Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΙΔΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΙΔΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 9 Μαρτίου 2024

Βασίλης Χατζηϊακώβου για ιδιωτικά πανεπιστήμια: «Η Παιδεία και ο Πολιτισμός δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα από το πολιτικό σύστημα»

:


Υπηρετεί τον χώρο του Πολιτισμού 40 περίπου χρόνια. Του αρέσει να λέει ότι το Βιβλίο είναι ο καθρέφτης της Παιδείας μας. Το 2021 στα 56 του έκανε ένα βήμα που λίγοι περίμεναν. Αποφάσισε να δώσει Πανελλαδικές από έναν «καημό» και για μία «δικαίωση» για να μπει στην Θεολογική ή σε ένα Τμήμα Φιλοσοφίας.


Ο πειραματισμός της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής τον «έριξε» φέτος σε ένα Τμήμα απαιτήσεων το Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου που όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι του «πάει γάντι» αλλά ο ίδιος επισημαίνει ότι ακριβώς αυτό αποδεικνύει το άδικο του πράγματος και τις στρεβλώσεις του συστήματος, δηλώνοντας το μεγαλύτερο «θύμα» αυτής της ιστορίας που έχει και πολλά άλλα θύματα, βεβαίως για τα οποία κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν νοιάστηκε και κυρίως οι σύμβουλοι της πρώην υπουργού που δεν προσπάθησαν να βελτιώσουν πράγματα και να άρουν αδικίες! Ο λόγος για τον Βασίλη Χατζηϊακώβου!

Ο γνωστός εκδότης μίλησε στο topontiki.gr με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις αδικίες του συστήματος, αλλά και τη δική του αρνητική εμπειρία από τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Τι πρέπει να αλλάξει στο σύστημα, πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία την Παιδεία και τον Πολιτισμό, ενώ γιατί οι μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων από τις απαρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα έντονων, άνευ λόγου και ουσίας διαξιφισμών.

Αναλυτικά τι μας είπε:

1) Τι σηματοδοτεί το «Eλεύθερο Πανεπιστήμιο» όπως τιτλοφορείται το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης; Είναι το τέλος της Δημόσιας Παιδείας;


«Ωραίος τίτλος! Γιατί η Ελευθερία δίνει υποσχέσεις! Θα λυθεί όμως το πρόβλημα που ζούμε σε σχέση με την Παιδεία και ως Εκπαίδευση και ως Κουλτούρα; Θα πάμε στην ουσία η στην πεπατημένη λογική όπου μία εκπαιδευτική πολιτική δεν είναι επαρκής μόνο και μόνο επειδή επιβάλλει πολλά μέτρα. Σχεδόν όλες οι εκπαιδευτικές μεταβολές και μεταρρυθμίσεις των Ελληνικών κυβερνήσεων από τις απαρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα έντονων, άνευ λόγου και ουσίας διαξιφισμών. Αν κάτι δεν αλλάζει αυτό είναι τα θύματα: οι μαθητές. Δυστυχώς η Παιδεία και ο Πολιτισμός δεν αντιμετωπίζονται με την πρέπουσα βαρύτητα και σοβαρότητα από το πολιτικό σύστημα, ενώ είναι ακριβώς τα πεδία εκείνα στα οποία θα έπρεπε να υπάρχουν σύμπνοια, συνέργειες και κοινοί στόχοι. Πολλοί θα θυμούνται ότι μία από τις μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία έγινε επί Γεωργίου Παπανδρέου με την συμβολή στοχαστών και επιστημόνων όπως ο Ε.Παπανούτσος, ο Ι.Θ.Κακριδής και ο Λ. Ακρίτας σε συνεννόηση με πρόσωπα από την «άλλη πλευρά» όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος κ.α.

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Γιανναράς - Ράμφος για την Παιδεία, την Ιστορία, την Ελληνικότητα






Ο Χρήστος Γιανναράς και ο Στέλιος Ράμφος συζητούν με τον Γιάννη Γρυντάκη και τον Χρήστο Παπαρίζο του παιδαγωγικού ινστιτούτου στην εκπομπή της Λιάνας Κανέλλη "Μη μου τη μέρα τάρατε" με αφορμή τα σχολικά βιβλία (αναγνωστικά και ιστορίας) για θέματα Ελληνικότητας, πατρίδας, ιστορίας και παιδείας.

