Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΡΩΣΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΡΩΣΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 9 Μαρτίου 2024

Για το μέλλον της Ευρώπης


από Ευάγγελος Κοροβίνης




Αρκετοί στρατιωτικοί αναλυτές αλλά και ορισμένοι υπουργοί Άμυνας των ευρωπαϊκών χωρών άλλαξαν πρόσφατα τις προβλέψεις τους για την κατάληξη του πολέμου στην Ουκρανία. Μέχρι την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης, πολλοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ ισχυρίζονταν ότι η Ουκρανία θα νικήσει και θα επανακτήσει τα προσαρτημένα από την Ρωσία εδάφη της και ότι το καθεστώς του Πούτιν θα καταρρεύσει. Σήμερα το αφήγημα έχει αλλάξει. Θεωρείται βέβαιο ότι, μετά την επικείμενη ήττα της Ουκρανίας, η Ρωσία θα εισβάλει σε κάποια νατοϊκή χώρα. Η Ευρώπη πρέπει να προετοιμασθεί από τώρα γι’ αυτό το ενδεχόμενο και να επανεξοπλιστεί δραστικά λένε πολλοί.

Πόσο βάσιμο είναι, όμως, το σενάριο μιας ρωσικής εισβολής σε νατοϊκή χώρα; Η Ρωσία, έχοντας πικρή πείρα από το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος που επωμίσθηκε για να συντηρεί τους δορυφόρους της στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου, κάθε άλλο παρά ονειρεύεται εισβολές σε νατοϊκές χώρες. Ούτε καν την υπόλοιπη Ουκρανία, πέραν των ενσωματωμένων ήδη ρωσόφωνων ανατολικών επαρχιών, δεν θέλει να προσαρτήσει .Η οικονομική αιμορραγία στην οποία θα υποχρεώνονταν για να καλύψει την ουκρανική «μαύρη τρύπα» θα ήταν ιδιαίτερα εξαντλητική.

Με την στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία η Ρωσία ήθελε κατά κύριο λόγο να προστατεύσει τους ρωσόφωνους πληθυσμούς από τις επιθετικές ενέργειες του Κίεβου, που χρονολογούνταν από το 2014. Στόχος της Ρωσίας στη Ουκρανία είναι επιπλέον να διασφαλίσει την ουδετερότητα αυτής της χώρας καθώς και να οικοδομήσει από κοινού με την Ευρώπη μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην γηραιά ήπειρο που θα σέβεται τις εκατέρωθεν ανησυχίες και φόβους.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Β.Πούτιν: «Η παιδοφιλία στη δύση γίνεται η νέα κανονικότητα».





Ο Ρώσος πρόεδρος σε μια ομιλία του αναφερόμενος στη δύση γενικά αλλα όπως φαίνεται και στην Ελλάδα ειδικότερα, καθώς μίλησε για την ορθοδοξία και τις παραδόσεις τις:

«Δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στα πεδία των μαχών. Γι’ αυτό και προχωρούν σε επιθέσεις πληροφοριακής παραπλάνησης.

Πρώτα απ’ολα λένε ψέματα στις νέες γενιές. Διαβάλουν τα ιστορικά γεγονότα, δεν σταματάνε ποτέ τις επιθέσεις κατά της κουλτούρα μας, της Ορθοδοξίας ή άλλων θρησκειών.

Δείτε τι κάνουν με τους δικούς τους ανθρώπους. Καταστρέφουν τον θεσμό της οικογένειας, την δική τους ιστορική ταυτότητα και τις παραδόσεις.

Σε ότι αφορά τα παιδιά, η παιδοφιλία γίνεται αποδεκτή ως η νέα κανονικότητα (αναφερόμενος στην Ελλάδα και θα τους επιτρέπει να υιοθετούν ανήλικα παιδιά).

Οι ιερείς αναγκάζονται να αναγνωρίσουν και να πραγματοποιούν γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν όπως θέλουν, κανείς δεν επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή κάποιου, κανείς δεν το θέλει αυτό, αλλά θα έλεγα να ρίξουν μία ματιά στις Γραφές, οποιασδήποτε θρησκείας. Λένε ότι η οικογένεια είναι η ένωση ενός άντρα και μίας γυναίκας».

Σάββατο 26 Αυγούστου 2023

Οι δύο σχολές στην Ουάσιγκτον για την Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία




Συμπληρώνεται ακριβώς ενάμισης χρόνος από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία (24 Φεβρουαρίου 2022). Ενός πολέμου που εντάσσεται στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στη διεθνή σκακιέρα στο υπό διαμόρφωση, ρευστό και συγκρουσιακό πολυπολικό κόσμο. Στο ανταγωνιστικό αυτό πλαίσιο η πρωταρχική πρόκληση είναι η διαχείριση των σχέσεων ανάμεσα στα κέντρα ισχύος. Κυρίως της γεωστρατηγικής τριάδας ΗΠΑ-Κίνας-Ρωσίας που αποτελεί το πιο σημαντικό τρίγωνο ισχύος στην Ευρασία.


Με τη Ρωσία και την Κίνα να εντείνουν τις προσπάθειες τους υπέρ της δραστικής ανακατανομής της παγκόσμιας επιρροής, η αντιμετώπιση των δυο εν λόγω αναθεωρητικών δυνάμεων είναι ο βασικός άξονας της αμερικανικής υψηλής στρατηγικής. Στην στρατηγική έναντι της Ρωσίας υπάρχουν δύο θεωρήσεις στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η πρώτη εδράζεται στην θεμελιακή αφετηρία ότι η Ρωσία, ανεξάρτητα από το πολιτικό σύστημα, τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου συστήματος ασφάλειας.

Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη στην Ευρασία και γι’ αυτό απαιτείται ένα επίπεδο συνεννόησης, όπου οι ανησυχίες της θα λαμβάνονται υπόψη. Ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός της Ρωσίας από την Ευρώπη, βλάπτει περισσότερο την Δύση από την Ρωσία. Δεδομένης της γεωμετρικής ανόδου της Κίνας, που αποτελεί τον πιο σημαντικό στρατηγικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ, η Ρωσία χρειάζεται σε πρώτη φάση να αδρανοποιηθεί στο πλαίσιο του σινοαμερικανικού ανταγωνισμού ισχύος.

Η συνέχεια ΕΔΩ...
Οι δύο σχολές στην Ουάσιγκτον για την Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία

Κυριακή 7 Μαΐου 2023

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη




π. Βασίλειος Βολουδάκης, Alexandr Dugin, Παν. Λαφαζάνης - Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 7/5/2023, 12:30

Επιπλέον υλικό στο κανάλι @"Εκδόσεις Υπακοή". Ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία είναι εναντίον του οικουμενισμού, της πανδημίας, και της δυτικής ελίτ. Η " τέταρτη πολιτική θεωρία" είναι στην πραγματικότητα η επαναφορά του μόνου πετυχημένου πολιτικού μοντέλου, αυτού της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

Βόμβα από Ρώσους αναλυτές-Καράβι ανοήτων που σέρνεται από ύαινες η Ευρώπη



Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει το 2030


Μέχρι σήμερα κανείς δεν απαντά στο πώς και γιατί εξακολουθεί να μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ποια είναι τα αντιμαχόμενα μέρη και τι ακριβώς επιδιώκουν.
Για ποιους σκοπούς και για ποιους στόχους θυσιάζονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Και κυρίως πόσο θα διαρκέσει… ο πόλεμος.

Σε αυτό ερώτημα απάντησαν δύο διακεκριμένοι Ρώσοι αναλυτές, o στρατηγός Andrei Gurulyov και Andrei Bezrukov… που ομονοούν στο ότι θα πρέπει να περιμένουμε… μέχρι το 2030.

Πιο συγκεκριμένα, όπως λένε, «η συλλογική γνωστική ασυμφωνία που επιδεικνύεται από το πλήθος των ύαινων που ορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Και όμως, αυτοί νεο-συντηρητικοί ψυχασθενείς κατάφεραν μια τακτική επιτυχία.
Η Ευρώπη είναι ένα καράβι ανόητων που κατευθύνεται προς τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη – με προδότες όπως ο Le Petit Roi (μικρός βασιλιάς) της Γαλλίας και ο κ. γεμιστό λουκάνικο καγκελάριος της Γερμανίας, οι οποίοι συνεργάζονται για την καταστροφή, ενώ τα κράτη πνίγονται….
Αυτοί καθοδηγούν τους Ηγεμόνες που επιδιώκουν να καταστρέψουν την Ευρώπη. Όχι η Ρωσία».

Η μεγάλη εικόνα του νέου μεγάλου παιχνιδιού…

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο Ρώσοι αναλυτές, με διαφορετικά μέσα, κατέληξαν σε έναν εκπληκτικό και συνάμα αρκετά ρεαλιστικό οδικό χάρτη.
Ο στρατηγός Andrei Gurulyov, συνταξιούχος, πλέον μέλος της Δούμας, θεωρεί ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας επί ουκρανικού εδάφους θα τελειώσει μέχρι το 2030 – όταν η Ουκρανία θα είχε βασικά πάψει να υπάρχει.
Η προθεσμία που δίνει είναι μέχρι… 2027-2030 – κάτι που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει τολμήσει να προβλέψει.
Και το «παύω να υπάρχει», σύμφωνα με τον Gurulyov, σημαίνει στην πραγματικότητα εξαφάνιση από οποιονδήποτε χάρτη.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023

Τι έλεγε η Λούξεμπουργκ για την ουκρανική εθνική ταυτότητα





Στοϊλόπουλος Βασίλης


Στις 21 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο τότε διάγγελμά του ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, προκειμένου να τεκμηριώσει την παράνομη εισβολή, είχε αναφερθεί εκτενώς και στα επαναστατικά γεγονότα του 1917/18 και στον ρόλο που αυτά διαδραμάτισαν για την ουκρανική εθνική ταυτότητα. Γεγονότα, τα οποία, ως γνωστόν, οδήγησαν στην κατάρρευση του πολυεθνικού τσαρικού καθεστώτος και στην οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης, στο πλαίσιο των λενινιστικών αρχών για την αυτοδιάθεση των εθνών.

Σε αντίθεση με τον Στάλιν, που επιδίωκε την οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης με βάση την εθνική αυτονομία μέσα στο ισχυρό ενιαίο κράτος, ο Λένιν κατάφερε τελικά να επιβάλλει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών της τσαρικής Ρωσίας. Λίγο μετά το θάνατό του, το 1924, η λύση της εθνικής αυτοδιάθεσης κατοχυρώθηκε και στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανία.


Αυτή ακριβώς η πολιτική των Μπολσεβίκων, που σημειωτέον για αρκετό διάστημα δεν ήταν και τόσο σαφής, θεωρείται από τον Πούτιν «όχι μόνο λάθος, αλλά πολύ χειρότερο από λάθος». Συνοπτικά, η θέση του Πούτιν, όπως είχε στο διάγγελμά του και σε άλλες δημόσιες ομιλίες του, είναι πως «η σημερινή Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου και χωρίς κανέναν περιορισμό από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα: από τη Μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε ουσιαστικά αμέσως μετά την επανάσταση του 1917. Ο Λένιν και οι συμπολεμιστές του έδρασαν εξαιρετικά ανελέητα εναντίον της ίδιας της Ρωσίας».

