Τα Τέμπη, το αδιέξοδο, η ανισορροπία και τα επόμενα

10/11/2025

Θέμης Τζήμα

Η κατάσταση στην πατρίδα μας χαρακτηρίζεται από μια οξύμωρη, σχεδόν ειρωνική, ανισορροπία: ενώ οι σχεδιασμοί του κατεστημένου δείχνουν να πετυχαίνουν πλήρως όπως προκύπτει από την πλήρη κατίσχυση της Νέας Δημοκρατίας έναντι των αντιπάλων της σε επίπεδο δημοσκοπήσεων όπως και από την προώθηση του Αλέξη Τσίπρα ως αντιμητσοτακικής «λύσης», αυτή ακριβώς η απαξίωση και η εξαφάνιση κάθε πραγματικής κοινοβουλευτικής αλλά και σταθερής κινηματικής, εναλλακτικής, στην παρούσα κυβέρνηση η οποία «συμβολοποιεί», χωρίς να αποτελεί η ίδια από μόνη της, το εν γένει κατεστημένο, προκαλεί μια θεμελιώδη ανισορροπία στην ίδια την τυπική και απολύτως προβλέψιμη πολιτική εξέλιξη την οποία το κατεστημένο επιδιώκει με σταθερό τρόπο.

Υπάρχει ένα θεμελιώδες πρόβλημα στην προφανή απουσία προοπτικής αλλαγής, την οποία συνήθως προσφέρουν κάποια από τα κοινοβουλευτικά κόμματα: η δυσφορία που γεννά ακόμα και σε πολίτες οι οποίοι μπορεί να ψηφίζουν το κυβερνητικό κόμμα, πολλώ δε μάλλον ευρύτερα στους πολίτες, φθείρει τη δυνατότητα του κατεστημένου να ηγεμονεύει τον λαό, ιδίως δίνοντας θετικές προοπτικές προφανώς εντός της πολιτικής του.

Ο Αουρελιάνο Μπουενδίας και η Παλαιστίνη

 Του Θέμη Τζήμα 

Το πώς ζεις ορίζεται από το πώς αναμένεις το τέλος.

Για όσες και όσους έχουν διαβάσει τα «100 Χρόνια Μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (ίσως το σπουδαιότερο μυθιστόρημα κατά τον γράφοντα, ο οποίος ωστόσο κάθε άλλο παρά καλός γνώστης της λογοτεχνίας είναι) ο Αουρελιάνο Μπουενδίας αποτελεί μάλλον τον κεντρικό(τερο) και γοητευτικότερο ήρωα.

Ο Αουρελιάνο λέει χαμογελώντας: «Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί». Ο Γιαχία Σινουάρ είχε πει κάτι αντίστοιχο: «Τη μέρα που δεν είναι να πεθάνεις δεν σε αγγίζει τίποτα. Τη μέρα που είναι να πεθάνεις δεν σε σώζει τίποτα». Η ζωή ορίζεται από τον τρόπο που αναμένεις τον θάνατό σου. Η ζωή είναι θανατοκεντρική. Το πώς ζεις ορίζεται από το πώς αναμένεις το τέλος. Αυτό ισχύει τόσο για τα άτομα, όσο και για τους λαούς και μάλιστα για τις πρωτοπόρες κάθε φορά δυνάμεις εντός τους («καλή αντάμωση στα γουναράδικα»).

Ο Αουρελιάνο γεννήθηκε με ανοιχτά μάτια και με μια εσωτερική παρόρμηση, με μια λύσσα που τον κατατρώει σε όλη του τη ζωή. Υπάρχει μοίρα; Υπάρχει ως αποτέλεσμα της παρόρμησης που μας κινεί σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Η ψυχιατρικοποίηση, η υπερανάλυση μάς κάνει να το ξεχνάμε. Εν μέρει μόνο φτιάχνουμε τη μοίρα μας, είμαστε φτιαγμένοι από αυτήν, όπου η μοίρα συμπεριλαμβάνει τα ορμέμφυτα, τον τόπο, τον χρόνο, τη γλώσσα μέσα στην οποία γεννιόμαστε.

Περήφανος, δίκαιος, διαισθητικός, ατσάλινος στην παρόρμησή του και στην επιθυμία του, παράφορος θα λέγαμε και με έναν τρόπο (ή μάλλον με πολλούς) αυτό-καταστροφικός. Ο Αουρελιάνο χάνει σε κάθε έναν από τους 32 πολέμους-επαναστάσεις που κάνει. Έχοντας γνωρίσει τον πόλεμο, την επανάσταση, την ήττα, τη δόξα, πεθαίνει στο εργαστήριό του φτιάχνοντας ψαράκια και περιμένοντας να περάσει η κηδεία του. Συνειδητοποιεί κάποια στιγμή ότι πολεμάει από περηφάνια και όχι από ιδεολογία, όχι για το μεγάλο Φιλελεύθερο Κόμμα. Αντί όμως να γίνει ένας απογοητευμένος κυνικός, αντί να συμβιβαστεί, ξαναοργίζεται, ένας γοητευτικός δεινόσαυρος από το παρελθόν απέναντι στη νέα βαρβαρότητα της εταιρείας της μπανάνας και των γκρίνγκος.

