Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2023

Πώς δημιουργείται το νέο χρέος


Του Νίκου Ιγγλέση

Την περασμένη Τρίτη (17-1-23) το ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε, από τις «αγορές», 3,5 δις ευρώ. Το κρατικό ομόλογο που εκδόθηκε είναι δεκαετούς διάρκειας με επιτόκιο 4,4%. Το Δημόσιο, δηλαδή, θα πληρώνει κάθε χρόνο για τους τόκους αυτού του ομολόγου 154 εκατ. Σε δέκα χρόνια θα έχει καταβάλλει συνολικά 1,54 δις ευρώ για τόκους και το 2033 θα αποπληρώσει τα 3,5 δις. Οι τόκοι, δηλαδή, θα ανέλθουν στο 44% του αρχικού κεφαλαίου.

Σημειώνουμε ότι πριν από περίπου ένα χρόνο (22-2-22) το ελληνικό Δημόσιο είχε εκδώσει επίσης ένα δεκαετές ομόλογο 3,7 δις αλλά με επιτόκιο 1,75%. Το νέο επιτόκιο είναι αυξημένο κατά 151% σε σχέση με αυτό πριν από ένα χρόνο. Ο υπουργός Οικονομικών Χ. Σταϊκούρας δήλωσε ότι η επιτυχής έκδοση του νέου ομολόγου αποδεικνύει ότι οι «αγορές» εμπιστεύονται την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας!

Τρίτη 17 Ιουλίου 2018

«Λογιστικός έλεγχος: μια έρευνα με θέμα το ελληνικό χρέος»

Τώρα στα ελληνικά
18 Ιουνίου 2015: Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους παρουσίασε μια προκαταρκτική έκθεση των εργασιών της κι ενώ η πρώτη είδηση στα ΜΜΕ ήταν οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς. Σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας, το σύνολο του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν μη βιώσιμο, ενώ το χρέος προς την Τρόικα (εκείνη την περίοδο αντιστοιχούσε στο 85% του συνολικού δημόσιου χρέους) κρίθηκε παράνομο, επονείδιστο και αθέμιτο.
Τρία χρόνια μετά τη δημοσίευση αυτής της λεπτομερούς έκθεσης με θέμα την αιτία του ελληνικού δημόσιου χρέους, η CADTM (Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών) και η Zin TV με χαρά αναγγέλλουν την ολοκλήρωση της παραγωγής και την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ με τίτλο L’Audit. Enquête sur la dette grecque («Λογιστικός έλεγχος: μια έρευνα με θέμα το ελληνικό χρέος»).
Στον ντοκιμαντέρ γίνεται μια αναδρομή στην άνευ προηγουμένου αλληλουχία πολιτικών και ιστορικών γεγονότων επί των ημερών μιας κυβέρνησης κατά της λιτότητας σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ. Πρόκειται για μια περίοδο που ξεκινά από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, περνά από τη σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, τη συντριπτική επικράτηση του «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και φτάνει μέχρι τη συνθηκολόγηση και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Πλέον, με το τρίτο μνημόνιο να έχει τυπικά σχεδόν ολοκληρωθεί, το μήνυμα είναι ότι τα βάσανα της Ελλάδας σιγά σιγά τελειώνουν και ότι σύντομα θα μπορεί επιτέλους να ξαναβγεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι το τρίτο μνημόνιο είναι παρόμοιο με τα δύο προηγούμενα καθότι εξακολουθεί να καθιστά την Ελλάδα δέσμια των δανειστών της, αυξάνει το δημόσιο χρέος και άρα σιγά σιγά διαβρώνει τις πιθανότητες επιβίωσης του ελληνικού λαού.
Με αυτά τα διεθνή δεδομένα, η ανάλυση της περίπτωσης της Ελλάδας είναι σημαντική για να αντλήσουμε τα απαραίτητα διδάγματα, να προσαρμόσουμε τις στρατηγικές μας και να οριοθετήσουμε καλύτερα τις εναλλακτικές λύσεις που προκρίνουμε στον αγώνα μας κατά του αθέμιτου χρέους.
Καλή θέαση!

