Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΗΡΑΤΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΗΡΑΤΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2023

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023

Σοπενχάουερ: «Για να καταλάβουμε πόσο μικρή είναι η ζωή, πρέπει να έχουμε χρόνια στην πλάτη μας..»





Όταν είμαστε νέοι, ό,τι και να μας λένε οι άλλοι θεωρούμε πως η ζωή είναι ατέλειωτη και χρησιμοποιούμε το χρόνο μας απερίσκεπτα.

Όσο μεγαλώνουμε όμως, αρχίζουμε να κάνουμε οικονομία.

Γιατί προς τα τέλη της ζωής μας, κάθε μέρα που ζούμε μας προκαλεί μια αίσθηση που μοιάζει μ’ αυτήν που έχει σε κάθε του βήμα ο εγκληματίας, όταν τον πάνε στο ικρίωμα.

Από τη σκοπιά της νιότης, η ζωή φαίνεται να εκτείνεται στο άπειρο μέλλον.

Απ’ τη σκοπιά των γηρατειών όμως, φαίνεται ότι δεν είναι παρά ένα σύντομο παρελθόν.

Άρα στην αρχή η ζωή μάς δίνει την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι πολύ μακριά, σαν να κοιτάζουμε τον κόσμο ανάποδα μέσα από τον αντικειμενικό φακό του τηλεσκοπίου, ενώ προς το τέλος της ζωής είναι σαν να την κοιτάζουμε απ’ τον προσοφθάλμιο.

Για να καταλάβουμε πόσο μικρή είναι η ζωή, πρέπει να έχουμε χρόνια στην πλάτη μας, πρέπει δηλαδή να έχουμε ζήσει πολύ.

Όταν είμαστε νέοι, ο ίδιος ο χρόνος φαίνεται να κυλάει πολύ πιο αργά, γι’ αυτό και το πρώτο τέταρτο της ζωής μας δεν είναι μόνο το ευτυχέστερο αλλά και το πιο παρατεταμένο.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022

Όνειδος για την κοινωνία μας

  • ΟΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

Μία από τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις μας ως προσώπων και ως κοινωνίας, είναι η φροντίδα των απομάχων της ζωής. Πολλοί σε προχωρημένη ηλικία, παραμένουν με υγεία νεανική στο σώμα και στο πνεύμα. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, αυξάνονται όσοι κατατάσσονται στην κατηγορία των ασθενών. Των “ελαχίστων” με τους οποίους συνταυτίζεται ο Ιησούς Χριστός στο “Ευαγγέλιο της Κρίσεως”, που όλο και ζυγώνουν οι μέρες ν’ ακούσουμε στην Εκκλησία.

Δυστυχώς, η ατομοκρατούμενη και υλοκρατούμενη εποχή μας ευνοεί την αμέλεια στη φροντίδα των ηλικιωμένων. Οι απόμαχοι της ζωής συχνά εισπράττουν ως “αντάλλαγμα” για τις θυσίες και τις φροντίδες τους την “απόθεσή” τους σε αποθήκες ψυχών. Πριν την εισαγωγή του διαδικτύου, υπήρχε τουλάχιστον η μηνιαία πληρωμή των τροφείων που έκανε την επίσκεψη του τέκνου υποχρεωτική. Τώρα, ούτε αυτό υπάρχει. Και η αποστασιοποίηση μεγάλωσε με τα μέτρα κατά του κορονοϊού.

Δεν ταιριάζουν σε όλες τις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων οι ανατριχιαστικές περιγραφές που αποδίδονται σε όσα συμβαίνουν στη μονάδα των Χανίων. Ιδίως μάλιστα εάν η εισαγωγή του ηλικιωμένου συνδυάζεται με αδιάλειπτη φροντίδα και εποπτεία των συγγενών του.

Όμως, δυστυχώς, το κενό που αφήνει η αδιαφορία, δίνει τα περιθώρια στα όποια “αρπακτικά” να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των γερόντων να αυτοπροστατευθούν και να διαμαρτυρηθούν. Ακόμα και όταν δεν έχουν να κάνουν με την αδίστακτη και μεθοδική εγκληματική οργάνωση, η οποία περιγράφεται στο κατηγορητήριο κατά των εμπλεκομένων στη μονάδα των Χανίων:

Ελάχιστη  και κακής ποιότητας τροφή, ακόμα και αποφάγια και εντόσθια ζώων, που χορηγούνταν δωρεάν. Π.χ. ένα φλιτζάνι καφέ αλεσμένη τροφή, μια φέτα ψωμί, δυο φέτες πορτοκαλιού. Στους μη αυτοεξυπηρετούμενους φιλοξενούμενους ηλικιωμένους, η ελάχιστη αυτή τροφή δινόταν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τους υπαλλήλους, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται περιστατικά εισροφήσεων τροφής (πνιγμών) και θανάτων σε ηλικιωμένους. Ούτε τη δέουσα ενυδάτωση σε υγρά παρείχαν.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

Σώμα προδότη (Προσοχή: για αναγνώστες άνω των 50 ετών)

