Οι Χριστιανοί αντίθετοι με κάθε μορφής τυραννία

Με αφορμή την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

1. Η Ελλάδα, σε επίπεδο εθνοτικών χαρακτηριστικών, έχει βαθιά μέσα της το πνεύμα της αντίστασης στην τυραννία, σε όλες της τις μορφές. Την εποχή της περσικής κοσμοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ήταν, με όλες του τις εσωτερικές έριδες, μόνο το ελληνικό έθνος που πρόβαλλε διαχρονική αντίσταση και προκάλεσε προβλήματα στους “μεγάλους αυτοκράτορες” της τότε οικουμένης. Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης και ο Πυθαγόρας ο Σάμιος έπαιρναν σθεναρά θέση κατά της τυραννίας, εκπροσωπώντας ένα σπερματικό λόγο στο επερχόμενο αντιτυραννικό πνεύμα της Ορθοδοξίας.

2. Η επανάσταση του ‘21 είχε μέσα της το γνήσιο “φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα”, που δεν ανεχόταν τυράννους, σύμφωνα με την προκήρυξη του Υψηλάντη, ούτε ομοεθνείς ούτε αλλοεθνείς.

Αντίστοιχα, το ‘40, όπως γράφει ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο ιταλικός φασισμός “σφυροκόπησε το ελληνικό φιλότιμο, το συναίσθημα της προσβεβλημένης αντρικής τιμής, τον μεσογειακό γδικιωμό, έθιξε ακόμη και τη θρησκεία” και “τελικά ξαναζωντάνεψε ολόκληρο το Εικοσιένα”.

3. Κάτι αντίστοιχο, αν και σε μικρότερη κλίμακα, μπορούμε να πούμε για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, “μωρός και τυφλός” φανατικός της αστικής κοσμοθεωρίας του “Μαμμωνά της αδικίας”, φοβούμενος, όπως έλεγε, τα όπλα που, βάσει των εκτιμήσεών του, είχε το ΚΚΕ και η αριστερή πτέρυγα της Ενώσεως Κέντρου, προχώρησε σε κήρυξη δικτατορίας, μετά την οποία τα έβαλε αδιακρίτως με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους σε λαό και κλήρο.

Εκδήλωση της Χ.Δ.:Οι Χριστιανοί ενώπιον της καινοφανούς θεότητας των αγορών και των αξιών/ αξιώσεών της

Με αυτό το θέμα η «Χριστιανική», σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Περιστερίου, οργάνωσε Ημερίδα, την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025, στις 6:00​ μ.μ. στο Αμφιθέατρο του Επισκοπείου της Ι. Μ. Περιστερίου. 

•Η εκδήλωση άρχισε με καλωσόρισμα του σεβ. Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Γρηγορίου
00:00:15​-00:02:48

​
•Ακολούθησε χαιρετισμός του Προέδρου της Χριστιανικής Δημοκρατίας Γιάννη Ζερβού
00:02:48​-00:15:18

​
•Την εκδήλωση συντόνισε ο διευθυντής της "Χριστιανικής" Κωνσταντίνος Μπλάθρας
00:15:18​-00:28:04

​
Ομιλητές:

✓Κώστας Καμαριάρης συγγραφέας παρουσιαστής θεάτρου σκιών
00:28:04​-00:51:56​
✓Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, διευθυντής του περιοδικού "Σύναξη" και αναπληρωτής καθηγητής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας
00:51:56​-01:24:11​
✓π. Ευάγγελος Παπανικολάου. Ιερέας, θεολόγος, ιατρός και συγγραφέας
01:24:11​-01:53:00

​
Ακολούθησε συζήτηση

Η Ημερίδα είχε στόχο να απομυθοποιήσει την κυριότερη θεότητα του σήμερα, την ελεύθερη αγορά, την αγορά παραδομένη, με άλλα λόγια, στο τραπεζικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο. 

Ένα κεφάλαιο που με το σύστημά του, (το τοκογλυφικό χρηματοπιστωτικό σύστημα) επιβάλει ως αρετές την απληστία και την ασυδοσία και απενοχοποιεί την εκμετάλλευση του συνάνθρωπου αντικαθιστώντας την Αγάπη, η οποία με την αυτοθυσία της αγκαλιάζει όλους κι όλα, με μερικότερες κι ελλιπείς έννοιες όπως η (αδιάφορη για τον πλησίον) “ανοχή” ή η “συμπερίληψη” κι άλλες παρόμοιες. Θυμίζουμε ότι ο τόκος και τα άδικα κέρδη του είναι με έμφαση κατακριτέα από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/ZCCOGyjnHm0?si=oa9ruEByyLxAar8V

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Oι Χριστιανοί και η θεότητα της Αγοράς»

«Οι Χριστιανοί ενώπιον της καινοφανούς θεότητας των αγορών και τις αξίες / αξιώσεις της».

Με αυτό το θέμα η «Χριστιανική», σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Περιστερίου, οργανώνει Ημερίδα, 

την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025, στις 6:00 μ.μ. 

Η Ημερίδα θα γίνει στο Αμφιθέατρο του Επισκοπείου της Ι. Μ. Περιστερίου, Χαλκοκονδύλη 29 και Εθνικής Αντιστάσεως (πρόσβαση από τη στάση μετρό Άγιος Αντώνιος – με το λεωφορείο 823 Αγ. Αντώνιος-Αγ. Βασίλειος, στάση της οδού Αγαθηνού).

Ομιλητές ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, ο Κώστας Καμαριάρης και π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

Η Ημερίδα στοχεύει να απομυθοποιήσει την κυριότερη θεότητα του σήμερα, την ελεύθερη αγορά, την αγορά παραδομένη, με άλλα λόγια, στο τραπεζικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο. Θυμίζουμε ότι ο τόκος και τα κέρδη του είναι με έμφαση κατακριτέα από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Εικόνα: Ο Χριστός διώχνει τους εμπόρους. Εικαστικό αυτοκόλλητο της ορθόδοξης καλλιτέχνιδας Marza από την Καλιφόρνια.

Ἡ ΧΔ τό 1968: Τό ἀστικό καθεστώς ἀντίθετο μέ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ

Τό ἔτος 1968, ένα χρόνο μετά τήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας τῶν Συνταγματαρχῶν, τό καθεστώς προετοίμαζε τήν ἐπιβολή νέου “Συντάγματος”, πού θά ἐγκρινόταν μέ “δημοψήφισμα”, μέ ἀποτέλεσμα ἦταν προδιαγεγραμμένο. Ἡ δράση τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας καί τῶν ὑπόλοιπων κομμάτων εἶχε ἀπαγορευτεῖ, ἡ ἐφημερίδα δέν κυκλοφοροῦσε μέ ἐπιλογή τῶν στελεχῶν της, λόγω τοῦ καθεστῶτος τῆς προληπτικῆς λογοκρισίας. Γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς χουντικῆς προπαγάνδας, κυκλοφόρησε ὡς ἔκδοση τῆς “Χριστιανικῆς Δημοκρατίας” τόν Ἀπρίλιο, τό μικρό βιβλίο μέ τίτλο “Κριτική τοῦ Συντάγματος ὑπό τό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ”, μέ ὑπογραφή “Χριστιανική Δημοκρατία”. 

