Τι μπορεί να προκύψει από τη συνάντηση κορυφής Τραμπ-Σι Τζιπίνγκ;

Γράφει ο

Νίκος Σίμος

Εισαγωγικό σημείωμα αντί προλόγου :

Στα είκοσι πέντε χρόνια του 21ου αιώνα βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή της παγκόσμιας ιστορίας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της οποίας δεν έχουν καμία σχέση με το ιστορικά καταγεγραμμένο παρελθόν

Η παγκοσμιοποίηση, σαν ιδεολόγημα, γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 με την κατάρρευση του μέχρι τότε «ιστορικού κόσμου», ενός κόσμου που γεννήθηκε από τις συμφωνίες των μεγάλων δυνάμεων που ήταν οι νικητές του δεύτερου μεγάλου πολέμου και σαν αποτέλεσμα είχε την μορφοποίηση των γεωπολιτικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών ισορροπιών ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή και ταυτόχρονα μέσα από την ισορροπία των εξοπλισμών από την μια και της ουσιαστικής πολιτικής – διπλωματίας από την άλλη, είχε σταθερά την κατεύθυνση της αποτροπής ενός νέου ολέθρου, εξασφαλίζοντας την ειρήνη στον κόσμο

Τόσο η τότε «συνολική Δύση» όσο και η τότε ΕΣΣΔ – Κίνα , σαν κυρίαρχα μπλοκ διαίρεσης του κόσμου, μέσα από τα παγκόσμια όργανα – θεσμούς που θεσμοθετήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, επιχειρούσαν μέσα από ισορροπίες να διατηρήσουν ένα γεωπολιτικό και γεωοικονομικό status που διαμόρφωνε τις σταθερές προϋποθέσεις ειρήνης στον πλανήτη

Οι κοινωνικές τάξεις της εργασίας και του πολιτισμού οφείλουν πολλά στην ύπαρξη του αντίπαλου ιδεολογικοπολιτικού μπλοκ της ΕΣΣΔ στον τομέα της βελτίωσης των ορών εργασίας και στην θεμελίωση ελευθεριών και δικαιωμάτων, που με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αποδρομήθηκαν και αποδρομούνται

Το – κατά τον Φράνσις Φουκουγιάμα – «τέλος της ιστορίας» σηματοδοτεί την εποχή της καλπάζουσας πορείας του νεοφιλελευθερισμού, σαν το επικρατούν ιδεολόγημα, που χρησιμοποιώντας την φιλελεύθερη ιδεολογία, που αποτέλεσε την βάση ανάπτυξης του Δυτικού κοινωνικού και πολιτικοοικονομικού μοντέλου, διαμορφώνει συνθήκες απανθρωποποίησης και τυχοδιωκτισμού στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πεδίο παγκόσμια, διαμορφώνοντας το πλαίσιο που οδηγεί σε μια μορφή φεουδαρχίας, όπου μια ολιγαρχική κάστα πλουτοκρατών θα διαφεντεύει την προοπτική και το μέλλον της παγκόσμιας κοινωνίας

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΟΒΟΥΝΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΘΑ ΕΞΑΡΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΕΣ;

Νίκος Σίμος

Στην τελευταία δημόσια παρέμβασή μου σε σχέση με την διεθνή κατάσταση μίλησα για την εξελικτική πορεία της σύγκρουσης των  δυο  κόσμων – της, σε πολλαπλή παρακμή, Δύσης  και του Παγκόσμιου Νότου – με επίδικο την παγκόσμια ηγεμονία, σε έναν αμιγώς καπιταλιστικό κόσμο, όπου οι κοινωνίες χάνουν την δυναμική και τον ιστορικό παρεμβατικό τους ρόλο, μετατρεπόμενες σε μια καταναλωτική ανθρωπομάζα, αφού τους πολιτικούς ρόλους και τις μεταβολές θα τις καθορίζουν οι ελίτ της ισχύος του χρήματος και των αγορών ή προσωπικότητες που παίρνουν το βάρος της ιστορικής εξέλιξης στους ώμους τους με την κοινωνία παθητικό θεατή 

Εμφανώς ή περιφραστικά και από τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα προβάλλεται σαν μέλλον η τεχνοκρατική διάσταση και εξέλιξη της ιστορίας σε βάρος του ανθρώπου, που σταδιακά - αλλά πάντως γρήγορα - μετατρέπεται σε πειθήνιο όργανο του τεχνοκρατισμού τον οποίο χρησιμοποιεί, καταναλώνοντας όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, των οποίων η αλματώδης, σε βαθμό επικινδυνότητας,  πρόοδος τείνει να τον περιθωριοποιήσει

« Η πολιτική των μαζών έχει εξαφανιστεί από τις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις και αυτό μπορεί να είναι κακό » επισημαίνει ο κ Μπορντάτσεφ  διευθυντής προγράμματος στο VALDAI CLUB και βέβαια έχει δίκιο και για το γεγονός και για τις προεκτάσεις του 

Η πολιτική δυναμική και η παρεμβατικότητα  των κοινωνιών στις μέρες μας υποχωρεί και αντικαθίσταται από την πολιτική άνοδο προσωπικοτήτων.

«Η σύγκρουση δύο καπιταλιστικών κόσμων μας οδηγεί στην τελική αναμέτρηση»-Νίκος Σίμος

Η σύγκρουση δύο καπιταλιστικών κόσμων οδηγεί στην «τελική αναμέτρηση»… 

Από τη μία η πολλαπλώς ηττημένη Δύση και από την άλλη η Ανατολή ή ο παγκόσμιος νότος που έζησαν την αποικιοκρατία των Αγγλοσαξόνων, την νεο-αποικιοκρατία των Αμερικανών. Μια ομάδα κρατών που συνωστίζονται γύρω από την Κίνα ,η οποία διεκδικεί την παγκόσμια ηγεμονία. Την παγκόσμια καπιταλιστική ηγεμονία. 

Ο Νίκος Σίμος σε μία άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση για την «τελική αναμέτρηση» που με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει αναπόφευκτη. Τι θα γίνει με την Ευρώπη που δείχνει έτοιμη να πολεμήσει τη Ρωσία; Θα το τολμήσει; 

Ποιο είναι το παρόν και μέλλον της Ελλάδας; «Η χώρα έχει «κλειδώσει»…

Η Ελλάδα έχει εκχωρηθεί», λέει.

