Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Μαρτίου 2024

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση και η Εκπαίδευση

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση και η Εκπαίδευση

Εκπαίδευση για ποιόν και για τί;

Από δρόμος - 6 Απριλίου, 2022


Γράφει η Μαρία Νικολακάκη*


Τα τελευταία χρόνια έχουμε κατακλυστεί από ένα πλήθος νεολογισμoύς που σκοπό έχουν περισσότερο την σύγχυση παρά τον διαφωτισμό και την ευκρίνεια. Η μεγάλη Επανεκκίνηση, (The Great Reset), η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, Ξαναχτίζουμε από την Αρχή Καλύτερα (Build Back Better), Νέα Κανονικότητα (New Normal) είναι όροι που αλληλο-διαδέχονται ο ένας τον άλλον χωρίς να διευκρίζονται επαρκώς και χωρίς να γίνονται κατανοητοί. Κανείς θα μπορούσε με Μαρξικούς όρους να αναφέρει την δομική προσαρμογή του καπιταλισμού κάτω από το πρίσμα της καπιταλιστικής κρίσης που είναι αληθέστερος και ακριβέστερη περιγραφή της κατάστασης που βιώνουμε.

Στο μικρό αυτό άρθρο θα προσπαθήσω να περιγράψω και διευκρινίσω την καπιταλιστική αυτή κρίση, τις αρχές και παραδοχές της για να εντοπίσω την σημασία αυτών για την εκπαίδευση. Η εκπαίδευση παρότι γενικά θεωρείται ως ένας επιπλέον ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, και ως υπερδομή, έχει το χαρακτηριστικό να επηρεάζει άμεσα την δομή οικονομικά και ιδεολογικά. Σε αυτό το πλαίσιο τίθεται και το αιώνιο ερώτημα αν η εκπαίδευση μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και τι είδους εκπαίδευση χρειάζεται ενώ η εφαρμοσμένη εκπαίδευση δεν είναι εκ μέρους των αστών παρά η προβολή στο μέλλον του είδους πολίτη που χρειάζεται να παραχθεί και να διασφαλιστεί περαιτέρω κεφαλαιακή συσσώρευση.
Καπιταλιστική Κρίση: 4η και φαρμακερή;

Την απαρχή του οικονομικού μοντέλου του νεοφιλελευθερισμού θα πρέπει να την αναζητήσει κανείς στην χρεοκοπία της Αμερικής μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό (Nixon shock). Αυτό μαζί με τις πολλαπλές εξεγέρσεις για την παύση του πολέμου (anti-war, civil rights movements), κάτι που ο Immanuel Wallerstein [1] χαρακτήρισε Παγκόσμια Επανάσταση, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την Αστική Τάξη. Την ανησυχία αυτή επιβεβαίωσε και ο Lewis Powell στην περίφημη έκθεσή του (Lewis Powell Memo, 1971) [2] που κατά πολλούς αναλυτές είναι η κήρυξη της αντεπανάστασης εκ μέρους των αστών.

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Είναι “τέκνο της δικτατορίας” το άρθρο 16 του Συντάγματος;15/02/2024




ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Στο προηγούμενο άρθρο μας, θέσαμε κριτικά, με τη μορφή ερωτημάτων, την επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε νομοθετικές πρωτοβουλίες, χωρίς να περιλαμβάνονται κατά τρόπο σαφή στο πρόγραμμά της στις πρόσφατες διπλές εκλογές του 2023, προκαλώντας διχασμό στην ελληνική κοινωνία. Στη συνέχεια, εστιάζοντας στη νομοθετική πρωτοβουλία για τη δυνατότητα ίδρυσης-λειτουργίας ιδιωτικών-μη κρατικών πανεπιστημίων και επιχειρώντας να αντικρούσουμε τη θέση έγκριτων καθηγητών συνταγματικού δικαίου και αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών, ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος είναι χουντικής προέλευσης, ξεκινήσαμε μια ιστορική αναδρομή στις διατάξεις των Ελληνικών συνταγμάτων που αφορούν την οργάνωση της εκπαίδευσης, αναφερόμενοι αρχικά στα Συντάγματα της Ελληνικής Επανάστασης.


Στη συνέχεια τα Συντάγματα του 1844 (άρθρο 11) και του 1864 (άρθρο 16), επαναλαμβάνουν τη διαλεκτική ένταση μεταξύ δημοκρατικής/δημόσιας και φιλελεύθερης/ιδιωτικής εκπαίδευσης, με την προσθήκη της διάκρισης των βαθμίδων, καθώς εμφανίζεται για πρώτη φορά ο όρος “ανώτερη εκπαίδευση”, δεδομένης της ίδρυσης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1837, χωρίς στην πράξη να υφίστανται ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Η τομή που επέφερε η πολύ σημαντική συνταγματική αναθεώρηση του 1911, απηχώντας τον βενιζελικό κοινωνικό φιλελευθερισμό και την παρουσία του σοσιαλιστικού χαρακτήρα αριστερού βενιζελισμού στα ζητήματα της εκπαίδευσης (άρθρο 16) είναι η συνταγματική καθιέρωση του υποχρεωτικού και δωρεάν χαρακτήρα της βασικής εκπαίδευσης, η οποία θα ολοκληρωθεί με την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική βαθμίδα το 1917. Παράλληλα διατηρήθηκε η διαλεκτική ένταση μεταξύ δημοκρατικής/δημόσιας και φιλελεύθερης/ιδιωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή η υποχρέωση του κράτους να παρέχει οργανωμένη, δημόσια και δωρεάν (βασική) εκπαίδευση και παράλληλα η δυνατότητα ιδιωτών να ιδρύουν εκπαιδευτικούς οργανισμούς.

