Του Δημήτρη Βασιλειάδη
Για τη περιβόητη ''μαγεία'' των χριστουγέννων. Δηλαδή των χριστουγέννων που κανείς μας πια δεν ξέρει τι, και ποιόν γιορτάζει. Και το χειρότερο : κανείς δεν ξέρει γιατί χαίρεται. Γι αυτά τα χριστούγεννα λοιπόν, και το ''μύθο'' τους, πεντέξη λόγια από μία γλώσσα που ''κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει -του Μάνου.
''Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ΄ τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα και αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις πλην των ανατολικών και ακόμα πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ΄ ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση και αμεριμνησία.
Ούτε για τα παιδιά δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμα προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι από ΄να σπίτι που τις μέρες αυτές δεν έχει προσθέσει κανένα αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση -ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού, που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοί του, με αρχηγό τον Άι-Βασίλη...
Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Έχει για πάντα ξεχαστεί το αποτέλεσμα αυτής της μοναδικής γέννησης, που φώτισε και θεμελίωσε τον κόσμο μας μοναδικά, με αίσθημα και αγάπη.
...
Οι δρόμοι σκοτεινοί, για οικονομία βέβαια ηλεκτρισμού, αλλά φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν, ολοένα και περισσότερο, αναίδεια, αναπηρία, κι ανανδρία.
Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων, που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι και απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι, που ατελείωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες.
Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί δεν πείθουνε κανέναν ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες, είναι ό,τι διαθέτει ο κόσμος μας, γιά ν΄ αγαπάς τις μέρες τούτες.
Κι έτσι που ο μύθος των Χριστουγέννων έγινε δίσκος τουρισμού, ζωγραφική σε λαϊκή αγορά, σύνθημα αυτοκόλλητο σε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ, βγήκανε για σεργιάνι χιλιάδες αυτοκίνητα, να πουν τα κάλαντα τα εθνικά, τα θρησκευτικά και τα καταναλωτικά...''
Μάνος ''Τα σχόλια του Τρίτου''
* Εδώ, ''Ενός λεπτού σιγή'', απ΄ ''Τα τραγούδια της Αμαρτίας'' του Μάνου πάνω στους στίχους του ομότιτλου, θρυλικού ποιήματος του Ντίνου Χριστιανόπολου.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.