Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023

Η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...



Γιώργος Τασιόπουλος 

Αύριο θα είμαστε στο Σύνταγμα να υπερασπιστούμε τα παιδιά της Παλαιστίνης...

Όμως είναι και τα παιδιά του Αρτσάχ.

Γι' αυτά δεν έκλαψε κανείς!


Γιώργος Τασιόπουλος


Σε αυτά τα παιδιά ο κόσμος μας τους στέρησε κάθε δικαίωμα να ζήσουν την παιδική τους ηλικία.
Τα άφησαν επί 10 μήνες χωρίς φαγητό, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, χωρίς τα βασικά αγαθά και μετά τα εκτόπισαν βίαια και πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.
Για αυτήν την εθνοκάθαρση ευθύνονται όλοι όσοι την οργάνωσαν και την εκτέλεσαν αλλά και όσοι ΣΙΩΠΗΣΑΝ!!
Οι Αρμένιοι είναι λαός με 3.000 χρόνια ιστορίας και οδηγείται στην εθνοκάθαρση.
  
📌Οι δεσμοί μας με τον ιστορικό αρμένικο λαό είναι καταγεγραμμένες πάνω από 2.000 χρόνια.
Η ιστορία του Αρμενικού Θεάτρου πάει πίσω περισσότερο από δύο χιλιετίες. Ο Έλληνας ιστορικός Πλούταρχος διατήρησε μια ιστορία στις περίφημες Συγκριτικές Βιογραφίες του σχετικά με το πώς το 70 π.Χ. ο βασιλιάς Τιγκράν ο Μέγας της Αρμενίας (95-55 π.Χ.) άνοιξε το πρώτο δημόσιο θέατρο στο Τιγρανακέρτ.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Η νόμιμη Γενοκτονία των Ελλήνων

Της Θεοδοσίας Μπατάλα

Η νομική έννοια της «Γενοκτονίας» εφαρμόστηκε στην δίκη της Νυρεμβέργης κατά την οποία απαγγέλθηκαν κατηγορίες στους Ναζί για την συστηματική εξόντωση άμαχου πληθυσμού λόγω φυλής, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων και σωματικής κατάστασης.

Ο Πολωνός Εβραίος δικηγόρος Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος σώθηκε καταφεύγοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που δεν κατόρθωσαν σαράντα εννέα συγγενικά του πρόσωπα τα οποία δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, έχοντας ασχοληθεί πριν από τον πόλεμο με τον αφανισμό των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, μετά τον πόλεμο αφοσιώθηκε στην εκστρατεία για την νομική αναγνώριση του όρου Γενοκτονία, στα αγγλικά Genocide που προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις γένος και κτείνω ή από την ελληνική λέξη γένος (με την έννοια της οικογένειας, της φυλής, του έθνους, της θρησκείας) και την λατινική cide (δολοφονία).

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Πώς σώθηκαν οι Ελληνες της Ιωνίας

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

Ο πάστορας ναύλωσε ιταλικό εμπορικό με το όνομα «Κωνσταντινούπολις», που βρήκε στη Σμύρνη. Επιβίβασε δύο χιλιάδες εξαθλιωμένους Ελληνες και τους αποβίβασε στη Μυτιλήνη


ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Ι. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ*

Μετά την αναχώρηση των ελληνικών αρχών από τη Σμύρνη, καθώς και των ελληνικών πολεμικών πλοίων και την κατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό, ακολούθησε η προγραμματισμένη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού, ελληνικού και αρμενικού.
Αποτελεί έως σήμερα άγνωστο πώς απεφεύχθη η ολοκληρωτική σφαγή του άμαχου πληθυσμού και πώς τελικά επετράπη από τον Μουσταφά Κεμάλ η άφιξη πλοίων για να παραλάβουν τους πρόσφυγες.

Ο ελληνικός στόλος είχε ως αποστολή την υποστήριξη του υποχωρούντος ελληνικού στρατού από τη Μικρά Ασία.

