Γεώργιος Σκλαβούνος
Με αφορμή την τανεία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Καποδίστρια, βγήκαν απ τα θηκάρια τα αναμασημένα <κατα συνείδηση ψεύδη> εναντίον του Καποδίστρια... Ψεύδη που έχει καταρρίψει η διεθνής έρευνα, μας αναγκάζει να επισημανουμε να αναγνωρισουμε οτι υπαρχει προβλημα. Και μαλιστα πρόβλημα που κάποιοι δεν θέλουν να λυθεί. Για ποιούς λόγους δεν θέλουν θα το δούμε.
Θεάρεστο έργο η διαφορετική γνωμη, αναγκαίος ο διάλογος... Όμως το συνειδητά επαναλαμβόνομενο ψεύδος δεν αποτελεί διάλογο δεν αποτελει κριτικη......
Οταν απο τερασιο φάσμα των απόλυτα αντιθετικών απόψεων για τον Καποδίστρια αποδεχόμαστε <Μία> άποψη και μάλιστα για να καταπολεμησουμε <Μια άλλη > δεν κάνουμε διάλογο μετέχουμε στον φαύλο κύκλο αναπαραγόμενου καυγά.
Ποιό το πρόβλημα και ποια η διεξοδος;;;
ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΆΝΝΗ ΚΑΠΟΔΊΣΤΡΙΑ .
Και τα συνθήκη ψεύδη που τον ακολούθησαν και συνεχίζουν να τον ακολουθούν
Οι προσλήψεις για τον Ιωάννη Καποδίστρια συνθέτουν ένα ιστορικό παράδοξο που αναμφισβήτητα χρήζει ιστορικής έρευνας και ερμηνείας.
Είναι τόσο τεράστιο το φάσμα των προσλήψεων και τόσο έντονα αντιθετικές οι προσλήψεις με τις οποίες παρουσιάζεται ο Ιωάννης Καποδίστριας ώστε στο παράδοξο των αντιθετικών προσλήψεων να προστίθεται και το παράδοξο της μέχρι και σήμερα μη ερμηνείας του φαινομένου, μη διερεύνησης των αιτίων του.
Δεν ειναι δυνατον ο Καποδιστριας να ειναι συγχρόνως <Επαναστάτης αποτρόπαιος> για τους Βασιλείς της Αγγλιας και της Γαλίας, Έλληνας Εθνικιστής επαναστάτης για τον Μεττερνιχ, φιλελεύθερος παν -Ελληνιστής για τον Κισσινγερ, φιλελεύθερος απ αρχής της σταδιοδρομίας του μέχρι το τέλος της ζωής του για τον Βρετανό ιστορικό Κρίστοφερ Γουντχάζουζ, δημοκρατης κατα τον Τσάρο Αλεξανδρο.....
Δεν μπορεί να είναι ο βασικός διαμορφωτής του Συντάγματος της Πολωνίας του 1815, συντάγματος που ονόμασε δηλητήριο για την τάξη της Ευρώπης ο Μέτερνιχ... Δεν μπορει τελος να ειναι ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ καρμποναρου ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ, ο φίλος και συνεργατης του Καρμποναρου ηγετη της Ελβετικης Ενοποιησης Φρειδερικου De La Harpe, o ανθρωπος που φρόντισε για την δημοσίευση των Επαναστατικών Ωδών του Κάλβου και να είναι συγχρόνως αυτός που περιγράφει ο Κοραής (π.χ αρχαιοκάπηλος) στους Λιβέλους του, αυτός που περιγράφει ο Κορδάτος και ο Ζεύγος..... Θα έχουμε την ευκαιρία να σας παρουσιάσουμε τις περιγραφές τους για να κρίνετε .
Βασική παραδοχή-θέση της εισήγησης μου, καταστάλαγμα μακροχρόνιας έρευνας, είναι ότι:
Οι αντιθετικές προσλήψεις του Ι. Καποδίστρια αποτελούν τοποθετήσεις πρωτίστως απέναντι στις στρατηγικές επιλογές του Ι. Καποδίστρια.
α) για την διαμόρφωση της μεταναπολεόντειας Ευρώπης.».
Ο Καποδίστριας ήταν υπέρ μιας νέα τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη που θα εδραιώνονταν στα Εθνικά Κράτη, σε Συνταγματικές Κυβερνήσεις με βάση ένα διεθνές ευρύτερο Δημοκρατικό σύστημα».(Παύλος Π. Πετρίδης. Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΩΝ ΤΟΛΙΔΗ ΑΘΗΝΑ 1988,σελ100).