Τό σχέδιο “Συντάγματος”εἶχε δοθεῖ στή δημοσιότητα στίς 15 Μαρτίου 1968. Βασικός συντάκτης τοῦ κειμένου τοῦ βιβλίου ἦταν ὁ ἱδρυτής τῆς ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης, ἀλλά αὐτό ἦταν προϊόν συλλογικῆς δουλειᾶς, προκειμένου νά χρησιμέψει ὡς ἐργαλεῖο κατά τῆς ψήφισης τοῦ χουντικοῦ “Συντάγματος”. Τό 32σέλιδο βιβλίο διαδόθηκε ἀπό τά μέλη τῆς ΧΔ, μέ ὅλους τούς κινδύνους πού αὐτό συνεπαγόταν, σέ δικτατορικό καθεστώς.

Ἡ κριτική δέν στέκεται μόνο σέ αὐταρχικές διατάξεις οἱ ὁποῖες κατέλυαν θεμελιώδη δικαιώματα. Μέ ἀφορμή τίς θεσμοθετούμενες ἀπό τή Χούντα ἀπαγορεύσεις ἀκόμα καί διακίνησης ἰδεῶν πού ἀμφισβητοῦσαν τό ἀστικό καθεστώς, τό κείμενο τῆς ΧΔ προχωρᾶ σέ κριτική ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ ἀστικοῦ συστήματος, ἀναδεικνύοντας τόν ἀντιχριστιανικό του χαρακτήρα. Μέ ὁρισμένες ἐπισημάνσεις ἐπίκαιρες καί σήμερα (σ.σ. 19-20):

•Τό ἀστικό κοινωνικό καθεστώς δέν εἶναι σάπιο μόνάχα ἐπειδή γεννᾶ τόν κομμουνισμό. Εἶναι σάπιο κυρίως γιατί στέκεται ἐμπόδιο στήν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ στήν κοινωνική ζωή, στήν ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ στή γῆ, ὅπως εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κι ὅπως αἰῶνες τώρα ἡ πιστή ἀνθρωπότητα ζητάει στήν προσευχή της. Πράγματι, ἡ ἀστική κοσμοθεωρία, ἡ ἀστική οἰκονομία, καί τό ἀστικό καθεστώς εἶναι πέρα ὥς πέρα ξένα καί ἀντίθετα πρός τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ -τό Εὐαγγέλιο- προβάλλει τόν Ἠθικό νόμο καί τήν Ἠθική τάξη. Ὁ Ἀστισμός προβάλλει τόν Φυσικό Νόμο καί τή Φυσική Τάξη (ordre naturel)

•Tό Eὐαγγέλιο δίδει προτεραιότητα στή συνείδηση, ὁ ἀστισμός ἀπευθύνεται στό ἔνστικτο.

•Ὁ Χριστιανισμός θεωρεῖ πρώτη ἀξία τή ψυχή καί αὐτήν θέλει νά βοηθήσει. Ὁ ἀστισμός ἀνώτατη ἀξία θεωρεῖ τό χρῆμα (pecunia nervus rei publicae) καί ἀνώτατο ἰδανικό τό ἀτομικό συμφέρον (interêt).

ΓΕΏΡΓΙOΣ Ι. ΚΑΣΙΜAΤΗΣ (1932-2025) Ένας αφοσιωμένος δάσκαλος, ένας κοινωνικός αγωνιστής

Πέθανε την Κυριακή (5/10), σε ηλικία 93 ετών, στην πατρίδα του, τα Κύθηρα, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνταγματολόγος, Γιώργος Ι. Κασιμάτης. 

Ο αείμνηστος καθηγητής νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο Κυθήρων, με προβλήματα στο αναπνευστικό. 

Ο Γεώργιος Ι. Κασιμάτης (1932-2025) ήταν καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και διετέλεσε πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Γεννήθηκε το 1932 στα Κύθηρα. Σπούδασε Nομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Βέρνης και του Μονάχου, όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα.

Δίδαξε Συνταγματικό Δίκαιο και Πολιτειολογία στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, της οποίας υπήρξε πρόεδρος το διάστημα 1993-1997. Συνταξιοδοτήθηκε το 1999 ως ομότιμος καθηγητής. Από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Δεκέμβριο του 1988 ήταν διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, και έβαλε τη σφραγίδα του σε σημαντικά ζητήματα, όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985-1986, και η εθνικοποίηση τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1987.

Οι Ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών, πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου (1985-1990), πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-1998), αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.

Ομιλία του Γεωργίου Κασιμάτη σε εκδήλωση της “Χριστιανικής” το 2011

Στη μνήμη του Γεωργίου Κασιμάτη, φίλο και συνοδοιπόρο μας στον αντιμνημονιακό αγώνα, παρουσιάζουμε το βίντεο εκδήλωσης που οργάνωσε η εφημερίδα μας την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011 στην ΕΣΗΕΑ με θέμα:

 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ. Εντός, εκτός και επί τα αυτά;

Ομιλητές ήταν: oι αείμνηστοι Γεώργιος Κασιμάτης, συνταγματολόγος και Γιώργος Δελαστίκ, δημοσιογράφος, η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, οικονομολόγος, πρ. πρύτανης του Α. Π. Θ. και ο Κώστας Καμαριάρης, συνεργάτης της «Χ». 

Συντόνισε ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας.

Στο 00:04:40: Η ομιλία του Γεωργίου Κασιμάτη

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ: Το καθεστώς του “πρώιμου μεσοπολέμου” επαναφέρει η κυβέρνηση στα εργασιακά

Όπως έχουμε καταγγείλει από το 2023 σε ανακοίνωσή μας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη “… επαναφέρει το καθεστώς του πρώιμου Μεσοπολέμου, δηλαδή μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930. 

Εκεί είχαμε ακόμη και παιδιά να εργάζονται σε καθεστώς εξαρτημένης εργασίας ως «μαθητευόμενοι» 16 ώρες το 24ωρο…”. Χωρίς σταματημό από τη δεκαετία του 1980, το καθεστώς του εκτροχιασμένου καπιταλιστικού συστήματος, με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, απαξιώνει την εργασία προς όφελος των κερδοσκόπων και αποδομεί το κοινωνικό κράτος. Λογική συνέπεια της πολιτικής αυτής την οποία συντονίζει και επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις είναι και οι 13 ώρες εργασίας για τις οποίες γίνεται η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση.