Β. Μέρος






ΠΗΓΗ:

https://youtube.com/video/k7HnoPvnaC0

https://youtu.be/k7HnoPvnaC0?si=RNDjSqxqE-IQBSd6
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023

Και που θα μου χρησιμέψουν, κυρία, εμένα τα αρχαία και η λογοτεχνία αφού θα ακολουθήσω θετική Κατεύθυνση;


Σαστισμάρα και βουβαμάρα στη τάξη. Οι μαθητές δεν περίμεναν μια τέτοια απάντηση.


Όσοι είναι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ερωτήσεις μαθητών που αφορούν την χρησιμότητα των γνώσεων που παίρνουν από τα μαθήματα του σχολείου. Παραδείγματα τέτοιων ερωτήσεων είναι τα εξής: «που θα μου χρειαστούν τα μαθηματικά στη ζωή μου κύριε;» ή «εγώ κυρία θέλω να ακολουθήσω θετική κατεύθυνση, που θα μου χρησιμέψουν τα αρχαία και η λογοτεχνία;» ή ακόμα ακόμα «εγώ κύριε πιστεύω ότι το σχολείο είναι εντελώς άχρηστο και δεν μαθαίνουμε στην πραγματικότητα τίποτα». Αυτές οι απόψεις των μαθητών είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξουν, μπορεί να στριμώξουν τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την χρησιμότητα των μαθημάτων ενδέχεται να αυτοπαγιδευθούν και να προκαλέσουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και τα φτωχά επίσης

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

Συμβιβασμός με την ανυπαρξία

Χρήστος Γιανναράς

Από το 1974 και μετά, με πρόσχημα την αντίσταση στο ενδεχόμενο μελλοντικής (φαντασιωδώς επερχόμενης) χούντας, όλες οι κυβερνήσεις, σοσιαλεπώνυμες ή μη, παρέδωσαν κάθε πτυχή του δημόσιου βίου σχετική με την «παιδεία» και τον «πολιτισμό» σε συντεχνίες πρωτουργών της «Αριστεράς» και της «προόδου».

Η οργιαστική ασυδοσία αυτής της επιλογής εξακολουθεί να ελέγχει τον λεγόμενο «πνευματικό» βίο της χώρας μοιράζοντας θώκους και οικονομικές προνομίες. Ανεχόμαστε όλοι την οργιαστική αυτή «προοδευτική» ασυδοσία, νομιμοποιούμε τις παραχαράξεις της «προόδου», πειθαρχούμε παθητικά στην προπαγανδιστική δολιότητα, στην απροκάλυπτη («δίχως αιδώ ή λύπην») τρομοκρατία, ειδικά στο πεδίο της εξωσχολικής παιδείας-καλλιέργειας.

Η κυρίως πολιτική, που ασκείται στη σχολική και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στα μετά τη δικτατορία χρόνια, εκμεταλλεύεται απροσχημάτιστα τις μαρξιστικές ετικέτες της «προόδου» και του ιστορικο-υλιστικού «ρεαλισμού». Στα σχολικά βιβλία δημοτικού και γυμνασίου η γνώση εξαντλείται στην κωδικοποιημένη πληροφορία, ο στόχος (και μόχθος) της «καλλιέργειας» διαστέλλεται από το άθλημα της σχέσης, της κοινωνίας των στόχων. Η γνώση δεν κοινωνείται, καταναλώνεται, ο δάσκαλος δεν είναι τόσο χρήσιμος όσο ο υπολογιστής.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

Το πρόβλημα της Παιδείας




Το πρόβλημα της Παιδείας, Στέλιος Ράμφος καλεσμένος από τον π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο, στην εκπομπή «Διάλογοι αλήθειας και ζωής» του “New Channel”, το 1990

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Από το παρόν της παγκοσμιοποίησης στο μέλλον της ταυτότητας




Ο Θεόδωρος Ζιάκας αναλύει ζητήματα Παιδείας, ταυτότητας, σχέσεων Έθνος-Κράτος και πολίτη, Εκκλησίας ως συστήματος πατρίδας, σχολιάζει την ρήση του Ηράκλειτου "πόλεμος πατήρ πάντων" και καταλήγει σε ζητήματα παγκοσμιοποίησης και δυνάμεων αναίρεσης της. Η αρχική τοποθέτηση: https://youtu.be/F8y9wbidYkU