β) Η στρατηγική του για μια διεθνή έννομη τάξη στηριγμένη στην αρχή της ισονομίας μεταξύ των μικρών και των μεγάλων κρατών και της μη επέμβασης στα εσωτερικά και τις σχέσεις άλλων κρατών.( Παύλος Πετρίδης,).
γ).Από την στρατηγική του για την λύση του Ελληνικού ζητήματος, ως πτυχής του Ανατολικού ζητήματος.
Με την επαναφορά του Ελληνισμού στο προσκήνιο της ιστορίας, με ένα κράτος, ανεξάρτητο και με διεθνή κατοχύρωση της ουδετερότητας του. Ένα κράτος με όρια που τα περιέγραφε είτε στα όρια που έδινε ο αρχαίος Έλληνας Γεωγράφος Στράβωνας είτε στα όρια της χάρτας του Ρήγα Βελεστινλή. Όρια ανατρεπτικά των κατεστημένων ισορροπιών και απειλητικά κατεστημένων συμφερόντων, κατεστημένου έλεγχου των δρόμων του εμπορίου, στην βαλκανική την Μεσόγειο, την Μικρά Ασία.(βλ. κατωτέρω).
Πέραν των ως άνω, οι προσλήψεις του Καποδίστρια αποτελούν και καρπό της φαινομενικά αντιφατικής ιδιοπροσωπίας του, που συνδύαζε την Ελληνικότητα με μια βαθύτατη θρησκευτικότητα και τις αξίες του διαφωτισμού. (Α.Θ.Π .Ρήγας Φεραίος, Ιωάννης Καποδίστριας, Φρανσίσκο ντε Μιράντα.Επίμετρο.συνεδρίου.: «Ανιχνεύοντας την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του Ιωάννη Καποδίστρια». Γεώργιος Σκλαβούνος..http://www.academy.edu.gr)
δ).. Τέταρτη βασική πηγή διαμόρφωσης των προσλήψεων του Ιωάννη Καποδίστρια είναι η ιδεολογική και πολιτική «εργαλειοποίηση της επανάστασης του 1821» στον αγώνα διαμόρφωσης της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής ηγεμονίας στην Ελλάδα.
Μια πτυχή αυτής της διάστασης, από μαρξίζουσα σκοπιά επιχείρησαν να παρουσιάσουν, η κ. Χρ..Κουλούρη και ο κ.Χρ.Λούκος,1955, με το βιβλίο τους «Τα πρόσωπα του Καποδίστρια».
Αυτός ο αγώνας καλά κρατεί και στην επέτειο των 200 από το 1821.Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα αυτού του αγώνα αποτελεί το γεγονός ότι η Ελληνική παιδεία δεν διαθέτει έναν ευρύτερα αποδεκτό, αξιόπιστο και αξιοσέβαστο τρόπο διδασκαλίας της Ελληνικής ιστορίας..
Όταν η οποια μεθοδολογική προσέγγιση αντί να είναι εργαλείο της έρευνας μετατρέπεται σε εργαλείο πολίτικης πολεμικής τελικά δεν υπηρετεί αλλά την πολεμική.Αυτές οι προσεγγίσεις είναι αναγκαστικά , από την φύση τους, προκατειλημμένες..και καταλήγουν σε τραγικά συμπεράσματα όπως το συμπέρασμα του καθηγητού Κώστα Παλούκη… «Η δολοφονία του Καποδίστρια, αποτελεί μία από τις πιο όμορφες πολιτικές και ριζοσπαστικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης. Συμπυκνώνει το πιο ρηξικέλευθο για την εποχή εκείνη πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό μήνυμα, ίσως την ίδια την ουσία της επανάστασης, δηλαδή τη συνταγματική και κοινοβουλευτική δημοκρατική αυτοκυβέρνηση του επαναστατημένου λαού. (tetradia-marxismou.gr/αναπαραστάσεις. ιωαννη καποδίστρια/.)
Οι τιτάνιες αντιπαραθέσεις στα ως άνω θέματα διαμορφώνουν και το πλέγμα των στάσεων απέναντι στον Ιωάννη Καποδίστρια. Οι επιλογές του Καποδίστρια ριζικά ανατρεπτικές τόσο των πολιτικών της παλινόρθωσης, όσο και των πολιτικών διατήρησης της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με μια Ελληνική λύση του Ανατολικού ζητήματος, καθιστούν τον Καποδίστρια συντελεστή αναμόρφωσης της Ευρώπης, των ισορροπιών στην Νοτιοανατολικής Ευρώπη και την Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο. Καθιστούν τον Καποδίστρια αντικείμενο λατρείας και θανάσιμου μίσους. Βέβαια πέραν των προσλήψεων υπάρχει η πολεμική που είναι προφανώς συνέπεια προσλήψεων.