Σημ: Το ντοκιμαντέρ σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε DVD. Αν θέλετε να το προμηθευτείτε, μπορείτε να μας γράψετε στην ηλ. δ/νση: anouk@cadtm.org

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Η αποθέωση της ανοησίας

Βασίλης Βιλιάρδος

Η Ελλάδα το 2008 είχε μεν δημόσιο χρέος στο 112% του ΑΕΠ της, αλλά το συνολικό χρέος της, το ιδιωτικό και το δημόσιο δηλαδή, ήταν στα επίπεδα της Γερμανίας – ενώ το επόμενο έτος, παρά την (τεχνητή) διόγκωση των ελλειμμάτων, το συνολικό χρέος της παρέμενε χαμηλότερο από πολλές χώρες (γράφημα).
Ο ιδιωτικός της τομέας λοιπόν ήταν απολύτως υγιής, με ελάχιστα κόκκινα δάνεια, οι τράπεζες επίσης, δεν υπήρχε καμία φούσκα ακινήτων όπως στην Ιρλανδία και στην Ισπανία, ενώ το χρηματοπιστωτικό της σύστημα δεν ήταν εκτεθειμένο στα ανυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης των Η.Π.Α. – τα οποία κόστισαν μόνο στη Γερμανία διασώσεις της τάξης των 500 δις €.
Από την άλλη πλευρά μόνο η ακίνητη περιουσία του κράτους, χωρίς τα ενεργειακά αποθέματα, είχε υπολογιστεί από το ΔΝΤ στα 300 δις € (πηγή) – όταν άλλες χώρες όπως η Γερμανία, είχαν ήδη ιδιωτικοποιήσει τα πάντα. Ακόμη και μερικά χρόνια αργότερα δε, παρά το έγκλημα των μνημονίωντο συνολικό καθαρό χρέος της ήταν στα επίπεδα των Η.Π.Α., τα οποία φαίνονται στον πίνακα που ακολουθεί (πηγή) – ενώ τα ιδιωτικά ακίνητα ήταν κατά 500 δις € περίπου ακριβότερα από ότι σήμερα (στα 678 δις $ το 2014 έναντι 1,2 τρις $ το 2007), σύμφωνα με την έκθεση της Credit Suisse (πηγή).
ΚράτοςΔημόσιοΕπιχει-ρήσειςΝοικο-κυριάΤράπεζεςΣύνολο
Ολλανδία83127115362687
Ιρλανδία11518985291680
Δανία60114129235538
Ιαπωνία23410165117517
Μ. Βρετανία927486183435
Ισπανία1321087389402
Γαλλία1041215693374
Ιταλία139774376335
Κίνα551253865283
Η.Π.Α.89677736269
Γερμανία80545470258
Παράλληλα οι καταθέσεις των Ελλήνων είχαν εκτοξευθεί στα 260 δις € περίπου, σε σχέση με τα 47 δις € που ήταν λίγο πριν το 2000 και τα 120 δις € σήμερα – ενώ το 2007 η χώρα μας συγκαταλεγόταν στις πλουσιότερες παγκοσμίως, με μέσο πλούτο ανά κάτοικο στα 136.800 $ έναντι 81.300 $ του 2015. Η αποτίμηση του χρηματιστηρίου της ήταν 196,39 δις € το 2007 (56,96 δις € σήμερα), όπου έχουν χαθεί περί τα 140 δις € – ενώ τα εισοδήματα των Ελλήνων ήταν σχεδόν κατά 50% υψηλότερα.

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Η αδηφάγος πρωσική οικονομική τακτική-του Βασίλη Βιλιάρδου

Με εξαίρεση τον κ. Σόιμπλε, την ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση, ορισμένα ΜΜΕ και κάποιους Έλληνες, όλοι οι άλλοι πιστεύουν πως χωρίς την ονομαστική διαγραφή του 50% του δημοσίου χρέους δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα – η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.
.

