Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2023

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Η ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Σεπτεμβρίου 8, 2013


«Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της για την Πατρίδα της με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, όχι. Μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας !….»

Αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σήμερα εκτελούν πάλι την Ελληνίδα μάνα και την οικογένεια. Τους Γερμανοτσολιάδες της Siemens, του μνημονίου, της εκποίησης Εθνικής κυριαρχίας που κάποιοι σαν την Λέλα κέρδισαν με αίμα. Να την θυμάστε καλά.

Χαράματα 8 Σεπτέμβρη 1944, η εκτέλεση της Λέλας Καραγιάνη…

H μεγάλη ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα της Eθνικής Aντίσταση παράδειγμα στίς μέρες μας, αλλά και μέτρο σύγκρισης…
Aπό τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Γεννήθηκε στην Λίμνη Ευβοίας το 1898. Ήταν η ψυχή τής της αντιστάσεως, την περίοδο 
της Γερμανικής κατοχής. Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο τού άνδρα της, στην Πατησίων, αρχικά οργάνωσε ένα δίκτυο για την απόκρυψη, περίθαλψη και φυγάδευση Άγγλων στρατιωτικών. Αργότερα, με κέντρο την Μονή τού Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα, συγκρότησε την παράνομη οργάνωση «Μπουμπουλίνα», με πρώτα μέλη τον συζυγό της και τα 7 παιδιά της…
Η οργάνωση σε συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, καθώς και διάφορους αντιφασίστες και… αντιναζιστές που υπηρετούσαν μέσα στις υπηρεσίες των στρατευμάτων των κατακτητών είχε χαρακτήρα κατασκοπευτικό και αποστολής πληροφοριών. Με τη δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχτηκε το αεροδρόμιο του Τατοϊου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

Συνοπτική ιστορία της ελληνικής παιδείας από το 15ο ως το 19ο αιώνα



Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων


Με αυτό το άρθρο επιχειρώ την ένταξη των σημαντικότερων γεγονότων της ιστορίας της παιδείας -σύμφωνα με τις πηγές μου- στο ευρύτερο σύνολο της ιστορίας του ελληνικού έθνους κατά το 19ο αιώνα. Γίνεται, βέβαια, αναφορά και σε προηγούμενους αιώνες, που η μελέτη τους, όμως, είναι εξίσου σημαντική για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας.

Το τρίτο, κατά σειρά, μέρος του άρθρου μου αποτελεί τη μελέτη ενός πιο ειδικού εκπαιδευτικού θέματος, όπως είναι τα αναλυτικά προγράμματα της μέσης εκπαίδευσης από το 1833-1920. Αν μελετήσουμε αυτά τα προγράμματα, σε συνδυασμό με τα πολιτειακά γεγονότα της ίδιας περιόδου, μπορούμε να οδηγηθούμε σε επιμέρους συμπεράσματα, που σχετίζονται με τη λειτουργία της εκπαίδευσης, ως ενός κοινωνικού θεσμού, ο οποίος επηρεάζεται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και ανάλογα “μορφοποιείται”.

Θέτω ως τέλος της περιόδου, που ερευνάται στο άρθρο μου, το 1913, γιατί τότε σταματά η διεύρυνση των συνόρων του ελληνικού κράτους και τελειώνει, περίπου, ο 19ος αιώνας.

Η εκπαίδευση κατά τον 15ο και 16ο αιώνα


Τότε οι περισσότεροι Έλληνες λόγιοι καταφεύγουν στη Δύση και γίνονται εμψυχωτές της αναγέννησης του έθνους. Κύριος λόγος αυτής της καταφυγής τους είναι η καταπίεση των Τούρκων.

Αλλά και οι παραμείναντες στον Ελλαδικό χώρο Έλληνες, δε σταματούν τις προσπάθειες για διατήρηση της πνευματικής κίνησης και οργανώνονται γύρω από την Εκκλησία. Έτσι ο Γενάδιος Σχολάριος ιδρύει την Πατριαρχική του Γένους Σχολή. Όμως αυτή δεν επαρκούσε για όλο το έθνος. Γι’ αυτό τα περισσότερα ελληνόπαιδα μάθαιναν λίγα «γράμματα» από τους μοναχούς και τους ιερείς κάθε χωριού ή πόλης, μέσω των εκκλησιαστικών βιβλίων.

Η εκπαίδευση κατά το 17ο αιώνα


Αυτή την περίοδο έχουμε σημαντική βελτίωση της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Το 1621 ιδρύεται το «Φλαγγινιανόν Φροντιστήριον» από τον Κερκυραίο Θωμά Φλαγγίνο. Εκεί δίδαξε ο Κρης Φραγκίσκος και ο Ηλίας Μηνιάτης. Αυτό το εκπαιδευτήριο λειτούργησε μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα.

Εις μνήμην Μπιζανιομάχων, προς γνώσιν οψίμων τουρκολατρών.



Ευστάθιος Δαφνομήλης


Οι "καταδρομείς" του τακτικού στρατού του νεώτερου ελληνικού κράτους ήταν τα τάγματα ευζώνων. 

