του Σταύρου Μαρτινίδη
Ο Λευκός Οίκος τελικά δημοσίευσε αυτό που οι Βρυξέλλες κρύβουν μια δεκαετία λογοκρίνοντας: Η Ευρώπη έχει συρρικνωθεί από το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο 14%, οδεύει προς «πολιτισμική διαγραφή» και στην πορεία της «θα είναι αγνώριστη σε 20 χρόνια».
Δεν το λένε οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Ούτε οι αντιφρονούντες αναλυτές. Η Ουάσιγκτον, στη δική της εθνική στρατηγική, σηματοδοτεί την ώρα του θανάτου.
Η τραγωδία της Ευρώπης δεν είναι ότι ηττήθηκε από μια εξωτερική δύναμη. Η τραγωδία της είναι ότι προσφέρθηκε εθελοντικά για κατάρρευση, μπερδεύοντας την ηθική ματαιοδοξία με τη στρατηγική, τον αυτοτραυματισμό για "λόγους αρχής" και τα νεοσυντηρητικά χειροκροτήματα με την κυριαρχία.
19 γύροι κυρώσεων που είχαν ως στόχο να παραλύσουν τη Ρωσία, αντίθετα, εξερράγησαν μέσα στον θώρακα της Ευρώπης. Οι βιομηχανίες φεύγουν, η ενέργεια καταρρέει, τα σύνορα ξεκρεμιούνται, οι αγρότες επαναστατούν, οι μισθοί διαβρώνονται, η διαφωνία ποινικοποιείται βάσει «αξιών» που έχουν δημιουργηθεί από τεχνοκράτες που δεν έχουν εργαστεί ποτέ σε πραγματική δουλειά, με απόλυτη περιφρόνηση για τους Ευρωπαίους.
Και ενώ η Ευρώπη απήγγειλε συνθήματα, η Ρωσία έχτισε ουσία, έχτισε ένα οικονομικό μεγαθήριο. Το «βενζινάδικο με πυρηνικά» (“gas station with nukes”) που χλεύασαν είναι πλέον η 4η μεγαλύτερη οικονομία στη Γη με βάση την PPP (Ισοτιμία αγοραστικής δύναμης), που επεκτείνεται ταχύτερα από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, αναβιομηχανοποιώντας, αναπροσανατολίζοντας, επανασυνδέοντας την Ευρασία. Ο στόχος της ευρωπαϊκής σταυροφορίας έγινε ισχυρότερος, οι σταυροφόροι φτωχότεροι. Αυτό δεν ήταν ειρωνεία. Αυτό ήταν αναπόφευκτο.
Τώρα έρχεται η πιο βάναυση ατάκα της στρατηγικής των ΗΠΑ: η προειδοποίηση ότι ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη σύντομα «μπορεί να μην είναι αρκετά ισχυρά για να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι». Αυτή είναι η Ουάσινγκτον που αποσύρεται από ένα φλεγόμενο σπίτι με την ηρεμία ενός εμπρηστή που γράφει την έκθεση για το περιστατικό. Ο ίδιος ο προστάτης που ώθησε την Ευρώπη στην αντιπαράθεση, πολύ πριν από τον Τραμπ, τώρα συντάσσει το άλλοθι του, παρουσιάζοντας την κατάρρευση της Ευρώπης ως ένα ατυχές ατύχημα και όχι ως την προβλέψιμη συνέπεια των πολιτικών που ενθάρρυνε το Βαθύ Κράτος της και επέβαλαν οι Βρυξέλλες με ιεραποστολικό ζήλο.
Η ΕΕ δεν θα αναγνωρίσει την ταπείνωση, επειδή ήρθε μεταμφιεσμένη σε πίστη, και επειδή το σενάριο που χρησιμοποιείται για την εγκατάλειψη της ηπείρου είναι το ίδιο σενάριο που η Ευρώπη εξακολουθεί να επιμένει να εκτελεί. Μια ήπειρος που κάποτε γέννησε τον δυτικό πολιτισμό, τώρα διώκει τους πολίτες της για λόγους λόγου, συνθλίβει τους δικούς της αγρότες κάτω από ασπίδες εξέγερσης, πυρπολεί τη βιομηχανία της για το πράσινο δόγμα και εμπορεύεται ολόκληρο το θέαμα ως διαφωτισμό.
Παρέδωσε την ενέργειά της στην ιδεολογία, τη βιομηχανία της στις ψευδαισθήσεις του Νταβός, την ασφάλειά της στις ιδιοτροπίες της Αμερικής και το μέλλον της στο σύνθετο συμφέρον. Ένας πολιτισμός δεν μπορεί να ζήσει με αφηρημένες έννοιες, αλλά οι ελίτ του μπορούν, επειδή έχουν σχεδιάσει ένα σύστημα όπου το κόστος πέφτει στον λαό και ο μόχθος ανεβαίνει σε εκείνους που δεν υφίστανται ποτέ τις συνέπειες.
του λευκού οίκου δεν είναι απλώς στρατηγική. Είναι μια ομολογία σε κοινή θέα. Η Ρωσία απορρόφησε το πλήγμα, επαναβαθμονομήθηκε και ανήλθε. Η Ευρώπη διαλύθηκε στις ίδιες τις ψευδαισθήσεις που μπέρδεψε με δύναμη, ενώ η Ουάσιγκτον, προετοιμάζοντας ήδη το επόμενο κεφάλαιο, σκουπίζει ήσυχα τα χέρια της από τις συνέπειες.
Η ηπειρωτική Ευρώπη κάποτε κατείχε το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σήμερα προσκολλάται στο 14%, σχεδόν το μισό παγκόσμιο βάρος της σβήστηκε σε μια μόνο γενιά. Όχι από εισβολή. Όχι από τον Πούτιν. Με αποφάσεις που έλαβαν ελεύθερα οι δικές της ελίτ. Η Ευρώπη δεν ήταν αιχμάλωτη. Δεν παρασύρθηκε σε αυτό. Επέλεξε την ιδεολογία (ιδεοληψία) αντί της ενεργειακής ασφάλειας, τη φαντασία αντί της βιομηχανίας, την υπακοή αντί της κυριαρχίας. Είχε τη δύναμη να ενεργεί σαν πολιτισμός και, αντίθετα, ενήργησε σαν ένας οξύθυμος, αλαζονικός υποτελής.
Ορκίστηκαν ότι η Ρωσία θα εξαφανιζόταν. Κι όμως, αυτή παραμένει ριζωμένη, κυρίαρχη, επεκτεινόμενη, ο Ευρασιατικός πόλος που επέμεναν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει. Η οικονομία της ανεβαίνει στους τέσσερις κορυφαίους του κόσμου, ενώ η Ευρώπη καταρρέει. Η βιομηχανική της βάση αναπτύσσεται, ενώ η ευρωπαϊκή διαβρώνεται.
Και είναι η Ευρώπη που σκοτεινιάζει: λογοκριμένη, εξαντλημένη, χωρίς κατεύθυνση, κυβερνώμενη από ελίτ που αποκαλούν την υπακοή ωριμότητα και την εξάρτηση φώτιση. Μια ήπειρος που κάποτε ήταν κεντρική στην παγκόσμια ιστορία, τώρα παρασύρεται αγνώριστη ακόμη και από τον σύμμαχο που ενθάρρυνε την αυτοκαταστροφή της και τώρα συντάσσει το άλλοθι από μακριά.
Η ΕΕ προσπάθησε να σβήσει τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη έσβησε τον εαυτό της. Και η Ουάσιγκτον μόλις έγραψε τη νεκρολογία.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.