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουν πως η οικονομία της Ευρώπης είναι βαθιά διαιρεμένη – οπότε η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων αποτελεί μία αναμφίβολη πραγματικότητα. Το πόσο βαθιές όμως είναι οι διαφορές των κρατών μεταξύ τους φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο αποτυπώνει τις αλλαγές στο ποσοστό της ανεργίας στις 11 σημαντικότερες χώρες της Ευρωζώνης – λίγο από το ξεκίνημα του ευρώ, το 1998, έως τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (μπλε στήλες), καθώς επίσης από το 2008 και μετά (πορτοκαλί).
Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, τα πρώτα δέκα χρόνια μειώθηκε η ανεργία σε όλες τις χώρες, με μοναδική εξαίρεση την Πορτογαλία – γεγονός που σημαίνει πως η υιοθέτηση του ευρώ ήταν αρχικά ένα πολύ θετικό γεγονός, αφού δημιούργησε ανάπτυξη, καθώς επίσης θέσεις απασχόλησης. Ειδικά δε σε εκείνα τα κράτη, όπου η ανεργία ήταν υψηλή, περιορίσθηκε σημαντικά – όπως στην Ισπανία από το 13% στο 8%, στη Φινλανδία από το 11% στο 6%, ενώ στην Ελλάδα από το 12% στο 8%.
Μετά την χρηματοπιστωτική κρίση όμως, ιδίως δε μετά την κρίση χρέους της Ευρωζώνης το 2010, όλα τα κράτη βυθίστηκαν στην ύφεση – με αποτέλεσμα να χαθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Έκτοτε η ανεργία κλιμακώθηκε παντού, με εξαίρεση τη Γερμανία – στην οποία μειώθηκε τόσο πριν από την κρίση, όσο και μετά. Στο αντίθετο άκρο ευρίσκονται η Ελλάδα και η Ισπανία, όπου η απώλεια των θέσεων εργασίας μετά το 2008 ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αύξηση τους την προηγούμενη περίοδο – οπότε λογικά θεωρούνται ως οι μεγαλύτεροι χαμένοι της κρίσης.

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου και η Ελλάδα/ του Άρη Οικονόμου

Ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου και η Ελλάδα
«Μία ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα ντόμινο εξελίξεων, τόσο στη μία πλευρά του Ατλαντικού, όσο και στην άλλη, με ενδεχόμενα πρώτα θύματα το ευρώ και το δολάριο«

Επικαιρότητα

Το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του χρέους των Η.Π.Α. είναι κάπου στα 20 τρις $ (γράφημα), το οποίο έχει πλέον ξεπεραστεί – γεγονός που σημαίνει ότι, κάθε πολίτης χρωστάει περί τα 62.600 $, ενώ κάθε φορολογούμενος πάνω από 160.000 $. Για σύγκριση, η Ελλάδα χρωστάει «μόλις» 330 δις €, άρα ο κάθε πολίτης της περί τις 30.000 € – επομένως τα μισά περίπου από τους αμερικανούς.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του δημοσίου χρέους των Η.Π.Α. (γαλάζια καμπύλη, αριστερή κάθετος), σε σχέση με την Ελλάδα (μαύρη, δεξιά κάθετος), σε απόλυτα μεγέθη.
.
Επίσημα τώρα οι Η.Π.Α. απαγορεύεται να δανειστούν περισσότερα χρήματα, οπότε δεν μπορούν να εκδώσουν νέα ομόλογα – εκτός εάν αποφασίσουν να αυξήσουν το ανώτατο όριο του δανεισμού τους, όπως συνέβη το 2011, το 2013 και το 2015. Με δεδομένο όμως το ότι, το έλλειμμα της υπερδύναμης στον προϋπολογισμό του προηγουμένου έτους ήταν της τάξης του 1 τρις $, ενώ το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 1,4 τρις $, σε ένα έτος που ήταν σχετικά σταθερό αφού δεν μεσολάβησε κάποια οικονομική κρίση ή ένας πόλεμος, είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς δανεισμό – οπότε θα αναγκασθεί να αυξήσει ξανά το όριο, όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε δύο χρόνια μετά το 2011.
Έως τότε θα καταφύγει στα ονομαζόμενα «έκτακτα μέτρα» – δηλαδή, στη λεηλασία των συνταξιοδοτικών της ταμείων, προκειμένου να μην πάψει να λειτουργεί το δημόσιο. Όταν λοιπόν η πλουσιότερη χώρα στον πλανήτη και πατρίδα του ΔΝΤ καταφεύγει σε τέτοιου είδους τεχνάσματα για να μη χρεοκοπήσει, πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται η Ελλάδα για ανάλογες μεθοδεύσεις;
Πώς μπορεί να τη συμβουλεύει το ΔΝΤ, όσον αφορά την καταπολέμηση της κρίσης, όταν η εξέλιξη της οικονομίας των Η.Π.Α., από την πλευρά των δίδυμων ελλειμμάτων και του χρέους, παρά την άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, είναι απείρως χειρότερη; Όσο για το δημόσιο σύστημα υγείας, καθώς επίσης για το ασφαλιστικό, η κατάσταση των Η.Π.Α. είναι κάτι περισσότερο από απογοητευτική – ενώ είναι φανερό πλέον ότι, ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου δεν μπορεί να παραμείνει η μεγαλύτερη δύναμη.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού τώρα η Ελλάδα βιώνει για ένατο σχεδόν χρόνο μία σοβαρότατη κρίση χρέους – αλλάζοντας πολλές κυβερνήσεις από το 2009, υιοθετώντας δεκάδες φορές μέτρα λιτότητας, έχοντας «διασωθεί» επανειλημμένα, επιβάλλοντας ελέγχους κεφαλαίων κοκ., χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς οι Η.Π.Α. λοιπόν, θα μείνει χωρίς χρήματα ακόμη μία φορά, σε λίγους μήνες – οπότε θα πρέπει να διασωθεί ξανά από το ΔΝΤ και την ΕΕ, όπου ΕΕ ίσον Γερμανία.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Δημόσιο Χρέος

