιο συγκεκριμένα από τη σύζυγό του Μαρέβα και τα παιδιά του Κωνσταντίνο και Δάφνη βρέθηκε στον Καθεδρικό ναό των Αθηνών προκειμένου να προσκυνήσει την θαυματουργή Εικόνα του Άξιον Εστί.

Ο χαρακτηρισμός "Αδάπανη ευλάβεια"  είναι μια φράση ταιριαστή στην περίπτωσή μας του Μεγάλου Βασιλείου.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σάββατο 27 Μαΐου 2023

ΠΕΡΙ "ΝΙΚΗΣ" ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ




Του Κώστα Χατζηαντωνίου 


Ιδού λοιπόν που ανακαλύφθηκε ο νέος εχθρός του περίδοξου κράτους μας. Είναι εντυπωσιακή, διόλου απροσδόκητη για όσους δεν έχουν αυταπάτες για την φύση των ανθρώπων, η επίθεση που δέχεται από όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, το νεοπαγές πολιτικό κίνημα "Νίκη" που διεκδικεί την είσοδό του στην Βουλή. 

Ας είμαστε ειλικρινείς. Αιτία της επίθεσης (που επεκτείνεται δυστυχώς με  ψεύδη, υποθέσεις και βολές εναντίον του αγιορειτικού μοναχισμού) δεν είναι οι ιδέες αυτού του κινήματος.
 Δεν είναι καν η εκλογική ζημία που μπορεί να προκύψει για μια παράταξη που εκμεταλλεύεται σταθερά επί δεκαετίες, είτε με τρόπο συγκεκαλυμμένο είτε με τρόπο χυδαίο, το τρίπτυχο πατρίδα - θρησκεία - οικογένεια ενώ συγχρόνως εργάζεται συστηματικά για την υπονόμευσή του. 

Δεν είναι επίσης ούτε ο φθόνος όσων θα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν να  έχουν μιαν ανάλογη απήχηση - αν είχαν θα γνώριζαν την ίδια επίθεση διότι κι αυτοί χρησιμοποιούν... απαγορευμένες λέξεις.

 Δεν είναι, τέλος, ούτε όσοι έχουν μία ατζέντα ζωής ή ιδεών στους αντίποδες των απόψεων του εν λόγω κινήματος. 

Αιτία είναι μια βαθιά αντιδημοκρατική νοοτροπία που έρχεται δυστυχώς από το... μέλλον και δεν ανέχεται ούτε καν την παρουσία μερικών βουλευτών με κοσμοθεωρία δυσπαράδεκτη για τις ιδέες και την ζωή μας. 

Τρίτη 4 Απριλίου 2023

Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ. Υπήρξαν και τέτοιοι ρασοφόροι. Πέθανε σαν σήμερα το 1962.




 "Ο Ιωακείμ, ήταν ξεχωριστός, ήταν ένας νέος Παπαφλέσσας.

 Αντρειωμένος Δεσπότης και φλογερός πατριώτης, τα έδωσε όλα για τη Λευτεριά. Κι όταν ο τόπος αποτίναξε το ζυγό, αντί κάθε επιβράβευσης, εισέπραξε το μίσος από τους άσφαιρους και δουλοπρεπείς, που τον καθαίρεσαν". 

Αυτές οι δυο προτάσεις από τον πρόλογο του βιβλίου του Γιάννη Ευτυχίδη, "Ο ανταρτοπαπάς - Ενας Ζορμπάς με ράσα (Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ", συνοψίζουν όλη την προσωπικότητα και την αντιμετώπιση που είχε από το αστικό κράτος και την ηγεσία της επικρατούσας θρησκείας, αυτός ο αγωνιστής ρασοφόρος.

Αυτή η μεγάλη μορφή της Εθνικής Αντίσταση που πέθανε σαν σήμερα 2/4/1962 έχει ένα αγωνιστικό βιογραφικό που δεν υπάρχει παρόμοιο σε κληρικό.


"Ο Ιωακείμ, ήταν ξεχωριστός, ήταν ένας νέος Παπαφλέσσας. Αντρειωμένος Δεσπότης και φλογερός πατριώτης, τα έδωσε όλα για τη Λευτεριά. Κι όταν ο τόπος αποτίναξε το ζυγό, αντί κάθε επιβράβευσης, εισέπραξε το μίσος από τους άσφαιρους και δουλοπρεπείς, που τον καθαίρεσαν". 



Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022

Ο "ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ" ΜΜΕ



Ο "ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ" ΜΜΕ

Γιώργος Τασιόπουλος 


Από χθες φαίνεται πως λύθηκε το ενεργειακό πρόβλημα, ανεστάλη ξαφνικά η δράση της κλιματικής αλλαγής, τερματίστηκε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ραγδαία σε ένα 24ωρο η πτώση των τιμών στα βασικά αγαθά των λαϊκών τάξεων και ο Πρωθυπουργός και η ΕΥΠ έπαψαν να επισυνδέονται με τους επικίνδυνους πολιτικούς τους αντιπάλους....

 αλλά προέκυψε ΜΕΓΑ θέμα!

Ο εκλεκτός των ΜΜΕ, ο εκπρόσωπος του εκσυγχρονιστικού - προοδευτικού πολιτικού συστήματος στην διοικούσα εκκλησία, ο αγαπημένος τους μητροπολίτης την εποχή της κυβέρνησης Σημίτη, πρεσβευτής και εγκάθετος της τότε κυβέρνησης στις συνόδους, ο επίσκοπος Χρυσόστομος Συνετός,  ο μονίμως αντιπολευόμενος την τότε ιεραρχία στη σύγκρουση και τις αποφάσεις της έναντι του "κατάλληλότερου" πρώην σωτήρα - πρωθυπουργού, χθες προέβη σε πρωτοφανείς δηλώσεις και ως εκ τούτου....
 η Εκκλησία του Χριστού σείεται εκ θεμελίων μετά 2022 χρόνια και κάποιοι μάλιστα πρόβλεψαν την εξαφάνισή της εντός 20ετίας!!!