Στη συνέχεια, αμέσως πριν και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Στάλιν προσάρτησε ορισμένες περιοχές που προηγουμένως ανήκαν στην Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία στη Σοβιετική Ένωση και τις παρέδωσε στην Ουκρανία. Ως ένα είδος αποζημίωσης, η Πολωνία έλαβε μέρος των παραδοσιακά γερμανικών εδαφών. Και τότε το 1954, για κάποιο λόγο, ο Χρουστσόφ πήρε την Κριμαία από τη Ρωσία και την παρέδωσε και στην Ουκρανία. Έτσι προέκυψε, το έδαφος της Σοβιετικής Ουκρανίας και μάλιστα με δομές εθνικού κράτους (1).

Οι αναγωγές στο παρελθόν της ΕΣΣΔ

 Η συνέχεια ΕΔΩ:....




ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/idees/ti-elege-i-loyxempoyrgk-gia-tin-oykraniki-ethniki-taytotita/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022

Εµείς και η Ρωσία…

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 12 Απριλίου 2018. 

Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα γιατί ο άκριτος αντιρωσισμός έχει πάρει διαστάσεις ανησυχητικές στις ημέρες μας.




Οι άκριτοι αντίπαλοι και οι πρόθυµοι υποτακτικοί

του Γιώργου Καραµπελιά


O ελληνισμός διατηρεί μια πολύ παλιά σχέση με τη Ρωσία, πάνω από χίλια χρόνια, από την εποχή του εκχριστιανισμού των Ρώσων από τον Βλαδίμηρο, το 988. Έκτοτε οι τύχες των δύο λαών συνδέθηκαν στενά, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Και οι δύο αντιμετώπισαν τις εισβολές και την επιθετικότητα τόσο των δυτικών, όσο και, κατ’ εξοχήν, των «ανατολικών» τους αντιπάλων: Στην Ελλάδα, τους σταυροφόρους, από τα δυτικά, και τα τουρκικά φύλα στα ανατολικά, που μετά από απόπειρες τετρακοσίων χρόνων, με αφετηρία το Ματζικέρτ το 1071, θα επιτύχουν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Οι Ρώσοι θα αντιμετωπίσουν και αυτοί μια ανάλογη διττή επιβουλή. Από τους Τεύτονες ιππότες και τους Σουηδούς στα δυτικά και τους τουρκικής καταγωγής Μογγόλους στα ανατολικά. Και τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Ρώσοι, δέθηκαν στενά με την Ορθοδοξία, που ταυτίστηκε οιονεί με την εθνική τους ταυτότητα, ενώ η κοινότητα των αντιπάλων τους διαμόρφωσε μία εθνική ευαισθησία ταυτόχρονα αντιδυτική και αντίισλαμική ή αντιτουρκική.

Όμως, οι ιστορικές τύχες των δύο λαών υπήρξαν εντελώς διαφορετικές. Οι Ρώσοι, στο κέντρο μίας αχανούς πεδιάδας ηπειρωτικών διαστάσεων, θα συγκροτήσουν ένα ανάλογων διαστάσεων κράτος, το οποίο, από τον Ιβάν τον Τρομερό και στο εξής, θα επεκτείνεται, τόσο προς τα δυτικά, όσο και, κυρίως, προς τα νότια και τα ανατολικά, υποτάσσοντας και έναν μεγάλο αριθμό τουρκόφωνων και ισλαμικών πληθυσμών γενικότερα. Για πολλούς αιώνες, θα βρεθεί σε ανοικτή αντιπαράθεση με τις δύο μεγάλες ισλαμικές αυτοκρατορίες στα νότια σύνορά της, το Ιράν και κυρίως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία, τη στιγμή της μεγαλύτερης εξάπλωσής της, έφτανε μέχρι τα νότια σύνορα της τότε Πολωνίας. Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, στους πολέμους που ξέσπασαν η Ρωσία θα εκδιώξει την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη νότια Ρωσία και τα βόρεια και βορειοανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.

Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες, ζώντας σε μια εντελώς διαφορετική γεωγραφική πραγματικότητα, στον διάσπαρτο χώρο του Αιγαίου και της ελλαδικής χερσονήσου, θα χάσουν, από τον ενδέκατο μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα, το μόνο ηπειρωτικό βάθος που διέθεταν, δηλαδή τη Μικρά Ασία, και το επίκεντρο του ελληνισμού θα μεταφερθεί στα στενά όρια της ελλαδικής χερσονήσου, δηλαδή της αρχέγονης κοιτίδας του ελληνικού πολιτισμού. Έτσι κατέστη σχεδόν αναπόφευκτη η υποταγή των Ελλήνων, αρχικώς στους Δυτικούς (μετά το 1204), και στους Οθωμανούς (μετά το 1453). Πλέον, η σχέση Ρώσων και Ελλήνων θα αντιστραφεί και οι τελευταίοι, μετά τον 18ο αιώνα, θα προσβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στους πρώτους για την απελευθέρωση τους. Οι Δυτικοί, αντίθετα, που συγκρούονταν με τους Τούρκους –αρχικώς η Ισπανία και κυρίως η Βενετία–, θα πάψουν να αποτελούν αντίπαλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, μπροστά στον «ρωσικό κίνδυνο», από τον 18ο αιώνα και μετά, θα στηρίζουν την ακεραιότητα της τελευταίας. Εξάλλου, η οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων, από τα μέσα του 18ου αιώνα, θα τους μεταβάλει σε άμεσους ανταγωνιστές των Άγγλων και Γάλλων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

Το «Κοσμοδρόμιο» μετέφρασε και δημοσιεύει πλήρη την (όπως και αν το δει κανείς, ιστορική) ομιλία την οποία εκφώνησε χθες Παρασκευή ο Βλαντίμιρ Πούτιν στην τελετή για την επικύρωση της ενσωμάτωσης στη Ρωσική Ομοσπονδία, μετά από δημοψηφίσματα, τεσσάρων νέων «συνιστωσών οντοτήτων», άλλοτε ουκρανικών επαρχιών.