20160312_ASD000_1


Του Σαράντη Λέκκα
Μεσοβέζικες επιλογές με ταυτόχρονα παιχνίδια επίρριψης ευθυνών – σκηνικά ρήξης τόσο από την πλευρά της πιο λαϊκίστικης κυβέρνησης που γνώρισε η Ελλάδα, όσο και από τους δανειστές μας με την ελιτίστικη υπεροψία τους
.

Άρθρο

H αποπληρωμή των χρεών είτε αναφερόμαστε στο ιδιωτικό είτε στο δημόσιο χρέος διέπεται από τις ίδιους κανόνες.
Στην ουσία οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την αποπληρωμή τους είναι δυο, ο χρόνος ωρίμανσης και το κόστος όπως αυτό προσδιορίζεται από το επιτόκιο.
Μικρός χρόνος ωρίμανσης και υψηλό επιτόκιο προδιαγράφουν και υψηλή τοκοχρεολυτική δόση η οποία μπορεί να εξομαλυνθεί σε περιπτώσεις μεταβολής  προς τα χείρω της οικονομικής καταστάσεις του δανειολήπτη με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και με μείωση του επιτοκίου.
Σε αυτό ακριβές το σημείο βρισκόμαστε αναφορικά με το δημόσιο χρέος , στο σημείο όπου η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει ομαλά το χρέος της πάρα τις αιματηρές  θυσίες που επιβάλει στους πολίτες της .
Για παράδειγμα κατά το 2017 η επιβάρυνση για τόκους θα είναι της τάξεως των  5,9 δις €, οπότε τουλάχιστον ανάλογο πρέπει να είναι και το πρωτογενές πλεόνασμα.
Με δεδομένο ότι ο προϋπολογισμός προβλέπει πλεόνασμα 3,7 δις € ή 2% του ΑΕΠ εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι θα απαιτηθεί νέος δανεισμός .
Το εντυπωσιακό είναι ότι το συγκεκριμένο πλεόνασμα διαμορφώνεται από επιπλέον φόρους 2,5 δις € και παρεμβάσεις σε συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα 843 εκατ. € , δηλαδή συνολικά ομιλούμαι για νέα μέτρα 3,3 δις €.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

1980 – 2016

121
του Βασίλη Βλιάρδου

Σύντομο ιστορικό των δεκάδων λαθών, καθώς επίσης των προδοσιών, που μετέτρεψαν μία ελεύθερη, υπερήφανη, εθνικά ανεξάρτητη χώρα σε εξαθλιωμένη αποικία των δανειστών της, για τα επόμενα 99 χρόνια.  
.«Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται – αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.
Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του – κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία – η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο«.
.Ανάλυση
Είναι γενικώς αποδεκτό το ότι, όποιος λαός δεν γνωρίζει ή δεν συνειδητοποιεί τα ιστορικά του σφάλματα, υποχρεώνεται να τα επαναλάβει. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να αναφέρεται κανείς στα λάθη του παρελθόντος ξανά και ξανά – επειδή ένα μεγάλο μέρος των μελλοντικών λύσεων βασίζεται στην αποφυγή τους.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Μέχρι πότε θ' ανεχόμαστε την υποδούλωση στους τοκογλύφους;



