Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Τ' Αη Γιώργη... Ο Άγιος Γεώργιος της εκκλησίας, του λαού, της ποίησης.


Η εικόνα προέρχεται από τα κειμήλια προσφύγων της Μικράς Ασίας.
Προέλευση: Μικρά Ασία, Τύανα Καππαδοκίας (;)
Χρονολόγηση: 14ος αιώνας
Διαστάσεις: 75 x 50 εκ.

«Τ’ Άη Γιωργιού γιορτή» του Μπρέγκοβιτς



Τ' Αη Γιώργη...

«Του Αη Γιώργη ( Ederlezi )»

Απ’ τους ώμους να/ η άνοιξη περνά
γύρω φτερουγίζει/ ξεχνάει εμένα.

Μέρα της χαράς/ ποια ζωή φοράς
δρόμο δρόμο παίρνεις / χωρίς εμένα.

Τ’ ουρανού πουλιά/ πάρτε με αγκαλιά
το βουνό γεμίζει/ κεριά αναμμένα.

Να κι η Πούλια, ξημερώνει,/ το Θεό παρακαλώ
μα το φως που δυναμώνει/ δε μου φέρνει, δε μου φέρνει
‘κείνον π’ αγαπώ.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 23.04.1827


Φωτογραφία του Αντώνης Ανδρουλιδάκης.

Σαν σήμερα 23.04.1827, ανήμερα του Αγ.Γεωργίου και τότε, σκοτώνεται αυτός ο φοβερός τύπος, άγιος Γεώργιος Καραϊσκάκης, από τον γνωστό "ελληνικό δράκο"...που έκτοτε έχει φάει κόσμο και κοσμάκη...

ΠΗΓΗ:Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Ανήμερα τ’ Αγιωργιού μετά την εκκλησιά, είχε... κούνια.


Του Ηλία Μπιτσάνη

Ανήμερα τ’ Αγιωργιού μετά την εκκλησιά, είχε... κούνια. Ο θείος Γιώργης έδενε την τριχιά από ένα γερό μπράτσο ελιάς, τη ζύγιζε και η πιτσιρικαρία το απολάμβανε. Εθιμο ατελές κατά πως μάθαμε στη συνέχεια. Με ρίζες στην αρχαιότητα, η τελετή της “αιώρας” γινόταν την ημέρα των Χοών κατά τη διάρκεια των Ανθεστηρίων. Κατά το μύθο, κάποτε ο θεός των αμπελιών και του κρασιού Διόνυσος πέρασε από την Αθήνα και τον φιλοξένησε ο Ικάριος, χωρίς να γνωρίζει πως ήταν θεός. Σε ανταπόδοση ο Διόνυσος του έμαθε πώς να καλλιεργεί αμπέλια και να φτιάχνει κρασί. Αυτός όταν έφτιαξε το πρώτο κρασί, το έβαλε σε ασκιά και το πουλούσε. Το ήπιαν “ανέρωτο” κάποιοι βοσκοί και... έπεσαν ξεροί από το μεθύσι. Οταν τους είδαν οι φίλοι τους υπέθεσαν ότι τους δηλητηρίασε ο Ικάριος και τον σκότωσαν θάβοντας το πτώμα στο βουνό. Η κόρη του Ηριγόνη ανησύχησε που άργησε ο πατέρας της και άρχισε να τον ψάχνει παρέα με τη Μαίρα, το πιστό σκυλί της οικογένειας. Το οποίο την οδήγησε στο σημείο που είχε θαφτεί ο Ικάριος, αφού είδε δει όλη τη σκηνή της θανάτωσης. Η Ηριγόνη ξέθαψε το νεκρό, θρήνησε, καταράστηκε τις κόρες των Αθηναίων να έχουν την ίδια τύχη με αυτήν και κρεμάστηκε από το δέντρο. Θύμωσε ο Διόνυσος όταν έμαθα το τραγικό τέλος του Ικάριου και σκόρπισε μια αρρώστια για να εκδικηθεί τους Αθηναίους. Οι νεαρές κόρες τους τρελαίνονταν και χωρίς λόγο κρεμιούνταν σε δέντρα και αυτοκτονούσαν. Οι Αθηναίοι έτρεξαν στο μαντείο των Δελφών και ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν. Και πήραν την απόκριση ότι πρέπει να καθιερώσουν μια γιορτή προκειμένου να εξιλεωθούν για την Ηριγόνη. Ετσι καθιέρωσαν τη γιορτή της “αιώρας” και το κακό σταμάτησε. Στη διάρκεια της γιορτής γίνονταν θυσίες και δείπνα, ενώ οι παρθένες κρεμούσαν μικρές κούκλες από κερί ή άργιλο που αναπαριστούσαν τα κορίτσια που είχαν κρεμαστεί. Παράλληλα έφτιαχναν αιώρες στα δέντρα και κουνιούνταν μόνες ή με τις κούκλες. Το έθιμο της αιώρας διαδόθηκε σε πολλές περιοχές και έφθασε μέχρι τα νεώτερα χρόνια. Σε πολλές περιοχές την ημέρα αυτή ανέβαιναν στις κούνιες ανύπαντρες κοπέλες καλοντυμένες και είχαν κατ’ εξαίρεση το ελεύθερο να χαμογελάσουν και να μιλήσουν με τους νεαρούς, ήταν μια ευκαιρία να γνωριστούν και να αγαπηθούν, ενώ ακούγονταν και ανάλογα τραγούδια. Κατά την ατελή παράδοση, οι κούνιες έμειναν παιδικό παιχνίδι αλλά κατά βάση συνέχιζαν να ανεβαίνουν κορίτσια και φυσικά στα πιο μικρά ακουγόταν το πασίγνωστο... “κούνια μπέλα”.