Κρίναμε σκόπιμη αυτή την δημοσίευση, διότι η εξαιρετικά αποσπασματική ή και στρεβλή μεταφορά των λόγων του Ρώσου προέδρου στα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν βοηθά το κοινό να διαμορφώσει άποψη για τις πολιτικές, ιδεολογικές και ιστορικές παραμέτρους των επιλογών της ρωσικής ηγεσίας σε τόσο κρίσιμους καιρούς.


<<Αξιότιμοι πολίτες της Ρωσίας, πολίτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, κάτοικοι των περιοχών Ζαπορόζιε και Χερσώνας, βουλευτές της Κρατικής Δούμας, γερουσιαστές της Ρωσικής Ομοσπονδίας,

Όπως γνωρίζετε, στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και στις περιφέρειες Ζαπορόζιε και Χερσώνας διεξήχθησαν δημοψηφίσματα. Τα ψηφοδέλτια έχουν καταμετρηθεί και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο λαός έκανε την επιλογή του, μια ξεκάθαρη επιλογή.

Σήμερα θα υπογράψουμε τα Σύμφωνα για την προσχώρηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, της Περιφέρειας Ζαπορόζιε και της Περιφέρειας της Χερσώνας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ομοσπονδιακή Συνέλευση θα υποστηρίξει τους συνταγματικούς νόμους για την προσχώρηση στη Ρωσία και τη δημιουργία τεσσάρων νέων περιφερειών, τεσσάρων νέων συνιστωσών οντοτήτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διότι αυτή είναι η βούληση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Και αυτό αναμφίβολα είναι δικαίωμά τους, ένα εγγενές δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπου αναφέρεται ευθέως η αρχή των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Επαναλαμβάνω, είναι ένα εγγενές δικαίωμα των ανθρώπων. Βασίζεται στην ιστορική μας ενότητα, στο όνομα της οποίας οδηγούνταν στις νίκη γενιές προγόνων μας, εκείνων που έχτισαν και υπερασπίστηκαν τη Ρωσία για αιώνες με αφετηρία την αρχαία Γη των Ρως.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022

Τη Δύση δεν τη σκιάζει φοβέρα, αλλά η Ρωσία λίγο καιρό ξαποσταίνει…





Όταν ο Πούτιν απειλεί με προσφυγή σε πυρηνικά όπλα υπονοείται ότι η δουλειά κάπου έχει στραβώσει και ρίχνει στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά για να σώσει την παρτίδα. Αλλά να μην εκπλαγεί κανείς αν μαθευτεί ότι η αστραπιαία ουκρανική επίθεση σχεδιάστηκε σε κατάλληλη χρονική στιγμή από τη Δύση, για την ακρίβεια από τα επιτελεία της Ουάσιγκτον για να κάνει μια ένεση θάρρους και αισιοδοξίας στους ανήσυχους Ευρωπαίους ενόψει σκληρού χειμώνα. Με το υπονοούμενο επιμύθιο: παιδιά υπομονή, η νίκη έρχεται, στο μεταξύ βάλτε κανένα πουλόβερ και σκάστε!

Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, μάστορες στην προπαγάνδα, φιλοτεχνούν το προφίλ μιας καταρρέουσας Ρωσίας και ενός ετοιμόρροπου Πούτιν. Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μυστικές υπηρεσίες δεν κερδίζουν τους πολέμους. Χρειάζεται στρατός και λαός σε έξαρση. Οι Ρώσοι κάνουν γκάφες και οι Δυτικοί κατασκευάζουν σενάρια που μοιάζουν με πύργους στην άμμο. Ωστόσο η ρωσική αεροπορία απουσιάζει λες και αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τελική ανακατανομή εδαφών, ώστε όλοι να σώσουν την τιμή τους εν μέσω κραυγών αδιαλλαξίας και σιωπηλών συμβιβασμών.

Οι συσχετισμοί Δύσης-Ανατολής στη ρίζα τους είναι απλοί: Η Δύση, πρωτίστως οι ΗΠΑ, μπορούν και δεν διστάζουν να επιβάλλουν κυρώσεις. Οι αντίπαλοι δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα ίσα. Αλλιώς θα το έκαναν. Οι ΗΠΑ έβαλαν τους Ευρωπαίους να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία που τους κοστίζουν “ο κούκος αηδόνι”. Αυτά το καλοκαίρι. Αλλά το διαγώνισμα θα κριθεί το χειμώνα. Οι Βρυξέλλες μπορούν άραγε να προσφέρουν τους Ευρωπαίους σαν “κατεψυγμένο κρέας για τον Ζελένσκι”; “Το χιόνι που τ΄ αρνάκια παγώνει” έρχεται. Θα τα ξαναπούμε, τουρτουρίζοντας…

Θερμό επεισόδιο ή πόλεμος;

Όλη η ανάρτηση:Τη Δύση δεν τη σκιάζει φοβέρα, αλλά η Ρωσία λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2022

Απόφθεγμα : Πόσα οφείλουμε σαν λαός στην Ρωσία ; (Για τον αμερικανόδουλο δοσιλογισμό και τον νοσηρό αντιρωσισμό)




“When the Greeks revolted, who decided the contest? Not the plots and rebellions of Ali Pasha of Janina, not the Battle of Navarino, not the French army in the Morea, not the conferences and protocols of London, but the march of Diebitcsch's Russians across the Balkan into the valley of Maritza.