Έχει σημασία εδώ να επισημανθεί ποιος ο ρόλος της ελληνικής αστικής τάξης, τα πρώτα 100 χρόνια του πολιτικού βίου του ελεύθερου ελληνικού κράτους και ποιος ο ρόλος της τα επόμενα 100 χρόνια, μέχρι και σήμερα. Εκεί βρίσκεται ένα από τα κλειδιά στην απάντηση της διατήρησης της διαλεκτικής σχέσης δημοκρατικής/δημόσιας και φιλελεύθερης/ιδιωτικής εκπαίδευσης και στη διακοπή αυτής στο επίπεδο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Σύνταγμα του 1975.

Η αποστολή της παιδείας στα ελληνικά Συντάγματα

Στα Συντάγματα της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας (αβασίλευτης) του 1925 (άρθρο 21) και 1927 (άρθρο 23), επαναλαμβάνονται τα κεκτημένα της αναθεώρησης του 1911 αναφορικά με την εκπαίδευση, που ορίζεται ως υποχρεωτική δημόσια και δωρεάν στο στάδιο της βασικής, τη σχέση μεταξύ δημόσιας-ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προστίθενται όμως, υπό την επιρροή των σοσιαλιστικών ιδεών (Αλέξανδρος Παπαναστασίου), οι σκοποί κοινωνικού-δημοκρατικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης (ιδίως σ’ εκείνο του 1925) αλλά και η, συγκεντρωτική-αποφασιστικού χαρακτήρα του κράτους, αρμοδιότητα αναφορικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα.

Τόσο το σχέδιο του Συντάγματος του 1948 (άρθρο 9), όσο και το Σύνταγμα του 1952 (άρθρο 16), διατηρούν τη διαλεκτική ένταση δημοσίου-ιδιωτικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Στο κλίμα της εποχής, ορίζουν το σκοπό της εκπαίδευσης, αντικαθιστώντας όμως την κοινωνιοκεντρική αποστολή σοσιαλιστικής προέλευσης, με το σχήμα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Ο ελληνοχριστιανισμός στον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο, δημιουργό του σχήματος, στα μέσα του 19ου αιώνα, έχει το νόημα της αντίθεσης στην αποικιακού χαρακτήρα αντίληψη του δυτικού ιμπεριαλισμού, μέσα από την ανάδειξη της ελληνορθόδοξης πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων, ήδη διαμορφωθείσα την περίοδο του ύστερου Βυζαντίου, οπότε και έχει την αφετηρία του ο Νέος Ελληνισμός σύμφωνα με τον ιστορικό Νίκο Σβορώνο.

Στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, το σχήμα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, σε μια τελείως διαφορετική συγκυρία – έχοντας ως προηγούμενο τις διανοητικές αντιπαραθέσεις ήδη από την περίοδο του Μεσοπολέμου – διαστρεβλώνεται το ιστορικό νόημά του, λαμβάνοντας το χαρακτήρα του απολογητισμού του “κράτους των εθνικοφρόνων” και της αντίθεσης στον μαρξισμό-ιστορικό/διαλεκτικό υλισμό.

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024

Το ποσό που δίνονταν στα δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα ήταν το χαμηλότερο από όλες τις χώρες στην Ευρωπαική Ένωση των 28



Του Δημήτρη Αναστασίου 

Επειδή κάποιοι αμφισβήτησαν τα δεδομένα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Κρήτης και επιχειρηματολόγησαν ότι εάν είχαν συμπεριληφθεί οι μισθοί των καθηγητών η χώρα θα ήταν κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ας δούμε τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (2024) σε συγκρίσιμο επίπεδο. 

Σύμφωνα με την Eurostat (2024), το 2019 η μέση δημόσια δαπάνη ανά φοιτητή στην Ελλάδα ήταν περίπου 1.780 ευρώ. Αυτό αντιστοιχεί μόλις στο 16,4% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, που ήταν 10.875 ευρώ (ΕΕ 28). Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το ποσό που δίνονταν στα δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα ήταν το χαμηλότερο από όλες τις χώρες στην Ευρωπαική Ένωση των 28.

Για το 2019, η δημόσια χρηματοδότηση ανά φοιτητή στην Τουρκία ανερχόταν σε 2.365 ευρώ, στη Βουλγαρία ήταν 2.759 ευρώ, στη Ρουμανία ήταν 3.533 ευρώ, και στην Κύπρο ήταν 4.243 ανά φοιτητή (υπερδιπλάσιο δηλ. ποσό). 
Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν μια συστηματική οικονομική ασφυξία των δημόσιων πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Είναι θαύμα που η χώρα διαθέτει τόσο καλά πανεπιστήμια μέσα στη χιλιάδα των διεθνών κατατάξεων, πολύ περισσότερα αναλογικά με την Τουρκία, την Βουλγαρία και Ρουμανία. 

Αυτή η αντίθεση θα μπορούσε να εξηγηθεί ίσως στη βάση του δημοκρατικού πλαίσιου λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου που το ξεχωρίζει σε σχέση με τον managerial τρόπο διοίκησης άλλων πανεπιστημίων. Και αν ακόμα  κάποιοι βλέπουν τα παρατράγουδα και πιθανές ακρότητες κατά καιρούς δεν βλέπουν τη σημασία της δημοκρατικής ατμόσφαιρας για την πνευματική και ερευνητική αναζήτηση για καθηγητές και φοιτητές. Για όσους έχουν ζήσει την "ακαδημαϊκή ελευθερία" από τα μέσα σε άλλες χώρες για να έχουν μέτρο σύγκρισης μπορούν να το καταλάβουν. Για να μην χάνουμε το δάσος και τη μεγάλη εικόνα.

Εάν η τριτοβάθμια εκπαίδευση θεωρείται κοινό αγαθό (common good) είναι πολύ σημαντικό αυτό να μην διασπάται στη δημόσια σφαίρα είτε με την εμπορευματοποίηση είτε με την ιδιωτικοποίηση ώστε να μπορεί αυτό το κοινό αγαθό να είναι υποκείμενο στο κοινό δημόσιο συμφέρον και το δημόσιο διάλογο.