Παραθέτουμε το κείμενο που ακολουθεί από τον 
 Βαγγέλη Π. Κούμπουλη για το ζήτημα
__________
[Οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν έχουν κανένα καημό να παρουσιάσουν «την άποψη της Εκκλησίας» γύρω από οποιαδήποτε θέμα. Γιατί απλούστατα, οι πιστοί, αν θέλουν, μπορούν να την πληροφορηθούν στους ιερούς ναούς, στα ιερά κείμενα, εκεί όπου «η άποψη της Εκκλησίας», ακούγεται και υπάρχει, ενώ τους μη πιστούς, δεν τους αφορά, αφού ό,τι ΣΗΜΕΡΑ, στην ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, εντέλλεται η Εκκλησία, αφορά ΜΟΝΟ στα μέλη Της.

 Όποιος δε γουστάρει, και δεν είναι μέλος Της, δε δίνει δεκάρα -και σωστά- για τις απόψεις της Εκκλησίας γύρω από τις αμβλώσεις, την καύση των νεκρών, τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
 Τόσο απλά.

Τότε; Μα για το θόρυβο. Το τζέρτζελο. Τζέρτζελο θα κάνει ο ανισόρροπος -που χαρακτηριζόταν «ιδιόρρυθμος»- Συνετός όχι ο Μάξιμος Ιωαννίνων ή ο νυν Περιστερίου, Γρηγόριος Παπαθωμάς. Καλούμε βεβαίως και τον Μεσογαίας Νικόλαο, όχι για το έργο που επιτελεί στην μητρόπολή του, ούτε για τις – πλημμελείς, είναι η αλήθεια – θεολογικές του θέσεις: τον καλούμε σαν εξωτικό πτηνό, σαν τον παπά από τη NASA. 

Να δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε λίγο πως γίνεται το όλο νταραβέρι: Την εποχή που υποτίθεται πως τα τηλεοπτικά κανάλια έκαναν μποϊκοτάζ στην Χρυσή Αυγή, την εποχή που η νεοναζιστική οργάνωση ήταν στα ντουζένια της, ο αείμνηστος Σιατίστης Παύλος μίλησε με παρρησία εναντίον της. 

Έπαιξε λίγο η δήλωση του σε κάποια – ηλεκτρονικά κυρίως – ΜΜΕ. Δεν εκλήθη ποτέ, σε κανένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας να μιλήσει. Ποτέ. Ποιον  εκκλησιαστικό άνδρα καλούσαν τα κανάλια να μας μιλήσει για «την άποψη της Εκκλησίας σχετικά με τη Χρυσή Αυγή»; Τον ημίτρελο πρώην Καλαβρύτων, Αμβρόσιο Λενή. Γιατί, αυτός θα δημιουργήσει τζέρτζελο, αυτός θα πει, ηθελημένα ή αθέλητα, τη χοντράδα που θα κάνει ντόρο και θα ανεβάσει τα νούμερα. 

Και για να είμαστε δίκαιοι, το ίδιο ακριβώς πράγμα γίνεται, κατά κανόνα και με τους πολιτικούς που κάνουν τα κανάλια. 

Πριν ασχοληθούμε λοιπόν με το πόσο σκοταδιστική και μεσαιωνική είναι η Εκκλησία, μήπως πρέπει να ασχοληθούμε με το ποσό για τα μπάζα είναι τα ΜΜΕ της χώρας, δυστυχώς, χωρίς εξαιρέσεις; Γιατί, σε τελική ανάλυση, τα προβλήματα της Εκκλησίας αφορούν τους πιστούς της και μόνο. Το χάλι των ΜΜΕ, μας επηρεάζει όλους.]


Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου:

«Οι σημερινές δηλώσεις στην τηλεοπτική εκπομπή ”Σήμερα” (ΣΚΑΪ) του εφησυχάζοντος Μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου για την ψυχική και σωματική συμμετοχή των θυμάτων στο έγκλημα του βιασμού τους είναι απαράδεκτες, πολύ περισσότερο για ορθόδοξο κληρικό, και συλλήβδην προσβλητικές για το ανθρώπινο πρόσωπο και ειδικά τις γυναίκες και τα θύματα βιασμών.

Τονίζεται ότι ο Σεβασμιώτατος παρέστη στην εκπομπή εκπροσωπώντας τον εαυτό του και όχι τις θέσεις της Ιεράς Συνόδου. Οι δηλώσεις του για το συγκεκριμένο ζήτημα του βιασμού, πέραν των άλλων, αμαυρώνουν και αδικούν κατάφωρα τις ουσιαστικές πρωτοβουλίες και το αθόρυβο έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος τόσο σε συνοδικό επίπεδο, όσο και μέσω των Ιερών Μητροπόλεων Αυτής και των φιλανθρωπικών φορέων τους, που στέκονται καθημερινώς και εμπράκτως στο πλευρό των κακοποιημένων γυναικών μέσα από δράσεις στηρίξεώς τους και ξενώνες φιλοξενίας τους, σε συνεργασία πάντοτε με τις κοινωνικές υπηρεσίες και τις αστυνομικές αρχές.

Η άνευ εξαιρέσεων αντιμετώπιση της γυναίκας ως ισότιμης με τον άνδρα και η προστασία της απέναντι σε κάθε μορφής κακοποίηση αποτελούν την επίσημη θέση και στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Οποιαδήποτε άποψη κληρικού, ανεξαρτήτως βαθμού Ιερωσύνης, που αποκλίνει από τις ανωτέρω θέσεις της Ιεράς Συνόδου, σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει την Εκκλησία της Ελλάδος».
ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021

