Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΒΒΙΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΒΒΙΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2023

Η Γάζα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις






Του Παντελή Σαββίδη


Το κρατικό υποσυνείδητο Ελλάδας και Τουρκίας λειτουργεί ανακλαστικά και δείχνει μια εντυπωσιακή αυτοσυγκράτηση όταν η εγγύτερη περιοχή αποσταθεροποιείται. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε στους βομβαρδισμούς της, τότε, Γιουγκοσλαβίας. Παρατηρείται και σήμερα στον πόλεμο της Γάζας.

Οι δηλώσεις και από τις δύο πλευρές είναι προσεκτικές για να μην διαταραχθεί μια λεπτή ισορροπία μου μπορεί να διευκολύνει την αποσταθεροποίηση. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, παρά μια σπίθα για να ανάψει η πυρκαγιά σε ολόκληρη την περιοχή. Οι περισσότερες προϋποθέσεις συντρέχουν.

Οι δύο χώρες συγκλίνουν στον στρατηγικό στόχο για δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη αλλά τάσσονται με διαφορετικές πλευρές στον πόλεμο. Η Τουρκία έχει πάρει με σαφήνεια την θέση της Χαμάς, αρνούμενη να την χαρακτηρίσει, ακόμη, και τρομοκρατική οργάνωση, η δε Ελλάδα δια των δηλώσεων του πρωθυπουργού έχει σταθεί απόλυτα στο πλευρό του Ισραήλ ταυτιζόμενη ακόμη και με την θέση του Νετανιάχου για πλήρη εξάλειψη της Χαμάς.

Το τι μπορεί να σημαίνει πλήρης εξάλειψη της Χαμάς δεν είναι εκ πρώτης όψεως σαφές. Η Χαμάς είναι μια οργάνωση η οποία από το 2006 έχει κυριαρχήσει στη Γάζα και εκφράζει την πλειοψηφία των παλαιστινίων της Γάζας. Η Χαμάς ως οργάνωση μπορεί να εξαλειφθεί, δεν θα εξαλειφθεί, όμως, η δυσαρέσκεια των παλαιστινίων αν δεν εκλείψουν οι λόγοι που την προκαλούν. Και η δυσαρέσκεια θα διοχετευθεί σε μια άλλη οργάνωση που θα αντικαταστήσει την Χαμάς. Έχει σημασία αν την λένε Χαμάς ή κάπως διαφορετικά;

Όπως δήλωσε στην κυριακάτικη εκπομπή των Ανιχνεύσεων ο Δρ Πολιτικής Επιστήμης Άρεφ Αλομπέϊντ, η σημερινή ηγεσία της Χαμάς θα αποδειχθεί Αγία μπροστά στην νέα γενιά που θα αναλάβει τα ηνία της οργάνωσης όπως και να ονομαστεί.

Συνεπώς, όλα όσα οι Σύμβουλοι Ασφαλείας προτείνουν στην ισραηλινή ηγεσία για να αντιμετωπίσει την επόμενη ημέρα στην γάζα θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Ο ταξίαρχος ε.α. Γιάκομπ Νάγκελ διετέλεσε Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Νετανιάχου. Με άρθρο του στην The Jerusalem Post θεωρεί ότι το δίλημμα της «επόμενης ημέρας» στη Γάζα, όσο σημαντικό και αν είναι, θα πρέπει να είναι, επί του παρόντος, δευτερεύον σε σχέση με τον πόλεμο που διεξάγεται. Ο στρατός, λέει, θα πρέπει να καταστρέψει το σύνολο των στρατιωτικών, κυβερνητικών και οργανωτικών δυνατοτήτων της Χαμάς και να σκοτώσει όλους τους ηγέτες της. Και προτείνει να αλλάξει η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, ειδικά κατά των τρομοκρατικών ομάδων. Τέρμα, γράφει, οι παλιοί τέσσερις πυλώνες της αποτροπής, της έγκαιρης προειδοποίησης, της άμυνας και της αποφασιστικής νίκης. Το Ισραήλ θα είναι η μόνη οντότητα που θα καθορίζει και θα ελέγχει τις ρυθμίσεις ασφαλείας στη Γάζα τα επόμενα χρόνια. Η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα έχει καμιά πολιτική ευθύνη στη Γάζα, ολόκληρη η Λωρίδα θα αποστρατιωτικοποιηθεί και οτιδήποτε κινείται, χωρίς, άδεια θα κινδυνεύει να θανατωθεί.

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2023

ΠΩΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

του Παντελή Σαββίδη

Στην, εν εξελίξει, κρίση στη Μέση Ανατολή υπάρχουν μερικά πρωτόγνωρα πράγματα τα οποία αξίζει να επισημανθούν.

Το πρώτο είναι ότι μεγάλος αριθμός ισραηλιτών, όχι ισραηλινών, (ισραηλίτης είναι ο όπου γης εβραίος, ισραηλινός ο πολίτης του Ισραήλ), με άρθρα και συνεντεύξεις τους στάθηκαν κριτικά απέναντι στην πολιτική Νετανιάχου.

Το δεύτερο είναι οι πολύ μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ των παλαιστινίων ανά τον κόσμο.

Το τρίτο είναι η επιφυλακτικότητα των ΗΠΑ απέναντι στην ισραηλινή πολιτική έστω και αν δεν εκδηλώνεται τόσο ηχηρά, δημοσίως.

Κάτι έχει αλλάξει. Και το ερώτημα είναι γιατί.

