Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022

Σαν σήμερα.... 3 του Σεπτέμβρη 1974, ήταν η ημέρα Ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.

Σαν σήμερα....       

 

3 του Σεπτέμβρη 1974,  ήταν η ημέρα Ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.      






Τασιόπουλος Γιώργος 


"...Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί.

 Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας..." 
(Επίκαιρο όσο ποτέ απόσπασμα)

 Αναδημοσιεύω μια σελίδα από το βιβλίο του συναγωνιστή Γιώργου Παπαγιαννοπούλου, "Η σκοτεινή πλευρά του Ήλιου", που συμμετείχε στη συγγραφή του ιδρυτικού κειμένου.     
    
Το αυθεντικό κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, που παρουσιάστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ της διολίσθησης στο σημιτικό εκσυγχρονισμό των χρηματιστηρίων, των Ιμίων και της Μαδρίτης, του ενδοτισμού και της απεμπόλησης εθνικής κυριαρχίας και των Μνημονίων. 

 Τα πρόσωπα που συνέγραψαν τη διακήρυξη σταδιακά διαφώνησαν και απομακρύνθηκαν.     

  Όλο το κείμενο της διακήρυξης:

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

3 του Σεπτέμβρη του 1974 η ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

3 Σεπτεμβρίου 1974: Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ - PatrisNews - Εφημερίδα Πατρίς  Ηλείας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ


Στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Όχι τυχαία επέλεξε την ιστορική ημερομηνία.
Αλήθεια, διαβάζοντας το ιδρυτικό κείμενο πόσο δικαιωμένοι να νιώθουν όλοι αυτοί που στρατεύτηκαν σε αυτή την προσπάθεια;
Όχι τυχαία η διακήρυξη ξεκίνησε με την μεγάλη πληγή του έθνους την "τραγωδία της Κύπρου καθώς και τους κίνδυνους που έχουν προκύψει για το έθνος". Τι σχέση μπορούν να έχουν οι επίγονοι του ΚΙΝΑΛ με αυτή την αγωνία; 
Πόσο ενστερνίζονται, οι υποτακτικοί των πρεσβειών και των μνημονίων, ως αιτία της κακοδαιμονία μας την άποψη ότι η "...Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας", ότι η "...Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, (...)
Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου, που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού, αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας...";

Ολόκληρο το κείμενο της διακήρυξης

"Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Ελληνα.
Ομως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δεν δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.
Είναι βαθιά η ανησυχία του ελληνικού Λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν -το γρηγορότερο δυνατό- από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Οτι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.
Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.
Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

3 ΤΟΥ ΣΕΠΤΈΜΒΡΗ


Η μέρα που ο Όθωνας αναγκάστηκε να βγει στο παράθυρο για να αντιμετωπίσει τους επαναστατημένους Έλληνες.


Ήταν 3 Σεπτεμβρίου 1843 και ο λαός απαιτούσε Σύνταγμα.

Το σχέδιο είχε ως εξής. Ο Σκαρβέλης και ο Καλλέργης θα απέκλειαν με τις δυνάμεις τους τα ανάκτορα, ενώ ο παλαιός αγωνιστής και σημαίνον μέλος της συνωμοσίας Ιωάννης Μακρυγιάννης θα προκαλούσε αντιπερισπασμό με τους άνδρες του. 
Τελικά, μετά από σύσκεψη, η εξέγερση αναβλήθηκε για την επόμενη νύχτα. Η κυβέρνηση όμως, έχοντας πληροφορηθεί τα σχέδια των συνωμοτών, έστειλε αποσπάσματα τα οποία περικύκλωσαν την οικία του Μακρυγιάννη στην οποία οχυρώθηκαν ο ίδιος και λίγοι φίλοι του. Ταυτόχρονα, αύξησαν τα μέτρα φρούρησης των ανακτόρων και εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για 83 υπόπτους.
Το ίδιο βράδυ, ωστόσο φίλοι του Μακρυγιάννη διέσπασαν τον κλοιό και ενίσχυσαν την άμυνα της οικίας του. Ταυτόχρονα ο Καλλέργης, από το Μοναστηράκι, με την ιαχή «Ζήτω το Σύνταγμα» και επικεφαλής των ανδρών του βάδισε κατά των Ανακτόρων.
Παράλληλα έδωσε εντολή σε έναν λόχο να λύσει την πολιορκία του Μακρυγιάννη. Ήταν 1 π.μ όταν ο βασιλιάς, που εργαζόταν ακόμη στο γραφείο του, άκουσε τις ζητωκραυγές και πληροφορήθηκε την ανταρσία του στρατού του. Ο Όθων έστειλε τον υπασπιστή του ώστε να πληροφορηθεί τα αιτήματα των επαναστατών. Οι τελευταίοι όμως τον συνέλαβαν. 

