Θυμήσου,

Μέχρι χθες τρώγαμε πέτρες 

Για να μάθουμε να μιλάμε 

Δαγκώναμε τα χείλια μας 

Σε κάθε λάθος 

Υψώναμε τα χέρια σαν Ικέτιδες 

Τώρα δεν μας αγγίζει τίποτε 

Ούτε καν το ματωμένο χνώτο 

Ενός βρέφους 

Προτιμάς έναν εσπρέσσο σκέτο 

Μια εφημερίδα για να παρακολουθείς 

Όσα σε φέρνουν μπροστά 

στην ελαφριά επικαιρότητα 

Μα καθόλου δεν νοιάζεσαι 

για βόμβες και συντρίμμια 

Άλλωστε τι να μας πουν εμάς 

τα χαλάσματα και οι νεκροί...

Εμείς έχουμε πεθάνει από καιρό 

Μα δεν το φανερώνουμε 

μήπως μας πιάσουν στον ύπνο 

και χάσουμε τα απλά, όμορφα πράγματα! 

Με το πάσο μας πηγαίνουμε 

αδιαφορώντας για τις εξελίξεις 

Τι να εξελιχθεί άραγε;

Αφού ο θάνατος έχει πλακώσει τις μέρες 

και τις νύχτες 

Καλύτερα ένας εσπρέσσο σκέτος 

μια εφημερίδα 

και μερικά ψιθυριστά "Θεός σχωρέστον"

παρά τα αγνοημένα κορμιά 

και το αίμα που σφυρίζει σαν νερό 

Ναι, θα πάρω έναν καφέ, μια εφημερίδα 

και θα προτιμήσω άλλη μια φορά 

τον θάνατο αργά και σταθερά 

και γύρω γύρω όλοι 

θα παίζουν τους ζωντανούς...

©Λένη Ζάχαρη

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/1W9WyT97fu/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com