Οι σκεπτόμενοι εβραίοι έχουν συνειδητοποιήσει πως οι αρχικοί κίνδυνοι που αντιμετώπιζε το εβραϊκό κράτος έχουν παρέλθει. Το Ισραήλ μπορεί να απειλείται από δυνάμεις της περιοχής αλλά δεν αμφισβητείται υπαρξιακά, ανεξαρτήτως της θέσης της Χαμάς περί εξαφάνισής του. Και μπορεί το ίδιο, με την βοήθεια συμμάχων του να υποστηρίξει την παρουσία και ευημερία του. Συνειδητοποίησαν, ακόμη πως για ανθρωπιστικούς, πολιτικούς αλλά και υπαρξιακούς, του Ισραήλ, λόγους, πρέπει να δοθεί μια βιώσιμη λύση δύο κρατών στην περιοχή.

Η πολιτική όλων των ισραηλινών κυβερνήσεων ήταν αντίθετη με αυτήν την συνειδητοποίηση. Το Ισραήλ επεδίωκε, με την εκκρεμότητα της λύσης, να ενσωματώσει όλους τους παλαιστίνιους σε ένα κράτος. Κάτι το οποίο είναι και αδύνατον και επικίνδυνο. Επικίνδυνο για το ίδιο.

Η αραβική και η παλαιστινιακή διασπορά έχουν δημιουργήσει σοβαρούς θύλακες στη δύση. Και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Οι θύλακες αυτοί ενεργοποιήθηκαν σε επίπεδο ενημέρωσης και προπαγάνδας
αλλά δεν μπορεί αυτό να είναι η κύρια αιτία των μεγάλων διαδηλώσεων.

Στην συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης έχει περάσει ότι το Ισραήλ καταπιέζει αφόρητα έναν λαό ο οποίος έχει δικαίωμα στην ύπαρξη. Ακόμη και στις ΗΠΑ αυτά έγιναν συνείδηση του βαθέως κράτους. Και η αμερικανική κυβέρνηση φέρεται δυσαρεστημένη με την πολιτική του Ισραήλ.

H ισραηλινή κυβέρνηση θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά στην βάρβαρη, τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και να κερδίσει την διεθνή κοινή γνώμη με το μέρος της. Δεν το έκανε όμως. Έχει μια αλαζονική νοοτροπία του είδους «καλύτερα να μας φοβούνται παρά να μας λυπούνται». Αυτό, όμως, δεν περνά πια. Προτίμησε την οδό που γνωρίζει. Την οδό του πολέμου, της καταπίεσης και της ισοπέδωσης του αντιπάλου. Η οδός αυτή, όμως μπορεί στο παρελθόν να δικαιολογούνταν από την διεθνή κοινή γνώμη. Όχι, όμως, και σήμερα.

Η αμερικανική εφημερίδα Wall Street journal αποδίδει το φαινόμενο της παγκόσμιας αντίδρασης κατά του Ισραήλ όχι στην ουσία που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά στον αντισημιτισμό της διεθνούς κοινωνίας. Αντισημιτισμό και όχι, απλώς, αντισιωνισμό. Σημίτες είναι οι εβραίοι και αντισημιτισμός σημαίνει αισθήματα κατά των εβραίων. Σιωνιστικό αποκλήθηκε το κίνημα επιστροφής των Εβραίων στα εδάφη του. Αντισιωνισμός είναι η αντίθεση σε αυτήν την επιστροφή και μετά την επικράτησή της η αντίθεση στην πολιτική που εφαρμόζει το Ισραήλ.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2023

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ: ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ

του Παντελή Σαββίδη

1.-Η θέση μας από τότε που συνειδητοποιήσαμε το παλαιστινιακό πρόβλημα (1973) είναι υπέρ του δικαιώματος των Παλαιστινίων να έχουν την δική τους πατρίδα. Η πατρίδα δίνει ταυτότητα στον άνθρωπο και η ταυτότητα υπόσταση. Την γενική αυτή αρχή μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν ορισμένοι που δεν την αντιλαμβάνονται.
2.-Οι Παλαιστίνιοι είχαν στην αρχή την θέση εκδίωξης του Ισραήλ από την περιοχή αλλά αυτό δεν φαινόταν πραγματικό. Από την άλλη, κάπου είχαν και οι εβραίοι δικαίωμα να ιδρύσουν την δική τους πατρίδα. Με τον καιρό η παλαιστινιακή θέση άλλαξε. Οι παλαιστίνιοι αποδέχονταν την λύση των δύο κρατών και αυτή ήταν μια ικανοποιητική εξέλιξη, για όσους υποστήριζαν το δίκαιο του παλαιστινιακού αγώνα.
3.-Στην προσπάθειά τους να επικρατήσουν στην περιοχή οι ισραηλινοί εφήρμοσαν βίαιες και απαράδεκτες μεθόδους. Ακολούθησε η παλαιστινιακή αντίσταση και οι δύο λαοί (πρώτα ξαδέλφια, αν όχι αδέλφια) μπήκαν σε έναν φαύλο κύκλο ακραίας βίας.
4.-Προσπάθειες έγιναν για να βρουν κάποια λύση μεταξύ τους αλλά δεν τελεσφόρησαν. Πίσω από την αποδοχή της λύσης των δύο κρατών από τους παλαιστίνιους κρυβόταν η επιθυμία ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να διώξουν το Ισραήλ από την περιοχή (κάτι που σημαίνει λανθασμένη ανάγνωση των γεωπολιτικών εξελίξεων) ενώ οι ισραηλινοί απέκρυπταν την επιδίωξή τους να ενσωματώσουν τους παλαιστίνιους σε ένα ενιαίο κράτος, εντελώς λανθασμένη εκτίμηση, ιδιαίτερα σήμερα. Άρα οι συμφωνίες περί δύο κρατών ήταν προσχηματικές.