Ἡ ἀποξένωση Κεντροδεξιᾶς-Ὀρθοδοξίας

Ἡ ἀποξένωση Κεντροδεξιᾶς-Ὀρθοδοξίας

2
794

ΕΠΡΕΠΕ νά τό περιμένουμε. Θά φθάναμε κάποτε ἕως ἐδῶ

Τό κόμμα τοῦ ὁποίου ὁ ὕμνος περιέχει τόν στίχο «ζήτω ἡ Ἑλλάδα, ζήτω ἡ θρησκεία, ζήτω ἡ ΝέαΔημοκρατία» (στό ἄκουσμα τοῦ ὁποίου παραληροῦσαν ἑκατομμύρια Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες κάποτε στίς συγκεντρώσεις τοῦ Εὐάγγελου Ἀβέρωφ, τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τοῦ Μιλτιάδη Ἔβερτ, τοῦ Κώστα Καραμανλῆ καί τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ) σήμερα ἐν μέσω πανδημίας εὑρίσκεται σέ ἀνοικτή σύγκρουση μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εἶναι ὁ πρῶτος ἡγέτης τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης πού στέκεται «ἀπέναντι» σέ Ἀρχιεπίσκοπο. Καί τό ἀκόμη χειρότερο: Κρίση καί μάλιστα βαθιά σοβεῖ καί στίς σχέσεις μεταξύ τῆς Ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Αἰκατερίνης Σακελλαροπούλου μέ τήν Ἐκκλησία, μετά τήν ἀπαξιωτική στάση της ἀπέναντι στό Ἱερό Εὐαγγέλιο κατά τήν διάσημη πλέον ἐλέῳ ἐθνικοῦ ὕμνου-δοξολογία τῆς Πρωτοχρονιᾶς. Γιατί ὅμως φθάσαμε ἕως ἐδῶ; Γιατί πλέον Μητροπολῖτες ὅπως ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος βάλλουν εὐθέως καί ὀνομαστικῶς ἐναντίον Ὑπουργῶν πού κατοικοεδρεύουν στό Μέγαρο Μαξίμου; Ἐπειδή εἴμαστε οἱ μόνοι πού φωνάζουμε ἀπό τήν ἀρχή τῆς πανδημίας ὅτι ὁ τρόπος πού ἀντιμετωπίζει τήν Ἐκκλησία ἡ Κυβέρνηση καί τό πολιτικό σύστημα θά ἔχει ὀλέθρια ἀποτελέσματα, δικαιούμαστε νά τό ποῦμε: Ὅλο αὐτό συμβαίνει γιατί κάποιοι δέν ἀκοῦνε. Καβάλα στό ἄλογο τῶν δημοσκοπήσεων νομίζουν ὅτι δέν τούς ἀγγίζει τίποτε. Μέ συνέπεια αὐτό πού χαρακτηρίζει τήν εὐρύτερη Πολιτεία κατά τό διανύσαν διάστημα εἶναι ἡ ἀσεβής συμπεριφορά της ἀπέναντι στόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαρκής ἀπόπειρα ταπείνωσής του. Ἡ ἐντύπωση ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ συντριβή του.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020

«Όλα είναι στο μυαλό μας, φίλε!»


«Όλα είναι στο μυαλό μας, φίλε!»

Η κουλτούρα μας στο κόσκινο της πανδημίας

EUROKINISSI
.

Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό

του νου τη βέργα…

Λες και βγήκε τ′ ασανσέρ σ′ ένα κελί

που ένας τόβλεπε το φως γι′ ανατολή

κι άλλος για δύση. 

(Λίνα Νικολακοπούλου, Ανθρώπων έργα

Σε πρόσφατο άρθρο του1 ο καρδιολόγος Θανάσης Δρίτσας είλκυσε την προσοχή μας σε ένα ζήτημα καίριας σημασίας για την αντιμετώπιση έντονων και μαζικών κρίσεων, όπως η παρούσα πανδημία. Ψυχοκοινωνικές παράμετροι όπως η ατομική ευθύνη, η αίσθηση ομάδας, η εμπιστοσύνη, η στάση έναντι της εξουσίας, η αλληλεγγύη των γενεών κ.ά. διαφέρουν από χώρα σε χώρα, δημιουργώντας πολύ διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, το οποίο – και αυτό μάς ενδιαφέρει πρωτίστως εδώ - μεταφράζεται σε περισσότερους ή λιγότερους νεκρούς. Στο συγκεκριμένο κείμενο ο συγγραφέας αναφέρεται σε λαούς της Άπω Ανατολής, που δέχθηκαν πρόθυμα περιορισμούς οι οποίοι αποδείχθηκαν σωτήριοι.

Ιστορικής βαρύτητας γεγονότα, και μάλιστα παρατεταμένης διάρκειας (με τις πανδημίες να αποτελούν το ιδανικό παράδειγμα), διαθέτουν την δύναμη να φιλτράρουν τις αξίες και τις στάσεις ενός λαού, μετατρέποντάς τες (κυριολεκτικά!) σε ζήτημα ζωής ή θανάτου. Με έκπληξη ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι τα μέχρι τότε αυτονόητά του ενδέχεται να κρίνουν αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει!

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

Η άθεη δεξιά: Η πρακτική αθεΐα

Αυτό είναι που θα πρέπει ως Χριστιανοί να προσέξουμε: ότι μια τέτοια πολιτική πρόταση που επιθυμεί να ρυθμίσει την κοινωνία βάσει του νόμου της ζούγκλας, του κοινωνικού δαρβινισμού όπου ο καθένας επιδιώκει να αναρριχηθεί πάνω στα ράκη των διπλανών, μια κοινωνία που βασίζεται στον αμείλικτο ανταγωνισμό και όχι τη συνεργασία ή την άμιλλα, είναι μια βαθύτατα άθεη κοινωνία. Αν περαιτέρω ισχυρίζεται ότι έχει σχέση και με το χριστιανισμό, τότε δεν είναι απλώς άθεη, αλλά και αντίχριστη, εφόσον αντιποιείται κάτι που δεν της ανήκει, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.


Η άθεη δεξιά: Η πρακτική αθεΐα


Η ζωντανή διαδικτυακή παρέμβαση του αντιπροέδρου της Χ.Δ. Γ.Ν. Παναγιωτίδη*

Όλοι όσοι παρακολουθείτε τα βιβλία της Χριστιανικής Δημοκρατίας θα θυμάστε ότι ο ιδρυτής της Νίκος Ψαρουδάκης καταδίκαζε αυτό που λεγόταν Διπρόσωπος Υλισμός. Επρόκειτο για τον υλισμό της δεξιάς (κεφαλαιοκρατία-καπιταλισμός), ο οποίος εκφραζόταν σε επίπεδο κοινωνικού συστήματος όσο και τον υλισμό της Αριστεράς, ο οποίος ωστόσο κατά κανόνα παρέμενε θεωρητικός-κοσμοθεωρητικός.