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022

Από το παρόν της παγκοσμιοποίησης στο μέλλον της ταυτότητας

0
518




Ο Θεόδωρος Ζιάκας αναλύει ζητήματα Παιδείας, ταυτότητας, σχέσεων Έθνος-Κράτος και πολίτη, Εκκλησίας ως συστήματος πατρίδας, σχολιάζει την ρήση του Ηράκλειτου “πόλεμος πατήρ πάντων” και καταλήγει σε ζητήματα παγκοσμιοποίησης και δυνάμεων αναίρεσης της.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021

«Κενά παιδιά»: Το άρθρο του κορυφαίου ψυχιάτρου Λουίς Ρόχας Μάρκος που έγινε viral

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά στα πιο πολύτιμα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε μια συναισθηματική κατάσταση καταστροφική!


Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας πρόσφεραν στατιστικές κάθε φορά και πιο ανησυχητικές σχετικά με την οξυμένη και επίμονη αύξησης παιδικής ψυχασθένειας που τώρα έχει φτάσει αναλογίες επιδημίας. Οι στατιστικές δεν ψεύδονται:

• 1 κάθε 5 παιδιά έχει προβλήματα ψυχικής υγείας
• παρατηρήθηκε αύξηση 43% στη Δ.Ε.Π.Υ.( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας)
• παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
• παρατηρήθηκε αύξηση 200% στον αριθμό των παιδικών (μεταξύ 10 και 14 ετών) αυτοκτονιών

Τι συμβαίνει και τι κάνουμε λάθος;

Τα σημερινά παιδιά βρίσκονται σε υπερδιέγερση και είναι γεμάτα υλικά δώρα, αλλά στερούνται των βασικών για μια υγιή παιδική ηλικία, όπως:
• συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς
• όρια ξεκάθαρα βαλμένα
• υπευθυνότητες
• ισορροπημένη διατροφή και επαρκή ύπνο
• κίνηση εν γένει, ειδικά. Όμως, στην ύπαιθρο
• δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ευκαιρίες για μη-καθοδηγούμενο παιχνίδι και «ευκαιρίες» για να βαριούνται

Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια τα παιδιά χόρτασαν από:

• γονείς με την προσοχή τους αποσπασμένη από την ψηφιακή τεχνολογία
• γονείς επιεικείς και επιτρεπτικούς που αφήνουν τα παιδιά τους «να κυβερνούν τον κόσμο» και να είναι εκείνα που βάζουν τους κανόνες
• μια αίσθηση δικαιωμάτων, του να τα αξίζουν όλα χωρίς να τα κερδίζουν ή να γίνονται υπεύθυνα μόλις το αποκτούν
• ακατάλληλος ύπνος και μη ισορροπημένη διατροφή
• καθιστικός τρόπος ζωής
• ατελείωτη διέγερση, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση επιβράβευση κι απυσία βαρετών στιγμών

Τι να κάνουμε;

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2021

Ρένος Αποστολίδης - Για τα παιδιά μας...



Των Φώτων πέρασαν, τα σχολεία ανοίγουν, αλλά ας ακούσουμε και τον Ρένο Αποστολίδη για την έγνοια που πρέπει να έχουμε ως προς την φώτιση των παιδιών μας!

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

''Δε θέλω τα παιδιά να πάρουν αμερικανική αγωγή.''


Έζησα μικρή στο Γκέτινγκεν, στη Γερμανία.
Μια μέρα η μητέρα, είπε σ' εμένα
και στον αδερφό μου τον Στέφανο,
ότι θα πάμε ένα μακρινό ταξίδι
σε μια ωραία πόλη που την έλεγαν Σμύρνη.

(σ.σ.
Μετά από πρόσκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου,
ο πατέρας της, καθηγητής μαθηματικής επιστήμης
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή,
ανέλαβε να οργανώσει το Ιωνικό Πανεπιστήμιο).

Εγκατασταθήκαμε
σ' ένα σπίτι στη συνοικία Μπουζά.

Για να τελειοποιήσω τα ελληνικά μου,
ο πατέρας μ' έγραψε
σ' ένα ελληνικό δημοτικό σχολείο.