Οι Εύζωνοι είχαν εξόχως υψηλό ηθικό και εθνικό φρόνημα και αναλάμβαναν συχνακις ριψοκινδυνες αποστολές και σκληρά καθήκοντα.

Στην τελευταία επίθεση που διέταξε ο Στρατηγός Σαπουντζακης στο Μπιζάνι, πριν την αντικατάστασή του από τον Αρχιστράτηγο και Διαδοχο Κωνσταντίνο, το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων βρέθηκε απέναντι σε δύο τουρκικά πολυβόλα τα οποία εκτελουσαν θεριστικές βολές με αποτέλεσμα να είναι καθηλωμένοι. 

Ο Δκτης του Συντάγματος, Σχης Διονύσιος Παπαδόπουλος, ζήτησε τους "επίλεκτους των επιλέκτων" του, τον Λοχία Γκούτα Θεόδωρο και την ομάδα του να "τακτοποιησουν το ζήτημα", λαμβάνοντας μια λακωνική καταφατική απάντηση από τον Γκούτα, ο οποίος εντός ολίγου εξαφανίστηκε έρποντας στη λάσπη ανάμεσα σε θάμνους και χαμηλή βλάστηση κατευθυνόμενος προς τον εχθρό. 

Τωρα, θα αναρωτηθεί κανείς, πώς μπορεί ένας Δκτής Συντάγματος να ζητά από έναν "απλό" Λοχία μια αποστολή "αποσυμφόρησης" του μετώπου του, όμως, βλέπετε, ο Γκούτας δεν ήταν κάποιος τυχαίος Λοχίας, αλλά ο αρχηγός της ιδιαίτερης φρουράς του, τιμή που του δόθηκε καθώς προ μηνών είχε προηγηθεί ανδραγάθημα του στα Γιαννιτσά, κατά το οποίο συνέλαβε κατά την οπισθοχωρησή της ολόκληρη πυροβολαρχία με τα πυροβόλα της λυμένα, μόνο με την διμοιρία του.

Ο Γκουτας λοιπόν εντός ολίγης ώρας, με τρόπο θαυματουργό έκανε τα πολυβόλα να σιγήσουν, εξυψωνοντας έτι παραπάνω τον θαυμασμό προς το πρόσωπό του.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023

Ανατροπή ισορροπιών στα Στενά: Η μυστική συμφωνία της Κωνσταντινουπόλεως το 1915





Το 1915 συνομολογήθηκε ή πιο σημαντική «μυστική συμφωνία» του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των Συμμάχων, τής Βρετανίας, τής Γαλλίας καί τής Ρωσίας, γνωστή ως Συμφωνία τής Κωνσταντινουπόλεως. Αύτή ικανοποιούσε, τουλάχιστον στα χαρτιά, τό ιστορικό όνειρο των Τσάρων νά βρουν διέξοδο στή Μεσόγειο Θάλασσα, με πρώτο σταθμό τήν εγκατά­στασή τους στήν Κωνσταντινούπολη καί στά Στενά.

Η συνέχεια ΕΔΩ:


 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022

ΒΙΝΤΕΟ – Αιτίες και παράγοντες της Μικρασιατικής Καταστροφής

100 χρόνια μετά την τραγική βίωση της Μικρασιατικής Καταστροφής, επιχειρείται μία συνολική προσπάθεια καταγραφής του κλίματος που προηγήθηκε και οδήγησε αναπόφευκτα σε αυτό το μεγάλο ιστορικό τραύμα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Η κρατική Ελλάδα τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τον Ελληνισμό της Ανατολής.

Σκοπός της συζήτησης του Μανώλη Βαρδή και του Νίκου Μαυρίδη δεν είναι να αναλυθούν τα στρατιωτικά και τα πολιτικά γεγονότα αυτής της περιόδου, αλλά να χαρτογραφηθεί το περιβάλλον (εσωτερικό και εξωτερικό) της βασανιστικής πορείας προς την καταστροφή της Σμύρνης και του Ελληνισμού της Ιωνίας.


Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2022

Σεμινάριο Ιστορίας Γ. Καραμπελιά: Από το 1897 στο 1909 – Κρητική Επανάσταση και Μακεδονικός Αγώνας


Ο Γιώργος Καραμπελιάς, με αφετηρία την έκδοση του βιβλίου του, 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα, εγκαινιάζει, από την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, μια σειρά ιστορικών σεμιναρίων για την περίοδο 1909-1922, που θα διεξάγονται κάθε δεύτερη Δευτέρα. 