Αριστερά και Χριστιανισμός


Ο Νίκος Ψαρουδάκης είχε γράψει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Επιστημονικός σοσιαλισμός και κοινωνικός χριστιανισμός», όπου επισήμαινε ότι σε επίπεδο κοινωνικού συστήματος, οι μαρξιστές προσέγγιζαν πάρα πολύ –μέχρι ταυτίσεως– τον χριστιανικό κοινωνισμό, δηλαδή το κοινωνικό σύστημα που βγαίνει μέσα από την Ορθοδοξία. Αυτό μεταξύ άλλων συνέβαινε επειδή οι πρώτοι
Κομμουνιστές ήταν Χριστιανοί και ο Μαρξ «δανείστηκε» τα συνθήματά του από τους Χριστιανούς αυτούς, όπως ο Γάλλος Ετιέν Καμπέ και ο Γερμανός Βίλχελμ Βάιτλινγκ. Το ίδιο συμβαίνει και με το κίνημα του Σοσιαλισμού, όπου ο πρώτος Σοσιαλιστές ήταν ο άγιος του Καθολικισμού Τόμας Μουρ (τον οποίο ο μαρξιστής συγγραφέας Βασίλης Ραφαηλίδης αποκαλούσε στο βιβλίο του «Η Μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού» «καλό Χριστιανό»), συγγραφέας της Ουτοπίας. Ωστόσο σε πολιτικό επίπεδο, ο μαρξισμός, ιδιαίτερα στη ρωσική του δογματική εκδοχή, τον λενινισμό, συνδέθηκε με τον πολιτικό ολοκληρωτισμό, μετον μονοκομματισμό, τα εγκλήματα γνώμης, τις διώξεις των αντιφρονούντων.
Όμως, επίσης, θα πει κανείς, συνήθως βλέπουμε μαρξιστές και αριστερούς να πραγματοποιούν πολεμική στη θρησκεία κ.λπ., να εμφανίζονται ως άθεοι κ.τ.τ. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε σίγουρα αυτό που έλεγε ο μεγάλος Αμερικανός κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας στο τελευταίο βιβλίο του «Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της δημοκρατίας», ότι η κριτική που γίνεται στο χριστιανισμό είναι κατά κανόνα κριτική ενάντια στο φαρισαϊσμό. Πάντως, και πάλι ο μαρξιστικός υλισμός, στο βαθμό που διακηρύσσεται ως αθεϊστικό δόγμα, οποιεσδήποτε και αν είναι οι αιτιολογίες που μπορούμε να βρούμε για την απόρριψη του χριστιανισμού εκ μέρους συγκεκριμένων ανθρώπων, συνιστά πρόβλημα. Ο Ζακ Ελλύλ είχε γράψει χαρακτηριστικά ότι ο Μαρξ ήταν πολύ αυστηρός στην ανάλυση αλλά είχε δεχτεί αβασάνιστα δύο ιδέες. Μία από αυτές ήταν ότι ο υλισμός θεωρούνταν αληθής και ο Θεός ανύπαρκτος. Αυτό είναι και το πρόβλημα της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας.

Άθεη δεξιά;


Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο συνδυασμός ακούγεται ως παράδοξο. Αφού συχνά οι Δεξιοί συχνά αυτοπροσδιορίζονται ως άνθρωποι της θρησκείας, ακόμη και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: μήπως οι εν λόγω διακηρύξεις είναι ανειλικρινείς; Μήπως η εν λόγω παράταξη προσεταιρίζεται το Χριστιανισμό και τον κόβει στα μέτρα της, ώστε να αποκτήσει
αβαντάζ έναντι των αντιπάλων της της Αριστεράς, οι οποίοι είναι γνωστοί για διακηρύξεις αθεΐας ή έστω αντικληρικαλισμού; Καταρχάς, να πούμε ότι υπάρχουν πολλοί απλοί άνθρωποι –ακόμη και πολιτικοί- που με αγαθές προθέσεις αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί και Χριστιανοί. Άλλωστε έχει γίνει μια όψιμη παράδοση στη χώρα μας αυτό. Στον εμφύλιο, οι λεγόμενοι εθνικόφρονες έλεγαν «Χριστιανοί δικαιούνται να είναι μόνο οι εθνικόφρονες»! Υπάρχουν επίσης και πολιτικά πρόσωπα που καλή τη πίστει μπορεί να νομίζουν πως οι δύο ιδιότητες είναι συμβατές, ακόμη και ταιριαστές!

Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

«Τούς είναι αδιανόητη η συμπόρευση ενός ιεράρχη με το ΚΚΕ…» – Μια οφειλόμενη απάντηση στη μνήμη του Ιωακείμ


 Τούς είναι αδιανόητη η συμπόρευση ενός ιεράρχη με το ΚΚΕ...» - Μια ...
«Τούς είναι αδιανόητη η συμπόρευση ενός ιεράρχη με το ΚΚΕ…» – Μια οφειλόμενη απάντηση στη μνήμη του Ιωακείμ
Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται μια έντονη συζήτηση – αντιπαράθεση γύρω από το πρόσωπο του ιεράρχη Ιωακείμ. Συζήτηση που εμπεριέχει άλλοτε καλόβουλα και άλλοτε κακόβουλα στοιχεία.

Ακούσαμε και είδαμε ποικίλα δημοσιεύματα στα οποία γίνεται σύγκριση για το μέγεθος της προσωπικότητας και πνευματικότητας του Ιωακείμ με άλλα πρόσωπα του κλήρου. Ο κάθε αρθρογράφος βέβαια προβαίνει σ’ αυτές τις συγκρίσεις με τα δικά του υποκειμενικά κριτήρια.

Πέρα από την υποκειμενική άποψη του καθενός δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να χάνεται η αντικειμενική ουσία και η αδιάσειστη ιστορική πραγματικότητα: ο Ιωακείμ με τη στάση του και τους αγώνες του, στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο που έδρασε, αναδείχτηκε σε πνευματικός λαϊκός ηγέτης, με όλη τη σημασία της φράσης.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη την άστοχη σύγκριση που κάνει ο Χ. Καρανάσιος στο άρθρο του, συγκρίνοντας τον Ιωακείμ με την προσφορά δύο Αρχιμανδριτών εκείνης της περιόδου, του μαρτυρικού αρχιμ. Ιωακείμ Λιούλια και του αρχιμ. Αυγουστίνου Καντιώτη. Αποσιωπάται ότι ο αρχιμ. Ιωακείμ Λιούλιας ήταν και ο ίδιος ΕΑΜίτης και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, το καλοκαίρι του 1943 στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, είναι χαρακτηριστικό ότι με εξαίρεση τους μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ, Ηλείας Αντώνιος, Χίου Ιωακείμ, που εντάχθηκαν στο ΕΑΜ και ξεχώρισαν με το παράδειγμά τους, η μεγάλη πλειοψηφία της εκκλησιαστικής ηγεσίας ακολούθησε τις δύο βασικές μερίδες των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ένα μέρος της τάχθηκε με την εγγλέζικη πλευρά και ένα μέρος με τη γερμανική.

