«ΟΤΑΝ Η ΗΔΟΝΗ ΕΓΙΝΕ ΑΜΑΡΤΙΑ – ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ»

Από Σύνταξη Inchiostronero

Μετά τη μεγάλη ερωτική ελευθερία της ελληνορωμαϊκής εποχής, επήλθε μια αυστηρή ρύθμιση των ερωτικών σχέσεων.

Οι Πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου Ντομένικο Μορέλι (1826-1901)

Σύνταξη Inchiostronero

Μέρος Πρώτο

Μετην άνοδο του Χριστιανισμού, σημειώθηκε μια βαθιά επανάσταση στη σεξουαλικότητα. Μετά τη μεγάλη ερωτική ελευθερία της ελληνορωμαϊκής εποχής, αναδύθηκε μια αυστηρή ρύθμιση των ρομαντικών σχέσεων.

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι ο Μεσαίωνας έφερε μια θεμελιώδη μετατόπιση στην αντίληψη και την πρακτική της σεξουαλικότητας στη Δύση. Μετά την ελληνολατινική εποχή, κατά την οποία η σεξουαλικότητα και η σαρκική ηδονή ήταν θετικές αξίες και όπου βασίλευε μεγάλη σεξουαλική ελευθερία, φτάνουμε στην πλήρη καταδίκη της σεξουαλικότητας και στην αυστηρή ρύθμιση της άσκησής της. Ο κύριος υποστηρικτής αυτής της μετατόπισης ήταν ο Χριστιανισμός.

Οι Paul Veyne (1) και Michel Foucault (2) έχουν διατυπώσει την υπόθεση ότι αυτό το σημείο καμπής όντως συνέβη, αλλά θα είχε συμβεί πριν από τον Χριστιανισμό: θα χρονολογούνταν από την ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1ος και 2ος αιώνας)· και ότι μεταξύ των ειδωλολατρών Ρωμαίων, δηλαδή πριν από την εξάπλωση του Χριστιανισμού, θα υπήρχε ένας «πουριτανισμός της ανδρικής αρρενωπότητας».

Ακόμα και στον τομέα της σεξουαλικότητας, ο Χριστιανισμός δεν είναι απαλλαγμένος από κληρονομιές του παρελθόντος (εβραϊκή, ελληνολατινική, γνωστική) και επηρεάζεται από το κλίμα της εποχής. Ο Χριστιανισμός πρέπει επίσης να τοποθετηθεί σε ένα πλαίσιο βαθιών οικονομικών, κοινωνικών και ιδεολογικών αλλαγών που συνέβησαν τους πρώτους τέσσερις αιώνες της λεγόμενης χριστιανικής εποχής, όπου εμφανίζεται -όπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία- τόσο ως αποτέλεσμα όσο και ως αιτία αυτών των αλλαγών. Αλλά ήταν καθοριστικός.

Βίνσεντ βαν Γκογκ, Νεκρή φύση με ΒίβλοΗ βιβλική κληρονομιά σίγουρα δεν είχε αφήσει το χριστιανικό δόγμα με ένα βαρύ φορτίο σεξουαλικής καταπίεσης.

Όπως λέει ο Paul Veyne, ο Χριστιανισμός όχι μόνο παρείχε μια υπερβατική ερμηνεία, βασισμένη στη θεολογία και την Αγία Γραφή (την ερμηνεία της Γένεσης και του προπατορικού αμαρτήματος, τις διδασκαλίες του Αγίου Παύλου και των Πατέρων), κάτι που είναι πράγματι πολύ σημαντικό. Αλλά μετέτρεψε επίσης τη συμπεριφορά των λίγων σε «φυσιολογική» συμπεριφορά για την πλειοψηφία, σίγουρα «φυσιολογική» για τις άρχουσες τάξεις, για τους αριστοκράτες, για τους κατοίκους των πόλεων. Παρείχε επίσης νέα πνευματικά πλαίσια για αυτές τις νέες συμπεριφορές (λεξιλόγιο, ορισμούς, ταξινομήσεις, απαγορεύσεις) και εισήγαγε αυστηρό κοινωνικό και ιδεολογικό έλεγχο που ασκούσε η εκκλησία, με την κοσμική εξουσία στην υπηρεσία της. Τέλος, παρείχε την εικόνα μιας υποδειγματικής κοινωνίας που εφάρμοσε το νέο σεξουαλικό μοντέλο υπό την ιδανική καθοδήγηση του μοναχισμού.

Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ. .

ΠΗΓΗ:https://amethystosbooks.blogspot.com/2025/08/inchiostronero.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com