Του Αρίστου Μηχαηλίδη
Ναι, κύριε Ερχιουρμάν, τις δύο από τις έξι έδρες στο ευρωκοινοβούλιο θα μπορούσαν να τις πάρουν Τουρκοκύπριοι. Αν λυνόταν το Κυπριακό, όμως. Δεν λύθηκε και ξέρεις γιατί. Επειδή δεν θέλετε να φύγει η Τουρκία και ο στρατός της και οι εγγυήσεις της από την πατρίδα σας. Και μείνατε εσείς με την Τουρκία και εμείς με την Ευρώπη.
Ε, τι να κάνουμε τώρα; Θέλετε και την Ευρώπη, θέλετε και την Τουρκία! Δεν γίνεται. Κατάλαβες; Δεν γίνεται να τα έχετε όλα.
Α, και ποιος είπε ότι δικαιούνται οι Τ/κ δύο έδρες; Επειδή το είπε το σχέδιο Ανάν; Τελείωσε αυτό. Απορρίφθηκε. Τώρα, τέσσερις να πάρετε, κ. Ερχιουρμάν, όχι δύο. Φτάνει να φύγει η Τουρκία από την Κύπρο.
Υ.Γ. Από τις πρώτες δηλώσεις του νέου εκπροσώπου της Άγκυρας. Θύμωσε γιατί θα γίνει μνημείο αγνοουμένων της Κύπρου στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό, λέει, καταδεικνύει «πόσο λανθασμένη είναι η πρακτική της πλήρωσης από Ελληνοκυπρίους των δύο εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα έπρεπε να ανήκουν σε Τουρκοκυπρίους». Το μόνο που καταδεικνύει αυτό είναι ότι το κοινό μας κράτος, που θέλει και ο Ερχιουρμάν, θα είναι δύο κράτη ακόμα και στο Ευρωκοινοβούλιο. Συγχαρητήρια.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΜΥΑΛΑ; ΠΗΡΑΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ;
Α, τούτο δεν το γνωρίζαμε. Ο Ερχιουρμάν χορεύει άψογα τον κυπριακό αντικριστό. Τον καρτσιλαμά. Είναι πάρα πολύ καλός αλήθεια. Τον χόρεψε το βράδυ στους πανηγυρισμούς και το βίντεο ενθουσίασε τους ήδη ενθουσιασμένους μας, που το στέλνουν παντού να θαυμάσει ο κόσμος.
Έτσι το είδαμε κι εμείς. Ήταν μαζί με το κάπνισμα που του έκανε μια κυρία το βράδυ της Κυριακής και επίσης κάνει τον γύρο του διαδικτύου να ανοίξουν τα μάτια των Ελληνοκυπρίων να δουν και να θαυμάσουν.
Όταν είδα το βίντεο κατάλαβα πόσο δίκαιο έχει ένας από αυτούς τους ενθουσιασμένους που μου έγραφε χτες: «σαν δεν ντρέπεται ο Άριστος και οι όμοιοι του», που μας έχει καταλάβει άγχος «επειδή διαφαίνεται προοπτική επανέναρξης των συνομιλιών».
Ε, ναι, έχει δίκαιο. Και το προσθέτω κι αυτό: Οφείλει να μάθει και ο Χριστοδουλίδης τον καρτσιλαμά να τον χορέψουν μαζί. Μην σας πω ότι στην επόμενη επίσκεψη της Ολγκίν πρέπει να της το θέσει η «κοινωνία των πολιτών», που συναντά, για να το προωθήσει επίσημα ως ΜΟΕ. Μα, το φαντάστηκες; Υπάρχει καλύτερη οικοδόμηση εμπιστοσύνης από αυτό; Να τους δούμε να χορεύουν μαζί κυπριακούς χορούς στη νεκρή ζώνη;
Στο κάτω - κάτω αν δεν ξέρει ο Χριστοδουλίδης καρτσιλαμά δικαιώνει έναν άλλο διανοούμενο της νεοκυπριακής νομενκλατούρας (Ν. Τριμικλινιώτης, λέγεται), που έγραφε ότι «το ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει ο Τουφάν (σ.σ. ναι, με το μικρό του, εν παρέας). Η μπάλα τώρα σαφώς βρίσκεται στον Χριστοδουλίδη και την απορριπτική κάστα της ε/κυπριακής αστικής τάξης και της ακροδεξιάς που μας κυβερνά».
Μάλλον, χάσαμε την μπάλα από καιρό. Τώρα με τον Ερχιουρμάν χάσαμε και το γήπεδο και την πίστα και όλα. Και την πίστη μας ακόμα. Περιμένουμε οκτώ χρόνια αδιεξόδων να φύγει ο τοξικός γκρίζος λύκος, Ερσίν Τατάρ, μπας και γίνει κάποια κίνηση από την τουρκική πλευρά να δούμε άσπρη μέρα, αλλά τώρα που έφυγε, έχουμε τους «δικούς μας» να μας λένε ότι το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Χριστοδουλίδης πάλι. Ομαδικά τα γράφουν. Τους έρχονται αυθόρμητα ή τα εφευρίσκουν όλοι μαζί, δεν γνωρίζω.