Ο πίνακας στις διπλανές στήλες περιλαμβάνεται στην εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού 2017, που κατατέθηκε στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση, και αποτυπώνει τα ποσά που πληρώνει κάθε χρόνο το ελληνικό κράτος για τόκους και χρεολύσια του λεγόμενου μεσομακροπρόθεσμου χρέους του. Δεν περιλαμβάνονται τα υπέρογκα ποσά που πληρώνονται κάθε χρόνο στις ελληνικές τράπεζες, που είναι αυτές που αγοράζουν το λεγόμενο βραχυπρόθεσμο χρέος (έντοκα γραμμάτια κυρίως).

Τα ποσά των ετήσιων τοκοχρεολυσίων είναι ιλιγγιώδη. Για να μείνουμε μόνο στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια (από το 2010 μέχρι το 2016), με μια άθροιση διαπιστώνουμε ότι πληρώθηκαν για τοκοχρεολύσια 215 δισ. ευρώ. Ποσό που ξεπερνά το μέσο ετήσιο ΑΕΠ της ίδιας περιόδου (κυμαίνεται κάτω από τα 180 δισ. ευρώ). Δηλαδή, μέσα σε μια επταετία, ο ελληνικός λαός έδωσε το ακαθάριστο προϊόν ενός χρόνου στους τοκογλύφους του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου! Αν είχαμε στη διάθεσή μας το καθαρό προϊόν, το εθνικό εισόδημα, τότε θα αισθανόμασταν μεγαλύτερη έκπληξη, καθώς μέσα σε εφτά χρόνια οι τοκογλύφοι θα μας είχαν πάρει το εθνικό εισόδημα περισσότερων της μίας χρονιάς!

Αν συγκρίνουμε τα τοκοχρεολύσια αυτής της επταετίας με το ύψος του χρέους, που κυμαίνεται αυτά τα χρόνια γύρω στα 320 δισ. ευρώ, θα διαπιστώσουμε ότι μέσα σε εφτά χρόνια οι διεθνείς τοκογλύφοι πήραν περίπου το 70% του κεφαλαίου που έχουν «επενδύσει» με τη μορφή κρατικού χρέους στην Ελλάδα! Χοντρικά, κάθε δέκα χρόνια εισπράττουν όλο το κεφάλαιο που έχουν βάλει στο ελληνικό κρατικό χρέος!

Και το χρέος παραμένει στα ίδια εφιαλτικά επίπεδα, παρά τις ρυθμίσεις που έχουν κάνει («κούρεμα» με το PSI και με την «ανταλλαγή» ομολόγων του 2013). Γιατί γίνεται αυτό; Οταν από μια οικονομία παίρνεις το 20% του ΑΕΠ της κάθε χρόνο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνάπτει νέο δανεισμό για να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνεια.

Δείτε τα στοιχεία, όπως παρατίθενται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού: το 2014 το χρέος ήταν 324,13 δισ. (182,2% του ΑΕΠ). Το 2015 το χρέος ήταν 321,33 δισ. (182,9% του ΑΕΠ). Το 2016 εκτιμάται ότι θα είναι 326,57 δισ. (186,7% του ΑΕΠ). Το 2017 προβλέπεται ότι θα είναι 330,07 δισ. (182,5% του ΑΕΠ). Δηλαδή, και το 2017, το «έτος της ανάπτυξης» (οι υπολογισμοί γίνονται με αύξηση του ΑΕΠ κατά 3,4%) και παρά τα ποσά από τις ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος θα αυξηθεί ως απόλυτο μέγεθος, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι κατά τι υψηλότερο από το αντίστοιχο του 2014!