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022 στις 19.00 το δεύτερο σεμινάριο με θέμα: Από το 1897 στο 1909 – Κρητική Επανάσταση και Μακεδονικός Αγώνας 

Επόμενο σεμινάριο: 3. Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022 με θέμα: Η επανάσταση του 1909 και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022

ΒΙΝΤΕΟ – Όλη η ιστορία των Βαλκανικών πολέμων 1912-1913 σε 10 λεπτά



Οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν δύο πόλεμοι που έγιναν στα Βαλκάνια το 1912-1913. Τέσσερα βαλκανικά κράτη νίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον πρώτο πόλεμο και ένα από αυτά, η Βουλγαρία, ηττήθηκε στον δεύτερο πόλεμο.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειάς της στην Ευρώπη. Η Αυστροουγγαρία, αν και δεν συμμετείχε στον πόλεμο, έγινε σχετικά πιο αδύναμη, καθώς μια πολύ διευρυμένη Σερβία πίεζε για την ένωση των Νότιων Σλαβικών λαών. Ο πόλεμος όρισε το σκηνικό για τη Βαλκανική κρίση του 1914 και έτσι λειτούργησε ως «προανάκρουσμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου».

Δείτε το πώς η Ελλάδα οδηγήθηκε στη μεγάλη νίκη και στον διπλασιασμό των εδαφών της στο βίντεο από το κανάλι Πρακτική Σκέψη:



Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022

Εισαγωγή κύκλου σεμιναρίων: 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα



Ο Γιώργος Καραμπελιάς, με αφετηρία την έκδοση του βιβλίου του, 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα, εγκαινιάζει, από την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, μια σειρά ιστορικών σεμιναρίων για την περίοδο 1909-1922, που θα διεξάγονται κάθε δεύτερη Δευτέρα. Σύνοψη των Σεμιναρίων θα αποστέλλεται διαδικτυακά σε όλους τους συμμετέχοντες.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2022

Η ιστορική έρευνα για τις απώλειες Γερμανών στα πολεμικά μέτωπα


ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ

Ανατολικό Μέτωπο και ιστορική έρευνα

Με βάση τους παραπάνω αριθμούς, που προέρχονται από ιστορική έρευνα που έκαναν γερμανικές υπηρεσίες, αρμόδια πρόσωπα ή αρχειακές εκθέσεις, από την αρχή του πολέμου ως τις 31 Δεκεμβρίου του 1944, η Γερμανία έχασε στα πεδία των μαχών 3.677.000 νεκρούς ή διαπιστωμένους νεκρούς. Από αυτούς τους 2.743.000 (ποσοστό 74,6%) στο Ανατολικό Μέτωπο. Οι γερμανικές κυβερνήσεις υπολογίζουν σε 635.000 τους άμαχους που σκοτώθηκαν από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων. Αυτή η κατηγορία των νεκρών μπορεί να πιστωθεί αποκλειστικά σε Βρετανούς και Αμερικανούς – οι Σοβιετικοί δεν βομβάρδισαν αμάχους.

Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, για να ισοσκελιστεί το προηγούμενο “άκομψο” μέγεθος, υποστηρίχθηκε ότι ως και 2.500.000 Γερμανοί πολίτες χάθηκαν στις μαζικές εκτοπίσεις και στην προσφυγιά στα ανατολικά εδάφη. Σήμερα, ο αριθμός αυτός (η εκκένωση των περιοχών έγινε χειμώνα κάτω από άθλιες συνθήκες, σε πολεμικό περιβάλλον) έχει σαφώς συρρικνωθεί στο επιστημονικό περιβάλλον. Γίνεται λόγος για 500.000 θύματα και έχει αποδοθεί στις διαταγές του Βερολίνου για εκκένωση των γερμανικών πληθυσμών εκεί όπου έφθαναν οι Ρώσοι. Διατηρείται όμως στο πολιτικό πεδίο. Η γερμανική κυβέρνηση εμμένει στον μεγάλο αριθμό, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει ότι η Γερμανία υπήρξε το μεγάλο θύμα του πολέμου.

Στην πρόσφατη εξάλλου ημιεπίσημη γερμανική ιστορία (“Η Γερμανία και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος”) υποστηρίζεται ότι τον πόλεμο αυτόν τον ξεκίνησε η Σοβιετική Ένωση. Οι παραπάνω αριθμοί απ’ την ιστορική έρευνα ελάχιστο σχολιασμό χρειάζονται. Μιλούν από μόνοι τους. Ο πόλεμος κράτησε συνολικά 64 μήνες. Ο πόλεμος ανάμεσα στην Γερμανία, τους συμμάχους της και την Σοβιετική Ένωση κράτησε 46 μήνες. Από τους 46 αυτούς μήνες, τους 35 η Σοβιετική Ένωση πολέμησε ουσιαστικά μόνη της. Μόνο μετά την απόβαση στην Νορμανδία, στις 6 Ιουνίου 1944 υπήρξε άξιο λόγου Δυτικό Μέτωπο, ικανό να τραβήξει σημαντικές δυνάμεις από το Ανατολικό Μέτωπο. Δεν χρειάζονται νομίζω περισσότερα για να απαντηθεί το ερώτημα, ποιος νίκησε την Γερμανία και το ναζισμό.