Της Μανίνας Ζουμπουλάκη

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι μείναμε πολύ κλεισμένοι με τον εαυτό μας ή αν φταίει το ότι πουρέψαμε, η παρέα μου κι εγώ πάντως αισθανόμαστε κάπως σαραβαλέξ τελευταία

Πώς αλλάζει το σώμα μας όταν μεγαλώνουμε
Παιδικός φίλος εξηγεί στο τηλέφωνο πως δεν το σηκώνει πλέον το ποτό: ήπιε ένα βερμούτ (!) χθες βράδυ κι έγινε χάλια. Περιήλθε δηλαδή σε κατάσταση στην οποία πριν δέκα-είκοσι χρόνια τον πετυχαίναμε μετά από έξι-εφτά-οχτώ ποτά – και μάλιστα όχι βερμούτ.
Πριν πέντε, βαριά δέκα χρόνια, για την ακρίβεια (το «πριν είκοσι χρόνια» μας πάει κοντά στην Κιβωτό του Νώε και βαριόμαστε). Μέχρι τα 54-55, όλοι ήμασταν ανθεκτικοί στο αλκοόλ, στο ξενύχτι, στην ταλαιπωρία, ακόμα και στις μεγάλες βόλτες, τα μακρινά ταξίδια με αυτοκίνητο, τις πολύωρες συζητήσεις και τους ατέλειωτους καφέδες. Κάποιος μεγαλύτερος φίλος με είχε προειδοποιήσει: μετά τα 58 βλέπεις τη διαφορά. Βασικά τη διαφορά στο σώμα σου, που αρχίζει να σε κρεμάει, από κει που ήταν τόσο τσίλικο και αξιόπιστο, νυστάζει ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, στις τρεις το μεσημέρι – άκου τώρα. Πεινάει και υποφέρει και ζητάει το φαγάκι του πατώντας πόδι. Πονάει σε διάφορα σημεία στα οποία δεν πονούσε ποτέ. Φωνάζει ότι κουράστηκε, ξεπατώθηκε, έλιωσε, θέλει κρεβάτι, ξάπλα, ηρεμία κι ένα καλό βιβλίο να διαβάσει, με μικρό λαμπατέρ πλάι στο κρεβάτι. Έχει ενοχλήσεις επειδή έφαγε πολύ ή δεν έφαγε αρκετά, ή έφαγε τα λάθος πράγματα, ή δεν ήπιε νερό. Όλα αυτά που έφαγε και δεν έφαγε, ήπιε, κάπνισε, έκανε, μεταβόλισε και αποτοξίνωσε το άπιστο σώμα, δεν είχαν σημασία πριν δέκα χρόνια αλλά τώρα έχουν.Η διαδικασία λέγεται «μεγαλώσαμε», ή και «πουρελέησον» – συνδυασμός του «πούρεψα» και του (επερχόμενου, ελπίζουμε στο μακρινό μέλλον και όχι άμεσα) «κυρ ελέησον»: κάτι σαν μίνι ευχέλαιο που στεκόμαστε στα πόδια μας ακόμα, καβαλώντας τα εξήντα (χρόνια ζωής), και παραδοχή της προδοσίας που ξετσουτσουρώνει το σώμα μας λάου-λάου, επειδή έτσι είναι τα σώματα, μουλωχτά. Τα πονάκια/πιασίματα είναι πταίσματα μπροστά σε άλλα που μας χαλάνε περισσότερο: την ξαφνική αδυναμία να σταθούμε όρθιοι πάνω από χ λεπτά, την κατάσταση ντίρλας μετά από ένα ποτήρι αλκοόλ/ή δυο ώρες σε ΚΤΕΛ, το απόλυτο κενό όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε, όχι ποιος ηθοποιός έπαιζε σε κείνη την ταινία που δεν θυμόμαστε ούτε τον τίτλο ούτε τον σκηνοθέτη της, αλλά ποιος/α είναι ο/η συμμαθητής/συμμαθήτριά μας που μας έστειλε μακροσκελές αγαπησιάρικο μήνυμα στο μέσεντζερ. Και δεν έχουμε εικόνα, ας περάσαμε δώδεκα χρόνια στην ίδια τάξη.

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Ευρώπη: Η σφαγή των γερόντων!

Ευρώπη: Η σφαγή των γερόντων! 

του Geoffrey Pleyers, καθηγητή στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, αντιπροέδρου της Παγκόσμιας Ενωσης Κοινωνιολόγων

