Βασίλης Χατζηϊακώβου: «Κάποτε κάθε τετραγωνικό της Σόλωνος ήταν ένας σταθμός μύησης»

13 Οκτωβρίου 2025 348

«Στην πορεία σχετίστηκα με σπουδαία πρόσωπα και απομυθοποίησα πολλά. Ναι, ο Τσάκαλος ήταν το Σχολείο μου και μαζί με άλλες μεγάλες μορφές και καταστάσεις που έζησα ήταν τελικά και το Πανεπιστήμιό μου. Από αυτούς διδάχθηκα και μου έδειξαν εμπράκτως ότι η στήριξη δεν έρχεται από προγράμματα και επιδοτήσεις, αλλά από ανθρώπους που σε αναγνωρίζουν και σε ωθούν. Τελικά, ίσως η μεγαλύτερη στήριξη είναι η ανθρώπινη σχέση» μας είπε μεταξύ άλλων ο Βασίλης Χατζηϊακώβου. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Η δική μου Σόλωνος… και τρία σύννεφα στον ουρανό» (εκδ. Ιωλκός).

Συνέντευξη στον Σόλωνα Παπαγεωργίου

Ο Βασίλης Χατζηϊακώβου έχει υπηρετήσει το βιβλίο από πολλά πόστα: ως ιδρυτής και ιθύνων νους των εκδόσεων Παρουσία, ως πρόεδρος του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, οργανωτής εκθέσεων και παρουσιάσεων. Πρόσφατα δε, εμφανίστηκε με μία ακόμη ιδιότητα, αυτήν του συγγραφέα, δημοσιεύοντας από τις εκδόσεις Ιωλκός το αυτοβιογραφικό έργο Η δική μου Σόλωνος… και τρία σύννεφα στον ουρανό, στο οποίο ξαναζωντανεύει ο κόσμος του βιβλίου μιας περασμένης εποχής, για το μυθικό χαμένο κέντρο της οδού Σόλωνος.

Μιλήσαμε, λοιπόν, με τον Βασίλη Χατζηϊακώβου για το συγγραφικό του ντεμπούτο και το πέρασμα από το τότε στο τώρα: τι άλλαξε και τι παραμένει ίδιο;

Δραστηριοποιείστε εδώ και χρόνια στον χώρο του βιβλίου, περνώντας από πολλά πόστα, ως εκδότης, βιβλιοπώλης, πρόεδρος του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, κλπ., και πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο, Η δική μου Σόλωνος… και τρία σύννεφα στον ουρανό (εκδ. Ιωλκός). Γιατί ένα βιβλίο, λοιπόν, τη δεδομένη χρονική στιγμή;

Πρωτίστως και ευχαριστώντας για την ωραία αυτή ευκαιρία, λέω, ότι αποκαλώ αυτό το βιβλίο οφειλή και απαντώ ότι κάποια στιγμή κάποια πράγματα έπρεπε να ειπωθούν, έστω λίγα από τα πολλά για τα οποία θα μπορούσα να μιλήσω μέσω του μέσου που διακονώ σαράντα χρόνια. Όχι ως επίδειξη εμπειριών, αλλά ως ανάγκη μαρτυρίας. Όταν ζεις μια ζωή μέσα στο βιβλίο -όχι απλώς ως μέσω επιβίωσης, αλλά ως στάση και τρόπο ζωής, ως δημιουργία, εργαλείο αισθητικής και αυτογνωσίας-, έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να πάρεις θέση και ίσως να αντισταθείς με αντάρτικο. Ακριβώς το βιβλίο αυτό είναι η δική μου θέση απέναντι στον χρόνο, στα πρόσωπα, στην ιστορία του χώρου, στη μνήμη και στην αδιαφορία, στην ισοπέδωση.

Αποχαιρετισμός στο Γιώργο...

Σεπτέμβρη του 1987 άνοιξε το βιβλιοπωλείο ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Σόλωνος 94 από τους:

+Ηλία Λάγιο 1958 - 5 Νοεμβρ. 2005

+Γιώργο Τσάκαλο 1958 -18 Ιουν. 2024

 Βασίλη Χατζηϊακώβου 1965...

Η θανάσιμη μοναξιά του να μένεις μόνος... έγραψε ο Βασίλης Χατζηιακώβου.

"Ας χαρούν οι δυό τους στον Ουρανό και ας μας περιμένουν με χαρά!

Ας αναπαυθούν εν Ειρήνη"!

Την ώρα του αποχαιρετισμού του Τσάκαλου, ο Δημήτρης Γιαννάτος, μας θύμισε το ποίημα του Ηλία που περιμένει το φίλο του να αρχίσει τα πειράγματα..

Ο ποιητής Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005), ποιεί λόγια όμορφα, για τον Μέγα Ντιέγκο..!!!

" ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΝΤΡΙΜΠΛΕΡ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ"

Στη δίψα μου ονειρεύομαι τον Ντιέγκο,

νεροσυρμή στην εσχατιά του πόνου·

με τον Μακρή, τη Νοταρά, τον Βέγγο.