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/MROqcZ-kdho?si=xXfK4nGeIUa2a7tc
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η επίθεση στο Ιράν είναι πόλεμος ενάντια στον σινορωσικό άξονα και στους BRICS

Νίκος Σίμος

Για χρόνια ο υπ’ αριθμόν ένας εχθρός του Ισραήλ ήταν το Ιράν

Είναι το αρχαίο έθνος των Περσών, το Σιιτικό Ιράν, που γνωρίζει, καλύτερα παντός άλλου στον αραβικό κόσμο, τον ρόλο και τις γεωπολιτικές προεκτάσεις που δημιουργούν οι ενέργειες του Ισραήλ στην ευρύτερη ζώνη της Μ Ανατολής, που είναι καθοδηγούμενες είτε από τον νεοαγγλοσαξονικό μεγαλοϊδεατισμό είτε – τα τελευταία τριάντα χρόνια εμφατικά – από το διεθνές παγκοσμιοποιητικό κέντρο, που μέσα από τις επάλληλες ακροδεξιές πολιτικές διοικήσεις των Σιωνιστών – στις οποίες εμπλέκονται οι θρησκευτικές δοξασίες με τις γενικότερες γεωπολιτικές στοχεύσεις του Διεθνούς κέντρου της δυτικότροπης παγκοσμιοποίησης – χρησιμοποιείται το κράτος του Ισραήλ και το κράτος των νεοαγγλοσαξόνων (ΗΠΑ) – σαν εργαλεία της απόλυτης επιβολής του νεοφεουδαλισμού στον πλανήτη

Έχω από το 2019 αρθρογραφήσει για την επιδιωκόμενη «τελική αναμέτρηση» την οποία σχεδιάζει χρόνια τώρα  το παγκοσμιοποιητικό κέντρο στον άλλοτε Δυτικό κόσμο, αναγνωρίζοντας σαφώς ότι το νεοφεουδαλιστικό σχέδιο της «παγκοσμιοποίησης» και η μορφή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού απέτυχε δημιουργώντας μια φούσκα τετράκις εκατομμυρίων δολαρίων,  έχοντας υποθηκεύσει μόνιμα το μέλλον των κοινωνιών του άλλοτε Δυτικού κόσμου τουλάχιστον.

Έχω από καιρό επισημάνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση συμφωνίας καταμερισμού και ειρήνης ανάμεσα στα καπιταλιστικά στρατόπεδα της ήδη ηττημένης Δύσης και των αναδυόμενων δυνάμεων της Ανατολής και του Παγκόσμιου Νότου

Κατέγραψα πρώιμα ότι η άνοδος των νεοσυντηρητικών στις ΗΠΑ υπό τον ανερμάτιστο και πομφολυολάγνο  Τράμπ  δεν θα φέρει την ειρήνη στον κόσμο και ότι ο επαρμένος και αντιφατικός δισεκατομμυριούχος  που εκτελεί χρέη προέδρου στις ΗΠΑ είναι επικίνδυνος πολιτικά και εύκολο «εργαλείο» στα χέρια των νεοσυντηρητικών deep states που καθοδηγούνται από το παγκοσμιοποιητικό κέντρο, ώστε δυνητικά  να επισπεύσει την επιζητούμενη «τελική αναμέτρηση» που μπορεί να είναι  ή να καταστεί και όλεθρος για ολόκληρο τον πλανήτη

Οι εναρκτήριες επιθέσεις του Ισραήλ στις 13 Ιουνίου κατάφεραν πλήγμα στο Ιράν, με αποτέλεσμα να χτυπηθούν βασικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του εργοστασίου εμπλουτισμού ουρανίου στη Natanz, και να δολοφονηθούν περίπου 30 ανώτεροι στρατιωτικοί διοικητές και εξέχοντες πυρηνικοί επιστήμονες.

Όμως η συνέχεια για το Ισραήλ και το ακροδεξιό Σιωνιστικό καθεστώς Νετανιάχου δεν ήταν ανάλογη

Στις 14 Ιουνίου, το Ιράν απάντησε με πυραυλικές επιθέσεις , σκοτώνοντας 5 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 20 άλλους στο βόρειο Ισραήλ.

Αναφέρθηκαν επίσης ζημιές σε διυλιστήριο κοντά στο λιμάνι της Haifa.

Το Ιράν εξαπέλυσε αρκετές επιπλέον πυραυλικές επιθέσεις στις 15 Ιουνίου.

Οι κεντρικές πόλεις Bat Yam και Rehovot επλήγησαν σοβαρά, 11 άνθρωποι σκοτώθηκαν, ένας αγνοείται και πάνω από 200 τραυματίστηκαν.

Στις 15 Ιουνίου, μια ισραηλινή επιδρομή στην ιρανική πρωτεύουσα, Τεχεράνη, σκότωσε τον αρχηγό των πληροφοριών του IRGC, Ταξίαρχο Mohammad Kazemi, και τον αναπληρωτή του, στρατηγό Hassan Mohaqiq.

«Η Ελλάδα παραμένει ο πειραματικός σωλήνας της κοινωνίας του 1%»-Νίκος Σίμος

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Στην Ελλάδα, την αέναη αποικία χρέους σήμερα , το 2010 συντελέστηκε ένα πείραμα

Ένα πείραμα αμιγούς νεοφεουδαρχικής αντίληψης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που επιβλήθηκε μέσω του εύηχου πλην αντιοικονομικού, αντιαναπτυξιακού και σαφώς αντικοινωνικού τίτλου που άκουγε στον ψυχρό στερεότυπο «Σύμφωνο σταθερότητας»

Ένα σύμφωνο στραγγαλισμού των οικονομιών των χωρών που είχαν στοχοποιηθεί σαν τα θύματα της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης του παγκοσμιοποιητικού εγχειρήματος

Ένα σύμφωνο που περιείχε ταυτόχρονα την παράλληλη εκποίηση ζωτικών τμημάτων των οικονομιών των θυματοποιημένων χωρών, προκειμένου να σωθούν από την τοξικότητα που έφερναν τα ομόλογα των τραπεζών των ισχυρών χωρών της Ευρωζώνης (Γαλλίας – Γερμανίας) για να μην διακυβεύσει την κατάρρευση το νεοταξικό εγχείρημα της Ενωσιακής χρηματοπιστωτικής κολεκτιβοποίησης .