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024

Η ανάγκη για εκπαίδευση στην Ελλάδα


Του Αντώνη Καραμπάτσου


Περί της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων ο λόγος σήμερα.  


Αγαπητοί φίλοι, πριν πάρετε θέση ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα,  παρακαλώ πολύ ακούστε μια αλήθεια που βιώνει η Ελλάδα, βουβά, ψιθυριστά!! Μια αλήθεια που αγνοείται από την έρευνα του P.I.S.A. (Programme for International Student Assessment).  Έρευνα που  γίνεται στα πλαίσια του Ο.Ο.Σ.Α. (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης).
Εσείς θα κρίνεται αν είναι  μια επαινετή αλήθεια. Εσείς θα κρίνεται αν φυσά ούριος άνεμος στην   ελληνική κοινωνία !!!!
Εύχομαι με νηφάλια περίσκεψη να  καταλήξετε,  είτε στο ΥΠΕΡ, είτε  στο ΚΑΤΑ.    Ελπίζω όλοι μας  και το υπουργείο, όποια απόφαση και αν πάρουμε  να θυμηθούμε  το κατά Ματθαίον:  «ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.» 
 
Θα μακρηγορήσω όσο πρέπει, όσο αρκεί για την Ελλάδα!!!!!

Με τον Χασάν στη Σάμο

«Μάθε παιδί μου γράμματα»


Πριν    λίγα    χρόνια    βρέθηκα    στη    Σάμο    για    διακοπές.   
Μας    φιλοξενούσε, την παρέα μου και εμένα, ο φίλος μας και ιδιοκτήτης του τουριστικού συγκροτήματος (Doyssa Seaside Resort)  που βρίσκεται κοντά στο Πυθαγόρειο. Το συγκρότημα είχε μορφή χωριού με πλατεία, εκκλησία και κτήρια, που είναι πιστά αντίγραφα παραδοσιακών σπιτιών της Σάμου. Ήταν ένα παραδοσιακό και ταυτόχρονα τουριστικό χωριό.
Η συγκυρία το έφερε, στο χώρο αυτό να έχω την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσω δύο αξιόλογες εκδηλώσεις και να γνωρίσω έναν καλό φίλο. Ανέλπιστα και τα τρία αυτά και σπουδαία!
Η μια εκδήλωση έγινε για να τιμήσουν τον Ευπαλίνο, τον δημιουργό του θαυμάσιου εκείνου ορύγματος, που ύδρευε την αρχαία πόλη. Η άλλη, για να τιμήσουν τον «σχολικό πολιτισμό» των Ελλήνων και είχε ως θέμα ένα παράξενο τίτλο: «Μάθε παιδί μου γράμματα», που συνοδευόταν με έναν συναισθηματικό υπότιτλο: «μια ιερή ευχή ή μια ιερή φοβέρα». Τέλος, και η γνωριμία μου με έναν φίλο έγινε εκεί, επίσης, τυχαία.

Επειδή και τα τρία αυτά γεγονότα τα έζησα ταυτόχρονα και είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, θα τα περιγράψω όπως ακριβώς κύλισαν στον χρόνο των ολιγοήμερων διακοπών μου.
Θ’ αρχίσω από την τρίτη μέρα των διακοπών μου, γιατί οι προηγούμενες δύο ήταν οι συνηθισμένες εξορμήσεις, που κάνει κάθε επισκέπτης του νησιού πηγαίνοντας άλλοτε στο Ηραίο, τον ναό της Ήρας, άλλοτε στο Ευπαλίνειο όρυγμα, άλλοτε στο σπήλαιο του Πυθαγόρα, άλλοτε στον Μαραθόκαμπο, άλλοτε στο Κοκκάρι και άλλοτε αλλού.
Την τρίτη, λοιπόν, μέρα ξεκινήσαμε πάλι από αυτό το γραφικό τουριστικό χωριό, για να συνεχίσουμε τις εξορμήσεις μας για τα αξιοθέατα. Σε αυτή την τελευταία περιήγησή μας πήγαμε να δούμε τον αυτοκράτορα Τραϊανό, το ομοίωμά του φυσικά, με ύψος … 2,70 μέτρα.
Καθώς περιεργαζόμαστε τον υπερμεγέθη ανδριάντα του Τραϊανού, άκουσα κάποιον δίπλα μου να λέει:
Ωραίο άγαλμα! και μου έδειξε τον Τραϊανό.
Ωραίο, αλλά όχι άγαλμα, αν και ο Τραϊανός θα το ήθελε πολύ φαντάζομαι, του απάντησα γελώντας του, πολύ φιλικά.
Αν όχι άγαλμα τότε τι είναι; με ρώτησε όλο απορία.
Αγάλματα θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες εκείνα τα γλυπτά μνημεία που προκαλούσαν θαυμασμό, δέος και αγαλλίαση στον θεατή και τέτοια ήταν μόνο όσα αναπαριστούσαν τους θεούς τους!
Ενδιαφέρον, είπε, δεν το γνώριζα…!

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2024

Μαρία Ζαφρανά: Ποτέ δεν πρέπει να λες σε ένα παιδί ότι έχει κάνει λάθος


Οι ιδιότητες του εγκεφάλου και η σημασία της εκπαίδευσης του παιδιού στην ηλικία 0-6 ετών.

Η ομότιμη καθηγήτρια Μαρία Ζαφρανά μιλά για την ειδίκευσή της στη νευροψυχολογία του εγκεφάλου και τη σημασία της εκπαίδευσης στα πρώτα χρόνια του παιδιού. 
Επίσης αναφέρεται για το σύστημα Μοντεσσόρι που η ίδια εφάρμοσε, ώστε πρακτικά να υλοποιήσει τις παιδαγωγικές της προτάσεις στην προσχολική ηλικία.