5.-Ο Αραφάτ, ιδρυτής του κινήματος της παλαιστινιακής αντίστασης, με τις ικανότητές του κατάφερε και ισορρόπησε τις διάφορες τάσεις στο παλαιστινιακό κίνημα. Για οποιονδήποτε διάδοχό του αυτό ήταν αδύνατο. Μετά τον θάνατό του η ισλαμικού προσανατολισμού Χαμάς διαχώρισε την θέση της και κυριάρχησε στη Γάζα. Η Χαμάς πέραν των μουσουλμανικών της θρησκευτικών και ιδεολογικών αναφορών, εξέφραζε την αγανάκτηση- και τον μη συμβιβασμό- ενός λαού που καταδιώκονταν από όλους. Η καταδίωξη δημιουργεί ένα θυμικό και το θυμικό αυτό εξέφρασε η Χαμάς. Οι συνεχείς διώξεις που υφίστανται οι παλαιστίνιοι και η αλαζονική συμπεριφορά του Ισραήλ δημιούργησαν το ψυχολογικό υπόβαθρο προσανατολισμού της πλειοψηφίας των παλαιστινίων προς την Χαμάς χωρίς κατ ανάγκην όλος αυτός ο πληθυσμός να είναι προσανατολισμένος προς το ισλάμ. Οι Παλαιστίνιοι που γνώρισα-και ήταν πολλοί- ήταν κοσμικοί και ικανοί έμποροι. Δεν είχαν σχέση με ακραίες ισλαμικές παραδόσεις. Η δυτική και ισραηλινή αλαζονεία τους έσπρωξε στην αγκαλιά του Ισλάμ. Τώρα όλοι πληρώνουν τα επίχειρα.

Κυριακή 4 Ιουνίου 2023

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ


Του Παντελή Σαββίδη 

 Όσο παρακολουθώ την Θράκη, υπήρξαν δύο, μόνο, στιγμές που το αθηναϊκό σύστημα (το ελληνικό κράτος, το ίδιο είναι), αντέδρασε.

Η μια ήταν το 2020 όταν απειλήθηκε με κατάρρευση (το Σύστημα) απο το ενδεχόμενο μιας οργανωμένης, απο την Τουρκία, εισβολής δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην ελληνική επικράτεια μεταξύ των οποίων πολλοί που αναζητούσαν στον ήλιο μοίρα. Και η άλλη τις τελευταίες ημέρες μετά την συνειδητοποίηση απο το αθηναϊκό σύστημα ότι στη Θράκη υπάρχει τουρκικό προξενείο το οποίο χειραγωγεί μέρος της μειονότητας και επηρεάζει, ακόμη, και την σύνθεση της βουλής.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το τι συμβαίνει στη Θράκη η Αθήνα το γνωρίζει άριστα. Όμως, δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο όταν απειλείται το σύστημα που έχει οικοδομήσει. Οι δεκάδες χιλιάδες καθοδηγούμενοι μετανάστες το 2020 θα αποδομούσαν, με τουρκικές οδηγίες, την χώρα και η υποστήριξη συγκεκριμένων υποψηφίων απο το τουρκικό προξενείο που επηρεάζονται, ή προτείνονται, απο αυτό δεν καθορίζει, πράγματι, το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά δημιουργεί έναν πυρήνα στη βουλή άμεσα ελεγχόμενο απο την Άγκυρα.

Και αυτό ενόχλησε.

Το Προξενείο, όμως, βρίσκεται εκεί εδω και πολλά χρόνια και, ουσιαστικά, συνδιοικεί με τις υπηρεσίες του ελληνικού κράτους. Το ιλαροτραγικό είναι ότι οι τοπικοί άρχοντες για να έχουν πιθανότητες εκλογής πρέπει να απολαύουν, αν όχι της υποστήριξης του προξενείου, τουλάχιστον, της ανοχής του. Και σε οριμένες περιοχές η απουσία του ελληνικού κράτους είναι εκκωφαντική.

Το ελληνικό κράτος γνωρίζει πως να παραπλανά την ελληνική κοινή γνώμη και σε πολλές περιπτώσεις καταφέρνει και παίρνει την συναίνεσή της. Την αδυναμία του- η την αβουλία του- να διαμορφώσει πολιτική, την απέδωσε σε μια στάση ανοχής προς την μειονότητα. Η ανοχή ή η συμμόρφωση του ελληνικού κράτους με τις διεθνείς δεσμεύσεις και τον σεβασμό του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα, ατομικά και μειονοτικά δικαιώματα είναι βεβαίως εκτός συζήτησης. Πρέπει να τηρούνται. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοιες περιπτώσεις.

Σάββατο 22 Απριλίου 2023

56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ



Του Παντελή Σαββίδη 


Σαν σήμερα, πριν 56 χρόνια, μια χούντα αξιωματικών κατέλαβε την εξουσία και επέβαλε δικτατορία στην Ελλάδα. Τα ονόματα των τριών πρωτεργατών: Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος. Πίσω τους, βρισκόταν και η αρσακειάδα, όπως τον αποκαλούσαν, λόγω της συμπεριφοράς του, Δημήτριος Ιωαννίδης ο μοιραίος άνθρωπος που επρόκειτο, με τις άφρονες κινήσεις του, να παραδώσει μέρος της Κύπρου στην Τουρκία.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΛΑΙΣΙΟ


Η Ελλάδα εισήρχετο σε ένα σκοτεινό τούνελ με τραγική κατάληξη την στιγμή που η Ευρώπη και ο λοιπός δυτικός κόσμος ετοιμαζόταν να περάσει μια τομή της μεταπολεμικής ιστορίας του με τις παγκόσμιες εξεγέρσεις που έθεταν νέα πολιτισμικά και πολιτικά πρότυπα. Το πέρασμα δεν έγινε ανώδυνα. Από εκείνες τις εξεγέρσεις διαμορφώθηκαν νέα, αριστερού-κατά βάσιν- προβληματισμού κινήματα των οποίων η δράση έφθανε μέχρι και την τρομοκρατία.

