Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

Ο Όμηρος και το Ομηρικό ζήτημα

Ο Όμηρος και το Ομηρικό ζήτημα

Ο Όμηρος και το ομηρικό ζήτημα (Μέρος ΣΤ') | in.gr
Το 800 π.Χ. ο Όμηρος είχε ήδη γράψει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, τα δύο θαυμάσια αριστουργήματα. Η ελληνική γλώσσα και τα δυο αυτά επικά ποιήματα συγκαταλέγονται στους παράγοντες εκείνους που κρατούσαν ενωμένες τις πάμπολες πόλεις κράτη της Ελλάδας. (Ασίμωφ, το χρονικό του κόσμου)
Όλη η αρχαιοελληνική γραμματεία συνδέεται με τα δύο μεγάλα έπη, τα οποία σηματοδοτούν την απαρχή της (Ζακλίν ντε Ρομιγύ)
Ο Τρωϊκός πόλεμος διαδραματίστηκε το 1200 π.Χ. ενώ τα έπη γράφτηκαν 400 χρόνια μετά. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός στο διάστημα των 400 αυτών χρόνων κατέρρευσε και πολλά άλλαξαν. Ωστόσο, διάφοροι τροβαδούροι τραγουδούσαν την ιστορία του πολέμου στις αυλές των βασιλιάδων και στους δρόμους σε όλο αυτό το διάστημα. Διαπιστώθηκε μάλιστα ότι τα αρχαιολογικά δεδομένα που αναφέρονται στα έπη κάλυπταν πολλούς αιώνες.
Το 1795 ο γερμανός F. Α. Wolf δημοσιεύει την πραγματεία Prolegomena ad Homerum, στα λατινικά, στην οποία υποστηρίζει ότι καθένα από τα ποιήματα αποτελεί ένα περισσότερο ή λιγότερο επιτυχές αμάγαλμα ενοτήτων που προέρχονται από διαφορετικές χρονολογίες. Την εποχή του Πεισιστράτου στην Αθήνα, στα μέσα του 6ου αιώνα , τα άσματα κατά την άποψη αυτή, κατεγράφησαν για πρώτη φορά και συνενώθηκαν. Από αυτήν την εκ των υστέρων συνένωση προέκυψαν, κατά τον Wolf η Ιλιάς και η Οδύσσεια.
Επομένως, δεν υπάρχει μόνο ένας δημιουργός.
Εντούτοις, καθένα από τα δύο ποιήματα αποτελεί ένα σύνολο τόσο ως προς την σύνθεση όσο και ως προς την έμπνευση. (Ζακλίν ν. Ρομιγύ)
Πιο αναλυτικός και πιο κατηγορηματικός αρνητής της θεωρίας του F. A. Wolf είναι ο Στυλιανός Αλεξίου.

Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

John A. Scott, Η ενότητα του Ομήρου, Κεφάλαιο H' (τελευταίο), H Ιλιάς και η Οδύσσεια




[Ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος επικός ποιητής διότι η πολύπλοκη ποιητική γλώσσα που χρησιμοποιεί φανερώνει ότι εξελίχθηκε επί σειρά γενεών. Αγνοούμε όμως, την οφειλή του Ομήρου προς τους παλαιοτέρους επικούς ποιητές ως προς τη διαμόρφωση της πλοκής και γενικότερα την ποιητική επεξεργασία αφ’ ου τα έργα τους χάθηκαν. Εν τούτοις, μελετώντας προσεκτικώς τα σπαράγματα του Επικού Κύκλου και τους μεταγενεστέρους Έλληνες ποιητές, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Όμηρος εισήγαγε αρκετές καινοτομίες οι οποίες απουσιάζουν από τα ανωτέρω αλλά απαντούν και στα δύο ομηρικά έπη. Για παράδειγμα, ο Όμηρος δεν διηγείται ολόκληρο τον πόλεμο της Τροίας ή ολόκληρο τον νόστο του Οδυσσέως αλλά μερικές εβδομάδες από τα μεγάλα αυτά μυθικά θέματα, περί το ήμισυ κάθε έπους έχει συντεθεί σε ευθύ λόγο ώστε πολλά χωρία τους μπορούν να αποτελέσουν θεατρικά έργα χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις, κάθε ποίημα περιγράφει αντικείμενα υπέροχης τελειότητος μέσω της εντυπώσεως που προκαλούν σε όσους τα βλέπουν (και όχι περιγράφοντας λεπτομερώς τα ίδια), η κορύφωση αμφοτέρων των ποιημάτων τοποθετείται στην εικοστή δεύτερη ραψωδία και όχι στην τελευταία, κ.α. Κάθε λογοτεχνική περίοδος έχει τις δικές της προτιμήσεις και κάθε παρόμοια περίοδος είναι σύντομη.

Σάββατο 12 Αυγούστου 2017