Τεχνητή Νοημοσύνη & το Ψέμα του Νεοφιλελευθερισμού

Πώς δημιουργήθηκε μια αριστοκρατία τεχνητής νοημοσύνης

Post2Post 

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια πολιτική και κοινωνικοοικονομική φιλοσοφία που δίνει έμφαση στις ελεύθερες αγορές, την απορρύθμιση και την ιδιωτικοποίηση. Εμφανίστηκε ως απάντηση στις αντιληπτές αδυναμίες της κεϋνσιανής οικονομικής θεωρίας στα τέλη του 20ού αιώνα. Η βασική ιδέα του νεοφιλελευθερισμού είναι ότι οι ελεύθερες αγορές, μαζί με την ελάχιστη κρατική παρέμβαση, τη δημοσιονομική λιτότητα και τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αποτελούν το πιο αποτελεσματικό μέσο για την επίτευξη οικονομικών ευκαιριών, ευημερίας και ατομικών ελευθεριών.

Αυτό περιλαμβάνει το διεθνές ελεύθερο εμπόριο με λίγα εμπόδια και έμφαση στην ατομική ευθύνη και την αυτοδυναμία, συχνά εις βάρος της συλλογικής δράσης και των δικτύων-δομών κοινωνικής ασφάλειας.

Εν μέσω της δημοσιότητας γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ), μπορεί να φαίνεται σαν μια πρόσφατη τεχνολογική ανακάλυψη. Ωστόσο, η προέλευση αυτού που τώρα ονομάζουμε «ΤΝ» χρονολογείται από το 1950-1956, όταν ο Άλαν Τούρινγκ δημοσίευσε το βιβλίο «Μηχανήματα Υπολογιστών και Νοημοσύνη», το οποίο εισήγαγε ένα τεστ για τη μηχανική νοημοσύνη γνωστό ως «Το Παιχνίδι της Μίμησης». Και το 1956, ο καθηγητής του Ντάρτμουθ, Τζον ΜακΚάρθι, διοργάνωσε ένα εργαστήριο με θέμα την «τεχνητή νοημοσύνη», επινοώντας τον όρο για να προσελκύσει περισσότερη προσοχή και χρηματοδότηση για την υπάρχουσα έρευνά του.

ΑΠΟ ΤΟ BRETTON WOODS I ΣΤΟ BRETTON WOODS III ΚΑΙ ΣΤΟ BRΕTTON DIGITAL I. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΛΕΓΧΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥΣ (reloaded)

Post2Post 

Από τα λίγα που πρέπει να ξέρεις για να μπορείς να παρακολουθήσεις τα τεκταινόμενα του νέου πολύπλοκου πολυ-πολικού κόσμου που αναδεικνύεται μετά την ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ της προηγούμενης νεοφιλελέ παγκοσμιοποίησης (και όχι μια παραλλαγή της, όπως θέλει να πιστεύει ακόμα η "Αυγή" ή μια υποχωρησούλα της, όπως ακόμα πιστεύουν οι Τσακαλώτος/Δραγασάκης..), σημειώνω εδώ μερικά βασικά:

🔸Το Brendon Woods I σηματοδότησε την εποχή από το τέλος του Β Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι το 71. Εκεί, στο χωριό Bretton Woods των ΗΠΑ συμφωνήθηκε το 47 από τα κράτη το πως θα παράγεται το χρήμα σε σχέση με τον χρυσό. Αυτός, μέχρι  τότε, είχε μαζευτεί σχεδόν όλος στις ΗΠΑ, ακόμα και από το τέλος του Α Πολέμου, για να ανοικοδομηθεί η κατεστραμμένη Ευρώπη. Έτσι η λογική επέβαλε την χρήση του δολαρίου ως παγκόσμιου μέσου συναλλαγών, αρκεί αυτό να είναι συνδεδεμένο με τον χρυσό. 1 ουγκιά=30 δολάρια.

 Και έτσι πορευτήκαμε μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο, με μια ΗΠΑ να ορίζει την διανομή του και με μία ζώνη ρουβλιου που δεν είχε και πολλές σχέσεις με τα δυτικά παρε-δωσε.

🔸Το 71, και χωρίς καμία συνεννόηση με άλλους, ο Νίξον για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα των ΗΠΑ μετά την ήττα τους στο Βιετνάμ,  ανακοίνωσε την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό. Για λίγο είπε, για να ξεπεραστούν τα οικονομικά προβλήματα του πολέμου και της ήττας τους στο Βιετνάμ. Μετά την πετρελαϊκή κρίση του 74, το "για λίγο" ξεχάστηκε και άρχισαν να παράγονται ΟΛΑ τα νομίσματα όπως και το δολλαριο: σε σχέση με κάποια δημόσια η ιδιωτικά δάνεια. Ο χρυσός αχρηστεύτηκε. Δάνεια ιδιωτικά, κρατικά και, δυστυχώς, και διατραπεζικά  έγινε το νέο χρυσάφι. Και μετά  ακολούθησε το νεοφιλελέ "ελα να δεις"!

Η κρίση της νεωτερικότητας και ο Χρόνος – Η ώρα Μηδέν

Ο χρόνος διαλύεται

μέσα στη στιγμή

το ελάχιστο γίνεται

ο μέγιστος τύραννος.

Βασανίζει ανθισμένες πληγές

γεμάτες χαμόγελα και υποσχέσεις

για κάτι άλλο, αυτό το άλλο

είναι που ζούμε κάθε στιγμή

νομίζοντας ότι ζούμε το άλλο.

Όμως το άλλο δεν υπάρχει.

Είμαστε εμείς η Μοίρα μας

που μας λοξοκοιτάζει.

Σφίγγα που ξέχασε το αίνιγμα

δεν έχουμε τίποτα να λύσουμε.

(Ο χρόνος διαλύεται – Μίκης Θεοδωράκης)

του Δημήτρη. Ναπ. Γιαννατου

Η κρίση της νεωτερικότητας, του σύγχρονου κόσμου, με τη μορφή του εγωκεντρικής και εργαλειακής εκτροπής του δυτικού Διαφωτισμού, θα αναζητήσει το αναζητούμενο μετα-νεωτερικό πρότυπο ανθρώπου στον «κανένα», στο πολιτισμικό περιβάλλον ενός απόλυτου μηδενισμού και σχετικισμού αξιών. Τέτοιου που όμως μας λέει ο Π.Κονδύλης, ταιριάζει στην κατανάλωση και στο κέρδος της μαζικής δημοκρατίας, ως ένας «χαρούμενος μηδενισμός». Ο σχετικισμός των αξιών και των προτύπων ταιριάζει κατ’αναλογίαν με την ποικιλία των εμπορευμάτων για κάθε γούστο, ανάγκη ή επιθυμία.