Του Ηλία Παπαναστασίου



Όπως τουλάχιστον συνειδητοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα, θα περάσει πολύς καιρός περισυλλογών και αυτοκριτικής για όλες τις απίστευτες –παρανοϊκά απίστευτες– καταστάσεις παραμυθολόγια, ψεμάτων και κίτρινης/μαύρης προπαγάνδας των Μέσων Ενημέρωσης, ελληνικών και διεθνών, όσον αφορά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας–Ουκρανίας. Περιττό φυσικά να αναφερθούμε στη σιγή ιχθύος που τηρούν τα λεγόμενα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης και οι φωστήρες του Πανεπιστημιακού Μανδαρινάτου και των αγράμματων σχολιαστών και «αναλυτών» της κακιάς ώρας σχετικά με την δολοφονία της Δάρειας Ντούγκινα από Ουκρανούς και Αμερικανο/Ευρωπαίους πράκτορες. Γιατί είναι σίγουρο πως πίσω από τις Ουκρανικές Μυστικές Υπηρεσίες και τους δολοφόνους τους κρύβονται οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι μέντορες που έχουν δημιουργήσει σχολή Πρακτόρων/Δολοφόνων για όσους «ξεφεύγουν από τις αμερικάνικες προδιαγραφές» και εντολές.

Όμως το εντυπωσιακότερο είναι η σιγή ιχθύος των Αμερικανο/Ευρωπαίων για τη δολοφονία και για την οποία δεν διαβάσαμε αλλά ούτε και ακούσαμε την παραμικρή καταδίκη! Έτσι, οι Αμερικανοί και οι υποτακτικοί τους που κόπτονται κατά τα άλλα για τα «δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα» όπως η ελευθερία του τύπου και της έκφρασης, η καταδίκη της τρομοκρατίας και άλλα πολλά, όμορφα και εύπεπτα, δεν έβγαλαν άχνα, δεν βρήκαν ούτε μισή λέξη για να καταδικάσουν την αποτρόπαιη πράξη! Εάν είχε δολοφονηθεί δημοσιογράφος –η Δάρεια Ντούγκινα ήταν δημοσιογράφος– Αμερικανόφιλος, Ουκρανός, Ευρωπαίος, γενικά εάν είχε δολοφονηθεί ένας «δημοσιογράφος, παιδί των Αμερικάνων» αυτή την στιγμή θα είχαμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ενημέρωση και «κατάρες» εναντίον της Ρωσίας, του «δικτάτορα» Πούτιν και της «Ρωσικής ανελευθερίας». Δεν θα ακούγαμε τίποτα άλλο 25 ώρες το εικοσιτετράωρο από καταδίκες εναντίον της Ρωσίας, απειλές και ασύστολα υβρεολόγια, συκοφαντίες και εμπρηστικά άρθρα ! Εδώ αντίθετα οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι παριστάνουν τον Κινέζο, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα !

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022

Ο φιλοτουρκισμός του Ντούγκιν




Γερομοριάς 


Ο Α. Ντούγκιν μπορεί να δηλώνει φανατικός Ορθόδοξος, αλλά μάλλον η στρατηγική του για την δημουργια της Ευρασιατικής Ένωσης υποτάσσει το θρησκευτικό ιδεολογικό του υπόβαθρο στην  ανάγκη για επιστροφή στη σοβιετική ισχύ και σε ανίερες συμμαχίες που δεν συνάδουν με το θρησκευτικό υπόβαθρο του Πνεύματος της Ορθοδοξίας. 

Ο Πανρωσισμός τον οδηγεί στον  εθνικομπολσεβικισμό και τη συμμαχία με τον ισλαμοκεμαλισμό και μας ξυπνά σκοτεινές μνήμες.
Ας το προσέξει...

* Στην 3η φωτογραφία γενοκτονημένοι χριστιανικοί λαοί, θύματα του ισλαμοκεμαλισμού.


ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com


Πέμπτη 25 Αυγούστου 2022

Ο φόνος μιας δημοσιογράφου. Ντάρια Ντούγκινα Πλατόνοβα (1992-2022)

Η δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου, πολιτικής επιστήμονος και ακτιβίστριας είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τρομοκρατική ενέργεια. Είναι πιθανότατα και κάτι ακόμα. Μια μεγάλη προβοκάτσια.



Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Όταν διάβασα την είδηση για τη δολοφονία της Ντάρια στην οθόνη του υπολογιστή μου, το πρωί της Κυριακής, μου φάνηκε τόσο απίστευτη, που θα ήθελα, αν μπορούσα, να την πάρω τηλέφωνο και να τη ρωτήσω: «Μα πώς έγινε αυτό; Ποιοι σε σκότωσαν;»

Μου φάνηκε απίστευτη η είδηση γιατί η Ντάρια ήταν η ενσάρκωση της ζωής, το αντίθετο ακριβώς του θανάτου. Μια πολύ δυναμική νέα γυναίκα, πολύ έξυπνη, πολύ όμορφη, πολύ μορφωμένη και κυρίως αποφασισμένη αγωνίστρια για τις ιδέες της – είτε συμφωνεί κανείς, είτε διαφωνεί μαζί τους – και για την πατρίδα της. Ιδέες και πατρίδα στις οποίες θυσίασε τη ζωή της, τόσο πρόωρα.

Η δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου, πολιτικής επιστήμονος και ακτιβίστριας Ντάρια Ντούγκινα-Πλατόνοβα και η παρολίγον δολοφονία του πατέρα της, Αλεξάντρ Ντούγκιν, φιλόσοφου με σημαντική επιρροή στη ρωσική κοινή γνώμη και τις ένοπλες δυνάμεις της, στα περίχωρα της Μόσχας, στην ίδια την καρδιά της Ρωσίας είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα πολιτικό έγκλημα εναντίον δύο προσώπων όχι για δράση που είχαν, ή για αποφάσεις που αυτοί έλαβαν, αλλά για τις ιδέες τους. Μια πράξη δηλαδή εντελώς καταδικαστέα από την άποψη του «δυτικού πολιτισμού» και όσων τον επικαλούνται.

Η συνέχεια της ανάρτησης....ΕΔΩ...

Κυριακή 21 Αυγούστου 2022

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022

Σε Ελλάδα και Κύπρο απορρίπτουν την πολιτική ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και των κυβερνήσεων τους για την Ουκρανία!

