Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Ἡ τριλογία τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης: Ζητήματα ἰδεαλισμοῦ, Σταθμοί, Ἐκ βαθέων

«Ρωσικὴ Ἐπανάσταση 1917. Ἰδεολογικὲς ζυμώσεις ποὺ ὁδήγησαν σ’ αὐτήν, ἡ ρωσικὴ διανόηση καὶ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ματιὰ τοῦ Νικολάου Μπερντιάγιεφ» 
Μὲ τὸ παραπάνω θέμα ὀργάνωσαν ἐκδήλωση-συζήτηση ἡ ἐφημερίδα "Χριστιανικὴ" καὶ τὸ περιοδικὸ "Στέπα" τήν Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017 στήν ΕΣΗΕΑ.
 
Ὁ Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος, μεταφραστής καί ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Στέπα» μίλησε με θέμα: 
 
Ἡ τριλογία τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης: Ζητήματα ἰδεαλισμοῦ, Σταθμοί, Ἐκ βαθέων. 
 
Συντόνισε και προλόγισε ὁ Γιάννης Ζερβός, Πρόεδρος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας».

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017

Ἐλευθερία καὶ μέλλον στὴ σκέψη τοῦ Νικολάου Μπερντιάγιεφ. Χριστιανοὶ καὶ Κομμουνιστὲς τὸν 20ὸ αἰώνα

«Ρωσικὴ Ἐπανάσταση 1917. Ἰδεολογικὲς ζυμώσεις ποὺ ὁδήγησαν σ’ αὐτήν, ἡ ρωσικὴ διανόηση καὶ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ματιὰ τοῦ Νικολάου Μπερντιάγιεφ» 
Μὲ τὸ παραπάνω θέμα ὀργάνωσαν ἐκδήλωση-συζήτηση ἡ ἐφημερίδα "Χριστιανικὴ" καὶ τὸ περιοδικὸ "Στέπα" τήν Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017 στήν ΕΣΗΕΑ.
 
Ὁ Κώστας Καμαριάρης, συγγραφέας, πρώην Ἀντιπρόεδρος καὶ μέλος τοῦ Π.Γ. τοῦ Κινήματος τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας μίλησε με θέμα: 
 
Ἐλευθερία καὶ μέλλον στὴ σκέψη τοῦ Νικολάου Μπερντιάγιεφ. Χριστιανοὶ καὶ Κομμουνιστὲς τὸν 20ὸ αἰώνα.
 
Συντόνισε και προλόγισε ὁ Γιάννης Ζερβός, Πρόεδρος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας».

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

Οι συζητήσεις για την Οκτωβριανή επανάσταση


Μανώλης Γ. Βαρδής

Αυτός ο χρόνος ήταν επετειακός για την Οκτωβριανή επανάσταση. Συζητήσεις επί συζητήσεων, εκδόσεις, άρθρα, αφιερώματα. Είναι φανερό ότι η παραγωγή αυτή έχει πλέον αυτονομηθεί (του όποιου σκοπού) και λειτουργεί ως μία ακόμα νοσταλγική εκτόνωση.
Θα μπορούσα να δεχθώ ειδικές ιστοριογραφικές μελέτες για το θέμα ή προσωπικές μαρτυρίες   ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και υπέφεραν- και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Αυτό που ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω είναι πως, στο όνομα ενός χριστιανισμού που πλέον εκφράζεται ιδεολογικά, γίνονται επιθέσεις σε ένα ιστορικό γεγονός τέτοιας εμβέλειας. Οι επιτιθέμενοι συνήθως ούτε επιστημονικό, ιστοριογραφικό ενδιαφέρον έχουν, ούτε μία προσωπική ανάμιξη στον πόνο των χρόνων αυτών.
Το ότι καραβιές ρώσων διανοουμένων έφυγαν προς τη Δύση και ότι «στομώθηκε» ο ρωσικός Πλατωνισμός, ή από την άλλη ότι προδόθηκε ο Μαρξισμός, είναι θέματα που ανοίγουν συζητήσεις, αλλά δεν νομίζω ότι έχουν την ιστορική σημασία που θέλουμε να τους προσδώσουμε. Σε συνθήκες κατάρρευσης του αυτοκρατορικού μορφώματος (βλέπε και Αυστροουγγαρία ή Οθωμανική αυτοκρατορία), ριζικής εισόδου των μαζών στην πολιτική, προώθησης ενός μηδενιστικού πνεύματος εκκοσμίκευσης, το ότι η Ρωσία μπόρεσε να επιβιώσει ως αυτοκρατορία, διαμορφώνοντας τη δική της εκδοχή μαρξισμού, είναι κάτι αξιέπαινο.

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Ο Μαξίμ Γκόρκυ και η Ρωσική Επανάσταση