Το πείραμα αυτό αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, σχεδόν αποκλειστικά, γιατί ο Βορράς της Ευρώπης χρησίμευε στον ρόλο του επιτηρητή της πορείας ενός σχεδίου, που είχε μετατρέψει την ΕΕ σε μια δυστοπική νεοφεουδαλιστική κολεκτίβα, το επέκεινα του σχεδίου αυτού το ζήσαμε λίγα χρόνια μετά και αυτό περνά από την βιοτρομοκρατία στην σχεδιαζόμενη ψηφιοποίηση της οικονομίας, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των κοινωνιών της Ευρώπης

«Η πολιτική ήττα της κοινωνικά απονομιμοποιημένης ΕΕ»-Νίκος Σίμος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Που βαδίζει η Ευρώπη;

Γιατί κάποιοι επιλέγουν πάλι την γηραιά ήπειρο ως το πεδίο αναμέτρησης των κόσμων που προκύπτουν από την διαρκή – στην ανθρωποκεντρική υφή της – ιστορική εξέλιξη;

H απάντηση φοβάμαι πως μοιάζει με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Στο ερώτημα που τίθεται κατά καιρούς , περί της πολιτικής και δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), θα ήθελα να σημειώσω τα παρακάτω:

Η Πολιτική νομιμοποίηση αμφισβητήθηκε από κάποιους – μεταξύ αυτών και ο συντάκτης του παρόντος άρθρου – ήδη από τις αρχές της 10ετιας του 90 – αφού από την συνθήκη του Μάαστριχτ ,δεν προβλέπονταν η χάραξη κοινής οικονομικής πολιτικής, που να παίρνει σοβαρά υπόψιν την διάσταση Βορρά – Νότου και στο πεδίο του οικονομικού καταμερισμού και στο επίπεδο της οικονομικής σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης

Τραμπ: Η καθολική αποτυχία των πρώτων 100 ημερών

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Το έχω ξαναγράψει και όπου μου δόθηκε η ευκαιρία δημόσια το έχω ξαναπεί ότι το νεοσυντηρητικό κίνημα του Τράμπ με το αρκτικόλεξο MAGA, που βρέθηκε στην εξουσία των ΗΠΑ για λόγους εμφατικής κοινωνικής και οικονομικής κρίσης της άλλοτε υπερδύναμης, ουδέποτε προδιέθετε για αλλαγή της μακροπολιτικής στόχευσης των ΗΠΑ που ήταν και είναι ο μονοπολικός κόσμος, δηλαδή ο «Αμερικανικός κόσμος»

Οι Αμερικανοί, είτε με τους «Δημοκρατικούς», είτε με τους «Ρεπουμπλικάνους», είτε με το νεοσυντηρητικό ρεπουμπλικανικό «κίνημα» ΜΑGA του κ Τράμπ δεν επιδιώκουν την ειρήνη, ούτε την συνεννόηση με τις νέες μεγάλες δυνάμεις του 21ου αιώνα.

Θέλουν την μονοκαθεδρία στην ιστορική εξέλιξη των κοινωνιών και του πλανήτη

Τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά τραστ που κρατάνε ακόμα όρθιες τις ΗΠΑ οικονομικά και με διάφορα αντιοικονομικά τερτίπια δεν την αφήνουν να καταρρεύσουν, είναι οι επινοητές της δυτικότροπης δυστοπικής παγκοσμιοποίησης και της επιδιωκόμενης νέας φεουδαρχίας

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ...

«Η ιστορία δεν γυρίζει σελίδα χωρίς οδύνη»! Νίκος Σίμος για τον Τραμπ και την «τελική αναμέτρηση»

«Η ιστορία δεν γυρίζει σελίδα χωρίς οδύνη»…

Ο αρθρογράφος Νίκος Σίμος μιλά για τις αλλοπρόσαλλες και επιθετικές κινήσεις Τραμπ, για τον κόσμο που ακόμη βρίσκεται υπό την επιρροή του «αμερικανισμού» που όμως φθίνει. Τι θα συμβεί αν τα «σχέδια» που έχει ο Τραμπ δεν του βγουν; «Χάος και τελικά αναμέτρηση», λέει ο Νίκος Σίμος.

«Η κυβέρνηση Τραμπ θυμίζει διοικητικό συμβούλιο εταιρείας που είναι έτοιμη να χρεοκοπήσει», λέει ο Νίκος Σίμος. Πως εξηγεί τις επιθετικές και πολλές φορές αλλοπρόσαλλες κινήσεις του Τραμπ. «Ο Τραμπ απειλεί, γιατί η Αμερική χρεοκοπεί. Αυτό προσπαθεί να προλάβει. Το καράβι της αμερικανικής οικονομίας είναι μισοβυθισμένο με 36,5 τρις χρέος», λέει.

Ούτε το σχέδιο Τραμπ για το ρωσοουκρανικό φαίνεται να πηγαίνουν καλά.

Η ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ… ΔΙΑΡΡΟΗ !

 

Νίκος Σίμος 

Λίγους μόνο μήνες χρειάστηκε το νέο Αμερικανικό  νεοσυντηρητικό κυβερνητικό  επιτελείο του κ Τράμπ,  για να αποκαλύψει σε όλο τον κόσμο - και περισσότερο σε εκείνους που διατυμπάνιζαν στην απανταχού Δύση  την «φιλειρηνικότητα» της κυβέρνησης των Ρεπουμπλικάνων του κ Ντόναλντ Τράμπ  – τις πραγματικές προθέσεις των ΗΠΑ και το νόημα του συνθήματος των Αμερικάνων  «Τραμπιστών»  - Make America Great Again -  που είναι η πολιτική στόχευση των νεοσυντηρητικών ενοίκων του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον  και  ταυτόχρονα  αποτελούν  ένα καλό εργαλείο στα χέρια των οιωνοί νεοφεουδαλιστών, που αναζητούν την αναμέτρηση με τις νέες μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη αντί παντός τιμήματος . 