[Στη φωτογραφία η κούνια του θείου Γιώργη ο οποίος μαζί με τον πατέρα μου, έσπρωχναν την (μικρή) ξαδέρφη μου Βούλα για την “αιώρηση”. Η κούνια είχε δεθεί σε ένα χοντρό μπράτσο της ελιάς, δίπλα στο μονοπάτι πάνω από τον όχτο που άλλαζε επίπεδο το κτήμα]

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και το τραγούδι «Ο Δράκοντας κι ο Άϊ-Γιώργης» (Ανάλυση και Βίντεο)

Εικόνα: Άγιος Γεώργιος ο δράκος-φονιάς - Καλλιτέχνης: Μοναχή Αγάθη - Ημερομηνία: 1729, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα.

Έρευνα Σοφία Ντρέκου

Η ελληνική παράδοση και οι άγιοι της Εκκλησίας, χέρι χέρι συμπορεύονται και επί αιώνες στηρίζουν την καθημερινότητα των Ελλήνων αποτελούντες αναπόσπαστο του γένους μας.

Περιεχόμενα
1. Ανάλυση «Ο Δράκοντας κι ο Άϊ-Γιώργης»
2. Το τραγούδι του Αϊ-Γιώργη (από το Καταλαγάρι και τα Πεζά Πεδιάδος στη δεκαετία τού 1940)
3. Βίντεο 1: Τραγούδι επιτραπέζιο, το οποίο τραγουδιόταν την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου, με προέλευση από την Σινασό Καππαδοκίας.
4. Βίντεο 2: «Ο Άη Γιώργης και ο Δράκοντας» Αλέξανδρος Παπαδάκης
5. Βίος: Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος

1. Ο Δράκοντας κι ο Άϊ-Γιώργης 
[Το δημώδες «Τραγούδι τ’ Άϊ-Γιώργη»]

Η πρώτη μετά το Πάσχα, την 23ην Απριλίου εορταζομένη (αν το Πάσχα έχη προηγηθή) ή τη Δευτέρα τού Πάσχα (εάν αυτό εορτασθή μετά την 23η) και αρρήκτως συνδεδεμένη προς αυτό μνήμη νέου την ηλικία στρατιωτικού αγίου είναι η τού Αγίου Γεωργίου, Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου, τού δημοφιλεστάτου νεαρού εφίππου Αγίου με σέβας ανάμεσα στους Χριστιανούς αλλά και Μουσουλμάνους: 
  • «Έαρ ημίν εξέλαμψεν η λαμπρά τού Δεσπότου και θεία εξανάστασις, προς ουράνιον Πάσχα εκ γής ημάς παραπέμπον· ταύτη δε συνεκλάμπει τού πανενδόξου μάρτυρος Γεωργίου η μνήμη η φωταυγής» (Εξαποστειλάριο, σε ήχο πλ. Β').
  • Ως μεγαλόψυχος ένοπλος Άγιος, ο Γεώργιος θεωρείται «αιχμαλώτων ελευθερωτής», «πτωχών υπερασπιστής» και «βασιλέων υπέρμαχος»: «Ως τών αιχμαλώτων ελευθερωτής και τών πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε» (από το Απολυτίκιο τού Αγίου, σε ήχο Δ'). Στον ευεργέτη στρατιωτικόν άγιο τα ρήματα «περιφρούρησον» και «διάσωσον» αρμόζουν: «Εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον· επαγρυπνούντα διάσωσον παμμάκαρ Γεώργιε» (στιχηρό προσόμοιο σε ήχο Δ').

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Σχόλιο στον βίο του Αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου

Η πρώτη φορητή εικόνα του Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων, η οποία έγινε στις 30 Ιανουαρίου 1838 – 13 ημέρες μετά το μαρτύριο του Αγίου – «δια χειρός Ζήκου Χιοναδίτου» και με έξοδα του ιερομόναχου Χρύσανθου Λαϊνά.