Ο ίδιος βέβαια στο κείμενο του με περισσή εμπάθεια προς το πρόσωπο του Ιωακείμ, προφανώς λόγω των επιλογών του και της ένταξής του στο ΕΑΜ, προτείνει να μην τοποθετηθεί κανένα μνημείο για τον συγκεκριμένο ιεράρχη στην πόλη μας. Και μάλιστα είναι και αποκαλυπτικός ως προς τις προθέσεις του με το επιχείρημα που προβάλλει ότι «ο Ιωακείμ είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, καθώς οι πράξεις του δεν χαρακτηρίζονται από συνέπεια και σταθερότητα». Εξάλλου, κατά τα γραφόμενά του «μόνον η τεκμηριωμένη προσφορά κάποιου ευπατρίδη μπορεί να δικαιολογήσει την ανέγερση αγάλματος». Κατά την προσωπική λοιπόν κρίση του Χ. Καρανάσιου το πρόσωπο του Ιωακείμ, για το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του Κοζανίτικου λαού- και όχι μόνο- νιώθει περηφάνια και σεβασμό, δεν συγκαταλέγεται στους ευπατρίδες!

Το άρθρο κλείνει με την αποκρουστική φράση: «Όσον αφορά τον ανδριάντα του Ιωακείμ, προσωπικά θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να επανατοποθετηθεί. Αφού όμως στηθεί (προφανώς όχι στην κεντρική πλατεία), θα συμβολίζει την τραγική, ρευστή και αμφιλεγόμενη εποχή της Κατοχής, με όσα δεινά επέφερε».

Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Για την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (1-4-2020) περί αποχής "από τις ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία".

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου


Μια πρώτη σημείωση για την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (1-4-2020) περί αποχής "από τις ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία". 
Μια πρώτη σημείωση, ειδικά για τρία ζητήματα, τα οποία νιώθω ότι θα αφορούν εξαιρετικά το μετά την πανδημία:

α. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ανήγαγε στη δογματική αλήθεια της Εκκλησίας και τον τ ρ ό π ο μετάληψης της θείας Ευχαριστίας (παράγραφος 6). Το κρατάμε και θα δούμε αν με αυτή τη βαριά και καταδικαστική θέση αναδεικνύεται όντως το μυστήριο, ή αν -αντιθέτως- υποτάσσεται σε ειδωλοποίηση, σε ριτουαλισμό.
Επαναλαμβάνω ότι η μη-ταύτιση μυστηρίου και τρόπου, για την οποία μιλώ, αφορά την πιστότητα στο είναι της Εκκλησίας. Όχι κόλπα για αναπαυτικό συσχηματισμό με τον αιώνα τούτο. Και γι' αυτό χρειάζεται σπαζοκεφάλιασμα, ώστε να έχουμε τρόπους που διακονούν το νόημα, χρειάζεται ακόμη και να ομολογούμε την αμηχανία μας όποτε το σπαζοκεφάλιασμά μας δεν αποδίδει. Αλλά η αναγωγή των τρόπων στο δόγμα, είναι άλλο ζήτημα, που όντως θέτει θέμα δόγματος! 

β. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος "δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο" (παράγραφος 9). 

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ...


ΚΛΗΜΗΣ ΠΥΡΟΥΝΑΚΗΣ 

Για τους μαθητές μου........

Οι Έλληνες έζησαν στον γύψο 7 Χρόνια. Σοκαρίστηκαν, μούδιασαν και άργησαν να σηκώσουν κεφάλι. Ο αντιδικτατορικός αγώνας, τα ουρλιαχτά στην Μπουμπουλίνας και στο ΕΑΤ ΕΣΑ, η εξαφάνιση φίλων, οι σακατεμένες ψυχές, τα παραμορφωμένα σώματα των βασανισμένων, οι νεκροί , τα νέα της Deutsche Welle , του BBC και η Φωνή της Αλήθειας, μεγάλωσαν την οργή του Λαού που σκέφτεται και νοσταλγεί την Ελευθερία.

Η Νομική ήταν η αρχή και το βάπτισμα του πυρός για μαζική αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας των κρατούντων, των συνεργατών και των χαφιέδων τους.
Το φοιτητικό κίνημα έβγαλε καθαρό από την λάσπη το πρόσωπο της Ελευθερίας.
Ανέστησε τους μακελεμένους πατριώτες από τα χέρια του Μπάμπαλη του Μάλλιου και του Θεοφιλογιαννάκου.
Αποκορύφωμα της αντίδρασης των φοιτητών στην Χούντα ήταν το Πολυτεχνείο που η Δημοκρατία και το Έθνος οφείλει πολλά.

Ο Διομήδης Κομνηνός ο πρώτος νεκρός στην γωνία Μάρνης και Αβέρωφ και οι δεκάδες νεκροί και τραυματισμένοι από τα όπλα των διατεταγμένων στρατιωτών και αστυνομικών και των ερπυστριών των τανκς προστέθηκαν στις εκατόμβες των νεκρών αυτού του τόπου που επιμένει να ζει σε Ελευθερία.
Η ξενοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών αφού κατεδίωξε, προπηλάκισε, απαγόρευσε, στραπατσάρισε αγωνιστές στα στρατοδικεία και τις φυλακές δεν κατάφερε να ποδηγετήσει τον Λαό.