Η αστική δημοκρατία στη Δυτική Ευρώπη παραβίασε τη συνταγματική της αρχή περί ελεύθερης πρόσβασης στις υγειονομικές υπηρεσίες και  θυσίασε εν ψυχρώ χιλιάδες ανήμπορους ηλικιωμένους
[Το μήνυμα του επικεφαλής του ΠΟΥ στην Ευρώπη είναι δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: «Μια αφάνταστη ανθρώπινη τραγωδία λαμβάνει χώρα στους οίκους ευγηρίας… Εως και το 50% των νεκρών από τη νόσο Covid-19 ήταν ένοικοι σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας» Στις 13 Απριλίου το 55,2% των θανάτων στην Ιρλανδία και το 49,4% στη Γαλλία (15 Απρ.) ήταν σε οίκους ευγηρίας. To ίδιο συνέβη στη Βρετανία, στην Ισπανία και στην Ιταλία, σ’ όλη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη. Η πρωτοφανής αυτή τραγωδία σε ευημερούσες Δημοκρατίες υποβάλλει σε πολλούς το ερώτημα μήπως οι δυτικές κυβερνήσεις βασίζονταν στην ευθανασία, γι’ αυτό και βρέθηκαν απροετοίμαστες στην αντιμετώπιση της επέλασης του κορωνοϊού; Ευτυχώς το ερώτημα δεν είναι δικό μας.  
Το φαινόμενο δεν είναι περιστασιακό αλλά εγγίζει την ουσία της κουλτούρας του Διαφωτισμού: Όταν ο άνθρωπος δεν είναι πλέον «εικόνα του Θεού» τότε το «θάνατο του Θεού» ακολουθεί και ο θάνατος της εικόνας Του… Ε.Δ.Ν.]

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

Μέλη της κυβέρνησης των Κάτω Χωρών προτείνουν την έγκριση ενός «χαπιού αυτοκτονίας» για άτομα άνω των 70 ετών «κουρασμένα από τη ζωή»: χωρίς να χρειάζεται συνταγή


Καμία ιδέα για ένα καλύτερο σύστημα υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών.
Όλο μετανεωτερικές ιδέες και "επαναστάσεις" είναι η Δύση!
Και έτσι λύνουμε και ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό!!!
Σε επόμενο στάδιο το χάπι ίσως γίνει υποχρεωτικό και σε ταλαιπωρημένους, εξαρτημένους, ανήμπορους..
Για να μείνουν μόνο οι νέοι, οι δυνατοί και οι όμορφοι!
Για την παρακμή της Δύσης κάποιοι άρχισαν να μιλούν εδώ και ένα αιώνα...
Με σύστημα υγείας με τόσες ελλείψεις μάλλον το αυτοκτονικό χάπι γίνεται  μονόδρομος και υποχρεωτικό για τους φτωχοποιημένους υπερήλικες!
https://www.facebook.com/143715585672129/posts/2978725722171087/

"...Η πώληση αυτού του φαρμάκου, όπως το επιθυμούν, δεν θα απαιτεί κανενός είδους ιατρική συνταγή ούτε θα χρειάζεται να δικαιολογείται κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτησή του. Κάθε άτομο άνω των 70 ετών που έρχεται να το αγοράσει, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς εμπόδιο.
Το όνομα είναι αφιέρωση στον Huib Drion, δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου που ήταν καθηγητής του δικαίου και ακαδημαϊκός . Θεωρείται επαναστάτης αφού πριν από περίπου 40 χρόνια υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος πρέπει να προσφέρει ένα δηλητηριώδες χάπι ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποφασίσουν πότε θα τερματίσουν τη ζωή τους..."
Γ.Τ. 
Η κυβέρνηση των Κάτω Χωρών πρότεινε να περάσει ένας νόμος πριν από το τέλος του 2020 για να δημιουργήσει ένα «χάπι αυτοκτονίας». Το μέτρο αυτό να διατεθεί για άτομα άνω των 70 ετών που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να ζουν. Δηλαδή, να τους δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουν πότε να εγκαταλείψουν αυτόν τον κόσμο χωρίς να ζήσουν δύσκολες στιγμές.
Η πώληση αυτού του φαρμάκου, όπως το επιθυμούν, δεν θα απαιτεί κανενός είδους ιατρική συνταγή ούτε θα χρειάζεται να δικαιολογείται κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτησή του. Κάθε άτομο άνω των 70 ετών που έρχεται να το αγοράσει, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς εμπόδιο.

Το «χάπι αυτοκτονίας», μια αρχαία ιδέα

Η ολλανδική κυβέρνηση δημοσίευσε πρόσφατα μια πρώτη μελέτη που καθόρισε το κοινό-στόχο στο οποίο απευθύνεται αυτός ο τύπος φαρμάκου, που ονομάζεται επαγγελματικά το χάπι Drion.
Το όνομα είναι αφιέρωση στον Huib Drion, δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου που ήταν καθηγητής του δικαίου και ακαδημαϊκός . Θεωρείται επαναστάτης αφού πριν από περίπου 40 χρόνια υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος πρέπει να προσφέρει ένα δηλητηριώδες χάπι ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποφασίσουν πότε θα τερματίσουν τη ζωή τους.
Ήταν ο συντάκτης του βιβλίου Het Zelfgewilde Einde Van Oudere Mensen , κάτι σαν Η επιλογή του τέλους της ζωής για τους ηλικιωμένους . Το επινόησε όταν γνώρισε έναν γέρο που ήταν τρομοκρατημένος να φανταστείτα τελευταία χρόνια της ζωής του οτι θα τα περάσει στην κατοικία του.Και αυτή είναι μια από τις στιγμές που οι περισσότεροι τρομάζουν τους ηλικιωμένους καθώς γερνούν και εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τους άλλους.
“Μου φαίνεται ότι πολλοί ηλικιωμένοι θα βρούν μεγάλη ψυχική ηρεμία εάν θα μπορούσαν να έχουν ένα μέσο για να τερματίσουν τη ζωή τους με αποδεκτό τρόπο τη στιγμή που για αυτούς είναι το καταλληλότερο”.
HUIB DRION