Η συμπαράσταση στους εργαζομένους που κινητοποιούνται σήμερα αποτελεί ελάχιστη εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης στην αυξανόμενη εκδήλωση της κυβερνητικής αναλγησίας και της προάσπισης θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων τα οποία καταστρατηγούνται, με σκοπό να ακυρωθούν όλες οι κατακτήσεις από τον 19ο αιώνα και μετά.

Όπως τονίζαμε στην ανακοίνωσή μας:

Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη λειτουργούν ως μηχανισμοί κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας και επιβολής της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.

Ντοκουμέντα για τη Χριστιανική και το Νίκο Ψαρουδάκη σε τρεις επετειακές εκθέσεις για τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης

Γράφει ο Γιώργος Λιάσκος

Με αφορμή την ολοκλήρωση πενήντα χρόνων από τη Μεταπολίτευση του 1974, επισκεφθήκαμε τρεις εκθέσεις με σχετικό υλικό, όπου μεταξύ των πολλών εκθεμάτων εντοπίσαμε και ιστορικά τεκμήρια που αφορούν στη δράση του Νίκου Ψαρουδάκη και της Χριστιανικής Δημοκρατίας κατά την περίοδο της δικτατορίας, καθώς και στις πρώτες εκλογές του 1974.

 Αναμφίβολα, αυτές οι εκθέσεις, καθώς και σειρά άλλων εκδηλώσεων και εκδόσεων του περασμένου χρόνου για τα πενήντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση του 1974, καθιστούν ίσως αναγκαίο να τοποθετηθούμε συνολικά πάνω στην προβληματική που κυριάρχησε στη δημόσια συζήτηση αποτιμώντας αυτή την περίοδο. Πόσω μάλλον που ο γράφων θεωρεί ότι, παρά το πλήθος των εκδηλώσεων, των εκπομπών και των εκδόσεων, ο ουσιαστικός απολογισμός της Μεταπολίτευσης δεν έγινε.

Πλήθος εκδηλώσεων και συζητήσεων μας κάλεσαν να προσέλθουμε για ένα τόσο σημαντικό ορόσημο όπως η Μεταπολίτευση, με πνεύμα βολικού συμβιβασμού («πολιτικώς ορθό») και γλυκερής επιφανειακής ρετρό νοσταλγίας. Καθώς είναι αδύνατον να περιοριστούμε και εμείς σε αυτό και στις απλές εντυπώσεις μας από μία έκθεση, κατατίθενται αρχικώς ως γενικότερη κριτική αυτές οι σκέψεις με αφορμή τη συγκεκριμένη έκθεση και όχι εξαιτίας αυτής. Άλλωστε, πώς θα μπορούσαμε να περιοριστούμε απλώς σε ένα «ρεπορτάζ» και σε μία αναφορά ότι έγινε μνεία στο Νίκο Ψαρουδάκη σε μία έκθεση, τη στιγμή που αυτά περνούν μέσα από τον απολογισμό της Μεταπολίτευσης και το αποτύπωμα του Ψαρουδάκη και της Χριστιανικής, ζητήματα δηλαδή τα οποία μας υποχρεώνουν εκ των πραγμάτων να τοποθετηθούμε ευρύτερα;

Ζητούμενο η αποκατάσταση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας

ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ 2015 ΑΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΨΗΦΟ

Με αφορμή τα δέκα χρόνια από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και της επιβολής του 3ου Μνημονίου λίγες μέρες μετά, σε συνδυασμό με τις όλο και πιο καταστρεπτικές συνέπειες της πολιτικής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού για το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Ο ελληνικός λαός, σε πείσμα της τρομοκρατικής προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ και των εκβιαστικών και τιμωρητικών μηχανισμών των Δανειστών που τον συνέθλιβαν, διέψευσε τις ασύστολα ψευδόμενες δημοσκοπήσεις με το 61,31% του ΟΧΙ. Έτσι, τα Μνημόνια δεν επικυρώθηκαν με την έγκριση της λαϊκής ψήφου, ακόμα και αν επιβλήθηκαν στη συνέχεια. Γι’ αυτό και το ΟΧΙ που είπε τότε ο ελληνικός λαός, παραμένει πολύτιμη παρακαταθήκη για μελλοντικούς αγώνες.

Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει και επιμένουμε να υπενθυμίζουμε, στις 13 Ιουλίου 2015, αμέσως μετά τη «συμφωνία» την οποία οι «εταίροι»-Δανειστές επέβαλαν στην Ελλάδα, στη βάση της οποίας ψηφίστηκε λίγες μέρες μετά το 3ο Μνημόνιο, ο Σλοβάκος Υπουργός Οικονομικών Πέτερ Κάζιμιρ ανάρτησε εν θερμώ το ακόλουθο μήνυμα στο λογαριασμό του στο «Τουίτερ»: 

«#Greece compromise we reached this morning is tough for Athens because it’s the results of their ‘Greek Spring’ #»:

 Δηλαδή: «Η συμφωνία στην οποία φτάσαμε σήμερα το πρωί με την Ελλάδα είναι σκληρή για την Αθήνα γιατί είναι αποτέλεσμα της “Ελληνικής τους Άνοιξης».

3 Ο κ. Κάζιμιρ ως Σλοβάκος, πολίτης της παλαιάς Τσεχοσλοβακίας, μιλώντας για «ελληνική Άνοιξη», παραπέμπει ευθέως στην «Άνοιξη της Πράγας» του 1968, όταν οι Δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέβαλαν στη χώρα για να νουθετήσουν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, που επιδίωξε με μεταρρυθμίσεις να αποκλίνει από την «ορθοδοξία» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κυριαρχούσε τότε στην Ανατολική Ευρώπη. Κατά συνέπεια, συνομολογεί ότι επήλθε ανάλογου τύπου καταστολή για την επαναφορά της Ελλάδας στον «ίσιο δρόμο» του νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας του «υπαρκτού ευρωπαϊσμού».

Η ειρήνη άμεση προτεραιότητα

2 Απριλίου, 2025

ΤO ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤOΥ ΠOΛΕΜOΥ ΠΑΝΩ ΑΠO ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ

Ἐκδήλωση κι ἐλπιδοφόρο ξέσπασμα τοῦ εὐλογημένου θυμοῦ κατὰ τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ τῶν συνακόλουθων παθογενειῶν ποὺ ἐπικρατοῦν στὴ χώρα μας εἶναι ἡ παλλαϊκὴ κινητοποίηση κατὰ τοῦ ἐγκλήματος τῶν Τεμπῶν.

Τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα δὲν μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς λαϊκὲς προσδοκίες, ἐπειδὴ εἶναι συνυπαίτιο γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ. Στὴν κατάσταση αὐτή, εἶναι συνυπαίτια, μαζὶ μὲ τὴ Νέα Δημοκρατία τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὶς παραφυάδες του ποὺ διασπάστηκαν, ἀφοῦ ἔχουν κυβερνήσει καὶ ἔχουν ἐφαρμόσει τὶς καταστρεπτικὲς νεοφιλελεύθερες πολιτικὲς ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.