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Ερίκ Τουσέν: Πως ο Αλέξης Τσίπρας έθαψε την υπόθεση της διαγραφής του χρέους πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές

Ερίκ Τουσέν: Πως ο Αλέξης Τσίπρας έθαψε την υπόθεση της διαγραφής του χρέους πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές 

2016 09 26 01 public debtΣυνέντευξη στον Benjamin Lemoine, ερευνητή κοινωνιολογίας στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών), με ειδίκευση στο δημόσιο χρέος και τις σχέσεις μεταξύ κρατών και χρηματοπιστωτικών θεσμών.[1]
Μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος 
Εισαγωγή
Η βαθύτερη κατανόηση των αιτιών που οδήγησαν στην συνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2015 και στην υπογραφή ενός επαίσχυντου τρίτου Μνημονίου αποτελεί ένα από τα κεντρικά επίδικα αυτής της περιόδου. Επίδικο όχι μόνο ιστορικού αλλά άμεσα πολιτικού χαρακτήρα. Είναι προφανές ότι μια τέτοιου μεγέθους συντριβή δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους ψυχολογίας, ούτε με όρους απλών λαθών, ούτε αποκλειστικά με όρους προσώπων, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προσωπικές ευθύνες, και μάλιστα τεράστιες, από την πλευρά όσων ηγήθηκαν αυτής του εγχειρήματος.
Η μαρτυρία του Ερίκ Τουσέν αποτελεί πολύτιμη συμβολή σ’αυτήν την προσπάθεια. Το ελληνικό κοινό γνώρισε τον Τουσέν όταν ανέλαβε τον επιστημονικό συντονισμό της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 2015 υπό την αιγίδα της τότε προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο Τουσέν αριθμεί όμως πολλές δεκαετίες δουλειάς και δράσης πάνω στα ζητήματα του δημόσιου χρέους, και, πριν από την Ελλάδα, είχε συμβάλει στις διαδικασίες λογιστικού και πολιτικού έλέγχου του χρέους σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (Ισημερινός, Παραγουάη, Βραζιλία), της Ασίας (Ανατολικό Τιμόρ) καθώς και στο πλαίσιο οργανισμών όπως η Αφρικανική Ενωση. Χάρη σ’αυτήν την πλούσια διεθνή εμπειρία βρισκόταν σε προνομιακή θέση όχι μόνο για να συμβάλει στην έρευνα για τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στα νύχια της ευρωπαϊκής και διεθνούς «χρεοκρατίας» αλλά και για να εκτιμήσει τις πολιτικές στρατηγικές που ακολούθησαν σ’αυτό το κομβικής σημασίας πεδίο οι πρωταγωνιστές της νέας ελληνικής τραγωδίας.
Η σημασία της μαρτυρίας του βρίσκεται ακριβώς εδώ. Από την σκοπιά του, αυτήν ενός εξωτερικού παίκτη που βρέθηκε όμως από την αρχή στην πρώτη γραμμή του μετώπου της ελληνικής κρίσης, είχε άμεση γνώση του τρόπου με τον οποίο προσέγγισε το θέμα του χρέους η πολιτική δύναμη που σύντομα αναδείχθηκε ως ο βασικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα ο ηγέτης του, ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό που αποκαλύπτει στο κείμενο που ακολουθεί, απόσπασμα μιας ευρύτερης αφήγησης που αξίζει να μεταφραστεί στα ελληνικά και να διαβαστεί ολόκληρη, είναι ότι η μετατόπιση στο θέμα του χρέους, από την αρχική θέση για διαγραφή και λογιστικό έλεγχο σε λογικές «συναινετικών» και παντελώς ανέφικτων όσο και ανιστόρητων λύσεων τύπου «συμφωνία του Λονδίνου 1953», δεν είναι κάτι που συνέβη όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβερνητική εξουσία αλλά πολύ νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα την επαύριο των εκλογών της άνοιξης του 2012, όταν το κόμμα γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση και τα ηγετικά του κλιμάκια αυτονομούνται από τον κομματικό οργανισμό και αρχίζουν ουσιαστικά να λειτουργούν ως «σκιώδη κυβέρνηση».

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Η βόμβα του χρέους



Χρέος

Η βόμβα του χρέους: Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του δημιουργήθηκε από το 1980 έως το 1994, όπου η Ελλάδα είχε χάσει τον έλεγχο των δημοσιονομικών της – ενώ θα μπορούσε να είχε μειωθεί δραματικά, από την εξοικονόμηση των τόκων μετά το 1996
.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να εμποδίσει την κατάρρευση μίας χώρας της Ευρωζώνης, καθώς επίσης την τελική έξοδο της από τη νομισματική ένωση, όταν προσβληθεί από μία οικονομική κρίση – γεγονός που τεκμηριώθηκε ήδη από το 1992, όπου η Βρετανία και η Ιταλία εγκατέλειψαν τον πολύ πιο ήπιο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, ενώ θα αποδειχθεί ξανά στο μέλλον».
.