Μήπως απορείτε γιατί εξαφανίστηκε από τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης η έρευνα του έκτακτου Ευρωβαρόμετρου για την στάση των πολιτών απέναντι στην Ουκρανία;

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απάντηση βρίσκεται στις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτηθέντες σε Ελλάδα και Κύπρο: Απαντήσαμε «λάθος», όπως «λάθος» είχαμε απαντήσει στα δημοψηφίσματα του 2004 και του 2015! Και το αποτέλεσμα ήταν η είδηση σχεδόν να εξαφανισθεί από τις ιστοσελίδες του διαδικτύου και τις στήλες των εφημερίδων!

Η συγκεκριμένη έρευνα διεξήχθη από τις 13 ως τις 20 Απριλίου 2022, από την εταιρεία Ipsos που διενεργεί πάντα τις σχετικές έρευνες, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δόθηκε στη δημοσιότητα προς τα μέσα Μαΐου.

 

«Όχι» στην στάση των εθνικών κυβερνήσεων

Το ερώτημα που συμπυκνώνει την στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Αναστασιάδη είναι το εξής: «πόσο ικανοποιημένοι ή ανικανοποίητοι είστε με τον τρόπο που αντέδρασαν στον πόλεμο στην Ουκρανία οι εθνικές αρχές;». Ενώ λοιπόν το 31% στην Ελλάδα απάντησε πολύ και σχετικά ικανοποιημένο (11% + 20%, αντίστοιχα), ένα υπερδιπλάσιο ποσοστό της τάξης του 66% απάντησε σχετικά μη ικανοποιημένο και καθόλου ικανοποιημένο (23% + 43%). Εξ ίσου κατηγορηματικά απορρίπτεται η στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη και στην Κύπρο. Ενώ πολύ και σχετικά ικανοποιημένοι (8% + 31%) απέναντι στην στάση της Λευκωσίας δηλώνει το 39% των ερωτηθέντων, το 54% δηλώνει σχετικά και καθόλου μη ικανοποιημένο (27% + 27%).

Τρίτη 7 Ιουνίου 2022

Γεωπολιτική της Μαύρης Θάλασσας και ο έλεγχος των στρατηγικών υδάτινων οδών από τη Ρωσία: Το στενό του Κερτς και η θάλασσα του Αζόφ

Από την ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014, η είσοδος στην Αζοφική θάλασσα ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία. (δείτε την εικόνα παρακάτω).

Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια αναθεωρημένη και ενημέρωση ενός προηγούμενου άρθρου της GR από τον Michel Chossudovsky    . Παρέχει μια σύντομη περίληψη της Γεωπολιτικής της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας του Αζόφ, καθώς και ορισμένες παρατηρήσεις για τον πόλεμο της Ουκρανίας. (Ενημερώθηκε στις 5 Ιουνίου 2022)

***

Εισαγωγή

Ιστορικά, το στενό του Κερτς  στην Ανατολική Κριμαία έπαιξε στρατηγικό ρόλο.

Αποτελεί μια στενή θαλάσσια πύλη που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Θάλασσας του Αζόφ με τις κύριες πλωτές οδούς της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντον και του Βόλγα.

Εξασφαλίζει επίσης τη θαλάσσια διέλευση από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μόσχα, για να μην αναφέρουμε τη στρατηγική θαλάσσια διαδρομή μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας (μέσω του καναλιού Βόλγα-Ντον) προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. 

Ο Βόλγας συνδέει επίσης την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική Θάλασσα καθώς και με τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας, μέσω της πλωτής οδού Βόλγα-Βαλτικής  που συνδέει τον Βόλγα μέσω ενός συστήματος καναλιών με τη Βαλτική Θάλασσα μέσω του Νέβα.

Χάρτης: The United Deep Waterway System of European Russia.

 

Αυτό που διακυβεύεται είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλωτών οδών που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα. Από αυτή την άποψη, το στενό Κερτς στην Ανατολική Κριμαία είναι στρατηγικό.

Η Ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014 επαναπροσδιορίζει τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική σκακιέρα της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας

Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Τι απαντά το ΚΚΡΟ στην κριτική του ΚΚΕ για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας διαφωνεί με την εκτίμηση του ΚΚΕ για τον πόλεμο στην Ουκρανία και εξηγεί γιατί




Αναδημοσίευση από το cubaniagriega.blogspot.com

Απάντηση στη στάση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας με αφορμή άρθρο του Διεθνούς Τμήματος του ΚΚΕ που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη στις 23/4/22 δίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ).

Σε άρθρο  του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΡΟ που αναρτήθηκε στο δίκτυο ενημέρωσης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, solidnet, στις 16 Μαΐου 2022 αναφέρεται πως το ΚΚΕ αξιολογεί το ΚΚΡΟ σε σχέση με την «ειδική επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία υποστηρίζοντας πως υιοθετεί «φιλοκυβερνητική» και «φιλοϊμπεριαλιστική» στάση. Το ΚΚΡΟ στο άρθρο του απορρίπτει αυτή τη θέση χαρακτηρίζοντάς την «ωφεμιλιστική εκτίμηση». Τονίζει πως εκτός από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους υπάρχουν και οι «εθνικοαπελευθερωτικοί και αντιφασιστικοί πόλεμοι», όπως αυτοί που σημειώθηκαν στα μέσα του 20ου αιώνα όταν ο φασισμός και ο ναζισμός εμφανίστηκαν ως πολιτικά φαινόμενα και οι εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι εντάθηκαν υπό την επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης. Επισημαίνεται επίσης πως ένας από τους κύριους στόχους της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η αποναζιστικοποίησή της.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στις 19 Μαΐου 2022 μεταφρασμένο από τον Παπαδομανωλάκη Παναγιώτη στο cubaniagriega.blogspot.com