Η Εκκλησία είναι βεβαρημένη με φορτίο μεγάλης αμαρτίας.
Ενώ θα περίμενε κανείς να είναι στο πλευρό του Λαού, να συμπάσχει με τους αγωνιστές , να συνοδοιπορεί με τους πονεμένους, όχι μόνο έμεινε αμέτοχη, αλλά συνεργάστηκε υποταγμένη στην εξουσία των πραξικοπηματιών.
Ήταν υποταγμένη από τον καιρό της Εθνικής Απελευθέρωσης, ήταν υποταγμένη στα αιματηρά Ευαγγελικά, υποταγμένη και πρωτοπόρα στον αφορισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου, υποταγμένη και συμπαραστατούσα στην δικτατορία Μεταξά, υποταγμένη και στηρίζουσα τους δυνάστες της 21ης Απριλίου του 1967 και στην πρώτη φάση και στην δεύτερη.
Εγκατέλειψε τους τραγικά βασανισμένους Έλληνες αγωνιστές της Ελευθερίας. Καμία κύρωση καμία εξιχνίαση εκείνων που υμνούσαν την δικτατορία, αυτών που επικάθησαν με βία στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Ευτυχώς όμως διέσωσαν την αξιοπρέπεια της Εκκλησίας αφανείς ιερωμένοι και πιστοί που συμμετείχαν στους αγώνες του Λαού.

Ένας από αυτούς ήταν ο πάπα Γιώργης Πυρουνάκης.
Έτρεχε στα Στρατοδικεία ως μάρτυρας υπεράσπισης μαχητών της Δημοκρατίας, ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για την Ελευθερία και την Αλήθεια υποκαθιστώντας τιτλούχους Ιεράρχες που υποβάσταζαν ή συμμαχούσαν με την ένοχη σιωπή τους τους δικτάτορες. Εξέφραζε την αληθινή Εκκλησία του Χριστού την ζώσα Εκκλησία του Χριστού Ελευθερωτή.
Εξέφραζε το κήρυγμα του φτωχού μαραγκού της Ναζαρέτ για Ελευθερία και Αγάπη.
Στο Πολυτεχνείο τα παιδιά περίμεναν από την μια με τις εκκλήσεις τους οι στρατιώτες να μην πυροβολήσουν τους Ελεύθερους πολιορκημένους και από την άλλη τους γονείς τους , τους συγγενείς τους, τον Λαό και τους πολιτικούς ταγούς να ζώσουν το κτήριο...και ήρθαν τα 15 χρόνια αγόρια και κορίτσια.....
Μέσα στο Πολυτεχνείο έμειναν μόνοι, ανυπεράσπιστοι. Η χούντα με τα όργανά της τους τσάκισε.

Τον Νοέμβρη του 1975 σε ένα από τα περιοδικά του ο πατέρας μου έγραφε:

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ
και ζητώ συγγνώμη από τα θύματα της εφτάχρονης τυραννίας του Τόπου μας, ως παπάς, για όσα δεν πράξαμε οι Ιερωμένοι, να τα σώσουμε από τα άγρια νύχια τους . και για την παράλειψη ακόμη να συμπαρασταθούμε στους πόνους και τους φόβους, που τους προκαλούσαν οι αδίστακτοι διώκτες τους.
Έ π ρ ε π ε κ α ι μ π ο ρ ο ύ σ α μ ε ! Ούτε καν οι διαμαρτυρίες μας δεν διατυπώθηκαν επίσημα και διεθνώς, όπως κάνουν άλλες Εκκλησίες μη Ορθόδοξες σε παρόμοιες κακές περιστάσεις. Μα ούτε και τώρα που αποδείχνονται δικαστικώς τα άθλια και φρικιαστικά δεν εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας …. Και παραπονιόμαστε γιατί οι πιστοί - τα παιδιά μας, μας περιφρονούν και λένε τόσα σε βάρος μας άσχημα σχόλια!
Οι απουσίες συνεχίζονται: Δεν περιζώσαμε τότε το Πολυτεχνείο για να εμποδίσουν τα ράσα μας τα τανκς … Εκείνες οι εκκλήσεις δεν μας καίνε;
Γι’ αυτή την αμαρτία μας γιατί δεν κλαίμε; Και γιατί με τρίχινους σάκους (όχι με χρυσούς) δεν πέφτουμε στα γόνατα στον ίδιο χώρο να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και τη συγγνώμη του Λαού; Γιατί;
Δεν είμαστε από το Λαό; Αυτή δεν είναι η αποστολή μας; Από πού βρήκαμε την υπόδειξη μόνο βασιλικά ή τυραννικά καθεστώτα να στηρίζουμε, να ευλογούμε, να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα και να ορκίζουμε τους «άρχοντές» τους;
Ντρέπομαι.



Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

Έχει σχέση η σχισματική "εκκλησία" της Ουκρανίας με Ναζί και SS;

Κάθε χρόνο στην Ουκρανία εορτάζεται η επέτειος των γενεθλίων της μεραρχίας Galicia των SS και του μέλους της, του "ήρωα" Dmytro Paliiv μεταφραστή του Heinrich Himmler.

Ο συγκεκριμένος ήταν ένας από τους ιδρυτές μιας μονάδας SS και καταδικάστηκε από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης.
Σε κάποιο απόσπασμα των λόγων του αναφέρει : « Οι Γερμανοί μας δίνουν την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια μεραρχία, μας βοηθούν με τις επαγγελματικές (στρατιωτικές) δυνάμεις, το υλικό και την εμπειρία. Το καθήκον μας είναι να αποδείξουμε ότι πραγματικά αξίζουμε τη βοήθεια των Γερμανών στη δημιουργία όχι μιας, αλλά δέκα μεραρχιών».
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται έξω από το σπίτι του συγκεκριμένου ήρωα των SS, στο χωριό Perevozets κοντά στο Kalush και κάθε χρόνο παίρνουν μέρος και "ευλογούν" την συγκεκριμένη επέτειο οι αποσχηματισμένοι κληρικοί που σήμερα προσπαθούν να εμφανίσουν σαν επίσημη εκκλησία της Ουκρανίας.
Καμαρώστε τους.
Στις 02/11/2017