Ήταν μια εποχή που η αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου κορυφωνόταν και στο διεθνές προσκήνιο εκτός της Σοβιετικής Ένωσης εμφανίσθηκε και η Κίνα με την δική της πολιτική και την δική της προσπάθεια να επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Μάης 68


Το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης Δύσης-Ανατολής όχι, μόνο, δεν διαφαινόταν αλλά η εξέλιξή της ήταν ανοικτή. Η Δύση πίστευε στην αξία του πολιτικού της συστήματος και η Ανατολή στον δυναμισμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Τα αρχικά κομμουνιστικά διακυβεύματα, λενινιστικού ή τροτσκιστικού χαρακτήρα περί παγκόσμιας επανάστασης είχαν εγκαταληφθεί και αντικατασταθεί στην αρχή με τον σοσιαλισμό σε μια χώρα του Στάλιν ο οποίος χρησιμοποιούσε τα διεθνή κομμουνιστικά κινήματα ως βραχίονες της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ και μετά την Ειρηνική Συνύπαρξη του Χρουτσώφ, σύμφωνα με την οποία τα ειρηνικά επιτεύγματα του σοβιετικού κομμουνισμού αποτελούσαν εγγύηση για την επικράτησή του χωρίς πόλεμο.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023

Αυτό το εθνικό κράτος που η ιθύνουσα τάξη του αποφάσισε μετά το 22 να το περιορίσει όσο μπορεί για να το ελέγχει και να το νέμεται ΔΕΝ μας εκφράζει. Και πρέπει να το αλλάξουμε.



Παντελής Σαββίδης από fb


Δεν έχουμε αποφασίσει- και δεν γνωρίζουμε- αν είμαστε γηγενής λαός, ή οι πρόγονοί μας ήρθαν απο τον Καύκασο, μια κοιτίδα ανθρωπογένεσης στην ανθρώπινη εξέλιξη. Άλλοτε αποδεχόμαστε την μια και άλλοτε την άλλη θεωρία.
Σημασία έχει ότι απο το 1900 πχ. αρχίζει δειλά δειλά να καταγράφεται ελληνική παρουσία στην περιοχή που σήμερα ζούμε.

Με σκόπιμες ή μη, αλλά πάντως θολές γνώσεις για την σχέση του ελληνικού με άλλες πολιτιστικές παρουσίες στην ευρύτερη περιοχή.
Εκείνο που, πάντως, δεν αμφισβητείται ιστορικά, παρά μόνο ως παραχάραξη της ιστορίας, είναι ότι και οι Δωριείς- άρα και οι Μακεδόνες- ήταν ελληνικό φύλο. Σε ό,τι αφορά τους Πόντιους είναι Αθηναίοι, διότι οι περισσότερες αποικίες στον Πόντο ήταν αποικίες της Μιλήτου, η οποία Μίλητος, ήταν αθηναϊκή αποικία.

Όλα αυτά έχουν την σημασία τους αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι τα διάφορα ελληνικά φύλα που δημιούργησαν τις πόλεις κράτη της αρχαίας εποχής σκοτώνονταν μεταξύ τους. Με τόσο μίσος που απορεί κανείς πως είναι δυνατόν άνθρωποι που εξύψωσαν τον πολιτισμό να συμπεριφέρονται με τόσο βάρβαρο τρόπο.

Πρωταγωνιστές στις μαζικές δολοφονίες ομοεθνών τους ήταν οι Αθηναίοι οι οποίοι είχαν δημιουργήσει, μάλιστα, και έναν υψηλού επιπέδου πολιτισμό ο οποίος όχι, μόνο, μνημονεύεται ως σήμερα αλλά θεωρείται και η βάση της ευρωπαϊκής και γενικότερα της δυτικής οικοδόμησης.

Η πρώτη φορά που αυτός ο λαός πρέπει να αισθάνθηκε συνειδητά ότι ανήκει στο ίδιο έθνος (με την έννοια που δίνουμε σήμερα) ήταν η Μάχη του Μαραθώνα όταν παρατάχθηκαν όσοι πρόλαβαν (οι Σπαρτιάτες δεν πρόλαβαν αλλά πήγαν) να αντιμετωπίσουν του Πέρσες, έναν ανατολικό λαό ο οποίος αν επικρατούσε στην Μάχη του Μαραθώνα ή στην επακολουθήσασα Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική.

Αν διαβάσει κανείς την ελληνική ιστορία θα συναντήσει περιόδους και ανθρώπινες συμπεριφορές που μας είναι γνωστές και σήμερα. Είναι αυτό ένα στοιχείο της συνέχειάς μας ως έθνους, ή όλοι οι λαοί έχουν, πάνω κάτω, την ίδια συμπεριφορά;

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

«ΚΑΤΙ ΜΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»



Παντελής Σαββίδης 

Λέγεται πως κατά την παρουσίαση, την Κυριακή, του βιβλίου του κ. Μανώλη Κοτάκη στη Λάρισα από τον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή ειπώθηκε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως "φύγαμε από την Αθήνα και ήρθαμε στη Λάρισα να παρουσιάσουμε το βιβλίο διότι στην Αθήνα κάτι μυρίζει πολύ άσχημα».

Οι παριστάμενοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δυσφόρησαν διότι το συγκεντρωτικό πρωθυπουργικό σύστημα μπορεί να τους ελέγξει. 
Αληθεύει δεν αληθεύει η περιγραφή, απεικονίζει μια οδυνηρή πραγματικότητα. Αυτό είναι το κλίμα στην Αθήνα και προοιωνίζεται πολλές εξελίξεις. Φοβάμαι δυσάρεστες.
'Ηρκεσε η αιμοραγία μιας πληγής για να αποκαλυφθεί πως ο βασιλιάς είναι-δυστυχώς και πάλι-γυμνός.
Μακάρι η χώρα να μπορούσε να ακουμπήσει σε μια κυβέρνηση η οποία θα την έβγαζε από ένα μακροχρόνιο τέλμα στο οποίο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο. 