Θέμης Τζήμας: Παγκόσμια αναχάραξη χωρών. Γενοκτονία στη Γάζα για το μεγάλο Ισραήλ.

Εξάρτησης-Ολιγαρχία- Μαφία στην Ελλάδα

Ο νομικός, δρ. πολιτικών επιστημών και δημοσίου δικαίου στο Α.Π.Θ και μεταδιδακτορικός ερευνητής Θέμης Τζήμας, μιλάει στον 98.4 για την συστηματική γενοκτονία στη Γάζα στα πλαίσια ενός μεγάλου Ισραήλ με εξαφάνιση των Παλαιστινίων και συνάμα προάγγελος νέας επίθεσης στο Ιράν , μετά την ζωνοποίηση της Συρίας και περίσφιξης του Λιβάνου.

 Αναφέρεται στο κρισιακό αδιέξοδο της Ευρώπης, την οξύτατη πόλωση στις ΗΠΑ αλλά και την εμφάνιση νέων παγκόσμια παικτών. 

«Κάποιοι στην Ελλάδα βγάζουν λεφτά με αντάλλαγμα την εθνική μας κυριαρχία»- Θέμης Τζήμας

Διεθνές Δίκαιο; Ποιο διεθνές δίκαιο; Ένας πρωθυπουργός που ήδη έχει σφαγιάσει την Γάζα, προτείνει στον Αμερικανό πρόεδρο να δολοφονήσουν τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν κι αυτό περνά στη διεθνή ειδησεογραφία ως περίπου…φυσιολογικό.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα που επικαλείται από το πρωί έως το βράδυ το Διεθνές Δίκαιο, συντάσσεται με πίστη που τρομάζει με εκείνους που το εξαϋλώνουν!

Ποια Ελλάδα όμως; Ο Θέμης Τζήμας δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, δηλώνει στο militaire channel ότι «η Ελλάδα έχει περάσει στη σφαίρα της νεοθωμανικής αυτοκρατορίας» και έτσι «επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο ,μόνο όταν αυτό δεν ενοχλεί τις ΗΠΑ, το Ισραήλ κι απ΄ ότι φαίνεται και την Τουρκία».

Η Ελλάδα που είχε πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν , είναι τώρα απέναντι του. Με ποιο κέρδος; Κανένα. Άλλος κερδίζει όπως λέει ο κ.Τζήμας: « Αν το Ιράν χάσει αυτή που θα κερδίσει θα είναι η Τουρκία…Θα δούμε μία ακόμη μεγαλύτερη επέκταση του νεοθωμανικού σχεδίου».

Η κυβέρνηση έχει τη γνωστή στάση. Η αντιπολίτευση γιατί σιωπά; «Όταν δεν έχεις κάτι διαφορετικό να πεις ,τότε δεν μιλάς», λέει ο κ.Τζήμας.

«Η ελληνική ηγεσία έχει επιλέξει να είναι όχι απλά ένας δεδομένος σύμμαχος, αλλά ένας δεδομένος «χώρος»…Δια των ΗΠΑ περνάμε στον έλεγχο Τουρκίας-Ισραήλ. Έχουν αποφασίσει ότι κάποιοι θα βγάζουν λεφτά, με αντάλλαγμα την εθνική μας ύπαρξη και κυριαρχία…Υπάρχει μια συνειδητή πολιτική εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας».

Γιατί η γενοκτονία είναι τόσο εύκολη;

Θέμης Τζήμας

Το ίδιο άρθρο το έχουμε γράψει ξανά. Αλλά πρέπει να γράφεται όπου μπορεί να γραφτεί και να δημοσιευτεί ξανά και ξανά.

Η γενοκτονία των Παλαιστινίων συνεχίζεται

Γιατί μια γενοκτονία είναι τόσο εύκολη; Γιατί η πείνα μπορεί να επιβάλλεται με τόσο μεγάλη άνεση σε εκατομμύρια ανθρώπους; Ο πρόεδρος των ΗΠΑ υποτίθεται ότι έχει δυσαρεστηθεί με τον «Μπίμπι», ωστόσο ούτε ένας πύραυλος θα παραδοθεί με καθυστέρηση στο Ισραήλ. Οι «δυσαρέσκειες» των προέδρων των ΗΠΑ άλλωστε αποτελούν παιχνίδι γνωστό από παλιά, όποτε πρέπει να πάρουν διπλωματικώ τω τρόπω αποστάσεις από εγκλήματα του Ισραήλ τα οποία είναι πολύ μεγάλα ακόμα και για να τα φορτωθεί αυτό το σύστημα εξουσίας των ΗΠΑ. Η Ε.Ε. κάτι ψέλλισε αλλά έκτοτε ουδέν. Οι Άραβες ηγέτες προτιμούν σε μεγάλο αριθμό να κοιτούν από την άλλη. Γιατί η γενοκτονία είναι τόσο εύκολη λοιπόν στις μέρες μας;