Ανάλυση

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα, λόγω του οποίου δεν διενεργούνται και δεν πρόκειται να διενεργηθούν επενδύσεις, οπότε είναι αδύνατον να υπάρξει εκείνη η βιώσιμη ανάπτυξη που θα αύξανε ορθολογικά τα έσοδα του προϋπολογισμού (χωρίς εκποιήσεις της κρατικής περιουσίας και χωρίς υπερβολικούς φόρους), θα μείωνε την ανεργία, θα επέλυε το ασφαλιστικό, ενώ θα οδηγούσε στην έξοδο από την κρίση, είναι το δημόσιο χρέος.
Στη αναδιάρθρωση του άλλωστε εναποθέτει τις ελπίδες της η κυβέρνηση, επιμένοντας στη «βασιλικότερα του βασιλιά» εφαρμογή του τρίτου μνημονίου – παρά το ότι στραγγαλίζει την Οικονομία ακόμη περισσότερο από τα δύο προηγούμενα.
Κατά την πάγια άποψη μας βέβαια, με δεδομένο το ότι σύντομα θα υπερβεί το 200% του ΑΕΠ, δεν υπάρχει άλλη λύση μετά τα τέλη του 2014, από την ονομαστική διαγραφή τουλάχιστον του 50% – έτσι ώστε να ακολουθήσει μία ανάλογη μείωση του ιδιωτικού χρέους, οπότε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα και των δύο τομέων.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Το Χρήμα. Γιατί λείπει από παντού; Δώσ`μου τον κόσμο +5%!


Αν αναρωτιέστε γιατί κάθε τόσο χρεοκοπεί ένα κράτος, κάποιες επιχειρήσεις ή χιλιάδες ιδιώτες, και δεν μπορείτε να πιστέψετε πως φταίει μόνο η ανικανότητα των ανθρώπων, η τεμπελιά και η ατιμία τους, τότε δείτε αυτό το σύγχρονο γερμανικό παραμύθι.

Αν μη τι άλλο θα σας δώσει να καταλάβετε την βασική αρχή λειτουργίας του χρηματοοικονομικού συστήματος έτσι όπως έχει στηθεί ως χρηματοπιστωτικό από κάποιους στο παρελθόν. Θα δείτε πόσο ύπουλα ο τόκος ευθύνεται για την μιζέρια όλου του κόσμου.

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά)



Μας λένε συχνά ότι το Δημόσιο (ή Κρατικό) Χρέος προκαλείται από κακοδιαχείριση των δημοσίων εξόδων, ή από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Και ότι η μόνη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, ή η εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό, σύμφωνα με τον δημιουργό του βίντεο (www.mrquelquesminutes.fr) δεν είναι σωστό.
Είναι μαθηματικά αδύνατο να επιλυθεί το ζήτημα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους προτού αντιμετωπιστεί το θέμα με τη δημιουργία χρήματος μέσω χρέους (με τόκους, μάλιστα), διότι ακριβώς αυτά είναι οι ίδιες οι αιτίες αυτών των χρεών!

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΟΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!



Απριλίου 30, 2014 από seisaxthiablog

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ανελέητοι και άκρως αποκαλυπτικοί είναι οι αριθμοί που ανακοίνωσε την Τετάρτη η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, η Eurostat. Μονοσήμαντο το συμπέρασμα: όποια χώρα της Ευρωζώνης υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου πνίγεται αμέσως από την έκρηξη του δημόσιου χρέους της! Την ορθότητα του ισχυρισμού αυτού αποδεικνύει πρώτα πρώτα το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της Eurostat το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μεταξύ όλων των χωρών, όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και ολόκληρης της ΕΕ των 28 κρατών, το έχουν οι χώρες του ευρώ που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς.