ΣΤΗΝ  ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ   Ο ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 

Είχα από καιρό, μέσα από την αρθρογραφία μου, επισημάνει ότι η νέα Αμερικανική εξουσία θα αξιοποιηθεί από τους σχεδιαστές της παγκόσμιας δυσμορφίας  που «οραματίζονται»  την φεδουοποίηση του πλανήτη, για λογαριασμό των πρωταγωνιστών του δυτικογενούς παγκοσμιοποιητικού εγχειρήματος, που ξεκίνησε από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και κάλπασε ανέλεγκτα μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας

 

Ο μετασχηματισμός της παραγωγικής οικονομικής βάσης στον άλλοτε Δυτικό κόσμο  στην αντίστοιχη δυσμορφική έκφανση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας  και η επέκεινα  αναμενομένη ψηφιοποίησή της έχει στόχο την θεμελίωση της κατοχής του παγκόσμιου πλούτου – φαινόμενου και πραγματικού – στα χέρια λίγων που θα έχουν στην κατοχή τους τον πλανήτη και την μοίρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων

Η τεχνολογική πρόοδος αξιοποιείται σαν όπλο υποταγής της ανθρώπινης δραστηριότητας και επιδιώκει να θέσει τον άνθρωπο στο περιθώριο της ιστορικής εξέλιξης, μετατρέποντας  τον κόσμο σε φέουδο των λίγων επίδοξων - δυτικογενούς προέλευσης -  νεοφεουδαρχών,  που διακατέχονται από μια έντονα προβαλλόμενη νεοναζιστική, κοινωνιοπαθή νοοτροπία, η οποία  εκφράζεται από το διαβόητο WEF (Παγκόσμιο  Οικονομικό Φόρουμ) στο Νταβός, που κάποιοι – σωστά κατά την γνώμη μου - αποκαλούν «φωλιά των εχιδνών»!   

Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΡΓΕΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ…

Νίκος Σίμος 

Το δεύτερο τηλεφώνημα στις 19 Μαρτίου μεταξύ του Αμερικανού και του Ρώσου προέδρου «διανθίστηκε» από την καλά μεθοδευμένη νεοσυντηρητική προπαγάνδα, σαν περίπου η απαρχή της συμφωνίας των δυο μεγάλων δυνάμεων - που κατά την ίδια προπαγάνδα θα …μοιράσουν τον κόσμο – για την διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία 

Ασφαλώς και δεν πρόκειται περί αυτού 

Στο διάρκειας 2,5 ωρών τηλεφώνημα μεταξύ του κ Τράμπ και του Βλαδίμηρου Πούτιν υπήρξαν σαφείς διπλωματικές αοριστίες, το γνωστό ευχολόγιο περί του τερματισμού της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης και επι της ουσίας ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΟΥ ΟΥΔΕΝ!

Η Ρωσική διπλωματία είναι επιφυλακτική όσο και προσεκτική απέναντι στον Αμερικανικό παράγοντα, που επιδιώκει μια συμφωνία που να ικανοποιεί τις δικές του στοχεύσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα των παγκοσμιοποιητικών επενδυτικών κολοσσών που θέλουν την Ουκρανία αποικία, μέσα από την οποίαν επιζητούν να απομυζήσουν τον πολύτιμο για την τεχνολογική Αμερικανική βιομηχανία ορυκτό πλούτο ή τουλάχιστον αυτόν που απομένει στα εδάφη που δεν έχουν ακόμα καταληφθεί από τον Ρωσικό στρατό. 

Ο Ρώσος πρόεδρος με διπλωματική μαεστρία απέφυγε να δεσμευτεί σε μια εκεχειρία χωρίς προϋποθέσεις και στην ουσία έσυρε τον πολιτικά άπειρο Τράμπ σε μια «ομοφωνία» πολιτικής αοριστίας και παράτασης των συνομιλιών έως ότου εξεταστούν τα πάγια σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που η κορύφωσή τους δημιούργησε την ανάγκη της ΕΣΕ και ενός επώδυνου, κατ’ ουσία εμφυλίου, πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας  

Είναι διατυπωμένη η άποψη του υπογράφοντος το παρόν σημείωμα ότι αυτή την ώρα στο δυτικό στρατόπεδο, των πολλαπλά ηττημένων, παίζεται ένα παιχνίδι που βασίζεται σε ένα κυρίαρχο αφήγημα, αυτό της ατζέντας 2030 και ένα παραπληρωματικό που έχει όμως τον ίδιο στόχο: 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ…

Η προσπάθεια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη…

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Ήταν 13 του Μάρτη του 2000, πριν 25 ακριβώς χρόνια, όταν μέσα από την πολιτική πρωτοβουλία του κορυφαίου ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, επιχειρήσαμε να δώσουμε μια πρόταση πολιτικής διεξόδου στον κατήφορο της χώρας που βούλιαζε τότε στα εκσυγχρονιστικά σκάνδαλα και στην επίπλαστη ευμάρεια με δανεικά, που δέκα χρόνια αργότερα τα πληρώσαμε με την δουλεία ενός εκατονταετούς χρεοστασίου

Η «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση» έρχονταν στο φαύλο πολιτικό σκηνικό της χώρας όχι σαν κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά σαν πολιτικός φορέας αναγέννησης και αλλαγής που επιδίωκε να κινητοποιήσει δημιουργικά τις πολλές δυνατότητες της χώρας και της κοινωνίας της

Επιδίωκε να είναι μια πολιτική πρωτοβουλία με αρχές και σχέδιο εξόδου από τον βάλτο του πολιτικού μεταπρατισμού που για δεκαετίες, με ελάχιστες περιόδους εξαίρεσης, βυθίζονταν η χώρα.

Επιδίωκε να αποτελέσει τον πολιτικό φορέα αφύπνισης και έγερσης μιας κοινωνίας βαθιά διχασμένης και ταυτόχρονα βαθιά απογοητευμένης, αφού η πολιτικοκοινωνική δυναμική της ανατροπής του καθεστώτος της πολιτικομεταπρατικής προχουντικής φαυλότητας – αυτό που στην ουσία «γέννησε» την χούντα του 1967 και χαρακτήριζε την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο – είχε ατονήσει και η πολιτική ζωή της χώρας ξαναζούσε τα παρακμιακά φαινόμενα της κομματοκρατίας, που έβλεπε το κράτος και την εξουσία σαν λάφυρο, θυσιάζοντας τις προοπτικές αυτού του τόπου στην λογική της συναλλαγής και των εξυπηρετήσεων.