Στην πραγματικότητα και όσο και αν μας ξενίζει, οι γενοκτονίες ήταν πάντα εύκολες. Ποτέ, καμία γενοκτονία δεν σταμάτησε επειδή η διεθνής κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε ή ακόμα περισσότερο επειδή νοιάστηκαν οι ηγέτες των ξένων κρατών. Από την αποικιοκρατία έως το ολοκαύτωμα και από τη γενοκτονία Αρμενίων και Ποντίων έως τη Γάζα, οι γενοκτονίες λάμβαναν χώρα σε πλήρη «ηρεμία» όσο δεν προβαλλόταν επαρκής αντίσταση με στρατιωτικά μέσα ενάντια στο γενοκτονικό μηχανισμό. Οι Ναζί ηττήθηκαν στα πεδία των μαχών. Έτσι σταμάτησε η γενοκτονία. Στην Τουρκία που δεν υπήρξε ήττα του γενοκτονικού μηχανισμού, οι γενοκτονίες συνεχίστηκαν μέχρι την ολοκλήρωσή τους. Κανείς δε νοιάστηκε, κανείς δεν σταμάτησε ό,τι συνέβαινε.

Πρόκειται για ένα στοιχείο της διεθνοπολιτικής και της ατομικής συνείδησης σε μαζική κλίμακα. Από την πρώτη πλευρά έχει να κάνει με τον γνωστό κυνισμό των διεθνών σχέσεων. Η παρεμβολή σε ένα γενοκτονικό σχέδιο προϋποθέτει ότι υπάρχει επαρκές διακύβευμα ούτως ώστε ξένες δυνάμεις να συγκρουστούν με το κράτος το οποίο τελεί τη γενοκτονία. Αν εξαιρέσει κανείς τον άξονα της αντίστασης καμία άλλη δύναμη δεν εξέφρασε εμπράκτως την αντίθεσή με τη γενοκτονία.

Στο επίπεδο της ατομικής συνείδησης, ιδίως δε σε μαζική κλίμακα, έχει να κάνει με την περιορισμένη ενσυναίσθηση και τη μαζική αλλοτρίωση η οποία εμπεδώνεται μέσα από το σύμπλεγμα ΜΜΕ και πολύ μεγάλου κεφαλαίου. Η διείσδυση των σιωνιστικών λόμπι σε μεγάλες εταιρείες, κινηματογραφικά στούντιο, ειδησεογραφικά μέσα, μυστικές υπηρεσίες, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια συνθέτει το βασικό σύμπλεγμα δια του οποίου η γενοκτονία θάβεται ή τουλάχιστον υποβαθμίζεται στη δημόσια συζήτηση.

Η περίπτωση της Microsoft είναι μια από τις πλέον πρόσφατες. Η Microsoft παραδέχτηκε ότι παρέδωσε μεγάλες ποσότητες υπηρεσιών τεχνητής νοημοσύνης και υπηρεσιών αποθήκευσης cloud στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας της Γάζας, αλλά δήλωσε ότι μια εσωτερική έρευνα δεν βρήκε αποδείξεις ότι ο IDF «χρησιμοποίησε αυτές τις υπηρεσίες για να στοχεύσει ή να βλάψει τους Παλαιστίνιους». Πρόκειται για αστεία περισσότερους από χίλιους πρώην στρατιώτες και αξιωματικούς πληροφοριών των IDF στα γραφεία του στο Ισραήλ και δεκάδες πρώην αξιωματικούς των IDF στα παγκόσμια αρχηγείατης στο Redmond, Σιάτλ, και στα γραφεία της στο Μαϊάμι, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Βοστώνη και στη Νέα Υόρκη. Η Microsoft επαναλαμβάνει το προηγούμενο της IBM και της βοήθειας που είχε παράσχει η τελευταία στο ναζιστικό καθεστώς προκειμένου να εντοπίσει Εβραίους. Όπως τότε η IBM, με ανάλογο τρόπο σήμερα η Microsoft προσφέρει τα αναγκαία μέσα τέλεσης της γενοκτονίας στη Γάζα.

Θέμης Τζήμας: «Η Ελλάδα έχει πια αναδείξει το δόγμα της αδυναμίας»

«Η Ελλάδα έχει αναδείξει, ειδικά μετά από το 2010 και μετά το δόγμα της αδυναμίας». Ο δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Θέμης Τζήμας, μιλά στο militaire channel για την εκκωφαντική σιωπή που επικρατεί σχεδόν στο σύνολο του πολιτικού κόσμου για την πορεία των εθνικών θεμάτων και ειδικά των ελληνοτουρκικών.

Η συζήτηση ξεκινά από την επιλογή του κ.Μητσοτάκη για το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Θέμης Τζήμας μας υπενθυμίζει τις δύο πολύ μελανές στιγμές του. Η μία ήταν όταν παρέδωσε την ελληνική επικράτεια στα χέρια του γερουσιαστή Μενέντεζ, ο οποίος οδεύει προς τη φυλακή. Η δεύτερη η ανοχή του στην ομιλία του Αζοφίτη στη Βουλή. Και υπάρχουν βέβαια και όσα καταγγέλουν οι συγγενείς του εγκλήματος των Τεμπών για τη στάση του στο θέμα των ερευνών.