Ὑπὸ τοὺς ἥχους τῶν σύγχρονων «αὐλητρίδων» τῶν ἐξαρτημένων ΜΜΕ καὶ τῆς κατευθυνόμενης προπαγάνδας, ἔχουν κατεδαφίσει καὶ ἀπαξιώσει τὸ κοινωνικὸ κράτος καὶ ξεπουλήσει τὰ «ἀσημικὰ» τῆς χώρας στοὺς κερδοσκόπους.

Τὰ κόμματα τῆς δεξιᾶς ποὺ ἔχουν καταφέρει νὰ ἐκπροσωπηθοῦν στὴ Βουλή, ἀξιοποιοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἔχουν κυβερνητικὴ φθορὰ καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἐπιδίδονται σὲ φιλολαϊκὲς διακηρύξεις, ποὺ δὲν ἔλειπαν ἄλλωστε παλαιότερα ἀπὸ τὴν κονωνικὴ δεξιά.

ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Ὅμως, σὲ ὅλη τὴν ΕΕ, ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία τῶν κρατῶν εἶναι πλέον περιορισμένη καὶ οἱ ἐκλεγμένες κυβερνήσεις ἔχουν ὅλο καὶ πιὸ περιορισμένα περιθώρια νὰ ἐφαρμόσουν ἐλεύθερα τὸ πολιτικό τους πρόγραμμα.

Κατὰ συνέπεια, οἱ ὅποιες ἐξαγγελίες ἔξω ἀπὸ τὸ πλαίσιο ποὺ ἔχει ἐπιβληθεῖ, πρέπει νὰ συνοδεύονται καὶ ἀπὸ ἀμφισβήτηση τῶν ἀποκαλούμενων «εὐρωπαϊκῶν συνθηκῶν» οἱ ὁποῖες τὸ διαμορφώνουν, προκειμένου νὰ εἶναι ἀξιόπιστες.

Υλιστικό σύστημα και ατομιστής άνθρωπος

3 Απριλίου, 2025

Γιάννης Ζερβός 

ΑΠO ΤΗΝ Κεντρική ΕΠΙΤΡOΠΗ ΤΗΣ Χ.Δ. 28 ΜΑΡΤΙOΥ

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί
Ἡ κοινωνικὴ ἀδικία πάντοτε ὑπῆρχε καὶ τὸ κοινωνικὸ σύστημα ἦταν στὸ βάθος του ὑλιστικὸ καὶ ἐκμεταλλευτικό. Τὸ ἔβλεπαν αὐτὸ ἄνθρωποι μὲ διορατικότητα, ὅπως ὁ Φώτης Κόντογλου καὶ ὁ Νίκος Ψαρουδάκης. Ὅμως, κάποια προσχήματα τηροῦνταν, ἀφοῦ ἐπιφανειακὰ οἱ δυτικὲς κοινωνίες ἐμφανίζονταν ὡς χριστιανικές. Ἐνῶ οἱ ἀνατολικὲς συγκάλυπταν τὴ δικτατορία τῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων καὶ τὸν ταξικό τους χαρακτήρα μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀποκαλούμενης «δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΗΘΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ

Μὲ τὸ νεοφιλελεύθερο μονόδρομο τὰ προσχήματα ἔχουν πάψει νὰ τηροῦνται. Ὁ νεοφιλελευθερισμός, τὸ οἰκονομικὸ σύστημα τοῦ ἐκτροχιασμένου καπιταλισμοῦ, φέρνει ἕνα νέο ἰδεολογικὸ ἐποικοδομημα: Τὸν ὑπερφιλελευθερισμό, γιὰ νὰ ἑδραιωθεῖ τὸ καθεστὼς τῆς οἰκονομικῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς ἀτομοκρατίας.
Στὴν «Πρὸς Κολασσαεῖς» ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου καλοῦναι οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» μαζὶ μὲ τὶς πράξεις καὶ τὰ πάθη του καὶ νὰ ἐνδυθοῦν τὸν «νέο καὶ ἀνακαινούμενο» ἄνθρωπο, «είς ἐπίγνωσιν καὶ κατ’ εἰκόνα» τοῦ Δημιουργοῦ.
Σὲ κατεύθυνση ἀντίστροφη, τὸ σημερινὸ σύστημα τῆς Νέας Ἐποχῆς δημιουργεῖ ἕνα νέο τύπου ἀνθρώπου ποὺ ἐξωθεῖται νὰ «ἀπελευθερωθεῖ» ἀπὸ κάθε ἠθικὴ ἀναστολή, κάθε οὐσιαστικὴ σχέση μὲ τὴν χριστιανικὴ Παράδοση, κάθε μορφὴ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὸ ἀτομικό του συμφέρον.

Μὲ προφανῆ σκοπὸ τοῦ συστήματος, πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀσύδοτης καὶ ψεύτικης «ἐλευθερίας», νὰ τὸν καταστήσει ἄβουλο, ἐνεργούμενο καὶ ὑπόδουλο, ἀδιάφορο γιὰ τὰ κοινά, τὸν πλησίον καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀδικία, έφόσον νομίζει ὅτι βολεύεται καὶ ἐπιβιώνει ὁ ἴδιος.

Ἤδη ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα, σύμφωμα μὲ τὸν σύγχρονο τοῦ Ἄνταμ Σμὶθ ἀγγλοολανδὸ Μπέρναρντ ντὲ Μάντεβιλ, οἱ ἠθικὲς ἀναστολὲς λογίζονταν ἀντιπαραγωγικὲς γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη μιᾶς κοινωνίας, ποὺ ἔχει κινητήρια δύναμη τὴν ἀνθρώπινη πλεονεξία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΣΦΙΛΚΑΔΩΝ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ («ΦΑΝΤΣ» ΚΑΙ «ΣΕΡΒΙΣΕΡΣ»)

Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, στὴ σύγχρονη «μαντεβιλιανὴ» νεοφιλελεύθερη κοινωνία, εἶναι προσὸν ἡ πάσης φύσεως ἀσυδοσία, πνεῦμα ποὺ διαμορφώνει καὶ κώδικες συμπεριφορᾶς σὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα, ἀπὸ τοὺς ὑπερπλουσίους, μέχρι καὶ τὶς συμμορίες ἀνηλίκων.
Χαρακτηριστικὸ τῆς καθεστωτικῆς αὐτῆς ἀνομίας εἶναι ἡ ἀσυδοσία ποὺ ἀπολαμβάνει τὸ τραπεζικὸ καὶ παρατραπεζικὸ κεφάλαιο τῶν «φὰντς» καὶ τῶν «σέρβισερς», ὅπως καὶ οἱ τσιφλικάδες ποὺ ἀντιμετώπισε ὁ Μαρίνος Ἀντύπας.