Όπως τον ημερήσιο αναλυτή του Κυπριακού (Π. Χαραλάμπους), που μας έκανε όλους, τους «σαν δεν ντρεπόμαστε», με τα κρεμμυδάκια, επειδή γράφουμε ότι έγινε ψηφοφορία στα κατεχόμενα αντί ότι έγιναν εκλογές, καταλήγοντας ότι «η λύση δεν θα προκύψει μόνο από το ποιος αλλάζει στα κατεχόμενα, αλλά -κυρίως- από το αν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς τα μυαλά μας».
Ή, όπως την πρώην υπουργό (Ερατώ), πιο ενθουσιασμένη από όλους, που έγραφε χτες «δεν γνωρίζουμε ακόμα αν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει επικοινωνήσει μαζί του και αν έχει καθοριστεί ημερομηνία συνάντησης τους. Ο Πρόεδρος βρίσκεται ακόμα στο εξωτερικό…». Μα, γνωρίζουμε με επίσημη δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι ο Πρόεδρος προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Ερχιουρμάν από το βράδυ της Κυριακής και δεν υπήρξε ανταπόκριση.
Δεν έπρεπε, όμως, να πάει αυτές τις ανθηρές μέρες επίσημη επίσκεψη σε Σλοβενία και Κροατία (ενόψει της ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Δημοκρατία), ούτε από εκεί να πάει στις Βρυξέλλες για τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Έπρεπε να μείνει εδώ μέχρι να επικοινωνήσει με τον Τουφάν. Φυσικά, μπορεί να του τηλεφώνησε από εκεί που βρίσκεται και όταν του απαντήσει θα ανακοινωθεί, είμαι σίγουρος, να πάει η καρδιά τους στον τόπο της.
Πάντως, θα ήθελα να μας ενημερώσουν όλοι αυτοί οι πρόθυμοι ακόλουθοι του Τουφάν: Βάζει ακόμα προϋποθέσεις για να δεχθεί να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις; Διότι είναι σημαντικό να το ξέρουμε πριν δούμε «αν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς τα μυαλά μας». Μέχρι τώρα έθετε προϋποθέσεις (κυριαρχική ισότητα, χρονοδιαγράμματα κ.α.).
Διότι, αν είναι έτσι να βάλουμε κι εμείς καμιά προϋπόθεση. Ή δεν δικαιούμαστε; Κάτι απλό για το οποίο λένε ότι συμφωνούν όλοι. Ότι, ας πούμε, δεν συζητούμε τίποτα για την διακυβέρνηση (που συζητήθηκε σε όλες τις διαπραγματεύσεις και σε όλες τις φάσεις) πριν συμφωνήσουμε την αποχώρηση της Τουρκίας από τη χώρα μας. Ή θα χαλάσουμε το κλίμα αν το πούμε αυτό;
ΣΩΣΤΑ, κ. ΕΡΧΙΟΥΜΑΝ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Μια χαρά τα λέει ο Τουφάν Ερχιουρμάν. Kαι δεν κρύβεται όπως κάνουν οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και άλλοι ειδικοί. Τι σημασία έχει το όνομα, λέει. «Η ανησυχία μου ως δικηγόρος δεν είναι τόσο οι λέξεις και οι έννοιες, όσο το περιεχόμενο». Τι να λέμε δύο κράτη, τι ΔΔΟ, τι κάτι άλλο. Σημασία έχει το σωστό περιεχόμενο. Δηλαδή, η κυριαρχική ισότητα.
Σημασία έχει να είναι δύο κομμάτια η Κύπρος, δύο λαοί, δύο θρησκείες, δύο εδάφη. Όχι ένα. Διχοτόμηση συμφωνημένη. Ακόμα κι αν βαφτιστεί «επανένωση» (αφού έτσι θέλουν να το λένε οι Ελληνοκύπριοι, επανένωση χωρίς περιεχόμενο). Σημασία έχει στο σημείο της ένωσης να υπάρχει ένας πλατύς αρμός ίσα με τη νεκρή ζώνη, να μην ακουμπά το ένα κομμάτι το άλλο.
Φυσικά, δεν μας λέει κανένας πώς γίνεται να μην καταλήγουμε πουθενά ακόμα κι έτσι. Αφού αυτό που θέλουν είναι συμφωνημένο από το 2014. Το συμφώνησε ο Αναστασιάδης με τον Έρογλου υπό την αιγίδα της Αμερικανίδας υφυπουργού Βικτώριας Νιούλαντ, που έκανε ένα πέρασμα από την Κύπρο και ευλόγησε (ή επέβαλε) το κοινό ανακοινωθέν.
«Οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών».