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

ΦΥΛΑΚΉ Ή ΘΆΝΑΤΟΣ: ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΈΝΟΙ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΊΑΣ ΈΧΟΥΝ ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΈΣ

ηλικιωμένοι Ιαπωνίας
Αυτή φαίνεται πως είναι η κατάληξη ή η επιλογή γα πολλούς Ιάπωνες ηλικιωμένους. Η φτώχεια που αυξάνεται, η αλλοτρίωση, η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση είναι οι λόγοι που οδηγούν τα ηλικιωμένα άτομα να επιλέξουν την παραβατικότητα ή να παραδοθούν σε έναν μοναχικό θάνατο.
Τα βοηθητικά προγράμματα της Πρόνοιας διακόπτονται, οι κοινωνικές παροχές περικόπτονται, οικογένεια δεν υπάρχει, ούτε φίλοι, μόνο μοναξιά, ανασφάλεια και πλήξη. Οι γείτονες δεν χτυπούν την πόρτα. Κανείς δεν έρχεται. Ή θα πεθάνεις μόνος ή θα προτιμήσεις τη φυλακή, όπου θα εξασφαλίσεις φαγητό, συντροφιά και φροντίδα.
H προκλητική δήλωση του Ιάπωνα υπουργού Οικονομικών Τάρο Ασο, επιβεβαιώνει πως στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και του παραδειγματικού καπιταλισμού σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, αφού είναι ένα «περιττό βάρος για την οικονομία».
Πρέπει «να επιτρέψουμε στους ηλικιωμένους να βιαστούν να πεθάνουν» για να μην χρειάζεται να πληρώνει το κράτος για την περίθαλψή τους! «Θεός φυλάξοι αν σε αναγκάσουν να συνεχίσεις να ζεις όταν θέλεις να πεθάνεις. Εγώ θα ένιωθα πολύ άσχημα γνωρίζοντας ότι για την νοσηλεία μου πληρώνει η κυβέρνηση. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί εκτός και αν τους αφήσεις να βιαστούν να πεθάνουν», είπε ο 72χρονος Ασο σε μια συνάντηση του εθνικού συμβουλίου με θέμα τις μεταρρυθμίσεις στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
Kodokushi, ο θάνατος της μοναξιάς
Στην Ιαπωνία πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν ολομόναχοι και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται, ένα θλιβερό φαινόμενο τόσο συνηθισμένο που έχει αποκτήσει και συγκεκριμένο όνομα- αποκαλείται «kodokushi», που σημαίνει ο θάνατος της μοναξιάς.
Υπάρχουν χιλιάδες kodokushi κάθε χρόνο. Οι άνθρωποι πεθαίνουν τελείως μόνοι και παραμένουν για αρκετό καιρό χωρίς κάποιος να τους ανακαλύψει. Άνθρωποι που βρέθηκαν στο περιθώριο, χωρίς φίλους ή συγγενείς, με λίγα ή καθόλου χρήματα.
Kodokushi λοιπόν σημαίνει «ο θάνατος της μοναξιάς» και πολλές περιοχές στην Ιαπωνία έχουν ξεκινήσει εκστρατείες και κινήσεις για την πρόληψη των μοναχικών αυτών θανάτων.

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Κ.Π.Καβάφης - Ένας Γέρος

Επιμελείται ο Îš.Π.Καβάφης - Ένας Γέρος


Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνιασκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνιαπου είχε και δύναμι, και λόγο, κι εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νιώθει, το κοιτάζει.Κι εντούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζεισαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Η ομορφιά της ζωής δεν σταματάει σε καμία ηλικία