Έτσι κι αλλιώς, συχνά, ο άνθρωπος επιζητά το μηδέν, ως ξεκαθάρισμα, ως παύση ή ως αφετηρία: «θέλω να μηδενίσω», «θέλω να ξεκινήσω από το μηδέν», «δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα», «τα μηδενίζω όλα και ξεκινώ απ’την αρχή», κ.α, Ο τερματικός «σταθμός» μιας προσωπικής διαδρομής αποτελεί σημείο τερματισμού αλλά και ένα σχετικό σημείο μιας νέας αρχής.

Το μηδέν – τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο – ενυπάρχει, δηλαδή, στο ίδιο το «γενετικό» υλικό του ανθρώπινου πολιτισμού, στις ιδιότητες του ανθρώπινου μυαλού και της ψυχής,. Είναι αλήθεια ότι το μηδέν, απωθεί αλλά και έλκει, καθώς ο άνθρωπος πάντα προσπαθούσε να κατανοήσει τα όρια του και τη δυνατότητά του να αλλάζει. Όλοι λίγο πολύ, έχουμε περάσει από κάποιο ουσιαστικό ή συμβολικό σημείο μηδέν. Σημείο προσωπικών αλλαγών και κρίσεων, αναστοχασμού, σωματικού ή ψυχικού τραύματος, κ.α. Ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός ως σύστημα, το οποίο εμπεριέχει φάσεις και κύκλους ζωής, περνά από περιόδους ανόδου και καθόδου, στις οποίες το σημείο μηδέν εμφανίζεται ή συμβολίζεται ως κρίση, αλλά και συνδετικός κρίκος.

Και έτσι, η ιδιότητα αυτή στη σύγχρονη εποχή της κρίσης, αξιοποιείται και εξιδανικεύει ότι προστίθεται στο Μηδέν (ας θυμηθούμε εδώ την έννοια του επαυξημένου, υβριδικού «ανθρώπου»), το οποίο στο πλαίσιο του απεριόριστου γραμμικού μέλλοντος, αποκτά αυτόνομη ουσία: Ο+5=5, Ο+10=10, κλπ. Το Μηδέν, γίνεται γόνιμο «έδαφος», για να καρπίσουν τα πάντα, αριθμοί, ιδεολογίες, εμπορεύματα και ανθρωπολογικές μεταλλάξεις. Το Μηδέν, από τη φύση του, μπορεί να γίνει «τα πάντα και τίποτα» (Θ.Ζιάκας). Το μηδέν γίνεται το «γενικό συμβολικό ισοδύναμο» της νέας δομής που ψάχνει ο μελλοντικός κόσμος, μιας δομής απεριόριστης Προόδου και επέκτασης «χωρίς όρια και σύνορα».

Το 13αωρο και η ψευδαίσθηση της επιλογής

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Μα θα εφαρμόζεται μόνο με τη συναίνεση του εργαζομένου – επαναλαμβάνει μονότονα η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη θεσμοθέτηση της 13ωρης εργασίας. 

Τα συνδικάτα απαντούν ότι η σχέση εργαζομένου – εργοδότη δεν είναι ισότιμη, άρα ο πρώτος δεν μπορεί να αρνηθεί τις απαιτήσεις του δεύτερου, πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση έχει προηγουμένως καταργήσει την αιτιολογημένη απόλυση. 

Αν ο εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει 13 ώρες, πολύ απλά θα απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες και άντε μετά να αποδείξει στα δικαστήρια ότι η απόλυσή του ήταν παράνομη και καταχρηστική. 

Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κρυμμένο μυστικό κάθε καπιταλιστικής δημοκρατίας - την ιδιωτική κυβέρνηση - όπως την ονομάζει η Ελίζαμπεθ Άντερσον, στο ομώνυμο βιβλίο της, για να περιγράψει την αόρατη, πλην όμως, σχεδόν απόλυτη εξουσία που ασκούν οι εργοδότες στους χώρους εργασίας.

Οι επιχειρήσεις δεν είναι ουδέτεροι μηχανισμοί της αγοράς, αλλά μικρά αυταρχικά καθεστώτα στα οποία οι εργαζόμενοι υπόκεινται σε αποφάσεις χωρίς διαφάνεια,  λογοδοσία ή την παραμικρή δημοκρατική συμμετοχή.

Η Άντερσον ορίζει την κυβέρνηση ως τον θεσμό εκείνο που ασκεί εξουσία πάνω σε άλλους, ανεξάρτητα αν πρόκειται για κρατικό ή ιδιωτικό. Οι επιχειρήσεις δεν είναι «αγορές» όπου ελεύθερα άτομα ανταλλάσσουν υπηρεσίες και προϊόντα, αλλά θεσμοί διακυβέρνησης.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΝΕΟΦΙΛΕΛΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Kατά τη διάρκεια ένοπλης ληστείας σε τράπεζα στην πόλη Γουανγκτσού στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες: 

- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας!!! 

Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.

✔️Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: "MIND CHANGING CONCEPT"

Ελληνιστί: "ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ"

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:

- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.

Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:

- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!

✔️Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται "EXPERIENCE" (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master από κάτι ιδιωτικές βοϊδοσχολές.

Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει την αστυνομία.

Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:

- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!

ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

από τον Ντον Κούρζιο Νίτογλια

 

 Πλουτοκράτης

Ο φιλελευθερισμός καθιστά τον πλούτο τον απώτερο στόχο του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, η χρηματιστική ή τα χρηματοοικονομικά είναι η τέχνη του να πλουτίζει κανείς τον εαυτό του και είναι η ψυχή της φιλελεύθερης φιλοσοφίας, η οποία υποστηρίζει (όπως ο αισθησιασμός ή ο πραγματισμός) ότι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ευαίσθητο ζώο, όχι ένα λογικό και πνευματικό. Επομένως, οι ανάγκες και ο σκοπός του είναι καθαρά υλικοί, χρονικοί και οικονομικοί.

Ωστόσο, η ορθή λογική και η εμπειρία δείχνουν ότι ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά διαφορετικός από τα ζώα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απλώς ύλη ή αισθανόμενος, αλλά έχει μια πνευματική ψυχή, μια διάνοια σχεδιασμένη να γνωρίζει την αλήθεια και μια θέληση σχεδιασμένη να αγαπά το καλό.

