Παραδείγματα Αποβλάκωσης και Ηλιθιοποίησης της Κοινωνίας

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Συζήτηση της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη με τη δημοσιογράφο Γεωργία Μπιτάκου για την αποβλάκωση και αποχαύνωση της κοινωνίας μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα της καθημερινής ζωής:

 Από το ChatGPT και την AI έως την ποινικοποίηση της σάτιρας και του σαρκασμού.

 Πως η αποσπασματικότητα της πληροφόρησης καλλιεργεί τη διάσπαση της προσοχής; 

Ποια η σχέση της φτωχοποίησης της γλώσσας με την ηλιθιοποίηση της κοινωνίας; 

Η μαζικότητα και ο καταναλωτισμός «προβατοποιούν» τις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες των ανθρώπων με στόχο την ομογενοποίησή τους. Βιοχημική και Φαρμακευτική Λοβοτομή μέσω ναρκωτικών ουσιών και ψυχοφαρμάκων.

Πως εξηγείται η προοδευτική και αυξανόμενη πτώση του Δείκτη Νοημοσύνης στους νέους σήμερα

Συζήτηση της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη με τη δημοσιογράφο Μπιτάκου Γεωργία για το ζήτημα της νοημοσύνης στα παιδιά και στους νέους. Επιχειρούνται κάποιες διευκρινίσεις αναφορικά με την έννοια της νοημοσύνης. 

 Πως εξηγείται η προοδευτική και αυξανόμενη πτώση του Δείκτη Νοημοσύνης από το 1990 και ύστερα;

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: «Κίνδυνοι και Προκλήσεις του Ψηφιακού Μετασχηματισμού».

Χαιρετίζοντας την εκδήλωση της Πανελλήνια Κίνησης κατά του Ψηφιακού Ολοκληρωτισμού «Έξοδος», που έλαβε χώρα στο Μαρούσι, 1/11/2025, με θέμα: «Κίνδυνοι
και Προκλήσεις του Ψηφιακού Μετασχηματισμού».

Κάποια από τα σημερινά αδιέξοδα των νέων σήμερα

Τεχνοφεουδαρχία και Πρακτικές Επιτήρησης του παγκόσμιου πλήθους: Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας στο διαδίκτυο επιτρέπει στα άτομα να διολισθαίνουν σε ένα επιτηρούμενο πανοπτικόν.

Κάποια από τα σημερινά αδιέξοδα των νέων σήμερα: Πως αντιμετωπίζονται οι νέοι άνθρωποι από τα σημερινά πολιτικά καθεστώτα κυριαρχίας στο δυτικό τουλάχιστον κόσμο και ποιες οι συνθήκες της κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησής τους μέσα σε αυτά;

Απόσπασμα από την εκπομπή «Σε απόσταση βολής» με τον Κωνσταντίνο Χριστόπουλο, Primenews, 10 Μαΐου 2023

ΤΕΜΠΗ: ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ

 

Της

 

Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

 

Μετά την καταστροφή του αποδεικτικού υλικού, καθώς και την άρνηση εκταφής των σωρών, ώστε να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία θανάτου των θυμάτων των Τεμπών, είναι εμφανές ότι το καθεστώς επιδιώκει μια «γρήγορη και εύκολη» δικαστικού τύπου διεκπεραίωση και κλείσιμο της «υπόθεσης των Τεμπών». Με καφκικού τύπου διαδικασίες και νομικίστικες απαντήσεις επιχειρείται το, «όπως όπως και στα γρήγορα», κουκούλωμα του εγκληματικού, τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Στο όλο παιχνίδι της συγκάλυψης, πρωτοστατεί η καθεστωτική δημοσιογραφία και το πινγκ - πονγκ των τηλεοπτικών, πανελίστικων, «ομιλούντων κεφαλών» που επιχειρούν να ξεπλύνουν την κόπρο του Αυγείου. Χέρι - χέρι βέβαια με επαγγελματίες πολιτικάντηδες, από εκείνους που εξέθρεψαν οι κομματικοί σωλήνες και που έκαναν πολιτική καριέρα επειδή ο κομματικός μηχανισμός στον οποίο υπηρέτησαν τους ανέδειξε ως «κάτι». Όλοι αυτοί συστηματικά μπαζώνουν οτιδήποτε θεωρούν ότι «είναι για τα μπάζα»: τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την κοινή λογική, την αλήθεια, την ελευθερία. Ζώντες και νεκρούς. Τελικά, τον ίδιο τον λαό.