Τότε αναγκάστηκε ο ίδιος να εμφανιστεί σε ένα παράθυρο των ανακτόρων και να ρωτήσει τον Καλλέργη τι ζητούσε. Ο Καλλέργης απάντησε ότι ο στρατός και λαός ζητούσαν σύνταγμα. Ο βασιλιάς απάντησε οργισμένα «Ας διαλυθούν και θα μεριμνήσω για την αίτησή τους». Ο συνταγματάρχης απάντησε «Μεγαλειότατε δεν θα διαλυθούν μέχρις ότου αποφασίσετε με το Συμβούλιο της Επικρατείας». 
Μπροστά στην επιμονή των επαναστατών και την άρνησή τους να συναντήσει τους πρεσβευτές των τριών Δυνάμεων ο Όθωνας αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Υπέγραψε την άμεση σύγκληση «Εθνικής Συνέλευσης», τον διορισμό νέου υπουργικού συμβουλίου και την απομάκρυνση όλων των ξένων που υπηρετούσαν σε κρατικές υπηρεσίες. 

Παράλληλα υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η 3η Σεπτεμβρίου ανακηρυσσόταν «ημέρα εορτάσιμος…» και απονεμόταν η βασιλική ευαρέσκεια στον Καλλέργη και στον Μακρυγιάννη επειδή τήρησαν την τάξη και την ασφάλεια κατά τα γεγονότα της ημέρας! 

Πληροφορίες "Μηχανή του Χρόνου"
ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2019

Μακρυγιάννης: Η πατρίδα να μην κυβερνιέται με το “έτζι θέλω”

Επέτειος 3ης Σεπτεμβρίου 1843-Αποσπάσματα από τα «Απομνημονεύματα» * του Μακρυγιάννη
Είδα ότι η Κυβέρνησή µας έφυγε όλως-διόλου από την δικαιοσύνη. Τότε έπρεπε ο κάθε αγωνιστής να προσέχη δια την πατρίδα του και του-λόγου-του “να µην κυβερνιέται µε το “”έτζι-θέλω”””.
Αφού κατήχησα όλο το κράτος ” µε τις υπογραφές, έκρινα εύλογον να βάλω και πολιτικούς εις την πρωτεύουσα. Κανένας άλλος δεν ήταν να είχα ‘µπιστοσύνη -ο Μεταξάς, ότι έδειξε και χαραχτήρα εις την προεδρία του Μαυροκορδάτου. Τότε ορκιζόµαστε ότι να κάµωµεν Εθνική Συνέλεψη και Σύνταµα, να διοικιώµαστε τοιούτως. Κι’ αν ο Βασιλέας υπογράψη, να ήµαστε υπέρ του, αν δεν υπογράψη, να του είµαστε αναντίοι, ότι τότε θα µας σκοτώση….είπα θα δέσουµεν τον Βασιλέα µε νόµους. (…)
Η εξέγερση
Το βράδυ πάλε συνάζω ανθρώπους και βάνω το σκέδιον εις την ενέργειαν. Ο Θεός στράβωσε την εξουσίαν και την ενέκρωσε, από την δικαιοσύνη οπού είχε• κι’ ο Βασιλέας κι’ όλοι αυτείνοι κοιµάτον. Συνάζονταν άνθρωποι µε τ’ άρµατά τους κι’ έρχονταν εις το περιβόλι µου και εις το σπίτι µου και οι δραγάτες.(…)
Σηκώθηκα και πήγα εις τις εικόνες και κάνω την προσευκή µου και “λέγω• “”Κύριε, βλέπεις σε τι κατάστασιν έφτασα. Ο µόνος σωτήρας είναι ” η παντοδυναµία σου και η εσπλαχνία σου ‘σ εµάς οπού κιντυνεύοµεν και “εις την µατοκυλισµένη µας πατρίδα””.
Τότε η άπειρη εσπλαχνία του Θεού ” και η αγαθότης του µου ‘δωσε φώτισιν και θάρρος. Πιάνω και φκειάνω µίαν “σηµαία και γράφω• “”Εθνική Συνέλεψη, Σύνταµα””. Λέγω• “”Εις το όνοµα ” “του Θεού και της βασιλείας του σηκώνεται η σηµαία της πατρίδος!”” Και ” την είχα έτοιµη.
Γράφει τη διαθήκη του
Τελειώνοντας αυτό, έφκειασα την διαθήκη µου (ότι άλλαξα ιδέα το να καγούµεν όλοι• είπα µπορώ να βγω έξω να σκοτωθώ. Το-λοιπόν σκοτώνοµαι εγώ και µένουν αυτείνοι οι αδύνατοι. ‘Ολοι οι ‘Ελληνες δεν θα είναι θερία). Φκειάνω την διαθήκη µου κ’ έβαλα και κηδεµόνας τίµιους ανθρώπους. Τότε την διαθήκη την δίνω της γυναικός µου και της “λέγω• “”Πάρ’ το αυτό το χαρτί και βάλ’ το σε µίαν πέτρα από-κάτου να ” είναι σίγουρο, να-µην κάψουν το σπίτι και καγή• κι’ αν πάθω εγώ, να το “‘χετε εσείς και ν’ ακολουθήσετε καθώς γράφω””. Με φωνές και δαρµούς το ” πήρε η φαµελιά µου όλη και το έκρυψαν. Τότε ησύχασε η ψυχή µου και το σώµα µου έλαβε άλλη ψύχωσιν. ‘Οτι µ’ έτυπτε η συνείθησή µου δι’ αυτούς τους αδύνατους και µ’ αυτό µου φάνηκε ότι τους δίκιωσα. Τότε συγύρισα όλα µου τα όπλα, τα ‘βαλα εις την θέσιν τους. Κατέβηκα µε την σηµαία κάτου-εις το σπίτι και είδα τι άνθρωποι µείναν• και µέτρησα όλους εφτά και “τέσσερα παιδιά.
Αποφασισμένοι μπροστά στον κίνδυνο