Η επιλογή Μητσοτάκη δείχνει σύμφωνα με τον κ.Τζήμα ότι ο πρωθυπουργός αισθάνεται ακλόνητος και μπορεί να επιβάλει ότι και όποιον θέλει. «Ο κ.Τασούλας είναι μια επιλογή πολύ χαμηλού επιπέδου», επισημαίνει. «Η επιλογή Τασούλα είναι επιλογή υποστήριξης της εξάρτησης, είναι ένας άνθρωπος που έχει ταυτιστεί με την αμερικανική πρεσβεία», προσθέτει.

Θ. Τζήμας : Πολιτική αποτίμηση Σημίτη, Ελληνοτουρκικά, Μέση Ανατολή - Ουκρανία και ο Μασκ

Ο Θέμης Τζήμας ,νομικός- διδάκτορας δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής , σε μια συζήτηση στον 98.4 αποτιμά την πολιτική διαδρομή του Κώστα Σημίτη, υποστηρίζοντας ότι αυτό που αποτελεί μέχρι σήμερα δομικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής , ανεξαρτήτως κομμάτων που κυβερνούν , μετά την πρωθυπουργία του, είναι η ιδεολογία του "σημιτησμού" που διαχέεται ως συστημική εκδοχή , οριζόντια στο πολιτικό σύστημα . Μάλιστα , όπως τονίζει, ο λεγόμενος "εκσυγχρονισμός" είναι η ανώτερη εκδοχή του, που στην Ελλάδα είναι ο αντεστραμμένος λαϊκισμός των ελίτ. 

Ο Θέμης Τζήμας, μιλάει ακόμη για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, τονίζοντας ότι η ελληνική θέση είναι μια "δεδηλωμένη αδυναμία" πλέον αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού. Για τη δε Τουρκία, βλέπει ότι ως σύμμαχος των ΗΠΑ για μόχλευση πλέον όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και του Ιράν, αναβαθμίζεται με αποτέλεσμα να έχει ανοίξει η "όρεξη" της και για διευθετήσεις προς τα δυτικά της. Όπως λέει, αυτή την ώρα στρατηγικά με επίκεντρο την Συρία, βλέπει σύγκλιση συμφερόντων Ισραήλ με Τουρκία και καμία διάθεση του Ισραήλ να ανοίξει μέτωπο με τον δεύτερο μεγαλύτερο νατοϊκό στρατό για τους Κούρδους. Στην Ουκρανία για την ώρα δεν διαπιστώνει, παρά τα υπεσχημένα Τράμπ, ένα πειστικό σχέδιο άμεσης εξόδου από την κλιμάκωση του πολέμου, ενώ αίσθηση προκαλούν τα όσα λέει για τον ρόλο του Ίλον Μάσκ με την ενεργό εμπλοκή του σε πολιτικά ζητήματα και υπόδειξης επιλογής κυβερνήσεων σε Ευρώπη και αλλαχού , μέσω και της πλατφόρμας ενημέρωσης με δισεκατομμύρια χρήστες, της οποίας είναι ιδιοκτήτης.

Θέμης Τζήμας:Η επάνοδος του Τραμπ η πολιτική αβεβαιότητα και η "αφασία" της πολιτικής σκηνής

Ο Θέμης Τζήμας δικηγόρος, διδάκτορας δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής, μιλάει στον 98.4 για το τι σηματοδοτεί η μετάβαση στις ΗΠΑ στην εποχή Τράμπ, για το εσωτερικό τους, την Ευρώπη, τις μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή, αλλά και ποια διάταξη ισχύος διαμορφώνεται σε χώρες με γεωστρατηγική βάθους και χώρες , όπως λέει και για την δική μας, που ετεροκαθορίζονται από το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό χωρών όπως οι ΗΠΑ. 

Μιλάει για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το Κυπριακό, αλλά και τις νέες αβεβαιότητες παγκόσμια σε οικονομία και ενέργεια.
Αναφορικά τέλος με την εικόνα που παρουσιάζει η εγχώρια πολιτική σκηνή, ακτινογραφεί μία εικόνα "αφασίας" όπως την αποκαλεί στην αντιπολίτευση από τα αριστερά της ΝΔ συνολικά και μια εικόνα περιορισμένης στα μικρά και όχι στα μεγάλα όπου εκεί μπαίνουν όρια, στις δυνάμεις από τα δεξιά του κυβερνώντος κόμματος.

 
Ο Θέμης Τζήμας, διατυπώνει την άποψη ότι χωρίς άλλοθι "πάτρωνα" όπως στα μνημόνια , η ελληνική πολιτική ελίτ αντιλαμβάνεται πως η νέα επερχόμενη κρίση , θα "σκάσει" στα χέρια όποιου θα βρίσκεται εκείνη την στιγμή στα πράγματα και υπό αυτή την έννοια, όλοι με διαφορετικό τρόπο βέβαια, προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις από αυτό.

«Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια τραγωδία όπως το 1974» - Θέμης Τζήμας

Το Ισραήλ σύμφωνα με τα στοιχεία που το ίδιο δημοσιοποιεί , σκοτώνει 10 αμάχους, προκειμένου να εξοντώσει έναν μαχητή! Είναι αυτό «νόμιμο δικαίωμα στην αυτοάμυνα»; Τη Δευτέρα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επίθεση της Χαμάς στο Ισρασήλ. Επίθεση που καταδικάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη. Δεν συνέβη το ίδιο με όσα έχει κάνει το Ισραήλ. Η πολιτισμένη Δύση έφθασε στο σημείο να εκφράζει σχεδόν το …θαυμασμό της για τις επιχειρήσεις κρατικής τρομοκρατίας του Ισραήλ.

Ο δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Θέμης Τζήμας, αναλύει τα γεγονότα, όπως πάντα χωρίς φόβο και πάθος. 

Εξηγεί γιατί η Δύση συμπεριφέρεται με τόσο απαράδεκτο τρόπο.Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει στην αμήχανη Ελλάδα και σε όσα απίθανα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας. Μια παραπαίουσα κυβέρνηση και μια διαλυμένη αντιπολίτευση! «Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια εθνική τραγωδία ,όπως το 1974», λέει ο κ.Τζήμας. Η άποψη του δεν νομίζουμε πως τρομάζει κανέναν, γιατί όλοι μας πλέον έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε αυτό που ο κ.Τζήμας τολμά να πει.

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής - Συνάντηση - Συζήτηση

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής Συνάντηση - Συζήτηση | 2η ημέρα

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – ‘Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου και η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου (ΕΠΟΦΕΚ), συνεπείς προς την πατροπαράδοτη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου, που στα δημοτικά τραγούδια αποκαλούνται «αδερφές», οργανώνουν στην πόλη των Χανίων, στο Αμφιθέατρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων (Ελευθ. Βενιζέλου 28), Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 17.30, και Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2024, ώρα 18.00, εκδήλωση Μνήμης για τη θλιβερή επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με θέμα: «Το Κυπριακό σε κρίσιμους καιρούς. Συνάντηση – συζήτηση».

  Στην εκδήλωση μετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και ειδικοί ερευνητές:

  Γεώργιος Αϊφαντής, Διπλωμάτης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α' επί τιμή, Μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο (ΕΠ.Ε.Κ.Κ).

  Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

  Διονύσης Δρόσος, Ομότ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  

Θέμης Τζήμας: Η επιστροφή Τραμπ - Η αναζήτηση του επόμενου "πρόθυμου Μητσοτάκη"

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/iKcGe_Nwawo?si=mPcyYrCIzo6_VGzF

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το σύστημα εξουσίας σε μετάβαση

Θέμης Τζήμας

Οι Ευρωεκλογές πέρασαν. Ο ελληνικός λαός φρόντισε να πετύχει κάτι που δεν είχε συμβεί (μάλλον) ποτέ στο παρελθόν: έχασαν όλοι.

Οι Ευρωεκλογές πέρασαν. Πολύ σοφά ο ελληνικός λαός φρόντισε να πετύχει κάτι που δεν είχε συμβεί (μάλλον) ποτέ στο παρελθόν: έχασαν όλοι και περισσότερο από όλους οι τρεις πρώτοι ή αλλιώς οι τρεις συνένοχοι. Η εξέλιξη αυτή συγχρονίζεται με τα τεκταινόμενα στα ενδότερα του συστήματος εξουσίας.

Η ηγεσία του γνωστού πατριάρχη της γνωστής οικογένειας μέσα στην ελληνική ολιγαρχία, οδεύει στη λήξη της για βιολογικούς λόγους. Η συνθήκη αυτή διαμορφώνει μετατοπίσεις και ευκαιριακές συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό της ολιγαρχίας όσο και μεταξύ ολιγαρχών και κυβέρνησης. Η ολιγαρχία μέχρι ενός σημείου είχε βρει μια απρόσμενη σταθερότητα με την οικογένεια Μητσοτάκη και τον γόνο αυτής στην πρωθυπουργία αλλά δεν έμενε αδιάφορη για τα τεκταινόμενα στην αντιπολίτευση. Όσο η τελευταία βολοδέρνει στην εκλογική ανυποληψία, τόσο το σύστημα γίνεται όλο περισσότερο ασύμμετρο και ανισόρροπο. Εξ ου και η ολιγαρχία πέρα από την περίπτωση των ηγεσιών των τριών κομμάτων (όπως και μικρότερων) ποντάρει και σε άλλα στελέχη είτε πρόκειται για αυτοδιοικητικούς, είτε για βουλευτές, ευρωβουλευτές κλπ., σε συνδυασμούς μονοκομματικούς ή πολυκομματικούς.