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2023

Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση



Του Βασίλη Καραποστόλη

     Οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος. Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας. Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας… Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

   Πασχίζοντας να φανούν «ανοικτοί σε όλα», πολλοί γονείς αφήνουν τελικά την πόρτα του σπιτιού ορθάνοιχτη σε κάθε ρεύμα, σε κάθε σύνθημα απ’ έξω, σε κάθε συγκεχυμένη ιδέα…   

Είναι τόσες οι δουλειές που τους κυνηγούν – και που τις κυνηγούν επίσης – που δεν προλαβαίνουν να κατασταλάξουν σε μία γνώμη, σε μία υπόδειξη. Στο μεταξύ, τα ανήλικα περιμένουν. Και χωρίς να το αντιληφθούν οι γονείς, καταλαβαίνουν πως εδώ δεν υπάρχει τίποτα για να αντισταθεί στις ορέξεις τους...


   ‘Ολη η τέχνη της διαπαιδαγώγησης βρίσκεται εδώ. Είναι το πώς να οδηγήσεις το παιδί μέσα σε μια συνήθεια, αποφεύγοντας τις πολλές συζητήσεις, αφού δεν είναι για την ηλικία του το να συμφωνεί ή να διαφωνεί με επιχειρήματα…

   Φυσικά, δεν εννοούμε πως είναι άκαρπο να γίνεται συζήτηση μαζί τους. Αλλά το καθετί στην ανατροφή τους είναι καλύτερα να γίνεται στην ώρα του. Πώς μπορεί να διδαχθεί η εντιμότητα, η συμπόνια προς τους αδύναμους, η συνέπεια στις σχέσεις τους; Είναι δυνατόν να έχουν τέτοια συναισθήματα προτού η ίδια η ζωή τούς δείξει τι σημαίνει ηθική;

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2023

Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση




Βίκτορ Ιβανόφ, Οικογένεια

Οι γονείς σήμερα διστάζουν να πουν στο ανήλικο παιδί τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα, κάτι που είναι εντελώς της μόδας. Αν όμως ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα.


του Βασίλη Καραποστόλη από το in.gr


Αλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.

Την εγγύηση την έδιναν οι γονείς, και τα παιδιά δεν είχαν παρά να τη δεχτούν. Να όμως που οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος.

Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας.

Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας. Ωστόσο, δεν αποφεύγονται τα εμπόδια. Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

Εστω κι έτσι όμως, θα μπορούσαν όλα αυτά τα ετερόκλητα και θορυβώδη να εξεταστούν και να κριθούν.

Προϋπόθεση θα ήταν να μάθουν τα παιδιά από τον πατέρα και τη μητέρα να θέτουν τις κατάλληλες ερωτήσεις απέναντι στις καταστάσεις και στα πράγματα.

Το μικρό παιδί ρωτά συχνά «τι κάνουμε μ’ αυτό;». Ο γονιός πρέπει να το βοηθήσει να προχωρήσει στο «τι χρειάζεται αυτό;» και έπειτα στο σχολείο αναμένεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα ρωτώντας «πού οδηγεί η χρήση του;». Μια σειρά από βήματα πριν φθάσουμε στο αν κάτι είναι καλό ή κακό και για ποιους.

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ 

(δάσκαλος - θεολόγος)

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Ως πότε θα ρημάζονται τα παιδιά από αυτήν την εκπαίδευση;

Ουαί και αλλοίμονο, αν παρατηρήσεις και ελέγξεις με αυστηρότητα μαθητή. Ενδέχεται την επαύριον να εμφανιστεί κάποια προκομμένη μητέρα με την γνωστή απειλή: θα σε στείλω στον εισαγγελέα!

Ως πότε θα ρημάζονται τα παιδιά από αυτήν την εκπαίδευση; «Σοκ στο πανελλήνιο!». «Άναυδη η Κοινή Γνώμη έμεινε από το γεγονός…».

 «Έπεσαν από τα σύννεφα…». (Η αφόρητη κοινοτοπία της… ανθρωπο-βροχής). «Αποτροπιασμός για τον ξυλοδαρμό…». 

Κάθε φορά που ξανασυμβαίνει πράξη βίας από ανηλίκους, για καμμιά εβδομάδα περίπου, θα παρελαύνει νυχθημερόν στα κανάλια, η έκπληξη, το σοκ, η μετά βδελυγμίας περιγραφή του γεγονότος, η πανελλήνια αποδοκιμασία και αποστροφή. Ο θυμός των «νοικοκυραίων», η διάρρηξη της μακαριότητάς τους. Θα ακουστούν και δυο - τρεις αναλύσεις για την έλλειψη παιδείας, και… καληνύχτα σας, πάμε σε διαφημίσεις. Και πού οφείλεται τελικά η ευκολία της βιαιοπραγίας των ανηλίκων; Μα στην ατιμωρησία.

Να θυμίσω τι έγραφα σε παλαιότερο άρθρο μου για την παρεξηγημένη λέξη «τιμωρία».
Ως δάσκαλος, όταν παραλαμβάνω μία νέα τάξη, λέω, στην πρώτη συνάντησή μου με γονείς και μαθητές, κάτι που τους ξαφνιάζει: «Είμαι δάσκαλος της τιμωρίας!». Τι σημαίνει όμως τιμωρία; Πώς ετυμολογείται η λέξη; Παράγεται από την «τιμή» και την λέξη «ώρα» (με ψιλή). Με δασεία (η ώρα) σημαίνει χρονική διάρκεια, με ψιλή όμως σημαίνει φροντίδα, πρόνοια, επίβλεψη, εξού και θυρωρός (=ο επιβλέπων την θύρα), ολιγωρία (=λίγη φροντίδα, άρα αδιαφορία) κλπ. Άρα, τιμωρός είναι αυτός που προνοεί και φροντίζει για την τιμή, την αξιοπρέπεια κάποιου. (Έτσι γίνεται κατανοητό και περί του τιμωρού Θεού μας.