Όλη η δημοσίευση: Η ιστορική έρευνα για τις απώλειες Γερμανών στα πολεμικά μέτωπα

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021

ΒΙΝΤΕΟ – Ο Σαράντος Καργάκος για την φρίκη του Εμφυλίου

“Ήμουν παιδάκι, έμενα στη Λένορμαν 16. Και πήγαινα με τα πόδια, επειδή με στένευε η περιοχή, και φτάνω κάπου προς το Περιστέρι. Περνάει ένα φορτηγό αυτοκίνητο και πετάει κουφάρια, πτώματα. Αποκεφαλισμένοι άνθρωποι. Τους πετάει έτσι, όπως πετάμε τα απορρίματα. Μετά από λίγο βλέπω να έρχονται οι γυναίκες και να προσπαθούν να ενώσουν το σώμα με το κεφάλι, για να μπορέσουν να δουν ποιος είναι ο δικός τους άνθρωπος.

Τότε άρχισα, παρότι ήμουν παιδί, να προβληματίζομαι: ποιο κεφάλι είναι δεξιό και ποιο αριστερό;

Και αυτό με έβαλε σε τόσο μεγάλες σκέψεις ώστε άρχισα πλέον να ασχολούμαι με την μελέτη του πολέμου, όχι για να τον εξωραΐσω, αλλά για να καταδείξω ότι ναι μεν μπορεί να είναι αναγκαίος κάτω από κάποιες συνθήκες, αλλά όταν μπορούμε να τον αποφύγουμε χωρίς να ταπεινωθούμε, είναι καλύτερα.

Και επειδή φοβάμαι πάντοτε τον εμφύλιο, συνηθίζω να έω την φράση του Μακρυγιάννη: Εγώ κρέας για εμφύλιο δεν πουλώ”

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

Κυριακή 25 Απριλίου 2021

Η ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟ 1948




Τέτοιες ημέρες το 1848, η Μεσσηνία (και μέρος της Ελλάδας) φλέγεται. Εχει εκδηλωθεί η αστικοδημοκρατική εξέγερση με επικεφαλής τον Γιωργάκη Περρωτή χιλίαρχο της επανάστασης του 1821, ο οποίος επικεφαλής 700 ενόπλων μπαίνει στην Καλαμάτα, απελευθερώνει κρατούμενους στις φυλακές και εγκαθιστά επιτροπές πολιτών που διευθύνουν τη ζωή της πόλης. Η προκήρυξη που εκδόθηκε στις 24 Απριλίου 1848 και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Αθήνας “Αιών” είναι ένα κείμενο που διαπνέεται από το φιλελεύθερο δημοκρατικο πνεύμα των εξεγέρσεων της ίδιας χρονιάς που συγκλόνισαν την Ευρώπη. Και αναφέρει τα εξής:

«Φίλοι συμπολίται,

Κάμνοντες χρήσιν του συνταγματικού δικαιώματος του ελευθέρως εκφράζεσθαι, φέρομεν κατά τας επικειμένας δεινάς περιστάσεις εις γνώσιν της Υ.Μ. τας εξής σκέψεις.
Νέα εποχή ιστορίας μετέβαλε την φάσιν του κόσμου. Τα έθνη εγείρονται προς ανάκτησιν και υπεράσπισιν των καταπατηθέντων δικαιωμάτων των και ελευθεριών των. Τα παλαιά ολέθρια συστήματα κατέπεσαν ως ιστός αράχνης. Ο Μεττερνίχος και μετ’ αυτού το σύστημά του κατέπεσαν. Ο Βασιλεύς Φίλιππος και ο Γκιζώτος, οίτινες κυβερνώντες συνταγματικώς, εμόλυναν το σύνταγμα δια των αισχροτέρων μέσων της διαφθοράς, κατέπεσαν μετά του συστήματός των. Τα έθνη εις τα οποία επεκτείνονται αι αλύσσεις των συστημάτων τούτων, διέσπασαν αυτάς και αι κυβερνήσεις εχειραφέτησαν τους λαούς αυτών. Μία φωνή εγείρεται πανταχόθεν, η φωνή της απελευθερώσεως , η φωνή της χειραφεσίας των λαών, η φωνή της ενώσεως των εθνικοτήτων. Η Γερμανία σχηματίζεται εις εν, η Ιταλία θέλει αποτελεί εν έθνος, εις δεν την αδελφήν αυτής, την ένδοξον Ελλάδα, δεν αρμόζει να μένη απλώς θεατής. Η απελευθέρωσις και η συγκέντρωσις της ελληνικής φυλής υπό την νέαν Ελλάδα, και υπό έναν αρχηγόν, τον αρχηγόν αυτής, είναι το αίσθημα το κυριεύον τους απανταχού έλληνας και το μόνον υπάρχον σύνθημα. Από τα ιδέας ταύτας και από τα αισθήματα ταύτα κυριευόμενος και ο μεσσηνιακός λαός και από την πεποίθησιν ότι το κυβερνούν την Ελλάδα φθοροποιόν σύστημα απορέει εκ των φθοροποιών εκέινων συστημάτων, εγείρεται σήμερον και εκφράζει πανδήμως και μετά θάρρους τα μέσα εκείνα δια της ενεργείας των οποίων δύναται να φθάση εις τον περί ου ο λόγος σκοπόν προς αποφυγήν επικειμένου κινδύνου και προς σωτηρίαν της πατρίδος και του θρόνου. Τα δε μέσα ταύτα είναι τα εξής.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2021

Η Επανάσταση και η αριστερή ιστοριογραφία



Από την έκδοση της «Κοινωνικής σημασίας της Ελληνικής Επαναστάσεως» (1924) του Γιάνη Κορδάτου έως την εμφάνιση μιας νέας γενιάς μαρξιστών ιστορικών στη δεκαετία του ‘60, η Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε ένα από τα πλέον αγαπημένα γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας για την αριστερή ιστοριογραφία.