Σχόλια σχετικά με το άρθρο του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη στάση του ΚΚΡΟ»

Στις 23 Απριλίου 2022 η εφημερίδα «Ριζοσπάστης», όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δημοσίευσε άρθρο του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ “Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη στάση του ΚΚΕ”.
Το άρθρο αξιολογεί τη δράση του ΚΚΕ σε σχέση με την ειδική επιχείρηση που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία κατηγορώντας ανοιχτά το κόμμα ότι έχει φιλοκυβερνητική, ήτοι φιλοϊμπεριαλιστική στάση. Διαφωνούμε κατηγορηματικά με αυτή την ωφελιμιστική εκτίμηση.
Η ουσία του άρθρου είναι ότι κατά τη γνώμη των Ελλήνων συντρόφων, αυτό που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία είναι ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος προς το συμφέρον της ρωσικής αστικής τάξης, και επομένως, υποστηρίζοντας την ειδική επιχείρηση, το ΚΚΡΟ υποστηρίζει μια πολιτική που είναι «σύμφωνη με το κυβερνών κόμμα “Ενωμένη Ρωσία” και τον πρόεδρο Β. Πούτιν».Επιμένοντας στον «ιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα αυτού του πολέμου, οι Έλληνες σύντροφοι εκκινούν από τη γνωστή θέση του Λένιν ότι: «Ένας αγώνας για τις αγορές και για την ελευθερία να λεηλατούνται οι ξένες χώρες, μια προσπάθεια να κατασταλεί το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και η δημοκρατία στις επιμέρους χώρες, μια επιθυμία να εξαπατηθούν, να διασπαστούν και να σφαγιαστούν οι προλετάριοι όλων των χωρών, στρέφοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους εναντίον εκείνων του άλλου, ώστε να ωφεληθεί η αστική τάξη, αυτά είναι το μόνο πραγματικό περιεχόμενο και η σημασία του πολέμου». Ωστόσο, οι σύντροφοι δεν ανέφεραν ότι αυτή η δήλωση περιέχεται στο έργο του Λένιν για τον πόλεμο του 1914-1918 . Aναφέρεται συγκεκριμένα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ήταν πράγματι ένας καθαρά ιμπεριαλιστικός κατακτητικός πόλεμος. Ωστόσο, αφήνοντας στην άκρη τους δογματισμούς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάθε πόλεμος έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Η ρωσική ιστορική έρευνα για το Άγιον Όρος. Νεότερα στοιχεία.

Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικού) στον Άθω

Του Λουκά Δημητρίου Παπαδάκη

Έχω επανειλημμένως εκφράσει την πίστη μου στις αξίες τού πολιτισμού μας, αλλά και μιλήσει για την υποχρέωσή μας να απομονώνουμε καθεστώτα, τα οποία επιλέγουν την πρακτική τής βαρβαρότητας και προς τους υπηκόους τους και προς την διεθνή κοινότητα. Στα καθεστώτα αυτά περιλαμβάνονται βεβαίως εκείνα της Τουρκίας και της Ρωσίας, τα οποία τίποτε δεν διδάχτηκαν από την Ιστορία, αντιθέτως στις μέρες μας έχουν κάμει κυρίαρχη κρατική ιδεολογία το αυτοκρατορικό τους παρελθόν, έχουν υιοθετήσει αντιδυτική ρητορική, οι δε σχέσεις και οι ενέργειές τους χαρακτηρίζονται απροκάλυπτα πλέον από αυτοκρατορισμό. Όσον δ’ αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία σήμερα, έχω να επισημάνω, ότι οι πρώτοι Ρώσοι που εισέβαλαν ήταν οι ρασοφόροι τού Μόσχας Κυρίλλου.

Μια εργασία τού Μ. Γ. Ταλαλάι με τίτλο «Η Ρωσική Εκκλησία και το Άγιο Όρος από τον 15ο μέχρι τις αρχές τού 20ού αιώνα», που δημοσιεύτηκε στην «Ιστορία τών Ρώσων Ορθοδόξων στο Εξωτερικό, Τόμος Ι. Μ.: MP ROC Publishing House, 2015» (М.Г. Талалай. Русская Церковь и Святая афонская Гора в XV — начале ХХ в. // История русского православного зарубежья. Том I. М.: Издательство МП РПЦ, 2015), δίνει μια ασφαλή εικόνα για τη διαχρονικότητα τών αντιλήψεων, επιδιώξεων και πρακτικών τών Ρώσων ιμπεριαλιστών. Η εργασία αυτή προσφέρει στοιχεία στην ιστορική έρευνα, όμως ουδέ κατ’ ελάχιστον μεταβάλλει αυτά που ήδη γνωρίζουμε. Αντιθέτως μάλιστα επιβεβαιώνεται και εδώ η διαχρονικά ανθελληνική πολιτική τών ομόδοξων αδελφών μας, οι οποίοι και τότε επιδίωκαν να αλώσουν τον Άθω με τα ρούβλια και η απελευθέρωσή του από τον ελληνικό στρατό ματαίωνε τα σχέδιά τους. Δεν διστάζουν λοιπόν να ομολογήσουν την προτίμησή τους στην οθωμανική και όχι στην ελληνική διοίκηση. Παρουσιάζω και σχολιάζω σύντομα ορισμένα αποσπάσματα, δυστυχώς βασιζόμενος στην αυτόματη μετάφραση, μια και δεν γνωρίζω τη ρωσική. Να σημειώσω επίσης ότι απουσιάζει παντελώς κάθε αναφορά στον Μελέτιο Μεταξάκη. Για τούτο και για να συγκρίνει ο μη ειδικός αναγνώστης, αντιγράφω στο τέλος το κείμενο, που δημοσίευσα στο παρόν μέσο στις 19 Ιουνίου 2018.