 Δυστυχώς, με την εγκληματική απόφαση μιας δράκας γλωσσοκτόνων βουλευτών, χάσαμε την «μαγεία» του ετυμολογικού πλούτου της γλώσσας μας. Η κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, την κατέστησε περίπου ανάπηρη. Και ανάπηρη γλώσσα σημαίνει και ανάπηρη σκέψη!).

Τρίτη 7 Μαρτίου 2023

Η αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο της εκπαίδευσης (Κώστας Θεολόγου, επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ και σύμβουλος- καθηγητής στο ΕΑΠ)

Ψηλαφώντας την των πραγμάτων αλήθεια...

 





Το επιχείρημά μου διατυπώνεται ως εξής: στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει επιλεγεί η μονοκαλλιέργεια των μαθημάτων με εργαλειακό χαρακτήρα. Ενώ τα μαθήματα με εγγενή αξία (μη μετρήσιμη, άρα μη εργαλειακή) συρρικνώνονται έως πλήρους εξαφάνισης από το πρόγραμμα σπουδών, προάγονται τα χρηστικά μαθήματα. Τα πρώτα συνέβαλαν σε μια κοινή ιστορική και πολιτισμική αφήγηση, επειδή αντλούσαν από την δεξαμενή μιας κοινής συλλογικής μνήμης, και συνεπώς συντηρούσαν μια κοινή κουλτούρα και μια κοινή εθνική ταυτότητα (βλ. σχήμα). Η δεύτερη επιλογή δεν συντηρεί καμία κοινή συλλογική μνήμη, τα χρηστικά και εξειδικευμένα μαθήματα θρυμματίζουν τη μνήμη και τον ίδιο τον εαυτό, οδηγώντας σε μια κατακερματισμένη, οιονεί ανυπόστατη εθνική ταυτότητα, εύκολα διαχειρίσιμη και χειραγωγήσιμη.


Στην ομιλία μου προσπαθώ να αποκριθώ εξίσου και στην απορία μου-ή στην διερώτηση- γιατί οι πολύ καλοί φοιτητές μου στο ΕΜΠ κάνουν τόσα λάθη στον γραπτό λόγο τους, γιατί η λεξιπενία και ο σολοικισμός βασιλεύουν στο δεσποτάτο μιας οιονεί ημιμάθειας που έχουν εδραιώσει; Έλεγα φταίει το δημόσιο σχολειό, πως τάχα από τα ιδιωτικά σχολειά μας έρχονται ως φοιτητές τα παιδιά καλύτερα εξοπλισμένα στο γλωσσικό εργαλείο τους, αλλά και πάλι διαψεύστηκα… είχα, λόγου χάρη, φοιτήτρια από την Κάλυμνο που είχε οξύνει τα εκφραστικά μέσα της με τρόπο πιο αξιόμαχο από έναν απόφοιτο της Λεοντείου ή της Σχολής Μωραΐτη. Μετά είπα πως είναι το εκπαιδευτικό σύστημα: συνέκρινα φοιτητές από τη Κύπρο με δικούς μας, ελλαδίτες… και πάλι άκαρπη απέβη η σύγκριση- χάλια αμφότεροι!

Μετά έβαλα στην ίδια εξίσωση και τους δασκάλους της Πρωτοβάθμιας και τους Καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης… Σκέφτηκα ότι σε διάφορα συνέδρια με θέμα την εκπαίδευση και τα παιδαγωγικά διέκρινα και στους ίδιους μιαν επιπολαιότητα στην χρήση της προφορικής και γραπτής ελληνικής γλώσσας, αλλά και στην αξιοποίηση των βασικών εργαλείων της γραμματικής και του συντακτικού, που σίγουρα λαμβάνουν ως θεμελιώδη γνώση στις σπουδές τους. Γιατί τόση αμέλεια; Γιατί τόση παραμέληση και υποτίμηση στο βασικό και υπέροχο επικοινωνιακό εργαλείο που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, και μάλιστα εμείς οι ολίγον περιούσιοι που έχουμε το προνόμιο της ελληνικής γλώσσας, μιας γλώσσας εννοιολογικής, πλούσιας, ακριβούς, ποιητικής, ερωτικής…

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

Συνοπτική ιστορία της ελληνικής παιδείας από το 15ο ως το 19ο αιώνα



Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων


Με αυτό το άρθρο επιχειρώ την ένταξη των σημαντικότερων γεγονότων της ιστορίας της παιδείας -σύμφωνα με τις πηγές μου- στο ευρύτερο σύνολο της ιστορίας του ελληνικού έθνους κατά το 19ο αιώνα. Γίνεται, βέβαια, αναφορά και σε προηγούμενους αιώνες, που η μελέτη τους, όμως, είναι εξίσου σημαντική για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας.

Το τρίτο, κατά σειρά, μέρος του άρθρου μου αποτελεί τη μελέτη ενός πιο ειδικού εκπαιδευτικού θέματος, όπως είναι τα αναλυτικά προγράμματα της μέσης εκπαίδευσης από το 1833-1920. Αν μελετήσουμε αυτά τα προγράμματα, σε συνδυασμό με τα πολιτειακά γεγονότα της ίδιας περιόδου, μπορούμε να οδηγηθούμε σε επιμέρους συμπεράσματα, που σχετίζονται με τη λειτουργία της εκπαίδευσης, ως ενός κοινωνικού θεσμού, ο οποίος επηρεάζεται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και ανάλογα “μορφοποιείται”.

Θέτω ως τέλος της περιόδου, που ερευνάται στο άρθρο μου, το 1913, γιατί τότε σταματά η διεύρυνση των συνόρων του ελληνικού κράτους και τελειώνει, περίπου, ο 19ος αιώνας.

Η εκπαίδευση κατά τον 15ο και 16ο αιώνα


Τότε οι περισσότεροι Έλληνες λόγιοι καταφεύγουν στη Δύση και γίνονται εμψυχωτές της αναγέννησης του έθνους. Κύριος λόγος αυτής της καταφυγής τους είναι η καταπίεση των Τούρκων.

Αλλά και οι παραμείναντες στον Ελλαδικό χώρο Έλληνες, δε σταματούν τις προσπάθειες για διατήρηση της πνευματικής κίνησης και οργανώνονται γύρω από την Εκκλησία. Έτσι ο Γενάδιος Σχολάριος ιδρύει την Πατριαρχική του Γένους Σχολή. Όμως αυτή δεν επαρκούσε για όλο το έθνος. Γι’ αυτό τα περισσότερα ελληνόπαιδα μάθαιναν λίγα «γράμματα» από τους μοναχούς και τους ιερείς κάθε χωριού ή πόλης, μέσω των εκκλησιαστικών βιβλίων.

Η εκπαίδευση κατά το 17ο αιώνα


Αυτή την περίοδο έχουμε σημαντική βελτίωση της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Το 1621 ιδρύεται το «Φλαγγινιανόν Φροντιστήριον» από τον Κερκυραίο Θωμά Φλαγγίνο. Εκεί δίδαξε ο Κρης Φραγκίσκος και ο Ηλίας Μηνιάτης. Αυτό το εκπαιδευτήριο λειτούργησε μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα.

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023

Και που θα μου χρησιμέψουν, κυρία, εμένα τα αρχαία και η λογοτεχνία αφού θα ακολουθήσω θετική Κατεύθυνση;


Σαστισμάρα και βουβαμάρα στη τάξη. Οι μαθητές δεν περίμεναν μια τέτοια απάντηση.


Όσοι είναι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ερωτήσεις μαθητών που αφορούν την χρησιμότητα των γνώσεων που παίρνουν από τα μαθήματα του σχολείου. Παραδείγματα τέτοιων ερωτήσεων είναι τα εξής: «που θα μου χρειαστούν τα μαθηματικά στη ζωή μου κύριε;» ή «εγώ κυρία θέλω να ακολουθήσω θετική κατεύθυνση, που θα μου χρησιμέψουν τα αρχαία και η λογοτεχνία;» ή ακόμα ακόμα «εγώ κύριε πιστεύω ότι το σχολείο είναι εντελώς άχρηστο και δεν μαθαίνουμε στην πραγματικότητα τίποτα». Αυτές οι απόψεις των μαθητών είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξουν, μπορεί να στριμώξουν τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την χρησιμότητα των μαθημάτων ενδέχεται να αυτοπαγιδευθούν και να προκαλέσουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και τα φτωχά επίσης

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022

Τι ξεμπροστιάζει η παραίτηση του καθηγητού του ΕΠΑΛ;


 

 
 

Η ψυχολόγος Ευγενία Σαρηγιαννίδη παρουσιάζει το ξεχαρβάλωμα της ελληνικής εκπαίδευσης στην εκπομπή του Α. Τσίγγου στον MetropolisFM

 https://www.youtube.com/watch?v=ja8ux12tUwE

 

 

 

 

Το πλήρες κείμενο της επιστολής  παραίτησης θα το βρείτε εδώ:

 

 

 https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/paideia/405880/sokaristiki-epistoli-kathigiti-paraitithike-logo-tis-zoygklas-pou-ezise-se-epal-perigrafei-adianoita-peristatika


Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

   Με έκπληξη είδαμε ότι παρά τη συντριπτική πλειοψηφία (παραπάνω από 90%) των εκπαιδευτικών πριν από δύο χρόνια να απέχουν από τις αιφνιδιαστικά εισαχθείσες ηλ. εκλογές – παρωδία για τους αιρετούς, το ΥΠΑΙΘ μη σεβόμενο τον θεσμό των αιρετών αφού ήδη έχει περικόψει αρκετά τις αρμοδιότητές τους στα συμβούλια, σαν να μη συνέβη τίποτα και χωρίς να έχει αλλάξει κάτι από το πλαίσιο διεξαγωγής τους προς το δημοκρατικότερο, προκήρυξε και φέτος πανομοιότυπα τη διεξαγωγή τους κατά τον ίδιο απαράλλακτο και αδιαφανή τρόπο. Μόνον που τώρα δυστυχώς βρέθηκαν πρόθυμες συμμετέχουσες τρεις παρατάξεις εκπαιδευτικών (παρά τα «κροκοδείλια δάκρυα» που χύνουν) που ω! τί σύμπτωση αποτελούν το μακρύ συνδικαλιστικό χέρι των τριών μεγάλων κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου! Τί συμπνευματισμός κι αυτός! «Δεξιοί», «κεντρώοι» και «αριστεροί» δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουν παρά το ότι διαφωνούν με αυτόν τον τρόπο «για να μην πάει άλλη μια διετία χαμένη όπου η διοίκηση έκανε ό,τι ήθελε εφόσον δεν υπήρχαν εκλεγμένοι αλλά δοτοί» όπως ισχυρίζονται. Δηλαδή με άλλα λόγια πιστεύουν ότι για την κακοδαιμονία που επικράτησε τα δυο τελευταία χρόνια στα υπηρεσιακά συμβούλια με τους δοτούς που έκαναν ό, τι ήθελαν φταίνε οι  εκπαιδευτικοί που δεν συμμετείχαν και οι παρατάξεις που απέσυραν την υποψηφιότητά τους!!! «Βαφτίζουν το κρέας ψάρι» για να δικαιώσουν την επιλογή τους για τη φετινή συμμετοχή τους. Μήπως να ζητήσουμε και συγγνώμη από την κα Κεραμέως που της αμαυρώσαμε την εικόνα χιλιάδες εκπαιδευτικοί να μην συμμετάσχουμε στο κάλεσμά της πριν δυο χρόνια; Όμως για να σοβαρευτούμε λίγο, εφόσον οι πρόθυμοι των φετινών εκλογών εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η διαδικασία των ηλ. εκλογών έχει πολλά κενά ως προς την αληθινή εκπροσώπηση των ψηφισάντων, πώς θα αποδεχθούν την εγκυρότητα του αποτελέσματος; Τους αρκεί το γεγονός να υπάρχουν εκπρόσωποι των παρατάξεων στις διακοσμητικές εφορευτικές επιτροπές; Μήπως μπορούν να ελέγξουν ενδεχόμενο «μαγειρείο»; Και μόνον το γεγονός ότι ένας μπορεί να μαζέψει κωδικούς από πολλά πρόσωπα και να ψηφίσει αυτός αντί γι’ αυτούς, αυτόματα απονομιμοποιεί όλη αυτή τη διαδικασία. Αυτό και μόνον δηλαδή η νοθευμένη «ψηφοφορία» δεν αποτελεί αντιδημοκρατική εκτροπή; Πώς λοιπόν ισχυρίζονται ότι η συμμετοχή στις ηλ. εκλογές είναι ζήτημα δημοκρατίας; Αλλά μάλλον οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις λειτουργούν εν όψει προεκλογικής περιόδου ως ευκαιρία γενικής πρόβας να μετρήσουν τα ψηφαλάκια των μεγάλων πατρώνων τους, των κομμάτων εξουσίας από τις οποίες προέρχονται. Το χειρότερο είναι όμως ότι δικαιώνουν την εμμονή και την αλαζονεία που επέδειξε το ΥΠΑΙΘ πριν δύο χρόνια μη αποδεχόμενο το λάθος του αλλά και εκφραζόμενο διθυραμβικά για την επιλογή του εκείνη, εμφανιζόμενο μάλιστα ως πρωτοπόρο σε διοργάνωση τέτοιου είδους εκλογικών διαδικασιών που θα ξεκινήσουν παντού σε όλους τους τομείς της  δημόσιας διοίκησης αλλά και στο ιδιωτικό τομέα. Παραβλέπουν το γεγονός ότι έκτοτε πλήθος σωματείων έχουν προβεί ήδη από το προηγούμενο έτος σε δια ζώσης εκλογικές διαδικασίες. Επίσης το πρόσφατο γεγονός ότι και φέτος οι εκλογές στους πολυπληθείς ιατρικούς συλλόγους (16.10.2022) ανά την επικράτεια έγιναν δια ζώσης. Αλλά πέραν αυτών και μόνον η κοινή λογική λέει ότι δημοκρατία ως προς τις εκλογικού τύπου διαδικασίες σημαίνει ζωντανή συμμετοχή κι όχι ψηφοφορία από το σπίτι. Γίνεται φανερό πλέον ότι κεντρική επιλογή του ΥΠΑΙΘ είναι η υποβάθμιση έως της πλήρους εξαφάνισης του θεσμού του αιρετού γι’ αυτό και η συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες που γίνονται κάτω από αυτές τις συνθήκες συμβάλλει στο σχέδιο εκφυλισμού που αυτό έχει επιλέξει για τον θεσμό. Στις τρεις λοιπόν παρατάξεις που επέλεξαν να οδηγήσουν σε αυτόν τον ιδιότυπο εμφύλιο τον εκπαιδευτικό κόσμο, δικαιώνοντας τις επιλογές του ΥΠΑΙΘ και μάλιστα τούτες τις κρίσιμες στιγμές που ξεδιπλώνεται σιγά σιγά σε εφαρμογή το αποκρουστικό πρόσωπο της «αξιολόγησης», αφιερώνουμε τον στίχο του Κ. Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως τη θέλεις τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις». Και ο έσχατος εξευτελισμός ήταν να συμπαρασύρουν τις Ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ κατά πλειοψηφία να εκδώσουν ανακοινώσεις που να προτρέπουν τον εκπαιδευτικό κόσμο σε συμμετοχή στις ηλ. εκλογές και μάλιστα να εγκαλούν το πλήθος των τοπικών συλλόγων που κάλεσαν σε αποχή, «για θεσμικό και καταστατικό ατόπημα»!!!

   Εμείς στη Χριστιανική Εναλλακτική Κίνηση Εκπαιδευτικών πιστεύουμε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πάντα πετύχαινε νίκες με τη συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις καθώς και στις απεργίες που με αυτόν τον τρόπο εκφραζόταν η βούληση των εκπαιδευτικών. Επίσης με την απουσία και την αποχή όταν το ΥΠΑΙΘ επέβαλε νόμους που ακύρωναν είτε την παιδαγωγική είτε τη δημοκρατική συνδικαλιστική πράξη στο Σχολείο! Απαντούμε λοιπόν μαζικά στο ΥΠΑΙΘ ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ  από την αντιδημοκρατική διαδικασία των ηλεκτρονικών εκλογών! Δεν επιτρέπουμε στο ΥΠΑΙΘ να ορίσει αυτούς που πρόθυμα έσπευσαν να δηλώσουν υποψηφιότητες (ενώ άλλα έλεγαν και έπραξαν πριν 2 χρόνια σχετικά με αυτή την έωλη διαδικασία) να μας εκπροσωπούν! ΥΠΑΙΘ και ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ έχουν τον ίδιο στόχο: Να μην έχουμε Αιρετούς δημοκρατικά εκλεγμένους δια ζώσης αλλά ηλεκτρονικά ελεγχόμενους και εκλεγμένους από τον μέγα διαχειριστή του συστήματος ΖΕΥΣ και τις κατά τόπους δοτές εφορευτικές επιτροπές στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης!