Εντούτοις, για όλο τον λαό που συμπαραστέκεται ηθικά και πρακτικά στον αγώνα των συγγενών για την απόδοση δικαιοσύνης, η δίκη που οργανώνει το καθεστώς με τους δικούς του όρους, δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Ας απαιτήσουμε λοιπόν πρώτα απ΄ όλα , την «δίκη των δικαστών», δηλαδή την παραπομπή όλων των δικαστικών λειτουργών που συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην συγκάλυψη και που λειτουργούν βάσει των οδηγιών που τους δίνονται από τη μαφιοποιημένη ολιγαρχία που διακατέχει την εξουσία στη χώρα μας. Από ποιους θα μπορούσε να γίνει άραγε μια τέτοια δίκη; Πρώτα από όλα, από τους σοβαρούς και μη επίορκους δικαστές που συνεχίζουν να υπάρχουν σε αυτή την χώρα και προασπίζονται την πραγματική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Σαιν Ζυστ: «Οι νόμοι μπορεί να είναι δημοκρατικοί και ενδεχομένως επαναστατικοί. Αυτοί που τους εφαρμόζουν δεν είναι.»

Διαδικασίες αλλαγής Λαών και Πολιτικής Εξουσίας

Απόσπασμα της συνέντευξης της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη στον Κανέλλο Πάτσιο, στις 26-7-2025.

Συζητάμε για τις ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές διαδικασίες αλλαγής των συλλογικών υποκειμένων καθώς και της πολιτικής και κρατικής εξουσίας.

Ποιες είναι οι αλλαγές που επιχειρούνται στις κοινωνίες του δυτικού κόσμου;

Το παράδειγμα των γκέτο και πως προωθείται μέσα από αυτό ο κατακερματισμός της κοινωνίας, η εξαχρείωση, εξαγρίωση, η αύξηση της βίας και της παραβατικότητας. Υπογραμμίζεται η διαδικασία της αμοιβαίας αλληλοτροφοδότησης μεταξύ γκετοποίησης και παραβατικότητας.

Η κουλτούρα γκέτο ως νεανικό lifestyle

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Το δεύτερο απόσπασμα της συνέντευξης της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη στον Κανέλλο Πάτσιο, στις 26-7-2025. 

Συζητάμε για το πώς τα σημερινά παιδιά, ήδη από μικρή ηλικία, διαπαιδαγωγούνται από την οικογένεια, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, την εκπαίδευση, την κυρίαρχη κουλτούρα κ.λπ., με αξίες απεριόριστου δικαιωματισμού, κοινωνικού δαρβινισμού, κυνισμού, του δικαίου του ισχυροτέρου, με ακραία. φιλελεύθερα και ανταγωνιστικά ιδεώδη, με εικόνες άκοπης και εύκολης καταναλωτικής ευημερίας και ευμάρειας.

 Αναφερόμαστε στις διαδικασίες μαφιοποίησης και συμμοριοποίησης, πριν και πάνω απ' όλα, των νοοτροπιών στους νεότερους ανθρώπους.

Ten Years After…

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

05/08/2025

Αν ο μη γένοιτο ερωτηθώ για τους τόπους, τα γεγονότα, τις γενοκτονίες, τα πρόσωπα
θα ισχυριστώ πως δεν ήξερα τίποτα.
Θα αποκριθώ πως προσωπικά δεν γνωρίζω καθόλου τι έγινε.
Ήμουν στο δρόμο.
Ήρθα μετά.
Η φωτιά είχε σβήσει.
Το auto da fé είχε κλείσει τον κύκλο του.
Ο αυτόχειρας είχε γίνει αγνώριστος.
Αν η μνήμη έχει σάρκα και οστά,
τα οστά είχαν μείνει στον τόπο.
Η σάρκα είχε γίνει καπνός.