Το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ύστερα από την οδυνηρή εμπειρία του Συριζα, δημιούργησε κάποια αισιοδοξία. Η αισιοδοξία έσβησε με την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, όπου ο βόθρος δεν έχει τέλος, αλλά και την δυσαρέσκεια που έβγαζαν κυβερνητικά στελέχη ότι τελούν υπό τον ασφυκτικό συγκεντρωτικό έλεγχο μιας ομάδας του Μαξίμου που περιβάλλει τον πρωθυπουργό.

Από την αρχή του σκανδάλου των υποκλοπών φάνηκε πως η υπόθεση δεν ήταν διαχειρίσιμη. Αντί ο πρωθυπουργός να αναλάβει την ευθύνη, ως πολιτικός προϊστάμενος των υπηρεσιών που τις διέπραξαν, και να προσφύγει σε εκλογές, αναλώθηκε σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να πείσει πως δεν ευθύνεται διότι δεν ήξερε. Χωρίς να αντιλαμβάνεται πως καθιστούσε τα πράγματα χειρότερα εμφανιζόμενος ως ο πρωθυπουργός μιας χώρας που δεν γνωρίζει τι κάνουν οι υπαγόμενες σε αυτόν υπηρεσίες. 

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2021

Σπύρος Βρυώνης: ο μηχανισμός της καταστροφής


Μια σημαντική μορφή του ομογενειακού ελληνισμού, ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης, που έφυγε απο τη ζωή, μιλά για το βιβλίο του "ο Μηχανισμός της Καταστροφής" και την εξάλειψη του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, το 1955. Μια συνέντευξη που παραχώρησε στις 24 Ιουνίου 2007 στις "Ανιχνεύσεις" της ΕΡΤ3.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021

Ο ελληνισμός και το ελλαδικό κράτος. 1821-2021





Ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης συζητά με τον Ομότιμο Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργο Κοντογιώργη με αφορμή το βιβλίο του κ. Κοντογιώργη ο ελληνισμός και το ελλαδικό κράτος 1821-2021

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

Ένα, άκρως, επικίνδυνο ενδεχόμενο της χθεσινής συνάντησης


Του Παντελή Σαββίδη από τις Ανιχνεύσεις

Επέλεξα, στην αρχή, να χαρακτηρίσω τη χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη- Ερντογάν με τον αγγλικό όρο (black hole), που παραπέμπει στις τεράστιες μαύρες τρύπες του διαστήματος, απαντώντας με υπερβολή στην υπερβολή της κυβέρνησης περί συνάντησης της εικοσαετίας.

Γιατί συνάντηση της εικοσαετίας; Εκτός και αν ισχύει το σενάριο που αναπτύσσεται παρακάτω. Οπότε, πράγματι, επρόκειτο για συνάντηση της εικοσαετίας.

Για τους βιαστικούς αναγνώστες να πούμε πως η συνάντηση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, επισήμως. Ήταν μια τρύπα στο νερό. Έγινε, απλώς, μια- ακόμη- καταγραφή των διαφορών. Ε, και; Και η καταγραφή των διαφορών επέβαλε τις τυμπανοκρουσίες περί συνάντησης της εικοσαετίας;

Όποιος, όμως, παρακολουθεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τον τρόπο που σκέφτεται και δρα η Τουρκία, το μηδενικό αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν δεδομένο. Υπάρχει όμως, ένα «αλλά», που θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε.

Υποτίθεται πως τον επείγοντα- και σημαντικό- χαρακτήρα της συνάντησης προσδιόριζε η υπογραφή Συμφώνου Συναντίληψης μεταξύ Τουρκίας και «Κυβέρνησης της Τρίπολης» για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Το μόνο που πέτυχε η συνάντηση είναι να τεθεί και αυτό το ζήτημα στην ατζέντα των δύο χωρών. Αυτό, όμως, είναι αρνητική εξέλιξη. Προβλέψιμα αρνητική εξέλιξη. Τότε προς τι η συνάντηση;

Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι μετέδωσαν στα Μέσα Ενημέρωσης που εργάζονται πως ο κ. Ερντογάν έδωσε ο ίδιος τη συμφωνία στον κ. Μητσοτάκη, αίτημα της ελληνικής πλευράς προς τον Λίβυο πρέσβη, ειδάλλως θα απελαθεί. Η ελληνική αντιπροσωπεία διαψεύδει τους Τούρκους δημοσιογράφους. Θα φανεί ποιος λέει την αλήθεια αύριο Παρασκευή από το αν απελαθεί ή παραμείνει στην Αθήνα ο Λίβυος διπλωμάτης.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Η εφημερίδα «Εστία» γράφει σήμερα πως ο Μητσοτάκης πρότεινε στον Ερντογάν να παραπέμψουν τη διαφορά της υφαλοκρηπίδας, στη Χάγη.

Αν αυτό αληθεύει εγείρονται σημαντικά ερωτήματα.

Η Τουρκία τις τελευταίες ημέρες πέρα από την προβολή της πάγιας άποψής της ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, προβάλει μια καινοφανή θεωρία.

Ότι, ακόμη και αν δεχθούμε- που δεν δέχεται- ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει με βάση την αρχή της μέσης γραμμής αλλά της δίκαιης κατανομής. Ευθύδικη οριοθέτηση-equitable delimitation, και όχι ίση απόσταση, Equitable.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Η Γενοκτονία των Κούρδων και το μέλλον του Ερντογάν.