Τὸ ἄρθρο 405 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ποὺ ποινικοποιεῖ τὴν αἰσχροκέρδεια, καταργήθηκε σιωπηρὰ μὲ νέα κωδικοποίηση τοῦ 2019, πρᾶγμα καθόλου τυχαῖο, ἀφοῦ παρὰ τὴ γενικευμένη αὐστηροποίηση ποὺ ἐπαγγέλλεται ἡ σημερινὴ κυβέρνηση, τὸ ἄρθρο δὲν ἔχει ἐπανέλθει. Ἔχει προηγηθεῖ καὶ ἠ κατάργηση τῶν ποινικῶν διατάξεων τοῦ ἀγορανομικοῦ κώδικα, προκειμένου νὰ μὴ θίγεται τὸ θέσφατο τῆς ΕΟΚ, ὁ ἐλεύθερος ἀνταγωνισμός.

Συρία: Εκατοντάδες δολοφονίες και βιαιότητες καθεστώτος Τζιχαντιστών

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

NBC Εκατοντάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί στη Συρία. Να τι ξέρουμε.

Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε έκρηξη βίας στη Λατάκεια και την Ταρτούς τις τελευταίες 72 ώρες, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Εκατοντάδες άμαχοι σκοτώθηκαν στη Συρία τις τελευταίες 48 ώρες, σηματοδοτώντας την πιο θανατηφόρα έκρηξη βίας από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο.

Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR) με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρει ότι τουλάχιστον 830 άμαχοι έχουν σκοτωθεί σε αυτό που περιέγραψε ως «τη μεγαλύτερη συλλογική πράξη εκδίκησης στην ακτή και τα βουνά της», με τον αριθμό των νεκρών να αναμένεται να αυξηθεί.

Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί μέσα σε 72 ώρες, σύμφωνα με την οργάνωση. Το σύνολο περιλαμβάνει μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και θανάτους μαχητών.

Δεν είναι σαφές ποιες ομάδες εμπλέκονται στη δολοφονία αμάχων, με αναφορές για διαφορετικές πολιτοφυλακές που συγκλίνουν στην περιοχή, και πολλά παραμένουν άγνωστα για το τι εκτυλίσσεται στη Συρία. Ο προσωρινός πρόεδρος της Συρίας Άχμεντ αλ-Σαράα κάλεσε για ειρήνη την Κυριακή, εν μέσω αναφορών για εκτελέσεις, αποσπάσματα πυροβολισμών και σορούς στοιβαγμένους στους δρόμους.

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρός Αναστάσιος

Όπως ανακοίνωσε η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ, εκοιμήθη σήμερα το πρωί στις 8.30 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρός Αναστάσιος, λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός της Αθήνας όπου νοσηλευόταν.

Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας και η εφημερίδα μας “Χριστιανική” εκφράζουν την βαθύτατη λύπη τους τους και τα συλλυπητήριά τους προς την Εκκλησία της Αλβανίας και στους οικείους του. Κοινοί αγώνες μας συνδέουν από τα χρόνια της δικτατορίας, όταν συμπραστάθηκε ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, αλλά και στην πορεία της διορθόδοξης συνεργασίας στα Βαλκάνια μετά την πτώση των δικτατορικών καθεστώτων του “υπαρκτού σοσιαλισμού”.

Δεν είχε είχε μόνο καλές προθέσεις, αλλά σε συνδυασμό με το κύρος του ανέδειξε και τη σπάνια ικανότητα να επιτελέσει το έργο του, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα με επιτυχία τα ισχυρά κέντρα που συστηματικά τον υπονόμευαν.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Εκκλησία της Αλβανίας, της οποίας διετέλεσε Ποιμενάρχης επί 33 χρονια. ήταν “ο αναστηλωτής και ανακαινιστής” της, και την “ανέστησε κυριολεκτικώς εκ των ερειπίων μετά την πτώση του αθεϊστικού καθεστώτος”. Μια αναστήλωση, όχι μόνο σε απίστευτο επίπεδο υλικών υποδομών και κοινωνικού έργου, αλλά ίδίως σε επίπεδο πνευματικό, με στελέχη καταρτισμένα και άξια.

Ὁ νεογέννητος Χριστὸς πολιτικὸς πρόσφυγας

“Φεῦγε εἰς Αἴγυπτον…Μέλλει γὰρ Ἡρώδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό”.

Ἀπὸ τὴ Ραμᾶ στὴ Ραμάλα

Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ ῾Ηρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.
῾Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

(Κατά Ματθαίον β 13-’15. Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Χριστούγεννα).

Ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,

” Βλέπεις, αὐτὸ γίνεται καὶ στὸν Χριστό, ἐνῶ ἀκόμη εἶναι στὰ σπάργανα; Μόλις γεννήθηκε, ξεσηκώθηκε ἐναντίον του ὁ Ἡρώδης.

Ἀκολουθεῖ ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο. Ἐξορία σὲ χώρα βαρβαρική.

Ἀκούγοντας τὰ αὐτά, πρόσεξε. Μὴ ταραχθεῖς, ὅταν σὲ βρίσκουν ἀθεράπευτες συμφορὲς καὶ ἀμέτρητοι κίνδυνοι! Καὶ κυρίως πρόσεξε. Μὴ πεῖς: «Γιατὶ μοῦ συμβαίνουν αὐτά; Ἐγώ, ἀφοῦ τηρῶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἔπρεπε νὰ στεφανωθῶ καὶ νὰ ἀνακηρυχθῶ νικητής! Νὰ ἀποκτήσω ὄνομα καὶ δόξα!» Μὴ σκέφτεσαι ἔτσι. Ἀντίθετα νὰ τὰ δέχεσαι ὅλα μὲ γενναιότητα….

Πνευματική ζωὴ χωρὶς πειρασμοὺς δὲν γίνεται. Νὰ ἔχεις ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Τέτοια ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶχε καὶ ὁ Δίκαιος Ἰωσήφ. Τοῦ ἐμφανίζεται ὁ Ἄγγελος καὶ τοῦ λέει: «Πάρε τὸ Παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα Του καὶ πηγαίνετε στὴν Αἴγυπτο.» Δὲν σκανδαλίσθηκε ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰωσήφ. Οὔτε εἶπε στὸν Ἄγγελο: «Τί μπερδεμένα πράγματα μοῦ λές; Ἐσὺ δὲν μοῦ ἔλεγες προηγουμένως, ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του; Τώρα λοιπόν, οὔτε τὸν Ἑαυτὸ Του δὲν μπορεῖ νὰ σώσει;! Ἄλλα μοῦ ὑποσχέθηκες καὶ ἄλλα γίνονται στὴν πραγματικότητα;»

Η μήνυση των Ταγμάτων Ασφαλείας κατά της “Χριστιανικής”

Πενήντα χρόνια από μια ξεχασμένη δίωξη κατά της εφημερίδας μας

Πενήντα χρόνια πριν, το Νοέμβριο του 1974, λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας και την επανακυκλοφορία της “Χριστιανικής”, εκδικάσθηκε μήνυση μέλους των Ταγμάτων Ασφαλείας Ευβοίας κατά του ιδρυτή και τότε κατά νόμο υπεύθυνου της “Χριστιανικής” Νίκου Ψαρουδάκη και του αντιεισαγγελέα Εφετών και πρώην οπλαρχηγού της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΟΚ στην επαρχία Σελίνου της Κρήτης Γεωργίου Ξενάκη, για άρθρο του τελευταίου στην “Χριστιανική” του Μαΐου 1973.