[…]

Αν ερωτηθώ για την ώρα,
εν πρώτοις θα πω πως την ήξερα.
Ήταν η ώρα πάνω κάτω του πανικού της αυγής.
Της σιωπής που ποτέ δεν γίνεται τίποτα.
(Μα μπορεί το ποτέ και το τίποτα να χαλάσουν τον κόσμο).
Του πανδαιμόνιου από πιάτα που σπάζουν στο μινόρε της αυγής
που δεν έρχεται.
Των καφέ που ‘χουν κλείσει.
Ούτως ειπείν, της νυχτερινής ταραχής σε λιμνάζοντα ύδατα,
στους ομόκεντρους φθίνοντες κύκλους
σε ακύμαντο τέλμα,
με την φόρα πέτρας για πέταμα,
έτσι, μόνο και μόνο για να κουνηθούν τα νερά.

Ίσως, η ώρα και για σάλτο μορτάλε,
ισοδύναμο με το άλμα της ωραίας χορεύτριας
από το παράθυρο στην φωτιά
όπου έλιωνε ήδη ο κουτσός μολυβένιος στρατιώτης.

Απόσπασμα από το ποίημα «Auto da fé», Γιάννης Παπαμιχαήλ

Τον Ιούλιο του 2015, στη στήλη «Συν-δια-μόρφωση» της εφημερίδας «Ποντιακή Γνώμη», είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Μικρές (αν)αγγελίες επικείμενων θανάτων». Είχε μόλις προηγηθεί η αυτοπυρπόληση (Ιούνιος 2015) ενός συνταξιούχου δημοσιογράφου κάποιας τοπικής εφημερίδας της Πελοποννήσου, του Η.Φ., 78 ετών. Το άρθρο ξεκινούσε με το ιδιόχειρο σημείωμα που είχε αφήσει: «Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την οικονομική ανέχεια. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μου. Δεν βλέπω καμία ελπίδα. Σας αποχαιρετώ.»

Πέρασαν δέκα χρόνια… Ξανά εδώ… Σαν να μην πέρασε μια μέρα… Έρχεται για μία ακόμα φορά η επικαιρότητα με ομοιότητες και αναλογίες να διαταράξει τη θερινή ραστώνη: η Αύρα Γρηγορίου, δημοσιογράφος, 67 ετών, αυτοπυρπολείται το πρωί της Τετάρτης 30 Ιουλίου 2025 στην Αίγλη Ζαππείου, υπενθυμίζοντάς μας πως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Και αν ακόμα οι άνθρωποι περιφρονούν την ιστορία, εκείνη δεν τους περιφρονεί καθόλου και γι’ αυτό θα τους θυμίζει διαρκώς όλα εκείνα που προσπαθούν να ξεχάσουν.

Που οδηγεί ο εποικισμός της ελληνικής επαρχίας με μουσουλμάνους;

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν», Θουκυδίδης…

 Ήδη πριν από πέντε περίπου χρόνια σε προφορική δήλωσή της η κ. Ντόρα Μπακογιάννη μας είχε πληροφορήσει για το σχέδιο που αφορά τον εποικισμό της ελληνικής υπαίθρου και για το ενδεχόμενο εγκατάστασης μεταναστών (η συντριπτική πλειονότητα έχουν εισέλθει παράνομα) σε χωριά ανά την επικράτεια.

Δήλωνε ότι η πρόταση που η ίδια είχε καταθέσει ήταν «να διαχωριστούν, να επιμεριστούν σε χωριά και να τοποθετηθούν μεταξύ των χωριών που έχουν ανάγκη από χέρια για να μπορούν να βοηθήσουν και να βρουν δουλειά οι άνθρωποι αυτοί και ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολεία, ώστε να μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά τους». Διευκρίνιζε ότι «κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό να γίνει, διότι η Ύπατη Αρμοστεία και τα διάφορα προγράμματα πληρώνουν στους ανθρώπους σε αυτά τα συγκεκριμένα χωριά νοίκια τα οποία είναι σημαντικά, όταν κατατίθενται στην οικονομική ζωή ενός χωριού».