του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Η βαρβαρότητα ελλοχεύει στην ιδεολογία του τουρκισμού και αυτό αποδεικνύεται για άλλη μια φορά με την εισβολή, και τα όσα ακολούθησαν, στο Αφρίν.
Είναι μια ακόμη γενοκτονία που διαπράττουν οι Τούρκοι. Και αυτή, δεν διαπράττεται εν μέσω Παγκοσμίου Πολέμου, στις αρχές του εικοστού αιώνα αλλά στον «προηγμένο» 21ο αιώνα.
Οι άλλες τρείς που προηγήθηκαν ήταν των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων.
Δυστυχώς, και στη γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ και οι συνεργάτες του και στη σημερινή, εκείνοι που βοήθησαν τους τούρκους να διαπράξουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ήταν οι Ρώσοι. Έχουν ευθύνη και ως πολιτική ηγεσία και ως λαός όσο δεν αντιδρούν.
Οι μπολσεβίκοι συμμάχησαν με τον Κεμάλ και τον βοήθησαν στις αποτρόπαιες πράξεις του, όπως σήμερα, συμμάχησε, και βοήθησε στην διάπραξη της γενοκτονίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Ερωτηματικά από την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

του Παντελή Σαββίδη από το anixneuseis.gr 
Ή θα φτιάξουμε στρατό, ή θα χάνουμε συνεχώς.
Δύο Έλληνες στρατιωτικοί βρίσκονται αιχμάλωτοι στα χέρια των Τούρκων και πρόκειται να δικαστούν με την κατηγορία της κατασκοπείας.
Όπως θα γνωρίζετε, συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια περιπολίας στο δάσος των Καστανιών, στον Έβρο.
Με όλο το σεβασμό που επιβάλλει το γεγονός και η δύσκολη στιγμή στην οποία βρίσκονται δύο Έλληνες στρατιωτικοί, θα θέσουμε ορισμένα ερωτήματα, ακριβώς, διότι μόνο σε τέτοιες στιγμές που η προσοχή της κοινής γνώμης είναι στραμμένη στο θέμα της άμυνας της χώρας, μπορεί να υπάρξει κάποια αλλαγή πολιτικής.
Τα ερωτήματα από τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών και τη διαχείριση της υπόθεσής τους από την ηγεσία του στρατεύματος είναι πολλά.
Το πρώτο ερώτημα προκύπτει από την ανακοίνωση του ΓΕΣ. Από πού γνωρίζει το ΓΕΣ ότι οι δύο στρατιωτικοί έχασαν τον προσανατολισμό τους και πέρασαν σε τουρκικό έδαφος; Μήπως το Γενικό Επιτελείο θέλει κάτι να κρύψει; Μήπως, για παράδειγμα θέλει να κρύψει πως οι δύο στρατιωτικοί συνελήφθησαν με επιχείρηση των τούρκων εντός ελληνικού εδάφους; Πως αποκλείεται αυτό το ενδεχόμενο; Διότι η θεωρία του αποπροσανατολισμού και της, χωρίς τη θέλησή τους, εισόδου σε τουρκικό έδαφος, βολεύει. Είναι αδύνατον να δικαιολογηθεί η σύλληψη Ελλήνων στρατιωτικών με εισβολή σε ελληνικό έδαφος. Οι δύο στρατιωτικοί αποτελούσαν περίπολο που ήλεγχε τα φυλάκια. Το δρομολόγιο μιας περιπόλου αποτελεί ρουτίνα. Τόσο εύκολα χάνονται οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις; Και αν συμβαίνει αυτό, αν δηλαδή, χάνονται τόσο εύκολα τι σημαίνει αυτό;
Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με την ευκολία με την οποία συνελήφθησαν οι Έλληνες στρατιωτικοί. Έκαναν περιπολία, σε μια άκρως επικίνδυνη περιοχή, και έφεραν προφανώς, τα όπλα τους. Δεν είχαν καμιά ετοιμότητα αντίδρασης; Τι σημαίνει αυτή η ευκολία σύλληψης;

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Το… ελληνικό λόμπι στην τουρκική κυβέρνηση και τα Βαλκάνια της καρδιάς μας

Παντελής Σαββίδης

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, στην τουρκική κυβέρνηση, επί Ερντογάν, υπάρχει ένα «ελληνικό λόμπι» το οποίο, βεβαίως, μόνο για τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν ενδιαφέρεται.
Αντιθέτως, υπάρχει και εξυπηρετεί τη βαλκανική και μειονοτική πολιτική του Τούρκου προέδρου.
Αρχής γενομένης από τον Μεχμέτ Μουζίνογλου που γεννήθηκε στο χωριό Αρριανά της Ροδόπης και διατέλεσε υπουργός Υγείας σε κυβερνήσεις του Ερντογάν και καταλήγοντας στον Χασάν Τσαβούσογλου, σημερινό αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης, γεννημένο στα Δειλινά, χωριό επίσης κοντά στην Κομοτηνή, και επιφορτισμένο με την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, υπάρχουν αρκετοί δυτικοθρακιώτες Έλληνες τουρκικής καταγωγής 
που υπηρετούν σε τουρκικές κυβερνήσεις.
Ο Χαλίτ Ερέν, ο επικεφαλής του «Κέντρου ερευνών ισλαμικής ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού» (IRCICA), ενός «Πνευματικού» Κέντρου το οποίο επιχειρεί εδώ και χρόνια με έδρα την Κωνσταντινούπολη να αναδείξει την «οθωμανική παράδοση» των Βαλκανίων (διοργανώνοντας μεταξύ άλλων διασκέψεις στα κατεχόμενα της Κύπρου, στα Σκόπια κ.α.), είναι ένας από αυτούς. Και ο γιος του Ιμπραχίμ Ερέν, νέος γενικός διευθυντής του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου της Τουρκίας TRT, ένας άλλος.
Ένα ενδιαφέρον σχετικό κείμενο εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες στην ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου και δείχνει τον μεθοδικό τρόπο, συνοδευόμενο και από το απαραίτητο οικονομικό δέλεαρ, με το οποίο η Τουρκία ασκεί τη βαλκανική της πολιτική.
Η Τουρκία είναι παρούσα στα Βαλκάνια αλλά οι Βαλκάνιοι την βλέπουν κυρίως ως οικονομική παρουσία.
Ακόμη και στο Σεράγεβο, που βρεθήκαμε πριν μερικά χρόνια για τις ανάγκες της εκπομπής της ΕΡΤ3 «Ανιχνεύσεις», όταν ρωτήσαμε αν και πόσο είναι επιθυμητή η τουρκική παρουσία, θεωρούσαν φυσιολογικό το τουρκικό ενδιαφέρον για οικονομικές επενδύσεις. Από τη συζήτηση προέκυψε πως θεωρούν, επίσης, αδιανόητη την στρατιωτική ή πολιτική επιβολή της.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Το καμπανάκι χτύπησε: σε δέκα χρόνια τίποτε δεν θα μοιάζει με το σήμερα.