Γράφει ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης.


Από την «αστική» έως την «προδομένη» Επανάσταση, οι αριστερές αναγνώσεις και ερμηνείες του 1821 διέτρεξαν όλον τον 20ό αιώνα. Αναγνώσεις και ερμηνείες που κινήθηκαν σε αποκλίνουσες κάποτε κατευθύνσεις και συγκροτήθηκαν σε διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα. Δεν ήταν ισότιμες, δεν λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο, συχνά συνυπήρξαν παλιότερες με νεότερες εκδοχές, άλλοτε αλληλοαναιρούμενες, άλλοτε συμπληρωματικές. Σε κάθε περίπτωση, όμως, συνομίλησαν και συγκρούστηκαν με την εθνική ιστοριογραφία, κυρίως όμως καθορίστηκαν από τις διαδρομές της Αριστεράς, τις πολλαπλές εκφράσεις και τις μεταβολές στις πολιτικές στοχεύσεις και στις στρατηγικές της συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης στην Ελλάδα και διεθνώς.

Από την έκδοση της «Κοινωνικής σημασίας της Ελληνικής Επαναστάσεως» (1924) του Γιάνη Κορδάτου έως την εμφάνιση μιας νέας γενιάς μαρξιστών ιστορικών στη δεκαετία του ‘60, η Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε ένα από τα πλέον αγαπημένα γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας για την αριστερή ιστοριογραφία. Ο ιερός «τόπος» της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας ήταν εύλογο να αποτελέσει το κατ’ εξοχήν σημείο αναθεώρησης για μια ιδεολογία, όπως η μαρξιστική, που ενδιαφερόταν να ανασημασιοδοτήσει όχι μόνο το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων, αλλά και το παρελθόν τους καλώντας τους να το διαβάσουν με τις δικές της πλέον οπτικές. Η Επανάσταση δεν ήταν μια ιστορία του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος, ο καθορισμός του χαρακτήρα του 1821 είχε αποφασιστική σημασία για την κατανόηση της θέσης της ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα, της προετοιμασίας των επόμενων κινήσεων της εργατικής τάξης και του κόμματός της. Η μεσοπολεμική διαμάχη του Γιάνη Κορδάτου με τον Γιάννη Ζέβγο για το εάν η Επανάσταση ήταν ή δεν ήταν αστικοδημοκρατική συνδεόταν με τις συγκρούσεις στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και την υιοθέτηση από την Κομμουνιστική Διεθνή, στη δεκαετία του ‘30, της γραμμής των λαϊκών μετώπων ενάντια στον φασισμό.

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021

«Διαφορές και συγκλίσεις μεταξύ του Έλληνα και του δυτικού ατόμου» - Τρία διαδικτυακά μαθήματα από την κ. Τσιβάκου




Εξαιρετική η κ. Τσιβάκου στον περίπατό του Έλληνα στην νεώτερη ιστορία του από τους ύστερους βυζαντινούς χρόνους μέχρι την Ελληνική Επανάσταση.
«Διαφορές και συγκλίσεις μεταξύ του Έλληνα και του δυτικού ατόμου» - Τρία διαδικτυακά μαθήματα

Η φίλοι της κοινότητα δημοτών των Βριλησσίων, «ΔΡΑΣΗ για μια άλλη πόλη», τιμώντας τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 διοργανώνει τρία διαδικτυακά μαθήματα με την καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου στην κοινωνιολογία των οργανώσεων Ιωάννα Τσιβάκου.
Τα μαθήματα έχουν ως στόχο την ανάδειξη των πολιτισμικών και κοινωνικών συνιστωσών που διαμόρφωσαν το ελληνικό υποκείμενο κατά τη στιγμή της εθνικής επανάστασης και αυτές που το διαμορφώνουν σήμερα. Θα επικεντρωθούν κυρίως στον Έλληνα την εποχή που άρχισε ο επαναστατικός αγώνας και στον σημερινό Έλληνα, ιδίως στη νέα γενιά. Ποιοι παράγοντες είχαν και έχουν συγκροτήσει τον τρόπο που αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, ποιες ήταν και είναι οι βαθύτερες πεποιθήσεις και αξίες του; Για να αναδειχθούν αυτά τα ζητήματα, θα συγκριθεί ο πολιτισμικός τύπος του Έλληνα με αυτόν του δυτικού ατόμου, προχωρώντας στη διαλεύκανση των διαδικασιών της εξατομίκευσης (ή εξατομικισμού) και των θεσμών που καθόρισαν το τελευταίο.
Παρακολουθήστε εδώ το 1ο μάθημα.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ


Ρόδος, 31 Μαρτίου 1917.