Ο δάσκαλος του είπε:

''Δε μπορώ να βάλω την κόρη
ενός Καραθεοδωρή στην Α΄τάξη.
Θα τη βάλω στη Β΄.''

Έτσι λοιπόν πήδηξα,
ελέω Καραθεοδωρή,
μια τάξη.

Εντύπωση μου έκανε
ο σεβασμός και η αγάπη που έδειχνε ο κόσμος
στη μητέρα και τον πατέρα μου.

Μια μέρα, μας είπε θορυβημένος
ότι θα πηγαίναμε στη Σάμο για... εκδρομή
και ότι θα μέναμε σ' ένα σπίτι που είχε νοικιάσει.

Έτσι κι έγινε.

Μετά από τρεις μέρες,
έπεσε στα χέρια των Τούρκων η Σμύρνη.
Ο πατέρας μου έφυγε από τους τελευταίους.

Αγαπούσε την πατρίδα.
Στο σπίτι μιλούσαμε μόνο ελληνικά.
Αισθανόταν υπερήφανος που ήταν Έλληνας.

Μια καλοκαιρινή ημέρα του 1932,
καθόμασταν στη βεράντα του σπιτιού μας
στο Μόναχο, όταν ήρθε μια επιστολή
από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας.

Η επιστολή αυτή,
την οποία υπέγραφε ένας διοικητικός υπάλληλος,
πληροφορούσε τον πατέρα μου

ότι παύεται
από τη θέση του κυβερνητικού επιτρόπου
των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ο πατέρας στεναχωρήθηκε πολύ,
γιατί αφιλοκερδώς βοηθούσε το ελληνικό κράτος.

Τρεις φορές του έγινε πρόταση από πρωτοκλασάτα
Πανεπιστήμια των Η.Π.Α για να διδάξει σε αυτά.

Θυμάμαι ότι έλεγε στη μητέρα:

''Δε θέλω τα παιδιά
να πάρουν αμερικανική αγωγή.''

Δέσποινα Ροδοπούλου - Καραθεοδωρή

................................................................

Πηγή: logomnimon.wordpress. com, Πρόσωπα

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

"Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας"

Η εικόνα ίσως περιέχει: φυτό και εσωτερικός χώρος

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
"Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας"
από:Άννα Στάικου

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Γιατί άλυτο το πρόβλημα της παιδείας στην Ελλάδα σήμερα;

Χρήστος Γιανναράς

Antifono.gr

 

«Στην Ελλάδα υπάρχει μια κατάσταση που κατανοεί την παιδεία ως κάτι χρηστικό». «Η αλήθεια δεν εξαντλείται ποτέ στην κατανόηση, έχει μια δυναμική η οποία παρατείνεται, επεκτείνεται, είναι εμπειρία μετοχής».
«Μέσα στον πολιτισμό που έχουμε, στις ρίζες μας, υπάρχει μία καθολικότητα που μπορεί να αγκαλιάσει τα πάντα, αρκεί να συναντά την ετοιμότητα για μια έξοδο από το ‘’εγώ’’, «σήμερα και η τεχνολογία και τα πολιτικά συστήματα έχουν την μονομανία να κάνουν το άτομο, Θεό. Να κάνουν την ατομικότητα, το παν. Να είναι τα δικαιώματα του ατόμου η αρχή, ο κανόνας της συμβίωσης. Όμως η πρόταση υπάρχει και την γιορτάζουμε σήμερα».
Εκδήλωση της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιά και του Πανεπιστημίου Πειραιά για τους Τρεις Ιεράρχες την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020 με κεντρικό ομιλητή τον Χρήστο Γιανναρά, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Γιατί άλυτο το πρόβλημα της παιδείας στην Ελλάδα σήμερα;».

Σάββατο 13 Ιουλίου 2019

Νίκος Καββαδίας: «Παιδεία»

Ο ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και ναυτικός Νίκος Καββαδίας (11 Ιανουαρίου 1910 - 10 Φεβρουαρίου 1975).


Νίκος Καββαδίας: «Παιδεία»

Φαίνανε πανὶ στὸν ἀργαλειὸ
καὶ σὲ ταρσανᾶ ξομπλίαζαν κατάρτι
ἀντικρὺ στὸ Νήρυτο καὶ στὸ Δασκαλιὸ
γιὰ ἕνα κοριτσάκι ἀπὸ τὴ Σπάρτη.