Επομένως, ο οικονομικός πλούτος και η υλική ευημερία από μόνες τους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον άνθρωπο στην πνευματική ή μεταφυσική του φύση, η οποία υπερβαίνει την καθαρά φυσική τάξη.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Αριστοτέλης και ο Άγιος Θωμάς όρισαν εύστοχα την οικονομία, η οποία είναι η αρετή της διακυβέρνησης του σπιτιού 1) ρυθμίζοντας τις σχέσεις μεταξύ συζύγου και παιδιών και 2) διδάσκοντας την τέχνη της υλικής υποστήριξης των μελών του (τα μέσα) προκειμένου να ζουν με αξιοπρέπεια και να προοδεύουν πνευματικά (ο σκοπός).

Επιπλέον, διέκριναν την οικονομία από τον εκφυλισμό της, ο οποίος είναι χρηματοοικονομικός, επιχειρηματικός, χρηματιστικός ή χρηματικός - δηλαδή, η τέχνη του να πλουτίζει κανείς ως τον τελικό στόχο. Ο φιλελευθερισμός έχει διαστρεβλώσει την έννοια της οικονομίας και την έχει καταστήσει χρηματοοικονομική ή επιχειρηματική.

Ο φιλελευθερισμός είναι μια υλιστική φιλοσοφία της «δεξιάς» ή υπέρ των «υπερπλούσιων», η οποία υποβιβάζει τον άνθρωπο στο επίπεδο ενός ζώου και έχει ως στόχο μόνο τη σωματική, φυσική και υλική ευημερία. Σε αυτό είναι παρόμοιος με τον μαρξισμό, ακόμη και αν διαφέρει τυχαία (ο φιλελευθερισμός θέλει να εκμεταλλευτεί τους φτωχούς σαν να ήταν μηχανή· ενώ ο κομμουνισμός θέλει να ανυψώσει την εργατική τάξη στη νέα θεότητα του σύγχρονου κόσμου, μέσω αιματηρής εξέγερσης και ταξικού μίσους) όπως θα δούμε καλύτερα αργότερα.

Μ. Σάλλας: Εθνική κυριαρχία και "κατανομή" του παγκόσμιου πλούτου

"Η Ελλάδα οφείλει να δημιουργήσει έναν δικό της Ανεξάρτητο Μηχανισμό Ελέγχου Ξένων και Στρατηγικών Επενδύσεων", γράφει ο Μιχάλης Σάλλας σε άρθρο του στο "Βήμα της Κυριακής", ο οποίος "θα διέπεται από διαφάνεια, θα κάνει προληπτική εποπτεία και να έχει δικαίωμα επανεξέτασης συναλλαγών, που μπορεί να επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, τα κυριαρχικά της δικαιώματα".

Ολόκληρο το άρθρο του Μιχ. Σάλλα έχει ως εξής:

"Ο κόσμος της Δύσης έχει αλλάξει. Οι γεωπολιτικές σχέσεις μεταβάλλονται. Οι "συμμαχίες” αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη, ακόμη και με βάση τα προσωπικά οικονομικά συμφέροντα ηγετών. Απροκάλυπτα επίσης, παρεμβαίνουν πολυδισεκατομμυριούχοι στην υποστήριξη δικών τους επιλογών ακόμη και σε τρίτες χώρες, για να τις ελέγξουν.

Η λεγόμενη "ελεύθερη αγορά" έχει πάψει να είναι ελεύθερη. Έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό παγκόσμιας συγκέντρωσης ισχύος, όπου το κεφάλαιο κινεί τα νήματα και οι κυβερνήσεις ακολουθούν. Σήμερα, λίγες εκατοντάδες επιχειρηματικοί όμιλοι ελέγχουν την ενέργεια, τα τρόφιμα, την τεχνολογία και την ενημέρωση του πλανήτη. Η οικονομική ισχύς έχει αποκτήσει γεωπολιτική διάσταση, ικανή να καθορίζει πολιτικές αποφάσεις και να επηρεάζει εκλογικά αποτελέσματα.

Η συγκέντρωση του πλούτου σε ελάχιστα χέρια έχει λάβει ιστορικά πρωτοφανείς διαστάσεις. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Oxfam, το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει πάνω από το 70% του νέου παραγόμενου πλούτου. Εκατοντάδες επιχειρηματίες και funds, διαθέτουν περιουσίες που υπερβαίνουν καθένας, τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Επαρκείς για να αγοράσουν, κυριολεκτικά, ολόκληρους κλάδους της οικονομίας μικρών κρατών, ενώ κάποιοι μπορούν να αγοράσουν και το σύνολο σχεδόν, των μεγάλων επιχειρήσεων μιας χώρας. ‘Όπως έχει διαμορφωθεί το παγκόσμιο πολιτικό περιβάλλον, το φαινόμενο δεν είναι θεωρητικό.

Μονόδρομος εκτροχιασμού

•ΣΤO OΝOΜΑ ΤΗΣ «EΛΕΥΘΕΡΗΣ AΓOΡΑΣ»-

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ

Ὅταν ξεκίνησαν τὸ Κίνημα καὶ ἡ ἐφημερίδα του πρὶν 72 χρόνια, κατάγγελλαν τὶς δύο ἐκδοχὲς τοῦ ὑλισμοῦ ποὺ ἐπικυριάρχησαν μεταπολεμικά: τὴν ἀστικὴ καὶ τὴ μαρξιστική. Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης καὶ ἐλάχιστοι ἄλλοι, ὅπως ὁ Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, ἀρνήθηκαν τὰ ψεύτικα διλήμματα καὶ διακήρυξαν ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ δρόμος γιὰ μιὰ κοινωνία ἐλεύθερη καὶ δίκαιη.

Σήμερα, δὲν ὑπάρχουν διλήμματα, ἀλλὰ ὁ μονόδρομος ἑνὸς ἐκτροχιασμένου καπιταλιστικοῦ συστήματος μὲ τὸν οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση. Τὸ ὁποῖο, μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ «ἀντιπάλου δέους», ἔχει ἐπιδοθεῖ σὲ λυσσαλέα ἀποδόμηση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῶν κατακτήσεων τῶν ἐργαζομένων πρὸς ὄφελος μιᾶς ὅλο καὶ πιὸ μικρῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας κερδοσκόπων.