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Η κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν τήρησε τις υποσχέσεις της, είναι μια πεπαλαιωμένη προσέγγιση στην εφαρμογή μιας πολιτικής που οδηγεί τη χώρα από τραγωδία σε τραγωδία.
Τα πολιτικά σχήματα που κυβερνούν, ή θα κυβερνήσουν, έχουν, πλέον, ελάχιστη σημασία, σε κοινωνίες που βλέπουν όχι το απώτερο μέλλον αλλά το άμεσο.
Η ελληνική, δυστυχώς, δεν είναι μια τέτοια κοινωνία. Αναπαράγεται, ακόμη, με ιδεολογήματα του Εμφυλίου, τη στιγμή που σε δέκα χρόνια τίποτε δεν θα μοιάζει με το σήμερα. Ο κόσμος αλλάζει και ο Τσίπρας προσπαθεί να συσπειρώσει τους οπαδούς και ψηφοφόρους του επαναλαμβάνοντας το ηθικό πλεονέκτημα της χαμένης τιμής της αριστεράς.
Η αριστερά, όπως μπόρεσε να την μάθει και να την εκμεταλλευτεί η κυβερνώσα σήμερα νομενκλατούρα, έχει τελειώσει εδώ και καιρό. Άλλη ήταν η εποχή και η κοινωνία που ανέλυσε ο Μάρξ. Εκείνο που διακυβεύεται δεν είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο αλλά η υποκατάσταση του ανθρώπου από τη μηχανή.
Σε μια ενδιαφέρουσα συνάντηση που έγινε πριν τρείς ημέρες στο OKthess, παρουσιάστηκαν από τον καθηγητή Γιώργο Μητακίδη σημεία έκθεσης του ΟΟΣΑ που θα δημοσιευτεί προσεχώς, σύμφωνα με την οποία μέχρι το 2025, το 40% των θέσεων εργασίας που γνωρίζουμε σήμερα δεν θα υπάρχουν. Αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει; Σε μόλις οκτώ χρόνια δεν θα υπάρχουν το 40% των σημερινών θέσεων εργασίας. Και τι θα γίνουν οι άνθρωποι αυτοί;
Η τραγική απάντηση της σημερινής κυβέρνησης είναι η… «μεταρρύθμιση» της παιδείας που διαβάσαμε πριν λίγες ημέρες. Άλλη μια μεταρρύθμιση προς τα πίσω.
Δεν είναι μόνο η εγκατάλειψη του δημόσιου πανεπιστημίου που υποβαθμίζει τις σπουδές. Είναι και ο τρόπος λειτουργίας που εισάγουν οι νέες αλλαγές.
Το ότι επαναφέρονται στις διοικήσεις οι φοιτητές είναι, απλώς, δείγμα μιας παρωχημένης πολιτικής νοοτροπίας που βλέπει την κοινωνία σαν μια μεγάλη φοιτητική συνέλευση την οποία θα πρέπει να κερδίσουν. Αυτό έμαθαν, αυτό κάνουν. Εκείνο που  ενδιαφέρει τους κυβερνώντες από τα Πανεπιστήμια είναι ο έλεγχός τους. Με τους διδάσκοντες μόνο, δεν θα μπορούσαν να το πετύχουν. Έπρεπε κάτι να κάνουν και επέλεξαν τη χειρότερη λύση.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ήταν, πράγματι, φιάσκο η τουρκική πρόκληση στα Ίμια;

Παντελής Σαββίδης

Ήταν, πράγματι, φιάσκο η τουρκική πρόκληση στα Ίμια;(Φωτ.: Anadolu / Ali Ballı)
 Η τουρκική πρόκληση, με την ασφαλή βόλτα στα Ίμια της στρατιωτικής ηγεσίας της, έτυχε τριών προσεγγίσεων: Η μία ήταν η ελληνική, κατά την οποία ό,τι και να συμβεί, χρειάζεται ψύχραιμη αντίδραση. Αν αντιπαρέλθουμε την αίσθηση ότι η Αθήνα έχει μπερδέψει την ψυχραιμία με τη διαρκή χειμερία νάρκη, εδώ που οδήγησαν τα πράγματα οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας από το 1974 ως σήμερα δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για κάτι διαφορετικό. Εκτός, βεβαίως, και αν η πρόκληση είναι τόσο ιταμή, που η ελληνική πλευρά δεν θα μπορέσει να κλείσει τα μάτια.