Από τον τρίτο δρόμο του Ανδρέα στον σοσιαλφιλελευθερισμό του Σημίτη - Βασίλης Ασημακόπουλος

 Î‘πό τον τρίτο δρόμο του Ανδρέα στον σοσιαλφιλελευθερισμό του Σημίτη, Βασίλης Ασημακόπουλος
«Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν επαναστατικό κίνημα, κόμμα που υπερασπιζόταν μαχητικά την παγκόσμια περιφέρεια απέναντι στο αμερικανο-ευρωπαϊκό κέντρο, φορέας των κοινωνικοποιήσεων και της αυτοδιαχείρισης. Ήταν η ελληνική έκφραση του ρεύματος για κοινωνικό κράτος και κοινωνική δικαιοσύνη που αντιπαρατέθηκε στα συντηρητικά και φιλελεύθερα κόμματα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ήταν η ενσάρκωση των σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων και πρακτικών προσαρμοσμένων στην ελληνική πραγματικότητα...» Κώστας Σημίτης, Δρόμοι ζωής, 2015
Τα κοινωνικά φαινόμενα, όπως το πολιτικό κόμμα, έχουν σχεσιακό και ιστορικό χαρακτήρα, όχι αμετάβλητο και δεδομένο. Το είναι ως γίγνεσθαι. Η ιστορικότητα ενός πολιτικού κόμματος, που είναι ο ιδιαίτερος τρόπος ύπαρξης του, διαμορφώνεται από τη σχέση μεταξύ αντικειμενικών συνθηκών και υποκειμενικών παραγόντων, προϊόν της συνάρθρωσης των οποίων είναι η συγκεκριμένη κίνησή του σε τόπο και χρόνο.
Μ΄αυτή την έννοια η ιστορία ενός πολιτικού κόμματος είναι η ιστορία μιας χώρας από μια συγκεκριμένη οπτική, σύμφωνα με τη διάσημη διαπίστωση του Αντόνιο Γκράμσι. Ούτε νομοτελειακοί ντετερμινισμοί ως αποτέλεσμα των αντικειμενικών δομών, ούτε ανιστόρητοι υποκειμενισμοί λόγω δράσης των πρωταγωνιστών εκτός ιστορικο-κοινωνικού πλαισίου.
Αναγκαιότητα, ενδεχομενικότητα, ετερογονία των σκοπών στην ιστορική διαδικασία, όπως αποτυπώνονται στον κινητήριο μοχλό εξέλιξης του πολιτικού σχηματισμού, την εσωκομματική του πάλη, που αποτελεί την κανονικότητα, τον συγκεκριμένο τρόπο ύπαρξης του κόμματος, σε σχέση πάντα με την πορεία του εθνικού κοινωνικού σχηματισμού.
Έτσι, λοιπόν, και το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε έκφραση της ιστορικής στιγμής που ιδρύθηκε, συμπυκνώνοντας μια συγκεκριμένη – και ηγεμονική όπως αποδείχθηκε- ερμηνεία της συλλογικής μνήμης του εθνικού και κοινωνικού αγώνα, το φαντασιακό του ελληνικού «κοινού νου». Το ΠΑΣΟΚ αφετηριακά αποτύπωσε δύο ιδιαίτερες εθνικές στιγμές στην πάλη των ιδεών και των πολιτικών αγώνων σε σχέση με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή εμπειρία. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 και μέχρι το 1974 η αριστερά σε επίπεδο πολιτικής μαζικής οργάνωσης ταυτίστηκε με όρους αποκλειστικότητας με το Κομμουνιστικό Κίνημα.