Κι ἄρχισε μία τέτοια φασαρία,
πῆρε πέντε τοῦμπες ἡ Ἱστορία.

Κέρδισε τὴ νίκη μία φοράδα
δίχως νοῦ καὶ δίχως γρηγοράδα –
τό ῾γραψε κι ὁ Γέρος στὴν Ἰλιάδα.

Φύγαμε μπατίδοι ἀπὸ τὴν Τροία.
Ἔχω καὶ χαρτὶ καὶ μαρτυρία.
Δὲ θυμᾶμαι μόνο τὴν πορεία.

Σίγουρα κυβέρναγε τὸ διάκι
ἕνας γιὸς τσοπάνου ἀπὸ τὸ Θιάκι.

Εἶχε δαγκωνιὰ στὸ μάγουλό του
ποὺ καὶ κείνη βγῆκε σὲ καλό του.

Γιὰ τὴ ναυτοσύνη δάσκαλο εἶχα
ἕνα γεμιτζῆ ἀπὸ τὴ Δολίχα.

Τσοῦρμο ἀπὸ Κάστο κι ἀπὸ Ἐχινάδες,
ὅλοι τους παιδιά: κλάφτε, μανάδες.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

Περί παιδείας


Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα από τα εμβόλιμα-σχολιαστικά κείμενα που περιέχονται στο βιβλίο «Γεώργιος Κηπιώτης, ένας φίλος των παιδιών». Το βιβλίο στηρίχτηκε στα γραπτά κατάλοιπα -προσωπικές σημειώσεις, αλληλογραφία- ενός καθηγητή που έζησε εκατό χρόνια και συμμετείχε και κατέγραψε τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα.  Δούλεψε σε σχολεία της Μακεδονίας, Θράκης και των νησιών του Αιγαίου και αφιερώθηκε στους μαθητές του.

Ο Γ. Κηπιώτης με νεαρές φίλες του. Σύρος, 1932.
«Ταυτόχρονα με την εξέλιξη του βιβλίου έχουμε μια σειρά από αναστοχαστικά δοκίμια του Τέου Ρόμβου. Τα δοκίμια αυτά πραγματεύονται ζητήματα τα οποία θίγονται στο βιβλίο, όπως ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός τόσο γενικά όσο και ειδικά ως προς την περίπτωση της Μακεδονίας. Τα ζητήματα της πολιτικής, της παιδείας, της στρατιωτικοποίησης της ζωής μέσω της πραγμάτευσης του προσκοπισμού είναι ακόμη μερικά ζητήματα πάνω στα οποία στοχάζεται και ταυτόχρονα αυτοαναλύεται ο Ρόμβος. Επιπλέον γίνεται αναφορά και σε ζητήματα όπως ο έρωτας και ο θάνατος με τη βαθιά προσωπική και συνάμα βαθιά διεισδυτική ματιά του συγγραφέα». Χρίστος Μάης.

 ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Από παιδί με ενοχλούσε ο πολιτισμός της ανταγωνιστικότητας. Με ενοχλούσε αφόρητα το ότι ζούσαμε σε περιβάλλοντα όπου έπρεπε διαρκώς να  αποδεικνύουμε την ικανότητά μας στο κυνήγι του κέρδους, την πίστη πως το χρήμα είναι υπέρτατη αξία και τέλος την επιθυμία μας για ανέλιξη στην εξουσία. Οι άνθρωποι γύρω μου ρίχνονταν με πάθος στην αρένα με τα λιοντάρια και στη συνέχεια προετοίμαζαν και τους επιγόνους τους για το στίβο. Αυτός ο Πολιτισμός της Βαρβαρότητας δεν μου έκανε. Έμοιαζε με το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, τότε που βγάζαμε έξω τα τσουτσούνια μας και τα μετράγαμε για να δούμε ποιος τον έχει πιο μεγάλο. Καταλάβαινα ότι αποζητούσα κάποιον άλλο πολιτισμό, χωρίς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις. Ένα πολιτισμό της συμφωνίας και της συντροφικότητας. Και όπως συμβαίνει με όλα τα πλάσματα που κυριεύονται από εκείνη την παρόρμηση που σπρώχνει τα πουλιά και τα έντομα να δημιουργούν σμήνη, τα θηλαστικά αγέλες και τα ψάρια να γίνονται κοπάδια, έτσι κι εγώ ακολούθησα το μαγεμένο αυλό της εποχής μου και βρέθηκα με πλάσματα παρόμοια με εμένα και εισχώρησα σε ομάδες και σε κοινότητες.
Κάποια αγαπημένα πρόσωπα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγησή μου. Πρώτα ο πατέρας μου, ένας φτωχός ζωγράφος που αδιαφορούσε για τα ένυλα  και με έμαθε να αρκούμαι στα λίγα. Αργότερα ο αδελφός μου, γνωστός γλύπτης στην Αθήνα, που στα 27 του έφυγε για το Παρίσι όπου μετά από κάποια χρόνια παράτησε τη γλυπτική και δούλεψε ως πορτρετίστας ζωγράφος. Όταν τον ρώταγα γιατί δεν αφιερώνεται στο έργο του απαντούσε ότι έργο του πλέον ήταν τα πορτρέτα που έκανε καθημερινά και η χαρά που πρόσφερε στους ανθρώπους που φεύγοντας έπαιρναν μαζί τους ένα δώρο για τον εαυτό τους από ένα σπουδαίο καλλιτέχνη. Και τα έργα αυτά ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο και σήμερα βρίσκονται διάσπαρτα σε σπίτια ανθρώπων σ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη. Και οι φίλοι των γονιών μου, άνθρωποι συνήθως κυνηγημένοι για τις ιδέες τους, ζούσαν μετρημένα, με λίγα χρήματα, όμως απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ ήταν σχεδόν πάντοτε ευχαριστημένοι, όλο ζωντάνια, κουβεντούλα, συντροφικότητα και βουτηγμένοι στις ιδέες. Άνθρωποι τρυφεροί, μακριά από την αγριότητα του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης.
Όταν με ρωτούσαν εκείνα τα χρόνια, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις, απαντούσα «Ινδιάνος» και πραγματικά ήθελα μεγαλώνοντας  να γίνω ένας Ινδιάνος με πολύχρωμα φτερά στο κεφάλι, βαμμένο με χρώματα το πρόσωπο, ντυμένος με πέτσινα ρούχα, να κυνηγάω με τόξο, να φεύγω με την πιρόγα μου στον ποταμό Ιλισό αναπόταμα και να μιλάω με τους άλλους ελλειπτικά, συμβολικά και αόριστα.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

Οι Σύλλογοι Γονέων ως θεσμός - Μεταξύ παιδείας και «πολιτικής»


ESTELLE75 VIA GETTY IMAGES
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κων.Π.Καβάφης
Αρχή της σχολικής χρονιάς και όσοι είμαστε γονείς και αναλογιζόμαστε για το εκπαιδευτικό και γενικότερο μέλλον των παιδιών, φέρνουμε στο νου μας όλο το πλαίσιο, τους θεσμούς και τους ανθρώπους, που συναποτελούν το σχολείο.Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι και οι Σύλλογοι Γονέων. Ένας θεσμός που από τότε που καθιερώθηκε, κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πότε βρίσκοντας και πότε χάνοντας τον έτσι και αλλιώς ασαφή ρόλο του.
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, ο Σύλλογοι Γονέων, απέκτησαν πιο ενεργό ρόλο, καλούμενοι να καλύψουν αδυναμίες και να λύσουν προβλήματα που δημιούργησε το νεοαποικιακό μνημονιακό καθεστώς. Η εξέλιξη αυτή, κάνει επιτακτική την ανάγκη να επαναπροσδιοριστεί και η ευρύτερη σχέση των Συλλόγων με τα κοινά, η οποία εώς τώρα επικεντρώνεται στο στενό χώρο του σχολείου, τον οποίο αναφέρουμε συχνά ως σχολική κοινότητα. Μια ενασχόληση με τα κοινά, που λόγω της πολιτισμικής κρίσης που έφερε στην επιφάνεια η οικονομική κατάρρευση, δεν μπορεί να περιορίζεται πια, αποκλειστικά, στον καλλωπισμό του σχολείου ή σε εορταστικές εκδηλώσεις. Κι αυτό επειδή, οι απειλές για το είδος της εκπαίδευσης των παιδιών μας, τα επόμενα χρόνια, μπορεί να εγκαθίστανται με «γλυκό» τρόπο και με το ύπουλο περίβλημα της «προόδου», είναι όμως υπαρκτές.

