Σαν την ζωή μάλλον. Που την βιώνουμε πολλαπλώς, όσο πιο πολύ δεν την ζούμε, σε παράλληλα, κοντινά ή απομεμακρυσμένα, μήκη και πλάτη. Στ’ αλήθεια ή και στα ψέματα. Απαλλοτριώνεσαι στην δουλειά και «ταξιδεύεις» ταυτόχρονα, φαντάζεσαι και ξεφεύγεις, γίνεσαι κάτι που κι εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις… Έτσι κι αλλιώς φανταστικά ζούμε. Ζήση χωρίς ελευθερία, χωρίς βούληση, χωρίς το δικαίωμα να είσαι.., μπορεί να προβιβαστεί σε ύπαρξη; Και ποιος είναι ελεύθερος σήμερα; Ποιος δεν διατελεί εν κηδεμονία; Πού κατοικεί, σε ποια χώρα και με ποιόν τρόπο αυτοκαθορίζεται; Μονάχα στην φαντασία μας. Που κι αυτή απέκτησε μέτρα και σταθμά, αυτοπροβάλλεται και αυτοπραγματώνεται δεκάδες φορές την ημέρα, χωρίς να αποφεύγει την εξαΰλωση. Ναρκισσευόμενη αλλά πάντα παραποιημένη, ασφυκτιά εγκλωβισμένη στους ρυθμούς μιας ζωής που την καθορίζει η αεικίνητη ροή της εικόνας, του κέρδους… Υπάρχει λύση άραγε σ’ αυτόν τον λαβύρινθο; Ίσως ναι, αλλά δύσκολα με τα ίδια εργαλεία, μ’ εκείνα που προκαλούν δηλαδή την παραμόρφωση. Μόνο αν η φαντασία ξαναγίνει ανυπότακτη, ίσως και γίνει κάτι. Πράγμα που προϋποθέτει να επαναδιαμορφώσουμε την ζωή μας με όρους σχέσης… Που εκείνο όμως, έχει προαπαιτούμενο μια κοινωνία παραγωγών και όχι καταναλωτών…
Νίκος Παπάζογλου - Χάρτινο το φεγγαράκι κι αποσπάσματα - Official Audio Release
Στίχοι
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
Πριν το χάραμα μοναχός
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
Να κόψω ένα λεμόνι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
Η νύχτα φεύγει ολόχαρη
να σου φιλούν το χέρι.
Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
Χάρτινο το φεγγαράκι
Αν παρήλθον
ψεύτικη ακρογιαλιά
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
αν με πίστευες λιγάκι
Σιγανά σιγανά, σιγανά και ταπεινά
θα `σαν όλα αληθινά.
Δίχως τη δική σου αγάπη
Μια θάλασσα μικρή
γρήγορα περνά ο καιρός.
Ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη
δίχως τη δική σου αγάπη
Μαράθηκε μαράθηκε η
είναι ο κόσμος πιο μικρός.
Αι γενέαι αι πάσαι
Αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.
ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.