Επιπλέον, εδώ και καιρό δε λείπουν οι εντάσεις με επίκεντρο τη μοιρασιά για τις αγαπημένες δουλειές της ολιγαρχίας και του παρασιτισμού (απορρίμματα, υποδομές. προμήθειες κλπ.). Η σύγκρουση Μητσοτάκη και Μαρινάκη δεν πέρασε απαρατήρητη και φαίνεται ότι οδηγήθηκε σε μια πρόσκαιρη ανακωχή με εκατέρωθεν παραχωρήσεις. Για παράδειγμα, στην υπόθεση της δολοφονίας Λυγγερίδη έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα μάθουμε ποια ακόμα τηλέφωνα χτύπησαν τη βραδιά της δολοφονίας και αντιστοίχως γιατί μπήκε (άνω;) τελεία στις αποκαλύψεις των ΜΜΕ συμφερόντων Μαρινάκη σχετικώς με τα Τέμπη. Οι υποθέσεις (ή για να είμαστε ακριβέστεροι τα «άπλυτα») των ολιγαρχών, των συμμάχων τους επιχειρηματιών μικρότερου εκτοπίσματος και των πολιτικών προσώπων με τα οποία διαπλέκονται δεν έχουν τέλος ούτε ως προς την έκταση, ούτε ως προς τη δυσωδία της διαφθοράς, όπως άλλωστε αρμόζει σε κάθε αποικία, ιδιότυπη ή μη. Αν το ένα αγαπημένο τους σπορ είναι η λεηλασία της χώρας, το άλλο είναι οι εκατέρωθεν εκβιασμοί, οι οποίοι ενίοτε διεκπεραιώνονται από τα εκτελεστικά όργανα της μαφίας και του παρακράτους.

Το ουδέτερο και η (νεοφιλελεύθερη, αντικοινωνική) «θρησκεία» της ατομικής επιθυμίας

Θέμης Τζήμας

Μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια για την Eurovision 2024.

Τη Eurovision που μας πέρασε μπορούμε να τη θυμόμαστε για αρκετά: πρώτα και κύρια για τη χυδαία, αιματοβαμμένη υποκρισία της με την οποία όσο μπορούσε ξέπλυνε το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ. Δεύτερον για την αφόρητη (καθόλου καλτ) κακογουστιά, η οποία ήταν τόσο μεγάλη ώστε σκέπασε ακόμα και το πόσο κακή είναι μουσικώς, αυτή η εκδοχή ευρωπαϊκής ποπ. Τρίτον, για το γεγονός ότι η Μαρίνα Σάττι χασμουρήθηκε και αυτό εξόργισε την πρεσβεία του Ισραήλ και τους ουκ ολίγους Ελληνόφωνους υπερασπιστές της στην πολιτική και στα ΜΜΕ. Και τέταρτον, γιατί το ουδέτερο ξαναήρθε στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης ως σηματωρός ενός κάποιου «προοδευτισμού».

  Ο Βασίλης Ξυδιάς σε ένα προηγούμενο άρθρο του έδωσε την πλήρη εικόνα του θέματος με το άρθρο του

 «Δικαιωματισμὸς: ἡ μεταφυσικὴ οὐτοπία τοῦ ἀπόλυτου αὐτοπροσδιορισμοῦ». 

Ας μας επιτραπούν μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια.

Πρώτον, έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι πλέον δε μιλούμε για ομοφυλοφιλικό κίνημα αλλά για ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πρόκειται για μια υπόρρητη δήλωση εγκατάλειψης του όποιου παλαιότερου ριζοσπαστικού και απελευθερωτικού χαρακτήρα του αγώνα των ομοφυλοφίλων (πολύ περισσότερο των γυναικών) μέσα στο δεδομένο κοινωνικό πλαίσιο και προς την κατεύθυνση της επαναστατικοποίησής του και ανατροπής του, προς όφελος της τόσο αγαπημένης από το σύστημα εξουσίας απόπειρας δόμησης πολλών, μικρών, εναλλακτικών κοινοτήτων, με τη μία να βρίσκεται δίπλα στην άλλη αθροιζόμενη, χωρίς να συνθέτουν σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα οτιδήποτε το ενιαίο, σταθερό και συνεκτικό. Κάθε κοινότητα στα δικά της, με τον καθωσπρεπισμό της και την πολιτική της ορθότητα, τα δε άτομα να μετακινούνται κάθε ημέρα, μήνα ή χρόνο, από τη μια στην άλλη, χωρίς ποτέ να στρατεύονται σε οτιδήποτε επαρκώς μεγάλο ώστε να μπορεί να γίνει όντως επικίνδυνο για το σύστημα εξουσίας.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη και η ανόητη σιωπή της αριστεράς

Θέμης Τζήμας

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ 2024: ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα, έως και εντυπωσιακά πράγματα (ή για να το θέσουμε με άλλους όρους, εξόχως ανησυχητικά).

Η ετήσια σύνοδος του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ ολοκληρώθηκε στις 19 Ιανουαρίου, συγκεντρώνοντας, όπως συνήθως, την προσοχή των μεγαλυτέρων διεθνώς μέσων ενημέρωσης. Η αλήθεια είναι ότι ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα, έως και εντυπωσιακά πράγματα (ή για να το θέσουμε με άλλους όρους, εξόχως ανησυχητικά). Ανάμεσα σε άλλα ζητήματα αξίζει να δει κανείς τις συζητήσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ).