 Στο άρθρο που προβλήθηκε από την πρώτη σελίδα της εφημερίδας με τίτλο “Εθνική Αντίστασις και Τάγματα Ασφαλείας”, αναφερόταν σε νομοθέτημα της δικτατορίας, με το οποίο επιχειρείτο να αναγνωριστεί και στους Ταγματασφαλίτες η ιδιότητα του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης.

Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και στην εθνική αντίσταση μέσα από τις τάξεις της κρητικής αντιστασιακής οργάνωσης ΕΟΚ στην επαρχία Σελίνου. Το 1945 εισήλθε στον εισαγγελικό κλάδο, από τον οποίο τον απέλυσε παράνομα το δικτατορικό καθεστώς, το οποίο του απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα, με το αιτιολογικό ότι “εξερχόμενος ταύτης θα προβή εις ενεργείας και δηλώσεις εθνικώς επιζημίους”. Η απόλυσή του κηρύχθηκε άκυρη από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, ήδη όσο ήταν η Χούντα στα πράγματα.

Προϋπολογισμός 2025: Μνημονιακή “δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς προηγούμενο”

Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ

Η κατάθεση του προϋπολογισμού στη Βουλή δίνει την ευκαιρία να πεανέλθουμε σε ανάρτησή μας του Αυγούστου 2022, στην οποία παρουσιάσαμε την τελευταία ενισχυμένη αξιολόγηση των “Θεσμών” του Μαϊου 2022 για την ελληνική οικονομία (σελ. 27):

«Η νέα δημοσιονομική πορεία συνεπάγεται κατά μέσο όρο σημαντικά υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με τα δεδομένα της προηγούμενης δημοσιονομικής παραδοχής [του 2018]. Η επίτευξη και η διατήρηση ενός μέσου πρωτογενούς πλεονάσματος 2,6% για σχεδόν 40 χρόνια είναι εξαιρετικά φιλόδοξη και θα απαιτούσε δημοσιονομική πειθαρχία που δεν έχει προηγούμενο σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.».

Το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του 2025 είναι 2,4%, ως αποτέλεσμα της βασικής μνημονιακής δέσμευσης. Ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξαπατούν τον ελληνικό λαό ότι τα Μνημόνια έχουν τελειώσει, στην πραγματικότητα εφαρμόζουν μνημονιακούς νόμους και δεσμεύσεις.

Η ακρίβεια τροφοδοτείται από τους υπέρογκους συντελεστές ΦΠΑ, που επιβλήθηκαν από τα Μνημόνια και τροφοδοτούν την αποπληρωμή του επαχθούς μνηνμονιακού χρέους και το προϋπολογιζόεμενο πλεόνασμα.

Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση ή εκποίηση των κοινωφελών υποδομών. Με διάφορα προσχήματα, όπως η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών που χρησιμοποιείται όχι επιβοηθητικά, αλλά ως δικαιολογία για τη μείωση του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης και την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Τα συστημικά ΜΜΕ εξυμνούν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, όπως οι “αυλητρίδες” που έπαιζαν μουσική κατά την κατεδάφιση των “Μακρών Τειχών” της Αθήνας μετα τη συντριβή της στον Πελοποννησιακό Πόλεμο το 404 π.Χ.

Δὲν τὸν ἤθελαν στὴν Πάντειο, ἐπειδὴ… δὲν μποροῦσε νὰ διδάξει ὑλισμό!

Ἡ ἐκδημία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ φέρνει στὴ μνήμη τὴν ἐπεισοδιακὴ ἐκλογή του ὡς καθηγητῆ τῆς Παντείου Σχολῆς πρὶν 42 χρόνια. Ἡ ὁποία ἔγινε τελικά, ἀλλὰ ἐπιχειρήθηκε νὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ ἐκπροσώπους φοιτητικῶν παρατάξεων, σὲ προφανῆ συνεννόηση μὲ εκύκλους καθηγητῶν, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἦταν ἀσύμβατη ἡ ἰδιότητα τοῦ θεολόγου μὲ αὐτὴ τοῦ καθηγητῆ τῆς φιλοσοφικῆς καὶ ὅτι προϋπόθεση κάποιος νὰ διδάσκει φιλοσοφία, ἦταν νὰ διδάσκει ὑλισμό. Ἐμφάνίστηκαν φοιτητὲς ὅταν ματαιώθηκε ἡ ἐκλογή, άλλὰ ἦταν προφανὴς ἡ σύμπραξη μὲ ὁρισμένους καθηγητές, τοὺς ὁποίους κατονόμαζε τὸ ρεπορτὰζ τῆς “Χριστιανικῆς” τότε. Ἡ καταγγελία αὐτῆς τῆς διαπλοκῆς ἀναδεικνύει τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἀποτέλεσε προάγγελο ἑνὸς καθεστῶτος ποὺ ἐπικράτησε στὴ συνέχεια. Καὶ συνδυάστηκε μὲ τὴν παρακμὴ τοῦ Φοιτητικοῦ Κινήματος ποὺ ἀκολούθησε.

Η θέση τῆς ΧΔ καὶ τῆς νεολαίας της ΕΧΟΝ βασίστηκε σὲ δύο κατευθύνσεις: Στὴν ἐπιβεβλημένη ὑπεράσπιση τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἐλευθερίας καὶ στὴν ἀντίσταση ἐνάντια στὴν ἀπόπειρα ποὺ ἔγινε στὸ πρόσωπο τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ, νὰ ἀποκλειστεῖ ὁ όρθόδοξος χριστιανικὸς λόγος ἀπὸ τὸν τομέα τῆς Φιλοσοφίας καὶ συνακόλουθα νὰ περιθωριοποιηθεῖ.

Στὶς 28 Ἀπριλίου 1982, ὅταν συνεδρίασαν οἱ καθηγητὲς, ἡ προγραμματισμένη ἐκλογὴ ματαιώθηκε μὲ παρέμβαση δύο μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου τῆς Σχολῆς ποὺ μὲ τὰ τότε δεδομένα ἐλεγχόταν ἀπὸ τὶς φοιτητικὲς παρατάξεις τοῦ ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) καὶ τοῦ ΚΚΕ (Πανσπουδαστική σ.κ.), ποὺ μπῆκαν στὴν αἴθουσα καὶ δήλωσαν ὅτι δὲν θὰ ἀποχωροῦσαν ἂν δὲν ματαιωνόταν ἡ ἐκλογή. .

