Ο Χοσέ Μουχίκα, πρώην αντάρτης, μέλος των Τουπαμαρος, βασανίστηκε και πέρασε 13 χρόνια στη φυλακή - τα περισσότερα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1973-85). Εξελέγη βουλευτής, γερουσιαστής, διορίστηκε υπουργός και κατόπιν ανέλαβε την προεδρία της χώρας των 3,4 εκατομμυρίων κατοίκων.
Του Βασίλη Λαμπόγλου
Να μιλάς για 2 χρόνια με τα μυρμήγκια μέσα σε ένα πηγάδι (από τα 14 συνολικά στη φυλακή).
Να κοιμασαι επί χρόνια στο πάτωμα της φυλακής και να θεωρείς ευτυχία τις νύχτες που ειχες στρώμα...(Επέζησα με το τίποτα. Γι’αυτό κι άρχισα να εκτιμώ τα μικρά πράγματα στη ζωή και τα όρια των πραγμάτων.
Αν αφιερωθώ στην ευμάρεια, θα πρέπει να περάσω ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στη συντήρησή της).
Να σου προσφέρει ένας εμίρης για τον σκαραβαίο Beetle του 1987 ένα εκατομμύριο δολάρια και 'συ να αρνείσαι και να απαντάς αφοπλιστικα ότι η τρίποδη υπέργηρη Εμανουέλα(ο σκύλος του)δεν θέλει να μετακινείται με άλλο αυτοκίνητο.
Να αρνείσαι το προεδρικό μέγαρο και να εξακολουθείς να ζεις με τη γυναίκα σου (αντάρτες και οι δύο από τα χρόνια στους Tupamaros) τη Λουτσία-πολυ αξιοσέβαστη προσωπικότητα-,στο μικρό σου αγρόκτημά .
Να προσφέρεις το 90% του μισθού του(του απέμεναν 780 δολάρια,όσο ο μέσος μισθός στη χώρα του)σε φιλανθρωπίες και μικρές κοινότητες.
Να μη διαθέτεις σωματοφύλακες, πολυτελή αυτοκίνητα και κουστούμια.
Να νομιμοποιεις τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων, τις αμβλώσεις και τη χρήση κάνναβης.
Όταν του έλεγαν για επενδύσεις,απαντουσε...“Ας επενδύσουμε: πρώτον στην εκπαίδευση, δεύτερον στην εκπαίδευση και τρίτον στην εκπαίδευση.
Μόνο ο μορφωμένος λαός κάνει καλύτερες επιλογές στη ζωή και είναι πιο δύσκολο να τον κοροϊδέψουν οι διεφθαρμένοι και οι ψεύτες”.
Στα χρόνια που κυβερνησε η φτώχεια από 40% έπεσε στο 10,5%.
Η ανεργία από το 19% στο 6,5%, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έγινε το υψηλότερο στην Λατινική Αμερική(πλουσιότερες γείτονες χώρες όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή πτώχευσαν και έμπαιναν στα σαγόνια του ΔΝΤ).
Όταν έληξε η πενταχρονη προεδρική του θητεία, παρέμεινε βουλευτής και παραιτήθηκε ένα χρόνο πριν,αρνούμενος τη βουλευτική σύνταξη.
Και ζήτησε συγνώμη από τους συναδέλφους του, αν με κάποιο τρόπο τους πίκρανε ή τους πρόσβαλε.
Σήμερα που χειμαζεται παγκοσμίως η λέξη "Αριστερά"...
Ο πιο "φτωχός" πρόεδρος στον κόσμο,ένας αρνητής της εξουσίας,ένας αντάρτης στην ύβρη της πολυτέλειας.
Σε έναν κόσμο που όλα έχουν τη "τιμή τους",ένας ασκητής της συνείδησης του στάθηκε απέναντι σε ιδιωτικοποιήσεις, κέρδη, ιδιοκτησία, εξουσία.
Και για μια ακόμη φορά σήμανε πώς η στάση ζωής είναι αυτή που δίνει το πρόσημο της πολιτικής σου αντίληψης και όχι το αντίστροφο.
"Δεν είμαι ο φτωχός πρόεδρος, όπως με αποκαλούν.
Φτωχοί είναι οι άνθρωποι που χρειάζονται πολλά.
Είμαι απλώς ένας ολιγαρκής πρόεδρος.
Μου αρέσει να ζω όπως η πλειονότητα της χώρας μου.
Πρόκειται για την ίδια πλειονότητα που με εξέλεξε.
Και γι'αυτό ταυτίζομαι μαζί της.
Ηθικά, δεν έχω το δικαίωμα να ζω όπως η μειοψηφία της χώρας μου».
José Mujica (1935–2025)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.