Το 2023, στο αντίστοιχο Φόρουμ του Νταβός είχε παρουσιαστεί ένα σύντομο βίντεο για το πώς η ήδη υπάρχουσα τεχνολογία ΤΝ μπορεί να αποκωδικοποιεί τα εγκεφαλικά μας κύματα και προφανώς θα το κάνει πολύ καλύτερα στο μέλλον. Όπως κάθε νέα τεχνολογία, η ΤΝ διαθέτει μια τουλάχιστον τριπλή εκδοχή στην επίδρασή της: η πιο θετικώς αποδεκτή, η οποία πάντα προτάσσεται, είναι αυτή η οποία σχετίζεται με τη θεραπεία βλαβών στον οργανισμό και ασθενειών. Η δεύτερη εκδοχή αφορά τις παντελώς αχρείαστες πλην όμως συστηματικώς προωθούμενες καθημερινές χρήσεις: δεν θα έχουμε πια ποντίκι στον υπολογιστή, δεν θα έχουμε πληκτρολόγια και περιττές οθόνες, αλλά θα κουνάμε τα χέρια μας προκειμένου να σερφάρουμε στο διαδίκτυο, να ενεργοποιούμε τις συσκευές μας και να κάνουμε άλλα εξωτικά πράγματα. Η τρίτη, ωστόσο, εκδοχή έχει να κάνει με κάπως πιο ενοχλητικές και απειλητικές καταστάσεις: με την επιτήρηση και με τον έλεγχο απευθείας στον εγκέφαλό μας και πρώτα από όλα με τον έλεγχο στο εργασιακό περιβάλλον και στο πεδίο της αστυνόμευσης.

Μάλιστα στο βίντεο στο οποίο αναφερόμαστε, η μελλοντολόγος και νομικός (“futurist and legal ethicist”, για να μη νομίζετε ότι χλευάζουμε την επιστημόνισσα) όλως τυχαίως αναφέρθηκε σε ένα θανατηφόρο δυστύχημα, που είχε προκληθεί από έναν κουρασμένο επαγγελματία οδηγό και το οποίο θα είχε προληφθεί, αν ο οδηγός φορούσε ένα καπέλο αποτύπωσης των εγκεφαλικών του κυμάτων, που θα μετέδιδε πληροφορίες στο αφεντικό του, ώστε ο τελευταίος να μην τον αφήσει να οδηγήσει. Επίσης παρουσιάστηκε το υποθετικό παράδειγμα ενός υπαλλήλου γραφείου, του οποίου οι απάτες θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν χάρη στην πρόσβαση της αστυνομίας στο εγκεφαλικό του αποτύπωμα. (Για να το κάνουμε πιο δελεαστικό: φανταστείτε να μπορούσαμε να εντοπίσουμε τα εγκεφαλικά κύματα σεξουαλικών εγκληματιών και να τους τσακώσουμε προληπτικώς. Καλό;) Μάλιστα η επιστήμων στο εν λόγω πάνελ μας ενημέρωσε ότι ως κοινωνία θέλουμε να έχουμε δυνατότητες παρέμβασης, προκειμένου να αποτρέπουμε ατυχήματα και συμφορές, όπως και για να μην κουραζόμαστε πολύ. Θα μου πείτε υπάρχει και ο απλούστερος τρόπος για λιγότερη κούραση και ατυχήματα, που είναι να δουλεύουμε λιγότερο και να ξεκουραζόμαστε περισσότερο. Η απάντησή μας είναι απλή και μονολεκτική: boomers.

Θέμης Τζήμας: Τι ακριβώς συζητάς με όποιον αμφισβητεί την εθνική σου κυριαρχία;

Θ. ΤΖΗΜΑΣ: Αγγίζουμε τα όρια μιας γενικευμένης κλίμακας περιφερειακής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή

Οι συντετριμμένες προσδοκίες μας θα οδηγήσουν σε εθνική κρίση - Θ. Τζήμας

Πότε σταματήσαμε να μιλάμε για την οικονομία;

Θέμης Τζήμας

Όταν θα υπάρξουν κόμματα τα οποία θα μιλούν για την πραγματική οικονομία, τότε θα αμφισβητηθεί η Δεξιά.