Σάββατο 7 Μαΐου 2022

Σύγκρουση Χριστιανικών Κόσμων: Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να καταλάβει τη Ρωσία

Οι Δυτικοευρωπαίοι βλέπουν τους Ορθόδοξους και τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως σατράπες και ένα σωρό λαθρέμπορους, ενώ οι Ορθόδοξοι βλέπουν τους Σταυροφόρους ως βάρβαρους σφετεριστές που θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο.



Σε μια τοξική και διάχυτη ατμόσφαιρα γνωστικής ασυμφωνίας βουτηγμένη στη ρωσοφοβία, είναι απολύτως αδύνατο να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για συγκεκριμένα σημεία της ρωσικής ιστορίας και πολιτισμού στον χώρο του ΝΑΤΟ – ένα φαινόμενο που βιώνω αυτή τη στιγμή στο Παρίσι, μετά από μακρά παραμονή στην Κωνσταντινούπολη.

Στην καλύτερη περίπτωση, σε μια επίφαση πολιτισμένου διαλόγου, η Ρωσία βρίσκεται στο περιστεριώνα του αναγωγικού οράματος μιας απειλητικής, παράλογης, διαρκώς επεκτεινόμενης αυτοκρατορίας - μια πολύ πιο άσχημη εκδοχή της αρχαίας Ρώμης, της Αχαιμενιδικής Περσίας, της Οθωμανικής Τουρκίας ή της Ινδίας των Μουγκάλ.

Η πτώση της ΕΣΣΔ πριν από λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες έριξε τη Ρωσία τρεις αιώνες πίσω – πίσω στα σύνορά της του 17ου αιώνα. Ιστορικά, η Ρωσία είχε ερμηνευτεί ως μια αιωνόβια αυτοκρατορία – τεράστια, πολλαπλή και πολυεθνική. Όλα αυτά βασίζονται στην ιστορία, η οποία είναι ακόμα πολύ ζωντανή σήμερα στο ρωσικό συλλογικό ασυνείδητο.

Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση Ζ, ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, τη Δεύτερη Ρώμη. Έχω περάσει ένα σημαντικό μέρος των νυχτερινών μου περιπάτους γύρω από την Αγία Σοφία στοχαζόμενος τους ιστορικούς συσχετισμούς μεταξύ της Δεύτερης Ρώμης και της Τρίτης Ρώμης – που τυχαίνει να είναι η Μόσχα, από τότε που η έννοια διατυπώθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 16ου αιώνα.

Αργότερα, πίσω στο Παρίσι, η εξορία στην περιοχή του μονόλογου φαινόταν αναπόφευκτη έως ότου ένας ακαδημαϊκός μου υπέδειξε κάποια τεκμηρίωση, αν και έντονα παραμορφωμένη από την πολιτική ορθότητα, διαθέσιμη στο γαλλικό περιοδικό Historia .

Υπάρχει τουλάχιστον μία προσπάθεια να συζητηθεί η Τρίτη Ρώμη. Η σημασία αυτής της έννοιας ήταν αρχικά θρησκευτική πριν γίνει πολιτική – συνοψίζοντας τη ρωσική προσπάθεια να γίνει ο ηγέτης του ορθόδοξου κόσμου σε αντίθεση με τον καθολικισμό. Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό στο πλαίσιο των πανσλαβικών θεωριών που ξεκίνησαν από τους πρώτους Ρομανόφ και έφτασαν στο αποκορύφωμά τους τον 19ο αιώνα.

Ο Ευρασιανισμός –και οι διάφορες παραλλαγές του– αντιμετωπίζει τη σύνθετη ρωσική ταυτότητα ως ταυτότητα δύο όψεων, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες απλώς αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτές οι ιδέες –που διαπερνούν διάφορες μορφές ρωσικού εθνικισμού– δεν υποδηλώνουν εχθρότητα προς τη «φωτισμένη» Ευρώπη, αλλά επιβεβαίωση της διαφοράς (θα μπορούσαν επιπλέον να μάθουν να διαβάζουν περισσότερα Gilles Deleuze ). Ο Ευρασιισμός βαραίνει επίσης την προσέγγιση με την Κεντρική Ασία και τις απαραίτητες συμμαχίες, σε διαφορετικό βαθμό, με την Κίνα και την Τουρκία.

Μια σαστισμένη φιλελεύθερη Δύση παραμένει όμηρος ενός ανεμοστρόβιλου ρωσικών εικόνων που δεν καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει σωστά – από τον δικέφαλο αετό, που ήταν το σύμβολο του ρωσικού κράτους από τον Μέγα Πέτρο, μέχρι τους καθεδρικούς ναούς του Κρεμλίνου και την ακρόπολη. της Αγίας Πετρούπολης, η είσοδος του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο το 1945, οι παρελάσεις της 9ης Μαΐου (η επόμενη θα είναι ιδιαίτερα σημαντική) και ιστορικά πρόσωπα από τον Ιβάν τον Τρομερό έως τον Μέγα Πέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση –και εδώ μιλάμε για ειδικούς πανεπιστημιακού επιπέδου– αποκαλούν όλες τις παραπάνω «επιφανείς και μπερδεμένες» εικόνες.

Το χάσμα μεταξύ χριστιανών και ορθοδόξων

Ούτε μπορεί να γίνει κατανοητή η φαινομενικά μονολιθική φιλελεύθερη Δύση αν ξεχνάμε ότι, ιστορικά, η Ευρώπη είναι επίσης ένα θηρίο με δύο κεφάλια: μπορεί κανείς να εντοπιστεί από τον Καρλομάγνο μέχρι τη φοβερή ευρωκρατική μηχανή των Βρυξελλών. ο άλλος προέρχεται από την Αθήνα και τη Ρώμη και, μέσω Βυζαντίου/Κωνσταντινούπολης (η Δεύτερη Ρώμη), φτάνει στη Μόσχα (την Τρίτη Ρώμη).