Ένα δείγμα προσλήψεων του Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ο Δ! (1762-1830), που βασίλευσε την περίοδο 1821-1830, απευθυνόμενος στον Ρώσο Πρέσβη πρίγκιπα Λιέβεν και αναφερόμενος στον Καποδίστρια δηλώνει: «Μαθαίνω ότι έχετε τον Καποδίστρια. Γινώσκετε την γνώμην μου περι αυτού. Δεν μετεβλήθη.Δεν αγαπώ τους επαναναστάτας τους αποτροπιάζομαι. Τα περί τούτου αισθήματά μου είναι ακλόνητα».
Ο Αυστριακός Καγκελάριος Μέτερνιχ. Θεωρούσε τον Καποδίστρια πανευρωπαικής εμβέλειας απειλή και κίνδυνο. (Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, Ο Κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας και η απελευθέρωση της Ελλάδος. Διδακτορική Διατριβή 1954,σελ 42.)
Κατά τον Χένρυ Κίσινγκερ. « Ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος εξακολουθούσε να αποτελεί πηγή ανησυχίας για τους συμμάχους του, αυτό δε οφειλόταν στο νέο σύμβουλο του, Καποδίστρια. Έναν Έλληνα ευγενή που είχε κατορθώσει να συνδυάσει τις φιλελεύθερες αρχές του διαφωτισμού, με την παροχή υπηρεσιών σε έναν απόλυτο μονάρχη και που ο δογματισμός και ο Πανελληνισμός του, για τον οποίο τον υποπτεύονταν πολλοί, του χάρισαν σύντομα τη μανιώδη σχεδόν αντιπάθεια του Μέτερνιχ. (Ιωάννης Καποδίστριας,1776-1831. Ο Κορυφαίος Έλληνας Ευρωπαίος. Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 1992, σελ, 251).
Για τον Κάρολο Μαρξ. Ο Ι. Καποδίστριας υπήρξε ο διαβόητος Ρώσος στρατηγός που με πατρική φροντίδα δόθηκε από τον Τσάρο Νικόλαο να κυβερνήσει τους Έλληνες.(Μάρξ Ένγκελς. Η Ελλάδα η Τουρκία και το Ανατολικό ζήτημα Εκδόσεις Γνώση Αθήνα σελ,422).
Ο Κοραής για τον Καποδίστρια..
Από τον δεύτερο λίβελο του Κοραή εναντίον του Καποδίστρια. Ενδεικτικά αρκεί να παραθέσουμε.
«Είναι βέβαια ότι η Ελλάς κινδυνεύει να μεταβεί από την Επτανήσιον βενετικήν ψώραν εις την φαναριώτικην λέπραν ή και να γεμιστεί από Κοζάκους, αν οι δύο φατρίαι, ή των Επτανησίων και «Φαναριωτών ενωθώσιν εις εν, δια να προδόσωσι την Ελλάδα εις τους Ρώσσους.
Η ελληνική επανάσταση τέκνον της γαλλικής, άρρωστον ακόμη και άδηλον αν δεν το πνίξει εις τα σπάργανα ο Κερκυραίος δεσπότης δια να το παραδώσει πνιγμένον εις το Ρώσσον Δεσπότην.
Τα αρχαία μνημεία των Αθηνών Καταστρέφονται την ανοχή του Κυβερνήτου διερωτάται τις επί τη ευκαιρία αυτή: Είναι Έλλην ο Καποδίστριας;
Το εις την Αίγινα ιδρυθέν Μουσείον είναι παγίς και δέλεαρ του Καποδίστρια δια να στέλνουν εκεί τα έργα τα αρχαία τέχνης και αυτός μεν να καταθέτει τα μέτρια τα κολοβωμένα, τα δε άρτια και πολύτιμα να τα πωλεί κρυφίως ή να τα δίδει εις τους αναχωρούντας εις το εξωτερικό επιστήθιους φίλους του!
Ο κυβερνήτης προτίθεται εκδιωκόμενος από την Ελλάδα να τα μεταφέρει εις το Μουσείον της Πετρουπόλεως και να τα μοιράσει εις φίλους του.»…(Κρίνω απαραίτητο να επισημάνω ότι ο Κοραής στρέφεται εναντίον του Ιωάννη Καποδίστρια μετα την Γαλλική Ιουλιανή Επανάσταση στις 26 Ιουλίου 1830 και την εναρμόνιση της Γαλλικής εξωτερικής πολιτικής με την Αγγλική).