Η αλήθεια για τη διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη



Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο

Από το βιβλίο του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου,΄΄Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου" ...... μνήμες από έναν από τους συντάκτες της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.....  περιέχει και αυτοβιογραφικα στοιχεία του ίδιου από εκείνη την περίοδο....

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019

Οι βασικές αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη και η μετάλλαξή τους


Αποτέλεσμα εικόνας για βασιλειαδης ΔΑΜΙΑΝΌς

Αποτέλεσμα εικόνας για 3 σεπτεμβρίου

Ανάλυση του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα


Εισαγωγικό σημείωμα


Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη είναι το αποτέλεσμα επίπονων και μακροχρόνιων θεωρητικών διεργασιών του ΠΑΚ στα χρόνια από την ίδρυσή του ως τη μέρα της δημοσιοποίησης της την 3η του Σεπτέμβρη. Ξεκίνησε από το πρώτο κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά την έξοδό του από την Ελλάδα το 1968 και μετά από βασανιστική επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συνεδριάσεις ολοκληρώθηκε μετά την τελική του επεξεργασία στο Καστρί (στο ξενοδοχείο Καστρί και το σπίτι στο Καστρί του Ανδρέα Παπανδρέου), για να διαμορφωθεί πια ως πολιτικό κείμενο ενός πολιτικού φορέα. 

Κατοχύρωνε τέσσερις βασικές αρχές που στην πορεία του Κινήματος δυσφημίστηκαν σκόπιμα, διαστρεβλώθηκαν, στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν και στο τέλος – με την οριστική και τελεσίδικη επικράτηση της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο Κίνημα επί Κ. Σημίτη και τώρα Γ. Παπανδρέου - πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. 
Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς την 3η του Σεπτέμβρη και όσο και να θέλει να υποβιβάσει την αξία της δεν μπορεί να απορρίψει με κανένα τρόπο τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν, οι οποίες έχουν διαχρονική αξία και των οποίων ή ισχύς παραμένει αναλλοίωτη.
Πολλοί κάνουν σκόπιμα σύγχυση ανάμεσα στην ανάλυση της πραγματικότητας, την στρατηγική ενός πολιτικού φορέα και την τακτική που εφαρμόζει στην πράξη. Εάν η ανάλυση της πραγματικότητας και η τακτική που ακολουθείται είναι τυχόν λάθος, αυτό δεν σημαίνει ότι και οι στρατηγικοί στόχοι είναι λάθος και πρέπει να αλλάξουν. 
Το ΠΑΣΟΚ στην πορεία του – και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό – άλλαξε τις αρχές του, τους στόχους του, αντί να αλλάξει την τακτική του, στο βαθμό που οι τακτικοί ελιγμοί εξυπηρετούσαν τους μακροπρόθεσμους στόχους. Τελικά μεταλλάχτηκε σ’ ένα νεοφιλελεύθερο, σκληρό, αντιλαϊκό κόμμα.

Τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη τις διατυπώνουμε για ακόμη μια φορά για να γίνουμε σαφείς:

1. Εθνική Ανεξαρτησία.
2. Λαϊκή Κυριαρχία.
3. Κοινωνική Απελευθέρωση.
4. Δημοκρατικές Διαδικασίες.
Οι αρχές αυτές είναι ακόμη ζητούμενα. Παραμένουν ένα όραμα, δεν έχουν τριτοκοσμικό χαρακτήρα, όπως πολλοί προσπάθησαν να τις δυσφημίσουν, είναι επίκαιρες και θα παραμένουν επίκαιρες. Γι’ αυτές τις αρχές αγωνίστηκαν λίγο ή πολύ όλες οι προοδευτικές δυνάμεις της Ελλάδας από την εποχή του ΕΑΜ, της ΕΔΑ έως σήμερα. 
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μοναδικό φαινόμενο. Η αλλαγή που διακήρυττε ο Α. Παπανδρέου και το Κίνημα παλιά είχε σαν βάση και περιεχόμενο αυτές τις τέσσερις αρχές. Αυτή ήταν, όταν πρωτοξεκινήσαμε, η πεμπτουσία του ΠΑΣΟΚ. Ένα Κίνημα αρχών με αυτά τα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά.

Ας τα ξαναθυμηθούμε αναφέροντας ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα. 

Στην συνέντευξη τύπου στις 3 του Σεπτέμβρη ανακοινώνοντας ο Α. Παπανδρέου την διακήρυξη είπε μεταξύ άλλων και τα εξής σημαντικά, που προσδιορίζουν επακριβώς την έννοια αυτών των αρχών: 
«Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας». 

Η 3η του Σεπτέμβρη και η κατάληξή της


Αποτέλεσμα εικόνας για βασιλειαδης ΔΑΜΙΑΝΌς

Ανδρέας Παπανδρέου: Ο αρχιτέκτονας της διαφθοράς και ολετήρας της Ελλάδας 

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, 


υπεύθυνου του Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και με την ιδιότητά του αυτή υπεύθυνου για την διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, στην συγγραφή της οποίας συνετέλεσε τα μέγιστα. 
Παραιτήθηκε το 1977, καταγγέλλοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι πρόδωσε τις αρχές της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατικές Διαδικασίες, ξεκινώντας από την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών. 


ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΘΑΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΤΟΝΙΖΕΙ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ: «ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ, ΟΧΙ ΩΣ ΑΠΛΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ Ως ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ». 

ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. ΑΛΑΓΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αθήνα, 1.9.2019 

Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα, με ιστορικούς υπολογισμούς, έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα. 
Αδαμάντιος Πεπελάσης 


Η καταστροφική πορεία της πολιτικής του διαδόχου του Παπανδρέου Κώστα Σημίτη και κυρίως του Γιώργου Παπανδρέου, που ζήσαμε κατά τη περίοδο διακυβέρνησής του με τόσο τραγικά για τα λαϊκά στρώματα αποτελέσματα, δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Ξεκινάει από τον πατέρα Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω και συμπεριλάβουμε και τον παππού Γεώργιο Παπανδρέου με τα Δεκεμβριανά. Η σημερινή οικονομική και γενικότερη κατοχή της Ελλάδας είναι έργο, βασισμένο κατά προτεραιότητα στην πολιτική των δύο προηγούμενων, οι οποίοι σφράγισαν ούτε λίγο ούτε πολύ τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Υπάρχει σύγχυση και παραπληροφόρηση (πλύση εγκεφάλου) από τα γνωστά εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, που σκόπιμα τρομοκρατούν και απατούν και παραπληροφορούν τον ελληνικό λαό, για να τον κρατούν σε υποδούλωση, ομηρία και εκμετάλλευση. 
Η οικονομική κρίση και η ιδιότυπη κατοχή της Ελλάδας από την Τρόϊκα δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της τελευταίας κυβέρνησης. Λες και η ιστορία ξεκίνησε κάπου στα χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη ή του Γιώργου Παπανδρέου. Ένα ουρανομήκες ψέμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 
Αυτός ο άνθρωπος, εν προκειμένω ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είχε ηθικούς φραγμούς και παράλληλα απαξίωνε και αδιαφορούσε για τα πολιτιστικά δέοντα και δρώμενα. Στο βωμό της εξουσίας καρατομούσε (ορισμένες φορές και κατ’ εντολή της Βάσως Παπανδρέου στην αρχή και της Δήμητρας Λιάνη αργότερα και ορισμένων κολλητών διαχρονικά), όποιον τολμούσε να εισέλθει στο άβατο της εξουσίας, που νέμονταν αποκλειστικά. Εκεί δεν υπήρχε έλεος! Εκτός εξουσίας ο κάθε «υπεύθυνος» πολίτης μπορούσε να κάνει ότι θέλει. Πλήρης ασυδοσία στα πάντα. Παράλληλα ανεδείκνυε σε θέσεις και αξιώματα καιροσκόπους, καριερίστες -και γι’ αυτό υποτακτικούς.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019