Τὴν ἐνέργεια αὐτὴ χαρακτήρισε τὸ περιοδικὸ τῆς Ἀριστερᾶς ΑΝΤΙ (19.6.1982) ὡς “Τὸ προκλητικότερο καὶ ἀποκαλυπτικότερο ἴσως περιστατικὸ ἀπερόφραστης ἀστυνόμευσης τῶν προσωπικῶν ἰδεῶν”. ἀφοῦ τὸ επιχείρημα ἦταν “ἡ ἀντίθεση τοῦ Συλλόγου στὴ φιλοσοφικὴ κατεύθυνση ποὺ ἐκπροσωπεῖ ὁ κ. Γιανναρᾶς”

Υποχρέωση του κάθε Χριστιανού ο αγώνας κατά της αυξανόμενης κοινωνικής αδικίαςXristianiki-Admin

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς:

1.Η εφετινή επέτειος της εργατικής Πρωτομαγιάς συμπίπτει με τη ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, των οποίων η αγοραστική δύναμη έχει κατρακυλήσει στην προτελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ελαφρώς ακόμη πάνω από τη γειτονική Βουλγαρία.

Οι εργαζόμενοι πληρώνουν το τίμημα της ακρίβειας στις βασικές υπηρεσίες όπως το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι υποδομές της ΔΕΗ, που δημιουργήθηκαν με το υστέρημα του ελληνικού λαού, παραδόθηκαν στους κερδοσκόπους οι οποίοι ασύδοτοι αυξάνουν τις τιμές, ενώ ταυτόχρονα οι υποδομές της πάλαι ποτέ Δημόσιας Επιχείρησης ξεπουλιούνται στους ιδιώτες σε εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.

 Παράλληλα, ακριβαίνουν τα είδη διατροφής, με λίγους μεσάζοντες να επωφελούνται και να κερδίζουν, ενώ σε απόγνωση βρίσκονται παραγωγοί και καταναλωτές. 

Η μνημονιακή υπερφορολόγηση με τον ΦΠΑ 24% διατηρείται με γελοίες προφάσεις, επιβαρύνοντας κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Μια φορολογία άδικη, αφού καμία αναλογικότητα δεν έχει με βάση το ύψος του εισοδήματος. Τον ΦΠΑ διατήρησε αντίστοιχα η Θάτσερ κατά τη θητεία της, όσο ροκάνιζε τους υψηλότερους συντελεστές της αναλογικής φορολογίας για τους πλούσιους.
Παράλληλα, εκτοξεύονται οι τιμές των ενοικίων, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή όσων οικογενειών δεν έχουν δικό τους σπίτι. Τα επίπεδα των ενοικίων είναι πλέον πρωτοφανή και αντιστοιχούν σε ένα τεράστιο κομμάτι του κατώτατου μισθού, ακόμη και προ φόρων.

\
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιεί στο έπακρο τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019) για ελαστικοποίηση της εργασίας με καταστρατήγηση κατακτήσεων πολλών ετών. Ήδη και η Ελλάδα έχει εκφυλιστεί σε μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ακόμα και για τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης: ένα ζευγάρι με δύο παιδιά είχε κατά μέσο όρο καθαρό εισόδημα 33.044 ευρώ το 2021, δηλαδή τόσο χαμηλό όσο και το 2003 και κατά 20.000 ευρώ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (53.397 ευρώ).

Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας του 2000, έδωσε το πλαίσιο των κατευθύνσεων για την επιβολή των μορφών της «ελαστικής εργασίας» και τη δημιουργία χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και στρατηγικό στόχο τη μείωση του κόστους των εξαγωγών. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων «Χαρτζ» της γερμανικής κυβέρνησης Σρέντερ (Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων) το 2005. Αντίστοιχα, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στο Πόρτο, επίσης της Πορτογαλίας, το 2021, έχει –εμμέσως πλην σαφώς- βάλει τις βάσεις για την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μέχρι και το 74ο έτος, παραπέμποντας σε δύο κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θέτουν ως στόχο του 2030 την πρόσβαση σε βασικές ψηφιακές δεξιότητες του 80% των ατόμων από 16 έως 74 ετών, με σκοπό να μπορούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας σε μια ψηφιακά μετασχηματισμένη Ευρώπη: Το Σχέδιο δράσης της Ε. Επιτροπής (4.3.2021) και την Κοινωνική Δέσμευση του Πόρτο της 7.5.2021. Βεβαίως, όσο το λεγόμενο «κόστος της εργασίας» μειώνεται και το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων ανθρώπων υποβαθμίζεται, τόσο τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνουν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει μάλιστα τεκμηριωμένα τα τελευταία 5 περίπου χρόνια στη χώρα μας, αργά και σταθερά.

Ο χριστιανός επιβάλλεται να μην παραμένει ουδέτερος στην ταξική πάλη και απαθής ενώπιον της κοινωνικής αδικίας, αλλά να παίρνει θέση και να στρατεύεται στο πλευρό των αδυνάτων και των κατατρεγμένων. Αλλιώς, είναι συνένοχος.

Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης

 

Σαν σήμερα αργά το βράδυ της 8ης προς 9ης Μαρτίου 1907 έπεσε ο Αντύπας, έγινε το κακό με πισώπλατο βόλι.

"...Με το έργο και το θάνατό του ο Κεφαλονίτης οραματιστής, ιδεολόγος και Χριστιανο-κοινωνιστής αναδείχτηκε σε μάρτυρα του αγώνα των κολλήγων για τα δίκαιά τους. Με το κήρυγμά του αφύπνισε τον καταπιεσμένο αγρότη και τον προετοίμασε να υψώσει αργότερα, στο Κιλελέρ, τη φωνή και τη γροθιά του και να επιβάλλει στις κυβερνήσεις της παράταξης των Φιλελευθέρων, να προχωρήσουν στην αγροτική μεταρρύθμιση κόντρα στις αντιδράσεις των γαιοκτημόνων.

Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε αδιάλλακτος εργάτης της αβασίλευτης δημοκρατίας. Κοινωνικός αγωνιστής και ταυτόχρονα εθνικός αγωνιστής, οιστρηλατούμενος από τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων και τα όνειρά τους περί Μεγάλης Ιδέας. Εκρηκτική φυσιογνωμία, δεινός ρήτορας, συνεπής και ασυμβίβαστος στα πιστεύω του.

Με τη σπορά που άφησε, γίνηκε η εξέγερση του Κιλελέρ.

Ο Μαρίνος Αντύπας, για χρόνια, βρισκόταν ξεχασμένος, γιατί είχε φρόνημα αντίστασης στο σύστημα εκμετάλλευσης, αδικίας και τυραννίας της εποχής του. Γιατί έκανε το δράμα του κόσμου που «στενάζει και συνωδίνει» κάτω από την αυθαιρεσία του τσιφλικά και το κνούτο του επιστάτη δική του υπόθεση.