Η τουρκική πρόκληση, όμως, δεν είχε τα ακραία χαρακτηριστικά ενός θερμού επεισοδίου. Διότι όταν επιδιώκεις θερμό επεισόδιο, δεν στέλνεις τους στρατηγούς σου στην πρώτη γραμμή. Οι στρατηγοί είναι για άλλες δουλειές.
Τι ήθελαν λοιπόν οι Τούρκοι στρατηγοί στα Ίμια; Κι εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη προσέγγιση του θέματος από την τουρκική κεμαλική αντιπολίτευση. Ο αντιπρόεδρος του CHP, του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος, δηλαδή, κατηγόρησε την τουρκική κυβερνητική ηγεσία ότι έστειλε τους στρατιωτικούς στα Ίμια προς άγραν εθνικιστικών ψήφων. Φροντίζοντας βεβαίως να υπενθυμίσει πως οι ίδιοι είχαν στείλει, όταν κυβερνούσαν, στρατιώτες που κατέλαβαν τα νησιά, αντί του show της ηγεσίας. Συναγωνισμός εθνικιστικού παροξυσμού στη γείτονα, για όσους λησμονούν τη φύση της τουρκικής αντιπολίτευσης.
(Φωτ.: Burhan Ozbilici / AP)
Ο τουρκικός στρατός υφίσταται δεινή στρατιωτική ήττα στη Συρία, και τα μηνύματα από τις εξελίξεις στην περιοχή δεν είναι καθόλου καλά. Ρωσία και ΗΠΑ αποφάσισαν διαδικασία διαλόγου για να συμφωνήσουν στη μοιρασιά, ενώ η Τουρκία είναι έξω από όλα. Και εκτός αυτού, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Καλόν είναι η στρατιωτική καθήλωση της Τουρκίας στην αλ Μπαμπ να αποτελέσει αναλυτικό μάθημα στις στρατιωτικές σχολές των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Η Τζαραμπλούς παραδόθηκε

Η Τζαραμπλούς παραδόθηκε δεν κατελήφθη – Τι συμφωνήθηκε;


Του Παντελή Σαββίδη

Ειδικές δυνάμεις της Τουρκίας, υποστηριζόμενες από πυροβολικό, τεθωρακισμένα, την τουρκική αεροπορία και την αμερικανική αεροπορική επίβλεψη της επιχείρησης, αφίχθησαν στο κέντρο της Τζαραμπλούς, μιας πόλης της Συρίας σε κρίσιμο και στρατηγικό σημείο. Ο έλεγχος της Τζαραμπλούς είναι σημαντικός και για τους Κούρδους διότι αποτελεί προϋπόθεση για τον έλεγχο των καντονιών τους, και για την Τουρκία διότι αν την κρατήσει, διακόπτει την εδαφική συνέχεια των Κούρδων.
Τις τουρκικές δυνάμεις ακολουθούσαν διάφοροι Τουρκομάνοι που ζουν στη Συρία και άλλες οντότητες που δεν έχουν να επιδείξουν κάτι σημαντικό από τότε που άρχισε ο συριακός πόλεμος.
Η κατάληψη της πόλης έμοιαζε με παράδοση ύστερα από συμφωνία. Και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δεν αναπτύχθηκε στρατιωτική επιχείρηση για τον έλεγχό της αλλά η πόλη εγκαταλείφθηκε από τους τρομοκράτες του ΙΚ, με τρόπο που δεν έχουμε δει προηγουμένως.

Ένας από τους υψηλά ιστάμενους Κούρδους ηγέτες, ο Μουράτ Καραγιλάν, υποστήριξε πως τα γνωστά στελέχη του ΙΚ αποχώρησαν από την πόλη αλλά οι τοπικοί παράγοντες και τα τοπικά στελέχη παρέμειναν, άλλαξαν σημαία, και τώρα εμφανίζονται ως Αλ Νούσρα. Το φαινόμενο δεν είναι ασυνήθιστο. Η πόλη, πλέον, κατέχεται από Τουρκομάνους, κάποιες άλλες οντότητες φίλα προσκείμενες στην Τουρκία, και τον ΙΚ υπό τη μορφή της Αλ Νούσρα.
Η Τουρκία έχει έναν σοβαρό λόγο να μην θέλει την εξάλειψη του ΙΚ από την περιοχή.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Το Βυζάντιο, οι Οθωμανοί και η Γενοκτονία των Ποντίων.


Εδώ http://www.anixneuseis.gr/?p=91884 μπορείτε να δείτε ένα οδοιπορικό που πραγματοποίησαν οι «Ανιχνεύσεις» το 2009 στον Πόντο εμπλουτισμένο με εικόνες εποχής.


του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.-


Κάθε χρόνο ο Ποντιακός Ελληνισμός, και θέλουμε να πιστεύουμε όλοι οι Έλληνες, τιμούμε τα θύματα της γενοκτονίας των Ποντίων. Σε λίγες ημέρες, θα θυμηθούμε για άλλη μια φορά, χωρίς ποτέ να μπορέσουμε να ξεχάσουμε, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Βυζαντινή κληρονομιά, το «Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο», θα ζήσει τον ανθρωπισμό που μετουσίωσε το αρχαίο μάθημα, η αρχαία Ελλάδα, δηλαδή, μπολιάζοντάς το με το χριστιανισμό, αυτό το μάθημα που μετέφεραν στη Δύση, φεύγοντας, οι διανοούμενοι της Κωνσταντινούπολης.

Οι πόλεις και οι πολιτισμοί, γεννιούνται, εξελίσσονται και παρακμάζουν, για να αναγεννηθούν πάλι, όσες πόλεις και όσοι πολιτισμοί έχουν μια διαχρονική πρόταση.

Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η ελληνική πρόταση είναι και διαχρονική και οικουμενική.