Ήταν πάγια πολιτική άποψη του υπογράφοντος αυτές τις γραμμές εκφρασμένη ήδη από την δεκαετία του ’80 ότι μεταπολίτευση στην χώρα δεν υπήρξε κατ’ ουσία ποτέ

Αυτό που το εθελόδουλο πολιτικομεταπρατικό σύστημα ονόμασε «μεταπολίτευση» ήταν η κατ’ ουσία παλινόστηση της προχουντικής φαυλότητας, με τις ίδιες πολιτικές οικογένειες αναβαπτισμένες στο κλίμα της εποχής, αλλά με την ίδια νοοτροπία και τους ίδιους μηχανισμούς που κινητοποιήθηκαν για την ανακατάληψη του κράτους

Την αλλαγή στην «φρουρά» της εθελόδουλης εξουσίας την σηματοδότησε η ουσιαστική και τυπική παράδοση του κράτους στον Καραμανλή από τον στρατηγό της χούντας Γκιζίκη τον Ιούλιο του 1974, αφού είχε προηγηθεί ένα παρασκήνιο συνεννοήσεων με τον «αυτοεξόριστο» αρχηγό της γνωστής προχουντικής ΕΡΕ, των «εθνικοφρόνων» και των παρακρατικών μηχανισμών της, των οποίων η δράση ήταν γνωστή και στον ίδιο

Όλα αυτά πάντα και πάντοτε μακριά, δυστυχώς και διαχρονικά, από την λαϊκή συμμετοχή και έγκριση

Έτσι μετά το επώδυνο «διάλειμμα» της στρατοκρατικής χούντας επιχειρήθηκε η αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος – από το διάδοχο σχήμα της ΕΡΕ που άλλαξε όνομα σαν κόμμα – ΝΔ το είπαν – όχι όμως και νοοτροπία

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Νίκος Σίμος

Αχαρτογράφητα νερά η συνολική πολιτική του - «one man show» - προέδρου των ΗΠΑ κ Τράμπ

Είναι ομολογημένα δύσκολο  να καταλάβει κανείς  τις αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ, που κατακλυσμιαία καλύπτουν την διεθνή ειδησεογραφία από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του

Η μια στομφώδης και βαρύγδουπη  δήλωση αναιρεί την άλλη δικαιώνοντας αυτό που υποστηρίζω από την αρχή της πρώτης του θητείας ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ανερμάτιστο άνθρωπο που αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία και όχι η ουσία της πολιτικής με την οποία έχει τουλάχιστον χαλαρή σχέση 

Η παρουσία του στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ  είναι η επιτομή της πολλαπλής και πολυεπίπεδης  παρακμιακής πορείας της άλλοτε υπερδύναμης στην οποία τα παγκοσμιοποιητικά κέντρα έχουν τον πρώτο λόγο και στην γεωπολιτική και στην γεωστρατηγική και στην γεωοικονομική στόχευση της σε οπισθοχώρηση άλλοτε πλανητικής υπερδύναμης 

Σταχυολογώντας τις αντιφατικές και ασυνεπείς δηλώσεις του που τροφοδοτούν την καθημερινή ειδησεογραφία  επιλέγω  το τελευταίο μεγάλο νέο που γεννούν οι νέες δηλώσεις του, ανερμάτιστου πολιτικά, νεοσυντηρητικού  Τράμπ 

Σε δήλωση προς  τα Αμερικανικά ΜΜΕ  ο κ Τράμπ  «περνά τον Ρουβικώνα»

  με μια  δήλωση ωμού εκβιασμού προς την Ρωσία με την οποία, κατά τα άλλα,  θέλει … διαπραγμάτευση ειρήνης!

Στις 7/3/2025 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τράμπ δηλώνει στα Αμερικανικά ΜΜΕ:

Η ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ «ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ» ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΤΖΕΡ»

Η  ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ   «ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ»  ΤΟΥ  ΤΡΑΜΠ  ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ  ΤΟ «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΤΖΕΡ»

Νίκος Σίμος 

 Από την αρχή της εκλογής και της επακόλουθης  δεύτερης θητείας του κ Ντόναλντ Τράμπ  στο αξίωμα του προέδρου της άλλοτε υπερδύναμης των ΗΠΑ, είχα εκφράσει τις ισχυρές επιφυλάξεις μου σε σχέση με την προωθούμενη προπαγάνδα από τα  μέσα ενημέρωσης και τους απανταχού της Δύσης πολίτες - υποστηρικτές  ενός ιδιότυπου συντηρητισμού που πρεσβεύει ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ και που η εκλογή του απλά επιβεβαιώνει την γενική  πολιτικοιδεολογική  ένδεια και την ουσιαστική πολιτειακή παρακμή που σωρεύεται στο «στρατόπεδο των ηττημένων» αυτού του καπιταλιστικού κύκλου στον άλλοτε δυτικό κόσμο 

Η απανταχού ακροδεξιά ενδεδυμένη την λεοντή του «πατριώτη» -  που κατά την γνώμη μου καμία σχέση δεν έχει με την ουσία της έννοιας του πατριωτισμού -  εκμεταλλευόμενη την κοινωνική απόρριψη  της αντικοινωνικής , παράλογης και αντιανθρώπινης ατζέντας που προώθησε το WEF και υιοθετήθηκε από μια εκμαυλισμένη «αριστερά» και μια ιδεολογικά παράλυτη και αποσαρθρωμένη «σοσιαλδημοκρατία» στον άλλοτε δυτικό κόσμο, επιχειρεί να παρουσιάσει τον κ Τράμπ  και το δημιούργημα του νεοταξισμού τον  κ  Έλον Μάσκ, σαν τους «αρχάγγελους» της ειρήνης και της κάθαρσης 

Ασφαλώς και δεν πρόκειται  περί  αυτού.