Αυτά είχε ήδη εξαγγείλει το 2019 η κ. Μπακογιάννη πολύ πριν με Προεδρικό Διάταγμα (15-4-2025, αρ. φύλλου 194 της ΕτΚ) θεσπιστεί επίσημα ότι κάθε οικισμός κάτω των 2.000 κατοίκων θα υποδεχθεί προσωρινά(;) 100 μετανάστες. Με Προεδρικό Διάταγμα παρακαλώ(!), τύπου “αποφασίζουμε και διατάζουμε”. 

Ποια Βουλή; Ποια αντιπολίτευση; Ποια δημοκρατία; Ποιοι νόμοι; Φαίνεται πως η κυβέρνηση μπέρδεψε το πολίτευμά μας με την Βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ’ ο οποίος δήλωνε: «το κράτος είμαι εγώ». Αναλόγως και ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας “αποφασίζουν και διατάσσουν” πως στην κατ’ ουσία “σατραπεία”, της πρώην ελληνικής επικράτειας, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε λαό!

Από την «μαφία της ξαπλώστρας» στην λαϊκή απαξίωση του δημόσιου πλούτου

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

«Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι,

Διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό.»

Γιώργος Σεφέρης

Μύρισε καλοκαιράκι… Ήρθε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος για να το πιστοποιήσει και τυπικά και οι «Αθηναίοι», όσοι δεν μπόρεσαν να φύγουν σε μακρινούς προορισμούς, έτρεξαν να συνωστισθούν στις παραλίες της Αττικής, εγκαινιάζοντας για φέτος μαζικά το γνωστό μας πλέον… staycation. Επέδειξαν, όπως και πέρυσι, μια ιδιαίτερη προτίμηση για την «Αθηναϊκή Ριβιέρα», περιφρονώντας κάπως τις παραλίες του Αγίου Αντρέα, της Λούτσας, της Ραφήνας, που πριν από κάποια χρόνια κατείχαν πρώτη θέση στις πιο δημοφιλείς επιλογές τους. Αλλά έτσι είναι οι μόδες… έρχονται και παρέρχονται…

Τι άφησαν πίσω τους; Βεβαίως, τα παράγωγα του πολιτισμού και της αισθητικής τους: Βουνά από σκουπίδια, που τα έπαιρνε ο αέρας και τα πέταγε στη θάλασσα, γόπες, σπασμένα μπουκάλια από μπύρες, χάρτινα κυπελάκια του καφέ, μαζί με τα χάρτινα καλαμάκια τους (γιατί είμαστε και οικολόγοι) και διάφορα άλλα παρόμοια που μπορεί κανείς να δει στις επισυναπτόμενες φωτογραφίες ως μια μικρή ένδειξη του τι αφήνουν πίσω τους τα «μπάνια του λαού» στις ελεύθερες παραλίες…

Παράλληλα, όπως διαβάσαμε σε δημοσίευμα στον ιστότοπο newsprime[1] που καταγγέλλει την «μαφία της ξαπλώστρας» ειδικά στην «Αθηναϊκή Ριβιέρα»: «Η εικόνα των παραλιών θυμίζει ιδιωτικά θέρετρα υψηλών προδιαγραφών. Σε γνωστό ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Καβούρι, η ενοικίαση μιας ξαπλώστρας και ομπρέλας αγγίζει τα 320 ευρώ. Αντίστοιχα, στη Γλυφάδα, το κόστος φτάνει τα 140 ευρώ για δύο ξαπλώστρες και ομπρέλα, ενώ οι απαιτήσεις του καταστήματος περιλαμβάνουν ακόμη και dress code, με τον όρο “beach casual” να επιβάλλεται ακόμη και για μια απλή επίσκεψη στην ακτή. Για μία τετραμελή οικογένεια, το κόστος ενός απλού μπάνιου ξεπερνά τα 100 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε σημαντικό μέρος του βασικού μισθού. Η ελεύθερη πρόσβαση δυσχεραίνεται, είτε λόγω φυσικής παρεμπόδισης, είτε λόγω του οικονομικού αποκλεισμού που επιβάλλουν οι υψηλές τιμές. Η μόνη εναλλακτική για τους πολίτες είναι οι ελεύθερες ή χαμηλού κόστους παραλίες. Ακόμη κι εκεί όμως, όπως στη Βουλιαγμένη, η τιμή εισόδου φτάνει τα 15 ευρώ το άτομο, χωρίς ουσιαστικές παροχές. Από τις πρώτες πρωινές ώρες, οι επισκέπτες σπεύδουν με ομπρέλες και καρέκλες για να εξασφαλίσουν μία σκιά κάτω από δέντρο ή βράχο. Η θάλασσα παραμένει τυπικά δημόσιο αγαθό, αλλά η πρόσβαση σε αυτή μοιάζει όλο και περισσότερο με προνόμιο για λίγους. Η τάση ιδιωτικοποίησης των παραλιών, η πλήρης εμπορευματοποίηση του φυσικού τοπίου και η αδιαφάνεια των συναλλαγών συνθέτουν ένα σκηνικό διαρκούς υποβάθμισης του δημόσιου χώρου.»