Κι άλλα πολλά. Τα ονόμασαν ομοσπονδία, πάντως! Μέχρι και τις χωριστές ιθαγένειες πρόβλεψαν. Μέχρι και την «μια και μόνη κυριαρχία», όχι αυτήν που αναφέρεται σε ένα κράτος με μία κυριαρχία και διασφαλίζει την ενότητα ενός κράτους. Αλλά αυτήν που απολαμβάνουν τα κράτη μεταξύ τους, δηλαδή αυτήν που διασφαλίζει τη διεθνή προσωπικότητα, όπως ακριβώς την επιθυμεί η τουρκική πλευρά.
Αφού τα συμφώνησαν γιατί δεν προχώρησαν; Μα, επειδή όλα αυτά αφορούν πάντα το «κεφάλαιο της διακυβέρνησης». Κι όταν έρθει η ώρα για τις άλλες πτυχές πέφτουμε σε αδιέξοδα, θυμούνται κάτι άλλο να απαιτήσουν. Διότι οι άλλες πτυχές αφορούν την ασφάλεια, την αποχώρηση της Τουρκίας, την κατάργηση των εγγυήσεων, το έδαφος που θα επιστρέψουν οι Τούρκοι. Κι όποτε έρθει η ώρα γι΄ αυτά αποκαλύπτεται ότι η τουρκική πλευρά δεν προτίθεται να κάνει καμία υποχώρηση.
Τώρα, ξανά τα ίδια. Ακούμε, για παράδειγμα, τον Ερχιουρμάν να μας λέει ότι για να επιστρέψει στις συνομιλίες πρέπει να δεχτούμε εκ των προτέρων την «κυριαρχική ισότητα». Κι ακούμε κι ένα σωρό δικούς μας κουφιοκέφαλους να μας λένε ότι είμαστε αδιάλλακτοι που δεν δεχόμαστε για να προχωρήσει η διαπραγμάτευση. Κατά τα άλλα, όμως, ούτε αυτός συζητά τα θέματα που αφορούν και ενδιαφέρουν την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ούτε κουβέντα για αποχώρηση της Τουρκίας, ας πούμε.
Δηλαδή, ξανά να συζητούμε το κεφάλαιο διακυβέρνησης, που από το 2017 ο ίδιος ο Γκουτέρες έγραφε στις εκθέσεις του ότι είναι συμφωνημένο και παραμένουν κάποιες λεπτομέρειες. «Μέχρι το τέλος της Διάσκεψης, οι πλευρές είχαν πρακτικά καταλήξει σε πλήρη συμφωνία για την ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία και την αποτελεσματική συμμετοχή», έγραφε στην έκθεση μετά το Κραν Μοντάνα. Αλλά, αυτά δεν τα θυμούνται όσοι εξ ημών των αθλίων επιδίδονται στο άθλημα της αυτοκαταστροφής.
Όπως έναν, του γνωστού όχλου, που άκουγε τις φανφάρες των «ειδικών», ότι δήθεν ανησυχούν στην ε/κ πλευρά οι απορριπτικοί τώρα που βγήκε ο Ερχιουρμάν διότι υπάρχει προοπτική για επανέναρξη συνομιλιών, και τα φόρτωσε σε εμάς τα αδιέξοδα. «Αν είχατε έστω και λίγη τσίπα πάνω σας δεν θα ψηφίζατε το ίδιο που ψήφισε και ο Ραούφ Ντεκτάς», έγραφε ως ακόμα ένας «πού σου νέφκω πού πάεις». Δεν πρόσεξε ότι τη νύχτα της Κυριακής αυτός που πανηγύριζε τη νίκη του Ερχιουρμάν στην εξέδρα δίπλα του, ήταν ο γιος του Ραούφ Ντενκτάς, ο Σερντάρ.
Αναμένοντας, λοιπόν, τις κινήσεις του Ερχιουρμάν για να καταλάβουμε προς τα πού πάει η ιστορία, ακούμε τους οπαδούς του στην ε/κ κοινότητα και θαυμάζουμε σπουδαία μυαλά.
Έστειλαν μήνυμα «επανένωσης» και ΔΔΟ, ξανά οι Τ/κ ψηφίζοντας Ερχιουρμάν, έλεγε προχτές μία μυαλωμένη στο ΡΙΚ, και έχουν παράπονο μαζί μας διότι δεν το εκτιμούμε. Μα, τα ίδια μηνύματα στείλαμε κι εμείς, ειδικά μετά το δημοψήφισμα. Καταψηφίζοντας τον Τάσσο Παπαδόπουλο και υπερψηφίζοντας πρώτα τον Χριστόφια ως «πρόεδρο λύσης» και μετά τον Αναστασιάδη ως «πρόεδρο του σχεδίου Ανάν». Δυο φορές αυτόν. Και πάλι στον ίδιο παρονομαστή είμαστε!
Διότι, «άλλες ήταν οι βουλές της Άγκυρας. Ο έλεγχος ολοκλήρου της πατρίδας μας», όπως έλεγε ο Αναστασιάδης που ανακάλυψε την πραγματικότητα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι υπόλοιποι προσπαθούν ακόμα να ανακαλύψουν τον τροχό.
https://www.facebook.com/share/p/17JRT6LEtn/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.