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ «ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΕΞΙΑΣ» - ΔΥΣΤΟΠΙΑ 2.0

Νίκος Σίμος 

Η « Διεθνής Δεξιά» αντεπιτίθεται εκμεταλλευόμενη την ήττα και το συνεπαγόμενο κοινωνικοπολιτικό  κενό, που άφησαν και αφήνουν οι υπαγορευμένες - από τα παγκοσμιοποιητικά κέντρα εκείθεν του Ατλαντικού - πολιτικές  των εκμαυλισμένων υποτιθέμενων προοδευτικών πολιτικών παρατάξεων ανά τον άλλοτε δυτικό κόσμο

Οι παγκοσμιοποιητές και οιωνεί νεοφεουδάρχες, ο Σόρος – εκ των κορυφαίων «μπροστινών» της διαρκούς και διευρυμένης δυστοπίας που βιώνει ο πλανήτης -  και οι ανά τον κόσμο επιρροές τους, χειραγώγησαν  με δυστοπικά για την ανθρωποκεντρική υφή των κοινωνιών «ψευτοιδεολογήματα»  την δυτικότροπη «αριστερά» και την αντίστοιχη «σοσιαλδημοκρατία”, που με την σειρά τους είναι υπεύθυνες για  τον ιδεολογικοπολιτικό παρακμιακό  κυκεώνα, μέσα από τον οποίο οδήγησαν τις κοινωνίες  του άλλοτε δυτικού κόσμου στην «πολιτική αγκαλιά» της Δεξιάς και ακροδεξιάς διεθνούς και στα κενόλογα αφηγήματά της, που δεν έχουν άλλο στόχο παρά να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους των μεγάλων 

κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων του καταρρέοντος  - και γι’ αυτό επικίνδυνου για την παγκόσμια ειρήνη –  χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού  και να αλλάξουν τις προτεραιότητες της ίδιας όμως ατζέντας που οδηγεί στον ίδιο στόχο…την νέα μορφή φεουδαρχίας, που με πολιτικοοικονομικό όπλο της τον νεοαγγλοσαξονισμό,  θέλει την απόλυτη κυριαρχία στον πλανήτη σε βάρος της παγκόσμιας κοινωνίας.

ΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

«ΕΝΩΜΈΝΗ»  ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ  ή «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ» ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ; 

 ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ  ΣΩΣΊΒΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΚΟΤΖΑΜΠΑΣΙΣΜΟΎ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Νίκος Σίμος 

Οι μεγάλες συγκεντρώσεις πολιτών στις πόλεις της χώρας και των Ελλήνων του εξωτερικού και όχι μόνο  σε πρωτεύουσες του κόσμου με σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο» και με αφορμή την μεθοδευμένη από καιρό επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών δείχνει ότι οι νεοέλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική και πολιτειακή  καθίζηση της χώρας είναι συστημική 

Ο κ Μητσοτάκης σε συνέντευξη σε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικό σταθμό επιχείρησε και νέες κυβιστήσεις 

Μετά την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ ξεκίνησε το Μητσοτακικό επιτελείο  μια επικοινωνιακή καμπάνια πολιτικού πανικού,  στην προσπάθεια του να προσεγγίσει την νέα Αμερικανική ηγεσία, με κυβιστήσεις γύρω από την woke ατζέντα - η οποία τώρα αποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας και με στόχο την προσωπική διάσωση του Μητσοτάκη, που φαίνεται ότι είναι σε δυσμένεια από την νέα Αμερικανική ηγεσία, όπως και το σύνολο σχεδόν των Ευρωπαϊκών ηγεσιών που ακολούθησαν πιστά το παγκοσμιοποιητικό σχέδιο ελέγχου και υποταγής των Δυτικών κοινωνιών στον παραλογισμό της «νέας τάξης πράγματων»

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ «ΗΤΤΗΜΕΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ»

Νίκος Σίμος

Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αναλαμβάνει σε ελάχιστο χρόνο επίσημα και θα βρεθεί στο τιμόνι μιας υπό εξέλιξη οικονομικής παρακμής, την οποία ο ίδιος ο Τράμπ  έχει επισημάνει πολλές φορές  

Η νομισματική πολιτική που ακολουθήθηκε μετά το τέλος του κανόνα του χρυσού είναι ο πυρήνας της στρατηγικής  που κατέστησε τις ΗΠΑ υπερδύναμη, στην ουσία μια νεοαποικιακή αυτοκρατορία και αυτήν ακριβώς θέλει να «αναστήσει» ο μεγαλόστομος Τράμπ.

To «υπερβολικό νομισματικό προνόμιο» των ΗΠΑ - που έδωσε η κατάργηση του κανόνα του χρυσού - έδωσε ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην άλλοτε υπερδύναμη:

 Πρώτον, να «νομισματοποιεί» το χρέος της, δηλαδή να εκδίδει απεριόριστη ποσότητα νομίσματος και να «απορροφά» έπειτα, την πλεονάζουσα ποσότητα, το διεθνές χρηματοπιστωτικό και εμπορικό σύστημα, χωρίς οι ΗΠΑ να κινδυνεύουν από πληθωριστικές εκρήξεις, αφού για παράδειγμα, στην ενεργειακή αγορά του πετρελαίου η ζήτηση του αμερικανικού νομίσματος ήταν και παραμένει- επι της ουσίας - υποχρεωτική.

Δεύτερον, η κατάργηση του κανόνα του χρυσού, έδωσε την δυνατότητα ακόμα και μέσα από δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα  να μην επηρεάζεται η Αμερικανική οικονομική ανάπτυξη.

Τρίτον, να έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί το νόμισμά της σαν γεωπολιτικό  και γεωοικονομικό «όπλο», επιβάλλοντας κυρώσεις σε όποια χώρα θεωρούσε εχθρική. 

«Είναι ο Τραμπ μια άλλη προσέγγιση της δυτικότροπης δυστοπίας»; Νίκος Σίμος

Η «δύσκολη κληρονομιά» του 2024 μεταβιβάστηκε ήδη στην νέα χρονιά – Ο πόλεμος συνεχίζεται παντού και σε κάθε επίπεδο – Η Δυτικότροπη δυστοπία ηττάται στα σημεία, αλλά δεν έχει χάσει τον πόλεμο .

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Από τους τελευταίους μήνες του 2024 έρχεται η «κληρονομιά» του δύσκολου και παγκόσμια επικίνδυνου 2025 και όσοι έχουν ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει στον νέο χρόνο, προς την κατεύθυνση της συνεννόησης και της ειρήνης φοβάμαι θα απογοητευτούν.