Την 26η Αύγουστου/7η Σεπτεμβρίου η μοίρα του στόλου, αποτελούμενη από τα θωρηκτά «Λήμνος» και «Κιλκίς», το καταδρομικό «Ελλη», τα αντιτορπιλικά «Ασπίς» και «Σφενδόνη» και το εύδρομο «Νάξος» υπό τη διοίκηση του υποναύαρχου Καλαμίδα, εξέπλευσε της Σμύρνης και τη νύκτα αγκυροβόλησε έναντι της ακτής Βουρλά της Ερυθραίας, εντός του Κόλπου της Σμύρνης.

Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Από το βιβλίο του Falih Rifki Atay

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

(«Izmir'i nicin yakiyorduk?») Από το βιβλίο του Falih Rifki Atay

«...Ηταν η μέρα της Μεγάλης Φωτιάς. Καθώς οι φλόγες έκαιγαν τις γειτονιές, ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία... Κάποιοι έπεφταν στη θάλασσα προσπαθώντας να κρατηθούν από τις βάρκες... Παρακολουθούσα αυτή τη μοναδική τραγωδία με βαριά καρδιά...

Το σήμα και η αναφορά που έστειλε ο κυβερνήτης του θωρηκτού «Κιλκίς», πλοίαρχος Ι. Ε. Θεοφανίδης, στον υπουργό των Ναυτικών και τον πρωθυπουργό Νικόλαο Τριανταφυλλάκο, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πάστορα Asa Jennings (φωτ. Αρχείο «Ε»)Η Σμύρνη καιγόταν και μαζί της η ρωμιοσύνη της, οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που έζησαν το Μεσαίωνα με τους μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στην πατρίδα τους και στα σπίτια τους με άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και τη γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα, πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα...

Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ Οταν οι χριστιανοί ξεριζώθηκαν από τους Τούρκους


ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ

ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

Ελευθεροτυπία 22-9-2013


«Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες...» 
Falih Rifki Atay (1894-1971), «Cankaya» (α' έκδοση), εκδ. Dunya Yayinlari, 1958, σελ. 212-213.

Η Σμύρνη καίγετα. Ελληνες πρόσφυγες στο πλοίο για τον Πειραιά και δίπλα δεκάδες ορφανά Ελληνόπουλα. Η καταστροφή της Σμύρνης υπήρξε μια σκόπιμη πράξη των κεμαλιστών για να επιτύχουν την πλήρη εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από τη Μικρά Ασία (φωτ. Αρχείο «Ε»)«Who burned down Izmir?» επιγράφει το άρθρο του στην εφημερίδα «Today's Zaman», στις 19 Μαΐου του 2010, ο έγκριτος Τούρκος δημοσιογράφος Orhan Kemal Cengiz. Στο άρθρο αυτό επαναλαμβάνει τη διαπίστωση ότι η Σμύρνη πυρπολήθηκε συνειδητά από τους νικητές ως ένας μοναδικός τρόπος να επιτευχθεί ο κύριος στόχος που έθεσε με ξεκάθαρο τρόπο από το 1908 ο τουρκικός εθνικισμός: να πάψουν να υπάρχουν με οποιοδήποτε τρόπο οι χριστιανικές κοινότητες, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για την κατασκευή ενός αμιγώς τουρκικού έθνους-κράτους. Είναι πολύ ενδιαφέρον το σύγχρονο φαινόμενο ότι προκύπτει και από κείμενα κεμαλικών συγγραφέων -που φέρνουν στο φως Τούρκοι μελετητές- η διαπίστωση ότι η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα επιλογής των νικητών για την ολοκλήρωση της εθνικής εκκαθάρισης. Ο Cengiz συμφωνεί και επαναλαμβάνει τη διαπίστωση ενός άλλου διακεκριμένου Τούρκου δημοσιογράφου, του Emre Akyoz, ο οποίος στο άρθρο του «Bir kemalist'in itiraflari: Izmir'Ι nicin yakiyorduk?» («Εξομολόγηση ενός κεμαλιστή: Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη», εφημερίδα «Sabah», 8 Απριλίου 2010) θυμίζει την α' έκδοση του βιβλίου.