Και βλέποντας από την μία το παραπάνω δημοσίευμα, γνωρίζοντας από την άλλη προσωπικά τον αγώνα που κάνουν οργανωμένα οι πολίτες της περιοχής Λαγονησίου – Σαρωνικού με το κίνημα «Ελεύθερες Παραλίες» για να μην ξεπουληθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα οι ακτές της Αττικής και όχι μόνο, κοιτώντας παράλληλα τους λόφους από σκουπίδια πάνω και παραπλεύρως των ακτών, ενώ οι κάδοι λίγο πιο πέρα είναι άδειοι, σκέφτεσαι πως τούτο τον τόπο, τον πολλαπλώς ξεπουλημένο, τον λυμαίνονται όλοι. Τον θεωρούν τσιφλίκι τους όλοι. Σκέφτεσαι παράλληλα πως οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μεγάλα συμφέρονται, αλλά και οι «μαφίες της ξαπλώστρας» έχουν τους πιο εξαιρετικούς συμμάχους και συνεργάτες. Δουλεύει ο ένας για τον άλλο στο πλαίσιο ενός άρρητου και άτυπου συμφώνου συνεργασίας. Οι δε φωνές που αγωνίζονται για τη διατήρηση του δημοσίου αγαθού και την προάσπιση του είναι δυστυχώς μειοψηφικές, όπως συμβαίνει γενικότερα στην Ελλάδα σε πολλά θέματα.

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: " ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ"

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Τα εθνικά κράτη παρακμάζουν και αντικαθίστανται προοδευτικά από μαφιοποιημένες οικονομικές και πολιτικές πολιτικές, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, σε άμεση αλληλεξάρτηση με το οργανωμένο έγκλημα.

Εναγκαλισμός της μαφιοποιημένης κοινωνίας με τον πολιτικό κόσμο.

Ποια είναι η σχέση της μαφιοποίησης των νοοτροπιών με τη λαϊκή αδιαφορία;

Πώς η πολιτική παθητικότητα και ο κυνισμός των δυτικών κοινωνιών συνδέονται με την ψηφιακή «ζωή», αλλά συγχρόνως και με τη μαζική στροφή προς τις ουσίες και τα ψυχοφάρμακα;

Κάποια από τα βασικά ζητήματα που συζητήθηκαν σε συνέντευξη που έδωσα στον κ. Ζάκη Πολυζωίδη, στο διαδικτυακό κανάλι ΙΣΟΝΟΜΙΑ, την Παρασκευή 30/05/25.

ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το φαινόμενο της κουλτούρας ξύπνησε

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Συνοπτικές διευκρινίσεις για το τι είναι η woke κουλτούρα και ποιες είναι οι σχέσεις της με την ακυρωτική (ακύρωση) κουλτούρα, με την οποία βρίσκεται σε άμεση σύνδεση.

Ποιες ομάδες πληθυσμού στοχοποιούνται και ποιες ευνοούνται.

Ποιος είναι ο ρόλος της ξύπνησε κουλτούρας στη διάρρηξη των συνεκτικών δεσμών της κοινωνίας, τόσο συγχρονικά (στο παρόν), όσο και διαχρονικά (στον ιστορικό χρόνο).