Στάλιν και Γκόρκι 
Με αφορμή το βιβλίο «Η αλήθεια για τον Γκόρκυ»
Του Πιότρ Βαλεντίνοβιτς Ρομάνωφ
Ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ ή Μαξίμ Γκόρκυ, κατά τη σοβιετική ορολογία υπήρξε ένας «μεγάλος προλεταριακός συγγραφέας». Το «μεγάλος» είναι κάτι που θα το κρίνουν οι κριτικοί λογοτεχνίας. Αλλά το πόσο «προλεταριακός» ήταν παραμένει ένα ερώτημα. Επειδή, με τον όρο αυτόν δεν υπονοούσαν τόσο την αδιαμφισβήτητη συμπάθειά του στους εργάτες, όσο τη σχέση του προς την επανάσταση, σύμβολο της οποίας έγινε το γνωστό «Μπουρεβέστνικ» (στμ. «Το άσμα του πουλιού της καταιγίδας», ποίημα του 1901). Αυτό που για το τότε καθεστώς είχε σημασία ήταν ο «μπολσεβικισμός» του Γκόρκυ. Κι αυτό δεν είναι ζήτημα απλό.
Στο βιβλίο «Η αλήθεια για τον Γκόρκυ», ένα επετειακό αφιέρωμα στον συγγραφέα, που εκδόθηκε το 1932, ο αδιάσπαστος δεσμός του με τους μπολσεβίκους παρουσιάζεται με τον πιο προσεκτικό τρόπο – από τα τσιτάτα του Λένιν και του Στάλιν, μέχρι την έγκυρη γνώμη του συνδικάτου των μυλωνάδων (ο Γκόρκυ στα νιάτα του, μεταξύ άλλων, ήταν και φούρναρης). Ωστόσο, όπως και κάθε άλλος θρησκευτικός ή ιδεολογικός βίος, κι αυτό το επετειακό βιβλίο «αμαρτάνει» έναντι της πραγματικής ιστορίας. Είναι πολλά τα γεγονότα που απαλείφθηκαν, με μεγάλη προσοχή, από τη βιογραφία του Γκόρκυ.
Και πρώτα απ’ όλα, καθόλου τυχαία, εξαφανίσθηκε η σχέση του Γκόρκυ με την επανάσταση του 1917. Κι αυτή δεν ήταν καθόλου μπολσεβίκικη. Ήδη, μετά τον θάνατο του Λένιν, ο Γκόρκυ θα τον θυμόταν λέγοντας: «Τον αγαπούσα με οργή!» Ακριβώς έτσι αντιμετωπίζει και τον μπολσεβικισμό στο σύνολό του. Απλώς την οργή του προς τον Ίλιτς και την πολιτική των μπολσεβίκων ο Γκόρκυ δεν την εξέφραζε πολύ συχνά ανοιχτά. Αλλά όταν ξεσπούσε, το έκανε με ειλικρίνεια. Κατόπιν, το «επαναστατικό πουλί της καταιγίδας» κατάπινε τον θυμό του και μιλούσε ξανά στον Λένιν, στον Στάλιν και στους μπολσεβίκους, με τον τρόπο που τους ευχαριστούσε. Αυτό εν μέρει υπαγορευόταν από τον αντιφατικό και πολυπρόσωπο χαρακτήρα του Γκόρκυ, εν μέρει από τις συνθήκες, και εν μέρει από το γεγονός ότι, όπως πολλοί έξυπνοι άνθρωποι, ήταν κι αυτός ένας άνθρωπος της αμφιβολίας. Δεν ξεχνούσε τα βάσανα που είχε περάσει. Και στα τελευταία χρόνια της ζωής του φαίνεται ότι επηρεάστηκε από την πολύ κοινή στους ανθρώπους αδυναμία.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

100 χρόνια απ’ το 1917: Η Μικρασιατική Καταστροφή, η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Στάλιν

Η μοιραία συνέπεια της σοβιετικής επανάστασης για τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας και του Πόντου
Του Γιώργου Καραμπελιά*
Η γραφειοκρατική σταλινική αντεπανάσταση, ως συνέχεια και ανατροπή εν πολλοίς μεγάλου μέρους των κατακτήσεων της ρωσικής επανάστασης (από τον Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη), εγκαθίδρυσε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που ελάχιστα έχει να ζηλέψει από εκείνα των αντιπάλων του: Κατάλυση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, δεσποτισμός και αφαίρεση όλων των ελευθεριών, ενίσχυση των εισοδηματικών ανισοτήτων, μαζική τρομοκρατία και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εν τούτοις, η σοβιετική περίπτωση παρουσιάζει μια σημαντική ιδιομορφία, που τη διακρίνει ουσιωδώς από τον ιταλικό φασισμό και τον γερμανικό ναζισμό, διότι υπήρξε η μετεξέλιξη μιας αυθεντικής λαϊκής επανάστασης και μιας έκρηξης των δημοκρατικών ελευθεριών και χρειάστηκαν δέκα ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1927-1929, για να αναιρεθούν όλες οι κατακτήσεις αυτής της επανάστασης, καθώς μάλιστα το καθεστώς εμφανιζόταν ως αυθεντικός συνεχιστής της.
Εξάλλου, πολύ διαφορετική παραμένει η λειτουργία του στην παγκόσμια σκακιέρα, όπου ο σταλινισμός ως παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα διεκδικεί την ανατροπή της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής τάξης και θα εμφανίζεται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες ως διεκδικητής των εργατικών και λαϊκών ελευθεριών. Ενώ, αντίθετα, τα φασιστικά και ναζιστικά κινήματα, σε όλη την Ευρώπη, θα διεκδικούν την περιστολή των ελευθεριών. Πρόκειται για μια διαφορά κεφαλαιώδους σημασίας, διότι υποχρέωνε τη σοβιετική γραφειοκρατία να φέρει τα ενδύματα του Μαρξ, της παρισινής Κομμούνας και του Λένιν, και να έρχεται σε αντιπαράθεση με την παγκόσμια καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική τάξη.
Η ίδια η ύπαρξη της ΕΣΣΔ, ως αντίπαλου πόλου στο διεθνές σύστημα, προκαλούσε αποσταθεροποιητικά φαινόμενα άσχετα με την εσωτερική πραγματικότητα του σοβιετικού καθεστώτος.

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Γ. Καραμπελιάς & Μ. Μελετόπουλος για την Οκτωβριανή Επανάσταση (βίντεο)

Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομίλησε την Τρίτη 17 Οκτωβρίου στις 20.30 με τον συγγραφέα Μελέτη Μελετόπουλο με θέμα: «Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα, μια αντιφατική σχέση».