Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, “Χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ… Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!…”
Μέ ὑπόδειγμά μας τόν Χριστό καί ἀποκλειστικό σημεῖο ἀναφορᾶς τό Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τήν Παράδοση, ἐπιλέγουμε ὁδό στενή καί τελθιμμένη. Χωρίς νά ὑπολογίζουμε συρμούς και προκαταλήψεις, ἀφοῦ “ὅποιος ὁμολογήσει γιά μένα ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θά ὁμολογήσω κι ἐγώ γι’ αὐτόν ἐνώπιον τοῦ πατέρα μου στούς οὐρανούς. Κι ὅποιος μέ ἀρνηθεῖ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν αρνηθῶ κι ἐγώ ἐνώπιον τοῦ πατέρα μου στούς οὐρανούς”. (Ματθαῖος ι’ 32-33)
Χωρίς συμβιβασμούς και συναλλαγές μέ τό σύστημα τοῦ αἰῶνος τούτου. Στήν προσωπική μας ζωή, ἀλλά καί ὡς πολίτες γιά μιά κοινωνία ἐλεύθερη καί δίκαιη, στή βάση τῆς διασφάλισης τῆς ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης τοῦ “ἐλαχίστου” πλησίον.
Ὅπως ἔχει γράψει ὁ Μαρίνος Ἀντύπας, «…Ὁ Ἰησοῦς παραγγέλλει! Ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Εἶναι δύσκολο, νά ἀρνηθῆ τις ὅτι, ἄν ὁ Νόμος αὐτός ἐφαρμοσθῆ ποτέ, οἱ ἄνθρωποι θά ὦσιν ἀδελφοί καί ἡ χαρά καί τό μειδίαμα θά βασιλεύσωσι μεταξύ των, ἀντί τῶν δακρύων καί τοῦ αἵματος».
Δέν ἀρθρογράφησε μόνο ἀπό ἕνα γραφεῖο. Πῆγε στή μαρτυρική τότε Θεσσαλία νά θέσει σέ ἐφαρμογή τό πρόγραμμά του, πληρώνοντας μέ τή ζωή του τήν ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τόν “ἐλάχιστο” πλησίον, ὡς”ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ”.
Πόσοι, ἐνῶ δηλώνουν “Χριστιανοί”, ζοῦν καί πολιτεύονται ὡς ἐχθροί τοῦ σταυροῦ…