Χριστιανοί και μαρξιστές

Ένα τολμηρό ζευγάρι σε διάλογο - Η κοινή πίστη χριστιανών και σοσιαλιστών σε έναν καλύτερο κόσμο - ας είναι και στα έσχατα. Το μοτίβο της αναγέννησης-ανάστασης, το μοτίβο του μεσσιανισμού . Μοτίβο κοινό με την παράδοση του εβραϊκού μυστικισμού και του Ευαγγελίου

Αποτέλεσμα εικόνας για Χριστιανοί και μαρξιστές

Του Νίκου Ξυδάκη



Πολλές από τις φαινόμενες προστριβές Εκκλησίας και Πολιτείας είναι ιδιοτελείς και ψευδείς. Πρόκειται κυρίως για διαγκωνισμούς για το ποιος θα έχει την εξουσία, για διαγκωνισμούς για το ποιος νέμεται τον πλούτο. Στην πραγματικότητα, η πολιτική κοινωνία και οι πιστοί που αποτελούν το σώμα της Εκκλησίας δεν ενδιαφέρονται και τόσο για αυτή την κοκορομαχία. Αυτοί που ενδιαφέρονται είναι η οργανωμένη Εκκλησία, οι ιεράρχες -φυσικά όχι όλοι εξ αυτών- και οι πολιτικοί και πάλι όχι όλοι εξ αυτών. Κάποιες, δηλαδή, ελίτ είναι αυτές που κρατούν ζωντανή αυτή την ψευδοδιαμάχη, αυτή τη βατραχομυιομαχία.

Επίσης όμως ιδιοτελείς, εκτός θεολογίας και αντιδημοκρατικές, είναι και αυτές οι σχέσεις απόλυτης ταύτισης και εναγκαλισμού Εκκλησίας - Πολιτείας. Και εκεί έχουμε βαθύτατη ιδιοτέλεια, μια επιθυμία εξουσιαστικής κατίσχυσης.

Τα παραδείγματα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα είναι πολύ ζωντανά. Θα αναφέρω τρια από τη γειτονιά μας, τη Μεσόγειο:

* Η περίπτωση της ιταλικής χριστιανοδημοκρατίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και πώς αυτή κατέρρευσε από τα σκάνδαλα που αναδύθηκαν μέσα από την ταύτισή της με τις σκοτεινές τραπεζικές δραστηριότητες του Βατικανού και τα συμφέροντα της μαφίας, μετά τις δεκάδες δίκες που έγιναν χωρίς να καταλήξουν πουθενά. Όλη η ιταλική περιπέτεια στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα είναι συνυφασμένη με αυτό το στοιχείο.

* Στην Ισπανία έχουμε το φαινόμενο του Opus Dei και την ταύτιση του σκληρού καθολικισμού με τον φρανκισμό, τη δικτατορία της ισπανικής Ακροδεξιάς στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

* Τέλος, η ελληνική εμπειρία. Εδώ έγινε μια βίαιη χρησιμοποίηση της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας από την Ακροδεξιά, στον Μεσοπόλεμο από το φασιστικό καθεστώς Μεταξά και στη μεταπολεμική περίοδο από το εμφυλιοπολεμικό κράτος, με αποκορύφωμα την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών 1967-1974, η οποία επέβαλε ως επίσημο δόγμα το «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών».

Και στους τρεις πυρήνες βλέπουμε πρόδρομες μορφές αυτού που αναδύεται τώρα στην Ευρώπη από την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά και ονομάζεται λευκά χριστιανικά έθνη, λευκά χριστιανικά κράτη. Ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Κουρτς στην Αυστρία, ο Κατσλίκσνι στην Πολωνία, ακροδεξιοί στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ιταλία, παντού, λένε αυτό το πράγμα, το οποίο μόλις και καλύπτει τον αποκρουστικό αντισημιτισμό τους, αλλά στο βάθος έναν εξίσου βαθύ και αποκρουστικό αντιισλαμισμό.