«Τὸν πανεύφημον 
Μάρτυν Χριστοῦ Γεώργιον…»

του Γιάννη Σαΐνη από το Άρδην τ. 107-8
Γεννήθηκε στο χωριό Τσούρχλι Γρεβενών το 1808. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς και έτσι για να επιβιώσει μπαίνει στην υπηρεσία ενός Τούρκου αγά ως ιπποκόμος. Ο συγχρωτισμός με τους Τούρκους έχει ως αποτέλεσμα να του δώσουν το όνομα Χασάν. Όχι και τόσο ασυνήθιστο ακόμη και στις μέρες μας. Σκεφτείτε πώς αποκαλούσαμε και εμείς τους ξένους εργάτες στη χώρα μας, την εποχή που υπήρχαν ακόμη δουλειές. Μέχρις εδώ ο βίος του είναι τυπικός ενός φτωχού παιδιού της εποχής του.
Όμως τα πράγματα αλλάζουν άρδην λίγα χρόνια μετά. Κάποια στιγμή υποπίπτει στην αντίληψη κάποιου Τούρκου ότι ο «Χασάν» είναι Χριστιανός και τον κατηγορεί δημόσια ότι αλλαξοπίστησε. Στην «ανεκτική» Οθωμανική Αυτοκρατορία η αλλαξοπιστία μουσουλμάνου σε χριστιανό επισύρει τη θανατική καταδίκη. Η παρεξήγηση δεν αργεί να λυθεί καθώς οι αρχές κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ο Γεώργιος προσάγεται βιαίως στον κατή, ο οποίος διαπιστώνει ιδίοις όμμασι ότι ο Γεώργιος δεν είναι περιτετμημένος. Ως αποτέλεσμα, η κατηγορία καταπίπτει και αφήνεται ελεύθερος.

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Ο άγιος Γεώργιος μαζί με τον άγιο Δημήτριο (Φ. Κόντογλου)



Τα Παλληκάρια της Χριστιανοσύνης

Ο άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυό παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Αυτοί είναι κάτω στη γη, κ οἱ δυό αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό.

Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι.

Τα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Κι ὁ μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό κι ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο.

Αυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος:

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Η ΚΑΚΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!...

Κάθε φορά που γιορτάζουμε κάποιον μάρτυρα ή κάποιον μεγαλομάρτυρα μπαίνει ένα εύλογο ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι αυτοί βασανίστηκαν και πέθαιναν με τρόπο μαρτυρικό; Ήταν κακούργοι; Και η απάντηση είναι νομίζω ευνόητη: Πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο, γιατί δυστυχώς τον κόσμο μας στη συντριπτική τους πλειοψηφία τον εξουσιάζουν κακούργοι. Οι οποίοι κάνουν νόμο το έγκλημα και κηρύσσουν παράνομους τους αγίους και τους σοφούς και τους ήρωες, που αγωνίζονται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Πράγμα που δυστυχώς συμβαίνει και στην εποχή μας!...

Ένας τέτοιος άγιος είναι και ο άγιος Γεώργιος, τον οποίο η εκκλησία μας γιορτάζει στις 23 Απριλίου και φέτος λόγω του όψιμου εορτασμού του Πάσχα τη Δευτέρα της Διακαινισίμου Εβδομάδας.

Στον άγιο Γεώργιο είναι αφιερωμένο και το επόμενο κήρυγμα. Στο οποίο επισυνάπτονται και δημοτικά τραγούδια απ' τον πολύ αγαπητό μου Χρήστο Σερέτη, σε συνέντευξή του στο Σταθμό της εκκλησίας της Ελλάδας. 

Του Αγίου Γεωργίου:ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

ΠΑΠΑΗΛΙΑΣ: ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ: ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣΑνάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Η ΚΑΚΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!...





Κάθε φορά που γιορτάζουμε κάποιον μάρτυρα ή κάποιον μεγαλομάρτυρα μπαίνει ένα εύλογο ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι αυτοί βασανίστηκαν και πέθαιναν με τρόπο μαρτυρικό; Ήταν κακούργοι; Και η απάντηση είναι νομίζω ευνόητη: Πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο, γιατί δυστυχώς τον κόσμο μας στη συντριπτική τους πλειοψηφία τον εξουσιάζουν κακούργοι. Οι οποίοι κάνουν νόμο το έγκλημα και κηρύσσουν παράνομους τους αγίους και τους σοφούς και τους ήρωες, που αγωνίζονται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Πράγμα που δυστυχώς συμβαίνει και στην εποχή μας!...


Ένας τέτοιος άγιος είναι και ο άγιος Γεώργιος, τον οποίο η εκκλησία μας γιορτάζει στις 23 Απριλίου και φέτος λόγω του όψιμου εορτασμού του Πάσχα τη Δευτέρα της Διακαινισίμου Εβδομάδας.