Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΣΑΚΝΗΣ Δ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΣΑΚΝΗΣ Δ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ε, όχι και το Νίκο!


Διονύσης Τσακνής

Ο Ριζοσπάστης, ο Ρίζος των μετεφηβικών χρόνων, ο καθημερινός σύντροφος. Αυτός με τις ελλεί­ψεις, τα λάθη ενίοτε, τα πρωτοσέλιδα που έμοιαζαν πολλές φορές να μην προσδιορίζουν ακριβώς το χρόνο, αλλά πάντα η εφημερίδα του κόμματος, η φωνή του, η φωνή μας.

Όσοι κρατήσαμε αυτήν την εφημερίδα παραμάσχαλα σε εποχές δυσκολότερες ίσως απ' τη σημερινή και πόρτα- πόρτα τη μοιράζαμε για να φτάσει ο λόγος μας παντού, ξέρουμε καλύτερα πως, πέρα απ' το δίφραγκο ή το τάλιρο, πέρα δηλαδή απ' την οικονομική της επιβίωση, εκείνο που μετρούσε ήταν το δέσιμο της εφημερίδας με τα ίδια τα μέλη του κόμματος και της νεολαίας. Να γίνει πρώτ' απ' όλα δική μας υπόθεση, για να γίνει εντέλει η εφημερίδα του κάθε εργαζόμενου.

Σπουδαίοι σύντροφοι πέρασαν απ' τις σελίδες του αρθρογραφώντας και εκατοντάδες συντάκτες, ρε­πόρτερ, ακάματοι γραφιάδες, φρόντιζαν να καλυφθεί και η παραμικρή είδηση που αφορούσε στο εργατικό και αγροτικό κίνημα, τους αγώνες της εργαζόμενης ή σπουδάζουσας νεολαίας, τον πολιτι­σμό.

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΦΙΔΙ, Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΚΑΙ Η ΤΣΑΓΙΕΡΑ




Σεπτεμβρίου 19, 2013 από seisaxthiablog



Του Δ. ΤΣΑΚΝΗ*

Επωάστηκε το αυγό του φιδιού. Έσκασε το τσόφλι του και γυρνάει στις πόλεις έρποντας, δαγκώνοντας, δολοφονώντας. Κάποιοι, χρόνια τώρα, ζέσταιναν τη φωλιά του και φρόντιζαν για τη γέννα του, πιστεύοντας οι άθλιοι πως -δε γίνεται- θα το ελέγξουν. Έλα όμως που το φίδι, δε γίνεται κατοι­κίδιο. Όσο και αν πάσχιζαν κάποιες αδρά πληρωμένες πένες και τηλεοπτικά μικρόφωνα να το εξη­μερώσουν τάχα και να το συμβουλέψουν ν’ αφήσει κατά μέρος τη ζούγκλα που το γέννησε και κάποια στιγμή στο μέλλον, να φορέσει φράκο συνομιλητή και -γιατί όχι- κυβερνητικού εταίρου, δεν τα κατάφεραν.

Όταν ο βάτραχος, που μετέφερε το σκορπιό στην απέναντι όχθη και δέχτηκε το δολοφονικό του δάγκωμα στο σβέρκο, ρώτησε: “μα τι έκανες θα πνιγείς κι εσύ μαζί μου”, ο σκορπιός απάντησε: “είναι η φύση μου τέτοια”.

Χρυσές δουλειές έκαναν οι Εγγλέζοι και Γάλλοι μπουρζουάδες στη δεκαετία του ’30 με το άθλιο κατακάθι της ιστορίας που ματοκύλισε τον κόσμο, τούτο όμως δεν ήταν αρκετό, για να περιορίσουν τις ορέξεις του για παγκόσμια κυριαρχία.

Χρυσές δουλειές κάνει και σήμερα ο Τραπεζίτης κι ο βιομήχανος που σπέρνει φτώχεια και τρόμο και θερίζει χρήμα, αλλά κι ανθρώπινες ζωές. Πότε νοιάστηκαν όλοι αυτοί, για κανένα άλλο πολίτευμαπέρα απ’ αυτό που θεοποίησαν και που ακούει στο όνομα “αγορά”; Πού έμαθαν την έννοια της δημοκρατίας; Στα σκλαβοπάζαρα και στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, ή στα ιδιωτικά τους τζετ που μεταφέρουν αυτούς και το χρήμα τους, σε πατρίδες βολικές για τον πλουτισμό τους;