Τρίζει συθέμελα το πολιτικό προκάλυμμα της δυτικότροπης δυστοπίας των «ευγονιστών» κροίσων του άλλοτε δυτικού κόσμου, που εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις σκανδαλώδεις φοροελαφρύνσεις – στις ΗΠΑ κυρίως – στην βάση των οποίων οφείλουν την αμύθητη περιουσία τους

Ένα – ένα τα «πουλέν» του δυστοπικού φόρουμ του Νταβός και των οιωνεί νεοφεουδαρχών του κόσμου χάνουν τα διφορούμενα πολιτικά ερείσματά τους, τόσο μέσα στο ίδιο το σύστημα που τους στήριζε όσο – και πολύ περισσότερο – στην κοινωνία που τους ανέχτηκε στα δυστοπικά πειράματά τους

Ο Μακρόν έχει την χαμηλότερη κοινωνική και πολιτική αποδοχή σαν πρόεδρος της Γαλλίας.

Η κυβέρνηση του δυστοπικού Σόλτς είναι σε απόλυτη αποδρομή με βέβαιη την ήττα στις επερχόμενες Γερμανικές εκλογές (εκτός αν συμβεί η, δυστοπικά λελογισμένη, εκτροπή τύπου Ρουμανίας, αν και το «αναμενόμενα πλειοψηφικά» διάδοχο CDU δεν διαφέρει ουσιαστικά σε πολλά)

«Μην απορείτε»! Ο Νίκος Σίμος γράφει για όσα έγιναν στη χώρα από το 2010, αλλά και για όσα έρχονται

Συγκινημένος εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς που συμμετείχε στην στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην Θεσσαλονίκη, Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2024. (ΡΑΦΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ/EUROKINISSI)

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ!

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Στην Ελλάδα, στην αέναη πια αποικία χρέους, το 2010 συντελέστηκε πείραμα.

Ένα πείραμα που αποτελούσε το προοίμιο της τελευταίας πράξης του σχεδίου, κόντρα στην ανθρωποκεντρική διάσταση της εξέλιξης στον πλανήτη, με στόχο την «κατοχή» του από μια ασήμαντη μειοψηφία κροίσων, που σώρευσαν πλούτο, το εμπράγματο μέρος του οποίου σπατάλησαν και συνεχίζουν να σπαταλούν με στόχο την «ιδιοκτησία του κόσμου».

Το πείραμα αυτό είχε σαν βάση την νεοφεουδαρχική αντίληψη του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και επιβλήθηκε μέσω του εύηχου, πλην αντικοινωνικού, «συμφώνου σταθερότητας».

Ένα πείραμα που με εκκίνηση την Ελλάδα είχε στόχο και αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, την οικονομική ακύρωση και εξάρτηση δηλαδή αυτής της Ευρωπαϊκής γεωοικονομικής ζώνης, στην κατεύθυνση της νεοφεουδαλιστικής αντίληψης της μετακοινωνίας και που για την Χώρα μας πήρε τραγικά χαρακτηριστικά

Από το 2010 η Χώρα λειτουργεί απροκάλυπτα σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας και ταυτόχρονα για λογαριασμό λίγων οικογενειών ημεδαπών νεοκοτζαμπάσηδων και των παρατρεχάμενών τους, που συγκεντρώνουν πλούτο σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία και σηκώνει το βάρος του κοινωνικοοικονομικού αφανισμού που της επέβαλαν οι μνημονιακές συμβάσεις αέναης δουλείας.

Είμασταν και παραμένουμε ο πειραματικός σωλήνας στον οποίο «προνομιακά» θα δοκιμαστούν όλα τα δυστοπικά σχέδια της «κοινωνίας του 1%».

Τώρα – όπως από το 2015 έλεγα στους ραδιοφωνικούς “Αναστοχασμούς” στην ΕΡΤΟΠΕΝ – η εξέλιξη αυτού του σχεδίου θα απλωθεί σε όλη την ήπειρο, με πρόσχημα την «σωτηρία του πλανήτη», μόνο που αυτή η σωτηρία θα αφορά αποκλειστικά τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, αφού ο υπόλοιπος κόσμος αρνήθηκε τις λογικές των οιωνεί νεοφεουδαρχών και της «δεξαμενής διαστροφικής σκέψης» που είναι και παραμένει το διαβόητο WEF (οικονομικό φόρουμ Νταβός)

Μπορεί να ηττηθεί η Ρωσία; Νίκος Σίμος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Κάποιοι «μεγαλόσχημοι» του δυστοπικού στρατοπέδου της – «άγριας» πλέον – Δύσης ισχυρίζονται ότι δεν μας ενδιαφέρει η Ουκρανία, η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί!!!

Πως όμως θα ηττηθεί η στρατιωτική υπερδύναμη του 21ου αιώνα;

Μια τέτοια δύναμη για να την φθείρεις πρέπει να αναλώσεις πόρους

Πόσους πόρους πρέπει να εξαντλήσει η Δύση για να φθείρει την Ρωσική υπερδύναμη;

Υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι τόσοι, ώστε να φθείρεις μια δύναμη, της οποίας το βάθος της τεχνολογίας των όπλων της εν πολλοίς αγνοείς σαν συλλογική Δύση;

Η απάντηση είναι πως όχι, δεν υπάρχουν ανεξάντλητοι πόροι, ούτε καν διαθέσιμοι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον για την Δυτική οικονομία, που καταρρέει και παραγωγικά και χρηματοπιστωτικά.

Πως θα φθείρεις μια υπερδύναμη όταν οι οικονομίες της (άλλοτε) Δύσης είναι σε προοδευτική κατάρρευση, αφού έγιναν εξάρτημα της τυχοδιωκτικής Αμερικανικής πολιτικής;

Διαθέτοντας ,αφρόνως, οικονομικούς πόρους δισεκατομμυρίων, πως θα αντισταθμίσεις τις οικονομικές απώλειες όταν οι αγορές σου – μέσα από την ολέθρια ενεργειακή πολιτική και την προφανή διάθεση να βγάλεις εκτός αγοράς τον ενεργοτροφοδότη (Ρωσία) της Ευρώπης – κυριολεκτικά και μεταφορικά παγώνουν;

Το χρηματοπιστωτικό – παγκοσμιοποιητικό «πάρτι» του φαινόμενου χρήματος φαίνεται ότι τελείωσε, φαινόταν δηλαδή από καιρό για όσους μπορούσαν να το δουν και κυρίως να το ερμηνεύσουν!