Η εμμονή με τη νεότητα είναι νομίζω ένα πανανθρώπινο φαινόμενο. Το γήρας μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο, για αυτό και γίνεται προσπάθεια από κάθε άνθρωπο στο να αποφευχθεί. Η νεότητα είναι ο πόθος κάθε ανθρώπου, είναι η επιθυμία του ίδιου να ξεπεράσει τη φθαρτή του φύση και να παραμείνει αθάνατος και αιώνιος.
Διαρκώς βομβαρδιζόμαστε με το μήνυμα πως πρέπει να παραμένουμε νέοι, πως στη νεότητα κρύβεται μόνο η χαρά και η απόλαυση της ζωής. Πόσο ισχύει αυτό όμως;
Αν πραγματικά, δούμε τις στατιστικές ανθρώπων που βρίσκονται σε μεγαλύτερες δεκαετίες στη ζωή τους, θα διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι αναφέρουν πως αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και πλήρεις, συγκριτικά με τα νεανικά τους χρόνια. Η πεποίθηση πως μόνο στη νεότητα είμαστε χαρούμενοι, δεν έχει λογική υπόσταση. Η ωριμότητα, η μεγαλύτερη γνώση του εαυτού μας, όλα αυτά που αποκτούμε σταδιακά και με το πέρασμα των χρόνων, μας βοηθούν να ζούμε μία ζωή με μεγαλύτερη πληρότητα.
Ο φόβος για το πέρασμα των χρόνων και όλα αυτά που ίσως επιφέρει σε έναν άνθρωπο, κυριαρχούν στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων.
Όμως, μήπως όλη αυτή η εμμονή να είναι τελικά περισσότερο φθοροποιός από το ίδιο το πέρασμα της ηλικίας; Πόσο πιο όμορφο θα ήταν μία γυναίκα 65 ετών να αποδεχόταν την ομορφιά της και να προσαρμοζόταν στην ηλικία  της  αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες της ζωής, από το να προσπαθεί διακαώς να αποκτήσει το δέρμα που είχε στα είκοσι; Πόσο πιο ωραίο θα ήταν να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, δίχως να μας υποβάλλουμε στο καθημερινό μαρτύριο να είμαστε συνεπείς με τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς;

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

Το ασήκωτο βάρος της φροντίδας


Σε πόσα σπίτια σ’ αυτήν τη χώρα ζουν άνθρωποι που επιφορτίζονται με την 24ωρη φροντίδα αγαπημένων τους; Πίσω από κλειστές πόρτες, χιλιάδες δράματα μικρά στα μάτια των απ’ έξω, καταιγιστικά κι αναπόδραστα για όσους ξύπνησαν μια μέρα σε μια νέα πραγματικότητα. Να φροντίσεις έναν άνθρωπο κατάκοιτο ή ανοϊκό στη χώρα του «να μη σου τύχει» είναι, για όποιον δεν το έχει ζήσει, κάτι αδιανόητο.
Η περιπέτεια αρχίζει συνήθως μετά από ένα ατύχημα ή κάποιο βαρύ εγκεφαλικό. Τα πρώτα επεισόδια γράφονται σε κάποιο δωμάτιο νοσοκομείου. Σ’ αυτό το στάδιο η ελπίδα ζει ακόμη. Το «γίνονται και θαύματα» των γιατρών σε κρατάει για εβδομάδες, μήνες, καμιά φορά και για χρόνια. Αρκεί μια αναλαμπή, μια λέξη, μια κίνηση ή ένα βλέμμα που θυμίζει τον άνθρωπό σου όπως ήταν πριν και παίρνεις δύναμη. «Λες να γίνει το θαύμα;». Αλλά δεν γίνεται το θαύμα κι ούτε θα γίνει.
Στο μεταξύ έρχεται η ώρα του εξιτηρίου. Η επιστροφή στο σπίτι. Λένε φίλοι που έγιναν γονείς πως καταλαβαίνουν ότι η ζωή τους άλλαξε για πάντα με την επιστροφή στο σπίτι. Κάτι αντίστοιχο, αλλά βαρύ και θλιβερό, συμβαίνει και όταν γυρνάς στο σπίτι με τον άνθρωπό σου που δεν μοιάζει πια με εκείνον που ήξερες. Η ζωή σου δεν θα ναι ποτέ πια η ίδια.
Αν είσαι τυχερός, δεν είσαι μόνος. Μοιράζεστε τη νέα πραγματικότητα περισσότεροι του ενός. Μια μάνα, μια κόρη, μια αδελφή, ο πατέρας ή ένας γιος. Σε μια χώρα με μηδενικές δομές και σχεδόν μηδενική πρόνοια, άνθρωποι σαν εσένα που διαβάζουν πίνοντας χαλαροί τον κυριακάτικο καφέ τους, βρίσκονται ξαφνικά να εξελίσσονται σε αυτοδίδακτες νοσοκόμες. Δεν προλαβαίνεις ούτε να πενθήσεις για εκείνον που ενώ είναι ζωντανός μπροστά στα μάτια σου, μόνο στα όνειρά σου θα έρχεται πια ως ο άνθρωπος που ήξερες. Μέσα στο χάος της νέας σου πραγματικότητας, το πένθος είναι πολυτέλεια.
Αν είσαι τυχερός, υπάρχουν κάποια χρήματα. Έρχεται στο σπίτι μια γυναίκα. Να ταιριάξεις, να εμπιστευθείς, αλλά και να συμφιλιωθείς με τις τύψεις που νιώθεις απέναντι σε μια γυναίκα που ξέρεις μέσα σου πως δεν δουλεύει απλώς για σένα, αλλά μοιάζει να νοικιάζεις τη ζωή της με τον μήνα. Τι νοίκι να δώσεις για τη ζωή ενός ανθρώπου;

Πέμπτη 25 Απριλίου 2019

Την ίδια στιγμή που κρίνεται αθώος για το ξέπλυμα 15,7 εκ. ο Παπαγεωργόπουλος, ο Γολγοθάς της γιαγιάς που πούλαγε χωρίς άδεια τερλίκια συνεχίζεται.... ο απηνής διωγμός της από το κράτος δεν έχει τέλος!!!




Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Όλοι και όλες να συμπαρασταθούμε στην 90χρονη που διώκεται τώρα και από την Εφορεία.

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Μεγάλη Πέμπτη κι ας αναβαπτιστούμε διαμέσου των Ευαγγελίων στους Λόγους του Ιησού Χριστού του Εσταυρωμένου Ματθ. ιθ’ 16-26: 

"23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκολώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; " 

Σε μία άκρως ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ $$$ κοινωνία που όλοι νοιάζονται ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ για τα ΔΙΚΑ τους ΕΓΩ -κυρίαρχα ΘΕΛΩ! και έλάχιστοι - ελάχιστα! για τους Δίπλα τους και το Σταυρό του Μαρτυρίου που σέρνουν... 

Αθώος για το ξέπλυμα 15,7 εκ. ο Παπαγεωργόπουλος - Μείωση ποινής για την υπεξαίρεσηΑποτέλεσμα εικόνας για ΤΕΡΛΙΚΙΑ

Την ίδια στιγμή που κρίνεται αθώος για το ξέπλυμα 15,7 εκ. ο Παπαγεωργόπουλος, ο Γολγοθάς της γιαγιάς που πούλαγε χωρίς άδεια τερλίκια συνεχίζεται.... ο απηνής διωγμός της από το κράτος   δεν έχει τέλος!!!

Κυριακή 14 Απριλίου 2019

Αυτοί να ντρέπονται κι όχι εσύ γιαγιά-Παρθένα

Αποτέλεσμα εικόνας για Αυτοί να ντρέπονται κι όχι εσύ γιαγιά-Παρθένα

Στους σύγχρονους «Αγιάννηδες» δοκιμάζεται το δόγμα «νόμος» και «τάξη». Είμαστε όλοι με την γιαγιά Παρθένα, στο πρόσωπο της είναι και οι δικοί μας άνθρωποι, είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Πάντα το σύστημα της άρχουσας τάξης έδειχνε την πυγμή του στους αδύναμους, στους κατατρεγμένους, στους «φτωχοδιαβόλους» αυτού του κόσμου. Στους σύγχρονους «Αγιάννηδες» δοκιμάζεται το δόγμα «νόμος» και «τάξη». Διώκουν φτωχές γιαγιάδες από τις λαϊκές αγορές, κουλουρτζήδες, μικροπωλητές, τη δικιά μας γιαγιά Παρθένα με τις φίλες της, που πουλάνε την μικρή πραμάτεια τους από τους μπαξέδες που καλλιεργούν, για να έχουν ένα πενιχρό εισόδημα για να ζήσουν.

Η γιαγιά Παρθένα από την Νέα Τραπεζούντα 82 χρονών δεν παίρνει κάθε πρωί το λεωφορείο για να κατέβει στην Κατερίνη και να κάθεται με τις ώρες να πουλήσει κάποια από τα χορταρικά της για να πλουτίσει. Ίσως το κράτος να την βοηθούσε να «παρανομήσει» αν είχε στόχο να πλουτίσει. Η γιαγιά Παρθένα με αυτά τα λίγα λεφτά που έβγαζε από τα χόρτα που πουλούσε, βοηθούσε τον γιο της που κατά καιρούς έμενε χωρίς δουλειά, τα δυο της εγγόνια και την ίδια να έχει ένα πιάτο φαί.
Αυτό ήταν το έγκλημα της, που το ανάλγητο κράτος της ταξικής αδικίας την τιμώρησε με πρόστιμο 200 ευρώ, που από την επομένη η γιαγιά Παρθένα πλήρωσε το μισό ποσόν και φρόντισε να κάνει διακανονισμό για να ξεχρεώσει και το υπόλοιπο. Τόσο αξιοπρεπής και περήφανη η Πόντια γιαγιά και τώρα την στέλνουν στο δικαστή.
Ποιον κλητεύουν και για ποιο λόγο; Τον άνθρωπο της ανέχειας, το φτωχό άνθρωπο, αυτόν το σιωπηλό, γιατί νομίζουν ότι δεν έχει φωνή, τον θεωρούν ευάλωτο, υπάκουο, που συμμορφώνεται με τις υποδείξεις.  Σε αυτόν τον άνθρωπο δοκιμάζεται να απενεχοποιηθεί η σιδερένια φτέρνα του νόμου, να αιτιολογηθεί η ψευδεπίγραφη ρήση «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ώστε να θωρακίζει το σύστημα το νομικό του οπλοστάσιο, για να δημιουργεί χίμαιρες, ότι σε ένα άνισο ταξικό σύστημα, μπορεί να υπάρχει ισονομία και ίσο δίκαιο.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

Άλλο ένα χτύπημα στην φοροδιαφυγή. Σύλληψη 90χρονης επειδή έπλεκε και πουλούσε τερλίκια(1)