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Τι έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες για την Παιδεία και την Αριστεία!



Γράφει η Δήμητρα Ρετσινά – Φωτεινίδου
Φιλόλογος- Μ.Α. Πολιτικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.


 Καλή Σχολική Χρονιά με υγεία, δύναμη και φώτιση! 


Στην Ελληνική Αρχαϊκή εποχή ήταν δυνατή η πίστη στις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει η παιδεία στους κόλπους των ηρώων πολεμιστών των Ομηρικών Επών. Παιδεία πάνω από όλα, ήταν το σύνθημα και στους κύκλους των Σοφιστών και Φιλοσόφων της Κλασικής και Ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. 

Ο παιδαγωγός ήταν συγχρόνως εμπνευστής-εμψυχωτής και προσέφερε μια ολοκληρωμένη αγωγή στον νέο. Στο νου μας έρχεται η μορφή του Μέντορα, παιδαγωγού του Οδυσσέα και του Τηλέμαχου, ο οποίος  λειτουργεί ως σύμβολο ακόμη και σήμερα. Μάλιστα, ο όρος mentoring χρησιμοποιείται από σύγχρονους Αμερικανούς επιστήμονες  στις έδρες Ψυχοπαιδαγωγικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια! 

Ο ιδανικός παιδαγωγός έχει θεϊκή καταγωγή και, σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο, είναι ένα παράξενο ον: μισός άνθρωπος και μισό θεριό! Ο σοφός κένταυροςΧείρων ενσαρκώνει και περικλείει κάθε μορφή σοφίας και γνώσης. Ήταν ο παιδαγωγός του ομηρικού ήρωα Αχιλλέα, στον οποίο δίδασκε μουσική (λύρα και κιθάρα) και ποίηση. Ο γηραιός Φοίνιξ ήταν επίσης παιδαγωγός του Αχιλλέα και είναι γνωστή η συμβουλή στον μαθητή του, στη Ραψωδία Ι της Ιλιάδας (στ. 438 – 443): Μύθων τε ρητήρ έμεναι  πρηκτήρα τε έργων, δηλαδή να παραμένεις δεινός ρήτορας αλλά και αποτελεσματικός στις πράξεις! 

Το μείζον θέμα της παιδείας απασχόλησε φυσικά τους μεγάλους φιλοσόφους της αρχαιότητας, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Η μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη θεωρείται σήμερα μια αποτελεσματική παιδαγωγική μέθοδος που οδηγεί το παιδί στην αυτογνωσία, στην κατανόηση του εαυτού και του κόσμου, στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και στην ανάκτηση της χαμένης του αυτοπεποίθησης. 

Στα έργα του «Πολιτεία» και «Νόμοι» ο Πλάτων προτείνει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα συμβάλει στην «ακριβεστέραν  παιδείαν» των νέων, με στόχο τη γνώση της αρετής και την έμπρακτη εφαρμογή της.

Ο Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης στα έργα του «Ηθικά Νικομάχεια» και «Πολιτικά» επικεντρώνεται στο πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα της κοινωνίας. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο άνθρωπος είναι φύσει ζώον πολιτικόν. Για να επιτευχθεί το ευ ζην πρέπει ο άνθρωπος να αναπτύξει τον πολιτισμό του και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε μια οργανωμένη κοινωνία, η οποία θα παρέχει οργανωμένη δημόσια εκπαίδευση σε όλους τους πολίτες της. 
Η ηθική εξ έθους περιγίνεται, μας λέει ο Αριστοτέλης, που σημαίνει ότι το ήθος είναι αποτέλεσμα συνεχούς άσκησης και συνήθειας στα ενάρετα έργα. Οι αρετές βρίσκονται μέσα μας εκ φύσεως αλλά ενεργοποιούνται μόνο με τη συνήθεια! 

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁμιλία πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες στὴν Πνύκα



Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁμιλία πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες στὴν Πνύκα


ἐξεφωνήθη ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 1838 καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδαν ΑΙΩΝ τῇ 13ῃ Νοεμβρίου 1838.



Παιδιά μου!

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σᾶς λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.