Ο Γιάννης Κορδάτος.(1891=1861)
Ο Γιάννης Κορδάτος παραδοσιακός, ιστορικός της Ελληνικής αριστεράς, στο βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821» αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον Ιωάννη Καποδίστρια με τίτλο «Η Δικτατορία του Καποδίστρια», στο οποίο παραθέτει τις απόψεις του αλλά και τις απόψεις μιας σειράς ξένων ιστορικών. όπως ο Φρειδερίκος Τιρς… Κατά την αφήγηση του Κορδάτου. «Ο Καποδίστριας δεν είχε γενικωτέραν φιλοσοφικήν και εγκυκλοπαιδικήν μόρφωσιν. Δεν ησθάνετο συνεπώς το κάλλος των αρχαίων μνημείων και ήτο ξένος προς τον αρχαίον πολιτισμόν. Δεύτερον, ανατραφείς εις την Αυλήν των Τσάρων, ετράφη με μοναρχικάς αντιλήψεις και ιδέας, τας οποίας πάντοτε εξεδήλωσε. Λόγω δε του συσχετισμού των τότε γαλλικών δημοκρατικών ιδεών προς τας Ελληνικάς Πολιτείας της αρχαιότητος και της εκδηλουμένης υπό των φιλολογούντων και οπαδών των δημοκρατικών ιδεών αγάπης και λατρείας προς την αρχαίαν Ελλάδα, την εμίσει, ως πρώτην εστίαν του δημοκρατικού πνεύματος……». Και συνεχίζει ο Κορδάτος παρουσιάζοντας γνώμες ξένων ιστορικών.
«Επίσης και ο Άγγλος ιστορικός των χρόνων της Επαναστάσεως Φίνλεϋ χαρακτηρίζει με αυστηράς εκφράσεις τον Καποδίστριαν και την διοίκησιν του:
<Η Ελλάς διεφθάρη υπό της τυραννίας του Καποδιστρίου παντελώς, παντελώς δ’ εξηχρειώθη ένεκα του φόνου αυτού…
Εκτύπησε τας δημοκρατικάς παραδόσεις της Επαναστάσεως και το φιλελεύθερον πνεύμα της, ενισχύσας κατά πολύ τον κοτζαμπασισμόν, που υπό την μορφήν της αντιδράσεως ως υπόλειμμα φεουδαρχικόν πολλάκις έφερεν εμπόδια σοβαρά εις την κοινωνικήν πρόοδον και επί των ημερών μας ακόμη. Ενσυνειδήτως εσταμάτησε κατά πολύ την ορμήν της Επαναστάσεως και, αναδειχθείς ο ρυθμιστής και ο αρχηγός της, ειργάσθη και επολιτεύθη ως εχθρός αυτής θανάσιμος>.
Και ο Ρός εξακολουθεί τους χαρακτηρισμούς του δια τον Καποδίστριαν:
<Ήτο τύραννος φ α υ λ ό τ ε ρ ο ς του Σουλτάνου, μοι έλεγαν άνδρες με λευκάς τρίχας• δια του θανάτου του η Ελλάς ηλευθερώθη από δουλείας… Οι του αγώνος (Υδραίοι) μοι έλεγον (προς τον Ρός) ότι προ του Καποδιστρίου η νήσος δεν εγνώριζε κ α τ ά σ κ ο π ο ν. Ο Καποδίστριας διεσπάθησε τα χρήματα τα εθνικά, τας χρηματικάς συνδρομάς (δάνεια) της Ευρώπης, ίνα καταστήση ωνίους τους Έλληνας και ειργάσθη προς δ ι α φ θ ο ρ άν του λαού εκείνου, ον κεκλημένος ήτο ν’ ανυψώση ηθικώς., Σημειώνουμε ότι το εν λόγω βιβλίο εχει γνωρίσει τουλάχιστον 8 εκδώσεις.
Κατά τον Γιάννη Ζεύγο. (1897-1947).
΄Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν αντιδραστικός διπλωμάτης της Σχολής του Μέτερνιχ, στεγνός, και πεισματάρης γραφειοκράτης, φανατικός οπαδός του Τσαρισμού, στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική.(.ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΓΟΣΕΙΣ ΠΕΖΟΣν υφή ΛΟΓΟΣ,Αθήνα,1945,σελ.103.)
Θα συνεχισουμε οχι μονο με Τεκμηριωση οτι η δολοφονια δεν ηταν βεντετα Μανιατικη αλλά Συνομωσια.... ΜΕ ΓΝΩΜΕΣ προσληψεις για Καποδιστρια αλλά με τεκμηριωση ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΕΛΑΒΕ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΟΙ <<ΣΥΝΤΑΓΜΑΙΚΟΙ>> δολοφονοι και αντιπαλοι του.....
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.