Του Βασίλη Λαμπόγλου
Ο Γιάννης Καΐλης τελείωσε το Λύκειο Διστόμου και εισήχθη,το 1970 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ευαίσθητο παιδί και φυσικό ταλέντο της ζωγραφικής,μαθητής του Γιάννη Μόραλη και του Θύμιου Πανουργιά.
Πήρε ενεργά μέρος στην εξέγερσης του Νοέμβρη το 1973.
Τα γράμματα του , αφού αυτός ήταν που έγραψε τα συνθήματα με κόκκινη μπογιά «Έξω αι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» "στολιζαν" τις δυο κολώνες δεξιά και αριστερά της κεντρικής πύλης του Πολυτεχνείου.
Αλλά και αυτός ήταν που είχε γράψει και τα περισσότερα συνθήματα στα πανό των φοιτητών.
Η Ασφάλεια τον είχε βάλει στο «μάτι» από καιρό πριν.
Μετά την καταστολή της εξέγερσης ο Γιάννης Καΐλης ήξερε πως έπρεπε να κρυφτεί.
Και αυτό έκανε.
Πήγε και στο χωριό του στο Δίστομο.
Όμως οι ασφαλιστές της χούντας τον ανακάλυψαν.
Τον Φεβρουάριο του 1974 βρέθηκε το άψυχο σώμα του πεταμένο σ’ έναν σωρό αμμοχάλικο μιας οικοδομής, στην οδό Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια.
Η επίσημη εκδοχή του καθεστώτος ήταν πως ο Γιάννης αυτοκτόνησε.
Όσοι όμως είδαν το πτώμα του Γιάννη εκείνη την ημέρα και τη κακοποίηση και τον βασανισμό που είχε υποστεί, ήξεραν.
Η παρούσα κατά τον εντοπισμό δικηγόρος Φιλάνθη Ψυρρή μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ξεκίνησε έναν σκληρό αγώνα προκειμένου να αναγνωριστεί ο Γιάννης ως νεκρός της εξέγερσης.
Έτσι,συμφώνως των στοιχείων που αποκάλυψε η κ. Ψυρρή, ο χουντικός αξιωματικός, Κ. Καραπαναγιώτης Αστυνόμος Α', Προϊστάμενος του «Σπουδαστικού» της Γενικής Ασφάλειας, έγραφε στο από 17-12-73 ενημερωτικό του σημείωμα- δυο μήνες πριν την δολοφονία του Γ. Καΐλη:
«Μεταξύ των συμμετασχόντων εις τα έκτροπα του Πολυτεχνείου ήταν και ο φοιτητής Γιάννης Καϊλης του Ν. και της Βασ. Γεν. το 1950 εις το Δίστομο, κάτοικος οδούς Ευδήλου 7, όστις παρέμεινες καθ ΄όλην την διάρκεια των επεισοδίων ΕΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕΝ εις την αναγραφήν συνθημάτων και εσχεδίασε το πανώ ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ».
Λίγες ημέρες μετά τον εντοπισμό του πτώματος, 15 ασφαλίτες το μετέφεραν στο Δίστομο για την ταφή και φρόντισαν να ταφεί σε κλίμα εκφοβισμού για στόματα που θα ψιθύριζαν κάτι διαφορετικό από την "επίσημη αιτία του θανάτου του".
«Δεν μπορούσαμε ούτε να ανοίξουμε την ψυχή μας.
Ερχόταν κόσμος στο σπίτι – υποτίθεται να μας συμπαρασταθεί – και μας έλεγαν ''μη μιλάς''.
Ύστερα από αυτό περάσαμε ζωή σκυλίσια.
Η μάνα μου του είχε αδυναμία.
Και αρρώστησε ψυχολογικά.
Από αυτό το παιδί περίμενε πολλά.
Θα έκανε προκοπή μεγάλη.
Μόνος, ορφανός από πατέρα, χωρίς φροντιστήρια, πάλεψε με αγώνα για να σπουδάσει.
Είχε ταλέντο στη ζωγραφική.
Κι εμείς δεν μπορούσαμε ούτε να τον κλάψουμε.
Είχα οργή, είχα θυμό.
Τώρα αρχίζω να σκέφτομαι διαφορετικά».
Την ημέρα που μπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο, ήταν μέσα.
Χτυπήθηκε, αλλά όχι πολύ.
Φορούσε ένα παλτό και τον προστάτευσε.
Το ξεπέρασε.
Ήταν Καθαρή Δευτέρα όταν μάθαμε ότι σκοτώθηκε.
Τον περιμέναμε να έρθει για Αποκριές στο χωριό, είχε κανονίσει να πάει και σε μια λέσχη όπου μαζεύονταν στους Δελφούς για να ζωγραφίσουν, αλλά δεν ήρθε.
Μας πήρανε και μας είπαν ότι ήταν στο νεκροτομείο»... είχε πει παλαιότερα η αδερφή του Σουλτάνα Καιλη.
-Η πρώτη έκθεση με έργα του Γιάννη Καΐλη διοργανώθηκε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του στην Αθήνα, ενώ τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν άλλες δύο εκθέσεις.
Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στον Δήμο Διστόμου και σε συλλογές συγγενών και φίλων του.
Η πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Ερατώ Χατζησάββα, έθεσε στην τελετή κατά τη περσινή 51η επέτειο το θέμα του «25ου νεκρού» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, Γιάννη Καΐλη, ζητώντας να μπει το όνομά του στην επίσημη λίστα με τους νεκρούς.
Η πρύτανης της ΑΣΚΤ ζήτησε μάλιστα να τού απονεμηθεί το πτυχίο της σχολής, όπως επίσης και να γραφτούν τα ονόματα των νεκρών φοιτητών του Πολυτεχνείου στον προαύλιο χώρο του ιστορικού συγκροτήματος στην Πατησίων, όπου ήδη υπάρχουν τα αντίστοιχα ονόματα όσων φοιτητών σκοτώθηκαν την περίοδο 1941 - 1944.
Γιάννης Καιλης...ο 25ος νεκρός...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.