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

Η Φαναριώτικη πολιτική στην Εκκλησία των ΗΠΑ


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ο από Προύσης Ελπιδοφόρος εν όψει της ενθρονίσεως του έδωσε συνέντευξη στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα Hurriyet Daily News[1]. Σε αυτήν αποκαλύπτεται ότι επελέγη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για την πιστότητά του και για να εφαρμόσει  στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία των ΗΠΑ την πολιτική του Φαναρίου.[2]
Η τουρκική εφημερίδα σημειώνει ότι ο κ. Ελπιδοφόρος δήλωσε σε προηγούμενη  συνέντευξή του στην ημερήσια έκδοση (στα τουρκικά)   της ίδιας εφημερίδας: «Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που Τούρκος πολίτης εκλέγεται στην αρχιεπισκοπή των ΗΠΑ[3]» και ότι πρόσθεσε: «Αυτό έχει σημαντική σημασία για την Τουρκία, επειδή ο Αρχιεπίσκοπος των ΗΠΑ είναι ο θρησκευτικός ηγέτης όλων των Ελληνικών Ιδρυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό σημαίνει ότι έχει επίσης και πολιτικό αντίκτυπο η εκλογή του. Για το λόγο αυτό (η εκλογή) είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Τουρκία, επειδή κάποιος που γνωρίζει την Τουρκία, που καταλαβαίνει την Τουρκία και που μιλάει τουρκικά αναλαμβάνει την ηγεσία του ελληνικού εκκλησιάσματος στις ΗΠΑ. Η σημασία αυτού του γεγονότος είναι προφανής».
Και εξήγησε ο «Λαμπρινιάδης» (έτσι αποκαλεί τον Αρχιεπίσκοπο η τουρκική εφημερίδα) το γιατί από τη θέση του θα μπορούσε να υπηρετήσει επίσης τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας, των ΗΠΑ  και της Ελλάδος: «Η αρχιεπισκοπή στις ΗΠΑ έχει σταθερά ανοικτή γραμμή με τον Λευκό Οίκο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πολλές φορές εκφράσει τα προβλήματα του Ελληνικού Πατριαρχείου του Φαναρίου[4] σε αναφορές της για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρχίζοντας από το κλειστό Σεμινάριο Χάλκης στην Χεϊμπελιάδα[5], δεν είναι εύκολο να βρεθεί λύση σε αυτά τα προβλήματα στην Άγκυρα ή στην Αθήνα. Εν τούτοις, υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να βρεθεί λύση σε αυτού του είδους τα προβλήματα με το να καθίσουμε γύρω από το ίδιο τραπέζι στην Ουάσινγκτον. Ειδικά το ξανά άνοιγμα του Σεμιναρίου της Χάλκης στην Χεϊμπελιάδα θα είχε ένα πολύ θετικό αντίκτυπο στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας[6]»

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

H Eκκλησία δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν να είναι ένα κόμμα

Συνέντευξη του παπα Φιλόθεου Φάρου* στον Ανδρέα Ζαμπούκα

Ο ιερέας, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Φιλόθεος Φάρος μιλάει στο Liberal και στον Ανδρέα Ζαμπούκα, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την νομική κατοχύρωση της αλλαγής φύλου. Αναφέρεται στον «πολιτικό» ρόλο της Εκκλησίας, στην ανάγκη άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον κάθε πολίτη και στον καθοριστικό ρόλο της οικογένειας στην αυτογνωσία του φύλου των νέων.
– Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, ήταν στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου («8 λύσεις- κλειδιά για να μπει τέλος στο bullying»- Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) που γράψατε από κοινού με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ. Μου έκανε εντύπωση η στάση σας απέναντι σε μία γυναίκα από το ακροατήριο που έφταιγαν για το παιδί της όλοι οι άλλοι, εκτός από την ίδια… Δεν λαϊκίσατε καθόλου και της μιλήσατε επιθετικά, θυμίζοντας τις δικές της ευθύνες.
Τελευταία είναι σύνηθες παντού να φταίνε μόνο οι άλλοι… Όχι μόνο στις οικογένειες και στο ρόλο των γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Ασφαλώς και δεν μου επιτρέπεται να λαϊκίσω. Από την πλευρά μου, έχω την ευθύνη του ρόλου μου, ως συγγραφέα, και το κοινό μου θα πρέπει να αντιληφθεί ότι κάθε γραμμή των βιβλίων μου είναι αποτέλεσμα βιωμένης προσπάθειας και εμπειρίας. Την ίδια ακριβώς ευθύνη προσδοκώ να διακρίνω και στους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε ένα δύσκολο περιβάλλον με πολλές αντιξοότητες και να μην  θυματοποιούνται.
– Είστε, έτσι κι αλλιώς, μία σπάνια περίπτωση ανθρώπου που συνδυάζει δύο διαφορετικούς ρόλους, του ιερωμένου και του επιστήμονα (ψυχοθεραπευτή). Ποια είναι η δική σας άποψη για το νομοσχέδιο, σχετικά με την νομική κατοχύρωση του δικαιώματος της αλλαγής φύλου; Είναι σαφέστατα θέμα επιστημονικό αλλά, μετά την εμπλοκή της Εκκλησίας, και ζήτημα ηθικό;

Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

Καταδίκη του ρατσισμού και του «λευκού εθνικισμού» από την Ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής (ανακοίνωση Κινήματος Χριστιανικής Δημοκρατίας)

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα (Σάββατο 12/08/2017) στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου διαδήλωση «λευκών εθνικιστών» κατέληξε μετά από συμπλοκή με αντιδιαδηλωτές σε ένταση και κάποιας μορφής αστυνομική βία, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής εξέδωσε ανακοίνωση όπου καταδικάζει λόγους και ενέργειες που σχετίζονται με το μίσος, τη βία, τον ρατσισμό, την υπεροχή της λευκής φυλής, τον εθνικισμό και τον νεοναζισμό.

Ειδικότερα, η ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 16/08 διαλαμβάνει μεταξύ άλλων τα εξής:

1) «Η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική ενώνει τη φωνή της με τους ανθρώπους της πίστης και καλής θέλησης κατά μήκος των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και του Μεξικό, ώστε αδιαμφισβήτητα, χωρίς επιφυλάξεις ή αμφισημίες, να απορρίψει λόγια και πράξεις που διαπράττουν, υποστηρίζουν ή ενθαρρύνουν το μίσος, τη βία, τον ρατσισμό, τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών, τον λευκό εθνικισμό ή τον νεοναζισμό. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύουμε ότι κάθε ανθρώπινο ον είναι παιδί του Θεού, δημιουργημένο κατά την εικόνα και ομοίωσή Του, και επομένως είμαστε αδελφοί και αδελφές ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας ή δόγματος.»