Ετερόδοξοι και αιρετικοί


Αυτό το τολμηρό ζευγάρι, αριστεροί και χριστιανοί, σε διαρκή διάλογο δεν είναι τόσο καινούργιο αν θεωρήσουμε τον μαρξισμό ως τη νεωτερική έκφραση μιας παλιάς άτυπης Αριστεράς, αυτής των ετερόδοξων, των εξεγερμένων και των επαναστατών. Θεωρώ πως μπορούμε, παράτολμα ίσως, να βρούμε κάποιες αναλογίες σε κινήματα αιρετικών ή ετεροδόξων μέσα στον χριστιανισμό ήδη από το 10ο, τον 12ο αλλά και αργότερα τον 15ο και τον 16ο αιώνα.

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Περί 3ης Σεπτέμβρη

Αποτέλεσμα εικόνας για διακηρυξη 3 σεπτεμβρη

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Σχετική εικόνα«Και ακούστε καλά τι σας λέω σε όλους σας. Για κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ που φτάσανε σ’ αυτή την κατάσταση είναι δύσκολο να αναγεννηθούν. Είναι δύσκολο το εγχείρημα αυτό. Μπορεί να υπάρξουν ως κόμματα που συρρικνώνονται σταδιακά ή είναι κόμματα προσαρμογής στις επιλογές άλλων εξουσιών και άλλης σφαίρας οικονομικής και πολιτικής... Μερικοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να πάμε έτσι όπως είμαστε και να κερδίσουμε το άλλο ραντεβού. Όπως είχαν πολλές ψευδαισθήσεις τη δεκαετία του ’80. Θυμάστε πιστεύανε ότι στις 18 του μηνός άνοιξε ο δρόμος του σοσιαλισμού για την Ελλάδα, οι μεγάλες αλλαγές κλπ. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι. Κάνουν όμως το εξής λάθος : Ότι το ΠΑΣΟΚ στη φύση του, στην ιστορική του προέλευση δεν είναι ένα κόμμα σαν τη Ν.Δ. Η Ν.Δ. μπορεί να υπάρχει σαν ένα κόμμα αργόσυρτης παρακμής και να επιβιώνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν διεκδίκησε απλώς έναν ρόλο πολιτικό.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο φορτισμένο στην ίδρυσή του ιδεολογικά, χαρισματικά, ιστορικά. Το ΠΑΣΟΚ διεκδίκησε μια ιστορική αποστολή. Γι’ αυτό είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουν ότι θα υπάρξουν σαν ένα σχήμα αντίστοιχο της Ν.Δ. Και το άλλο είναι – το είπαμε και στο προηγούμενο Συνέδριο- ότι η πρόσοδος τελείωσε. Η πρόσοδος είναι όλο αυτό το ιστορικό και πολιτικό προϊόν των αγώνων του λαού μας από το ’40, το ’50 και μετά, που το μορφοποίησε σε πολιτικό κίνημα ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά αυτή καταναλώθηκε τη δεκαετία του ’80. Αυτή είναι η αλήθεια» 
Μιχάλης Χαραλαμπίδης (απόσπασμα από την ομιλία του στο 4ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ, Ιούνιος 1996)


Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι η 3η του Σεπτέμβρη, είτε συμφωνεί κάποιος, είτε διαφωνεί, είναι ένα κείμενο που διαπερνάται από την πάλη έναντια στην ξένη εξάρτηση (γεωπολιτική, στρατιωτική, θεσμική, οικονομική, υλική και διανοητική). Αυτήν προσδιορίζει ως βασική αντίθεση στην κίνηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, στην πάλη των τάξεων. Η πάλη ενάντια στην ξένη εξάρτηση ορίζει αφενός το στρατηγικό στόχο για τον οποίο ιδρύεται ο νέος φορέας, δηλαδή μια Ελλάδα ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσιαλιστική, αφετέρου το κοινωνικό μπλοκ των δυνάμεων που έχουν αντικειμενικό-υλικό συμφέρον να αγωνιστούν οργανωμένα και μαζικά γι’ αυτή την προοπτική.