Μπορεί να είναι εικόνα 9 άτομα, άτομα που στέκονται και εξωτερικοί χώροι
Λαός και επίσημοι παρακολουθούν την έπαρση της ελληνικής σημαίας. Σε πρώτο πλάνο, γονατιστός, ο δήμαρχος Γαβριήλ Χαρίτος.
Φωτογραφία Αντώνη Πέγχου
Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο που λέει "+ S COS ΕΝΩΣΙΣ ME ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ mHTepa ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ TON ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΣ TA ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ"
Τιμητική αφίσα των Άγγλων.
Μπορεί να είναι εικόνα στέκεται

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ

1944: Ένταξη Δωδεκανησίων εθελοντών πολεμιστών στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής. Τον Ιανουάριο οργανώνονται δεύτερα δίκτυα πληροφοριών και συνεργασίας με περιπόλους του Ιερού Λόχου, που δρουν παράλληλα με τα πρώτα, αλλά χωρίς εκατέρωθεν συνεννόηση. 
  • Στις 14 Φεβρουαρίου πραγματοποιείται από τον Ιερό Λόχο και τις Βρετανικές Raiding Forces καταδρομική επιχείρηση στο Καστελόριζο. 
  • Η ίδια επιχείρηση επαναλαμβάνεται στις 24 Ιουνίου και στην Κάρπαθο. 
  • Στις 10-14 Ιουλίου καταδρομή του Ιερού Λόχου απελευθερώνει τη Σύμη. Νεκροί οι Ιερολοχίτες Ανθυπολοχαγοί Γεώργιος Μενεκίδης και Ευστράτιος Τσόπελας.
  • Στις 20-23 Ιουλίου συλλαμβάνονται από τους Γερμανούς οι Εβραίοι της Ρόδου και της Κω, μεταφέρονται και εξοντώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 
  • Στις 24 Ιουλίου πέφτουν νεκροί στην Κάρπαθο οι Ιερολοχίτες δεκανείς Κωνσταντίνος Ψίλης και Στέργιος Μανώλας. 
  • Στις 7 Σεπτεμβρίου γίνεται με επιτυχία νυκτερινή επίθεση των Ιερολοχιτών στις Γερμανικές εγκαταστάσεις ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας στο Θυμιανό της Κεφάλου Κω. 
  • Τον Οκτώβριο ανοίγουν και πάλι τα Ελληνικά Σχολεία. 

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021

Κωστής Μοσκώφ: Δομές και Πράξη στην Ελληνική Ιστορία

Αποτέλεσμα εικόνας για Κωστής Μοσκώφ: Δομές και Πράξη στην Ελληνική Ιστορία

Γιατί ο Κωστής Μοσκώφ;

 Ο Δρόμος στην προσπάθειά του να έχει μια παρουσία στην υπόθεση των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, συνεχίζει στο μονοπάτι της ιστοριογραφίας με έναν ιδιαίτερο και σημαντικό διανοούμενο, τον Κωστή Μοσκώφ. Ειδική και γόνιμη περίπτωση και αξιοπρόσεκτο έργο, έχει περάσει στην αφάνεια, γιατί δεν ανήκει –όπως νομίζουν– στην ορθόδοξη αριστερή οικογένεια, αλλά ούτε και στην άλλη πλευρά άσχετα αν η καταγωγή του βρίσκεται στους κόλπους της αστικής τάξης.

Ο ίδιος ήταν τοποθετημένος στην κομμουνιστική αριστερά παρότι το έργο του ξέφευγε από σημάνσεις και έσπαγε ιδεολογικά και πολιτικά ταμπού. Η συνάντησή του με τον τόπο και τους καημούς του λαού του και ο έρωτάς του για την ιστορία θα τον κάνει να παράξει πρωτότυπο έργο και να προσπαθήσει να φωτίσει μια δυο περιοχές που η κλασσική μαρξιστική ιστοριογραφία δεν ακουμπούσε. Ο ίδιος θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην συνάντηση του Ελληνισμού με την Ορθοδοξία και θα ασχοληθεί με τον τρόπο και το βάθος που αυτές οι δύο διαστάσεις θα σημαδέψουν και τη σύγχρονη ιστορία. Αυτή η ιδιοτυπία του ερμηνεύονταν από την κομματική στέγη (χώρος του ΚΚΕ) είτε σαν προϊόν των μεγάλων δυσκολιών που συναντούσε με την υγεία του είτε σαν αποτέλεσμα μεγάλης απογοήτευσης. Από ένα σημείο και μετά βρήκε ο ίδιος μια διέξοδο προσφέροντας ένα αξιολογότατο έργο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου διαδίδοντας τα σύγχρονα ελληνικά γράμματα, φέρνοντας πιο κοντά τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου.