Άλλο ένα χτύπημα στην φοροδιαφυγή από την κυβέρνηση Σύριζα. Στις 21 Μαρτίου συνελήφθη μια 90χρονη στην Θεσσαλονίκη, επειδή πουλούσε τερλίκια (μάλλινα παπούτσια) χωρίς νόμιμη άδεια στην άκρη μιας λαϊκής αγοράς. Η καταγγελία έγινε από πωλητές της λαϊκής αγοράς. Η αγαστή συνεργασία λαϊκεμπόρων και μπάτσων απέφερε καρπούς. Φτωχοί (;) εναντίον φτωχού, λοιπόν, και όποιος αντέξει.
Η γιαγιά ζει με τον συνομήλικο σύζυγο της και πλέκει τερλίκια τα οποία κάποιες φορές βγαίνει στην λαϊκή και προσπαθεί να τα πουλήσει. Η γιαγιά αφού έδωσε δαχτυλικά αποτυπώματα, κρατήθηκε για πάνω από 12 ώρες στο αστυνομικό μέγαρο Θεσσαλονίκης χωρίς φαγητό. Αυτά να τα βλέπουν οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεπιχειρηματίες και να τρέμουν.
Και η βασανιστική διαδικασία της λήψης αποτυπωμάτων από την «εγκληματία».
(1) Τα τερλίκια, είναι τα μάλλινα παπουτσάκια για το σπίτι που πλέκουν οι ηλικιωμένες Πόντιες.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

Έχω άνοια: άκου τι νιώθω, άκου τι χρειάζομαι!

«Άνοια», δυστυχώς μια όλο και συχνότερη λέξη τα τελευταία χρόνια. Τρομακτική και ακατανόητη που φέρνει τόσες αλλαγές για τον ασθενή και τους φροντιστές του. Αν οπτικοποιούσα την άνοια, θα την παρομοίαζα με πέπλο ομίχλης που καλύπτει τον υγιή εγκέφαλο. Κάποιες φορές τα σημεία που «πιάνει» η ομίχλη δε λειτουργούν σωστά.  Άλλες φορές το τοπίο ξεκαθαρίζει και ο άνθρωπος έχει μια διαυγή μέρα. Επίσης, θα την παρομοίαζα με γυμνωμένα και μπερδεμένα καλώδια που δεν κάνουν σωστή επαφή. Άλλοτε βραχυκυκλώνουν και οι αναμνήσεις μπερδεύονται. Άλλες φορές σταματούν να είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού και το σήμα δε φτάνει στους μύες ή στο κέντρο των αναμνήσεων. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, ο άνθρωπος είναι εκεί. Νιώθει, σκέφτεται και, συχνότερα από όσο πιστεύουμε, κατανοεί. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά άτομα με σοβαρή άνοια, ενώ δεν μπορούν να θυμηθούν τα ονόματα των ανθρώπων που τους φροντίζουν, μπορούν να θυμηθούν ποιος τους φέρθηκε με ευγένεια και ποιος όχι. Έτσι, στο πρόσωπο του πρώτου δείχνουν θετική προδιάθεση ενώ στου δεύτερου όχι.
Σε αυτό το άρθρο, λοιπόν, δε θέλω να μείνω στο επιστημονικό κομμάτι της άνοιας, αλλά στο βίωμα του πάσχοντος και την εμπειρία του, όπως τη βλέπω και την ακούω καθημερινά: όταν σε μία «καλή» του μέρα ο άνθρωπος μου μιλά ή μου δείχνει με τις μη-λεκτικές κινήσεις αυτά που νιώθει και θέλει. Σας τα μεταφέρω.
«Φαντάσου ότι μια συνηθισμένη ημέρα πηγαίνεις στη δουλειά σου και ξαφνικά νιώθεις ότι ο δρόμος, που περπατάς κάθε μέρα, είναι άγνωστος. Το περίπτερο που κάθε μέρα έπαιρνες εφημερίδα είναι σαν να το βλέπεις πρώτη φορά. Έχεις χαθεί…σε έναν δρόμο που περπάτησες χίλιες φορές. Φαντάσου ότι μια μέρα βάζεις να βράσεις μακαρόνια μέσα στην καφετιέρα. Αναρωτιέσαι γιατί δε βράζουν και, όταν τα παιδιά σου σ’ το επισημαίνουν, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ντρέπεσαι και νιώθεις τρόμο στη διαπίστωση ότι έκανες τέτοιο λάθος.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ- Σαρλ Μπωντλαίρ

Η εικόνα ίσως περιέχει: ωκεανός, ουρανός, υπαίθριες δραστηριότητες, νερό και φύση

ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ

Σαρλ Μπωντλαίρ


Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.

Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.

μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας


ΠΗΓΗ:Anna Staikou

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Ηλικιακές Διακρίσεις και ο Εξοβελισμός των Ηλικιωμένων

Old Couple Walking While Holding Hands

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Ο γέρων νέος εγένετο, ο δε νέος άδηλον ει εις γήρας αφίξεται.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Απόδοση στη νέα ελληνική: Ο γέρος υπήρξε νέος αλλά ο νέος δεν είναι σίγουρο ότι θα φτάσει να γίνει γέρος.