Ένας χωριάτης, πάνω στου ημιόνου

την πλάτη, με την έλλαμψη του μόνου

Έλληνος, που θα χτίσει Παρθενώνα.

Να θεωρή με την πίκρα του αυτοκτόνου

το περιστέρι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Θολωμένο και γύφτικο το μάτι·

το εναρκτήριο λάκτισμα δικό του

σ' όλα της Γης τα μήκη και τα πλάτη.

Να κουβαλά τα φτωχικά του Νότου

στο χρυσοεπιπλωμένο αρχοντικό του.

Ως τέλειωνε της θλίψης τον αγώνα

τον είδα: είχε κακό το ριζικό του,

το περιστέρι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Εκεί, στη μακρινότατη Αρτζεντίνα

η οδύνη του είναι η οικεία μας οδύνη

(κάπου στο Μετς, Μουσούρου, στην Αθήνα).

Μ' απόκαμε η ψυχούλα και της δίνει

παρηγοριά ψυχρή την κοκαΐνη.

Α! στην οθόνη κλίναμε το γόνα,

λέγοντας: ας χαρή λίγη γαλήνη

το περιστέρι ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βασίλης Χατζηϊακώβου για ιδιωτικά πανεπιστήμια: «Η Παιδεία και ο Πολιτισμός δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα από το πολιτικό σύστημα»

:

Υπηρετεί τον χώρο του Πολιτισμού 40 περίπου χρόνια. Του αρέσει να λέει ότι το Βιβλίο είναι ο καθρέφτης της Παιδείας μας. Το 2021 στα 56 του έκανε ένα βήμα που λίγοι περίμεναν. Αποφάσισε να δώσει Πανελλαδικές από έναν «καημό» και για μία «δικαίωση» για να μπει στην Θεολογική ή σε ένα Τμήμα Φιλοσοφίας.


Ο πειραματισμός της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής τον «έριξε» φέτος σε ένα Τμήμα απαιτήσεων το Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου που όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι του «πάει γάντι» αλλά ο ίδιος επισημαίνει ότι ακριβώς αυτό αποδεικνύει το άδικο του πράγματος και τις στρεβλώσεις του συστήματος, δηλώνοντας το μεγαλύτερο «θύμα» αυτής της ιστορίας που έχει και πολλά άλλα θύματα, βεβαίως για τα οποία κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν νοιάστηκε και κυρίως οι σύμβουλοι της πρώην υπουργού που δεν προσπάθησαν να βελτιώσουν πράγματα και να άρουν αδικίες! Ο λόγος για τον Βασίλη Χατζηϊακώβου!

Ο γνωστός εκδότης μίλησε στο topontiki.gr με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις αδικίες του συστήματος, αλλά και τη δική του αρνητική εμπειρία από τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Τι πρέπει να αλλάξει στο σύστημα, πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία την Παιδεία και τον Πολιτισμό, ενώ γιατί οι μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων από τις απαρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα έντονων, άνευ λόγου και ουσίας διαξιφισμών.

Αναλυτικά τι μας είπε:

1) Τι σηματοδοτεί το «Eλεύθερο Πανεπιστήμιο» όπως τιτλοφορείται το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης; Είναι το τέλος της Δημόσιας Παιδείας;

«Ωραίος τίτλος! Γιατί η Ελευθερία δίνει υποσχέσεις! Θα λυθεί όμως το πρόβλημα που ζούμε σε σχέση με την Παιδεία και ως Εκπαίδευση και ως Κουλτούρα; Θα πάμε στην ουσία η στην πεπατημένη λογική όπου μία εκπαιδευτική πολιτική δεν είναι επαρκής μόνο και μόνο επειδή επιβάλλει πολλά μέτρα. Σχεδόν όλες οι εκπαιδευτικές μεταβολές και μεταρρυθμίσεις των Ελληνικών κυβερνήσεων από τις απαρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα έντονων, άνευ λόγου και ουσίας διαξιφισμών. Αν κάτι δεν αλλάζει αυτό είναι τα θύματα: οι μαθητές. Δυστυχώς η Παιδεία και ο Πολιτισμός δεν αντιμετωπίζονται με την πρέπουσα βαρύτητα και σοβαρότητα από το πολιτικό σύστημα, ενώ είναι ακριβώς τα πεδία εκείνα στα οποία θα έπρεπε να υπάρχουν σύμπνοια, συνέργειες και κοινοί στόχοι. Πολλοί θα θυμούνται ότι μία από τις μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία έγινε επί Γεωργίου Παπανδρέου με την συμβολή στοχαστών και επιστημόνων όπως ο Ε.Παπανούτσος, ο Ι.Θ.Κακριδής και ο Λ. Ακρίτας σε συνεννόηση με πρόσωπα από την «άλλη πλευρά» όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος κ.α.