Τελείωσε το «πάρτι» του φαινόμενου πλούτου και παρόλα αυτά οι παγκοσμιοποιητές επιμένουν στο συγκρουσιακό σχέδιό τους, με στόχο την τελική αναμέτρηση με τις δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία τους

Επιλέγουν στις καίριες πολιτικές θέσεις πολιτικούς – ενέχυρα, προκειμένου να μην διαταραχθεί η πορεία που κατατείνει στην αναμέτρηση με τις Ευρασιατικές δυνάμεις, που σωρεύουν εμπράγματο πλούτο και τους αμφισβητούν

Ο απερίγραπτος πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας και εκ των «πολιτικών ενέχυρων» της νέας φεουδαρχίας, νέος ΓΓ του ΝΑΤΟ Mark Rutte, είπε σε συνέδριο στις Βρυξέλλες ότι παρόμοια γεγονότα με τα ουκρανικά θα μπορούσαν επίσης να συμβούν στο έδαφος των χωρών της συμμαχίας, και ως εκ τούτου κάλεσε τις χώρες του ΝΑΤΟ να ενισχύσουν την άμυνα, να ξοδέψουν περισσότερα για την ασφάλεια και να στραφούν στη σκέψη εν καιρώ πολέμου.

Έφτασε στο σημείο αυτός, ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, να προτείνει τη διοχέτευση μέρους των κονδυλίων που προορίζονται για συντάξεις και κοινωνικές παροχές στην Ευρώπη στην παραγωγή όπλων, καθιστώντας σαφές ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας θα πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ, μια θέση που ανέπτυξε πρόσφατα κατά την ομιλία του στο ευρωπαϊκό γραφείο του Carnegie Endowment.

«Γιατί η ειρήνη δεν θα έρθει με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ»-Νίκος Σίμος

Μια οπτική των εκκολαπτόμενων προτάσεων του επιτελείου Τράμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Η γεωπολιτική στην Μ Ανατολή, με την αιφνιδιαστική και αρνητική εξέλιξη του Συριακού ζητήματος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Ακόμα δεν ανέλαβε καθήκοντα ο νεοεκλεγής πρόεδρος των ΗΠΑ και άρχισαν να αχνοφαίνονται τα σημάδια της επιβεβαίωσης, όσων κατέδειξαν ψύχραιμα και δίχως φανατισμούς, το ανερμάτιστο και το αίολο των προεκλογικών εξαγγελιών που εκστόμισε ο ιδιόρρυθμος και επικίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη μεγιστάνας ακίνητων Τράμπ

Όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμβάλλει στην ύφεση των επικίνδυνων για την παγκόσμια ειρήνη εντάσεων, αλλά τουναντίον, εξ’ όσων δηλώνει με το γνωστό «αργκό» πολιτικό του ύφος, φαίνεται ότι μάλλον οδεύουμε με την προεδρία του σε καθολική όξυνση, σε όλα τα ανοιχτά – από τους νεοαγγλοσάξονες και τους συμμάχους τους – μέτωπα

Με επιτελεία που περιλαμβάνουν, εκτός των άλλων, συγγενείς και φίλους, σε ένα άκρως ετερόκλητο συνονθύλευμα, επεξεργάζεται πολιτικές που στην ουσία θα αποτελέσουν συνέχεια της ασκούμενης Αμερικανικής εξωτερικής (νεοαγγλοσαξονικής) πολιτικής και ίσως και μια εξέλιξη της – επι τα χείρω – σε πολλά από τα ανοιχτά ζητήματα που η ηττημένη «Συλλογική Δύση» έχει ανοίξει, πάντα υπό την καθοδήγηση του «βαθέως Αμερικανικού κράτους» και όσων εμφανώς ή αφανώς το στηρίζουν ποικιλότροπα.

ΤΟ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Προεκλογικά είχε υποστηρίξει ο κ Τράμπ, ότι εντός 24ωρου(!) θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Αυτό βέβαια – καταλαβαίνει ο κάθε λογικός άνθρωπος ότι – δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, εκτός αν παρασκηνιακά είχε συμφωνήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ με τον Ρώσο ηγέτη Πούτιν, που στην ουσία και στους τύπους είναι ο ηγέτης της χώρας που κερδίζει τον πόλεμο

Τώρα και μετά την εκλογή του φαίνεται ότι αυτή η θέση του ήταν αίολη, ανερμάτιστη και πολιτικά «συνθηματολογική», χωρίς ουσιαστική βάση και χωρίς καμία προηγούμενη μελέτη και πολιτική επεξεργασία

Όπως η Wall Street Journal αναφέρει, οι συνεργάτες του Τράμπ έχουν καταθέσει ήδη τις προτάσεις τους επί του ζητήματος

Τι λέει για παράδειγμα μια εκ των προτάσεων;

Όπως το δημοσίευμα της WSJ αναφέρει η πρόταση περιλαμβάνει την καθυστέρηση της ένταξης του Κιέβου στο ΝΑΤΟ για τουλάχιστον 20 χρόνια, με αντάλλαγμα να συνεχίσει η Ουάσιγκτον να προμηθεύει την Ουκρανία με όπλα!

Το σχέδιο θα προβλέπει την παγίωση της πρώτης γραμμής όπως είναι σήμερα και τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα ανατολικά, ενώ παραμένει ασαφές ποιος θα εποπτεύει την αποστρατικοποιημένη ζώνη μήκους 1.300 χιλιομέτρων.

Στο άρθρο της η WSJ αναφέρει ότι η Ουάσιγκτον θα απαιτούσε από τους Ευρωπαίους συμμάχους να στείλουν δικά τους στρατεύματα.

Το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία το ανέλαβαν δυο σύμβουλοι του νεοεκλεγέντος προέδρου Τράμπ, ο απόστρατος στρατηγός Κιθ Κέλογκ και ο Φρέντ Φλέιτζ.