Στο έργο του Μοσκώφ βλέπουμε ενδιαφέροντα και γόνιμα σχήματα για το ιδεολογικό και πολιτιστικό εποικοδόμημα του μεταπρατικού χώρου. Το έργο του είναι ένα «παράθυρο» για το ρίζωμα στο χρόνο και στη παράδοση αλλά ταυτόχρονα ο ίδιος έκανε πρακτικά βήματα για την συνάντηση της Ελλάδας και του κόσμου της Ανατολικής Μεσογείου

ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ του έργο δεν είναι μεγάλο ειδικά το ιστορικό. Δύο κυρίως βιβλία και μερικά δοκίμια. Κι όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Το ένα «Η διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα – Ιδεολογία του μεταπρατικού χώρου» (1972) και το άλλο «Θεσσαλονίκη, τομή της μεταπρατικής πόλης, 1700 – 1912» (1974). Το πρώτο βιβλίο θα γνωρίσει μερικές εκδόσεις και συμπληρώσεις και θα «δεθεί» με μια εκτενέστερη μελέτη με τίτλο «Εισαγωγικά στην Ιστορία του κινήματος της εργατικής τάξης – Η διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα» (1978).

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021

Οι Έλληνες εν Μικρά Ασία… (1881)

Γράφει ο Αντώνης Ν. Βενέτης

Αυτός ο μικρός καταπληχτικός λαός
Που εργάζεται και πετυχαίνει παντού,
Εκτός από την πατρίδα του!

Εδμόνδος Αμπού (1867)


 
Ξεφυλλίζοντας, στη φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, τις κιτρινισμένες σελίδες αθηναϊκών εφημερίδων του 19ου αιώνα, ανακαλύπτω έναν ελληνισμό απλωμένο σ’ όλα τα σημεία της υφηλίου, ακμαίο και σφριγηλό εξωστρεφή, δημιουργικό και αξιοθαύμαστο με το βλέμμα και το μυαλό στραμμένο στο μικρό Ελληνικό Βασίλειο.

Έτσι όταν ο Σκώτος Ριχάρδος Κόβδεν, το 1841 επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη, έγραφε «όταν εισήλθον εις το Βόσπορον, ευρέθην περιστοιχισμένος από δέκα επτά εμπορικά πλοία, ων τα δέκα πέντε ελληνικά…» και συνεχίζει ο Ριχάρδος Κόβδεν: «Οι Έλληνες εδείχθησαν άξιοι απόγονοι της δοξασάσης τους προγόνους των μεγαλοφυΐας  εις το μόνον στάδιον το οποίο ηδυνήθησαν άχρι τούδε να διατρέξωση (εννοεί την εμπορική δραστηριότητα). Έχοντες τον ορθόν νουν του Άγγλου, την ολιγάρκειαν του Σκώτου, την ζωηρότητα του Άγγλου και την τόλμην του Αμερικανού. («Αθήνα», 21.5.1841).

Η έπαρση και η αμετροέπεια που διακρίνει εξάλλου τον πρόεδρο της Τουρκίας και μια τάση υποτίμησης των Ελλήνων, δεν συνάδει με την συμπεριφορά των αυθεντικών Σουλτάνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι οποίοι μετά το Χάτι Χουμαγιούν του 1856 (μεταρρυθμιστικό διάταγμα) αναγνώριζαν την μέγιστη συμβολή των Ελλήνων της αυτοκρατορίας, στην κατεύθυνση να καταστή αυτή ένα σύγχρονο κράτος.

Έτσι όταν ο εκ Θράκης μεγαλοτραπεζίτης της Κωνσταντινουπόλεως και εθνικός ευεργέτης της Ελλάδος και «εξαίρετος της εθνικής εκπαιδεύσεως χορηγός» (Ζαρίφεια διδασκαλεία) Γεώργιος Ζαρίφης (1807 – 1884), η τράπεζα του οποίου διεχειρίζετο το οθωμανικό χρέος, «επανακάμψας… εξ Ευρώπης όπου παρέμεινε… χάριν της υγείας του… ο Σουλτάνος εξεδήλωσε τας προς τον επιστρέψαντα άνδρα αισθήματα μεθ’ όλης της ανατολικής διαχύσεως…»

Τον επεσκέφθησαν ακόμα και οι αυτοκρατορικοί πρίγκιπες, οι οποίοι εις ένδειξιν βαθυτάτου σεβασμού «ησπάσθησαν την δεξιάν του». Και κλείνει η αθηναϊκή εφημερίδα ΑΙΩΝ της 8.6.1882 με το σχόλιο: «Υιοί Σουλτάνου ασπάζονται την δεξιά Έλληνος και να εκδίδεται επί τούτω αυτοκρατορικός Ιραδές είναι βεβαίως εκ των γεγονότων άτινα ει τις προ τριάκοντα… ετών έλεγε ως γεννησόμενα θα εξελαμβάνετο ως φρενοβλαβής.
Αλλ’ όμως οπόσαι και οποίαι αι περιστροφαί εν τω κόσμω ημών».