Στις μέρες μας αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν ( η πρόταση του Ανδρέα Λοβέρδου «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζούνε πολλά χρόνια μετά τη σύνταξή τους» σοκάρισε την ελληνική κοινή γνώμη και έχει μείνει αξέχαστη) οι πολιτικοί ταγοί με δηλώσεις τους στράφηκαν εναντίον των ηλικιωμένων υπονοώντας ότι ο θάνατός τους (των ηλικιωμένων) θα είναι μία λύση για το ασφαλιστικό σύστημα. 

Όχι μόνο αυτό αλλά και με πρόσφατα μέτρα οι άνω των 74 ετών (στερώντας τους πολύτιμους βαθμούς ελευθερίας και δυσχεραίνοντας στο μέγιστο βαθμό την καθημερινότητά τους χωρίς αντίστοιχα να υπάρχει καμία κρατική μέριμνα για τη διευκόλυνσή τους) θα πρέπει να αποδείξουν ότι ξέρουν να οδηγούν και να περνούν τις αντίστοιχες εξετάσεις (οι οποίες θα επαναλαμβάνονται κάθε τρία και δύο χρόνια) παρά το γεγονός ότι μπορεί να είναι έμπειροι οδηγοί. Θα πρέπει να υποστούν λοιπόν το χρηματικό και ψυχικό κόστος της επανάληψης εξετάσεων οδήγησης ενώ θα αρκούσε μία ιατρική εξέταση για την κατάσταση των αντανακλαστικών τους.  Για τους νέους όμως που οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών ή οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα δεν γίνεται κανένας λόγος εξέτασης της υγείας τους και επανάληψης εξετάσεων. 

Man Wearing Blue Jacket Holding a Brown Stick Towards the Heart Drawn on Sand

Οι δηλώσεις και τα μέτρα αυτά είναι ενδεικτικά του άκρατου καπιταλισμού που έχει κυριαρχήσει στη χώρα μας και διεθνώς όπουόποιος δεν δημιουργεί χρήμα καθίσταται περιττός δηλαδή «περιττοί» είναι οι ηλικιωμένοι, οι μητέρες που δεν εργάζονται, οι ανάπηροι αλλά και τα παιδιά. 

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Χόρχε Λουί Μπόρχες, «Εγκώμιο της σκιάς»

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» εορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου

«Τα γερατειά (όπως τ’ αποκαλούν οι άλλοι)

μπορεί και να ’ναι ο καιρός της ευτυχίας μας.

Το ζώο έχει πια πεθάνει ή πεθαίνει όπου να ’ναι.

Απομένει μονάχα ο άνθρωπος κι η ψυχή του.

Ζω ανάμεσα σε θαμπές και διάφανες μορφές

που ακόμα δεν έχουν γίνει απόλυτο σκοτάδι.

Το Μπουένος Άιρες

που παλιά μοιραζόταν σε φτωχογειτονιές

προς τη μεριά του απέραντου κάμπου,

έγινε πάλι το νεκροταφείο Ρεκολέτα, η πλατεία Ρετίρο,

τα δρομάκια της παλιάς πόλης

και τα ετοιμόρροπα παλιά σπίτια

μια περιοχή που ακόμα λέμε Νότο.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

Τι σας ζητά το άτομο με άνοια όταν λέει "Θέλω να πάω στο σπίτι μου"

ΤΟ BLOG
01/07/2018 08:04 EEST | Updated 01/07/2018 09:22 EEST

″Θέλω να πάω στο σπίτι μου”: ένα συχνό και, φαινομενικά σαφές αίτημα των ανθρώπων με άνοια που, δικαίως, αφήνει τους φροντιστές τους πληγωμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν. Πώς να καθησυχάσεις έναν άνθρωπο που δεν αναγνωρίζει το ίδιο του το σπίτι; Η απάντηση βρίσκεται σε όλα αυτά που το αγαπημένο σας πρόσωπο θέλει να σας πει, αλλά δεν μπορεί.
Τι σημαίνει η φράση ”Θέλω να πάω στο σπίτι μου”;
Όταν ένας άνθρωπος με άνοια ζητά επίμονα να πάει στο σπίτι του, αυτό που στην πραγματικότητα σας λέει είναι ότι, για κάποιο λόγο, τη δεδομένη στιγμή αισθάνεται άβολα. Δεν είναι σε θέση να σας περιγράψει τι ακριβώς φταίει, όμως υπάρχει μία πραγματική και απόλυτα λογική αιτία που του δημιουργεί μία δυσάρεστη αίσθηση. Η φράση ″Θέλω να πάω στο σπίτι μου” μπορεί να σημαίνει:
· ″Πεινάω” ή ″Διψάω”
· ″Θέλω να πάω στην τουαλέτα”
· ″Ζεσταίνομαι” ή ”Κρυώνω”
· ″Νυστάζω”
· ″Πονάω”
· ″Κουράστηκα”
· ″Με ενοχλεί ο θόρυβος / ο πολύς κόσμος”
· ″Βαριέμαι”
· ″Φοβάμαι”, ”Ντρέπομαι”, ”Είμαι στενοχωρημένος / θυμωμένος”
· ″Χρειάζομαι μια αγκαλιά”
Ποιο είναι το σπίτι στο οποίο θέλει να πάει ο άνθρωπος με άνοια;