Ακούει κανείς την τρέχουσα συζήτηση στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου και απορεί για το μέγεθος της ήττας των κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης έναντι της ΝΔ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ελληνικό ΑΕΠ ήταν το 2007 σε σταθερές τιμές δολαρίων 265,97 δισ. δολάρια. Το 2021 ήταν 201,2 δισ. δολάρια, δηλαδή η Ελλάδα είχε γίνει περίπου κατά 25% φτωχότερη, μετά από 14 χρόνια και μετά από τρία «σωτήρια» μνημόνια (με κάθε ένα εκ των τριών πρώτων κομμάτων να είναι ένοχο για τουλάχιστον ένα). Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, το 2009 ήταν 144% του ΑΕΠ, ενώ το 2021 ήταν 237,1%. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, τον Φεβρουάριο του 2023 το ποσοστό του ιδιωτικού χρέους ήταν 120,7% του ΑΕΠ. Το δε 63,4% του ιδιωτικού χρέους είναι ληξιπρόθεσμο. Το συνολικό (δημόσιο και ιδιωτικό χρέος) στην ελληνική οικονομία είναι 357% του ΑΕΠ. Έχουμε λοιπόν μια οικονομία που φτωχαίνει, η οποία παράγει σταθερά λιγότερο πλούτο από όσο πριν τα μνημόνια και ένα μεικτό χρέος το οποίο πνίγει τις παραγωγικές δυνάμεις στη χώρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2023, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός δεν ξεπερνά το 52% του συνολικού πληθυσμού. Πρόκειται για μια από τις χαμηλότερες επιδόσεις σε επίπεδο Ε.Ε. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, «το 2021 η Ελλάδα ανέκαμψε από το σοκ της πανδημίας, αν και το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολειπόταν του επιπέδου του 2019 κατά περίπου 1%. Ωστόσο, συνυπολογίζοντας και το κόστος διαβίωσης, η Ελλάδα είχε το δεύτερο χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ε.Ε. Επιπλέον, ήταν το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο το συγκεκριμένο μέγεθος βρισκόταν χαμηλότερα του αντίστοιχου επιπέδου του 2007 […] τον Μάρτιο του 2021 κατά μέσο όρο οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης απασχολούνταν το 76% του χρόνου εργασίας των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης, αλλά αμείβονταν μόλις με το 38% της αμοιβής των τελευταίων».»

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;: Το βιβλίο του Θέμη Τζήμα, "Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία, τι;" έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Στην Τουρκία χαρίζει την Ρωσία ο Μητσοτάκης

"... Τί ωθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό να ακολουθεί σχεδόν πολιτική… Σαακασβίλι απέναντι στην Ρωσία; Ίσως κάποιες υποσχέσεις από τις ΗΠΑ, ίσως ο ανόητος υπολογισμός πως αν φανούμε “βασιλικότεροι του βασιλέως” προς την Ουάσιγκτον, θα ανταμειφθούμε οικονομικώς και διεθνοπολιτικώς έναντι της Τουρκίας. 

Πρόκειται για δύο αφελείς, μη ρεαλιστικούς υπολογισμούς. Όπως αποδείχτηκε με την Γεωργία το 2008, με τους Κούρδους της Συρίας, με τους Αφγανούς συμμάχους των Αμερικανών, με τον Ζελένσκι τώρα, οι ΗΠΑ ασχέτως του ποιες υποσχέσεις δίνουν στα κρυφά, όταν έρθει η κρίσιμη ώρα επιμένουν σε όσα έχουν πει δημοσίως.

Στην περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας έχει ξεκαθαριστεί επανειλημμένως ότι το μεν ΝΑΤΟ δεν θα παρέμβει σε σύγκρουση μεταξύ δύο χωρών-μελών, οι δε ΗΠΑ έχουν επί δεκαετίες αρνηθεί να δώσουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας. Όσο καλά παιδιά κι αν δείξουμε, όσο κι αν συμπεριφερθούμε “βασιλικότεροι του βασιλέως”, οι ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν μαζί μας εναντίον της Τουρκίας, δεν θα επιβάλλουν κυρώσεις (οι οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αποτρέψουν μια επίθεση) δεν θα “αρπάξουν από το αυτί” τον Ερντογάν, ούτως ώστε να σταματήσουν μια στρατιωτική επιχείρηση την οποία ενδεχομένως θα αποφασίσει εναντίον μας.

Η τουρκική εθνική πολιτική

Αντίθετα προς την Ελλάδα, η Τουρκία χτίζει την δική της εθνική πολιτική εδώ και περισσότερο από 20 χρόνια. Η πολιτική που εκφράζεται σε ηγετικό επίπεδο από τον Ερντογάν δεν αποτελεί παράδειγμα πρωτοτυπίας ή μοναδικότητας. Αν κοιτάξουμε την ελληνική πολιτική της δεκαετίας του 1980 θα βρούμε προφανείς αναλογίες, παρότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πολύ λιγότερο χρόνο και σταθερότητα μπροστά του από ό,τι είχε ο Ερντογάν. Έχοντας περιορίσει τον ρόλο των ανθρώπων των ΗΠΑ μέσα στο βαθύ τουρκικό κράτος, ή τουλάχιστον έχοντας εξαναγκάσει τους τελευταίους να σιωπούν, ο Ερντογάν επέβαλε έναν μη δυτικοκεντρικό νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό, σε διαφοροποίηση από τον δυτικοκεντρικό νεοοθωμανισμό του Οζάλ.

Η Τουρκία επέλεξε, λοιπόν, να αποτελέσει δύσκολο μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά προφανώς να μείνει στο ΝΑΤΟ..."

Όλο το άρθρο....

Στην Τουρκία χαρίζει την Ρωσία ο Μητσοτάκης: Στην υποτυπώδη διεθνοπολιτική ανάλυση που εξελίσσεται στην χώρα μας, εντοπίζεται μια θεμελιώδης παρεξήγηση: