Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 17 Ιουνίου 2023

Οι μικρομέγαλοι ολοκληρωτισμοί των «υπερασπιστών της ελευθερίας»

Σε έναν κόσμο «χωρίς σύνορα»,η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται χωρίς φραγμούς!

Δημήτρης Γιαννάτος, Αρθρογράφος

Κοινωνιολόγος, Σύμβουλος απεξάρτησης στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων ατόμων (ΚΕΘΕΑ)
24/02/2019 



Οιδίποδας και Αντιγόνη


«Χειραφέτηση», «ελευθερία», «δικαιώματα», «επιθυμία», «ταυτότητα», «πρόοδος», «αντιεξουσία», «ηδονή», «οικολογία», «έμβια όντα», «βιοτεχνολογία», «συμπερίληψη», και τόσα άλλα, πολλά εισαγωγικά, που στάμπαραν λέξεις, όπως το καυτό σίδερο στο δέρμα των ζώων που πάνε για σφαγή

Λέξεις που χάνουν το νόημα τους και καταλήγουν να σημαίνουν το αντίθετό τους, που καταλήγουν να οδηγούν στο αντίθετό τους.


Ήταν στον απόηχο του Μάη του 68, όταν ο φιλόσοφος Ντελέζ και ο (σε πολλά διεισδυτικός) ψυχίατρος Γκουαταρί, με το έργο τους «Ο αντι-Οιδίποδας»(1972), οδήγησαν εντελώς στα άκρα τα απελευθερωτικά μηνύματα που έφερνε στην ασφυκτικά περίκλειστη κοινωνία των προηγούμενων καιρών, η δεκαετία του ΄60.


Συνδέοντας την «απελευθέρωση» του ατόμου, ως υποκείμενο και αντικείμενο σχέσεων, με την ικανοποίηση και πλήρη απελευθέρωση της επιθυμίας με κάθε τρόπο και κάθε μέσον, κατέληξαν να ηγεμονεύσουν μιας δήθεν επαναστατικής αλλαγής, που στην ουσία μετέτρεπε το σώμα σε μέσον και αντικείμενο. Σε μια μηχανή ικανοποίησης επιθυμιών και κατανάλωσης του Άλλου, υλοποιώντας με το προσωπείο της χειραφέτησης, τις καλύτερες εξουσιαστικές φαντασιώσεις του μαρκήσιου Ντε Σαντ.


Όμως, όπως μας θυμίζει ο ψυχαναλυτής Μάσσιμο Ρεκαλκάτι, στο εκπληκτικό βιβλίο του «Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου»(Γονείς και παιδιά μετά τη δύση του πατέρα – εκδόσεις Κέλευθος), ακόμα κι αυτοί οι «πατέρες» της αντι-οιδιπόδειας κουλτούρας, προειδοποιούσαν για τους μικροφασισμούς που κρύβει αυτή η «αντικαθεστωτική» υλοποίηση κάθε συνειδητής και ασυνείδητης επιθυμίας και ορμής.


Οι Ντελέζ και Γκουαταρί, «σκοτώνοντας» εντέλει τον Οιδίποδα, μηδενίζοντας το όριο και την ηθική, που με τη μορφή της ενοχής και της αυτοτιμωρίας οριζόταν στο αρχαίο δράμα, παρ’ όλα αυτά προειδοποιούσαν, για την ακραία εφαρμογή της προτροπής τους : «Η μητέρα μπορεί να θεωρηθεί εξουσιοδοτημένη να αυνανίζει τον γιο;, ο πατέρας να μπορεί να γίνει μαμά;». Περιγράφοντας έτσι, 10 χρόνια μετά τον αντι-Οιδίποδα, τους μικρο-Οιδίποδες που γεννιούνται ως ωφέλιμα πρόσωπα της ηθικής νοημοσύνης του ανθρώπινου γένους, εκεί που νόμιζαν ότι μπορεί να υπάρχει μόνο η απελευθέρωση της επιθυμίας ως επαναστατική πράξη. Τονίζουν, μάλιστα, ότι χρειάζεται προσοχή ώστε αυτή η απαίτηση, «να μην μετατραπεί σε καταστροφή, σκέτη και απλή κατάργηση, πάθος κατάργησης» (…) Προσοχή ώστε αυτή η «γραμμή φυγής που απορρίπτει το όριο να μην γίνει «γραμμή θανάτου» («Τα Χίλια Επίπεδα»-1980).


Άραγε, μας θυμίζουν όλα τα παραπάνω, πράξεις και συμβολισμούς των ημερών μας; Μα, αυτό όχι μόνο αυτό είναι σαφές, αλλά ζούμε και την ουσιαστική πραγματοποίησή τους. Άλλωστε το ναρκισσιστικό κίνημα ενός επιφανειακού δικαιωματισμού (πρόσφατα κρατικοποιημένου, με την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ του 3%, επιφανούς τμήματος του «κινήματος»), αντλεί το θεωρητικό του οπλοστάσιο από την ακραία κινηματική οντολογία των Ντελέζ και Γκουαταρί, αλλά και του πρώιμου Φουκώ, του Ντεριντά, κ.α


Το σύγχρονο κίνημα «υπέρ των δικαιωμάτων» (ως άρνηση της δημοκρατίας), δεν αντλεί, πια, την ορμή του από την ανάγκη για το ξεπέρασμα της απολυταρχίας ενός του πατέρα-αφέντη, που αποτέλεσε ένα φυσιολογικό ξέσπασμα και ανάγκη, την δεκαετία του ΄60, αλλά από την τραυματική και εξουσιαστική οδηγία να απορρίψεις και να εξαφανίσεις τον πατέρα ως ύπαρξη. Και όπως μας λέει, και πάλι ο Ρεκαλκάτι: «Πραγματική χειραφέτηση από τον πατέρα δεν σημαίνει απόρριψη της ύπαρξής του. Για να υπάρξεις χωρίς πατέρα, υποστήριζε ο Λακάν, πρέπει να μάθεις να τον αξιοποιείς. Η άρνηση του πατέρα σε αλυσοδένει για πάντα στον πατέρα. (…) απορρίπτοντας (η ρητορική αυτή) την πατρότητα, απορρίπτει και το συμβολικό χρέος που κάνει εφικτή την γενεαλόγηση δια μέσου των γενεών. Η ελευθερία αποσυνδέεται από την ευθύνη και γίνεται ιδιοτροπία, θρίαμβος της διαστροφής».