Γιατί διεκδικούσε το δικαίωμα να διαμορφώνει ο λαός τη μοίρα του και την ιστορία του. Γιατί είχε προσδοκία και θέληση για ουσιαστική αλλαγή και μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Γιατί αγωνιζόταν να πάψει ο λαός να γυρίζει σαν το άλογο, στο μαγγανοπήγαδο της οικονομικής του αθλιότητας. Και όλα αυτά ενοχλούσαν και έφερναν ταραχή στην καθεστηκυία, άρχουσα τάξη.

Όπως, επίσης, το γεγονός ότι οι ιδέες του δεν έμειναν διακηρύξεις και ευχολόγια αλλά πήραν σάρκα και οστά, έγιναν πραγματικότητα στο κτήμα του θείου του Γιώργου Σκιαδαρέση. Αυτό εξανέστησε, εξαγρίωσε και κατετάραξε τους Θεσσαλούς τσιφλικούχους, μερικοί από τους οποίους ήσαν και βουλευτές και τους επιστάτες τους. Πυροδότησε άσπονδο μίσος εναντίον του..."

 

του Ηρακλή Κανακάκη*

Για χρόνια αποσιωπήθηκε ή υποβαθμίστηκε η ζωή και η δράση του. Υποτιμήθηκε η προσωπικότητά του, γιατί από νωρίς εγκατέλειψε τη βολή, την καλοπέραση, την καριέρα, την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και μπήκε σε υψηλές έγνοιες, που ήταν ανεπιθύμητες και απευκταίες για το πολιτικό κατεστημένο και την καθεστηκυία βασιλική αξία.
Σκοπός της ζωής του και ασίγαστη επιδίωξή του να ανεβάσει τον κατατρεγμένο, αναγκεμένο και αδικημένο στη βαθμίδα του ανθρώπου, όπως ο Θεός τον έπλασε ελεύθερο και δημιουργικό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του.
Και τα κατάφερε. Εμψυχωμένος από άγιο ενθουσιασμό που αντλούσε από την πίστη ότι ο Θεός είναι μαζί του, διότι Αυτός έφτιαξε τους ανθρώπους αδέλφια και με φρόνημα ενάντιο σε κάθε μορφή τυραννίας, έγινε ο μεγάλος και φλογερός απόστολος της απελευθέρωσης του κολλήγου. Ο επαναστάτης της αγάπης που τίποτα δεν τον στομώνει: ούτε απειλές ούτε διώξεις και φυλακίσεις.

Η ζωή και οι σπουδές του

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα, της περιοχής της Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872. Ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών του, το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Σπύρου Αντύπα, αυτοδίδακτου μαρμαρογλύπτη και της Αγκιολίνας Αντύπα. Γαλουχήθηκε με την ιστορία του τόπου του και τα δάκρυα των προγόνων του. Ανδρώθηκε με τις ιδέες της εθνικής ανεξαρτησίας, της αβασίλευτης δημοκρατίας και με το όραμα μίας καλύτερης κοινωνίας, που θα ερχόταν με αγώνα εμπνεόμενο από το χριστιανο-κοινωνισμό.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του. Συνέχισε, με οικονομικές θυσίες της οικογένειάς του, στο Γυμνάσιο Αργοστολίου. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών ταξίδεψε στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και φοίτησε ως το 1897.
Όντας φοιτητής της Νομικής ήρθε σε στενή επαφή με τους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους της Αθήνας, οι οποίοι άσκησαν σημαντική επιρροή στον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Σχετίστηκε, ιδιαίτερα, με τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που είχε ιδρυθεί στην Αθήνα το 1890 με ηγετική φυσιογνωμία το Σταύρο Καλλέργη.
Δίπλωμα δεν πήρε ποτέ, γιατί δόθηκε ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, σε αγώνες κοινωνικούς, πολιτικούς και εθνικούς και δεν θεώρησε απαραίτητο το πτυχίο της Νομικής.
Το 1896, ως τελειόφοιτους προσχώρησε στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο Αθηνών. Το ίδιο έτος, με το ξέσπασμα της Κρητικής Επανάστασης ο Μαρίνος Αντύπας κατέβηκε εθελοντής αγωνιστής στην Κρήτη, μαζί με άλλους φοιτητές και πιθανότατα το Σταύρο Καλλέργη.

ΜΙΚΡΉ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΜΕ ΑΦOΡΜΗ ΤΑ 70ΧΡOΝΑ ΤΗΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜOΚΡΑΤΙΑΣ»

Του Θανάση Παπαθανασίου

Ήταν βράδυ της παραμονής πρωτομαγιάς του 1976. Για την ακρίβεια, πρέπει να ήταν δυο – τρεις ώρες μετά
τα μεσάνυχτα. Δεν είχαν συμπληρωθεί ακόμη δυο χρόνια από την πτώση της χούντας, και στην ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας δέσποζε η πολιτικοποίηση. Παλιρροιακή και υπερπολύμορφη. Μεταμεσονύκτια ώρα λοιπόν στον Βύρωνα της Αττικής, τρεις μαθητές της Ε’ Γυμνασίου (αντίστοιχης της σημερινής Β΄ Λυκείου) κολλούσαμε στον μαντρότοιχο του σχολείου μας φωτοτυπίες μιας χειρόγραφης αφισούλας για την εργατική πρωτομαγιά. Φυσικά ασπρόμαυρες, μεγέθους Α4, σε λίγα αντίτυπα που τα άντεχε το μαθητικό μας χαρτζιλίκι.
Στην αφισούλα είχα χωρέσει (όλα ζωγραφισμένα και γραμμένα με το χέρι) επάνω μια υψωμένη γροθιά με φόντο έναν σταυρό, δίπλα του μνεία της εργατικής πρωτομαγιάς και από κάτω το απόσπασμα της Καινής Διαθήκης, όπου ο απόστολος Ιάκωβος ξεστομίζει φοβερές απειλές κατά των πλουτοκρατών που στερούν το δίκαιο μεροκάματο από τους θεριστάδες. Η αφισούλα ήταν ανυπόγραφη. Δεν ήταν κάποιας οργάνωσης.

Τον μαντρότοιχο του σχολείου ήδη τον κάλυπτε ένα αδιανόητο κολάζ από πολύχρωμες κομματικές αφίσες. Κενός χώρος, ούτε για δείγμα! Έτσι, κάποιες από τις αφισούλες μας έπεσαν πάνω σε αφίσες του ΕΚΚΕ. Και, ω του θαύματος! Ακριβώς εκείνη τη στιγμή έσκασαν μύτη από τα σκοτεινά τρεις θηριώδεις αφισοκολλητές του ΕΚΚΕ σε φοιτητική ηλικία, κι αυτοί με τον κουβά και τις βούρτσες στο χέρι! Και άρχισε σύρραξη…