Από την αποϊεροποίηση των συνειδήσεων στην μαφιοποίηση της κοινωνίας

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

15/05/2025

Αρκετοί σχολιαστές του δυτικού κόσμου επισημαίνουν ότι η «χριστιανική εκκλησία είναι ένα προβληματικό απολίθωμα σε παρακμή». Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτήν τη διαπίστωση. Όμως δεν θα πρέπει εμμέσως να συγχέεται ο πολιτικός, θεσμικός ρόλος των επίσημων εκκλησιών, σχεδόν πάντα υπέρ της εκάστοτε κοινωνιοπολιτικά και συμβολικά κυρίαρχης τάξης (μέχρι και υπέρ της ιστορικά πρόσφατης μετανεωτερικής πολιτικής θρησκείας του νομικού δικαιωματισμού) και το αρχέγονο στις ανθρώπινες κοινωνίες συναίσθημα του ιερού που οργανώνει τις σχέσεις τόσο μεταξύ των ατόμων, όσο και μεταξύ των ομάδων και των κοινοτήτων. Ένα άλλο σχετικό, αλλά διαφορετικό ερώτημα αφορά στις μορφές (τα σημαίνοντα στοιχεία) της παραπάνω καθ-ιέρωσης των σημασιών που με τη βοήθεια του ηγεμόνα ή της εκάστοτε ελίτ γίνονται παραδειγματικές και αποκτούν την ισχύ του μοντέλου σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων της κάθε εποχής.

Για να βγούμε όμως από το θεολογικό πλαίσιο του χριστιανισμού, ας υπενθυμίσουμε ότι στον ταοϊσμό, η συμπόνια, η λιτότητα (δηλαδή το αντίθετο της επίδειξης, της σπατάλης και της υπερβολής) και η ταπεινοφροσύνη (δηλαδή «να μην τολμάς να είσαι ή να θεωρείς τον εαυτό σου πρώτος στον κόσμο σε τίποτα»), είναι τα τρία «ηθικά κοσμήματα» (οι αρετές σε ιδεαλιστική, φιλοσοφική διάλεκτο), που ως οργανωτές της ατομικής συμπεριφοράς, υποδηλώνουν όλα μια ιδεατή μορφή οργάνωσης των συγκεκριμένων ατόμων, με την συγκεκριμένη κοινωνία εντός της οποίας ζουν. Τα ίδια στοιχεία, τα ίδια «ηθικά κοσμήματα» ξαναβρίσκουμε όχι μόνο στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική παράδοση, αλλά και στην χριστιανική, ιδιαίτερα μάλιστα στην ορθόδοξη παράδοση, καθώς και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις.

Ε. Σαρηγιαννίδη: Διαιρεί και βασίλευε: ποιον υπηρετούν τα άκρα - Να μην ξεχάσουμε τι είναι ελευθερία

Η ψυχολόγος και επιστημονική διευθύντρια του δικτύου Psy-Counsellors Ευγενία Σαρηγιαννίδη αναλύει στο Viewpoint τον ορισμό και την επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης στην ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας αλλά και πώς να διαχειριστούμε τα σενάρια για το μέλλον.

Συζητούνται επίσης: τεχνητή νοημοσύνη & η προβληματική Φρανκενστάιν – Γλώσσα, σκέψη και ανάπτυξη της προσωπικότητας – το ζήτημα της ελευθερίας 

- Πώς η φτωχοποίηση της γλώσσας οδηγεί στην αποξένωση με τον εαυτό μας

 - Νέοι και εκπόρνευση των συνειδήσεων

 – Προπαγάνδα, αντι-προπαγάνδα και πόλωση στην κοινωνία 

- Γιατί η Παιδεία σημαίνει διατήρηση της ελευθερίας και ο μοναδικός ρόλος της γυναίκας. 