2) «Αδελφοί και αδελφές, ο άγιος Ιουστίνος ο Μάρτυρας, γράφοντας σε μια εποχή που οι Χριστιανοί διώκονταν κατά τον δεύτερο αιώνα, είπε: «Ως τώρα, μισούσαμε και καταστρέφαμε ο ένας τον άλλον και αρνούμασταν να σχετιστούμε με ανθρώπους άλλης φυλής ή χώρας. Τώρα, λόγω του Χριστού, ζούμε μαζί και προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας».
Είθε αυτό το ίδιο πνεύμα να γίνει και δικό μας σήμερα.»

Τρίτη 8 Αυγούστου 2017

Του Γιώργου Καραγιάννη - 1920-1950: Οι χαμένες ευκαιρίες για το «κόμμα της Εκκλησίας» (3ο και τελευταίο)

Η δημοσίευση της «Δηλώσεως Ελλήνων Επιστημόνων και Καλλιτεχνών» και η παρέμβαση του «Χριστιανικού Κινήματος» στην πολιτική ζωή της χώρας ήρθε σε μια στιγμή κατά την οποία στην Ευρώπη έκαναν την εμφάνισή τους πανίσχυρα Χριστιανοδημοκρατικά Κόμματα. Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία και το Βέλγιο, τα κόμματα αυτά απορρόφησαν τις παλιές συντηρητικές δυνάμεις, που δεν βαρύνονταν με την κατηγορία της ανοιχτής συνεργασίας με τους ναζιστές και τους φασίστες, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου. Αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί αποτέλεσαν τον κύριο πόλο για την αντιμετώπιση των κομμουνιστικών κομμάτων και διεκδίκησαν πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική ζωή των χωρών τους. Πολλά στοιχεία της εποχής μαρτυρούν πως στα σενάρια που επεξεργάζονταν  τα  ανάκτορα  περιλαμβανόταν και ο μετασχηματισμός σε  πολιτική δύναμη του Ελληνικού Χριστιανικού Κινήματος, του ελληνικοί Opus Dei ( «Έργο Θεού»), ανάλογου με την οργάνωση των καθολικών επιστημόνων και τεχνοκρατών που συναντάμε στην Ισπανία του Φράνκο και των πρώτων χρόνων μετά το θάνατό του.
1950. Η έκδοση του «Ελληνικού Φωτός» «Για μια καινούργια Ελλάδα».
Οι θεωρητικές βάσεις για ένα πολιτικό κίνημα στηριγμένο στα ιδανικά του «Χριστιανικού Πολιτισμού» υπήρχαν στη «Δήλωση» και την «Διακήρυξη» των χριστιανών επιστημόνων και καλλιτεχνών, το πρόγραμμα «Για μια καινούργια Ελλάδα», που κυκλοφόρησε το σωματείο «Ελληνικόν Φως» στις αρχές του 1950, και τα πολυάριθμα «άρθρα γραμμής» του Αλέξανδρου Τσιριντάνη στο περιοδικό «Ακτίνες».

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

1920-1950: Οι χαμένες ευκαιρίες για το «κόμμα της Εκκλησίας» (1)


Χριστιανικά κόμματα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου- Η Εκκλησία της Ελλάδος ζητάει να συμμετέχει στα νομοθετικά όργανα- Η Πολιτεία διορίζει αρχιεπίσκοπο και μητροπολίτες- H Iεραρχία συζητά για την ίδρυση χριστιανικού κόμματος




Tην περίοδο του Μεσοπολέμου στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης έκαναν την εμφάνισή τους κόμματα χριστιανικά. Η Καθολική Εκκλησία με την συγκεντρωτική υπό τον Πάπα διοίκηση και η Προτεσταντική με τις πολλές μορφές της είχαν κάνει κεντρικό σημείο της προπαγάνδας τους την πάλη εναντίον του μπολσεβικισμού αλλά και γενικότερα της Αριστεράς. Έτσι στις χώρες όπου κυριαρχούσαν αυτά τα δύο χριστιανικά δόγματα υπήρξε άμεση ανάμιξη των Εκκλησιών στην πολιτική ζωή, τις περισσότερες φορές με κόμματα τα οποία τοποθετούνταν στη Δεξιά και την άκρα Δεξιά. Όσο για τις χώρες όπου η πλειοψηφία των κατοίκων ανήκε στο ορθόδοξο δόγμα, οι επιμέρους Εκκλησίες μπορεί να μην πρωτοστάτησαν στην συγκρότηση αυτοτελών χριστιανικών κομμάτων, αλλά οι ηγεσίες τους στήριξαν τις αστικές δυνάμεις και σε ορισμένες περιπτώσεις, κορυφαίοι εκπρόσωποί τους ανέλαβαν και απευθείας κυβερνητικά καθήκοντα.

Στην Ελλάδα, με τον συμπαγή ορθόδοξο πληθυσμό, η Εκκλησία παρενέβη στηρίζοντας τις συντηρητικές δυνάμεις στον αγώνα τους κατά των νέων ιδεών του κομμουνισμού και του δημοτικισμού, που ήταν κι αυτός στη βάση του ένα βαθειά πολιτικό κίνημα (εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου κατά του υλισμού, Μαρασλειακά, στήριξη στο βενιζελικό ιδιώνυμο και τη δικτατορία Μεταξά κ.λπ).

Όμως, παρά το ότι κατά καιρούς έγιναν συζητήσεις για την άμεση παρέμβαση με τη δημιουργία χριστιανικού κόμματος, ακόμη και σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου, και παρά το γεγονός ότι η βάση γι’ αυτό υπήρχε, με τις πολυάριθμες και μαζικές χριστιανικές οργανώσεις, η ελλαδική Εκκλησία δεν απέκτησε το κόμμα της. Η συζήτηση επανήλθε και στην «καυτή» μεταπολεμική πενταετία 1945-1950, και μάλιστα σε μια στιγμή που οι προϋποθέσεις ήταν πολύ καλύτερες για ένα τέτοιο κόμμα, με την μαζική παρουσία της οργάνωσης «Ζωή» και των γύρω από αυτήν οργανώσεων. Όμως και τότε οι προσπάθειες δεν τελεσφόρησαν.