Έπειτα από την βιαστική «εξαφάνιση του πατέρα», ως κριτήριο ενός δήθεν προοδευτικού πολιτισμού που οδήγησε στην πλήρη αποθέωση της κατανάλωσης, της οικονομίας ως κερδοσκοπικής ύλης και στην κυριαρχία μιας ψευδοδημόσιας σφαίρας, τελικά «όλα σημαίνουν τα πάντα και τίποτα», χωρίς αρχή και τέλος. Και βέβαια ο «θάνατος» του πατέρα, δεν οδήγησε στην εξάλειψη του ανδρικού σωβινισμού, αλλά μάλλον διευκόλυνε και έθρεψε τις συνθήκες διόγκωσής του.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση – Οι δέκα στόχοι των παγκοσμιοποιητών με τα δικά τους λόγια

Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος

Κάθισα να αποθησαυρίσω τις διάφορες εντολές, συμβουλές και μοντέλα για το μέλλον που μας ανακοίνωσαν (ή επέβαλαν) στη διάρκεια της πανδημίας είτε οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποιητικής ΕΕ και του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, είτε οι "λεσχηάρχες" της παγκοσμιοποιητικής highsociety, όπως ο κύριος Κλάους Σβαμπ που μας μαθαίνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την "Μεγάλη Επανεκκίνηση", είτε μεγιστάνες του πλούτου, όπως οι Μπιλ Γκέιτς και Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούν από μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Κατέληξα λοιπόν σε μια λίστα 10 παρεμβάσεων που σηματοδοτούν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (ή αλλιώς "Μεγάλη Επανεκκίνηση", η αλλιώς "Γενναίο Νέο Κόσμο") που ξεκίνησε να υλοποιείται για το "καλό μας": 

Πρώτη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων ή ακόμη και των συνθετικών, μέχρι και συνθετικά μπιφτέκια θα δούμε, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η πείνα που θα φέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η επιδημία. Στην πράξη όμως για να εξαρτιέται διατροφικά ο πλανήτης από πέντε-έξι μεγάλους πολυεθνικούς γίγαντες που δραστηριοποιούνται στη βιοτεχνολογία.

Δεύτερη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικών φαρμάκων και των γενετικών fast track εμβολίων, μαζί με την κάρτα υγείας και το μητρώο ετήσιων εμβολιασμών για κάθε πολίτη. 

Τρίτη, η καθιέρωση του ψηφιακού χρήματος, με κατάργηση των μετρητών. Mας το ξεφούρνισε από τις 9 Μαρτίου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συνιστώντας στροφή στις ψηφιακές συναλλαγές προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση του Covid19 μέσω του φυσικού χρήματος. «Αντικαταστήστε τα κέρματά σας με κάρτες» μας συμβούλευσε μέσω του twitter και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόβσκις, γιατί ως γνωστόν οι υποδοχές των ATM δεν έχουν μικρόβια και ιούς!

Τέταρτη παρέμβαση τα ρομπότ, που αναλαμβάνουν κρίσιμο ρόλο στην παραγωγή και αντικαθιστούν σταδιακά το 40% με 50% των εργαζομένων στα πλαίσια της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις δεν επιτρέπονται, καθώς η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι το νέο "τοτέμ" στις κοινωνίες που θα εφαρμοστεί η "Μεγάλη Επανεκκίνηση".

Λογοκρισία κατά του "λαϊκισμού"

Πέμπτη παρέμβαση, ο έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η επιβολή λογοκρισίας στα σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ. Ενδιαφέρον έχει ότι η λογοκρισία στα σόσιαλ μίντια ξεκίνησε το 2017 για να αντιμετωπιστεί ο "λαϊκισμός" που οδήγησε το 2016 στην νίκη του Brexit και στην εκλογή του Τραμπ. Ακριβώς μια μέρα μετά την εκλογή του Τραμπ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με άρθρο του στην γερμανική εφημερίδα Bild, έστρεψε την οργή του στο διαδίκτυο, το οποίο θεώρησε υπεύθυνο για την άνοδο του λαϊκισμού σε Αμερική και Ευρώπη.

Δυο χρόνια μετά ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ, θεώρησε το διαδίκτυο φορέα ιδεών που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τις ευρωεκλογές και ζήτησε να εφαρμοστούν μέτρα λογοκρισίας σε αυτό. Αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για πρακτικές που υποσκάπτουν τη δημοκρατία, αφού μας προστατεύουν από τον "λαϊκισμό". Πάλι καλά να λέμε! Εξάλλου οι λογοκριτές δεν είναι πια κάποιοι πρόθυμοι ρουφιάνοι με μαύρα γυαλιά που αξιοποίησε ένα δικτατορικό καθεστώς, αλλά οι αλγόριθμοι, καθώς έχουμε εξελιχθεί τεχνολογικά στο "Γενναίο Νέο Κόσμο" μας!