Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Μπορούμε ανήμερα της Αναλήψεως να θρηνούμε για την άλωση της Πόλης; Αυτό με απασχολεί, ενώ την ίδια ώρα σκέφτομαι πως κάποιοι στα κάστρα της Κωνσταντίνου Πόλης αγωνίζονται, ώστε να μην επικρατήσει η βαρβαρότητα, να μην πέσει η βασιλεύουσα. Ναι, η πόλη θα πέσει και σήμερα…Μια πόλη που ίσως δεν της έμενε τίποτε άλλο από έναν μαρτυρικό θάνατο για να περάσει από τον ένδοξο βίο στην αθανασία. Έχουν αθανασία οι πόλεις, έστω οι μαρτυρικές; Ή απλά καταφέρνουν να γίνουν μόνον θρύλος και σύμβολο;
Δεν ξεχνούμε, βεβαίως, και το ουκ «έχομεν ώδε μένουσαν πόλη».
Πάντως και οι πόλεις έχουν τους δικούς προστάτες και πολιούχους οι οποίοι αγωνίζονται για την σωτηρία των πόλεων τους. Όπως για παράδειγμα ο φιλόπολις Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλες τις άλλες προηγούμενες σωτήριες παρεμβάσεις του Αγίου, η Σαλονίκη έπεσε 23 χρόνια πριν από την άλωση της Παναγίας, το 1430.
Αυτήν την φορά οι πολιορκητές της δεν είδαν τον Άγιο Δημήτριο να τους πολεμά και να την υπερασπίζεται. Έτσι δεν αλλοιώθηκαν καλώς, όπως σε άλλες περιπτώσεις, αναφέρομαι στην περίπτωση των Σλάβων, ώστε να προσκυνήσουν την χάρη του και να υιοθετήσουν στην συνέχεια ότι αυτός αντιπροσώπευε. Την πίστη του.
Αλλά ας γυρίσουμε στην Πόλη, μένουν λίγες ώρες πριν την σημερινή της πτώση, αφού εμείς σήμερα το γνωρίζουμε σαφώς και μπορούμε να ψάλλουμε το «Σήμερα κρεμμάται επί ξύλου» ή άλλους παρόμοιους θρηνώδεις ύμνους, άσματα και μοιρολόγια.
Οι στιγμές, λοιπόν, είναι πολύ κρίσιμες στην υπό άλωση Βασιλεύουσα.
Βασιλεύουν οι πόλεις, βασιλεύουν οι βασιλεύουσες; Και αν δεν βασιλεύουν πώς κερδίζουν την αθανασία τους ή έστω γίνονται θρύλοι και σύμβολα;
Όπως και να το κάνουμε δεν είναι ώρα για τέτοιες σκέψεις αφού οι Τούρκοι, μετά χιλιάδων αλλοφύλων χριστιανών, ακόμη και Ρωμηών, αλλοιωμένοι κακώς, δηλαδή αλλοτριωμένοι πλήρως, από την πολεμική προσπάθειά τους και κυρίως γιατί επίκειται γιουρούσι, λεηλασία, κακοποίηση, αμάχων πασών των φύλων και των ηλικιών, φονικά και πλήρης επικράτηση της βαρβαρότητας. Κωνσταντινούπολη ή βαρβαρότητα, γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις;
Σήμερα γνωρίζουμε τι θα επακολουθήσει στις 29 Μαίου 1453, όπως και τι επικράτησε 200 χρόνια περίπου πριν, το 1204, όταν αντίστοιχα χριστιανοί, το ίδιο αλλοτριωμένοι, κακώς, άλωσαν την Βασιλεύουσα και διέπράξαν ανάλογες βιαιότητες και ωμότητες ακόμη και μέσα στις εκκλησίες. Οι ίδιοι οι οποίοι εν ονόματι του Σταυρού και σταυρο-φορούντες κίνησαν, τάχα, για να απελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους!
Και να που μετέτρεψαν αυτοί πρώτοι την «Πόλη των πόλεων» μαρτυρίου τόπο. Και, ίσως, αυτοί να την διέσυραν ανεπανόρθωτα, αποδεικνύοντας πως ήταν ευάλωτη. Η Κερκόπορτα, δηλαδή είχε ανοίξει από τότε για τους οθωμανούς τους οποίους οι ίδιοι δήθεν πολεμούσαν.
Η αγωνία μας για την σημερινή πτώση της Πόλης φτάνει στο αποκορύφωμά της, ενώ όπως είπαμε στην αρχή γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου. Την θριαμβευτική έξοδό του, ως θεατρική αποθέωση, στον ουρανό, χωρίς χειροκροτήματα, βεβαίως, αλλά με δέος και θάμβος στις καρδιές της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Μαθητών Του, όπως τους βλέπουμε στην εικόνα της γιορτής.
Συνέχεια εδώ:
https://www.pemptousia.gr/2025/05/tis-analipseos-i-alosi-tis-polis-kai-i-analipsi-tou-fotos-pano-apo-tin-poliorkimeni-vasilevousa/
ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2025/05/blog-post_29.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.