Στις 5 χειρότερες θέσεις βρίσκονται οι 4 μνημονιακές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) συν την Ιταλία. Μετά την παρεμβολή του Βελγίου ακολουθεί η Ισπανία, για να κλείσει η πρώτη χειρότερη επτάδα, αποδεικνύοντας ότι και στις δύο χώρες που ασκείται ήπια μνημονιακή πολιτική χωρίς τυπικά να έχουν υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος έχει απογειωθεί (Ιταλία, Ισπανία).

Είναι πολύ αποκαλυπτικό το γεγονός ότι από τις 15 χώρες της ΕΕ με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, οι… 13 ανήκουν στην Ευρωζώνη – συμπεριλαμβανομένης μάλιστα και της Γερμανίας! Ας δούμε όμως πρώτα τις μνημονιακές χώρες, με τη σειρά κατάταξης – αρνητικής φυσικά. Πρώτη πρώτη φιγουράρει η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος 175,1% του ΑΕΠ της. Ακολουθεί η Ιταλία με 132,6% και έπεται σε απόσταση αναπνοής η Πορτογαλία, με δημόσιο χρέος ίσο με το 129% του ΑΕΠ της. Λίγο πιο πίσω η Ιρλανδία με 123,7% και η Κύπρος με 111,7% του ΑΕΠ. Μετά το Βέλγιο (101,5%) και η Ισπανία (93,9%).

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ


Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΛΤΣΩΝΗ*

Η εξάρτηση της Ελλάδας και η διαπλοκή και σύμπλεξη της εγχώριας πλουτοκρατίας με το ξένο κεφάλαιο είναι διαχρονική. Ξεκινά από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Υπάρχουν ποικίλα στοιχεία και αποτυπώματα αυτής της σχέσης και σε θεσμικό, συνταγματικό επίπεδο. Απόδειξη αποτελεί ο ίδιος ο θεσμός της βασιλείας που επιβλήθηκε στη χώρα παρά τις δημοκρατικές αναζητήσεις των επαναστατημένων Ελλήνων με τα τρία δημοκρατικά, και σε ένα βαθμό πρωτοποριακά για την εποχή τους, Συντάγματα της περιόδου της επανάστασης του 1821.

Αλλά και αργότερα, στην αυγή του 20ού αιώνα, στα γεγονότα στο Γουδί το 1909, μην ξεχνάμε ότι μοίρα του αγγλικού στόλου κατέπλευσε στο Φάληρο προκειμένου να υπογραμμίσει ότι η Βρετανία δεν θα ανεχόταν ριζοσπαστικές αλλαγές και κυρίως δεν θα ανεχόταν την εκδίωξη του τοποτηρητή της, του βασιλιά. Ακόμη και η επιλογή του Ελευθερίου Βενιζέλου από το Στρατιωτικό Σύνδεσμο είχε τη σφραγίδα της Βρετανίας. Το πρόσωπο του μελλοντικού αναμορφωτή πρωθυπουργού είχε την έγκριση του βρετανού προξένου στα Χανιά καθώς ο Ελ. Βενιζέλος είχε τοποθετηθεί νωρίτερα υπέρ της παραχώρησης της Σούδας στους Βρετανούς για στρατιωτική βάση.

Αργότερα ήρθε, για παράδειγμα η επέμβαση του Δεκέμβρη του 1944, στη συνέχεια η παρέμβαση των ΗΠΑ κλπ. Μετά τον εμφύλιο, η εξάρτηση της χώρας εκφράστηκε και συνταγματικά καθώς το άρθρο 112 του Συντάγματος του 1952 κατοχύρωνε τα σκανδαλώδη προνόμια του ξένου και του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Το περιεχόμενο του άρθρου μακροημέρευσε. Υπάρχει και σήμερα στο άρθρο 107 του ισχύοντος Συντάγματος.

Μην ξεχνάμε άλλωστε την αμερικανόπνευστη χούντα 1967-1974 αλλά και την προδοσία της Κύπρου από τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς «συμμάχους». Όλα αποτελούν πλευρές της σχέσης εξάρτησης της χώρας από τις ισχυρές δυνάμεις και το ξένο κεφάλαιο. Ακόμη και σήμερα, το άρθρο 27 παρ.2 συνιστά τη συνταγματική βάση της παρουσίας ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός μας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Βενεζουέλα, η οποία απαγορεύει ρητά με το άρθρο 13 του Συντάγματός της την παρουσία ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός της.