Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΟΝΤΗΣ Κ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΟΝΤΗΣ Κ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023

Ελληνική Γλώσσα




"Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά."

Κώστας Μόντης

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

«Δεν Ξεχνώ»…



«Δεν Ξεχνώ»…


"Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας".
...

" Με πόση απουσία παριστάμεθα,
με πόση απουσία παρακολουθούμε προσεχτικά!"

.....

"Το τελευταίο πράγμα που ξεχνά η μνήμη είναι οι ενοχές".

             Κώστας Μόντης


ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Παναγία Οδηγήτρια  Panagia Odigitria  Type: Portable images  Floor: 2nd floor  Dating: 2nd half of the 15th c.  Dimensions: 33x24cm.  Construction materials: Wood, Pigments  Origin: Saint Basil (Saint Anargyron), Veria Σχέσεις, Μουσείο, Ξύλο

«Τώρα έχουμε, Παναγιοτάτους, Παναγία μου.Τώρα έχουμε υπερθετικούς βαθμούς.Κι εσένα σ’ αφήσαμε στο θετικό βαθμό!»

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ


*****************
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

«Πόσο ακριβά το πλήρωσες αυτό το Μήτηρ Θεού!»«Πού σ’ έμπλεξαν κι εσένα!»

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κείμενο


ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

Τώρα πια πώς θα μπορέσουμε να πεθάνουμε,
τώρα πια πώς θα μπορέσουμε να πεθάνουμε
μʼ αυτή την έγνοια πίσω μας;
Αναγκαστικώς θα αναβάλουμε.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020

Πενταδάχτυλος, Ιούλιος - Αύγουστος 1974


 Ο Πενταδάκτυλος - Το σύμβολο της αγωνιστικότητας | Ρωσία, Σύμβολα ...

Πενταδάχτυλος, Ιούλιος - Αύγουστος 1974

Να που χρειάστηκε τώρα
Η μούντζα της απαλάμης σου,
Να που ξηγήθηκε τώρα
Η ανεξήγητη μούντζα της υψωμένης απαλάμης σου.
Μούντζωσέ μας, Πενταδάχτυλε ακριβέ,
έτσι π αφήσαμε τόσο άφρονα να τουρκοπατηθεί

Κώστας Μόντης



Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Κώστας Μόντης - Έλληνες Ποιητές



Έλληνες Ποιητές



Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά,


όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Ελληνικά



«Ποίηση του Κώστα Μόντη» 1962

Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

Ετσεβίτ 1
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
Τώρα πιὰ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ πεθάνουμε,
τώρα πιὰ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ πεθάνουμε
μ’ αὐτὴ τὴν ἔγνοια πίσω μας;
Ἀναγκαστικῶς θὰ ἀναβάλουμε.


 ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Ποιο «κράτος», κύριοι, ποιο «κράτος»; ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ



Ποιο «κράτος», κύριοι, ποιο «κράτος»;
Σ’ αλλεπαλλήλους σωρούς «κρατών» πατάμε.
Δεν καταλαβαίνετε πως με τεχνητά μέσα
κρατάμε την Ιστορία στη ζωή;

                                   Κώστας Μόντης

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

"Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ο Πενταδάκτυλος, μητέρα..." - Ο Κώστας Χαραλαμπίδης απαγγέλνει ποίηση του Κώστα Μόντη.


Ο Κώστας Χαραλαμπίδης απαγγέλνει ένα απόσπασμα από το "Τρίτο Γράμμα στη Μητέρα" του Κώστα Μόντη.

Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ο Πενταδάκτυλος, μητέρα.
Στο κάτω-κάτω το Μόρφου δεν το βλέπουμε,
στο κάτω-κάτω την Κερύνια δεν τη βλέπουμε,
την Αμμόχωστο δεν τη βλέπουμε,
όμως αυτός είν' εκεί απέναντί μας
όμως αυτός είναι διαρκώς εκεί απέναντί μας
και μας κυτάζει
και μας κυτάζει μ' ένα τρόπο,
και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας,

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Ο Κώστας Μόντης για τον Γρηγόρη Αυξεντίου (μικρή ανθολογία)

To 2014 ανακηρύχθηκε δικαίως έτος Κώστα Μόντη, καθώς φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση και δέκα χρόνια από τον θάνατο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες Κυπρίους ποιητές του 20ου αιώνα.

Σήμερα, 3 Μαρτίου, την επέτειο της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, τιμούμε από κοινού τους δύο ανεκτίμητους αυτούς ανθρώπους χαρίζοντάς σας τη μικρή ποιητική ανθολογία που ακολουθεί. Περιλαμβάνει τα καλύτερα ποιήματα που έγραψε ο Κώστας Μόντης για τον Γρηγόρη Αυξεντίου.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΑΣ
(«Στιγμες», 1958)

Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου
να καθαρίσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου
να μπολιάσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου
να βάψουμε το δικό μας
να μη μπορέσει πια ποτέ
να το ξεθωριάσει ο φόβος.
Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα
να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε,
να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή
να ᾽χουμε οξυγόνο ν᾽ αναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια,
να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις
να ᾽χουμε να τραγουδάμε
ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…