«Εξισορροπώντας τη σκιά με το φως»…

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Η αίσθηση της παρακμής της Δύσης (σωστή ή καταχρηστική) συναρτάται κυρίως με την κατάρρευση του δυτικού, χριστιανικής ιδίως πολιτισμικής καταγωγής, αξιακού της συστήματος. Εμφανίζεται μέσα από την αποϊεροποίηση και την απομάγευση των δυτικών συνειδήσεων (αυτό που ο Νίτσε στην εποχή του ονόμαζε ευρωπαϊκό μηδενισμό), δηλαδή το νεωτερικό θάνατο του θεού που συνδέεται με τις αναγνώσεις του διαφωτισμού και προεκτάθηκε στον μετανεωτερικό θάνατο της ιστορίας της γηραιάς Ηπείρου (είναι γηραιά ακριβώς επειδή έχει ιστορία). Πιο απλά, προεκτάθηκε στις διάφορες αποδομήσεις της ιστορικής συνέχειας και μνήμης των συλλογικών υποκειμένων.

Λόγω ακριβώς αυτής της αλλαγής νοοτροπιών σε κοσμοθεωρητικό επίπεδο, τα υπερβατικά πρότυπα της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο απαξιώθηκαν μαζί με τα μοντέλα του Ήρωα και του Αγίου. Η εποχή μας έχει ωστόσο τόσο ανάγκη από ήρωες που αναγκάζεται να στραφεί στους αθλητές για να τους ανακαλύψει. Έχει βέβαια ανάγκη και από Αγίους, αλλά εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Εντωμεταξύ, οι δυτικές κοινωνίες εξατομικεύονται και εξαγριώνονται. Η αστυνόμευση και η διαρκής επιτήρηση των πολιτών από τους κατέχοντες την εξουσία, χωρίς τα ηθικά πρότυπα (των αγίων που θα διατηρούσαν την συνεκτικότητα της κοινωνίας), δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για την εσωτερική ειρήνευση των κοινωνιών. Πράγματι, τα συλλογικά υποκείμενα (έθνη και κοινωνικές τάξεις) αποτελούν κοινότητες πεπρωμένου. Ο νεοφιλελεύθερος μεταμοντέρνος γκλομπαλισμός αποδόμησε αυτό το αίσθημα της κοινότητας και οι δυτικές κοινωνίες παραδόθηκαν σε πολλαπλές μειονοτικές αντιπαλότητες και εξατομικευμένες συγκρούσεις.

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: "Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"

Με την δημοσιογράφο Άννα Δοντά και την ψυχολόγο Ευγενία Σαρηγιαννίδη
"Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"
19 Μαρτόυ 2025

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/VDvnOUuSMuE?si=AieVvroW-m31G8CP

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έρωτας, σεξ, εκπόρνευση και εμπορευματοποίηση των σχέσεων

Κλικ στην εικόνα ή ΕΔΩ

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Με αφορμή τα porta potty party που διοργανώνονται στο Ντουμπάι και πήραν το φως της δημοσιότητας, λόγω μεταξύ άλλων του σοβαρού τραυματισμού ενός μοντέλου από την Ουκρανία που συμμετείχε σε αυτά τα sex event – ​​parties, θυμηθήκαμε πως σχεδόν ακριβώς έναν χρόνο πριν, με αφορμή το φαινόμενο των sugar babies είχα συζητήσει με τον κ. Ο Αλέξανδρος Τσίγγο στην εκπομπή του «Πριν λαλήσει το μαύρο πρόβατο» για τις μορφές της σεξουαλικότητας στον άνθρωπο και τη σχέση της με τη δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού. Ξεκινώντας τη συζήτηση με θεωρητική φύση ζητήματα και φροϋδικούς προβληματισμούς περί της libido αναφερθήκαμε στις ερωτικές σχέσεις και στο πως έχουν εξελιχθεί σήμερα:

Πως συντελέστηκε η «ζαχαροποίηση» της κοινωνίας και πως από τους έρωτες και τα μεγάλα πάθη περάσαμε στην εκπόρνευση και στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων;

Όπως γνωρίζουμε αποδομήθηκαν τα μεγάλα πάθη, οι μεγάλοι έρωτες, τα έντονα συναισθήματα, όπως αποδομήθηκαν τα μεγάλα ιδανικά, οι υπερβάσεις και οι θυσίες. Στο βωμό του lifestyle εκπορνεύονται σώματα, συνειδήσεις, νοοτροπίες, αξίες, εμπορευματοποιείται ο ίδιος ο άνθρωπος και μετατρέπεται σε ένα κυριολεκτικό αντικείμενο προς χρήση – και κατάχρηση – στα χέρια του κάθε «αγοραστή του».

Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία

Με την δημοσιογράφο Άννα Δοντά και την ψυχολόγο Ευγενία Σαρηγιαννίδη

"Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"

Συνέντευξη στην κ. Δοντά Άννα για την συγκροτητική σχέση της γλώσσας με τη νοημοσύνη, τη σκέψη και την προσωπικότητα.

Ο τρόπος που μιλάμε και γράφουμε δεν αντανακλά μόνο τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλά και τον διαμορφώνει.

19 Μαρτίου 2025

Ευγ. Σαρηγιαννίδη : Μια ψυχολόγος για τα "νέα ευαγγελικά" στην Εθνική Πινακοθήκη

Γράφουν και ξαναγράφουν για τα νέα "ευαγγελικά" στην Εθνική Πινακοθήκη, εκεί φτάσαμε ως κοινωνία , βολικό για το σύστημα, τις εξουσίες, άγνωστους βουλευτές, καλλιτέχνες και νομικούς με στασίδι στη τηλεόραση, ομού μετά κάποιων άλλοτε "συνδικαλιστών" της αστυνομίας, αλλά και της ιατροδικαστικής που έχουν καταστεί "εθνικοί ειδικοί σχολιαστές" για "πάσα νόσον και μαλακίαν (με την αρχαία σημασία του όρου παρακαλώ πολύ την λογοκρισία του σουσουδισμού). 

Κι όμως επειδή το θέμα άγεται πλέον στην ψυχανάλυση, που είναι το νέο "εθνικό μας σπορ" στα όρια της "ενσυναίσθησης" μέχρι έμετου ενηλίκων (το έχουμε παραξεφτιλίσει με τον όρο για κάθε δράση") ο 98.4 σας παραπέμπει στο εξόχως εύστοχο στα βασικά του σημεία το σκεπτικό της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη , ψυχολόγου και επιστημονικής διευθύντριας του Δικτύου Psy-Counsellors, που έγραψε άρθρο με τίτλο “Το σκατό του καλλιτέχνη” μ ε αφορμή το επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη . Χωρίς άλλο σχόλιο η κ. Σαρηγιαννίδη απλά διαβάζει στη συχνότητα το άρθρο της . 

«Το σκατό του καλλιτέχνη»: Μια καλλιτεχνική σάτιρα

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Ήμουν δευτεροετής φοιτήτρια όταν ο αείμνηστος Καθηγητής Φιλοσοφίας και Αντιπρύτανης Αιμίλιος Μεταξόπουλος σε ένα από τα τελευταία του μαθήματα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλώντας μας για την φιλοσοφία της Τέχνης, είχε δώσει το παράδειγμα της περίφημης έκθεσης «Το σκατό του Καλλιτέχνη».

Πράγματι, το 1961, ένας νεαρός Ιταλός καλλιτέχνης, o Piero Manzoni, παρουσίασε και εξέθεσε το έργο του, που ήταν 90 αριθμημένες και από τον ίδιο υπογεγραμμένες κονσέρβες, κάθε μια 30 γρ., με τα κόπρανά του.

Τότε σκεφτόμουν πως όλοι οι υπόλοιποι πλην των Ελλήνων θα μπορούσαν να αναφωνήσουν: «Τι πρωτότυπη δημιουργία! Τι ρηξικέλευθη ιδέα! Η τέχνη χωρίς όρια! Να τι διευρύνει τα όρια της τέχνης!» και άλλα παρόμοια, προοδευτικά «φιλότεχνα». Η λαϊκή ελληνική θυμοσοφία όμως, που ήξερε να σατιρίζει τα πάντα, χωρίς να παραλείπει να σέβεται ότι θεωρούσε καλώς ή κακώς αξιοσέβαστο, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να διαβεί το στάδιο της ύβρεως, πρωτοπόρος στο θέμα, ως γνωστόν ισχυριζόταν ανέκαθεν πως «ο καλύτερος καλλιτέχνης είναι ο κ…..λος της κατσίκας, διότι φτιάχνει τα κόπρανά του ολοστρόγγυλα» - και μάλιστα, χωρίς διαβήτη.