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΩΣ ΠΑΙΔΕΥΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΑΓΑΘΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ «ΑΓΑΠΟΥΛΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ



Σωτήρης Γιαννέλης 

  Ἔπεσε στὴν ἀντίληψή μου ἕνα σχόλιο στὸ φατσοβιβλίο τῆς (γνωστῆς) Δέσποινας Κουτσούμπα(ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν «ζεστασιὰ» τῆς Ἐφορίας Ἐναλίων Ἀρχαιοτήτων τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ μέμφεται τὸν ἀναπληρωτὴ ἐκπαιδευτικὸ τοῦ ΕΠΑΛ ποὺ ἔχει γίνει γνωστὸς γιὰ τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολή τῆς παραιτήσεώς του μὴν μπορώντας ἄλλο νὰ ἀνεχθεῖ τὸν διαρκῆ ἐκβοφισμό του ἀπὸ τοὺς μαθητές του. Τὴν ἐπιστολή του, μαζὶ μὲ τὰ δικά μας σχόλια, τὴν ἔχουμε παραθέσει σὲ σχετικὴ ἀνάρτησή μας, παρακάτω. 

Πρῶτα, παραθέτω αὐτούσιο, τὸ σχόλιο τῆς κυρίας Κουτσούμπα: 

«Όταν είσαι εκπαιδευτικος και δεν μπορείς να αγαπήσεις τους μαθητές και τα παιδια, να τα αγαπήσεις με τα προβλήματα τους, ακόμη και με την παραβατικοτητα τους, να τα κατανοήσεις και να προσπαθήσεις να τα βοηθήσεις -όπως μπορεις- σε αυτό που πραγματικά χρειάζονται, και στην αθλια κοινωνικη πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι -πολύ περισσότερο τα παιδιά στις πολιτικά σχεδιασμένες ζώνες αποκλεισμού για καθηγητές και μαθητές, τα ΕΠΑΛ- τότε ξεπεφτεις να μιλάς για Εισαγγελείς και αναμορφωτηρια. Εσύ είσαι ο αδιάφορος δάσκαλος σε αυτή την περίπτωση». 

Ὁ ρόλος τοῦ δασκάλου δὲν εἶναι νὰ δίνει ἀγάπη καὶ νὰ δείχνει κατανόηση στοὺς μαθητές του, ἀλλὰ νὰ τοὺς παιδεύει. Ἡ παιδεία εἶναι τὸ λειτούργημα ποὺ ἀσκεῖ καὶ ἡ παίδευσις εἶναι τὸ καθῆκον ποὺ καλεῖται νὰ ἐπιτελέσει.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022

Ένα εκπληκτικό ολιγόλεπτο βίντεο για τον αυτισμό: «Το Ταξίδι της Μαρίας»

Μαρία από την πρώτη στιγμή ήταν η χαρά του σπιτιού μας, αλλά δε μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι κάτι συνέβαινε



Για να αναπτυχθεί μια καλύτερη γνώση για τον αυτισμό στην κοινωνία, το Ίδρυμα Orange έχει δημιουργήσει 'το ταξίδι της Μαρίας', ένα σύντομο φιλμ από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo, πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό.

Το ταξίδι της της Μαρίας είναι ένα μικρό ταξίδι στο εσωτερικό κόσμο μίας εφήβου που έχει αυτισμό, ένα ταξίδι γεμάτο χρώμα, αγάπη, δημιουργικότητα και γνησιότητα, που αρχίζει με την κατανόηση από τη μεριά των γονέων της οι οποίοι βλέπουν την κόρη τους να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο, πριν πάρει την επιβεβαίωση της διάγνωσης: Αυτισμός.

«Η Μαρία από την πρώτη στιγμή ήταν η χαρά του σπιτιού μας, αλλά δε μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι κάτι συνέβαινε», ξεκινά την αφήγησή του ο μπαμπάς της Μαρίας.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2022

Ο θαυμαστός καινούργιος "Δημοκρατικός" δυτικός κόσμος μας !!!




Αυτά συμβαίνουν στο δημοκρατικό δυτικό κόσμο όπου οι πάντες υποκλίνονται στο δημοκρατικό δικαιωματισμό εντός και εκτός των ορίων του και τιμωρούνται παραδειγματικά όσοι τον υπονομεύουν!


ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!


  • ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ;

  • ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ!

Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς επιδειξιών μαθητών και οργάνων της πολιτείας φανερώνει την κοινωνική παρακμή μας!
Λυπάμαι!!!

Μήπως κάποια 24ωρη απεργία - διαμαρτυρία των εκπαιδευτικών να έχει ως μοναδικό αίτημα την επιστροφή του σχολείου στο βασικό του σκοπό;
Την παροχή Αληθινής Παιδείας και Υγιούς Κοινωνικοποίησης των μαθητών;
Μήπως τέτοιο σχολείο απαιτεί δικαιώματα, αλλά και καθήκοντα, υποχρεώσεις σε εκπαιδευτικούς και μαθητές;

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

 

Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!



Σχετικά με την σύλληψη εκπαιδευτικού στο 65 Γυμνάσιο


Πριν λίγες μόλις μέρες, μια 45χρονη καθηγήτρια Γυμνασίου στα Πατήσια, συνελήφθη με την κατηγορία ότι χτύπησε μαθητή.


Σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές που επικαλέστηκε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η μητέρα του μαθητή κατήγγειλε στην ΕΛ.ΑΣ, ότι η καθηγήτρια χτύπησε τον γιό της, κατά τη διάρκεια διαπληκτισμού που είχε μαζί του στο σχολείο, την περασμένη Δευτέρα 16 Μαΐου.


Η 45χρονη αρχικά προσήχθη από αστυνομικούς και στη συνέχεια συνελήφθη με την κατηγορία της πρόκλησης σωματικής βλάβης.


Μάλιστα η αστυνομία εντός του σχολικού χώρου πέρασε χειροπέδες στην εκπαιδευτικό λες και είχε να κάνει με μια εγκληματία και όλα αυτά με μια απλή καταγγελία ενός γονέα.

Η αλήθεια για το περιστατικό