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

3 ΤΟΥ ΣΕΠΤΈΜΒΡΗ


Η μέρα που ο Όθωνας αναγκάστηκε να βγει στο παράθυρο για να αντιμετωπίσει τους επαναστατημένους Έλληνες.


Ήταν 3 Σεπτεμβρίου 1843 και ο λαός απαιτούσε Σύνταγμα.

Το σχέδιο είχε ως εξής. Ο Σκαρβέλης και ο Καλλέργης θα απέκλειαν με τις δυνάμεις τους τα ανάκτορα, ενώ ο παλαιός αγωνιστής και σημαίνον μέλος της συνωμοσίας Ιωάννης Μακρυγιάννης θα προκαλούσε αντιπερισπασμό με τους άνδρες του. 
Τελικά, μετά από σύσκεψη, η εξέγερση αναβλήθηκε για την επόμενη νύχτα. Η κυβέρνηση όμως, έχοντας πληροφορηθεί τα σχέδια των συνωμοτών, έστειλε αποσπάσματα τα οποία περικύκλωσαν την οικία του Μακρυγιάννη στην οποία οχυρώθηκαν ο ίδιος και λίγοι φίλοι του. Ταυτόχρονα, αύξησαν τα μέτρα φρούρησης των ανακτόρων και εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για 83 υπόπτους.
Το ίδιο βράδυ, ωστόσο φίλοι του Μακρυγιάννη διέσπασαν τον κλοιό και ενίσχυσαν την άμυνα της οικίας του. Ταυτόχρονα ο Καλλέργης, από το Μοναστηράκι, με την ιαχή «Ζήτω το Σύνταγμα» και επικεφαλής των ανδρών του βάδισε κατά των Ανακτόρων.
Παράλληλα έδωσε εντολή σε έναν λόχο να λύσει την πολιορκία του Μακρυγιάννη. Ήταν 1 π.μ όταν ο βασιλιάς, που εργαζόταν ακόμη στο γραφείο του, άκουσε τις ζητωκραυγές και πληροφορήθηκε την ανταρσία του στρατού του. Ο Όθων έστειλε τον υπασπιστή του ώστε να πληροφορηθεί τα αιτήματα των επαναστατών. Οι τελευταίοι όμως τον συνέλαβαν. 

Τότε αναγκάστηκε ο ίδιος να εμφανιστεί σε ένα παράθυρο των ανακτόρων και να ρωτήσει τον Καλλέργη τι ζητούσε. Ο Καλλέργης απάντησε ότι ο στρατός και λαός ζητούσαν σύνταγμα. Ο βασιλιάς απάντησε οργισμένα «Ας διαλυθούν και θα μεριμνήσω για την αίτησή τους». Ο συνταγματάρχης απάντησε «Μεγαλειότατε δεν θα διαλυθούν μέχρις ότου αποφασίσετε με το Συμβούλιο της Επικρατείας». 
Μπροστά στην επιμονή των επαναστατών και την άρνησή τους να συναντήσει τους πρεσβευτές των τριών Δυνάμεων ο Όθωνας αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Υπέγραψε την άμεση σύγκληση «Εθνικής Συνέλευσης», τον διορισμό νέου υπουργικού συμβουλίου και την απομάκρυνση όλων των ξένων που υπηρετούσαν σε κρατικές υπηρεσίες. 

Παράλληλα υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η 3η Σεπτεμβρίου ανακηρυσσόταν «ημέρα εορτάσιμος…» και απονεμόταν η βασιλική ευαρέσκεια στον Καλλέργη και στον Μακρυγιάννη επειδή τήρησαν την τάξη και την ασφάλεια κατά τα γεγονότα της ημέρας! 

Πληροφορίες "Μηχανή του Χρόνου"
ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ...



Κηδεία Σωτήρη Πέτρουλα, 1965
Ποτέ δεν λες η μοίρα πως σε αδίκησε
μα μόνο η ιστορία αλλιώς σου μίλησε...

Μ. Ρασούλης

Πέμπτη 15 Ιουλίου 1965. 

Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάζεται σε παραίτηση από το βασιλιά, το νεαρό βλαστάρι των Γλύξμπουργκ, μετά από 15λεπτη συνομιλία. Το Φεβρουάριο του ίδιου έτους το κόμμα του, η Ένωση Κέντρου, είχε κερδίσει τις εκλογές με το σαρωτικό ποσοστό του 52%.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, μικρές διαδηλώσεις κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας με συνθήματα: «Παπανδρέου», «Δεν περνάει ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «1-1-4». Ο νεοδιορισθείς Υπουργός Δημόσιας Τάξης Τούμπας διατάζει απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η αστυνομία αρχίζει να χτυπάει. Τα εργατικά προάστια, τα εργοστάσια, τα μαγαζιά, οι νεολαίοι αρχίζουν να κινητοποιούνται.
Παρασκευή 16 Ιουλίου 1965. Πραγματοποιείται συγκέντρωση νεολαίας στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στο βασιλικό πραξικόπημα. Η αστυνομία επιτίθεται. 114 τραυματίες, 84 συλλήψεις.