Στὸ ὄνομα τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς», ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς θέσφατο καὶ νέα θεότητα, τὰ πάντα κατεδαφίζονται πρὸς ὄφελος τῶν κερδοσκόπων. Καὶ μάλιστα, τῆς πιὸ παρασιτικῆς ἐκδοχῆς τῆς «ἐπιχειρηματικότητας», στὴν ὁποία δίνονται περιθώρια νὰ κερδοσκοπεῖ, ἐπενδύοντας καὶ συνεισφέροντας έλάχιστα στὴν οἰκονομία:

– Μὲ τὴν αὐξανόμενη ἀπαξίωση τῆς ἀξίας καὶ τῶν συνθηκῶν τῆς ἐργασίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κατεύθυνση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὅπως ἔχει ἤδη τονίσει ἡ ΧΔ σὲ ἀνακοίνωσή της ἀπὸ τὸ 2023, ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη «… ἐπαναφέρει τὸ καθεστὼς τοῦ πρώιμου Μεσοπολέμου, δηλαδὴ μέχρι τὶς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1930. Ἐκεῖ εἴχαμε ἀκόμη καὶ παιδιὰ νὰ ἐργάζονται σὲ καθεστὼς ἐξαρτημένης ἐργασίας ὡς “μαθητευόμενοι” 16 ὧρες τὸ 24ωρο…». Τὸ 13ωρο, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀπέργησαν οἱ ἐργαζόμενοι τὴν 1η Ὀκτωβρίου, εἶναι φυσικὴ συνέπεια τῆς πάγιας αὐτῆς πολιτικῆς.

– Μὲ τὴν ἐκχώρηση τῶν ἕτοιμων κοινωφελῶν ὑποδομῶν ποὺ ἔγιναν μὲ χρήματα τοῦ Δημοσίου, μὲ ἐξασφαλισμένη πελατεία τοὺς πολίτες οἱ ὁποῖοι τὶς ἔφτιαξαν καὶ μετατρέπονται σὲ πελάτες τῶν κερδοσκόπων. Ἕνα πανευρωπαϊκὸ φαινόμενο ποὺ ἀναδείχθηκε μὲ τὸ δυστύχημα τῆς γέφυρας Μοράντι στὴ Γένοβα τῆς Ἰταλίας τὸ 2018, ἀλλὰ καὶ ὡς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς παθογένειες ποὺ ὁδήγησαν στὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν.

– Μὲ τὴν ἀσυδοσία τῶν καρτὲλ καὶ τῶν ὀλιγοπωλίων, βασικὴ αἰτία τῆς ἀκρίβειας ποὺ μειώνει τὴν ἀγοραστικὴ δύναμη τῶν πολιτῶν. Σύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τῆς ἱστοσελίδας «Πολίτικο», ποὺ ἔχουμε ἀναπτύξει στὴν ἱστοσελίδα μας, ἐνῶ τὸ 2011 τὸ ποσοστὸ τῶν δημόσιων διαγωνισμῶν μὲ ἕνα μόνο μειοδότη ἦταν 11%, τὸ 2020 ἔχει σκαρφαλώσει στὸ 42%.

Περί "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" και "ελεύθερης αγοράς" και "μικ...ρού κράτους"

Του Κώστα Κουτσουρέλη 

Καταιγισμός δασμών, περιφρόνηση υπερεθνικών οργανισμών και ρυθμίσεων, απανωτές κατραπακιές στην ανεξάρτητη τάχα Fed, διά της βίας επαναπατρισμός μονάδων παραγωγής, εμπορικοί εκβιασμοί εις βάρος συμμάχων και εταίρων, τώρα και μερική εθνικοποίηση μεγαλοεταιρειών όπως η Intel.

Διασκεδάζει κανείς βλέποντας πώς η νέα αμερικανική κυβέρνηση ξηλώνει πόντο πόντο το πλουμιστό πανί της φιλελεύθερης ιδεολογίας, όλα αυτά τα φαντασιώδη περί "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" και "ελεύθερης αγοράς" και "μικρού κράτους". Το Atlantic έφτασε στο σημείο να αποκαλεί τον Τραμπ σε σημερινό του άρθρο... "σοσιαλιστή"!

Κούφια λόγια προφανώς. Ό,τι κι αν λένε οι ιδεολόγοι, η κοφτή αντιπαράθεση του δημόσιου και του ιδιωτικού είναι προσχηματική. Από τη φύση της η νεωτερική οικονομία προϋποθέτει το κράτος με έναν τρόπο που κανείς προνεωτερικός σχηματισμός δεν γνώριζε. Ακόμη και ο δυτικός καπιταλισμός ταυτίζεται ιστορικά με τη γιγάντωση του δημόσιου τομέα. Έχω ξαναβάλει τα νούμερα τα σχετικά με τις ΗΠΑ: από 8% του ΑΕΠ το 1880, σήμερα οι δημόσιες δαπάνες έχουν εκτοξευθεί στο 45%. 

Αρπαγή γεωργικής γης & νερού: Το φαινόμενο, η έκταση, η σημασία του & πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί

Χρίστος Τσαντήλας

Γεωπόνος, Δρ. Εδαφολογίας, επιστημονικός συνεργάτης Ινστιτούτου ΕΝΑ

Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008, παρατηρήθηκε μια ραγδαία αύξηση της ζήτησης γης από δημόσιους και ιδιωτικούς επενδυτές, οι οποίοι απέκτησαν εκτεταμένες εκτάσεις για την παραγωγή τροφίμων και βιοκαυσίμων. 

Αυτή η τάση ενισχύθηκε από τη σημαντική αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας, καθιστώντας τη γη ελκυστικό και ασφαλές επενδυτικό περιουσιακό στοιχείο. Η συστηματική μετατόπιση της ιδιοκτησίας της γης εδραιώθηκε στη δημόσια συζήτηση με τον όρο «Παγκόσμια Αρπαγή Γης» (“Global Land Grab”).

Το φαινόμενο της αρπαγής γης και νερού αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης δυναμικής που συνδέει όλο και περισσότερο τα αναπτυσσόμενα και τα αναπτυγμένα κράτη, καθώς μοιράζονται κοινές προκλήσεις όπως η κρίση χρέους, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών, η εντεινόμενη κοινωνική και περιφερειακή ανισότητα και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Πλουτούντας ενέπλησεν χρημάτων και πεινώντας εξαπέστειλεν κενούς…

Η  Παναγία και Υπεραγία, Θεοτόκος Μαρία, που σήμερα τιμάται και μνημονεύεται η κοίμησή της, λέει κατά τον ευαγγελισμό της (που δεν περιλαμβάνει κανενός είδους… κρίνο), και τα ακόλουθα λόγια:

“Ότι (…) εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού (…)
Καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς·
πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς”.

Γενικώς, όλες οι κυβερνήσεις που εντάσσονται στο αστικό σύστημα υπηρετούν την Ευγένεια του Κεφαλαίου:

τα παραγωγικά μέσα -μαζί τους και ο… άνθρωπός- λογίζονται ως πηγή ατομικού πλουτισμού για τον ιδιοκτήτη τους.
Η προσωπική εργασία υποτιμάται βάναυσα, ενώ κερδίζουν οι μπίζνεσμεν και οι μεγαλοκεφαλαιούχοι που εισπράττουν
πραγματοποιώντας τις επενδύσεις που τους υποδεικνύουν οι… συμβουλάτορές τους- ή, ακόμη καλύτερα, τα προβλεπτικά λογισμικά τους της “χρηματοοικονομικής μηχανικής”.

5 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

By Cheng Enfu and Lu Baolin (May 01, 2021)

Ο Cheng Enfu είναι κύριος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη στην Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης για την Πολιτική Οικονομία. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο 65344718[at]vip.163.com. Ο Lu Baolin είναι καθηγητής στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Qufu Normal.

Ο νεοϊμπεριαλισμός είναι η συγκεκριμένη σύγχρονη φάση της ιστορικής εξέλιξης που χαρακτηρίζεται από την οικονομική παγκοσμιοποίηση και τη χρηματιστικοποίηση του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Τα χαρακτηριστικά του νεοϊμπεριαλισμού μπορούν να συνοψιστούν με βάση τα ακόλουθα πέντε βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι το νέο μονοπώλιο της παραγωγής και της κυκλοφορίας. Η διεθνοποίηση της παραγωγής και της κυκλοφορίας, σε συνδυασμό με την εντεινόμενη συγκέντρωση του κεφαλαίου, δημιουργεί γιγαντιαίες πολυεθνικές μονοπωλιακές εταιρείες, των οποίων ο πλούτος είναι σχεδόν τόσο μεγάλος όσο και ολόκληρων χωρών. Δεύτερον είναι το νέο μονοπώλιο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομική ζωή και δημιουργεί μια κακοσχηματισμένη ανάπτυξη, δηλαδή την οικονομική χρηματιστικοποίηση. Τρίτο είναι το μονοπώλιο του αμερικανικού δολαρίου και της πνευματικής ιδιοκτησίας, που δημιουργεί τον άνισο διεθνή καταμερισμό εργασίας και την πόλωση της παγκόσμιας οικονομίας και της κατανομής του πλούτου. Τέταρτο είναι το νέο μονοπώλιο της διεθνούς ολιγαρχικής συμμαχίας. Μια διεθνής μονοπωλιακή συμμαχία του ολιγαρχικού καπιταλισμού, με έναν ηγεμονικό ηγεμόνα και πολλές άλλες μεγάλες δυνάμεις, έχει δημιουργηθεί και παρέχει την οικονομική βάση για την πολιτική του χρήματος, τη χυδαία κουλτούρα και τις στρατιωτικές απειλές που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν με βάση το μονοπώλιο. Το πέμπτο είναι η οικονομική ουσία και η γενική τάση. Οι παγκοσμιοποιημένες αντιφάσεις του καπιταλισμού και οι διάφορες κρίσεις του συστήματος υφίστανται συχνά μια όξυνση που δημιουργεί τη νέα μονοπωλιακή και ληστρική, ηγεμονική και δόλια, παρασιτική και παρακμιακή, μεταβατική και θνησιγενή μορφή του σύγχρονου καπιταλισμού ως ύστερος ιμπεριαλισμός.

Ο νεοφιλελευθερισμός ως ανθρωπολογική μετάλλαξη

 28.07.25

Ηλίας Ιωακειμόγλου*

Οταν ο νεοφιλελευθερισμός ανέλαβε την εξουσία, πρώτα με τη Θάτσερ και αμέσως μετά με τον Ρίγκαν, όλοι νομίσαμε ότι αυτό που ερχόταν ήταν απλώς ένας ιδιαίτερος τρόπος διαχείρισης του καπιταλισμού. Γνωρίζουμε, τώρα, ότι ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή ο καπιταλισμός της εποχής μας, δεν περιορίζεται σε διαχειριστικές επιλογές, ούτε μόνο σε διαρθρωτικές αλλαγές που αλλάζουν θεσμούς της αγοράς εργασίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και άλλες που ούτως ή άλλως είναι απαραίτητες όταν θέλεις να διαχειριστείς το σύστημα με νέο, διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει κάτι ακόμη, εξίσου σοβαρό με αυτά: ο νεοφιλελευθερισμός επιχειρεί μια ανθρωπολογική αλλαγή, να παραγάγει έναν νέο τύπο ανθρώπου κατ’ εικόνα και ομοίωση της δικής του αντίληψης για τους ανθρώπους.

Εγωιστές και άπληστοι

Ενάντια σε ολόκληρη τη φιλοσοφική παράδοση της ανθρωπότητας, μετά από πενήντα πέντε χρόνια αδιάλειπτης ηγεμονίας, ο νεοφιλελευθερισμός επιχειρεί, με κάποιες επιτυχίες, να παραγάγει έναν νέο τύπο ανθρώπου κατ’ εικόνα και ομοίωση του homo economicus, ενός φαντασιακού όντος που θέτει τον ορθολογισμό του στην υπηρεσία του εγωισμού του και της απληστίας του, ενός όντος που υποτίθεται ότι αποτελεί την ουσία αυτού που τελικά είμαστε όλοι μας. Αυτή η παραδοχή, ότι τέτοιοι είμαστε, τείνει να λειτουργήσει ως αυτοπραγματοποιούμενη προφητεία, όπως συμβαίνει με την ιδεολογία εν γένει: εάν πιστέψουμε ότι έτσι είναι οι άνθρωποι, επομένως και εμείς οι ίδιοι, θα πράττουμε και εμείς ως εγωιστικά και ανήθικα όντα που επιδιώκουν, με απολύτως ορθολογικό τρόπο, αποκλειστικά το ατομικό τους συμφέρον.

Η αντιιμπεριαλιστική, πατριωτική στάση του Κ.Κ. ΣΥΡΙΑΣ

Ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας έφυγε από τη ζωή, αιωνία η μνήμη του.

Ο Γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας Ammar Baghdash «απεβίωσε από καρδιακή προσβολή» στην Αθήνα 12 Ιουλίου του 2025, σε ηλικία 70 ετών! 

Με την άνοδο του κύματος της αντίδρασης και των πολιτικών διώξεων στη Συρία, ο σύντροφος Bakdash και οι σύντροφοί του καταδιώχθηκαν άγρια από τις δυνάμεις του σκότους, γεγονός που τον ανάγκασε να καταφύγει στην ελληνική πρωτεύουσα, την Αθήνα, όπου συνέχισε τον αγώνα του υπό τη σημαία της διεθνούς αλληλεγγύης με το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Στη μνήμη του θυμίζουμε την πατριωτική, αντιιμπεριαλιστική στάση του κόμματός του όπως την περιγράφει ο ίδιος σε ομιλία του στην Αθήνα σε εκδήλωση του ΚΚΕ

 
Χαιρετισμός του Αμάρ Μπαγκντάς, ΓΓ του Συριακού ΚΚ στην αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση (VIDEO)

Διαβάστε μόνοι σας: 2015.12.15 Αθήνα:

 «[…]μεταφέρω τους χαιρετισμούς των Σύρων κομμουνιστών, των αδελφών σας στην ενιαία διεθνική ταξική πάλη και τα συναισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης για την αλληλεγγύη σας στο δίκαιο αγώνα που διεξάγει ο συριακός λαός που αντιμετωπίζει ισχυρή ιμπεριαλιστική σιωνιστική επίθεση, η οποία στοχεύει κατά της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας του, αλλά περισσότερο κατά της ύπαρξης της πατρίδας του.

 Ναι, σύντροφοι, οι Σύροι κομμουνιστές, δίπλα με άλλες πατριωτικές δυνάμεις στη Συρία, αποκρούουν αυτήν την άγρια επίθεση που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους κατά της πατρίδας τους και θεωρούν ότι αυτό δεν είναι μόνο το πατριωτικό και ταξικό καθήκον τους, αλλά και το διεθνιστικό τους επίσης. 

Γιατί η Συρία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης μεταξύ του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και των παγκόσμιων δυνάμεων της απελευθέρωσης. Ένα από τα κύρια κίνητρα για το μίσος του ιμπεριαλισμού και του διεθνούς σιωνισμού κατά της Συρίας είναι η σταθερή ιστορικά στάση της στην απόκρουση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή και η στήριξη που παρέχει στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιμετωπίζουν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού.

 Η Συρία απέρριπτε σταθερά το σχέδιο "μεγάλη Νέα Μέση Ανατολή" που αποσκοπούσε στην εγκαθίδρυση της πλήρους σιωνιστικής ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας στην περιοχή μας. 

Το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε ονομάσει αυτό το σχέδιο "μεγάλη Σιών". Και είναι πράγματι έτσι, διότι αυτό το σχέδιο στοχεύει να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του σιωνιστικού Ισραήλ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με την ευλογία και την πλήρη εποπτεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. 

Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου αποικιακού σχεδίου προϋποθέτει τον κατακερματισμό και τη διαίρεση των χωρών της περιοχής, ώστε να μετατραπεί η κατάσταση σε μια που εναρμονίζεται με το "δημιουργικό χάος" των θεωρητικών του ιμπεριαλισμού, δηλαδή τη δημιουργία των τραγωδιών των λαών της περιοχής, όπως, οι σκοτωμοί, ο εκτοπισμός και η εξαθλίωση, προκειμένου οι ιμπεριαλιστές να πραγματοποιήσουν την πλήρη κυριαρχία και λεηλασία τους επί του πλούτου αυτών των λαών.

Οι ιμπεριαλιστές δεν συγχώρησαν στη Συρία τη στήριξή της προς το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού για τα δίκαια δικαιώματά του.

 Επίσης δεν της συγχώρησαν τη στήριξη που παρείχε στην ιρακινή αντίσταση ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή των ΗΠΑ, δηλαδή τη στήριξη σε αυτήν τη γενναία αντίσταση που έτριψε τη μούρη του κατακτητή στη λάσπη και προκάλεσε την πρώτη σοβαρή στρατιωτική ήττα των ΗΠΑ μετά τη νίκη του βιετναμέζικου λαού.

Οι G7 συμφώνησαν να απαλλαγούν οι αμερικανικές πολυεθνικές από τους παγκόσμιους φορους! Οι… δημοκράτες.

Του Στρατού Σαφιολεα

Όπως γράφουν σήμερα οι … καθόλου κομμουνιστικοί Financial Times, το 2021, περισσότερες από 135 χώρες είχαν συμφωνήσει – υπό τον ΟΟΣΑ – να εφαρμόσουν έναν παγκόσμιο ελάχιστο εταιρικό φόρο 15%. Στόχος ήταν να μπει φρένο στη φοροαποφυγή των πολυεθνικών, ειδικά των τεχνολογικών κολοσσών, που μεταφέρουν κέρδη σε φορολογικούς παραδείσους. 

Η ιδέα ήταν απλή: δεν έχει σημασία πού δηλώνεις τα κέρδη, θα πληρώνεις τουλάχιστον 15% παγκοσμίως.

Όμως στη πρόσφατη σύνοδο του G7 και κάτω από τις πιέσεις της Αμερικανικής κυβέρνησης συμφωνήθηκε ένα “παράλληλο σύστημα”, που θα εξαιρεί τις μεγάλες αμερικανικές εταιρείες από βασικά σημεία της συμφωνίας με το πρόσχημα ότι τάχα πληρώνουν αρκετούς φόρους ήδη στις ΗΠΑ. Έτσι οι αμερικανικές πολυεθνικές θα αποφύγουν πρόσθετους φόρους από άλλες χώρες. Οι ΗΠΑ απειλούσαν με μια νομοθεσία, το Section 899, η οποία θα επέφερε «φορολογικά αντίποινα» σε χώρες που επέβαλλαν φόρους σε αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας (ΜΕΤΑ/Facebook, Google, Amazon, Apple κλπ).

Αυτοί οι τεχνολογικοί κολοσσοί λαμβάνουν ένα δωράκι 100 δις δολάρια σε φόρους την επόμενη δεκαετία, ώστενα  οι Μπέζοι νοικιάζουν πχ τη Βενετία, την αστυνομία της, και τους κατοίκους της, θέλουν - δε θέλουν, για να γελάσουν ένα βράδυ σε ένα πάρτυ.  Στο μεταξύ, όπως λέει στους Financial Times ο κάτοχος Νόμπελ Οικονομικών, Αμερικανός Joseph Stiglitz (κάποτε επικεφαλής του συμβουλίου οικονομολόγων του Clinton και αργότερα Chief Economist στην World Bank), η συμφωνία αυτή θα επιβαρύνει τους εργαζόμενους, και τις μικρές επιχειρήσεις και είναι ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Οι χώρες που περίμεναν κάποια έξτρα έσοδα από αυτή τη φορολογία για να στηρίξουν την δημόσια υγεία, την δημόσια παιδεία, τις δημόσιες υποδομές, έχασαν. Και ο πολύς ο κόσμος είτε θα κληθεί να πληρώσει από τη τσέπη του τη διαφορά, είτε απλά θα μείνει με λιγότερες δημόσιες παροχές. 

Υλιστικό σύστημα και ατομιστής άνθρωπος

3 Απριλίου, 2025

Γιάννης Ζερβός 

ΑΠO ΤΗΝ Κεντρική ΕΠΙΤΡOΠΗ ΤΗΣ Χ.Δ. 28 ΜΑΡΤΙOΥ

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί
Ἡ κοινωνικὴ ἀδικία πάντοτε ὑπῆρχε καὶ τὸ κοινωνικὸ σύστημα ἦταν στὸ βάθος του ὑλιστικὸ καὶ ἐκμεταλλευτικό. Τὸ ἔβλεπαν αὐτὸ ἄνθρωποι μὲ διορατικότητα, ὅπως ὁ Φώτης Κόντογλου καὶ ὁ Νίκος Ψαρουδάκης. Ὅμως, κάποια προσχήματα τηροῦνταν, ἀφοῦ ἐπιφανειακὰ οἱ δυτικὲς κοινωνίες ἐμφανίζονταν ὡς χριστιανικές. Ἐνῶ οἱ ἀνατολικὲς συγκάλυπταν τὴ δικτατορία τῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων καὶ τὸν ταξικό τους χαρακτήρα μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀποκαλούμενης «δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΗΘΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ

Μὲ τὸ νεοφιλελεύθερο μονόδρομο τὰ προσχήματα ἔχουν πάψει νὰ τηροῦνται. Ὁ νεοφιλελευθερισμός, τὸ οἰκονομικὸ σύστημα τοῦ ἐκτροχιασμένου καπιταλισμοῦ, φέρνει ἕνα νέο ἰδεολογικὸ ἐποικοδομημα: Τὸν ὑπερφιλελευθερισμό, γιὰ νὰ ἑδραιωθεῖ τὸ καθεστὼς τῆς οἰκονομικῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς ἀτομοκρατίας.
Στὴν «Πρὸς Κολασσαεῖς» ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου καλοῦναι οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» μαζὶ μὲ τὶς πράξεις καὶ τὰ πάθη του καὶ νὰ ἐνδυθοῦν τὸν «νέο καὶ ἀνακαινούμενο» ἄνθρωπο, «είς ἐπίγνωσιν καὶ κατ’ εἰκόνα» τοῦ Δημιουργοῦ.
Σὲ κατεύθυνση ἀντίστροφη, τὸ σημερινὸ σύστημα τῆς Νέας Ἐποχῆς δημιουργεῖ ἕνα νέο τύπου ἀνθρώπου ποὺ ἐξωθεῖται νὰ «ἀπελευθερωθεῖ» ἀπὸ κάθε ἠθικὴ ἀναστολή, κάθε οὐσιαστικὴ σχέση μὲ τὴν χριστιανικὴ Παράδοση, κάθε μορφὴ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὸ ἀτομικό του συμφέρον.

Μὲ προφανῆ σκοπὸ τοῦ συστήματος, πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀσύδοτης καὶ ψεύτικης «ἐλευθερίας», νὰ τὸν καταστήσει ἄβουλο, ἐνεργούμενο καὶ ὑπόδουλο, ἀδιάφορο γιὰ τὰ κοινά, τὸν πλησίον καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀδικία, έφόσον νομίζει ὅτι βολεύεται καὶ ἐπιβιώνει ὁ ἴδιος.

Ἤδη ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα, σύμφωμα μὲ τὸν σύγχρονο τοῦ Ἄνταμ Σμὶθ ἀγγλοολανδὸ Μπέρναρντ ντὲ Μάντεβιλ, οἱ ἠθικὲς ἀναστολὲς λογίζονταν ἀντιπαραγωγικὲς γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη μιᾶς κοινωνίας, ποὺ ἔχει κινητήρια δύναμη τὴν ἀνθρώπινη πλεονεξία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΣΦΙΛΚΑΔΩΝ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ («ΦΑΝΤΣ» ΚΑΙ «ΣΕΡΒΙΣΕΡΣ»)

Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, στὴ σύγχρονη «μαντεβιλιανὴ» νεοφιλελεύθερη κοινωνία, εἶναι προσὸν ἡ πάσης φύσεως ἀσυδοσία, πνεῦμα ποὺ διαμορφώνει καὶ κώδικες συμπεριφορᾶς σὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα, ἀπὸ τοὺς ὑπερπλουσίους, μέχρι καὶ τὶς συμμορίες ἀνηλίκων.
Χαρακτηριστικὸ τῆς καθεστωτικῆς αὐτῆς ἀνομίας εἶναι ἡ ἀσυδοσία ποὺ ἀπολαμβάνει τὸ τραπεζικὸ καὶ παρατραπεζικὸ κεφάλαιο τῶν «φὰντς» καὶ τῶν «σέρβισερς», ὅπως καὶ οἱ τσιφλικάδες ποὺ ἀντιμετώπισε ὁ Μαρίνος Ἀντύπας.

Τὸ ἄρθρο 405 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ποὺ ποινικοποιεῖ τὴν αἰσχροκέρδεια, καταργήθηκε σιωπηρὰ μὲ νέα κωδικοποίηση τοῦ 2019, πρᾶγμα καθόλου τυχαῖο, ἀφοῦ παρὰ τὴ γενικευμένη αὐστηροποίηση ποὺ ἐπαγγέλλεται ἡ σημερινὴ κυβέρνηση, τὸ ἄρθρο δὲν ἔχει ἐπανέλθει. Ἔχει προηγηθεῖ καὶ ἠ κατάργηση τῶν ποινικῶν διατάξεων τοῦ ἀγορανομικοῦ κώδικα, προκειμένου νὰ μὴ θίγεται τὸ θέσφατο τῆς ΕΟΚ, ὁ ἐλεύθερος ἀνταγωνισμός.

Το ΕΣΥ είναι στην καλύτερη του φάση...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ο κύριος Ντίνος  Μαστρογιάννης είναι πάνω απ' όλα ένας σπουδαίος με πλεόνασμα αξιοπρέπειας ανθρωπος.

Στη συνέχεια είναι ο  καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ 

Ευμέλεια του Βόλου, σπουδαίος  σολίστ του πιάνου με παρουσία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ παγκοσμίως και με μακροχρόνια  φιλία και συνεργασία με τον  Μίκη Θεοδωράκη.

Η ένδεια που ασφυκτικά μας πνίγει πόσο δυσανάλογα αντιπαρατιθεται στην έπαρση και τον  καγχασμο των κενοδοξων "επαιοντων".

-Παρακαλω,μην δηλώσετε τον αποτροπιασμό σας με το emoji της δυσαρέσκειας...οι της "teleperformans" εποφθαλμιούν.

Η ιδιωτικoποιημένη ΔΕΗ της Ισπανίας πλήρωνε τους μετόχους, όχι τις υποδομές του δικτύου

Καθώς το μαζικό black out που σημειώθηκε στην Ισπανία και την Πορτογαλία προκάλεσε τρομακτικά προβλήματα σε εκατομμύρια ανθρώπους αρκετοί έσπευσαν να υιοθετήσουν κάθε είδους θεωρίες συνομωσίας ότι για όλα φταίει η πράσινη ενέργεια. Οι σχετικές φήμες ξεκίνησαν από δεξιά και ακροδεξιά μέσα ενημέρωσης και έφτασαν γρήγορα και στα «αντικαθεστωτικά» μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Ελλάδας.

Ενώ τα ακριβή αίτια του black out μένουν να διερευνηθούν, ο οικονομολόγος Μάικλ Ρόμπερτς έκανε μια επί της ουσίας παρατήρηση: ότι η ιδιωτικοποιημένη εταιρεία ηλεκτρισμού της Ισπανίας φροντίζει να δίνει περισσότερα χρήματα στους μετόχους της από όσα δαπανά για την συντήρηση και ανανέωση του δικτύου.

Αυτό είναι το μήνυμα που ανάρτησε στο λογαριασμό του στο Facebook.

«Η τεράστια διακοπή ρεύματος στην Ισπανία και την Πορτογαλία προκλήθηκε κατά τα φαινόμενα από ένα «σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο» στην Ισπανία, σύμφωνα με την Red Electrica (REN), τον εθνικό διαχειριστή του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας. Η REN εξήγησε ότι οι ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στην Ισπανία προκάλεσαν τις διακοπές ρεύματος σε ολόκληρη την Ιβηρική Χερσόνησο. Η πλήρης αποκατάσταση της παροχής ρεύματος μπορεί να διαρκέσει έως και μια εβδομάδα

Η REN είναι μονοπώλιο που έχει ιδιωτικοποιηθεί κατά 80%, με την πλειοψηφία των μετοχών να είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο, αλλά ανήκει κυρίως σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας της Ισπανίας. Η πανταχού παρούσα αμερικανική εταιρεία ιδιωτικών κεφαλαίων BlackRock κατέχει επίσης σχεδόν το 5%.

Η REN έχει καταβάλει σημαντικά μερίσματα 51 φορές στους μετόχους της από την εισαγωγή της στο χρηματιστήριο το 1999. Τα μερίσματα που καταβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια υπερέβησαν τις κεφαλαιουχικές δαπάνες για υποδομές.




ΠΗΓΗ:https://info-war.gr/i-idiotiki-dei-tis-ispanias-plirone-to/?fsp_sid=3286
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ κι όποιος επιζήσει επέζησε.

Της Έρης Ρίτσου

Την εποχή της Ηγεμονίας στη Σάμο, οι πλούσιοι βυρσοδέψες στο Καρλόβασι λειτουργούσαν και σαν τοκογλύφοι δανείζοντας στους μικρέμπορους.  Όταν κάποιος δεν είχε να τους επιστρέψει τα χρήματα, του έπαιρναν το εμπόρευμα. 

 

Σε πολλές περιπτώσεις, όταν είχαν κατασχέσει διάφορα εμπορεύματα, αντί να πληρώνουν τους βυρσοδεψεργάτες με γρόσια τους έδιναν τα κατασχεμένα εμπορεύματα.  Μπορούσε λοιπόν ο εργάτης να πληρωθεί για τη δουλειά του με ένα χερόμυλο του καφέ ή μια σκάφη ή ένα κόσκινο ή με ζάχαρη ή ρύζι, ανάλογα με το τί είδους μαγαζί είχαν κατασχέσει.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Γιατί επιστρέφουμε σε τέτοιες εποχές.

Η κυβέρνησή μας και η ΔΥΠΑ αποφάσισαν σχετικά με το επίδομα ανεργίας των δικαιούχων, να καταβάλλεται μέρος των ποσών σε προπληρωμένη κάρτα!  Ανάληψη χρημάτων θα γίνεται μόνο για το 50% του ποσού ενώ το υπόλοιπο 50% θα καταβάλλεται σε προπληρωμένη κάρτα, ουσιαστικά καθορίζοντας μέχρι και το πως θα ξοδευτεί το επίδομα ανεργίας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο άνεργος δεν θα μπορεί να το αξιοποιήσει π.χ. για να πληρώσει το νοίκι ή μια δόση σε δάνειο.

Θεωρητικά η καταβολή παροχών της ΔΥΠΑ έχει αρχίσει από 15 Μαρτίου, απ' ό,τι λένε όμως οι δικαιούχοι που βρίσκονται σε απόγνωση, επικρατεί ένα γραφειοκρατικό χατζημπάχαλο και ούτε οι εργαζόμενοι στους κατά τόπους ΟΑΕΔ ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και παραπέμπουν στο Υπουργείο Εργασίας.

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ κι όποιος επιζήσει επέζησε.

Α, και να μην ξεχνάμε πως Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΤΗ ΣΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ μετά την Ουκρανία (που έχει πόλεμο) και τη μικροσκοπική χώρα Τουβαλού (κράτος του κεντρικού Ειρηνικού που απειλείται με εξαφάνιση λόγω της κλιματικής κρίσης -αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες που σταδιακά βυθίζονται).

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΖΗΣΕΙ...

Η "πολιτική των επιδομάτων"

Αντώνης Ανδρουλιδάκης 

Η "πολιτική των επιδομάτων" αναπαράγει 

-και έτσι αναπαράγεται η ίδια- 

τον πολίτη νήπιο 

που έχει αναθέσει την ύπαρξη του 

στο κράτος-μητριά-τροφό. 

Δεν είναι μόνο η αναξιοπρέπεια 

με την οποία "μολύνεται" 

ο ανθρώπινος ψυχισμός 

και η αυτοεικόνα του που βάλλεται. 

Είναι κυρίως η συστημική εκπαίδευση 

στην υπαρξιακή παραίτηση 

από την ενήλικη ανάληψη 

της ευθύνης της ζωής.

Είναι η συστημική εκπαίδευση 

στην συμπεριφοριστική 

επιβράβευση του δούλου 

για την φρονιμάδα και την υποταγή του, 

όπως τα σκυλιά του Παβλόφ.